Tumgik
#verlorentweelinghelft
paardencoach · 13 days
Text
Mini familieopstelling
Dit keer gaat het over een mini familieopstelling voor mijzelf. Weer eens wat anders! 
Ik heb een verloren tweelingzus. Ik heb het al eens eerder over haar gehad: ik ben me onbewust wel altijd bewust geweest dat zij er is, maar nooit echt tijd en energie in ons gestoken. En toen ik er bewust van was, heb ik dat ook nooit echt gedaan. Zelfs niet toen een paar jaar geleden zij via een goede vriendin liet weten dat ze graag wilde dat ik haar een naam gaf. En ik wist precies wat ze bedoelde: die naam had ik haar al gegeven, maar daarmee nog niet de echte ‘erkenning’ van haar bestaan.
Heel recent werd ik erop gewezen dat mijn bindingsangst gekoppeld is aan mijn verlatingsangst. Ik wist niet eens dat ik verlatingsangst had, maar het kwartje was gevallen: In die eerste weken van ons bestaan, is mijn tweelingzus ‘verdwenen’ en ik heb dat ervaren als dat ik in de steek ben gelaten. De afspraak was dat we dit leven samen zouden doen, en toen was ze ineens weg! Ik wilde dit leven niet doen, zeker niet alleen! het maakte me onzeker en onrustig.
Toen ik vrij recent een goede vriendin dit vertelde en ze aanbood om me hiermee te helpen, had ik meteen het gevoel dat een opstelling mij (en mijn tweelingzus) zou kunnen helpen. Een mini familieopstelling, want ik had alleen twee representanten nodig, één voor mezelf en één voor mijn zus. Ik wist meteen wie ik wilde vragen. En natuurlijk de paarden. En zo geschiedde: datum geprikt, paarden gevraagd, contact met mijn spirituele team: mijn overleden bff/soulmate, mijn overleden vader en Tinky. Ze zouden er allemaal zijn.
En iedereen was er ook! Een bijzondere gewaarwording om mijn representant te horen vertellen wat ik voel en denk, hoe ik in het leven sta en hoe ik de relatie met mijn zus ervaar. De angst voor afwijzing, en waarschijnlijk daarom ook niet per se de behoefte om contact te hebben met mijn zus. En een zus die zo graag dat contact wel wilde. 
Tumblr media
En de paarden: Ik wist meteen: Mo is mijn bff, Pascal is mijn vader. En dan was Faluka de hond er ook. Bij hem moest ik even zoeken/voelen, maar hij stond voor de belemmering om het contact echt aan te gaan met mijn zus. Van hem heb ik misschien nog wel de belangrijkste inzichten gekregen: mijn belemmering is ‘taai’, hardnekkig. Hij kon soms ineens heel aanwezig zijn. En als hij te dichtbij kwam, werd hij weggejaagd door Mo. En dan was hij ook echt weg! Maar ikzelf zocht hem dan toch en voelde me een soort opgelucht als hij weer terugkwam. Dat patroon herhaalde zich een paar keer. Nu, achteraf, realiseer ik me dat voor mij die belemmering niet echt weg hoeft. Net zoals mijn representant aangaf de verbinding met mijn zus best aan te willen gaan, maar dat dat vooral voor háár is en niet voor mij. 
De afgelopen dagen heb ik er veel over nagedacht: is het nodig dat mijn belemmering echt weg gaat? Als ja, hoe dan? Als nee, waarom niet? Wat zegt dat over mij en hoe ik in het leven sta? In hoeverre belemmert het mij om relaties aan te gaan en verhindert het mij om mijn bindingsangst los te laten? Ik weet het niet, ik heb nog geen antwoorden. Er is duidelijk werk aan de winkel. Maar ik voel wel een soort opluchting want het zien, voelen en weten helpt al.
1 note · View note
Photo
Tumblr media
De verloren tweelinghelft - Evelyne Steinemann Hoe een verlies vóór de geboorte een stempel op ons leven kan drukken Veel mensen worstelen, vaak jarenlang, met verlatingsangst, onverklaarbare schuldgevoelens, claustrofobie of andere onaangename gevoelens. De eigenlijke achtergrond van hun problemen is vaak lastig te achterhalen, totdat blijkt wat er daadwerkelijk aan deze gevoelens ten grondslag ligt Meer info of bestellen zie link in de afbeelding #verlorentweelinghelft #geboorte #boek #geboortetrauma #evelynesteinemann #systemischwerk #webshopdaniellleforrer (bij Netherlands) https://www.instagram.com/p/B7_EcWbFOzJ/?igshid=1ufkn8va7641r
0 notes