rlgoinglpt

[rlgoinglpt]

Hi!

I'm here kasi gusto ko lang sabihin na this Sunday (March 17, 2024) na yung board exam ko. I remember creating this account kasi nainspire ako sa post ng isang account na archi at naipasa niya yung Archi Board Exam.

I'm hopeful about that too. Babalik ako rito para sabihin na naipasa ko ang LET with high rating o kung papalarin, magta-TOP.

Pray for me.

[rlgoinglpt]

34 days to goooooo!

[rlgoinglpt]

It felt as tho that sometimes I am helpless. As I didn't got the support that I expect.

[rlgoinglpt]

55 days

Konti na lang, magkakaalaman na. Kaya ko 'to with God!

[rlgoinglpt]

One year ago, I've struggled very much dahil sa thesis. Thanks to God, nairaos naman before the internship starts. Isang taon makalipas, eto pa rin, nags-struggle pero I feel a little bit stronger. Next goal, magtop sa LET this March!

This day shall be marked. Super struggle ampotek

[rlgoinglpt]

For the first time, I got my first salary as an adult. It's not much but I am proud kasi kahit papaano, nakapag-abot ako kay Mama haha. Di na ulit ako guilty na kain lang ako nang kain sa bahay hahaha.

Masaya rin pala maging grateful everyday for every good things na naranasan ko simula January hanggang ngayon. Grabe yung blessings ni 2023 to the point feeling ko hindi ko na deserve yung ibang nakukuha ko.

Pero ayun nga, habang nalalapit matapos ang taon, palapit na rin nang palapit ang board exam. Medyo confident na ako na makakapasa sa LET, hindi katulad dati na feeling ko hindi ko kaya. Tuloy lang sa manifesting at hard work lara sa lisensya.

Makakapasa at kung papalarin, magt-top ako sa LET!

[rlgoinglpt]

Maaga pa para sumuko.

[rlgoinglpt]

Life Update sa Ikalawang Huling Buwan ng 2023

This year continues to surprise me.

Ayun na nga, I got a job na as an intern through Government Internship Program ng DOLE. Hindi man gano'n kalaki ang sahod, at least meron akong hihintaying pera in the coming days saka malapit lang din sa bahay ang yung work place assignment ko kaya di ako gumagastos ng malaki (halos wala nga akong gastos hahaha), meaning maiipon ko 'yung sahod for board exam and other expenses.

Anyway, 'yon nga, akala ko I'll be taking the road less taken pero hindi pala. I am still redirected in the profession that I am pursuing, grabe para sa akin yata talaga ang pagtuturo hahaha. I've been assigned to one of the campus ng state college namin and my work here is to assist the campus director to some of his teaching load kaya ang ending, magtuturo ako as an assistant teacher sa mga first year na may subject niya. Not bad though, hindi rin naman kasi nakakapagod ang trabaho kaya may energy pa akong magreview para sa LET next year. Mababait din naman yung mga kasama ko sa trabaho tapos chill lang, hindi nakakatakot pumasok kinabukasan kasi pressured. Ganito naman pala ang work life eh, sana always para hindi na ako mapressure hahaha.

Ayun, gong 1 month na ako as an intern, ang cons lang talaga pag nasa government ka, delayed ang sahod kasi ang daming process na dinadaanan bago marelease. Pero di naman ako nagmamadali sumahod kahit na allocated na yung iba sa mga pagkakagastusan ko.

~*~*~

Another surprise that I've experience ngayon ay ang makita ko ulit yung dati kong kaklase from Grade 9, 8 years ago, isa sa pianakamasayang phase sa high school. Kaya nakakatuwa lang na napadpad siya rito sa probinsya at buti na lang malapit yung tinutuluyan nila. Although hindi ako masyadong nakikipag-intercat especially sa mga previous people sa buhay ko hahaha, masaya ako na nameet ko siya today. Grabe, dati delusions ko lang na "what if bigla akong may makasalubong na kaklase from Manila na andito sa probinsya" tapos ngayon nangyari na, ang galing. I still vividly remember a core memory that I have from that classmate and that was during his birthday kung saan sinurprise namin siya tapos mukhang mas malaki pa yung ginastos ng parents niya para makakain kami kesa ron sa cake na binili namin sa goldilocks na piang-ambagan pa namin hahah. Grabe, ang saya no'n kasi nagsinungaling pa ako sa tito ko na mangangaroling kami kahit hindi naman talaga hahahah. Kakakamiss maging high school tapos may gano'ng klase ng tropa kang kasama, at least masasabi mong meaningful talaga yung life. Sayang, parang 10 minutes lang din yung meeting namin pero I think that is okay kasi kung mas matagal, feeling ko mag-oovershare ako ng mga ganap sa buhay ko kahit na pinapractice ko nang inormalize ang magkwento sa buhay-buhay hahaha

Napaka nostalgic, na parang "ohh, the good old days". Bigla ko tuloy gustong makita yung iba ko pang mga classmates from Grade 9 hahaha kasi kung mga kaklase ko from other year level yon, siguro hindi ko sila ime-meet at gagawa ako ng paraan para hindi nila ako makita hahahaha. Hayss, kakamiss.

Ayun lang. Ang galing ng timing ng mga bagay-bagay. Nakakasurprise ang mga ganap sa buhay ko haha.

[rlgoinglpt]

Me as a proctor ng midterm exam na tinawag na kuya:

*After magbigay ng instructions*

"By the way, I am also a teacher so address me as one."

Dominance!! Haha

[rlgoinglpt]

one day turns into day one

Hi!

I am just happy that my manifestations are fulfilled. I got accepted into the internship program na in-applyan ko and hopefully goods ang workload at marami akong matutunan. This is much better kesa naman lagi na lang akong naghihintay na may dumating na allowance. At least hindi rin ako makokonsensya na tanggap lang ako nang tanggap kasi may pinaghihirapan na ako.

Ang bilis din ng panahon, 'no? May mga bagay na pinagdarasal tayo na sana one day, tapos ngayon, eto na, day one. Pag para sa'yo talaga yung isang bagay, para sa'yo siya e kasi andon 'yung calling na i-push siya no matter what.

Still praying for success on everything. So far, 2023 has been very good to me. Ang daming naganap sa buhay ko na parang wala na filled na yung mga oras na feeling ko e sayang noong pandemic.

Sana kayo rin!

[rlgoinglpt]

emotions undefined | something happened

I don't understand what I am feeling today--what I am feeling this week rather.

Alam ko naman 'yung cause pero hindi ko talaga madescribe 'yung pakiramdam. Gusto ko lang mag-detach sa lahat ng bagay ngayon.

These days were just some times that I didn't feel great. Not sad, not happy either but something in between those. There's angst, rage, loneliness, heartbreak, and many more na parang salad na pinaghalo-halo at hindi maintindihan ang lasa.

Share ko lang. I am a person who has attachments to things close to me. As in sobrang lalim na attachment.

Binenta ng tatay ko 'yung kalabaw na inaalagaan ko for the past six years. Eversince na pinanganak yon eh ako na ang nag-aalaga at ako pa nga ang nagpangalan. High school pa lang ako, inaalagaan ko na isya. Pinapastol sa magandang sabsaban at pinapainom ng tubig tuwing hapon. That was my routine for the past six years kaya masisisi mo ba ako kung may attachment ako sa alaga ko. Hindi ko naman kasi tinuturing na pagkakakitaan yung mga hayop although yun yong primary purpose nila kung bakit kami nag-aalaga. Kaya everytime na nagbebenta kami ng hayop, I feel like we betrayed them and we failed as humans. Kasi alam naman natin kung saan sila dadalhin ng mga bumibili sa kanila, for sure ay kakatayin lang sila at magiging lamang-sikmura. That's a sad reality.

Kaya nang makita kong nakasakay na sa sasakyan ng bumili yung kalabaw ko, I don't know what to feel. THAT'S SIX FUCKING YEARS na kasama ako nung kalabaw na 'yon. Buti sana kung may short term memory sila e alam nga nila kung paano umuwi ng bahay at kung saan dapat uminom. Kapag hindi maganda yung tubig, mag-iinarte pa. Kaya I wonder if they feel betrayed with we did to these animals na inalagaan namin. It definitely depressing to think that they end up that way kapalit ng perang hindi naman kalakihan.

Kaya minsan, kapag kakain ako ng karne, napapaisip din ako kung maraming memories yung karneng yon sa nag-alaga sa kanya. Lalo na kapag karneng baka, sobrang tagal nilang palakihin organically, it will take a farmer at least more than a year to raise a cattle kaya naman mahigit isang taong alaala rin siguro yung kinakain ko. How much more kung ang tinitinda sa palengke e yung mga limang taon o mahigit na. Kaya siguro minsan matagal din sila palambutin kasi hindi lang dahil sa may edad na sila but because they also lived long enough to create long memories.

Alam ko namang importante sa bukid yung paggagamitan ng tatay ko sa pinagbentahan niya, hopefully mas maging productive at maraming kita ang maibalik no'n para naman sulit 'yung araw-araw kong pagpapastol ng kalabaw na 'yon. No'ng isang araw ko lang din siya binigyan ng extra time kasi mahilig siya magpakamot at magpatanggal ng garapata. Kaya sobrang nakakalungkot na mawawala na sa sistema ko ang pagpastol sa kanya simula ngayon.

Paalam, Di. Mahal kita.

#attachment #alaga #guilt

[rlgoinglpt]

Nakakagalit 'yong budget cuts sa education at health sectors, 'no? Tapos may hinayupak na kung magrequest ng confidential funds ay parang may pinatago sa kaban ng bayan. Tapos kapag na-call out, nanre-red tag.

AHHHHHH P****** I**!!!!

#mga may posisyon ang tunay na magnanakaw

[rlgoinglpt]

✊

“I have never known who or what I am supposed to be. The only thing I know for sure, is that I am supposed to be more than I have been.”

— William Chapman

[rlgoinglpt]

I took the road less taken today

After all the doubts and fears that have been continuously bothering me, I decided to take a shot.

Pinanindigan ko na 'yong quote na "if it doesn't work, at least we tried" ngayong araw. For experience purposes lang din naman kung bakit sinubukan ko kahit na alam kong minimum wage lang siya tapos provincial rate pa which is not very economical sa mahal ng basic necessities sa bansa (tapos nagawa pang magtabi ng confidential funds na daang milyong buwis ng taong-bayan).

Anyway, I applied kasi I feel like I was calling to work, then isasabay ko siya sa pagrereview para sa board exam (which is another challenge for myself na nasanay na sa status quo). Hopefully ay umayon ang lahat.

'Yon langs. Manifesting and claiming success.

P.S. hindi alam ng mga kakilala ko (even my family) na nag-apply ako ng work today hahaha.

#experience #xd

[rlgoinglpt]

august slipped away into a moment of time || wake me up when september ends

September 1

Yesterday, last day of August, I told myself that I should make up my mind and let go of the burden that was bothering me for several weeks already since it's already the end of the month so might as well left those things that we can't control. But now, I haven't decided to totally let it go and it's frustrating. Hindi ko alam kung tinatawag ba talaga ako ng opportunity na ito or it's something that will partially ruin things that I plan ahead. pero siguro this is a result of silently manifesting na sana may extra income ako while doing the boards. hays, I don't know. Feeling ko naman I can do the job pero hindi pa rin ako makapagdecide kasi hindi naman 'yon 'yong path na plano kong tahakin. pero malay natin.

#naubos ang oras kakaisip

[rlgoinglpt]

Courage doesn’t mean you don’t get afraid. Courage means you don’t let fear stop you.

Unknown (via quotefeeling)

Eto na, eto na. Iga-grab ko na nga yung opportunity

[rlgoinglpt]

story ideas

bigla-bigla na lang nagp-pop up sa utak ko mga possible story ideas. isa ito sa mga epekto ng pagiging delulu eh hahaha. anyway, nagsusulat din naman ako kaso more on short stories lang kasi kung novel, 5 years na nasa chapter 12 pa lang hahaha.

so eto na nga, habang naghuhugas ng pinggan kanina, naisip ko na what if:

may isang AI system na kayang mapredict ang future especially politics. this AI predicted that a corrupt villain who rose up from the dark side will take over the country again. so for that to not to happen, people who oppose this person will make a way for him not to win. ano kaya ang mangyayari? will they be able to oppose the accuracy of the AI?

may isa pang plot pero hindi ko na maalala haha kainis, ang bilis ko mag dispose ng info. sayang, maganda pa naman.