Tumgik
#κρυο
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
2 notes · View notes
eosphorusss · 7 months
Text
πω τωρα ΠΡΕΠΕΙ να παω στο καλλιμαρμαρο με καλαμακια απο τον ελβις κ ενα παγωμενο μπυρονι αλλιως θα πεθανω 💘
1 note · View note
psychotiko-epeisodio · 6 months
Text
(Δεν )θα ξανάρθεις,
Και εγώ θα κάθομαι σαυτό το αναθεματισμενο πεζούλι που 'χω βγάλει οχτώ εποχές τώρα,
πίνοντας ακόμη τον ίδιο καφέ,
Άλλοτε ζεστό και άλλοτε κρυο,
Να περιμένω μπας και περάσεις για λίγο και σε δω .
(Δεν) θα ξανάρθεις,
Και μια μία οι λέξεις καθώς τις γράφω,
γελάνε μαζί μου ειρωνικά που πίστεψα έστω για μια στιγμή,
πως θα ερχόσουν κάποτε για να μείνεις.
(Δεν )θα ξανάρθεις
Και η σκέψη ότι θα πας κάπου "αλλού",
με γκρεμίζει.
Πως μπόρεσε η δικιά μου αγάπη να μην ήταν αρκετή,
όταν στην έδωσα ολόκληρη,χωρίς να κρατήσω ούτε ελάχιστη στην άκρη.
(Δεν )θα ξανάρθεις,
και αυτά τα στιχάκια θα πάψουν να έχουν νόημα.
Γιατί όσες φορές πάω να γράψω αυτές τις πέντε λέξεις που αναθεματιζω,
Το στυλό δεν λέει να μην αποτυπώσει και την παρένθεση.
57 notes · View notes
atzatzoukalia · 2 years
Text
ποτέ θα αρχίσει να κάνει κρυο; κουράστηκα
353 notes · View notes
polyxrwmhpsyxh · 7 months
Text
ΘΕΛΩ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΤΙ ΖΕΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΓΑΜΩΤΟΣΤΑΝΙΟΜΟΥ
47 notes · View notes
xehasmenesithakes · 6 months
Text
(Χτυπος)
(Σιωπη)
(Χτυπος)
Ολα καλα λεω στον εαυτο μου,ξαπλωμενος στο κρεβατι μου μπλεγμενος στα λευκα μου τα σεντονια.
Αιμορραγώ απο τις πληγες μου,οχι μεταφορικα,τελειως κυριολεκτικα.Σταζει το αιμα στο σεντονι.Ποσο πολυ ταιριαζει το ασπρο με το κοκκινο,εγω και ναι ,εμεις
Εξω βρεχει και μεσα στο δωματιο βρεχει.Πανω απο το κεφαλι μου βρεχει. μερες τωρα μουσκεμα.
Κινουμαι μεσα στα πληθη χαμενος μεσα σε ανθρωπους που φαινεται να ξερουν παντα καλυτερα απο μενα που πανε.Κινουμαι,τους μιμουμαι και γω.
Γυρναω στο κρεβατι μου πεφτω μεσα στα λευκα και στα κοκκινα.
Ακροβατω στο παρον κοιταω πισω,βλεπω εσενα να μου γελας.Σε αγκαλιαζω με αγκαλιαζεις,και υστερα ερχεται η ζωη μας παιρνει απο το χερι και μας παει τον καθενα παρακατω ,σε νεα ματια.Φαινεται να ξερεις που πας … Ειλικρινα ευχομαι να με λησμονησεις μεσα στις ομορφιες.
Σε αφηνω εδω.
Και μενα απο την αλλη με περιμενει ο Ολυμπος να τον ανεβω και τα αλλα διακοσια πενηντα εφτά ονειρα μου.
Γδυνομαι απο τους εγωισμους μου,ντυνομαι στα μελαγχολικα.Τα κοκκινα διασχιζουν το κορμι μου του αλλαζουν σχημα και γω μεσα στη ζαλη μου γυρναω πλευρό και κοιτω το αυριο.
Το αυριο..Που με φωναζει να τρεξω ,χωρις να μου λεει προς τα που να παω.Το ξυπνητηρι δεν εχει καν χτυπησει αλλα εγω νιωθω ηδη αργοπορημένος.
Κανει κρυο,μου φτιαχνει τσαι μου λεει οτι ολα θα πανε καλα,πιανω την κουπα πιανει τα χερια μου.Το εννοω μου λεει,ολα θα πανε καλα.Εχουν κατι τα ματια της που δεν μπορω να μην τα πιστεψω.
Τα σεντονια πιο κοκκινα απο χθες.
Με βλεπεις να πονω,σε βλεπω να πονας μαζι μου.Με αγαπας πολυ,το αισθανομαι.Σε αγαπω πολυ,και αυτο το αισθανομαι.
Σε αυτο το τρελο πραγμα που λεμε ζωη αν για κατι ειμαι ευγνωμων ειναι τους ανθρωπους της ζωης μου.Τους ανθρωπους του χθες,του σημερα,του αυριο και λιγο παραπανω για τους ανθρωπους του παντα και παντου.
Τα σεντονια μου μονο κοκκινο πια.
Ανησυχω
Το μυαλο μου καιει , το κορμι μου καιγεται.
Η καρδια μου ακομα χτυπα.
Καθε χτυπος που περνα και αυτος ο χρονος μεχρι να τον διαδεχτει ο επομενος,εκει νιωθω πως τα ρισκαρω ολα….
Υστερα Σιωπη
Υστερα Χτυπος
(συνεχιζεται..)
11 notes · View notes
nofuckinlabels · 4 months
Text
Τρομαζω τοσο πολυ καθε φορα που ακουω την μητερα μου να λεει οτι ενα παλιο της αγορι ηταν «μεγαλος ερωτας» γιατι οσο και να προσπαθω να εμπιστευτω το μυαλο μου που μου λεει οτι αν περασαν δυο χρονια που η αγαπη μου για εσενα ειναι απολυτα αυτόφωτη- μιλαμε μονο σποραδικα- τοτε ισως ετσι θα μπορουσε να περασει μια ολοκληρη ζωη. Θα θελα τοσο πολυ να μην σπαταλησουμε θαυματα. Ισως εμεις οι ανθρωποι να εχουμε αδελφες ψυχες απλα να τις χαραμιζουμε. Ισως η ελεύθερη βουληση να ειναι το χειροτερο πραγμα που δοθηκε στους ανθρωπους. Φοβαμαι να πιστεψω οτι θα λεω στην κορη μου για εσενα χωρις να μπορω να πω οτι μιλαω για τον πατερα της. Φοβαμαι οτι παντα θα ειναι ολοι ξενοι εκτος απο εσενα. Οτι το δερμα τους θα ναι κρυο και αφιλόξενο και θνητο. Θα θελα τοσο πολυ να ειχαμε λιγες μερες μαζι. Να σου χαιδευα τρυφερα το πρόσωπο και να σου φιλουσα το χαμογελο που τοσο αγαπω. Αληθεια θα ηθελα να με κανεις να μην χρειαζεται να σκεφτομαι εστω και για λιγο. Γιατι αυτες τις μερες πνιγομαι σε σκεψεις που δεν μπορω να δαμασω. Οι μεγαλοι ερωτες πρεπει να γινονται οι ερωτες της ζωης μας.Αρνουμαι να πιστεψω οτι εμεις οι ανθρωποι ειμαστε τοσο αναλώσιμοι. Οτι ολα ειναι τοσο προσκαιρα και ευκαριακα που πρεπει να νοηματοδοτήσεις τον ανθρωπο με τον οποιο οι συνθηκες θα ευνοούν να είστε μαζι. Εκεινον που ετυχε να βρισκετε την καταλληλη στιγμη στο καταλληλο μερος.ξερω οτι δεν θα υπαρξουμε καιρο στο ιδιο μερος ομως για μενα αυτο μονο ειναι αποδειξη οτι αυτο που εχουμε δεν ειναι ωφελιμιστικο. Θα θελα να ξερω πως νιωθεις για μενα και να μην χρειαζετε απλα να εμπιστευομαι αυτο που νιωθω στο στηθος μου. Κατα καποιον τροπο κλεινω τα ματια μου και νιωθω οτι εισαι εκει να με εκπληξεις. Να με κανεις να μην πιστευω ποσο ευκολα βγηκα απο αυτον τον φαυλο κυκλο. Σε χρειαζομαι. Πιο πολυ απο ποτε. Και ξερω οτι τοτε συνηθως οι ανθρωποι δεν ερχονται. Γιατι τοτε ειναι που πρεπει να μενουμε μονοι μας. Να χορεύουμε με την απωλεια
4 notes · View notes
rukisnyart · 1 year
Text
κανει κρυο.. ଘ🥶🧣ଓ
18 notes · View notes
haunted-muse · 11 months
Text
7 (εφτά)
Δεν ξέρω πως να το γράψω αυτο χωρίς να καρφώσω το στυλό στην καρωτίδα μου, γιατί δεν ξέρω πως να γραψω για εσένα αν δε γράψω με αίμα.
Κάθε φορά που σε βλεπω νιώθω τα σώθηκα μου να δένονται κόμπος με την καρδιά μου. Όταν μου μιλας θέλω να ξεράσω πεταλούδες και όταν δε μου μιλας οι πεταλουδες καρφώνονται στις φλέβες μου και πίνω τόσο που ξερνάω.
Ονειρευομαι πως ξυπνάω σε άλλη χώρα, όπου έχω άλλο όνομα και άλλη ιστορία και κανεις δεν σε έχει ακουστά, και εκεί περπατάω ελευθερη σε δρόμους που δεν είναι μολυσμένοι από την ανάμνηση να τους κατηφορίζουμε μαζί.
Εκεί κάνει πάντα κρυο και δε μυρίζει νυχτολούλουδο. Δεν ακουγονται πυροτεχνήματα γιατί πεθάναμε εμείς και κανεις δε γιορτάζει πλεον.
Εκεί δεν αγαπηθηκαμε ποτέ, δε μελανιασες ποτέ το πρόσωπο μου και δεν έφυγα από το σπίτι σου κλαίγοντας για 887 βήματα, μέχρι την εξωπορτα μου, και για 3 χρόνια, μέχρι που σε αγκάλιασα ξανα.
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι νιώθω κουρασμένη και κάθε φορά που νιώθω κουρασμένη σκέφτομαι πως η τελευταία φορά που ένιωσα ξεκουραστη ήταν στο κρεβάτι σου, με το χέρι σου περασμένο σαν κολιε γυρω απο το λαιμό μου, ενώ αργότερα τα νυχια σου άφησαν σημάδια στα πλευρά μου που βρίσκονται ακόμα εκεί και δεν μπορώ να με κοιτάξω στον καθρέφτη χωρίς να δω εσένα.
Κάθε πρωί ξυπνάω στην ίδια χώρα, στην ίδια πόλη, και περπαταω στην ίδια γειτονιά και βλέπω την ταράτσα που σε φιλησα πρωτη φορα και περνάω από το σημείο που κλαίγοντας σου ειπα πως ήθελα να πεθάνουμε μαζί.
Παλευω με το φάντασμα σου χρόνια. Στα όνειρα μου, μου φτιάχνει καφέ. Όσο είμαι ξυπνια, σπάει κάθε κουπα.
Είσαι σφαίρα μόνιμα σ��ηνωμένη στην καρδιά μου.
Πλέον ξέρω πως ακόμα και αν ξυπνήσω στην άκρη της γης, θα ελπίζω να σε δω κάθε φορά που στρίβω στη γωνια.
//
σεροτονίνη
6 notes · View notes
femalemusketeer · 1 year
Text
Στην Λεωφορο Αλεξανδρας, εκει καπου στη ΓΑΔΑ μπροστα, τις προαλλες τραγουδουσε μια τρελη. Φοραγε ακουστικα κι ελεγε ενα τραγουδι ελπιδοφορο, που δεν ειχε ομως να κανει με τον ερωτα. Ουτε τον εκπληρωμενο, ουτε τον ανεκπληρωτο. Απλα ενα τραγουδι για το πως να πιασεις τη ζωη απο τα κερατα, να κανεις τον χρονο φιλο και υπηρετη αντι για εχθρο. Περιττο να πω οτι δεν ειχε φωνη τραγουδιστριας - οι τρελοι ποτε δεν εχουν τετοια. Παντα ειναι παραφωνοι και υπερβολικα βροντοφωνοι, και ταλαιπωρουν την Αλεξανδρας χειροτερα απο τα αμαξια και την ΓΑΔΑ χειροτερα απο τους εργαζομενους της.
Και καπου πηγαινε. Περπαταγε μεσα στη νυχτα και το χιονι σαν να μη κρυωνε, σαν να μην τρυπουσε ο κρυος αερας το δερμα της. Θα την εβλεπες και θα ελεγες, να μια που νιωθει το προσωπο της. Δεν καπνιζε, γιατι ο καπνος τελειωσε, και ουτως η αλλως τα δαχτυλα της ηταν σταματημενα σαν δαγκανες μες στις τσεπες της, υπερβολικα παγωμενα για να στριψει εστω ενα πενιχρο τσιγαρο. (Σαν σωστη τρελη, βλεπεις, φορουσε κομμενα γαντια). Αλλα περπατουσε με ενεργεια και περηφανια, παγωμενη μεχρι το κοκκαλο αλλα ανεγγιχτη απο το κρυο της βραδιας.
Και, οπως ειπα, τραγουδουσε.
Ειχε εναν μηνα κουρασμενη, κι αυτον τον μηνα ολοκληρο περιμενε ετουτη την βραδια, η οποια ειχε καταληξη αλλα ισως οχι αυτη που η τρελη θα προτιμουσε. Απογοητευτικο, δεν ειναι;
Κι ομως, μεσα στο κρυο, την κουραση, την αιωνια απογοητευση, τραγουδουσε.
Για σενα, καριολη ερωτα, τραγουδουσε.
2 notes · View notes
Όποιος κάνει μπάνιο Απρίλη μήνα για μένα θεωρείται παλαβός.
1 note · View note
eosphorusss · 4 months
Text
γαμω τους locomondo και τον μητσοτακη γτ πλεον δεν κανει κρυο στην ελλαδα (κρυο δεν εκανε ποτε!) και ο τουριστικος μυθος του αιωνιου ελληνικου θερους ενισχυεται μερα με τη μερα
13 notes · View notes
Text
ποτε θα βαλει κρυο, χρειαζομαι απεγνωσμενα εναν ελληνικο καφε.
2 notes · View notes
atzatzoukalia · 5 months
Text
Happy happy happy γιατί έβαλε κρυο και μπορω να βαλω την γούνα
5 notes · View notes
variemai29 · 17 days
Note
μωρε εκει κανει κρυο....θα παγωνες !!
Θα βάλω τα χοντρά μου ρούχα μην αγχω
0 notes
Δεν χαμογέλασε η τύχη στην Τσαπανίδου: Άλλαξε άποψη και δεν παραιτείται ο Ηλιόπουλος
Το κρυο ντους στην Πόπη Τσαπανίδου που περίμενε από το πρωί να ορκιστεί βουλευτής συνεχίζεται καθώς στη διάψευση των φημών περί επικείμενης παραίτησής του προχώρησε ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ , Όθων Ηλιόπουλος, προσερχόμενος στην κομματική εκδήλωση για τις ευρωεκλογές, με ομιλητή τον Στέφανο Κασσελάκη. Προφανώς τον έπεισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήθελε την Πόπη Τσαπανίδου στην Κ.Ο.…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes