Ben gerçekten neşeli bir imsandım ya. Hayatımın her salak saçma dakikasını gülerek sevdiklerine anlatan, rengarenk giyinen, hareketli müzikler seven, dışarı çıkan, arkadaşları olan bir insandım. Şu an bi bakıyorım da kendime hayatımı sikmişler lan benim bu ben değilim.
mutlu çocukluğu olan insanlar o kadar şanslısınız ki hayatınız kötü gitse bile hatırlayabileceğiniz iyi bir çocukluğunuz var.
10 yaşlarımdı daha annem yüzüme bakarak benden ne kadar nefret ettiğini söylüyordu abime olan sinirini benden çıkarıyordu. Abime kızmaya kıyamıyordu :)
9 yaşlarımdı daha annem sinir krizi geçirerek evden kovdu beni gece yarısı. Yine abime sinirlenmişti ama yine kıyamamıştı ona kızmaya benden çıkarıyordu sinirini. Attı sokağa beni gecenin bir yarısı büyüdüğüm geceydi o gece. Olgunlaştığım ve annemden nefret ettiğim geceydi. Hayatımı değiştiren toz pembe gördüğüm hayatımı tüm gerçek siyahlığıyla gördüğüm geceydi. Sarhoş bir adam tarafından tecavüze uğradığım geceydi. Yırtılmam olmuştu annem daha çok nefret etmişti benden. belkide bu yüzden sevilmiyorumdur bilmiyorum.
13 yaşlarımdı daha arkadaşlarımla oyun oynayacaktım. İlk kez telefonuma oyun indirmiştim. O kadar eğlenmiştim ki onlarla oynarken. Annem kahkaha seslerimi duyup yanıma geldi ve yine kızdı bana. Bağırdı, tüm sesleri duymuştu arkadaşlarım. O an o kadar utanmıştım ki annemin bana kızmasına üzülmemiştim. alışmıştım. ama arkadaşlarımın duyması beni çok utandırmıştı. Biliyordum onların anneleri böyle değildi. O gün telefonumu kırıp beni odaya kilitleyip zorla 8 saat ders çalıştırmıştı. O gün okuldan da nefret ettiğim gün olmuştu.
Belki bunlar yaşanmasaydı kendimi sevilmeye layık görebilirdim ama kader buysa diyecek bir şeyde yok.
Gayet yeterlisin. Ayrıca şu kocaman dünyada her şeye yetemezsin, illa eksikliğin olur bu seni üzmesin. Ama benim için her anlamla yeterlisin. Seni gerçekten seven herkes için daima yeterli olacaksın, sevmeyenler zaten hep eksiğine bakacaktır.
Sen kendini sevmezsen zaten sadece eksiklerini görürsün.
Seversen ne kadar yeterli olduğunun farkında olursun. İnsan değil misin yavrum benim?