#Ebih-Il

[theancientwayoflife]

~ Statue of the intendant Ebih-Il.

Place of discovery: Mari temple of Ishtar courtyard 20

Date: 2500-2340 B.C.

Period: Archaic dynasty IIIB

Medium: Alabaster, shell, lapis lazuli, bitumen

▪︎ Inscription/Dedication (in Akkadian): "Statue of Ebih-Il, the Steward, to Ishtar he dedicated it".

#ancient #ancient art #history #museum #archeology #ancient sculpture #ancient history #archaeology #assyria #akkadian #statue of intendant #mari temple of Ishtar #Ebih-Il #praying #dedication #2500 b.c. #2340 b.c.

[robertogreco]

Head of the Statue of Ebih-Il upon discovery on January 22, 1934 (photo by André Bianquis via Wikipedia, statue previously mentioned here and here)

#Ebih-Il #Syria #Mesopotamia #ancient #statues #art #sculpture #Sumeria #avatars #1934

[philoursmars]

Nouveau retour à mon projet de présenter la plupart de mes 55500 photos (et des brouettes).  Plus trop loin du présent….  

2016. Au Louvre-Lens, il y eut une expo : “L’Histoire commence en Mésopotamie”

- Les 3 premières : Ebih-Il en prière - Mari, époque Sumérienne ou Akkadienne, 2300 av.J-C.

- lion tuant un taureau, coquille - Girsu, époque Sumérienne 2500 av.J-C.

- tête de dieu - Girsu, époque Néo-Sumérienne 2100 av.J-C.

- sceau-cylindre, compagnons d'Enki abreuvant des buffles sur l'Apsû - Akkad, sous le règne de Sharkalisharri,  2200 av.J-C.

#souvenirs #louvre-lens #l'histoire commence en mésopotamie #mésopotamie #archéologie #ebih-il #mari #néo-sumérien #sumérien #akkadien #lion #taureau #girsu #sceau-cylindre #enki #apsu #akkad

[peashooter85]

Statue of Ebih-Il, a superintendent from the city of Mari, 25th century BC

#history #ancient history #antiquities #art #ancient art

[memories-of-ancients]

Statuette of Ebih-Il, Superintendant of the city of Mari located in what is now Syria, 25th century BC.

He looks like a really nice dude

#history #ancient history #ancient art #antiquities #bronze age

[ancientorigins]

The statue of Ebih-II echoes the fine and expressive artistry in ancient Mari and the belief that their leaders had a direct connection with the gods. This can be seen in their exquisite artwork, which is a cultural legacy of this ancient civilization.

#Mesopotamia #statues #religious #gods #Syria #art #ancient #history #ancient origins

[cavenewstimes]

The Exquisite Statue of Ebih-Il, an Important Heirloom of Ancient Mari

The ancient realm of Mesopotamia is still very much clouded in enigma. Read more Section:  Artifacts Other Artifacts News Read Later  ​Read More Ancient Origins 

View On WordPress

[chiaraparisinii]

Nome dell’opera: statuetta votiva di Ebih-Il

Attribuzione: sconosciuta

Periodo: 2340 a.C., periodo protodinastico (2900-2340 a.C.)

Materiali e tecnica: alabastro scolpito a tutto tondo

Luogo di conservazione: Museo del Louvre, Parigi

Luogo di ritrovamento: tempio della dea Ishtar, nella città di Mari, in Siria

[carloskaplan]

Escultura de Ebih-Il, Mari-Mesopotamia, Siria (2500-2334 a. C.)

#escultura #mesopotamia

[nemrudking]

The Statue of Ebih-Il; circa 2400 BC; gypsum, schist, shells and lapis lazuli; height: 52.5 cm, width: 20.6 cm; discovered by André Parrot at the Temple of Ishtar (Mari, Syria); Louvre

[annafreo]

Nome dell’opera: statuetta votiva di Ebih-Il

Attribuzione: sconosciuta

Periodo: 2340 a.C., periodo protodinastico (2900-2340 a.C.)

Materiali e tecnica: alabastro scolpito a tutto tondo

Luogo di conservazione: Museo del Louvre, Parigi

Luogo di ritrovamento: tempio della dea Ishtar, nella città di Mari, in Siria

[weakingwackiness]

Excavation of Ebih-Il in 1934

[robertogreco]

Head of the Statue of Ebih-Il upon discovery on January 22, 1934 (photo by André Bianquis via Wikipedia, previous post on Ebih-Il)

#Ebih-Il #avatars #Mesopotamia #Syria #ancient #art #sculpture #statues #Sumeria #1934

[kerbelafaciasi]

KERBELA FACİASINDAN SONRA

OLUŞAN OLAYLAR

Kerbela faciasının en büyük sorumlusu Muaviye b. Ebu Süfyan’dır. Diğerleri birer piyondur.

Muaviye son derece zeki, ileri görüşlü, kurnaz bir insandı. Arap dâhilerinden birisi sayılırdı.

Hz Ömer onu Dımaşk’a vali olarak atadı. Hz Osman ise onu Suriye genel valisi yaptı.

Muaviye atandığı ilk günlerden itibaren zeki, ileri görüşlü, kurnaz kişileri yanında topladı, onlardan bir danışma meclisi oluşturdu.

Amr b. As, Ziyad b. Ebih gibi o dönemin Arap dâhilerinden olan bu kişiler; Muaviye b.Ebu Süfyan’ın, danışmanlarından, iş yapıcı, sorun çözücülerinden sadece bir kaçıdır.

Muaviye Hz Osman’ın halife seçilmesi için aktif olarak çalıştı.

Pek çok Emevi gibi Hz Osman b. Affan’ın yumuşak huyunu, akraba sevgisini bol, bol suiistimal etti, onu istediği gibi yönlendirip kullandı.

Hz Osman döneminde devletin yüksek kademelerindeki kişilerin Emevi soyundan olmasında Muaviye b. Ebu Süfyan’ın büyük rolü vardır. Bu; hilafeti saltanata çevirme planlarının ön hazırlıkları idi.

Hz Osman’ın kâtibi Mervan b.Hakem Muaviye b.Ebu Süfyan’ın has adamlarından birisidir.

Muaviye onu kullanarak devlet işlerini müdahale edip istediği gibi yönlendirebiliyordu.

Muaviye Şam valisi olarak tayin edildiği günlerde hilafeti bir saltanat haline getirmeyi kafasına koymuştu.

Bu konudaki en büyük rakiplerinin Haşim oğulları, özellikle ehl-i beyt olduğunun farkındaydı.

Bu nedenle ehl-i beyti sıkı bir şekilde takip ettirmiş, nüfusunu kullanarak Haşim oğullarını devlet mekanizmalarından uzak tutmaya çalışmış, büyük ölçüde bunu başarmıştır.

Hz Osman’ın katlini göz yummuş, amacı için kullanmıştır.

Hz Osman’ın katlinden başta Hz Ali olmak üzere tüm ehl-i beyti ve Haşimileri sorumlu tutulması Muaviye’nin taktiklerinden sadece biridir.

Çünkü Haşimiler özellikle ehl-i beyt amacının önündeki en büyük engellerdi.

Onları yıpratmak için her şeyi kullanıyor, her yolu deniyor, her şeyi yapıyordu.

Muaviye ölürken Resulallah’ın sünnetini ve süre gelen gelenekleri hiçe saydı.

Öleceğini anlayınca hiç de uygun olmadığı halde oğlu Yezid’i halife ilan ile Şamlıları biat ettirdi.

Muaviye gibi bir insanın yaptığı bu işin nelere mal olacağını kestirememesi imkânsızdır.

Onun yaptığı bu iş İslam’a yapılmış en büyük kötülüklerden biridir.

Muaviye bu hareketi ile İslam dünyası içinde yüz yıllar süren o büyük fitnenin kapısını araladı.

İslam dünyası ile birlikte hem kendini, hem de oğlu Yezid’i yaktı.

YEZİD B. MUAVİYE

Yezid İslami hayatı olmayan, halifeliği düşünülebilecek belki en son adamdı.

Müminlerin halifesi sıfatını üzerinde taşıyordu ama şarap içiyor, tambur çalıyor, zevk ve safa içinde cariyelerle şarkı söylüyor, köpeklerle uğraşıyor, geceleyin de ülkenin haydutlarıyla bir araya gelip sohbet ediyordu.

İçkiyi çok düşkündü. Orucunu içki ile açtığı iddia edilir.

Yezid son derece zalim olduğu gibi içten pazarlıklı idi.

İnsanların yüzlerine gülerken aynı zamanda ölüm kararını düşünebilir, ölüm fermanını verebilirdi.

Yezid’in en büyük avantajı her biri zeki ve kurnaz kişilerden oluşmuş danışmanları, İslam dünyasının dört bir yanına sarmış casusları, Şamlılardan oluşmuş güçlü ordusu ile babası tarafından kurulu düzeni hazır bulmasıdır.

Kendisi hükümdarlığını, devlet işleri ve adaletli bir idareden çok; şaraba, müziğe, eğlenceye ve kendisine rakip olarak gördüğü insanları, Peygamberin ailesi de olsa, katletmeye hasretmişti.

Kerbela faciası onun döneminde en ince noktalarına kadar planlanarak gerçekleşti.

Medine’yi yağmalattıran, Mekke’ye mancınıklarla taşa tutturan, binlerce Müslüman’ı öldürten de odur.

Yezid, Huvvarin denen yerde sarhoş olarak avlandığı sırada bir yaban eşeğinin üzerinden düşerek boynu kırılıp karnı yarılmış, hesap vermek üzere dar-ı ukbaya gitmiştir.

***

Kerbela faciasının birinci dereceden sorumlusu Muaviye b. Ebu Süfyan, ikinci derece sorumlusu Yezid b. Muaviye üçüncü dereceden sorumlusu Ubeydullah b. Ziyad, dördüncü dereceden sorumlu ise Ömer b. Saad’tır.

Bu faciada tüm Iraklıları özellikle Kufe halkını birinci dereden sorumlu tutmak gerçekçi ve hakkaniyetli olmaz.

Kufe halkı içinde Hz Hüseyin’e ihanet eden, onu Ubeydullah b Ziyad gibi bir zalime karşı yapayalnız bırakan Kufe’li yok muydu?

Elbette vardı, hem de pek çoktu.

Fakat o halkın içinde gerçekten de Hz Hüseyin’i seven, onun için ölmeyi göze alabilen samimi kişilerde vardı.

Hz. Hüseyin taraftarları çok önce; gerek Yezid’in, gerekse İbni Ziyad’ın aldığı tedbirlerle bir araya gelemeyecek şekilde parçalanmış, dağıtılmışlardı.

Hz Hüseyin ve Kufe’li taraftarlarının en büyük talihsizliği zalimlikte bir deha olan Ubeydullah b. Ziyad’ın Kufe’ye vali olarak atanmasıdır. O vicdanını, insanlığını unutmuş bir kişi idi.

Kerbela faciası Hz Hüseyin’in Medine’den Mekke’ye yolcuğu ile başlayıp bir gergef gibi ilmek, ilmek işlenip uygulanan çok ayrıntılı bir planın işleyişi ve sonucudur.

[sisterofiris]

For the Historical Meme: Talk about section: 3. A historical theory, trope, or misconception you HATE 4. A historical event you wish you’d been a fly on the wall for 16. A piece of heraldry, historical symbol, badge, flag, e.t.c. you like/associate with 18. A historical figure you would most like to bring to the modern day 19. Historical dinner party (who would you invite, etc) (are there too many questions? Just answer whichever you feel like)

3. A historical theory, trope, or misconception you HATE

Honestly, there’s a lot, and I could give you the usual - the Egyptians sailing to America, racist Victorians purposefully destroying artefacts, the Sumerians being visited by aliens, etc - but I’d like to talk about something a bit different. It’s not really a theory, trope or misconception, but it’s something that really bugs me: the lack of respect often given to the historical dead. There’s been vast improvements in the last few decades, but I still encounter it and it makes me viscerally uncomfortable. Examples include the exhibition of human remains in museums as if they were just another object (my local museum recently closed a sarcophagus on display to protect its occupant’s dignity) or the plundering of sites where something tragic took place (like making money off selling pieces of the Titanic). Just because someone died a long time ago doesn’t make them any less of a person. Just because something happened a long time ago doesn’t mean it should be treated any less sensitively.

4. A historical event you wish you’d been a fly on the wall for

The invention of writing. More specifically, the invention of different writing systems. I would love to see how people came up with their writing mediums (clay, papyrus etc), how later systems were adapted from older ones, how the knowledge was transmitted from one civilisation to another, and more. It’s not exactly one single historical event, but it’s a fascinating one.

16. A piece of heraldry, historical symbol, badge, flag, e.t.c. you like/associate with

Again, not exactly what this question is asking about, but I really like cylinder seals and seal stones. I wish they were still used because I’d love to have one of my own. Maybe something like this?

18. A historical figure you would most like to bring to the modern day

Herodotus. If he can find the grain Egyptians ate for dinner interesting, imagine how amazed he would be to use an iPhone. He would be the most excitable time-traveller you could possibly find.

19. Historical dinner party (who would you invite, etc)

Oh boy oh boy oh boy. I would invite the following: Homer (or whoever he was), Herodotus, Socrates, Cyrus the Great (purely because I like him), Mursili II (also purely because I like him), Puduhepa, Nefertiti, Puabi, Zenobia, and Ebih-il. My reason being that I want to chat with Cyrus and Mursili, see who talks the most between Homer, Herodotus and Socrates, watch Puabi, Nefertiti, Puduhepa and Zenobia outdo each other in fabulousness, and I want Ebih-il to sit at the head of the table exactly like in his statue and watch the drama unfold with his smug little smile.

#thank you :D

[reseau-actu]

En Syrie, le plus ancien palais de l’humanité détruit par l’organisation Etat islamique

L’édifice, situé dans l’antique Mari, lieu de violents combats jusqu’en décembre 2017, devait être classé au Patrimoine mondial de l’humanité.

LE MONDE | 29.03.2018 à 19h30 • Mis à jour le 30.03.2018 à 00h25 | Par Florence Evin

Photographie des blocs écroulés de l’enceinte sacrée du palais royal de Mari et de sa toiture de protection broyée. Laquelle fut installée par la Mission d’archéologie française de Mari (MAM). Mari, cité du troisième millénaire av. J.-C. de la vallée de l’Euphrate en Syrie. DGAM Syrie

Tunnels creusés sous des murs vieux de 4 500 ans, sol éventré de cavités béantes, excavations sauvages opérées au bulldozer, à la tractopelle et, sans doute, aux explosifs comme le suggèrent les blocs déchiquetés de plusieurs tonnes de l’enceinte sacrée.

Tel est le spectacle désolant qu’offre aujourd’hui l’antique Mari, dans l’Est syrien, l’une des plus anciennes cités de la planète, et première ville syrienne occupée par l’organisation Etat islamique (EI), à quinze kilomètres de la frontière avec l’Irak.

Fondée, vers 2 900 ans avant notre ère, à l’époque des rois légendaires, où l’on situe volontiers Gilgamesh, Mari trône sur une terrasse naturelle de la rive droite de l’Euphrate, dans la plaine de Mésopotamie centrale – zone de violents combats avec l’EI. Les premières photographies des destructions postées sur le site de la Direction des antiquités et des musées (DGAM) de Syrie disent l’ampleur des dégâts.

Le site antique du palais royal de Mari saccagé par les pillards au profit des djihadistes de l’EI en quête de pièces antiques à vendre sur le marché illicite des oeuvres d’art, une de leurs principales ressources. DGAM Syrie

Pour Pascal Butterlin, professeur en archéologie du Proche-Orient ancien (université Paris-I), directeur de la mission archéologique française de Mari (MAM) :

« Les photos sont explicites, c’est le plus ancien palais de l’humanité qui est touché, l’équivalent du palais de Nimroud. Un édifice unique au monde dans cet état de conservation. C’est dramatique, il était prévu de le classer au Patrimoine mondial de l’humanité. On avait commencé le dossier de candidature à l’Unesco. »

Les djihadistes de l’EI ont creusé des tunnels dans les murs du palais à la recherche des chauves-souris d’or et de lapis-lazuli, emblème de la déesse Ichtar, talisman que la population glissait entre les briques crues des murs. Mari, Syrie. DGAM Syrie

Figures sculptées dans l’albâtre

Situé sur l’une des principales voies de commerce du Proche-Orient, au carrefour des trois continents Asie, Europe, Afrique, Mari était une ville nouvelle, l’une des plus importantes de l’Antiquité des IIIe et IIe millénaires avant notre ère.

En témoigne la création artistique à son sommet, avec les fameuses figures sculptées dans l’albâtre : Ebih II, intendant du roi dans l’attitude de la prière, vêtu du kaunakès (jupe à longues mèches évoquant la peau de mouton), aux yeux bleu vif de lapis-lazuli (à Paris, musée du Louvre). Statue trouvée dans le temple d’Ichtar, la grande déesse mésopotamienne de l’amour et de la guerre, dont l’emblème est la chauve-souris en or aux ailes de lapis-lazuli (Damas, musée national). « Viens, Gilgamesh, sois mon bien-aimé, laisse-moi me réjouir du fruit de ton corps… », déclare Ichtar dans L’Epopée de Gilgamesh (poème traduit par Abed Azrié, Albin Michel).

Il aura fallu attendre 1933 pour que la ville antique de Mari soit localisée par André Parrot qui dirigea, jusqu’en 1974, la première mission archéologique française de Mari (MAM). Il dressa le plan de l’enceinte sacrée, rassemblant palais et temple. Son successeur à la tête de la mission, Jean-Claude Margueron, poursuivit la restauration du palais royal et le travail d’épigraphie de centaines de tablettes.

Avant destruction par les pillards, la partie de l’enceinte sacrée du palais royal restaurée et protégée d’une toiture par la Mission archéologique française de Mari, en Syrie. Mission archéologique française à Mari, Syrie

« Tout le toit de protection a été soufflé »

Dès 1990, Pascal Butterlin est à ses côtés. Il lui succéda en 2005, jusqu’à la dernière fouille d’octobre 2010, alors que la guerre le contraint à fermer le chantier. L’histoire des quarante-six campagnes françaises de Mari est en ligne sur le site Internet du ministère de la culture spécialisé dans le patrimoine, avec une visite virtuelle du palais royal.

Pour M. Butterlin, « les plus récents combats datent de décembre [2017]. Tout le toit de protection a été soufflé. » Avec les murs de six mètres, larges de deux mètres, de l’enceinte sacrée écroulée, « ce sont des vestiges uniques conservés qui disparaissent. On s’est battu pendant des décennies, se désole l’archéologue. En 2010, il a fallu protéger le monument ; sous l’action des sels du sol gypseux, les murs devenaient des éponges et fondaient. »

Destruction et pillage à la pelleteuse du palais royal de l’antique Mari, en Syrie. DGAM Syrie

Le toit de protection des 1 800 mètres carrés restaurés du palais a été broyé par la violence des moyens employés par les pillards en quête d’objets à revendre au marché noir. Le site est l’un des plus pillés de Syrie.

Seuls 5 % à 6 % de la surface totale du site ont été fouillés. La tâche reste immense pour la sauvegarde de ce foyer majeur de la civilisation mésopotamienne. L’urgence est à la sécurisation du site.

Article complet: Le Monde.fr — http://www.lemonde.fr/culture/article/2018/03/29/en-syrie-le-plus-ancien-palais-de-l-humanite-detruit-par-l-organisation-etat-islamique_5278308_3246.html