#Sakin Taş

[dutlukdergi]

Akuamarin taşı özellikleri faydaları

“Akuamarin (aquamarine) taşı, değerli taş gruplarındandır. Kuyum ve aksesuar sektöründe etkin şekilde kullanılır. Zümrüde benzediği için özel bir ilgi duyulur. Akuamarin takı olarak değerlendirilse de şifalı olmasından dolayı tıbbi tedavide de kullanılıyor. Akuamarin taşı hakkında detaylı bilgiyi sizler için hazırladık.” Akuamarin deniz suyu anlamına geliyor. İri kristal parçacıklar halinde…

View On WordPress

#Akuamarin #akuamarin faydaları #Cesaret Taşı #Gök Zümrüt #halk arasında Akvamarin #Kâhin Taşı #Sakin Taş

[34-mavi]

Hayat yaşamayı,

Afiyet olsun

Mutluluk gülümsemeyi,

Sevgi hak etmeyi,

Vefa hatırlamayı,

Dostluk paylaşmayı,

Bilen içindir..

#Mutlu_olun🥰

#Huzurlu_olun

#Sevgiyle_kalın.🥰💗

#Keyifli_Güzel #Akşamlarınız_Olsun #Arkadaşlar 💗⚘️💕☕sevgiyle kalın hepiniz blog dossttalarim

Usdunuze alinmayin sakin

Not @arif-a öyle gösdermekik sevgi olmaz adam olan yüreğiyle sever biz sevgiliyiz kumsalla deyip yain yapıp kaldırmaz böyle gosdermelik sarilmayla sözlerle aşk olmaz geri zekali

sevginiz wifi avı çekene kadar 😀🤗fazla umutlanma şiirinde gökden kucağıma duş demissinya başına taş düşecek

Unutmuşum evlilerde severcok yazikk @arif-a hattdini bil yoksa sana hatdini bildiriler

@arif-a terbiyesiz ahlaksiz şerefsiz sensin seviyene düşmek isdemedim bende vermesini ağzının payını engeledindiye yazdıkların bana ulaşıyor 👈 kart zampara kadın avcısı

#mavipost

[kulilkahinare]

sakin birisiyim. mübâlağadan olabildiğince uzak bir yaşantı biçimim var. hitaben değil fakat yaşantı olarak geniş bir dünyaya sahip değilim. konuşmalarım sınırlıdır, gereksiz suâller buyurmam, suâl edilmeyen hiçbir durumun açılımını yapmam. sadeliği savunur, bayağılıktan irite olurum. aynılık beni delirten bir hastalıktır. saygısızlık gözümü seyirtir. bu devir için sıkıcı birisiyim. işime özen gösterir, her yapılan işe özen gösterilmesini severim. hiçbir vakit bir sürü insana hitap etme gibi bir gayretim olmadı, az ve öz insan huzurunu bağrımda yeşertirim. elime birden bire gül sıkıştırılmasından ziyade tomurcuklanmasını seyretmeyi yeğlerim. insanları severim. havalı birisi değilim, kendimce havalı gördüğüm hiçbir şeyle alakam yoktur. bu arada havalı insanları başka severim. detaycı bir insan değilim, çevremdeki küçük detayları hiçbir vakit görmem. bir şekilde ortamda merkez olur, utanır ve her daim o merkezlik durumunu başkasına atarım. yurduna aşık birisiyim. ciddi birisiyim, gevşeklik tahammül sınırımı zorlar. bazı durumların espriye vurulmasını zar zor karşılarım, izin vermemeye özen gösteririm. olayların üzerinde fazla düşünmem, etrafımda olan biteni bilmem. yoluma bakarım, hedefe kitlenirim. ani kararları sevmem, onaylamam. çevreyi izlerken bulamazlar beni, izlemimi yaptıktan sonra gözlerim kapalı tefekkür etmeyi severim. ders çalışmayı, şiir okumayı ve nasihat dinlemeyi pek severim. elimden kitap eksik olmaz. mevlâmız için olan kaynaşmaların baş destekçisiyimdir. özü sözü bir insanları severim, çevresine bağlı olayım derken kendi fikirlerini unutan insanlardan mevlâma sığınır ve çabucak uzaklaşırım. bu dünyada kimsenin yoluna taş, gönlüne yorgunluk olmadan yürümenin peşindeyim. dava adına yazılar yazmayı, bir de bu uğurda meşale yakmayı iyi bilirim. bir şiir yazacaksam bunun mutlak sebebi davamdır, bir şiir yazılacaksa bu davaya ise; bir başkadır. he bir de her müesseseyi muhakkak davama getiririm.

#aylık sicil dökümü

[06chrome06]

Beni sorarsan

Bildiğin gibiyim işte

Az uyuyor

Çok şarkı dinliyorum.

Kitaplar diziyorum odamın raflarına

Sonra birini alıp okuyorum

Altını çiziyorum yüreğime dokunan yerlerinin.

Bazen uyuyakalıyorum kanepede

Yağmurun gürültüsüne uyanıyorum

Ya da çalan bir telefon sesine.

Şimdilik böyle buralar

Sessiz sakin kimsesiz

Geçecek biliyorum geçecek elbette

Yani demem o ki,

Her şey bildiğin gibi işte... İnan Durak Taş

[aynodndr]

Beni sorarsan

Bildiğin gibiyim işte

Az uyuyor

Çok şarkı dinliyorum.

Kitaplar diziyorum odamın raflarına

Sonra birini alıp okuyorum

Altını çiziyorum yüreğime dokunan yerlerinin.

Bi kahve yapıyor pencereye yaklaşıyorum

Serçelere ekmek ufalıyor,

Süt bırakıyorum kapı önündeki kedilere.

Elmalı kurabiye yapıyorum kalp şeklinde.

Çaya şeker katmıyorum uzun zaman

dır

Tatsız herşey anlayacağın ..

Bir battaniyeye sarılıp film koyuyorum dvd ye.

Filmde konu yine aşk

Kadın ağlıyor, ağlıyor

Arkasından bakakaldığı hayırsız bir adam için

Bildik hikayeler işte..

Bazen uyuyakalıyorum kanepede

Yağmurun gürültüsüne uyanıyorum

Ya da çalan bir telefon sesine.

Şimdilik böyle buralar

Sessiz sakin kimsesiz

Geçecek biliyorum

geçecek elbette

Yani demem o ki,

Herşey bildiğin gibi işte..

İnan Durak Taş

[dusunebiliyorum]

kalbimde bir taş, gözümde yaş.

#uyu uyuyabilirsen şimdi şarkısı.

[omrcn]

Şimdi sustu bir sevdanın kararlı tarafı

Ve yansıdı güneşin çırpınışları güzel gözlerden.

Nutku tutulan ne varsa içimin bağında halt etti..

Kuzgunların çığırtkanlığı arasında boğulan bu göğün kini altında yaşanıyorken bu an;

Ben tüm akıttığım ter tanelerimin intikamını yeşertmeye çekiyorum acılarımı..

Kamalar salınıyor saf saf durmuş kötülüğün indine ve hadsiz kere hadsiz sıkıyorum avurtlarımı.

Şimdi ağır bir taş aldı ve salladı denize ellerim

Ve parelenen ruhumu aldı denizin derin karanlığı.

Boğulan ne varsa karanlığın esaretinde halt etti..

Balığın karnındaki çığlıkların icabetine sağırlaşan varlığımın silinişi adına geçiyorken bu kararlı an;

Ulu ve sakin düşüşlerimin nihayetine toplanıyor insanlık;

Alkışlarla,

Kahkahalarla

Ve elbet kanlarıyla elveda çalıyorlar hep bir ağızdan; ölüm adına güzel gitmelere rahatlıyor cesedim..

[klavyemkavalyemolsa]

Depremin olduğu gün gözümü “ Deprem olmuş.” mesajına açmıştım. Bir önceki gün de İstanbul’da olduğu ve gözümü yine aynı mesaja açtığım için haberleri görene kadar yıkıcı olmayan benzer bir deprem sandım. Hepimizin başı zonklayana kadar haber izlemesi ve içi çıkana kadar ağlaması bu güne tekabül ediyor. İlk refleks hemen orada olduğunu bildiğim arkadaşlarıma ulaşmaya çalışmak oldu. Cevaplar aldık, alamadık. Lisanstan dönem arkadaşımızın göçük altından iki gün sonra çıktığını, ailesini kaybettiğini öğrendik. Göçük altında kalmasa da o bölgede olan ve mental olarak çok zor durumda olan arkadaşlarımızı teskin etmeye çalıştık. Aldığımız her iyi haberin ortak cümlesi “çok şükür” oldu. Sonraki günler süregelen bir yas havası. Karmakarışık duygular. Bir yandan devam eden hayat. Bir yandan devam etmiyor da aslında. Geçtiğimiz cuma, tez savunmam vardı. Başım zonklayana kadar haber izleyip, ihtiyaç oldukça yardımlara dahil olup, bölgede olup da çıkmak isteyen arkadaşa bilet kovalamakla geçen, birkaç saat zorla uyuyarak gittiğim bir savunma. Hoca arayıp erteledik diyecek diye beklediğim savunma. Bilakis, gel aradan çıksın, denilen savunma. Ne bir sunum hazırladığım, ne tekrar tezi okuduğum savunma.  Çıksın bakalım. Yolda artık nereye gittiğimi idrak edip, sanırım çalışmam gerekiyordu diye düşündüm. Çalışmayı o kadar yabancıladığım bir an olmamıştı. “Yemişim tezini de savunmasını da” boşvermişliği. Rabbim bir daha yaşatmasın. Okula vardığımda 3 saatlik boşlukta kendi kendime gelebilecek sorulara yanıt vermeye çalıştım, o kadarlık bir hazırlıkla savunmaya girdim. Hocalar sakin, sevecen, anlayışlı. Benden önceki arkadaş daha çıkmamıştı odadan. Uzadığını anladım konuşmalardan. O çıktı, ben yerine oturdum. Hadi bismillah. Aklımda kaldığınca, dilim döndüğünce anlattım ne yaptığımı. Sorulan sorulara kaybedecek bir şeyi olmayan insan sükunetiyle cevap verdim. Daha kötü ne olabilir ki kabullenişi. Uzarsa uzasın boşvermişliği. Kendimi böyle bir ortamda bu kadar sakin bulmama şaşırdım sonra. Hazırlansaydım elim ayağıma dolaşırdı. Bilmediğim yerden gelseydi korkar, kekelerdim. Hazırlıksız olunca hepsi bilmediğim yerden gelebilir huzuru vardı. En son “ bize bir beş dakika müsaade et” diyerek odadan çıkarıldım. Danışman hocamla daha öncesinde konuştuğumuzda diğer hocaların uzatma isteyebileceğini söylemişti. Kendisi de o fikirde sanıyordum. Dışarıda Tuğba’ya “ aslında iyi geçti ama uzayacağını konuşuyorlar bence” dedim. Sonra odaya girdim. Alanımdaki hocaları yetiştiren hocam biraz girizgah yaptı, o girizgah bende yok. En son “tezini onayladık” cümlesini duydum. Danışman hocama “ uzamıyor muydu” dercesine bakıp kalmışım. “Taş gibi tez, niye öyle bakıyorsun.” diyerek açıklama yapıverdi. Jürideki kadın hoca da “ gel sarılayım” diyerek sakinleştirdi sağ olsun. Velhasıl, YL macerası, bu karmaşık ve korkunç günlerde hiç beklemediğim şekilde bitiverdi. Bir hafta olmuş, koşturmacadan yeni idrak ediyorum. Sınav bitip eve giderken Tuğba’ya şöyle diyordum: “Gülmek istiyorum ama gülmemeliyim.” Öyleydi, hala öyle. Rutinlerimize döneceğiz elbet, bugün değilse yarın. Ama bir şeyi ya hep ya hiç yapma olayını bırakmamız gerekiyor. Rutinlerine dönenler hiçbir şey olmamış gibi davranamaz, dönmeyenler de bu ruh haliyle sonsuza kadar yaşayamaz. Denge her şeyin esas ölçüsü, sağlamak lazım. 

#2023

[ervasimdineoldi]

ben ne olursa olsun aileme kendini anlatmayı başaramamışlardan sadece biriyim hani ne istediğne değer verilmeyip arkasında durulmayanlardanım sakin olmaya çalıştığım 3 ay boyunca duygusallığımın zirvesini yaşadım benim sakin ve sessiz kalmam pek hayırlı değildir o sürede o kadar çok şey biriktirmiş olurum ki mesela edilmiş bir sözden tut havanın sıcak olmasına kadar basit şeylerede sinirlenen biri olmam ve aşırı ağır şeylere gülmem 3 ay boyunca en sonunda benim patlamama neden oldu iyi değildim kendimi zehirliyordum hani hem fiziksel hemde mental ailem beni hiç ciddiye almadı kimse beni duymuyor görmüyordu bunun tek suçlusu bendim herkeze çabuk değer veriyordum ailesinden bile değer görmeyen bi kız için fazlaydı dışarda arkadaşlarından ailesinden çevresinden değer görmeyen biriydim derdimi anlatmanın her yolunu denedim ciddi konuştum şaka sandılar sakin oldum dalga geçtiler haykırdım bağırdım sinirlendim deli dediler zaten her konuda baskıyla yetişen bi bireydim onların istediği bir çocuk olmak içib bu sene çok çabaladım ders çalıştım başarılı oldum dereceler yaptım okulumda övgüyle bahsedildi arkadaş çevremi hayatımı değiştirdim hayatımı düzene sokmuştum en azından ve düşüncek bişeyim yoktu sonra lgs oldu bitti başarısız oldum ve bunun tek sebebi stres yapmamdı herşeyi konuları soru tiplerini herşeyi biliyordum ama işte olmadı tatil geldi istediğim okul olmadı yapıcak işim yoktu arkadaş desen yoktu sadece azar işitiyodum he şey diyebilirsiniz kıyamam yia ailesi kızmışmı bilmediğniz çok şey varda işte ailem çok iyi bir aile gibi gözüküyor aslında ama dışardan hele babam dışardan tatlı nazik iyi aile babası babam 60 yaşında dışarda kızına çok değer veriyor gibi gözüksede öfke problemleri onunda var sanmayın bağırıyor her fırsatta keşek bağırsa neyse o konuya girmiycem ama herkezin sorunları var ailesiyle ve bunu çözmek için benden ayrılıyorlar ilk vazgeçtikleri kişi benim ne gerçek dostluğum var nede ilişkim ne de düzenli bir hayatım uyku ve öfke problemleri olan biriyim hayalet gibi hissediyorum herkez biliyor ama kimse görmüyor arada buraya yazıyor içimi döküyorum pek kimse okumuyor o yüzden daha rahatım ama herkez dertsiz ve neşeli biri olduğumu sanıyor ama kimseye anlatamadığım tokat gibi gerçekler varya işte onlarla ben yüzleşmekten bıktım hani anlatıyorum anlamıyorlar dinlemiyorlar ya işte ben bu durumdan bıktım anlatmıycam diyorum güvenmiycem diyorum işte ama olmuyor unuttum diyorum olmuyor uyuyamıyorum ayık kalamıyorum kendimi zehirliyorum şu an bunu yazarken bile yazıları okuyamıyorum çünkü ağlamaktan gözlerim şişti ama sizin sandığnız gibi tatlış gözyaşları dökmüyorum maalesef hep sessiz sakin biri olmak istemişimdir ama annem gebermemi içten dilekleriyle yüzüme karşı haykırarak binlerce kez söyliyince taş kalbim acı çekiyor o an çaresizce sadece hani sövüyorum bağırıyorum kızgın ve taş kalpli kişiliğmi süürdürmeye çalışıyorum ama sesim gözlerim pek bana uymuyor insanın en büyük destekçisi normalde annesi olur ama bizde en büyüğü bırak destekleyen biri bile yok her konuda o kadar yalnızım ki hani beni özetleyen tek kelime yalnızlık kendimden nefret ediyorum iyi değilimşu an bunları kimse okumaz diye öylesine yazıom işte ama ben ne ara bu hale geldim hani sülalem nefret ediyor benden tüm akrabağlarım tabi şaşırmazsınız annesinin sevmediğni onlar niye sevsin elimden geleni yaptım olmadı ama milletin erva sana söyleyemedim ama annemle babam ayri o yüzden bay bay ne alaka amk neyse herkezin ben ta amınakoyim sikik orospu hepsi bende öfkem le yalnız kaldım belki unutmuşum gibi 2 ay sonra fln gülebilirim ama yok beniö için aslında en zoru sabahları yapıcak bi işim olmuyor ve sabahları dahada bi zor geceleri de zor zor yani zorlanıyorum herşeyde her şey cok zor geliyor yemek yemek su içmek kolay olan ne ben anlayamıyorum bide kuzenim yok arkadaşım yok dostum yok yalnızım ben çok yalnızım

[siyahpanjurluev]

Artık sadece ponçik olmak istiyorum. Ponçik ve sakin. Sürekli cadı tarafıma taş atıp duruyorsunuz; ortalığı ateşe verir, sizi de içine atar sonra o ateşte sigaramı yakıp oturur yanışınızı izlerim.

[yeryuzugokyuzu]

“Benim kelimelerim var ama onlarla her şeyi anlatamam. Yani her zaman anlatamam. Anlattıklarım ekseriyetle anlatmasam da olacak olan şeylerdir. Yani anlatmasam da olur onları. Mutlaka anlatmam gereken şeyleri ise imkanı yok anlatamam. Öyle zamanlarda beklerim. Bazen bilirim neyi beklediğimi. Genelde bilmem. Ama beklemenin kutsiyetine yürekten inanırım. O yüzden raftaki bir kitap gibi, sakin ve kıpırtısız, ciddiyetle beklerim. Sonunda beklediğim şey gelir. Ya da gelmez. Ama beklemek beni illa ki bir halden başka bir hale sokar. Beklerken, üstelik bunun için hiçbir şey yapmadan, değişirim. Haliyle bir şeyler yapmam için bekleyenler genelde çok beklerler. Böylelikle onları da bu bekleme oyununun içine almış olurum. Hep birlikte değişiriz ve başka kimsenin bundan haberi bile olmaz. Sahildeki bir taş gibi usulca kaldıranımı beklerim. Bu çok kısa da sürebilir, yıllarca da... Dert etmem. Bazen dünyaya beklemek için geldiğime inandığım bile olur. Güzel beklerim. Çok güzel beklerim...”

Ali Lidar

#ali lidar #süregelen #alıntı #ayna gibi #beklemek #...

[beyazmantoluu]

sanırım kendimde en sevdiğim yerim gözlerim. hayatımın belli bir döneminde balık gibi bakıyorsun/ boş bakıyorsun cümlelerini çok sık duydum. bence de öyle bakıyordum çünkü olduğum ortam kendimi ait hissettiğim bir yer değildi. çok konuşuyorlardı ve ben sadece dinliyordum. bir süre sonra kendimi çok hissisiz ve boş hissetmeye başladım. insanlar dinleyici birini, üstelik ön yargısız birini bulunca tüm hayatlarını, tüm ilişkilerini anlatmaya başlıyor. dinledikçe kendimi ağlama duvarı gibi hissetmeye başladım. hissiz, hareketsiz, boş, bomboş. bir noktada artık bir şeyler hissetmek istedim. acı ya da tatlı, herhangi bir his. bu yüzden çokça hata yaptım. bunlar çoğu insanın hayatında normal şeyler olabilir ama benim yapıma uymayan şeylerdi. çok pişman olduğum anlar oldu. şimdi düşününce yaşanması gerekiyormuş ve iyi ki de yaşanmış diyorum. kendimi hiç tanımıyormuşum. hatalarım sayesinde tanıdım. sandığım kadar iyi biri değilmişim mesela. ya da sessiz, sakin biri de değilmişim. her şey o bir noktaya dayanana kadarmış. tüm bunlar yavaş yavaş bakışlarımı değiştirdi. duruşum değişti. taş duvar yıkıldı. hâlâ balık gibi bakıyorum onu inkar edemem ama bu boş bir balığın bakışı değil artık.

[yantekerlek]

mücellâ ablanın yüzü, elleri bembeyazdı. incecik bir kızdı. uzun eteğinden belli belirsiz seçebilirdiniz ayaklarını çünkü yere değmez gibiydi. su üstünde yürüyen kuşlar gibi çarçabuk ve güzel. sesi çok sakindi. annesinin adı sakine miydi? anneme sorayım. yok halime imiş. şebsefa hatun camii'nin lojmanı var o tarihi taş bina. orada oturuyorlardı. o evin içine girdim. o evin altında ben küçükken halıcı, döşemeci gibi bir şey vardı. hâlâ var. orada da oyunlar oynadım.

[novaninfisiltilari]

Yoruldum. Bir şryim yoktu aslında hiçbir şey düşünmeden kafa dağıtmak amaçlı oyuna girmiştim. Gerçekten zihnim bomboştu. Beni üzebilcek hiçbir şey düşünmüyordum. Sonra aniden kalbim sıkıştı boğazım düğümlendi. Ne oldu bilmiyorum neye üzüldüm bilmiyorum ama aniden daraldım ağlamak istedim saatlerce hüngür hüngür. Sakin olmak için çabaladım. Nefes aldım su içtim yeniden oyuna odaklanmaya çalıştım olmadı. Tek birinin dokunuşu için hazırda bekliyordu gözyaşlarım. Tek birinin ufak bir teması yetecekti ağlamama. Bilmek istiyorum. Bilmek istiyorum neydi beni bu derece üzen. Ben artık yer yarılsa da içine girsem modundan çıkamıyorum. Hiçbir şeye tahammülüm kalmadı. Taş takılsa ayağıma keşke ölsem diyorum onun ufacık acısına sızısına bile tahammülüm kalmadı.

[aynodndr]

Beni sorarsan

Bildiğin gibiyim işte

Az uyuyor

Çok şarkı dinliyorum.

Kitaplar diziyorum odamın raflarına

Sonra birini alıp okuyorum

Altını çiziyorum yüreğime dokunan yerlerinin.

Bi kahve yapıyor pencereye yaklaşıyorum

Serçelere ekmek ufalıyor,

Süt bırakıyorum kapı önündeki kedilere.

Elmalı kurabiye yapıyorum kalp şeklinde.

Çaya şeker katmıyorum uzun zaman

dır

Tatsız herşey anlayacağın ..

Bir battaniyeye sarılıp film koyuyorum dvd ye.

Filmde konu yine aşk

Kadın ağlıyor, ağlıyor

Arkasından bakakaldığı hayırsız bir adam için

Bildik hikayeler işte..

Bazen uyuyakalıyorum kanepede

Yağmurun gürültüsüne uyanıyorum

Ya da çalan bir telefon sesine.

Şimdilik böyle buralar

Sessiz sakin kimsesiz

Geçecek biliyorum

geçecek elbette

Yani demem o ki,

Herşey bildiğin gibi işte..

İnan Durak Taş

[sadesedapost]

Göğsümde Bi ağrı var. Tam olarak nerde olduğunu kestiremiyorum ama kalbime yakın bir yerde Bi taş,Bi baskı hissediyorum nefes almama engel olan. Dizlerim güçsüzleşmiş,ellerim titriyo. Gözlerim dolu dolu ama tek bi yaş dahi süzülüp akmıyo. Bağırmak ,sormak ,birseyleri değiştirmek ya da gerçekten serin havalı bir yerde kafamı dinlemek istiyorum. İlerlemek,olduğum yerden uzaklaşmak istiyorum . İnsanların benim hakkımda ne dediğini tek bir gün bile kafama takmadan sakin,endisesiz, telaşsız yasamak istiyorum. Umudum olmalı, birseyleri değiştirmek için gücüm. Ama bulamıyorum..

#alıntı