Η ζωή δεν είναι ήρεμη. Έχει σκαμπανεβάσματα. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σε ακολουθήσει καταπώς εσύ πορεύεσαι. Έχει και αυτός το δικό του δ��ομάκι. Και για να ζήσουν όμορφα και όμορφα να πορευτούν δύο άνθρωποι πρέπει να φτιάξουν μια μέση οδό. Τη δική τους οδό...
Ένα παραμύθι είναι τελικά η ζωή. Το πιο περίπλοκο και το πιο μαγικό. Έχει δράκους και γενναίους πολεμιστές, μάγισσες και σοφούς, γέλιο και δάκρυ, πόνο και χαρά. Μετά από κάθε απελπισία ένα ουράνιο τόξο, μετά από κάθε όμορφη αυγή, ένα σκοτάδι. Και όλα μπερδεύονται, έρχονται και φεύγουν από την ώρα που παίρνουμε την πρώτη μας ανάσα μέχρι τη στιγμή που βγαίνει η τελευταία.
Σε εκείνη την τελευταία ανάσα θα πρέπει να μετρήσεις τι πήρες και τι έδωσες. Και αν η απάντηση και στα δύο είναι η αγάπη, τότε βγαίνεις από την πόρτα κερδισμένος. Δεν τελειώνει ποτέ το παραμύθι. Ο ένας δίνει την σκυτάλη στον άλλον, μια αλυσίδα που ποτέ δεν σπάει. Ποτέ δεν χάνεται. Αυτή είναι η ζωή...
''Το σήμερα είναι το μόνο που έχουμε σίγουρο. Η κάθε μέρα που ζούμε, το τώρα μας. Αυτό βλέπεις, αυτό παίρνεις. Για το παρελθόν του ο καθένας μπορεί να πει ψέματα, να το κατασκευάσει. Το μέλλον δεν το γνωρίζεις καν, γιατί να μπεις στον κόπο να το προδιαγράψεις; Ενώ το σήμερα είναι στα χέρια σου, το μόνο που ελέγχεις...''