#christelijk orthodox

[toosvanholstein]

Petra en de Voetjesvrijende Arabier: een ReisKunst -verhaal

Cultureel bepaalde dubbelheid ten top in dit ReisKunst-verhaal van Toos van Holstein over Petra en de Voetjesvrijende Arabier. Met natuurlijk schilderijen geïnspireerd door dat kleurrijke en indrukwekkende Petra. #kunst #art #expositie #cultuur

Toos van Holstein, l’Heritage (olieverfschilderij 90-100 cm), geïnspireerd door Petra Waar de handel in wierook een paar duizend jaar geleden al niet toe leidde. Want zonder karavaanvervoer ervan vanuit Jemen naar het Romeinse Rijk was ‘t maar de vraag geweest of Petra, hoofdstad van de Nabateeërs, op de lijst van Unesco Werelderfgoed terecht zou zijn gekomen. En of ik dan die Arabier had…

View On WordPress

#Arabier #christelijk orthodox #graftempel #handelsroute #Harrison Ford #Indiana Jones and the Last Crusade #Jordanië #karavaan #Nabateeërs #Petra #pizzeria #rugzak #Sean Connery #Syrië #Unesco Werelderfgoed #Unesco World Heritage #vallei #westerse vrouw #wierook #Wikipedia #zelfstandigheid

[polldermodel]

Poll idee! Geen idee of ie al gevraagd is... maar voor wie Christelijk is, of Christelijk is opgevoed, wat is je denominatie?

Katholiek

PKN

Gereformeerd

Hervormd

Evangelisch

Baptist

Nieuw Apostolisch/apostolisch genootschap

Orthodox (denk Oosters Orthodox, etc)

Jehova getuigen (ja ik voeg ze toe)

Huiskamerkerk/ bevindelijk protestant

Anglicaanse kerk

Ander (vertel..?)

Geen Christelijke achtergrond, zie resultaat

#die laatste moest ik samenvoegen omdat er geen opties meer over waren #poll #polls #peiling #nederland #nederlands #belgië #belgie #belgisch #geloof #religie #christendom #christelijk

[keynewssuriname]

Griekenland legaliseert homohuwelijk ondanks felle weerstand orthodoxe kerk

Het Grieks parlement heeft een baanbrekende wet aangenomen die het homohuwelijk legaliseert, een historische stap in het orthodox-christelijk land, ondanks hevige tegenstand van de Grieks-orthodoxe kerk. Met 176 leden voor en 76 tegen, markeert deze beslissing Griekenland als het eerste orthodox-christelijk land en het eerste land in Zuidoost-Europa waar partners van hetzelfde geslacht wettelijk kunnen trouwen. Premier Mitsotakis noemde de goedkeuring van de wet op donderdag 15 februari "een dag van vreugde voor elke burger van onze democratie". Terwijl recente opiniepeilingen een kleine meerderheid van de bevolking, die voorstander is van het homohuwelijk, laten zien, kwam er politieke weerstand van zowel rechts als links. De Communistische Partij maakte bezwaar op basis van het idee dat kinderen zowel een vader als een moeder nodig zouden hebben. De Grieks-orthodoxe kerk, de grootste tegenstander, organiseerde een demonstratie in Athene met ongeveer 4000 deelnemers die kruisbeelden, iconen, de Griekse vlag en protestborden droegen. Ze riepen leuzen als "Vaderland, geloof, familie". Zorgen over de legalisering werden ook geuit door de heilige synode van Griekse bisschoppen, die het huwelijk beschreef als "de unie van een man en een vrouw" en "de bron van het leven". Hoewel Griekenland al sinds 2015 een geregistreerd partnerschap voor mensen van hetzelfde geslacht kent, was er sterke weerstand tegen het homohuwelijk. Premier Mitsotakis, ondanks verdeeldheid binnen zijn eigen partij, verdedigde de wet fel en benadrukte dat de staat, niet de kerk, over het huwelijksrecht gaat. "Onze democratie staat niet toe dat er twee rangen van burgers zijn en er mogen al helemaal geen kinderen van een mindere god bestaan", aldus de premier. De goedkeuring van het homohuwelijk is een opmerkelijke stap voor Griekenland, dat, ondanks een kleine meerderheid van de bevolking die voorstander is van de wet, te maken had met politieke en religieuze weerstand. De beslissing markeert een overwinning voor LGBTQ+rechten en is een stap naar meer inclusiviteit in het land. Read the full article

[rotterdamvanalles]

Sint Luciastraat, expeditiehof op de plaats van het vroegere Rooms-Katholieke instituut Sint Lucia, 1955-1962 (geschat).

Lucia van Syracuse (volgens traditie 283-304) is een christelijke martelares, die vereerd wordt als heilige door katholieke en orthodoxe christenen. Ze is de patroonheilige van de blinden. Ze is de enige katholieke heilige die ook vereerd wordt door de lutheranen in Scandinavië, in vieringen die veel voorchristelijke elementen van een joelfeest voor de zonnewende hebben behouden.

Volgens de legende leefde Sint Lucia in de tijd van de christenvervolgingen door keizer Diocletianus (regeerde 284-305). Ze was de dochter van een Romeins burger in Syracuse, die haar vader op jonge leeftijd had verloren. Haar moeder, Eutychia, leed al vier jaar aan dysenterie. Beide vrouwen brachten een nacht biddend bij de tombe van de christelijke heilige Sint Agatha door, de beschermheilige van Catania. Aan het einde van de nacht verscheen de heilige voor Lucia in een visioen. De heilige voorspelde Lucia daarin dat zij de glorie van Syracuse zou worden, zoals Agatha dat van Catania was. Ook was haar moeder terstond op wonderbaarlijke wijze genezen.

De bekendste versie van de legende van Sint Lucia is afkomstig uit de Legenda Aurea, een verzameling heiligenlevens van de 13e-eeuwse schrijver Jacobus de Voragine. De oudst bekende versie van de legende stamt echter uit de 5e eeuw, en er mag worden aangenomen dat de legende in de 6e eeuw al wijdverspreid was. Zo wordt ze genoemd in het sacramentarium van de 6e-eeuwse paus Gregorius I. In de daaropvolgende eeuwen is haar legende onder andere opgetekend door de Britse christelijke schrijvers Adelmus en Beda.

De heiligenlevens van Sint Lucia vertonen gelijkenissen met die van Sint Agatha en staan vol met aan haar toegeschreven wonderen. De mogelijkheid dat de heiligenlevens berusten op een historisch personage wordt groot geacht. Sint Lucia komt namelijk in vrijwel alle middeleeuwse verzamelingen van heiligenlevens voor. Ook is er in de catacomben van Syracuse een graftekst van rond het jaar 400 ontdekt, die waarschijnlijk werd aangebracht als herkenningspunt voor pelgrims. Rond het jaar 600 waren er al kloosters in Syracuse en Rome aan haar gewijd.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[g0dtier]

gehaktbal replied to your post: hey could my country like not fall into a...

oh nee is thierry weer bezig

thierry is goeie vrienden met orthodox christelijke organisaties die roepen om nederland weer zo christelijk mogelijk te maken en t homohuwelijk illegaal te maken enzo enzo. iets van “de tijd dat homo’s ‘s nachts weer in de bosjes zaten, waar ze horen” enzo enzo

hij noemt zichzelf “cultuurchristen” en claimt dat god rechts is. op t FvD forum noemen ze t oprecht de “god-pill”, zoals de redpill enzo. echt. zo gehersenspoeld

kan hij sterven ofzo

#gehaktbal

[tipsmaatregelen]

Plannen nieuw kabinet onder meer 'belastingverlagingen en verhoging minimumloon'

Plannen nieuw kabinet onder meer ‘belastingverlagingen en verhoging minimumloon’

Plannen nieuw kabinet onder meer ‘belastingverlagingen en verhoging minimumloon’ De plannen van het nieuwe kabinet worden woensdagmiddag gepresenteerd aan parlement en publiek, nu Kamerleden van de vier betrokken partijen bij het volgende kabinet voor het pakket hebben gestemd. De rechtse VVD, de liberaal-democratische partij D66, de christen-democraten en de orthodox-christelijke partij…

View On WordPress

[dickvanas]

Zorgen over voortbestaan Allerheiligen

Het hoogfeest van Allerheiligen op 1 november is bedoeld om in één viering alle bekende en onbekende heiligen te eren. Allerheiligen is het herdenken van de Heiligen, Allerzielen is het herdenken van de doden. Vandaag en vrijdag brengen veel Brabanders een bezoek aan een begraafplaats, om graven te verzorgen en om bloemen achter te laten bij hun dierbaren. Maar steeds minder mensen geven invulling aan de traditie van Allerheiligen. Waar twintig jaar geleden bloemenhandelaren knokten om een standplaats bij een begraafplaats, zijn de kramen nu veelal verdwenen.

Op 1 november vereert de Katholieke Kerk van het Westen in één viering alle bekende en onbekende heiligen, of ze nu heilig verklaard zijn of niet. Heiligen zijn alle personen die in het hiernamaals bij God zijn. Zij zijn “de bemiddelaars voor de biddende kerk op aarde, voorsprekers voor hun strijdende en lijdende broeders en zusters”, zoals in het Getijdengebed wordt gezegd. Volgens de katholieke en orthodoxe leer moeten de heiligen vereerd worden omdat zij als het ware een venster zijn op de heiligheid van God.

Aan het huidige Allerheiligenfeest liggen verschillende vieringen in de vroegmiddeleeuwse kerk ten grondslag. De bekendste was de jaarlijkse herdenking op 13 mei van de kerstening van het Pantheon in Rome. Deze oude heidense tempel 'van alle goden' (in het Grieks: pan theoon) werd op 13 mei 609 of 610 door paus Bonifatius IV toegewijd aan Maria en alle martelaren.

 Alle Martelaren

Al in de eerste eeuwen van het christendom groeide de behoefte aan één dag waarop alle martelaren werden herdacht. Deze christenen die hun geloofsgetuigenis met de dood hadden moeten bekopen, werden jaarlijks op hun sterfdag vereerd. Toen het aantal martelaren zo groot werd dat soms op één dag meerdere martelaarsgedachtenissen werden gehouden en sommige martelaren zelfs onbekend bleven of in de vergetelheid dreigden te raken, ontstond het idee om in één viering de glorie van alle martelaren te vieren.

Ook in de kerken van het Oosten was er al vroeg sprake van één liturgische dag voor alle martelaren. In de vierde eeuw bestond er in het patriarchaat van Antiochië een collectief martelaarsfeest. De oosterse kerkvaders Efrem de Syriër (306-373) maakt er in een preek melding van. Van Johannes Chrysostomus (349-407) weten we dat de Byzantijnse ritus het feest vierde op de zondag na Pinksteren. In de Chaldeeuwse kerk stond er al vóór 411 een gemeenschappelijke heiligengedachtenis op de liturgische kalender en wel op de vrijdag na Pasen.

 1 november

In de Latijnse Kerk gaat de viering van 1 november terug op Gregorius III (731-741). Deze paus wijdde in de Vaticaanse Sint-Pietersbasiliek een kapel aan de eer van alle apostelen en alle heiligen, martelaren en belijders.Hij stelde het daarbijbehorende feest op 1 november, mogelijk onder invloed van de Kerk van Ierland. Keltische kerkleiders zouden erop hebben aangedrongen dat een voornaam christelijk heiligenfeest het op 1 november gevierde heidense oogstfeest Samhain kon verdringen.

Gregorius IV (827-844) breidde het collectieve heiligenfeest op 1 november uit naar alle Latijnse bisdommen buiten Rome. Daardoor raakte het gemeenschappelijke martelaarsfeest van 13 mei na een zekere tijd in onbruik.

 Octaaf

Allerheiligen kreeg in de 15e eeuw binnen het liturgische feestenstelsel een hogere rang. Paus Sixtus IV (1471-1484) verleende Allerheiligen namelijk een octaaf, dat wil zeggen dat het feest met acht dagen werd verlengd. Op de huidige Romeinse kalender is dit octaaf komen te vervallen.

 Halloween

In de Middeleeuwen was men in de Angelsakisische gebieden naar oud heidens gebruik gewend geraakt zich rond Allerheiligen in verbinding met de doden te stellen. De Allerheiligen-festiviteiten, die al op de avond van 31 oktober plaatshadden, werden soms gekenmerkt door macabere dodenrituelen. Halloween (All Hallows Eve, vooravond van Allerheiligen) zou daaruit voortgekomen zijn.

 Samhain

Vaak wordt gedacht dat Halloween teruggaat op Samhain, het door de Ierse kerkleiders verafschuwde Keltische feest van 1 november. De Kelten geloofden dat dan de geestenwereld zich opende. De zielen van de doden kregen in de nacht van 31 oktober op 1 november van de goden toestemming naar de aarde terug te keren; zowel de goede als de kwade geesten. Om hun angst tegen te gaan, troffen de Kelten maatregelen. Zo stookten ze grote vuren op de heuveltoppen om de kwade geesten te verjagen en brachten ze offers om alle onvriendelijke goden gunstig te stemmen. Ook droegen ze dierenhuiden en maskers om de kwade geesten te misleiden. Tegelijkertijd wilden de Kelten de familiegeesten op een vriendelijke manier verwelkomen en zoet houden. Daarom zetten ze bieten en anders veldgewas buiten. Ze sneden ook lampen uit suikerbieten die ze rondom het huis plaatsten. Tot in onze tijd zijn van deze gewoonten nog sporen aanwijsbaar, denk aan de pompoenen en verkleedpartijen op Halloween maar ook op Sint-Maarten(11 november).

Verplichte feestdag

Allerheiligen is voor katholieken een verplichte feestdag. In canon 1247 van de Codex van Canoniek Recht staat dat gelovigen op verplichte feestdagen aan de Mis moeten deelnemen. Ook dienen ze zich, zoals op zondagen, te onthouden van arbeid en zich toe te leggen op de “nodige ontspanning van geest en lichaam”. De Nederlandse bisschoppenconferentie heeft de katholieken in Nederland van deze plicht vrijgesteld. 

Handelaren in crysanten en bezoekers van begraafplaatsen die de traditie toch in ere houden, denken dat de teruglopende belangstelling voor Allerheiligen ook te maken heeft met de vele crematies. Daarnaast hebben mensen geen tijd meer voor de doden.

(Bron: KRO/NCRN, Door Dick van As)

[rcvandenboogaard]

Het gevaar van surrogaat-religie

De meeste atheïsten zijn niet serieus te nemen, omdat zij god inruilen voor een surrogaat-god: de vooruitgang, de Natuur, de wetenschap of de gedachte dat de geschiedenis ergens heen gaat. Zulk atheïsme is feitelijk een voortzetting van monotheïstische religie met andere middelen. Dat is, grof gezegd, de redenering van de Britse filosoof-atheïst John Gray in zijn vermakelijke, nieuwe boek Seven types of atheism. 

Op niet mis te verstane wijze veegt Gray de vloer aan met vrijwel alle vormen van atheïsme in heden en verleden. Niet dat hij iets tegen atheïsme heeft. In  een BBC-interview naar aanleiding van het boek vertelde Gray dat hij niets heeft met religie, niet uit militant atheïsme, maar gewoon omdat hij religie voor zichzelf niet relevant vindt. (Dat is trouwens ook zo’n beetje de attitude van schrijver dezes.) Dat weerhoudt hem er geenszins van om de intellectuele voosheid van veel vormen van atheïsme aan de kaak te willen stellen. 

Het is allemaal de schuld van het Christendom, deze monotheïstische religie die door een toeval in ons deel van de wereld zo overheersend is geworden. Net als andere monotheïsmen heeft het Christendom de neiging van het individu geloof in iets te vergen, waar eerdere religieuze vormen, die van de Oude Grieken en Romeinen bijvoorbeeld, veel minder de pretentie hadden een grand design voor de wereld te bieden. De individuele mens weet maar weinig over de dingen, en hij kan ook weinig weten. Alles wat aantoonbaar is, zijn al die mensen die geboren worden, copuleren en doodgaan - materie dus, zonder duidelijk doel of rechtvaardiging. 

Deze atheïstische visie is in de moderne geschiedenis echter met een lantaarntje te zoeken, weet Gray. Hij vindt haar - met enige moeite, lijkt het - bij zulke uiteenlopende figuren als de Spaans-Amerikaanse denker George Santanaya (van wie ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord had), de schrijver Joseph Conrad (die in de Belgische Congo alle geloof in het voortschrijden der Beschaving had verloren), bij Schopenhauer, Spinoza en Lev Sjestov. 

De meeste atheïsten kunnen op Gray’s schampere veroordeling rekenen, omdat zij, ter vervanging van de christelijke god, een Ersatz-god aanleveren. Dat geldt voor degenen die het licht zien in de wetenschap, in het voetspoor van Auguste Comte, zoals Richard Dawkins met zijn evolutietheorieën of Yuval Noah Harari, die denkt dat de menselijke soort geleidelijk door kunstmatige intelligentie zal worden verdrongen. De wereld gaat nergens heen, dat is allemaal pretentieuze onzin, meent Gray. 

Een groot aantal idees reçues onder atheïsten sneuvelt in dit boek. Zoals de gedachte dat atheïsten net zo goed ‘waarden’ kunnen hebben als gelovigen - dat kan wel maar het heeft met religie of a-religie niets te maken. Evenmin leidt een primaat van de Rede noodzakelijkerwijze tot een ‘hogere beschaving’, zoals John Stuart Mill betoogde. Er zijn voldoende atheïstische doctrines die zo’n pretentie van ‘hogere beschaving’ duidelijk ontkrachten, zoals communisme en fascisme. Atheïsme leidt geenszins automatisch tot een liberale instelling of staatsvorm. 

Überhaupt is het onzin om over ‘de mensheid’ te spreken, meent Gray: die ‘mensheid’ is niet minder een product van verbeelding dan god. En als de klacht dan luidt dat er op die manier weinig ‘zin’ overblijft in het leven - dat klopt: “het enig waarneembare is het veelvormige dier dat mens genoemd wordt”. In uiterste consequentie betekent deze redenering dat atheïsme geen exercitie van betekenis is. 

Seven types of atheism vormt vermakelijke lectuur, van een briljant essayist. Wel vraagt de lezer zich onwillekeurig af waarom Gray zich eigenlijk zo druk maakt over iets waarvan hij het belang - zowel van religie als van atheïsme - duidelijk zo laag inschat. Zie bijvoorbeeld de laatste zin van het boek: “een goddeloze wereld is net zo mysterieus als een wereld die met goddelijkheid overgoten - en het verschil tussen beide is wellicht kleiner dan u denkt”. 

De vraag naar Gray’s motivatie komt in Seven types of atheism af en toe terloops voorbij. Het is de wijd verbreide gedachte onder liberale, modern denkende mensen dat de geschiedenis zich ontwikkelt in de richting van steeds meer beschaving, vrijheid, vrede en nog andere leuke dingen. Dat is een gevaarlijke illusie, meent Gray. Niet-monotheïstische levensbeschouwingen zoals die van de Oude Grieken of het Boeddhisme hadden de mens de overtuiging kunnen bijbrengen dat de dingen komen en ook weer ten onder gaan. Nu de liberale samenlevingen waarin wij leven aan alle kanten worden bedreigd en ten onder dreigen te gaan aan autoritarisme, obscurantisme en oorlog, kan het geloof in een noodzakelijkerwijze betere toekomst ertoe leiden dat wij die gevaren lijdelijk ten onder gaan. 

Het is diezelfde bezorgdheid die Gray vorige maand tot uitdrukking bracht in een magistraal essay voor de New Statesman. ‘Liberals’ zien misschien wel in dat de actuele gevaren voor vrijheid en democratie niet in de laatste plaats het gevolg zijn van de door henzelf geschapen wereld van markt en post-Koude oorlog ordening, maar hebben zo’n rotsvast geloof aan de juistheid van hun uitgangspunten dat ze de gevaren van nu als een interregnum blijven zien. Straks gaat het gewoon weer verder met meer vrijheid en welzijn. Dat is, meent Gray, een vergissing die de mens duur te staan zal komen. 

John Gray: Seven types of atheism. Allan Lane, London 2018. 

Het genoemde essay uit de New Statesman, How we entered the age of the strongman, staat HIER.

Het BBC-interview met Gray, in het onvolprezen programma Arts and ideas van Radio 3, kan HIER worden beluisterd. 

Afbeelding boven: Meditatie, Sovjet-schilderij van Pjotr Michailov uit 1964. (Orthodoxe monnik wordt door vragen overmand na lezing van een krantenbericht over de eerste Sovjet-kosmonaut, Joeri Gagarin). Afbeeldingen onder: 1. Sovjet-propagandaposter waarop een kosmonaut enthousiast ‘Geen God’ roept. 2. Button van de Franse vrijdenkersorganisatie La libre pensée: Religies, nee dank u. 

[balkanraptrap]

LEVENSLANGE ONTEVREDENHEID GEUIT IN VERBALE AGRESSIE

Deni Husić (25) is in Bosnië geboren en in 1994 is hij met zijn ouders naar Nederland gevlucht. Hij komt uit een gemixte familie, zijn moeder is van orthodox christelijke afkomst en zijn vader moslim. ‘’Bij ons is de religieuze achtergrond ook gelijk de culturele, nationale en etnische achtergrond. Ongeacht iemand werkelijk gelovig is, want mijn ouders zijn beide ongelovig. Dat gecombineerd met mijn geboorte midden in de oorlog, was voor mijn ouders de druppel. Vluchten leek de enige optie te zijn. Sinds jong af aan ben ik blootgesteld aan (alternatieve) muziek. Mijn ouders luisterden naar punk, post punk, post-rock, new wave etc. Ook hebben zij mij met zulke bands opgevoed. Ik hoorde van alles voorbijkomen als kind. Deze variatie van geluiden en respect voor alternatieve stromingen heeft er voor gezorgd dat ik altijd op zoek ga naar de onbekende ‘parels’ in alle stijlen en genres die ik luister’’, verteld Deni.

LUGUBER OF ZIELIG

Edo Maajka is de eerste rapper uit voormalig Joegoslavië die hij hoorde. ‘’Mijn ouders en ik kochten vroeger in Bosnië cd’s van hem.’’ Na deze eerste ontdekking volgenden nog vele andere artiesten. Dječaci uit Split, Kroatië en vervolgens Kiša Metaka, General Woo en Bad Copy. De eerste twee artiesten zijn gesplitst in twee grote acts die bekend zijn in Kroatië en omstreken. Vojko V en Krešo volgenden daarna. Krešo is een gangster rapper en Voljko V verwerkt meer humor en ironie in zijn teksten. ‘’Recentelijk heb ik een Servische/Russische trap artiest gevonden genaamd Yan Dusk. Hij is een jongen uit Rusland die naar Servië is geëmigreerd.’’

Het ligt aan de artiest hoe Deni de tekst opvat. ‘’Edo Maajka is de ultieme verhalenverteller, sommige liedjes liggen dichter bij spoken-word poëzie dan rap. Ook vind ik het mooi dat hij voor iedereen een tekst heeft. Voor de diaspora en gastarbeiders, de mensen die hebben gekozen om te blijven in Bosnië, de veteranen en de oorlogskinderen. Hij heeft het over zo veel thema's dat bijna iedereen uit Bosnië iets in zijn teksten kan vinden wat ze hebben meegemaakt. De stemming van zijn liedjes variëren van humoristisch tot luguber of zielig. Zwarte humor is een groot gedeelte van de Bosnische cultuur en dat kan zeker terug gehoord worden. Waar in tegen Dječaci en Vojko V minder serieus in hun teksten zijn, hebben zij het ook over problemen en er komen minder ruwe emotie bij kijken. Ook zijn deze rappers iets jonger en hebben ze het eigenlijk nooit over de oorlog in hun teksten.’’

GANGSTER WEDSTRIJD

Deni denkt dat hiphop scene in Bosnië, Kroatië en Servië op een inhoudelijk niveau zich boven de Nederlandse scene bevindt. Inhoud en betekenis wordt meer op prijs gesteld. Materialisme en het uiten van een dominantie positie is iets wat minder vaak gebeurd. ‘’Ik denk dat Edo Maajka hier een grote invloed op heeft gehad. Hij was een van de eerste grote mainstream rappers die bekendheid kreeg in deze landen.’’ Ook bestaat er een ander genre van muziek genaamd turbo folk. Thema's van dure auto’s en mooie vrouwen worden daar al gebruikt. Met de komst van de trap stroming is dat wel minder aan het worden. ‘’Ik zie dit niet per se als een slecht ding. Ik denk dat er meer bij hiphop komt kijken dan de inhoud van de tekst.’’

Daarnaast voegt Deni toe: ‘’Hiphop uit de Balkan komt vaak ook authentieker over dan hiphop uit Nederland en West-Europa. Het is nou eenmaal een feit dat de jeugd in voormalig Joegoslavië over het algemeen armer is en meer kampt met werkloosheid dan de kinderen van allochtonen in Nederland die het gevoel hebben dat ze in een getto opgroeien. Er zijn vaak dus genoeg eerlijke, traumatische ervaringen om over te rappen en dit komt in de muziek terug. Terwijl het hier bij sommige artiesten een wedstrijdje lijkt om te zien wie het meest straat en gangster overkomt.’’

‘’Ik denk dat iedereen van mijn afkomst de scene aankan, zolang iemand geen actieve aversie tegen hiphop heeft zou diegene ervan kunnen genieten. In mijn ervaringen in Bosnië en Kroatië heb ik nog geen kritiek gehoord tegenover lokale hiphop.’’

POLITIEK

De politieke uitingen verschillen per rapper en groep. Ante Cash heeft een nummer genaamd ‘Lupio si petema’, dat gaat over hoe Kroatische veteranen tevergeefs gevochten hebben. ‘’Het argument wat daarvoor gegeven wordt is dat corrupte politici en mensen met belangrijke militaire posities de bevolking en het land leeggeroofd hebben. Het is een vaderlands lied met een cynische blik op de situatie.’’

Het liedje ‘Kosovo je Srbija’ van BS All stars ervaart Deni wel als beledigend. Het begint met een intro van de islamitische oproep voor het gebed, gevolgd door een explosie. Er wordt gerapt over hoe Kosovo teruggenomen moet worden en hoe Albanese en andere moslim vrouwen en kinderen van bruggen af gegooid moeten worden. Het is voor hem moeilijk om zich niet beledigd te voelen tijdens het luisteren van het nummer, omdat zijn volk er als vijand in wordt beschreven en het doden van deze burgers wordt aangemoedigd. ‘’Beogradski Sindikat heeft het ook over Kosovo, maar er komt veel minder haat bij kijken, waardoor het te tolereren is. De meeste artiesten die ik luister hebben amper tot geen nationalistische thema’s.’’

[idamichels4]

De tekst hieronder verwoord hoe ik momenteel mijn eigen werk interpreteer:

Een wereld waar alles versmolten is met elkaar

waarin alles zich constant beweegt in een tijdloze staat

alles mag bestaan in deze mythologische wereld

er is geen goed of slecht

In de tekst hieronder wil ik een deel uiteenzetten wat mij bezighoud en intrigeert:

Ik kwam deze zomer in aanraking met ecstatic dance. Hierbij dans je drie uur lang op blote voeten, praat je niet en gebruik je geen drugs of alcohol. Ik heb nog nooit mensen zo los zien gaan. Rollend over de vloer, grommend en dierlijk, of juist heel erg in een eigen trance; ogen half gesloten en het hoofd naar achteren, hele sierlijke bewegingen en sensueel.

Wanneer ik mij hiertussen bevindt lijkt schaamte bijna weg te vallen voor mij en ervaar ik de tijd anders. Ik begin meer te verlangen naar deze tijdloze staat van zijn.

Rond dezelfde tijd dat ik dit begon te ontdekken stuitte ik ook op de documentaire Wild Wild Country. In deze documentaire zijn verschillende mensen aan het woord die betrokken waren in de tijd dat Osho een commune oprichtte onder leiding van Sheela ergens bij een klein orthodox plaatsje in Oregon. Het zou Utopisch moeten zijn, maar het had verdacht veel sekte-vibes. Maar heel veel wat werd beoefend zoals verschillende meditaties, yoga oefeningen en ademcoaching zie ik nu o.a bij het wereldje van ecstatic dance.

Mijn oma vertelde mij dat zij en mijn opa heel erg streng christelijk waren opgevoed en dat het hele opkomen van Osho hun inspireerde om anders te denken en een zoektocht te starten naar wat ze zelf wilden. Na de dood van mijn opa ontdekte ik dit en is de drang om er meer over te weten groter geworden.

In mijn beeldend werk merk ik dat mijn interesse in deze soort ‘spiritualiteit’ heeft bijgedragen aan het ontdekken van een nieuwe eigen wereld die ik nu in het werk aan het onderzoeken ben. Het verdiepen hierin helpt me om nieuwe vormen te ontdekken en elementen te combineren. In deze wereld kan alles gebeuren en dat geeft vrijheid in het maken van het werk (iets wat ik ook heel belangrijk vind om te ervaren en waar ik me nog meer in wil ontwikkelen) en ik hoop ook dat degene die mijn werk bekijken zich vrij voelen om eigen betekenis aan deze werken te geven.

#werk

[surinam-unity]

Vroomheid of Populisme: Religie in dienst van de politiek

(Aangeboden)

Een rechtbank in Turkije verleende op 10 juli toestemming aan de regering om de status van het iconische Hagia Sophia te veranderen van museum naar moskee. Gebouwd zo’n 1500 jaar geleden als een Orthodoxe Christelijke Kathedraal, werd de Hagi ... from Starnieuws https://ift.tt/39BZce1

#Starnieuws

[rotterdamvanalles]

Leerlingen van de kweekschool Sint-Lucia aan het korfballen op een parkeerterrein bij de Karel Doormanstraat, 5 maart 1951. Op de achtergrond het Stadhuis en de kweekschool Sint-Lucia aan de Hennekijnstraat (rechts).

Lucia van Syracuse (volgens traditie 283-304) is een christelijke martelares, die vereerd wordt als heilige door katholieke en orthodoxe christenen. Ze is de patroonheilige van de blinden. Ze is de enige katholieke heilige die ook vereerd wordt door de lutheranen in Scandinavië, in vieringen die veel voorchristelijke elementen van een joelfeest voor de zonnewende hebben behouden.

Het omvangrijke klooster- en scholencomplex had een L-vormige plattegrond en lag in het hart van Rotterdam. De hoge bouwvleugels waren afgewerkt met monumentale, expressionistisch vormgegeven bakstenen ornamenten. In het centrum lag de kapel die met de abcis op een kleine binnenplaats uitkwam. L.C. van der Vlugt, die destijds bij Buskens werkte, hielp mee bij het ontwerp.

In de jaren 60 van de laatste eeuw waren in het complex naast het internaat een kleuter-, een lagere school, een mulo, een 'klos' en een kweekschool gevestigd. 1972 werd het St. Lucia-complex gesloopt.

De foto is gemaakt door Openbare Werken en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en Het Nieuw Instituut.

[nomadenbestaan1983world]

Noord-Macedonië

Noord-Macedonië : Skopje en Matka kloof 

Lange tijd was er discussie over de naam van het land dat Skopje als hoofdstad heeft. Zelf noemde het zich Macedonië, maar in internationale context moest het zich Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië noemen, door een aanhoudend conflict met zuiderbuur Griekenland. Sinds kort is dat conflict opgelost, en heet het land officieel Noord-Macedonië. Noord-Macedonië is een land dat opkomt als toeristische bestemming. Het wil zich graag profileren om uit het economisch dal te geraken. Het is het land waar Moeder Theresa vandaan komt (als dat al geen goddelijke zege is…). De hoofdstad Skopje heeft een lange geschiedenis, was deel van het Romeinse rijk, kwam onder het bewind van het Ottomaanse rijk en werd daarna lange tijd door de Serviërs gedomineerd. Doe hier nog eens bovenop de vele aardbevingen en branden die de stad tot op haar grondvesten gelijkmaakte...Toch staat Noord-Macedonië klaar voor de uitdaging en wil het iedereen laten kennismaken met haar cultuur.

Skopje

Eerlijkheid gebiedt: Skopje is niet de meest boeiende stad in de Balkan...Alles is hier redelijk recent gebouwd en oogt (naar mijn bescheiden mening) nogal kitscherig. Te veel drama en standbeelden op de centrale pleinen... Doch heeft het nog wat archeologische oude site, zoals de oude brug die nog steeds staat over de Vardarrivier. Het heeft ook nog de overblijfselen van een oud fort Kale. Die kun je vrij bezoeken. Je hebt hier een goed zicht over de stad. In de buurt is er ook een leuk orthodox kerkje met een mooie iconostase. Er staat ook een charmante moskee en de oude bazaar doet je erg denken aan Istanboel. Hierbij is een gezellig centrum gelegen waar je kunt gaan shoppen voor souvenirs of even op pauze komen om een koffie te drinken. Voor de rest vind ik de stad nogal grauw en saai. Je kunt in het centrum ook een moderne kerk en herdenkingsmonumenten voor moeder Theresa bezoeken. Ze hebben zelfs haar geboortehuis “weder” opgebouwd.

Tip: je kunt op de berg nog het millennium kruis bezoeken (en ja er is een leuke kabelbaan). Het kruis is gebouwd om te gedenken dat Macedonië een christelijk land is.

Matka kloof (natuurreservaat)

Op het internet lees je wel eens negatieve dingen over de canyon/kloof (eigenlijk een stuwmeer). Het zou er vuil zijn. Toen wij het bezochten was het echter heel proper. Via het boeken van een taxi kun je hier makkelijk geraken. Het ligt maar 15 km van de hoofdstad (PS: spreek met de taxichauffeur een tijdstip af om terug te keren want er zijn hier geen andere vervoersmiddelen). De bergen en kloof zijn redelijk omvangrijk, dus plan zeker een bezoek van minstens van een paar uur in. Tip: neem een fles water mee.

Je moet eerst over een dam wandelen, wandel maar door voor je in het echte stuk komt. Ik moet toegegeven dat de bergen en de rivier echt wel indruk maken. Azuurblauw water en echt prachtige bergen. Je kunt een oude kerk bezoeken dat nog authentieke fresco's heeft. Wat zeker een aanrader is is een boottochtje over het water door de canyon/kloof gecombineerd met bezoek aan de grotten. Het verlichtingssysteem (voor binnen in de grot) is behoorlijk gedateerd. Het was grappig op te zien wat de gids allemaal moest flikken om die oude generator nog te doen werken. Eens binnen in de grot is het wel mooi. Een kleine wandeling in de grot (pas op voor vleermuizen) en terug met de boot naar het beginpunt. De reis tussen de canyon is echt wel heel mooi. Je wordt er echt stil van. Neem alles goed in je op. Wij wandelden dan ook nog over het pad langsheen de bergen. Goed verzorgd en toen geen vuilnis te bespeuren. 

Tip: Er ligt een restaurantje aan de ingang. Wij bestelden er een shopska salade, en dachten dat dit verwees naar Skopje (shkopska in plaats van shopska)... niet dus. Het is een (van oorsprong een Bulgaarse) salade die overal wordt gegeten in de Balkan landen.  Dus maak je zelf niet belachelijk door een shkopska salade te bestellen want dat kennen ze niet... ;-)

Noord-Macedonië heeft haar troeven en ik zou de andere kant van het land nog graag eens bezoeken (Ochrid). Eerlijk was ik niet zo enthousiast over de hoofdstad Skopje. Het kan er mee door maar voor mij persoonlijk geen “wauw” bestemming. Hopelijk zal een bezoek aan het Meer van Ochrid een grotere indruk op me achterlaten...

[tipsmaatregelen]

Nederlandse coalitieakkoord overeengekomen, 271 dagen na de algemene verkiezingen

Nederlandse coalitieakkoord overeengekomen, 271 dagen na de algemene verkiezingen

Nederlandse coalitieakkoord overeengekomen, 271 dagen na de algemene verkiezingen De vier partijen die van plan zijn hun huidige alliantie uit te breiden en een nieuwe regering in Nederland te vormen, hebben hun akkoord bereikt, zeiden partijleiders maandagavond. De rechtse VVD, de liberaal-democratische partij D66, de christen-democraten en de orthodox-christelijke partij ChristenUnie hebben in…

View On WordPress

[dickvanas]

Biddag en Dankdag voor Gewas en Arbeid

Woensdag 10 maart houden veel kerk de traditionele ‘Biddag voor Gewas en Arbeid’ De Biddag en Dankdag voor Gewas en Arbeid zijn twee gedenkdagen in het protestantisme in Nederland, waarin er speciaal gebeden (in het voorjaar) en gedankt (in het najaar) wordt voor de oogst en het werk.

Het gebruik om in moeilijke tijden een aparte bededag te houden zou ontstaan zijn in de middeleeuwen. Er waren toen vaste bededagen, zoals de quatertemperdagen en de kruisdagen. Daarbij ging het vooral om omstandigheden op seculier terrein: oorlog, honger en rampen. Na de reformatie in de 16e eeuw, toen grote delen van Nederland het katholicisme voor het protestantisme verruilden, werd het houden van bededagen door de reformatorische kerken overgenomen. In 1578 werd er door de Synode van Dordrecht bepaald dat er tijdens oorlog en andere rampen massaal gebeden en gedankt moest worden. Wanneer er vervolgens een bid- of dankdag nodig was, werd dit door de landelijke of provinciale overheden uitgeschreven. Een vaste dag om te danken werd in 1658 in de provincie Overijssel vastgesteld: "dat alle jaren op den 1sten Donderdag in de Mey door de geheele Provintie een Algem. Vast- en Bededag tot afweeringe van Godes Plagen en het verkrygen van een gezegende Somer zal worden geholden,- en dat op den eersten Donderdag in September weder een Generale Dankdag voor de veelvoudige verkregen segeningen en weldaaden zal worden gecelebreert." 

Afwijkende data

In de Dordtse Kerkorde staat in artikel 66 dat de classis aangewezen is om in tijden van oorlog, epidemieën, vervolging van de kerk en andere algemene rampen een speciale biddag of gebedssamenkomst uit te schrijven. Toen de industrialisatie toenam, is de viering veranderd in dankdag voor gewas én arbeid. Tegenover de dankdag werd later ook een vaste dag om te bidden ingesteld.

Tegenwoordig is de biddag op de tweede woensdag van maart. Deze dag wordt biddag voor gewas en arbeid genoemd. De dankdag voor gewas en arbeid wordt gehouden op de eerste woensdag van november, met uitzondering van Zeeland waar deze wordt gehouden op de laatste woensdag van november. Lokaal kunnen er afwijkende data zijn: in de gemeente Tholen is biddag op de laatste woensdag van februari en dankdag op de derde woensdag van november. Als historische reden voor deze afwijkingen wordt genoemd dat in veel kerkelijke gemeenten de rol van dominee vacant was en het op een afwijkende dag gemakkelijker was om een dominee van elders naar de - vóór de deltawerken erg afgelegen - eilanden te laten komen om daar de kerkdiensten te leiden.

In de 21e eeuw worden zowel dankdag als biddag nog aangehouden door orthodox-protestantse kerken. Een groot deel van deze kerken houdt 's morgens en 's avonds kerkdiensten. Ook zijn er veel kerkgemeenten die de zondag erna een speciale gebedsdienst houden. In diverse (van oorsprong) vissersdorpen, zoals Katwijk aan Zee en Arnemuiden, wordt in de Hervomde Gemeente ook gebeden en gedankt voor de visserij en spreekt men van een Dankdag en Biddag voor Gewas, Arbeid en Visserij. Doordat de agrarische sector geen grote stempel meer op de Nederlandse maatschappij drukt, ligt de nadruk in de gebedsdiensten niet sterk meer bij het "gewas", maar meer bij de "arbeid", het leven in de eigen gemeente, de economie, actualiteiten en de wereld in het algemeen. In plaatsen als Urk, Staphorst, Genemuiden, Opheusden, Ouddorp zijn veel winkels de hele dag gesloten. De Urker vissersvloot blijft voor biddag een hele week (de 'bidweek') thuis. In Ouddorp en omstreken worden de diensten voor beide dagen ook op de zondag erna gehouden, zodat de vissers erbij kunnen zijn.

 Inzamelingen

Onder het motto "bid én werk" is het bij een aantal kerkgemeenten gebruikelijk om op dankdag allerlei goede (gedragen) kleding, dekens en speelgoed in te zamelen voor landen in Oost-Europa zoals Roemenië, Wit-Rusland of Oekraïne. Daarnaast is een financiële bijdrage noodzakelijk om het transport van de ingezamelde goederen, dat vaak in eigen beheer wordt gedaan, te kunnen verzorgen.

De status van "vrije dag" hebben bid- en dankdag vrijwel overal in Nederland verloren, behalve op orthodox-protestante scholen, die op deze dagen wel gesloten zijn. Ook zijn er enkele christelijke middelbare scholen die voor de donderdag na bid- of dankdag geen huiswerk opgeven, zodat kinderen die waarde aan beide dagen hechten daar op school geen hinder van ondervinden. Ik kwam zaterdag een landelijke oproep tegen aan de Koning, Regering en Landgenoten. ‘In de kerkdienststen wordt gebeden voor de noden van het land en het volk. Dit jaar zal er ook gebeden worden voor de nood vanwege Covid-19’. (Door Dick van As/ Fotobron: ICP)

[tomzijlstra]

Vandaag 10 jaar geleden

Sarandë, Albanië Dinsdag 12-05-2009

We zitten gisteravond in de kuip te genieten van een tere oranjekleurige zonsondergang (fotohier) Er heerst een grote vreedzaamheid bij zulke eilandjes. We eten patat met rookworst, de voorraden moeten per slot een keer op. Na het avondeten zit ik nog een tijd in het donker buiten. Traag en rustig slaat de lichte branding op het strand. Er is nauwelijks een huis verlicht aan de wal. Het scheepje wiegt zacht op de deining. Miljoenen sterren schitteren boven mijn hoofd. Ik probeer een aantal sterrenbeelden te herkennen maar ik kom er niet uit.

Vandaag gaan we naar een voor ons beiden onbekend land: Albanië. Volgens de "Adriatic Pilot"van Trevor & Dinah Thompson (Imray, 5th ed, 2008) - die er zelf niet geweest zijn - zijn er berichten van van "a number of yachtsmen that have been in to Albania and have encountered no problems" Dat moet dus te doen zijn. Helaas geven ze in de pilot weinig havenkaartjes, ook niet van Sarandë. Enfin, we proberen het gewoon. Om negen uur lichten we het anker. Wind WZW 2. We koersen op de motor naar het oosten over een spiegelgladde zee. Om 10 uur is het WZW 1, later wordt het zelfs Bf 0. Heel langzaam nadert schuin de onbekende kust van Albanië, nog steeds gehuld in een waas waar alleen de bergtoppen bovenuit steken. Maar nu zien we dorpjes, die tegen steile hellingen geplakt zitten. Tussen ons en de kust passeert op tegenkoers een veerboot van de Griekse Minoan Lines. In de oudheid leefde hier het volk van de Illyriërs, de Albanese taal schijnt er nog van af te stammen. Ik wissel het Griekse gastenvlaggetje voor de gele Q-vlag (Q = quarantaine), een Albanees gastenvlaggetje vonden we tot dusver niet. Om 11 uur passeert eveneens op tegenkoers de Griekse veerboot Sophocles V van de Anek Lines (fotohier) Waarschijnlijk onderhouden ze een lijnverbinding tussen Preveza en Brindisi.

Op 6 mijl van Sarandë - we zijn al ruim en breed in Albanese wateren - roep ik op VHF kanaal 16 de Albanese kustwacht op, zoals de pilot aanbeveelt. Geen reactie. Op 4 mijl roep ik op kanaal 11 (opnieuw volgens de pilot) Port Control Sarandë op. Die antwoordt meteen. "Go ahead, sir. The port is free" Dat is een aardig welkom. Langzaam nadert de kale kust. We zien een rij van de kleine bunkertjes, die de bevolking destijds op bevel van de xenofobe dictator Enver Hoxha bij duizenden over het hele land moest aanleggen tegen een invasie van het agressieve westers imperialisme. De stad lijkt te bestaan uit alleen maar fantasieloze flatgebouwen, maar als we dichterbij komen blijkt dat toch mee te vallen. We zien een fleurige boulevard met palmbomen en terrassen, we horen kinderstemmen en zien mensen op het strand zitten. Aan stuurboord moet een ondiepte liggen, die met een rode boei gemarkeerd wordt. Dat blijkt te kloppen. Aan de oostelijke kant ligt volgens de Thompsons een gevaarlijk wrak en ja, daar zien we een zwarte boei liggen. Geruststellend, kan niet missen. Voor het strand langs de stad liggen een kustvaarder en een Oostenrijks jacht voor anker. Oostenrijks? Vlakbij werpen wij het anker uit, 25 meter ketting in 5 meter water. De ketting trekt meteen strak. Vanaf de wal klinkt opeens de gebedsoproep van een islamitische muezzin. De azan. Heel sfeervol. Met het bijbootje vaar ik naar een kade waar Griekse toeristenboten liggen en twee jachten en waar een gebouwtje van de politie is. Een man neemt mijn touwtje aan en stelt zich voor als agent. Heb ik mijn scheepspapieren e.d. bij me? Hij zal me helpen met inklaren. Samen met de Oostenrijkers, wier schip een thuishaven in Kroatië heeft, loop ik mee naar zijn kantoortje. Dan volgt een indrukwekkende procedure, de agent vult liefst twaalf formulieren in. De Oostenrijker klaagt dat het hier in elke haven helemaal opnieuw moet. Maar de agent is een aardige man. Als de Oostenrijkers - die eerder waren - weg zijn, vertelt hij me meer. Dat komt omdat hij slecht Engels spreekt en op een of andere manier denkt dat hij me twee jaar geleden hier ook heeft gezien. Ik laat het maar zo. Vroeger werkte hij in de haven zelf, zegt hij, en verdiende er een schijntje. Nu is hij als agent voor zichzelf begonnen en helpt yachties met inklaren. Er komen er steeds meer. Hij geeft me een kaartje, zijn naam isAgim Zholi, maritime agent. Hij weet ook een goed restaurant verderop in de straat, dat is van zijn vriend. Als jullie in de Europese Unie komen, zeg ik, zijn al die formulieren niet meer nodig en moet je een andere baan zoeken. Hij glimlacht, daar heb ik al op gerekend, zegt hij. Ik organiseer ook trips in het binnenland en dergelijke. En weet je wat? Je kunt eigenlijk beter hier aan de kade komen afmeren, bij de politieboot. Dan lig je volledig veilig. Als de formulieren klaar zijn, loopt hij met me naar de commandant. Dat is de belangrijkste man hier, zegt Agim. De commandant heeft zo´n indrukwekkend uniform aan dat hij wel generaal moet zijn. Hij haalt uit een brandkast een stempel en een stempelkussen en plaatst twee forse stempels op onze documenten. Klaar. Voor we overigens vertrekken moeten we opnieuw langs om een clearance te krijgen.

Een halfuur later meren we met het anker voor uitgestroomd half met stuurboord aan de kade af. Veilig bij de politie (foto hierboven en hier) Om het hoekje liggen naast elkaar een Belgisch en een Frans jacht. Er is warempel ook nog walstroom maar geen water. Aan het eind van de middag lopen we door de stad. Eerste indrukken: ontzettend arm en rommelig, maar heel vriendelijk en gastvrij. Je kunt overal met euro´s betalen, vanzelfsprekend. We kopen een Albanees vlaggetje waar Ans later een draad doorstikt, zodat we het als gastenvlaggetje kunnen hijsen. Vreemd voelt dat het hier een uur vroeger is dan we gewend zijn, UTC + 1 uur. Op onze wandeling komen we achtereenvolgend langs een orthodox-christelijke basiliek, een moskee en de resten van een oude synagoge uit de zesde eeuw. Bij een groentenstalletje kopen we fruit en groente (foto hier) en vanavond eten we aan de wal op een plek we een oogje op het scheepje kunnen houden. We denken hier toch een paar dagen te blijven.