ruhumunpenceresiii

[ruhumunpenceresiii]

Bu gün kendi kafamda döndürdüğüm muhakemeye son verdim keşke deyip imkanım olan aman insanlar ne düşünür bunu söylesem kırılır mı şöyle yapsam üzülür mü düşüncesiyle yapmadığım veya cesaret edip de yapmadığım ne varsa yaptım kafamdaki muhakeme bitti yüzümde istemsiz bir gülümseme yüreğimdeki yük kalktı ve içten bir nefes bıraktım aynadaki yansımama ve diyorum ki hayata keşkeleri sığdırarak birer birer yük bindiriyoruz yüreğimize ve sonra o yük ağır geliyor kimimize

[ruhumunpenceresiii]

Kaç dil bilirsek bilelim, “Lambada titreyen alev üşüyor” dizesindeki hissiyatı tercüme edemeyeceğiz.

[ruhumunpenceresiii]

3 dakikkalık dünya hayatında 4. Dakikka için hesap yapıyoruz ne kadar saçma değil mi yaşıyoruz ama bir gün öleceğiz yaşadıklarımızın önemini yitireceği bir gün olacak peki neden herşeyin bir sonu yok gibi yaşıyoruz sımsıkı sarıldığımız bir insanın yarın yanımızda olacağı garanti bile değilken neden insanları kendimizden önce görüyoruz neden bir meşgale uğruna başkaları ne demiş diye önemsiyoruz neden bu dünyayı uçsuz bucaksız görüp de bakış açımızı kısıtlıyoruz değmeyecek kişilere fazla değer değmeyecek davranışlara fazla özen gösteriyoruz tabut tek kişilik deģil mi kefenimiz bile bizden sonra çürüyor 3 dakikkalık dünyada 2. Dakikkayı dilediğiniz gibi yaşayın..

#writers on tumblr #geceninbeklentisi #blog yazısı #mutsuzluk #derinkuyu #yorgun #uykusuz ve dengesiz

[ruhumunpenceresiii]

Cidden kimseyle bir alakam kalmasın istiyorum. Kimse bana bulaşmasın benim zaten kimsede gözüm yok. Herkes gittiği ve kaldığı yerde mutlu olsun.

[ruhumunpenceresiii]

Şöyle bir şey okudum dün, çok beğendim: “İnsanlara artık kazanmak yetmiyor, başkalarının kaybettiğini de görmek istiyorlar.”

[ruhumunpenceresiii]

Bir daha geri gelmeyecek günleri özlemek mi daha kötü yoksa asla yaşanmayacağını bildiğin olayların hayalini kurmak mı?

[ruhumunpenceresiii]

âşık veysel; “şu geniş dünyaya sığmayan gönül, bir odaya kapandı kaldı.”

[ruhumunpenceresiii]

sürekli düşünmek istemediklerimizi düşünme problemi.

[ruhumunpenceresiii]

Kahrolsun mesafeler!

[ruhumunpenceresiii]

“Sonra sen geldin. Güldün, Sarıldın. Gönlümdeki en kurak topraklar, papatya bahçesi oldu.”

—

[ruhumunpenceresiii]

Fark ettim ki, birileri üzülmesin diye yaptığım her hareket öyle ya da böyle beni üzmüş. Ağlatmış bazen, bazen uykularımı kaçırmış. Ağzımı açıp tek kelime etmemişim ama. Olsun, geçer gider demişim ama hep bir yumru kalmış boğazımda. Hep biraz eksiklik, biraz kırgınlık kalmış.

[ruhumunpenceresiii]

Aynı hataya tekrar tekrar düşünce kendimi tekmelemek istiyorum.

[ruhumunpenceresiii]

Şüphe duyduğun her şeyden vazgeç.

[ruhumunpenceresiii]

“Her şey olacağına varır. Biri ya da bir şey senin için doğruysa eğer, hayat o şeye ya da o insana seni daima götürür. Bütün engellere rağmen o yolun sonuna varırsın. O yolun sonu insana, her şeye değermiş dedirtir. Bunlar olur, olacak. Sadece zamanı var.”

[ruhumunpenceresiii]

“Neden mi bu kadar öfke doluyum, bilmek ister misin cidden?

Bunu anlatmaya yetmez ne kitaplar ne ciltler

Öyle tiksiniyorum insanların inan her birinden

Bu yüzden misyonum insanlığı kurtarmak kirinden”

[ruhumunpenceresiii]

Şimdi burada durmuş kendime bir daha kimseye değer vermemek üzere telkinlerde bulunuyorum. Bunu kırık bir kalp, incinmiş bir ruhla ve bir daha kimseye güvenemeyecek olmanın üzüntüsüyle yapıyorum. Bunu bana nefret ettiklerim yapamadı, bunu bana beni sevmeyenler yapamadı. Kahrolası; en sevdiklerim, bunu bana hep en sevdiklerim yaptı, en çok sevdiklerim..

– ( via - @dasiyahorpheus )

[ruhumunpenceresiii]

gülüşünde saklı her bir çare.