Last Seen Blogs
freeman-0100
Titles
ilovetheater-nl
Ilovetheater.nl
idontcareanymore5-1
Welcome to the Crap Shoot
apowermirror-crack-73
ApowerMirror crack (serial key) full version ZBQB;
ehl-itasavvuf
Elit Bir Oluközü'lü
Text
Genç bir çocuk. Yirmi dört yaşında ya var ya yok. Düz bir hayat çizgisi üzerinde yürüyor. Doğdu. Ve yaşıyor. Duygularını aşırı ya da yoğun yaşamıyor. Yorgun biraz. Kulağında güzel, siyah, kulağını kapatan bir kulaklık var. Karşıya geçmek için bekliyor. Işık yandı. Şarkı yüksek sesle çalıyor. "Şimdi ölmek istemem. Daha hiç gülmeden..." çığlıklar artıyor. Şarkı yüksek sesle çalıyor. "Hadi al götür beni, hâlâ benimmişler gibi... Evime yurduma..." bir karmaşa tüm caddeyi sarıyor. Şarkı yüksek sesle çalıyor. "Sen benle kal..." şarkı bitmek istemiyor gibi ama bitiyor. Caddenin sesi kesiliyor. Birinin sesi genç adamın kulaklarında..
"Yüzünde ne kadar güzel bir gülümseme var, değil mi?"
6 notes
·
View notes
Text
godard'ın şöyle dediğini okudum: "-sadece çocuklar ve çok yaşlı insanlar gerçek insanlardır. bu iki uç arasında kalanların ne olduklarının tanımlanması gerekir." burada kendi çocukluğu ile poz veren kişi saul steinberg.
godard, bu söylediğinin biraz daha romantiğini de şöyle dile getirmiş: "çocuklar, doğduklarında / ve yaşlılar öldüklerinde, / konuşmazlar, bir şey görürler."
bir kaç onyıl sonra ben de böyle bir fotoğraf çektireceğim:
buradaki 'gerçek insan' iki halim. - arada, beyhude, sürekli konuşulan, ve kendini tanımlama çabası ile geçen yıllar, bu fotoğrafta yoklar.
90 notes
·
View notes
Text
“Bazen kafeste olduğumuzu farkedemeyiz. Hayat öyle güzel süslemiştir ki onu; aile, eş, iş gibi planlı kurdalelerle. İstersek uçabiliriz deriz, istersek gidebiliriz, istersek, istersek, istersek….Ama hiç istemeyiz. Çünkü biliriz biz, özgürlüğü bir “eğer” sözcüğü ile eşdeğer tuttuğumuzu. Eğer özgürlük varsa, bu kafesler niye? Neden basit bir böcek kadar bile kanatlanamıyoruz? Neden kartalın baktığı yerden göremiyoruz dünyayı? Neden jaguar gibi hızlıca koşamıyorum? Düşünüyoruz ama düşünmek bizi özgür kılmıyor işte. Düşündükçe yeni yeni duvarlar örüyoruz kendimize. Ve Düşünen Hayvan'lar, tüm diğer hayvanlardan daha az özgür oluyor bu durumda. Ayçiçeği gibiyiz aslında. Nerde güneş, yönümüz orda. İşte bu yüzden bizim özgürlüğümüz de, ancak bir bitkinin başının güneşe bakması kadar.”
— Friedrich Wilhelm Nietzsche
163 notes
·
View notes
