#ή στην ταράτσα του σπιτιού μου εκεί | Explore Tumblr Posts and Blogs

solarskytherm-blog · 5 years

Text

Απαντήσεις για τους Ηλιακούς Θερμοσίφωνες

Αν ο λογαριασμός της ΔΕΗ σας φαίνεται φουσκωμένος, είναι πολύ πιθανό να ευθύνεται ο θερμοσίφωνας σας. Μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά η συσκευή αυτή ήταν ανέκαθεν από τις οικιακές συσκευές με την μεγαλύτερη κατανάλωση, πράγμα λογικό αφού η παραγωγή θερμότητας απαιτεί μεγάλες ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας.

Με άλλα λόγια, αν είστε πολλά άτομα στο σπίτι και κάνετε συχνά μπάνιο, ξοδεύετε πολύ ρεύμα και δεδομένου ότι η τιμή του ρεύματος παίρνει συνεχώς την ανιούσα, δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο να βλέπετε και τα έξοδα για ρεύμα να ανεβαίνουν όταν αρχίζει να αυξάνει ο χρόνος για τον οποίο είναι ενεργό το θερμοσίφωνο σας.

Πολλοί λοιπόν Έλληνες ψάχνουν να βρουν έναν πιο οικονομικό τρόπο για να έχουν ζεστό νερό και αυτός για τους περισσότερους είναι ο ηλιακός θερμοσίφωνας.

youtube

Ο ηλιακός θερμοσίφωνας ζεσταίνει το νερό χρησιμοποιώντας κυρίως ηλιακή ενέργεια την οποία και συλλέγει μέσω μιας ειδικής συλλεκτικής επιφάνειας και στη συνέχεια τη μετατρέπει σε θερμική. Μπορεί όλο αυτό να σας φαίνεται παράξενο, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένας θερμοσίφωνας είναι μια σχετικά απλή συσκευή και αυτό είναι που τον κάνει και τόσο πιο οικονομικό και αποτελεσματικό σε σχέση με τον παραδοσιακό θερμοσίφωνα που έχουμε σπίτι μας.

Μπορεί λοιπόν όλο και περισσότεροι να εγκαθιστούν ηλιακούς θερμοσίφωνες στο σπίτι τους, αλλά υπάρχου πολλοί που δεν ξέρουν ακόμη και κάποια βασικά πράγματα γι’ αυτούς. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να απαντήσουμε στις ερώτησες σας σε αυτό το άρθρο.

Τι γίνεται αν βρέχ��ι ή έχει συννεφιά;

Η πρώτη ανησυχία όσων σκέφτονται το αν όντως αξίζει να βάλουν έναν ηλιακό θερμοσίφωνα στο σπίτι τους, είναι αν θα μπορούν να κάνουν μπάνιο όταν θα έχει βροχή ή συννεφιά. Ο φόβος αυτός είναι και κάπως δικαιολογημένος, αφού η κύρια πηγή ενέργειας της συσκευής δεν θα είναι διαθέσιμη με αυτές τις συνθήκες.

Η αλήθεια όμως είναι ότι οι κατασκευαστές του θερμοσίφωνα έχουν προνοήσει κι έτσι μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ο ηλιακός θερμοσίφωνας σας θα σας παρέχει με ζεστό νερό, ό,τι καιρό και να κάνει έξω από το σπίτι σας, ακόμη και αν έχει κακοκαιρία για μέρες.

Στη περιοχή μου δεν έχει πολύ ήλιο, μπορώ να βάλω ηλιακό θερμοσίφωνα;

Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχουν στην Ελλάδα περιοχές με ιδιαίτερα χαμηλή ηλιοφάνεια, οπότε δεν τίθεται θέμα περιοχών που να μην έχουν αρκετό ήλιο για την σωστή λειτουργία του ηλιακού θερμοσίφωνα. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι και πάλι οι κατασκευαστές γνωρίζουν για τα διαφορετικά ποσοστά ηλιοφάνειας και κατασκευάζουν διάφορα μοντέλα, τα οποία είναι ειδικά σχεδιασμένα για να δουλεύουν ακόμη και στα χαμηλότερα δυνατά ποσοστά ηλιοφάνειας.

Με άλλα λόγια, όπου και να μένετε θα μπορέσετε να βάλετε έναν ηλιακό θερμοσίφωνα, απλ�� θα πρέπει να δώσετε τις κατάλληλες και σωστές πληροφορίες στην επιχείρηση από την οποία θα τον αγοράσετε για να σας δώσει τον κατάλληλο.

Μπορώ να βάλω τον ηλιακό μου θερμοσίφωνα όπου θέλω;

Τυπικά, οι ηλιακοί θερμοσίφωνες τοποθετούνται στη ταράτσα ή τη στέγη των σπιτιών και σε κάποιο μέρος που το βλέπει πολύ ο ήλιος. Ο θερμοσίφωνας θα πρέπει να τοποθετηθεί ψηλά για να μπορέσει το νερό να διοχετευτεί στο σπίτι – πρόκειται για απλή Φυσική – και θα πρέπει να είναι σε σημείο που να το βλέπει πολύ ο ήλιος για να δουλεύει συνέχεια κα όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά.

Δεν μπορεί να τοποθετηθεί κοντά σε δορυφορικά πιάτα, δέντρα και τέντες γιατί η σκιά τους επηρεάζει την αποδοτικότητα τους. Σε κάθε περίπτωση, το συνεργείο εγκατάστασης θα σας πει που μπορεί ή και που πρέπει να μπει ο θερμοσίφωνας σας. Καλό θα ήταν να ακούσετε αυτό που θα σας πουν και να τον τοποθετήσετε εκεί.

Τι περιλαμβάνει η εγκατάσταση;

Σε γενικές γραμμές, η εγκατάσταση του ηλιακού θερμοσίφωνα περιλαμβάνει την τοποθέτηση της συλλεκτικής επιφάνειας και του μπόιλερ - η οποία όπως είπαμε και παραπάνω, γίνεται με διαφορετικό τρόπο σε ταράτσα και στέγη – και τη κατασκευή ενός κλειστού κυκλώματος νερού.

Το κύκλωμα αυτό μεταφέρει το νερό από την παροχή στον ηλιακό θερμοσίφωνα και από εκεί στις βρύσες του σπιτιού μας. Εννοείται ότι το κύκλωμα αυτό πρέπει να κατασκευαστεί από έναν υδραυλικό που να ειδικεύεται στους ηλιακούς θερμοσίφωνες.

Χρειάζονται συντήρηση;

Σε γενικές γραμμές, καλό είναι να γίνεται ένας ετήσιος έλεγχος στον ηλιακό θερμοσίφωνα για να βεβαιωθείτε ότι όλα πάνε καλά και δεν χρειάζεται να αλλάξετε κάτι. Μία τυπική συντήρηση περιλαμβάνει τον έλεγχο του επιπέδου του αντιψυκτικού υγρού και την αντικατάσταση ή συμπλήρωση του ανάλογα με το που βρίσκεται αυτό και το έλεγχο της φλάντζας και άλλων μερών που μπορούν να κάνουν σημαντικές ζημιές αν χαλάσουν.

Ο έλεγχος αυτός καλό είναι να γίνεται μετά το καλοκαίρι αφού η ζέστη κάνει το αντιψυκτικό υγρό να εξατμίζεται και μπορεί να μειωθούν επικίνδυνα τα επίπεδα του, χωρίς να το πάρετε είδηση. Καλό είναι επίσης να καθαρίζετε που και που και τη συλλεκτική επιφάνεια για να δουλεύει στο έπακρο.

Πόση διάρκεια ζωής έχουν;

Όπως είπαμε και παραπάνω, οι ηλιακοί θερμοσίφωνες είναι σχετικά απλές συσκευές, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν και λίγα κομμάτια που μπορούν να χαλάσουν «καταστροφικά».

Ωστόσο, θα πρέπει να συντηρούνται και να τους δείχνεται και κάποια φροντίδα και αγάπη για να είναι πάντα σε άριστη κατάσταση και να λειτουργούν στο έπακρο των δυνατοτήτων τους. Αν λοιπόν συντηρείτε σωστά τον ηλιακό σας θερμοσίφωνα και ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες του κατασκευαστή ή του πωλητή, να είστε σίγουροι ότι θα τον έχετε στη δούλεψη σας για δεκαετίες.

Από που να πάρω ηλιακό θερμοσίφωνα;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για τους ηλιακούς θερμοσίφωνες η Solar Skytherm είναι η ιδανική επιλογή, ειδικά για όσους ζουν στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Πρόκειται για μία επιχείρηση που προσφέρει ένα ολοκληρωμένο πακέτο υπηρεσιών όσον αφορά του ηλιακούς θερμοσίφωνες: όχι μόνο θα βρείτε τους καλύτερους ηλιακούς θερμοσίφωνες της αγοράς εκεί, αλλά το έμπειρο και άριστα εκπαιδευμένο προσωπικό της θα αναλάβει και την εγκατάσταση του προϊόντος τη επιλογής σας.

Επίσης, μπορούν να συντηρήσουν και να επισκευάσουν οποιοδήποτε μοντέλο ηλιακού θερμοσίφωνα, ακόμη και αν δεν είναι ένα από αυτά που εμπορεύεται και προσφέρει η επιχείρηση. Αναλαμβάνουν επίσης και την αναβάθμιση ή και την μεταφορά ηλιακού θερμοσίφωνα.

Αν λοιπόν θέλετε να εξοικονομήσετε χρήματα κι ενέργεια, η εγκατάσταση ενός ηλιακού θερμοσίφωνα για ζεστό νερό, είναι η κατάλληλη επιλογή. Όχι μόνο θα δείτε να μειώνεται ο λογαριασμός σας, αλλά θα κάνετε και καλό στο περιβάλλον αφού συμβάλετε στη μείωση κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας.

Αν θέλετε μια αξιόπιστη εταιρεία για να αγοράσετε ηλιακό θερμοσίφωνα τότε εμπιστευτείτε την Solar Skytherm Mπορείτε να πάρετε περισσότερες πληροφορίες απο τα κοινωνικά μας δύκτια : Facebook Twiter Instagram Pinterest Scoop It

#ηλιακος #ηλιακοι #ηλιακοιθερμοσιφωνες #ηλιακος θερμοσιφωνας

1 note · View note

speakinkabout · 6 years

Video

youtube

"Όταν τα επισκέπτομαι τις βραδυνές ώρες, ένα πράγμα περίεργο, νιώθω πάλι πως η μνήμη είναι πάντα εκεί και επιμένει δίπλα μου, κρατώντας το χέρι μου, σαν να θέλει να διανυκτερεύσουμε μαζί. Δεν την αρνήθηκα ούτε θα την αρνηθώ ποτέ." [Επιστροφή - Της Αγγελικής Δασκαλοπούλου] Της Αγγελικής Δασκαλοπούλου Που και που επισκέπτομαι εκείνα τα γνώριμα μέρη. Δεν ξέρω άμα τα γνωρίζεις και εσύ και έχεις δεθεί μαζί τους, αλλά εγώ, για κάθε αεράκι που μπερδεύει τα ��αλλιά μου, για κάθε παιδική φωνή που τρυπάει τα μυαλά μου, για κάθε μυρωδιά μου σαγηνεύει την μύτη μου, δένομαι όλο και πιο πολύ μ αυτά τα μέρη. Εκεί τα όνειρα μου απέκτησαν υπόσταση, συνάντησα αγαπημένα μου πρόσωπα, ερωτεύτηκα, πληγώθηκα, γέλασα. Όταν τα επισκέπτομαι τα πρωινά και αγγίζω με τα κρύα μου χέρια την ζεστή άσφαλτο, το ξερό δέντρο, τον παλιό μισογκρεμισμένο τοίχο, η μνήμη παίζει παιχνίδι κυρίαρχο. Όταν τα επισκέπτομαι τις βραδυνές ώρες, ένα πράγμα περίεργο, νιώθω πάλι πως η μνήμη είναι πάντα εκεί και επιμένει δίπλα μου, κρατώντας το χέρι μου, σαν να θέλει να διανυκτερεύσουμε μαζί. Δεν την αρνήθηκα ούτε θα την αρνηθώ ποτέ. Σε αυτά τα μέρη δεν νιώθω μόνη. Όλες οι αισθήσεις μου συνεργάζονται με απόλυτη επιτυχία για να μαζέψω όση πληροφορία υπάρχει γύρω μου. Κάθε φορά οι ίδιες φωνές, τα ίδια γέλια, τα ίδια ζεστά βλέμματα, τα ίδια αγγίγματα, τα ίδια αναντικατάστατα συναισθήματα. Θα θυμάμαι όσο ζω τα μέρη που άφησα. Θα θυμάμαι χαρακτηριστικά τα βράδια που περνούσα μόνη ή με παρέα στην ταράτσα του σπιτιού μου, εκεί που προσπαθούσα να πιάσω τα άστρα που έπεφταν, εκεί που που συναρμολογούσα τα πρώτα μου όνειρα. Σε αυτά τα μέρη, ο ουρανός στολίζεται από άστρα πιο μεγάλα, πιο λαμπερά. Όλα εκεί είναι πιο όμορφα, Θα τα θυμάμαι όλα. Στο τέλος θα γυρνάω πάντα εκεί με σώμα και ψυχή, γιατί όταν λείπει ένα από τα δύο, ο γυρισμός είναι ημιτελές και δύσκολος.

#Ατάκτως Ερριμμένα #Αγγελική Δασκαλοπούλου #επιστροφή

1 note · View note

alexanderchalkidis · 5 years

Text

To νιαούρισμα της σαύρας

Τσίρηξα σα γάτα που την πάτησε κάποιος την στιγμή ακριβώς που ταυτόχρονα έβλεπε νταλίκα να έρχεται πάνω της ενώ ετοιμαζόταν να κάνει bungee jumping. Πιο τσιρίδα δεν γίνεται νομίζω. Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι το χειρουργείο του κτηνίατρου

.“Γιατρέ μου άγγιξες την καρδιά με την ηρωική σου προσπάθεια να σώσεις την γατούλα μου!!”

Η γάτα δεν μπορούσε να μιλήσει γιατί εκείνη την στιγμή ο γιατρός πραγματικά άγγιζε την καρδιά της και προφανώς δεν είχαν κάνει σωστή αναισθησία. Ιδιοκτήτριά της μια Κινέζα κυρία, από αυτές που μοιάζουν 17 χρονών μέχρι τα 40 τους και μετά μια μέρα ξαφνικά μοιάζουν 150.

“Ξέρετε γιατρέ παντρεύτηκα μια φορά. Στην ταράτσα του σπιτιού των γονιών μου, είχα βάλει όλες μου τις κούκλες γύρω γύρω και μουσική από ένα μικρό μουσικό κουτί που το κουρδίζαμε κάθε τόσο όταν σταματούσε. Αλλά μετά έφυγε και γύρισε στο σπίτι των γονιών του.”

-Ω, στο νηπιαγωγείο ή το δημοτικό όλα αυτά; ρώτησε γελώντας ο γιατρός καθώς τελείωνε το ράμμα και η γάτα χαλάρωνε γιατί δεν της πίεζε πια την καρδιά.

“Όχι καλέ, πρόπερσι!”, η κυρία Λιν άρπαξε την γάτα κι έφυγε. Όλα ήταν συγκεχυμένα στο μυαλό της. Θυμήθηκε ότι για πολλά χρόνια ο παππούς της την έλεγε “Νίκο”. Μέχρι που κατάλαβε ότι πήγαινε σε λάθος σπίτι επίσκεψη.

Η γάτα στο σπίτι ένιωσε κάπως καλύτερα. Άφησε την κυρία Λιν να μεθύσει με το απογευματινό της τσάι που ήταν κατά 90% σάκε βέβαια και βγήκε μια βόλτα στον κήπο. Είδε μια σαύρα που λιαζόταν, την έπιασε εύκολα με το πόδι και κουνούσε αυτάρεσκα την ουρά της παρατηρώντας το καημένο το ερπετό που προσπαθούσε να ξεφύγει.

-Γιατί με φοβάσαι σαύρα; είπε καλοκάγαθα και με πραγματική περιέργεια. Η σαύρα σταμάτησε να σπαρταράει και γύρισε να την κοιτάξει.

“Εεεε, ότι λόγο κι αν είχα να σε φοβάμαι, μόλις αντικαταστάθηκε από την τρομακτική νέα πραγματικότητα ότι μου μιλάς και σε καταλαβαίνω.”

Η γάτα σήκωσε το πόδι κι αρχικά η σαύρα δεν κουνήθηκε καθόλου. Σου γίνεται δεύτερη φύση ο θάνατος όταν έχεις μόλις σχεδόν πεθάνει. Με πολύ μικρές κινήσεις γύρισε να κοιτάξει μπροστά, μετά πετάχτηκε μια καλή απόσταση, μετά σταμάτησε και κοίταξε την γάτα με τα ράμματα στο στήθος και τα καλοκάγαθα μάτια. Πίσω της μια σειρά πολύ σκούρα σύννεφα και πίσω από αυτά ακόμα περισσότερα, όλος ο ουρανός είχε ξαφνικά σκοτεινιάσει σαν να είχε μετατραπεί ξαφνικά σε πύλη σκότους.

Εκεί που σταμάτησε όμως η σαύρα είχε μια ηλιαχτίδα. Ίσως δυο τρεις. Εξώθερμο ζώο, αμέσως το κατάλαβε, μαγνητικά είχε σταματήσει εκεί να φορτίσει. Σα στιγμές στη ζωή της συγκεντρώθηκαν, έγιναν ένα οι ακτίνες του ήλιου, το φως στην άκρη του τούνελ μπροστά της μέσα στη μαυρίλα σαν μια καρφίτσα που ετοιμαζόταν να εξαφανιστεί.

Τελικά ήταν βαρύ το πόδι της γάτας.

(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης δεν έχει γάτα, ούτε σκοπεύει να πάρει γάτα, ούτε του αρέσει το σάκε. Εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς όμως παρακολουθεί όποτε έχει την ευκαιρία. Πίνοντας τσάι.)

from WordPress http://bit.ly/2IeIx3L via IFTTT

#IFTTT #WordPress

0 notes

maxmaggr · 5 years

Text

Μαρία Κόφου:

Η Μαρία Κόφου είναι πολυταξιδεμένη και χάρη στις εμπειρίες της είναι ίσως ένα από τα καταλληλότερα άτομα για να μάθει κανείς ό,τι χρειάζεται για δημοφιλείς και αξέχαστους προορισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια Ελληνίδα γυναίκα travel blogger, όπως η Μαρία Κόφου δεν είναι συχνό φαινόμενο και γι ΄αυτό μας κάνει περήφανους, καθώς άνετα μπορεί να συναγωνιστεί τον κάθε travel blogger εκεί έξω! Η Μαρία Κόφου μίλησε μαζί μας για το travel blog της tstories.gr ,μας περιγράφει μοναδικές εμπειρίες από τα ταξίδια της, μας δίνει χρήσιμες συμβουλές για τα ταξίδια μας και μοιράζεται μαζί μας τα μελλοντικά της σχέδια! Επιμέλεια συνέντευξης: Νίκη Δούκα Ξεκινώντας, περιέγραψε μας περιεκτικά το blog σου tstories.gr; Το tstories.gr είναι το πρώτο και μεγαλύτερο σε ηλικία ελληνικό ταξιδιωτικό μπλογκ το οποίο συνδυάζει τρία πράγματα, τα ταξίδια σαν τρόπο ζωής, τα τρένα και ιδέες για ταξίδια αποκλειστικά με τρένο και τις ιστορίες από μέρη, ιστορίες από στιγμές και πρόσωπα. Μέσα στο blog βρίσκει κανείς και tips & ιδέες για πιο οικονομικά ταξίδια αλλά και τρόπους για να ταξιδεύει κανείς μόνος του αλλά και με λίγα πράγματα. T for travel, T for Trains, T for True Stories Πως γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσεις το δικό σου travelblog; Ως δημοσιογράφος, η αγάπη μου για το γραπτό ήταν πάντα μεγάλη. Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη Δημοσιογραφία στο Πάντειο και έχοντας αντιληφθεί από νωρίς πως το μέλλον του γραπτού ήταν… digital, το 2011 ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό στα Digital Media και την Επικοινωνία στο Μιλάνο(στην Αθήνα δεν υπήρχε τίποτα αντίστοιχο ακόμα) και σε μια διαδρομή ένα μεσημέρι του Αυγούστου το 2012 μέσα σε ένα τρένο από τη Brescia στο Milano, έχοντας μάθει αρκετά περί blogging, αποφάσισα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να “παντρέψω” τις 3 μεγάλες μου αγάπες, τη γραφή, το ταξίδι και το internet. Και έτσι δημιουργήθηκε τότε το TrainstoriesFromyWorld που στη συνέχεια έγινε TravelstoriesFMWorld & πήρε την τελική του μορφή όταν επέστρεψα πλέον στην Ελλάδα το 2014 όπου και βαφτίστηκε επίσημα Tstories.gr. Ποιες είναι οι δυσκολίες ενός travel blogger κι ενός ανθρώπου που ταξιδεύει συνεχώς; Ενός Έλληνα Travel blogger… από πού να ξεκινήσω;! Το ταξιδιωτικό blogging είναι αρχικά δύσκολο γιατί δεν υπάρχουν ακόμη αρκετοί travel bloggers ώστε να δημιουργήσουν αρκετή προσφορά και κατά συνέπεια να έρθει και η… ζήτηση. Επίσης τις περισσότερες φορές ένα brand σού παρέχει μεταφορές και διαμονές αλλά δε θεωρεί υποχρέωσή του να σου πληρώσει και την εργασία που θα κάνεις όταν φτάσεις στον προορισμό σου. Δυστυχώς όταν είσαι full-time blogger όπως εγώ, δε μπορείς να ζήσεις και να πληρώσεις τα έξοδα της καθημερινότητάς σου μέσω ενός δωρεάν αεροπορικού εισιτηρίου ή μιας δωρεάν διαμονής. Επίσης, με τα σημερινά δεδομένα, ο ανταγωνισμός μπορεί να μην είναι άμεσος, δεν είναι ακόμα πολύ οι Έλληνες travel bloggers, αλλά έχεις να ανταγωνιστής τον digital influencer που πριν μπορεί να ήταν ηθοποιός και τώρα έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο instagram account, έχεις ανταγωνιστή έναν φωτογράφο ή videographer ο οποίος μπορεί να μη το έχει καθόλου με τη γραφή αλλά το οπτικοακουστικό υλικό του είναι καταπληκτικό και θα τον προτιμήσουν και φυσικά τον YouTuber ο οποίος μπορεί να μην έχει καμία σχέση με ταξίδια αλλά τα views στο κανάλι του τραβάνε περισσότερο την προσοχή ενός brand. Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης… εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Όταν ταξιδεύεις συνεχώς, δεν έχεις πλέον καμία καθημερινότητα. Αυτό μπορεί να είναι αρνητικό για τη διατροφή σου, τη συγκέντρωσή σου μέχρι και τους δικούς ανθρώπους που δυστυχώς χάνεις την καθημερινή επαφή μαζί τους. Φυσικά υπάρχουν τα social media, το skype, το viber αλλά τίποτα από όλα αυτά μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική παρουσία.

Ποιά είναι η πρώτη σκέψη σου όταν επισκέπτεσαι μια νέα χώρα και ποια όταν μπαίνεις στο αεροπλάνο το γυρισμού; Μου αρέσει πολύ αυτή η ερώτηση. Χμ, η πρώτη σκέψη είναι συνήθως πρακτική “πώς πάω από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο” και παράλληλα “να θυμηθώ να στείλω στους δικούς μου ότι πάτησα έδαφος”. Η αμέσως επόμενη είναι η ανυπόμονη σκέψη του να αφήσω βαλίτσα και να χωθώ στα στενάκια της νέας αυτής πόλης/χώρας/περιοχής που βρίσκομαι. Όταν μπαίνω στο αεροπλάνο του γυρισμού, τα πρώτα λεπτά σκέφτομαι ότι απλά θέλω να πω στον πιλότο να με “πετάξει” κατευθείαν μέχρι την ταράτσα του σπιτιού και αν είναι δυνατό μέσα στο επόμενο μισάωρο. Η δεύτερη όμως σκέψη μου συνήθως περιέχει μια μικρή δόση μελαγχολίας, είναι πάντα ένας απολογισμός του ταξιδιού, των εμπειριών που έζησα, των εικόνων που είδα, των ανθρώπων που γνώρισα και η περίεργη μελαγχολία και διαπίστωση ότι μπορεί και να μην ξαναεπιστρέψω ποτέ ξανά εκεί. Ποιος είναι μέχρι τώρα ο αγαπημένος σου προορισμός; Κάθε χρόνο συνειδητοποιώ πως πάντα προστίθεται ένας νέος προορισμός στο top 10 μου και αυτό με χαροποιεί γιατί σημαίνει πως πραγματικά ο κόσμος μας είναι μεγάλος και υπέροχος. Αν όμως έχω ένα μέρος που γυρίζω συνέχεια αυτό είναι η Ρώμη ενώ αγαπώ πολύ και τη Βαρκελώνη. Είναι οι μόνες 2 πόλεις της Ευρώπης που όταν τις επισκέφτομαι νιώθω ότι γυρίζω σπίτι μου. Όσον αφορά την Ελλάδα, ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος να επισκεφθείς και γιατί; Παρόλο που δεν έχω ταξιδέψει όσο θα ήθελα στο βορρά της Ελλάδας για να βγάλω και ένα συνολικό συμπέρασμα, ομολογώ πως μέχρι στιγμής έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην Πελοπόννησο. Είναι ένας τόπος που συνδυάζει, βουνό, θάλασσα, ιστορία, αρχιτεκτονική, τέχνη και καλό φαγητό και αντλώ πάντα έμπνευση όταν τον επισκέφτομαι. Κάπου στη Μεσσηνία συγκεκριμένα όμως κρύβεται το αγαπημένο μου μέρος σε όλη την Ελλάδα, είναι ένα μικρό μικρούτσικο χωριουδάκι, το Αχλαδοχώρι, μέρος στο οποίο γεννήθηκε η μητέρα μου, εκεί όπου έχω ζήσει τα πιο όμορφα παιδικά, σχολικά, φοιτητικά μου καλοκαίρια και πλέον μέρος που με ξεκουράζει και μου καθαρίζει το μυαλό κάθε φορά που το επισκέφτομαι.

Ένας προορισμός που θες πάρα πολύ να επισκεφθείς, αλλά δεν έχεις πάει ακόμα; Το Περού, είναι στο bucket list μου πάραααα πολλά χρόνια αλλά πάν��α τα ακριβά αεροπορικά με σταματούσαν. Φέτος όμως έχω τη χαρά να λέω πως χάρη σε μια συνεργασία με μεγάλη αεροπορική εταιρεία του εξωτερικού θα μπορέσω να βρεθώ εκεί τον Σεπτέμβριο. Δύο άλλοι προορισμοί που ονειρεύομαι χρόνια και δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμα γιατί τους βρίσκω εξαιρετικά ακριβούς είναι η Ισλανδία και η Ιαπωνία. Τη μία θέλω να την επισκεφθώ για τη συγκλονιστική της φύση ενώ την άλλη για τα γρήγορα τρένα της και τους τρελούς ρυθμούς της. Θα ήθελες να μας πεις μια ιστορία για την πιο άσχημη εμπειρία σου μέχρι τώρα σε ταξίδι; Ευτυχώς δεν έχω πολλές. Μία από αυτές που θυμάμαι όμως και ακόμα και τώρα με αγχώνει η σκέψη της, ήταν όταν μόλις ένα χρόνο μετά την Αραβική Άνοιξη και χωρίς να το έχω πει στην οικογένειά μου, κανόνισα ένα ταξίδι στο Κάιρο. Μέσα στο τουριστικό λεωφορείο που βρισκόμουν με τον τότε φίλο μου, φτάνοντας σχεδόν δίπλα από την πλατεία Ταχρίρ, βρέθηκαν κάποιοι έξω από το λεωφορείο μας, το περικύκλωσαν και άρχισαν να μας πετάνε πέτρες και να μας βρίζουν στη γλώσσα τους. Ομολογώ ότι φοβήθηκα πάρα πολύ και συνειδητοποίησα πως ήταν μεγάλο λάθος μου όχι το γεγονός ότι πήγα τότε εκεί αλλά το ότι δεν ήξερε κανείς από την οικογένειά μου ότι βρισκόμουν στο συγκεκριμένο μέρος. Από τότε, ακόμα και να πηγαίνω σε κάποιο προορισμός εντός της χώρας μας, ενημερώνω πάντα κάποιο δικό μου άνθρωπο για τα μέρη στα οποία θα βρίσκομαι. Ποιο στιγμιότυπο από τα ταξίδια σου θα θυμάσαι για πάντα; Είναι πραγματικά άπειρες οι στιγμές. Έχω κλάψει, έχω συγκινηθεί, έχω γελάσει και τις περισσότερες φορές είναι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει σε έναν τόπο ή η ίδια η φύση που μου χάρισε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις. Ένα αγαπημένο στιγμιότυπο που μου έμεινε αποτυπωμένο και παράλληλα με δίδαξε τόσα πολλά ήταν όταν, τον περασμένο Φεβρουάριο, βρέθηκα στη μέση του πουθενά, στον αρκτικό κύκλο εντελώς μόνη μου, να κλαίω σα μικρό παιδάκι, βλέποντας για πρώτη φορά το βόρειο σέλας. Το συγκεκριμένο ταξίδι έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν ένα ταξίδι που αρχικά είχε κλειστεί για δύο και παρόλο που τελικά ο τότε φίλος μου μου το ακύρωσε εγώ αποφάσισα να πάω μόνη μου μέχρι εκεί. Δεν είχα καμία προσδοκία και με την καρδιά πληγωμένη προσπαθούσα απλά να ζήσω τη στιγμή. Το βόρειο σέλας ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αυτό που με έκανε αισθανθώ μικρή μικρούτσικη στο μεγαλείο της φύσης και παράλληλα με έκανε να συνειδητοποιήσω πως πάντα υπάρχει λόγος για να είμαστε χαρούμενοι και τις περισσότερες φορές έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Προτιμάς solo female traveling ή με παρέα και γιατί; Συνήθως προτιμώ να ταξιδεύω μόνη μου γιατί νιώθω πως μπορώ να συγκεντρωθώ καλύτερα σε όλα όσα θέλω να δω και να κάνω. Έχω περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου, για να γράψω για να πιάσω κουβέντα με αγνώστους και να αντιληφθώ καλύτερα την κουλτούρα της χώρας στην οποία βρίσκομαι. Κακά τα ψέματα, όταν ταξιδεύεις με φίλους, γνωστούς και οικογένεια πρέπει να κάνεις πολλές υποχωρήσεις για να είναι όλοι χαρούμενοι ενώ παράλληλα επειδή ακριβώς είσαι με τους δικούς ανθρώπους δεν είσαι πραγματικά ανοιχτός να γνωρίσεις νέα πρόσωπα και κουλτούρες. Με τους δικούς μου ανθρώπους θα ταξιδέψω συνήθως όταν επισκέπτομαι ένα μέρος για δεύτερη φορά ή όταν θέλω να κάνω ένα διήμερο ταξίδι χαλάρωσης ή διασκέδασης. Ναι σε τέτοιες περιπτώσεις θέλω να μοιραστώ τις στιγμές και τα μέρη με τους δικούς μου ανθρώπους.

Γίνεται να ταξιδέψεις τον κόσμο με ένα σακίδιο μόνο; Γίνεται. Αρκεί να μην έχεις πρόβλημα να πλένεις τα ρούχα σου σε καθαριστήρια και κοινά πλυντήρια σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη και να πας. Αν ταξιδεύεις συχνά και μάλιστα μόνος σου όπως κάνω και εγώ, συνειδητοποιείς πως οι υπέρβαρες βαλίτσες δε σε βολεύουν στις μετακινήσεις σου γιατί είτε δεν μπορείς να τις κουβαλάς παντού είτε γιατί δεν υπάρχει κανείς να σου τις προσέχει όταν εσύ θέλεις για παράδειγμα να πας στην τουαλέτα. Έτσι λοιπόν, μαθαίνεις να κινείσαι έχοντας μαζί σου μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Προσωπικά, έχοντας συχνά ταξίδια τα οποία χρονικά είναι το ένα αμέσως μετά το άλλο, επιδιώκω να πλένω τα ρούχα μου δύο ημέρες πριν πάρω την πτήση της επιστροφής έτσι ώστε να τα έχω καθαρά για το επόμενο ταξίδι μου το οποίο μπορεί να είναι ακόμα και την ίδια ημέρα που επιστρέφω από το προηγούμενο. Όσα για τα επιπλέον ρούχα που βάζεις στη βαλίτσα “για περίπτωση ανάγκης” ή για να έχεις και καλά επιπλέον επιλογές, θα σου πω το εξής, 99% δε θα τα φορέσεις κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου οπότε απλά ΜΗΝ τα πάρεις μαζί. Το ίδιο ισχύει και για το τρίτο ή τέταρτο ζευγάρι παπούτσια. Θες να μοιραστείς μαζί μας 3 tips για άτομα που θέλουν να ξεκινήσουν το travel blogging; Θέλει να έχεις επιμονή, υπομονή και να το αγαπάς πολύ. Αν απλά θέλεις να ξεκινήσεις ένα blog για να βγάλεις λεφτά ή για να ταξιδεύεις δωρεάν χωρίς να ξέρεις καν αν σου αρέσει να γράφεις, τότε μάλλον κάτι δεν έχεις αντιληφθεί σωστά. Η σωστή διατύπωση και η ορθογραφία είναι επίσης κάτι που πρέπει να λαμβάνει κανείς υπόψη του πριν ξεκινήσει ένα ταξιδιωτικό ιστολόγιο. Τέλος, αλλά ίσως το πιο σημαντικό tip που θα μπορούσα να δώσω είναι το γεγονός ότι πρέπει να βρεις ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό που θα σε διαφοροποιήσει από τα υπόλοιπα travel blogs. Η έννοια travel είναι τόσο ευρεία που αν δεν προσδιορίσεις τι είναι αυτό που σε ενδιαφέρει και ποιο είναι το κοινό που θέλεις να απευθυνθείς, θα χάσεις το δρόμο σου πολύ νωρίς. Σου αρέσει το καλό φαγητό; Άρα δώσε μια πιο foodie προσέγγιση στα post σου. Έχεις οικογένεια και ταξιδεύεις πάντα μαζί τους; Δώσε μια πιο family travel ή couple travel προσέγγιση. Πολλοί, σίγουρα σε ρωτούν, πως καταφέρνεις να πηγαίνεις τόσα ταξίδια. Εσύ τι τους απαντάς; I worked my **^$$ off, ή αλλιώς δούλεψα, έκανα οικονομία χρόνια και είχα μεγάλη επιμονή και υπομονή για να μπορώ τώρα να είμαι συνεχώς σε ένα αεροπλάνο/πλοίο/ τρένο και να ταξιδεύω. Βέβαια, αυτό που τονίζω είναι ότι το ταξίδι για εμένα είναι δουλειά, δεν έχει να κάνει με διακοπές. Πολλές φορές μπορεί να βρίσκομαι ας πούμε σε μια εξωτική παραλία αλλά να μην το απολαμβάνω με τον τρόπο που κάποιος ίσως φαντάζεται γιατί εγώ εκείνη την ώρα, πρέπει να ψάξω τον καλύτερο φωτισμό, να βρω τις ιδανικές γωνίες, να σκεφτώ κείμενο, να κάνω edit, να ανεβάσω υλικό στα social media, να είμαι στον υπολογιστή μου για να στείλω στον πελάτη άμεσα το υλικό και πολλά που σε κάνουν να συνειδητοποιείς πως όλες μα όλες οι δουλειές έχουν το τρέξιμό τους.

Και για το τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια για την Μαρία Κόφου και για το blog tstories.gr, αλλά και ποια τα μελλοντικά σου ταξίδια; Το blog πλέον διανύει τον έβδομο χρόνο του και από πέρυσι είχα ξεκινήσει να σκέφτομαι πώς θέλω να προχωρήσω. Παρόλο που αγαπώ πολύ τη γραφή, τα δεδομένα της σημερινής εποχής φωνάζουν για παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού, οπότε παρόλο που το άφηνα, φέτος ήρθε η στιγμή να ξεκινήσω να ασχολούμαι πιο σοβαρά με το video. Αυτό όμως που είναι η πραγματική εξέλιξη του blog μου είναι η δημιουργία του TforTravel.gr by Tstories, η ανάγκη δηλαδή των ταξιδιών που μοιραζόμουν μέχρι πριν μέσω των κειμένων μου με τους αναγνώστες και τους followers μου να μπορεί πλέον να “παντρευτεί” και να τους παίρνω μαζί μου στα ταξίδια μου. Δημιούργησα λοιπόν από πέρυσι ένα travel start up ως προέκταση του blog μου όπου καλό κυρίως solo women να ταξιδέψουν μαζί μου και να γνωρίσουν τον κόσμο κυριολεκτικά μέσα από τη ματιά του travel blogger που τόσα χρόνια εμπιστεύονται. Ένα ιδιαίτερο concept που έχω τη χαρά να έχω φέρει ��ρώτη φορά στην Ελλάδα (#TravelWiththeBlogger) εγώ από τον Δεκέμβριο του 2017 και να μπορώ πλέον να λέω πως από τρία γκρουπ που συνόδεψα πέρυσι, φέτος θα είναι μια χρονιά που θα έχει τουλάχιστον 7 νέα γκρουπ με νέους ενδιαφέροντες προορισμούς και χαρισματικούς ανθρώπους που αγαπούν την περιπέτεια. Ευχαριστούμε πολύ την Μαρία Κόφου για την παροχή του φωτογραφικού υλικού. Μπορείτε να βρείτε την Μαρία Κόφου στο tstories.gr ! Επίσης η Μαρία Κόφου βρίσκεται στο Instagram αλλά και στο Facebook https://www.youtube.com/watch?v=VdGjWXNLF6g Read the full article

#travelblog #travelblogger #tstories.gr #ΜαρίαΚόφου

0 notes

evangelidis · 6 years

Text

Στο πατρικό μου σπίτι

Πηγαίνω πού και πού στο πατρικό μου σπίτι στα προσφυγικά του Κυρτζή, στο Βύρωνα. Βλέπω αν έχει έρθει κάποιος λογαριασμός, ελέγχω για τυχόν προβλήματα, αερίζω. Από τότε που συγχωρέθηκε κι ο πατέρας, το σπίτι είναι άδειο. Είναι μεν πλήρως εξοπλισμένο σε σημείο που μπορεί να κατοικηθεί ανά πάσα στιγμή, λείπουν όμως οι άνθρωποι. Κατοικείται λίγες μόνο ημέρες το χρόνο, όταν έρχεται ο αδερφός μου από τη Γερμανία για την καλοκαιρινή του άδεια.Τις περισσότερες φορές που το επισκέπτομαι κάνω αυτά που πρέπει να κάνω και φεύγω. Άλλες φορές όμως στέκομαι και το βλέπω.Δε θυμάμαι και πολλά από τα παιδικά μου χρόνια σχετικά με το πατρικό μου, αφού εννέα ετών έφυγα για την Αθήνα και γύρισα στα δεκάξι μου. Κάποια σπαράγματα μόνο μνήμης έχω, όπως το φόβο για το υπόγειο, κελάρι το λέγαμε. Το φοβόμουν το υπόγειο, χωρίς να με φοβερίσει κανείς, το φοβόμουν επειδή τα τοιχώματά του ήταν από γυμνή πέτρα – ποιος ξέρει πώς το έβλεπαν τα παιδικά μου μάτια.Ανοίγω την πορτούλα της αυλής και διασχίζω τη μικρή βεράντα. Σ ’αυτή τη βεραντούλα καθόταν ο πατέρας τα καλοκαιρινά βράδια κι έπινε το ούζο του μαζί με τα απαραίτητα που ετοίμαζε και σέρβιρε η μάνα μου κι ακριβώς απέναντι στα δύο μέτρα καθόταν στη δική του βεραντούλα ο κύριος Τάκης πίνοντας κι αυτός γενναίες ποσότητες ούζου και κουβεντιάζοντας επί παντός του επιστητού με τον πατέρα μου. Θυμάμαι τη συζήτηση που είχαν με θέμα την πρώτη προσελήνωση τον Ιούλιο του 1969. Εμένα αυτή ιστορία με είχε συνεπάρει και κοίταζα με τις ώρες τη Σελήνη, εκστασιασμένος που άνθρωποι κατόρθωσαν και πήγαν εκεί πάνω. Απογοητεύτηκα όμως με τους Αμερικανούς αφού σύμφωνα με τον πατέρα και τον κύριο Τάκη είχαν προηγηθεί οι Ρώσοι και για κάποιο λόγο το κρατούσαν μυστικό. Οι δύο ΚΚΕδες καπνεργάτες δεν μπορούσαν να χωνέψουν πως οι Αμερικάνοι κέρδισαν την κούρσα για τη Σελήνη από τους Ρώσους οι οποίοι την ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς, πρωτοπορώντας με τον Σπούτνικ και τον Γκαγκάριν.Όταν ξεκλειδώνω τη βαριά σιδερένια πόρτα σα να ακούω τη φωνή της μάνας μου από μέσα να μου λέει να κλειδώσω γυρνώντας βράδυ από τα Αγγλικά ή το φροντιστήριο.Ελέγχω το δωματιάκι δεξιά του διαδρόμου. Εδώ πέρασα τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Εδώ διάβαζα, εδώ κοιμόμουν, εδώ ονειρευόμουν – τις περισσότερες φορές ξύπνιος. Κοιμόμασταν σε απέναντι κρεβάτια με τον κατά επτά ολόκληρα χρόνια μικρότερό μου αδερφό και, όπως κάθε μεγαλύτερος αδερφός που σέβεται το προνόμιο αυτό, του έκανα τη ζωή δύσκολη είτε κοροϊδεύοντάς τον είτε ξεγελώντας τον είτε χτυπώντας τον – αργότερα βέβαια κανείς δε θα τολμούσε να τα βάλει με έναν πρώην καταδρομέα με μέγεθος μικρής ντουλάπας. Σ’ αυτό το δωματιάκι έλιωσα κασέτες του Σαββόπουλου ακούγοντας τους «Αχαρνής», τον «Μπάλο», το «Βρώμικο ψωμί», τα «10 Χρόνια Κομμάτια». Σ’ αυτό το δωματιάκι διάβαζα από τα σχολικά μου βιβλία και τα Αγγλικά, μέχρι Φρόιντ, Μαρξ αλλά και Βίπερ με Τζέημς Τσέηζ και Ζεράρ ντε Βιλιέ, «Κολούμπρα», «Ιδεοδρόμιο» - γενικά οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου. Τώρα το δωμάτιο αυτό είναι γεμάτο από τα πανεπιστημιακά βιβλία των κοριτσιών αφού δε χωρούν στο μικρό μας διαμέρισμα. Πολλά χρόνια πριν, θα πηδούσα από τη χαρά μου με τόσα βιβλία περί Λογοτεχνίας και Φαρμακευτικής. Τα πρώτα θα τα διάβαζα επειδή μου αρέσει πολύ η Λογοτεχνία, τα δεύτερα επειδή είμαι υποχόνδριος και χαπακώνομαι με το παραμικρό. Σήμερα δεν έχω τα κουράγια για (πολύ) διάβασμα.Επιθεωρώ το μικρό μπάνιο για τυχόν διαρροές. Κάτω από τον νιπτήρα, πριν την ανακαίνιση του σπιτιού το 1976, έβαζε η μάνα μου τα απορρυπαντικά Ρολ. Μέσα σε κάθε συσκευασία ήταν κι ένα βιβλίο με τίτλο «Ήμουν κι εγώ εκεί». Μια εξαιρετική και πρωτοποριακή προσπάθεια της εποχής που δυστυχώς δεν βρήκε μιμητές. Επρόκειτο για μια σειρά μικρών βιβλίων με έγχρωμη εικονογράφηση με ήρωα ένα παιδί που ταξίδευε στο χρόνο κι ανακατευόταν σε σπουδαία ιστορικά γεγονότα. Θυμάμαι το βιβλίο με τίτλο «Με τους Ούννους του Αττίλα». Δεν τα διάβαζα απλώς, βυθιζόμουν μέσα τους και παρακαλούσα να μπορούσα κι εγώ να ταξιδεύω στο χρόνο κι αφού αυτό ήταν ανέφικτο, ευχόμουν να λερωνόντουσαν συχνότερα τα ρούχα για να αγοράζει η μάνα μου Ρολ.Ανοίγω το παράθυρο του σαλονιού. Εδώ συνήθιζα να ξαπλώνω κάτω από ένα πολύ μικρό τραπεζάκι αφού έβγαζα το ραφάκι από κάτω του που έμοιαζε με σκάλα και που η μάνα μου έβαζε τα περιοδικά της – το Ρομάντζο, τη Γυναίκα και τον Οικογενειακό Θησαυρό και τα οποία φυσικά τα ξεκοκάλιζα. Χωμένος από κάτω, έχτιζα τον δικό μου κόσμο. Άλλοτε το τραπεζάκι με προστάτευε από αεροπορικές επιδρομές, άλλοτε από κακούς ανθρώπους σαν κι αυτούς που διάβαζα στα φωτορομάντζα του «Θησαυρού» κι άλλοτε απλώς από τους πάντες. Το τραπεζάκι είχε το δικό του μυστικό όνομα που το ήξερα μόνο εγώ. Έγραφε από κάτω με μαύρο μαρκαδόρο το όνομα του εργοστασίου κατασκευής του κι εγώ το διάβαζα από κάτω ανάποδα: «ςηδίναβεξαπΜ».Ρίχνω μια ματιά στην κρεβατοκάμαρα. Κάπου κάπου ξεφυλλίζω τα φωτογραφικά άλμπουμ που υπάρχουν πάνω στην άδεια πια συρταριέρα. Βλέπω τους γονείς και συγγενείς σε ηλικίες πολύ μικρότερες από τη δική μου – οι περισσότεροι δε βρίσκονται πια στη ζωή. Σε μερικές φωτογραφίες δεν αναγνωρίζω κανέναν, σε άλλες λίγους. Λίγες από αυτές γράφουν πληροφορίες γραμμένες με μολύβι καλλιγραφικά στο πίσω μέρος όπως μια του παππού μου στη Γερμανία το 1943 όπου εργαζόταν εκεί στην Κατοχή, «όμηρο τον είχαν» έλεγε η γιαγιά μου, «Ενθύμιον Γερμανίας» γράφει η φωτογραφία από πίσω. Βλέποντάς τες, αναθεματίζω τον εαυτό μου που δεν ρώτησα όσα περισσότερα μπορούσα τις γιαγιάδες μου (παππούδες δυστυχώς δε γνώρισα) και τους γονείς μου. Άλλα τα ενδιαφέροντά μου τότε κι εξάλλου όταν είσαι νέος, δε σου περνάει από το μυαλό πως οι άνθρωποι μια μέρα φεύγουν χωρίς επιστροφή.Αφήνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο τραπέζι ροτόντα του καθιστικού. Εκεί τρώγαμε τις Κυριακές και η τηλεόραση έδειχνε τις μεσημεριανές ειδήσεις και αργότερα το αγαπημένο μας σίριαλ, το «CHiPs». Βλέπω το ραφάκι όπου η μάνα μου παλαιότερα έβαζε το ραδιόφωνο και άκουγε το «Σπίτι των ανέμων» κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού κι έστηνα κι εγώ αυτί κι άκουγα τις περιπέτειες του δικηγόρου Ορέστη Λαμπίρη, της Τζοβάνας και της γιαγιάς Ανούσκας και το «Μείνε κοντά μου αγαπημένη» με τη συγκλονιστική μουσική που πολύ αργότερα ανακάλυψα πως ήταν το «Concierto de Aranjuez». Απορώ όμως πώς τα θυμάμαι, αφού αυτά τα ραδιοφωνικά σίριαλ παιζόντουσαν τα πρωινά. Δεν πήγαινα ακόμη στο σχολείο; Ήταν τότε το 16ο Δημοτικό με βάρδιες πρωί – απόγευμα; Δε θυμάμαι.Στην κουζίνα ελέγχω τη βρύση και το ψυγείο. Στο τραπέζι φορμάικα έτρωγα πρωινό στις 5 το πρωί τα καλοκαίρια του ’78, του ’79, του ’80 που δούλευα στα καπνομάγαζα. Έπιανα δουλειά στις 5:30 και θυμάμαι πως το λεωφορείο ήταν γεμάτο εργαζόμενους σε καπνομάγαζα, εργοστάσια, βιοτεχνίες και η Καβάλα ήταν γεμάτη κόσμο που πήγαινε στη δουλειά του αξημέρωτα.Πηγαίνω στο μικρό πλυσταριό της αυλής. Εκεί υπήρχε ένα καζάνι που έπλενε τα ρούχα η μάνα μου πριν πάρουμε πολύ αργότερα πλυντήριο. Το μικρό του παράθυρο βλέπει στο δρόμο που κάποτε ήταν ρέμα. Λίγο παρακάτω, πιτσιρικάδες στα τέλη της δεκαετίας του ’60, σκοτώναμε τα άμοιρα βατράχια που θα τύχαιναν στο δρόμο μας. Στην ταράτσα του υπήρχε πριν βάλουμε ηλιακό, μια μικρή δεξαμενή νερού καλυμμένη με τζάμι. Εκεί έκανα ντους μετά το καπνομάγαζο κι έβγαζα από πάνω μου την πικράδα του καπνού.Μερικές φορές μπαίνω και στο υπόγειο να αφήσω ή να πάρω κάτι χωρίς να το φοβάμαι πια – τώρα φοβάμαι άλλα…

0 notes

frapedoypoli · 7 years

Link

Ποια είναι λοιπόν η Ηριάννα; Η Ηριάννα Β.Λ. είναι υποψήφια διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και επιστημονική συνεργάτης σε διάφορα πανεπιστημιακά προγράμματα. Τον Μάρτιο του 2011, η Αντιτρομοκρατική πραγματοποιεί έφοδο σε σπίτι του φοιτητή του ΕΜΠ, Κωνσταντίνου που φέρεται να έχει σχέσεις με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς (ΣΠΦ). Στο ίδιο σπίτι κοιμάται εκείνο το βράδυ και η φίλη, φοιτήτρια της Φιλοσοφικής, Ηριάννα. Η Ηριάννα, θα δώσει οικιοθελώς, δείγμα DNA στην Αντιτρομοκρατική. Ο Κωνσταντίνος, παραπέμπεται τελικώς ως μέλος της ΣΠΦ, λόγω των φιλικών του σχέσεων με δύο μέλη τους. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον αθωώνει έπειτα από πρόταση του εισαγγελέα Σωτήρη Μπάγια. Το 2013, η Ηριάννα κατηγορήθηκε ότι δείγμα DNA που βρέθηκε σε οπλισμό που ήταν θαμμένος στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, ήταν δικό της. Μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση συνέχισε τη ζωή της για 4 χρόνια με περιοριστικούς όρους, υποστηρίζοντας την αθωότητά της. Την 1η Ιουνίου του 2017 η Ηριάννα καταδικάστηκε σε 13χρόνια κάθειρξη για ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, συγκεκριμένα στη «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», καθώς και για λήψη, κατοχή, μεταφορά και απόκρυψη όπλων κατά την έννοια του άρθρου 1 του νόμου 2168/1993. Έκτοτε βρίσκεται στη φυλακή. Η 29χρονη Ηριάννα καταδικάζεται με κύριο επιβαρυντικό στοιχείο το «μέρος του DNA» της πάνω στον γεμιστήρα και για τη σχέση της με τον σύντροφό της, ο οποίος ανήκει στον αντιεξουσιαστικό χώρο και είχε φιλικές σχέσεις στο πλαίσιο αυτό με άνθρωπο που καταδικάστηκε ως μέλος των ΣΠΦ. Ο σύντροφος της Ηριάννας, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, γράφει σε επιστολή του μετά την καταδίκη της «Αν δεν έζησε κάποιος από μέσα τη δίκη της στο ακροατήριο, δύσκολα μπορεί να κατανοήσει τι συνέβη. Η εισαγγελέας από την αρχή αναφερόταν σε εμένα σαν να είμαι ξανά κατηγορούμενος, δεν μπορούσε να χωνέψει πως, ένα άλλο , ομοιόβαθμο με το δικό τους δικαστήριο, αθώωσε αμετάκλητα έναν άνθρωπο που δήλωνε φίλος με μέλη της ΣΠΦ. Δεν το χωρούσε το μυαλό της. Ρωτούσε προκατειλημμένη την Ηριάννα γιατί δεν χωρίζαμε. Ενέπλεξε στην υπόθεση άσχετα με οποιαδήποτε δικογραφία άτομα. Παιδικοί μας φίλοι που αναφέρθηκαν από την Ηριάννα σαν επισκέπτες του σπιτιού μου συκοφαντήθηκαν και έγιναν στα χείλη της επιχείρημα ενοχής. Έφτασε στο σημείο να τους αναφέρει και στην εισαγγελική της πρόταση. Μια πρόεδρος που δεν βρήκε μισό επιχείρημα να ψελλίσει για να στηρίξει την καταδικαστική απόφαση. Μια λέξη μόνο, ένοχη. Η Ηριάννα καταδικάστηκε από αυτές τις λίγες σε 13 χρόνια φυλακής. Η Ηριάννα καταδικάστηκε ως μέλος της ΣΠΦ επειδή είχε σχέση μαζί μου. Εγώ όμως σύμφωνα με τα δικά τους δικαστήρια δεν είμαι μέλος…» Η αρχική καταδίκη της Ηριάννας στηρίχθηκε στη μερική ταυτοποίηση DNA. Το δείγμα DNA που στάθηκε καθοριστικό για να κριθεί ένοχη, ήταν τόσο ανεπαρκές, ώστε δεν δόθηκε καθόλου στην υπεράσπιση προς εξέταση. Τέλος στην Ηριάννα, δεν αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, ούτε εκείνο του πρότερου έντιμου βίου. Η ίδια η Ηριάννα, σε κείμενό της που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών λίγες μέρες μετά την καταδίκη της, αναφέρει: «Πριν από λίγες μέρες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας στο ληκτικό σημείο ενός τραγέλαφου, εκτυλισσόμενου επί της οδού Λουκάρεως. Στην κωμικοτραγική αυτή διαδικασία όσα ειλικρινώς κατέθεσαν μάρτυρες και κατηγορούμενοι δεν ακούστηκαν ποτέ. Η απλή αναφορά ονομάτων αγαπημένων μου προσώπων -τα οποία ουδεμία σχέση είχαν με τη συγκεκριμένη δικογραφία, με εκτός νόμου πράξεις ή με οποιαδήποτε μορφή βίας- χρησιμοποιήθηκαν ως «επιχειρήματα» υπέρ της καταδικαστικής απόφασης που πάρθηκε σε βάρος μου. Ενώ δικηγόρος και εξειδικευμένος γενετιστής πάσχιζαν να εξηγήσουν στην έδρα την ανυπόστατη φύση των κατηγοριών, εκείνη «συνδιαλεγόμενη» με όσους στάθηκαν απέναντί της έθετε εκτός τόπου και χρόνου (έως και κυριολεκτικά σουρεαλιστικές) ερωτήσεις και προφανώς αρνούνταν να κατανοήσει το κατηγορητήριο. Το όλο παρανοϊκό κλίμα επιβεβαίωσε την αρχική εντύπωση που είχα για την επιχειρούμενη εμπλοκή μου στη συγκεκριμένη υπόθεση: τις τελευταίες εβδομάδες δεν δικαστήκαμε μόνο εγώ και ο συγκατηγορούμενός μου, αλλά μαζί με εμάς «δικάστηκε» για δεύτερη φορά και ο σύντροφός μου. Τι και αν η αθωωτική απόφαση στο προ τριετίας δικαστήριό του θεωρείται από τον νόμο αμετάκλητη; Τα μετέωρα στοιχεία μιας υπόθεσηςπου έχει από καιρό λήξει μεταπηδούν από αυτή σε άλλες, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο ενόχων. Αυτή τη στιγμή αναμένω τη μεταγωγή μου στις φυλακές Ελεώνα Θηβών, για να περάσω τις επόμενες, εξαντλητικές σε αριθμό, μέρες μου στα απομεινάρια του πανηγυριού των τρελών.» Ο ειδικός πραγματογνώμονας που όρισε η Ηριάννα για περαιτέρω εξέταση του δείγματος, κ. Φιτσιάλος, ο οποίος ειδικεύεται στην ανάλυση και ταυτοποίηση DNA σε εγκληματικές έρευνες και αστικές υποθέσεις, συμπεριλαμβάνεται στους καταλόγους πραγματογνωμόνων των ελληνικών δικαστηρίων και είναι Διδάκτορας Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Nice Sophia-Antipolis της Γαλλίας, καταλήγει στην έκθεσή του ότι «σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει ταυτοποίηση της Ηριάννας με το μερικό γενετικό προφίλ του ελεγμένου δείγματος». Ο κ. Φιτσιάλος υποστηρίζει ότι για την ταυτοποίηση ενός ατόμου απαιτείται είτε πλήρης ταυτοποίηση, είτε ένα στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα, καθώς και ποσότητα και ποιότητα δείγματος εντός ορισμένων ορίων, προκειμένου αυτό να θεωρείται επαρκές και καλής ποιότητας και το αποτέλεσμα να μπορεί να θεωρηθεί ορθό, ασφαλές και αξιόπιστο. Και ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει πλήρης γενετική ταυτοποίηση, καθώς από τους 16 συνολικά γενικούς δείκτες δεν ταυτοποιούνται οι 5, και 3 δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, ούτε υπάρχει στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα που να αποδεικνύει τη μοναδικότητα του γενετικού προφίλ της Ηριάννας. Η Ηριάννα μετά την πρωτόδικη καταδίκη της καταθέτει αίτηση αναστολής έκτισης της ποινής στο Πενταμελές Εφετείο Αναστολών, για να μη χρειαστεί να μείνει έγκλειστη έως το Εφετείο. Τη Δευτέρα 17/07/2017 το αίτημα απορρίφθηκε με 3 ψήφους έναντι 2. “Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πράξεων των κατηγορουμένων για ένταξη στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, η οποία έχει πραγματοποιήσει στα πλαίσια της ένοπλης βίας και του αντάρτικου πόλης πολλές επιθέσεις σε βάρος επιλεγμένων στόχων με κίνδυνο ξένα πράγματα και κίνδυνο για ανθρώπινες ζωές, αν αφεθούν ελεύθεροι είναι πολύ πιθανόν να διαπράξουν και άλλα σχετικά με αυτά εγκλήματα. Οι περιοριστικοί όροι δεν αρκούν για να τους αποτρέψουν από την τέλεση παρόμοιων πράξεων. Οι κατηγορούμενοι δεν θα υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη από τον εγκλεισμό τους, δεδομένου ότι δεν αποκλείεται οποιαδήποτε καθυστέρηση στην εκπαιδευτική και επαγγελματική εξέλιξη, η δε συνέχιση σπουδών στο στάδιο του διδακτορικού για την Ηριάννα Β. Λ. αφορά καθαρά την προσωπική της εξέλιξη και δεν τίθεται θέμα βιοπορισμού της. Θέματα υγείας του Περικλή Μπ. ήδη προ ετών αντιμετωπίστηκαν μετά τη χειρουργική επέμβαση, με φαρμακευτική αγωγή”. Το σκεπτικό Ποιά είναι όμως αυτά τα “ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πράξεων”, που επικαλείται το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων; Αυτό επιχείρησε να εντοπίσει το News 24/7, όμως το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης δεν ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστικό. Αναφορικά με την Ηριάννα, βαρύτητα δίνεται στο μερικό γενετικό υλικό που έχει εντοπιστεί σε κινητό αντικείμενο. Μάλιστα, καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς του γενετιστή και διορισμένου πραγματογνώμονα Γιώργου Φίτσιαλου, υποστηρίζοντας πως τα όσα αναφέρει ο επιστήμονας απλά “δεν κατέστησαν ικανά να ανατρέψουν τα εργαστηριακά αποτελέσματα του DNA”. Οι δικαστές κάνουν αναλυτική αναφορά σε γεμιστήρα εκτός όπλου, ο οποίος εντοπίστηκε στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου μαζί με άλλο “ορφανό” οπλισμό. Αναφέρουν ότι σε αυτόν, και ειδικότερα στην ακμή και στα χείλη του, εντοπίστηκε “βιολογικό υλικό του οποίου ο γενετικός τύπος STR ταυτίζεται ως προς τα κοινά STR που προσδιορίστηκαν με το γενετικό τύπο” της Ηριάννας. Ουσιαστικά, όπως εξηγείται σε άλλο σημείο, ο συγκεκριμένος τύπος καταλήγει σε κλίμακα 1 προς 667.788.611, δηλαδή “δύναται να υπάρχουν το πολύ άλλα 8-9 άτομα με τον ίδιο γενετικό τύπο. Αρα, υποστηρίζει το δικαστήριο, είναι “σχεδόν αδύνατον” να υπάρχει και δεύτερο άτομο με τα ίδια χαρακτηριστικά στην Ελλάδα. Πάντως, φαίνεται πως αποδέχονται ότι δεν μπορεί να ήταν η Ηριάννα, εκείνη που μετέφερε τον επίμαχο οπλισμό -ανάμεσά τους και το γεμιστήρα- στην Πανεπιστημιούπολη, αφού αναπαράγουν όλη την προανακριτική κατάθεση (σ.σ. δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δικαστήριο ως αγνώστου διαμονής) του ανθρώπου που εντόπισε τον οπλισμό το Νοέμβριο του 2011. Όπως αναφέρεται, πρόκειται για βοηθό τεχνικό ασανσέρ ο οποίος βρισκόταν για εργασίες σε μία ταράτσα και τυχαίως είδε έναν άνδρα ύψους 1,80 μ. να μεταφέρει από ένα βαν ένα μεγάλο μεταλλικό κιβώτιο και μαύρες σακούλες. Όταν ο ύποπτος άνδρας έφυγε, ο τεχνίτης “από περιέργεια τί είναι αυτό το κιβώτιο, ακολούθησε το δρομολόγιο καταλήγοντας σε φρεσκοσκαμένο σημείο ενός λοφίσκους, όπου διέκρινε κατά ένα μέρος ακάλυπτο το θαμμένο κιβώτιο”. Ο τεχνίτης δεν σταμάτησε εκεί να καλέσει την αστυνομία, αλλά συνέχισε να ψάχνει για τις μαύρες σακούλες, τις οποίες εντόπισε και έκρυψε σε διαφορετικό σημείο, έτσι ώστε ακόμα και αν εμφανιζόταν ξανά εκείνος ο άνδρας, ο οποίος δεν εντοπίστηκε ποτέ, να μην μπορεί να εντοπίσει τα όπλα και τα φυσίγγια. Στη συνέχεια, ειδοποίησε την αστυνομία. Αντίστοιχα, ο 33χρονος Περικλής είχε την ατυχία να εντοπιστεί τμήμα αποτυπώματος στην εσωτερική επιφάνεια εξωφύλλου βιβλίου, το οποίο είχε εντοπιστεί σε σπίτι στο Βόλο, στο οποίο διέμεναν κατηγορούμενοι σε άλλη δικογραφία της ΣΠΦ. «Πηγή τρομοκρατίας» η Βαρκελώνη Το δεύτερο στοιχείο που οι δικαστές έκριναν ικανό για την καταδίκη σε 13 χρόνια, είναι οι σχέσεις της Ηριάννας από το 2010 με τον Κώστα Παπαδόπουλο, το σύντροφό της ο οποίος απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία ήδη από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και μάλιστα αμετάκλητα. Όπως αναφέρεται, το Μάρτιο του 2011 πραγματοποιήθηκε έρευνα στο διαμέρισμα όπου διέμενε ο Κώστας Παπαδόπουλος και ο Περικλής Μπ. και ανήκε στη θεία της Ηριάννας. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, είναι ότι “όλοι δεν διατηρούσαν μεταξύ τους μόνο κοινωνικές επαφές, αλλά εντάσσονται στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, ανεξάρτητα από τις εκπαιδευτικές επιδόσεις τους”. Χωρίς να θέτει περισσότερα πραγματικά περιστατικά για το πως το δικαστήριο κατέληξε σε αυτή την πεποίθηση, αναφέρεται πως η Ηριάννα και ο Περικλής εντάχθηκαν στη ΣΠΦ το 2008. Προς επίρρωση των μέχρι τώρα αποδεικτικών στοιχείων, καταγράφεται πως πραγματοποιήθηκαν και “ταξίδια στο εξωτερικό” δίχως να αναφέρονται ημερομηνίες ή άλλα περιστατικά. Αντίθετα, επισημαίνονται δύο ταξίδια που πραγματοποίησε ο 33χρονος Περικλής, καταλήγοντας πως αυτά σχετίζονται με τρομοκρατία και πάλι χωρίς περαιτέρω στοιχεία. Μεταξύ αυτών και ένα ταξίδι στην Ισπανία, με το οποίο επιχειρήθηκε να αιτιολογηθεί η ποινή κάθειρξης. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: “Γίνονται ταξίδια στο εξωτερικό, όπως στη Βαρκελώνη του Περικλή Μπ. και του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, αδικαιολόγητα, όχι για αναψυχή, ήτοι σε πόλη της Ισπανίας που είναι γνωστή για την εκεί δράση ανάλογων τρομοκρατικών οργανώσεων”. Μετά την απόρριψη της αίτησης αναστολής, η Ηριάννα θα έχει τη δυνατότητα να καταθέσει εκ νέου αίτηση σε δυο μήνες.

Πηγή: http://ift.tt/2viK28W http://ift.tt/2uIjW2p

#frapedoypoli

0 notes

maxmaggr · 5 years

Text

Μαρία Κόφου:

Ένας προορισμός που θες πάρα πολύ να επισκεφθείς, αλλά δεν έχεις πάει ακόμα; Το Περού, είναι στο bucket list μου πάραααα πολλά χρόνια αλλά πάντα τα ακριβά αεροπορικά με σταματούσαν. Φέτος όμως έχω τη χαρά να λέω πως χάρη σε μια συνεργασία με μεγάλη αεροπορική εταιρεία του εξωτερικού θα μπορέσω να βρεθώ εκεί τον Σεπτέμβριο. Δύο άλλοι προορισμοί που ονειρεύομαι χρόνια και δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμα γιατί τους βρίσκω εξαιρετικά ακριβούς είναι η Ισλανδία και η Ιαπωνία. Τη μία θέλω να την επισκεφθώ για τη συγκλονιστική της φύση ενώ την άλλη για τα γρήγορα τρένα της και τους τρελούς ρυθμούς της. Θα ήθελες να μας πεις μια ιστορία για την πιο άσχημη εμπειρία σου μέχρι τώρα σε ταξίδι; Ευτυχώς δεν έχω πολλές. Μία από αυτές που θυμάμαι όμως και ακόμα και τώρα με αγχώνει η σκέψη της, ήταν όταν μόλις ένα χρόνο μετά την Αραβική Άνοιξη και χωρίς να το έχω πει στην οικογένειά μου, κανόνισα ένα ταξίδι στο Κάιρο. Μέσα στο τουριστικό λεωφορείο που βρισκόμουν με τον τότε φίλο μου, φτάνοντας σχεδόν δίπλα από την πλατεία Ταχρίρ, βρέθηκαν κάποιοι έξω από το λεωφορείο μας, το περικύκλωσαν και άρχισαν να μας πετάνε πέτρες και να μας βρίζουν στη γλώσσα τους. Ομολογώ ότι φοβήθηκα πάρα πολύ και συνειδητοποίησα πως ήταν μεγάλο λάθος μου όχι το γεγονός ότι πήγα τότε εκεί αλλά το ότι δεν ήξερε κανείς από την οικογένειά μου ότι βρισκόμουν στο συγκεκριμένο μέρος. Από τότε, ακόμα και να πηγαίνω σε κάποιο προορισμός εντός της χώρας μας, ενημερώνω πάντα κάποιο δικό μου άνθρωπο για τα μέρη στα οποία θα βρίσκομαι. Ποιο στιγμιότυπο από τα ταξίδια σου θα θυμάσαι για πάντα; Είναι πραγματικά άπειρες οι στιγμές. Έχω κλάψει, έχω συγκινηθεί, έχω γελάσει και τις περισσότερες φορές είναι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει σε έναν τόπο ή η ίδια η φύση που μου χάρισε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις. Ένα αγαπημένο στιγμιότυπο που μου έμεινε αποτυπωμένο και παράλληλα με δίδαξε τόσα πολλά ήταν όταν, τον περασμένο Φεβρουάριο, βρέθηκα στη μέση του πουθενά, στον αρκτικό κύκλο εντελώς μόνη μου, να κλαίω σα μικρό παιδάκι, βλέποντας για πρώτη φορά το βόρειο σέλας. Το συγκεκριμένο ταξίδι έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν ένα ταξίδι που αρχικά είχε κλειστεί για δύο και παρόλο που τελικά ο τότε φίλος μου μου το ακύρωσε εγώ αποφάσισα να πάω μόνη μου μέχρι εκεί. Δεν είχα καμία προσδοκία και με την καρδιά πληγωμένη προσπαθούσα απλά να ζήσω τη στιγμή. Το βόρειο σέλας ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αυτό που με έκανε αισθανθώ μικρή μικρούτσικη στο μεγαλείο της φύσης και παράλληλα με έκανε να συνειδητοποιήσω πως πάντα υπάρχει λόγος για να είμαστε χαρούμενοι και τις περισσότερες φορές έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Προτιμάς solo female traveling ή με παρέα και γιατί; Συνήθως προτιμώ να ταξιδεύω μόνη μου γιατί νιώθω πως μπορώ να συγκεντρωθώ καλύτερα σε όλα όσα θέλω να δω και να κάνω. Έχω περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου, για να γράψω για να πιάσω κουβέντα με αγνώστους και να αντιληφθώ καλύτερα την κουλτούρα της χώρας στην οποία βρίσκομαι. Κακά τα ψέματα, όταν ταξιδεύεις με φίλους, γνωστούς και οικογένεια πρέπει να κάνεις πολλές υποχωρήσεις για να είναι όλοι χαρούμενοι ενώ παράλληλα επειδή ακριβώς είσαι με τους δικούς ανθρώπους δεν είσαι πραγματικά ανοιχτός να γνωρίσεις νέα πρόσωπα και κουλτούρες. Με τους δικούς μου ανθρώπους θα ταξιδέψω συνήθως όταν επισκέπτομαι ένα μέρος για δεύτερη φορά ή όταν θέλω να κάνω ένα διήμερο ταξίδι χαλάρωσης ή διασκέδασης. Ναι σε τέτοιες περιπτώσεις θέλω να μοιραστώ τις στιγμές και τα μέρη με τους δικούς μου ανθρώπους.

Και για το τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια για την Μαρία Κόφου και για το blog tstories.gr, αλλά και ποια τα μελλοντικά σου ταξίδια; Το blog πλέον διανύει τον έβδομο χρόνο του και από πέρυσι είχα ξεκινήσει να σκέφτομαι πώς θέλω να προχωρήσω. Παρόλο που αγαπώ πολύ τη γραφή, τα δεδομένα της σημερινής εποχής φωνάζουν για παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού, οπότε παρόλο που το άφηνα, φέτος ήρθε η στιγμή να ξεκινήσω να ασχολούμαι πιο σοβαρά με το video. Αυτό όμως που είναι η πραγματική εξέλιξη του blog μου είναι η δημιουργία του TforTravel.gr by Tstories, η ανάγκη δηλαδή των ταξιδιών που μοιραζόμουν μέχρι πριν μέσω των κειμένων μου με τους αναγνώστες και τους followers μου να μπορεί πλέον να “παντρευτεί” και να τους παίρνω μαζί μου στα ταξίδια μου. Δημιούργησα λοιπόν από πέρυσι ένα travel start up ως προέκταση του blog μου όπου καλό κυρίως solo women να ταξιδέψουν μαζί μου και να γνωρίσουν τον κόσμο κυριολεκτικά μέσα από τη ματιά του travel blogger που τόσα χρόνια εμπιστεύονται. Ένα ιδιαίτερο concept που έχω τη χαρά να έχω φέρει πρώτη φορά στην Ελλάδα (#TravelWiththeBlogger) εγώ από τον Δεκέμβριο του 2017 και να μπορώ πλέον να λέω πως από τρία γκρουπ που συνόδεψα πέρυσι, φέτος θα είναι μια χρονιά που θα έχει τουλάχιστον 7 νέα γκρουπ με νέους ενδιαφέροντες προορισμούς και χαρισματικούς ανθρώπους που αγαπούν την περιπέτεια. Ευχαριστούμε πολύ την Μαρία Κόφου για την παροχή του φωτογραφικού υλικού. Μπορείτε να βρείτε την Μαρία Κόφου στο tstories.gr ! Επίσης η Μαρία Κόφου βρίσκεται στο Instagram αλλά και στο Facebook https://www.youtube.com/watch?v=VdGjWXNLF6g Read the full article

#travelblog #travelblogger #tstories.gr #ΜαρίαΚόφου

0 notes

maxmaggr · 5 years

Text

Μαρία Κόφου:

Ένας προορισμός που θες πάρα πολύ να επισκεφθείς, αλλά δεν έχεις πάει ακόμα; Το Περού, είναι στο bucket list μου πάραααα πολλά χρόνια αλλά πάντα τα ακριβά αεροπορικά με σταματούσαν. Φέτος όμως έχω τη χαρά να λέω πως χάρη σε μια συνεργασία με μεγάλη αεροπορική εταιρεία του εξωτερικού θα μπορέσω να βρεθώ εκεί τον Σεπτέμβριο. Δύο άλλοι προορισμοί που ονειρεύομαι χρόνια και δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμα γιατί τους βρίσκω εξαιρετικά ακρι��ούς είναι η Ισλανδία και η Ιαπωνία. Τη μία θέλω να την επισκεφθώ για τη συγκλονιστική της φύση ενώ την άλλη για τα γρήγορα τρένα της και τους τρελούς ρυθμούς της. Θα ήθελες να μας πεις μια ιστορία για την πιο άσχημη εμπειρία σου μέχρι τώρα σε ταξίδι; Ευτυχώς δεν έχω πολλές. Μία από αυτές που θυμάμαι όμως και ακόμα και τώρα με αγχώνει η σκέψη της, ήταν όταν μόλις ένα χρόνο μετά την Αραβική Άνοιξη και χωρίς να το έχω πει στην οικογένειά μου, κανόνισα ένα ταξίδι στο Κάιρο. Μέσα στο τουριστικό λεωφορείο που βρισκόμουν με τον τότε φίλο μου, φτάνοντας σχεδόν δίπλα από την πλατεία Ταχρίρ, βρέθηκαν κάποιοι έξω από το λεωφορείο μας, το περικύκλωσαν και άρχισαν να μας πετάνε πέτρες και να μας βρίζουν στη γλώσσα τους. Ομολογώ ότι φοβήθηκα πάρα πολύ και συνειδητοποίησα πως ήταν μεγάλο λάθος μου όχι το γεγονός ότι πήγα τότε εκεί αλλά το ότι δεν ήξερε κανείς από την οικογένειά μου ότι βρισκόμουν στο συγκεκριμένο μέρος. Από τότε, ακόμα και να πηγαίνω σε κάποιο προορισμός εντός της χώρας μας, ενημερώνω πάντα κάποιο δικό μου άνθρωπο για τα μέρη στα οποία θα βρίσκομαι. Ποιο στιγμιότυπο από τα ταξίδια σου θα θυμάσαι για πάντα; Είναι πραγματικά άπειρες οι στιγμές. Έχω κλάψει, έχω συγκινηθεί, έχω γελάσει και τις περισσότερες φορές είναι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει σε έναν τόπο ή η ίδια η φύση που μου χάρισε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις. Ένα αγαπημένο στιγμιότυπο που μου έμεινε αποτυπωμένο και παράλληλα με δίδαξε τόσα πολλά ήταν όταν, τον περασμένο Φεβρουάριο, βρέθηκα στη μέση του πουθενά, στον αρκτικό κύκλο εντελώς μόνη μου, να κλαίω σα μικρό παιδάκι, βλέποντας για πρώτη φορά το βόρειο σέλας. Το συγκεκριμένο ταξίδι έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν ένα ταξίδι που αρχικά είχε κλειστεί για δύο και παρόλο που τελικά ο τότε φίλος μου μου το ακύρωσε εγώ αποφάσισα να πάω μόνη μου μέχρι εκεί. Δεν είχα καμία προσδοκία και με την καρδιά πληγωμένη προσπαθούσα απλά να ζήσω τη στιγμή. Το βόρειο σέλας ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αυτό που με έκανε αισθανθώ μικρή μικρούτσικη στο μεγαλείο της φύσης και παράλληλα με έκανε να συνειδητοποιήσω πως πάντα υπάρχει λόγος για να είμαστε χαρούμενοι και τις περισσότερες φορές έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Προτιμάς solo female traveling ή με παρέα και γιατί; Συνήθως προτιμώ να ταξιδεύω μόνη μου γιατί νιώθω πως μπορώ να συγκεντρωθώ καλύτερα σε όλα όσα θέλω να δω και να κάνω. Έχω περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου, για να γράψω για να πιάσω κουβέντα με αγνώστους και να αντιληφθώ καλύτερα την κουλτούρα της χώρας στην οποία βρίσκομαι. Κακά τα ψέματα, όταν ταξιδεύεις με φίλους, γνωστούς και οικογένεια πρέπει να κάνεις πολλές υποχωρήσεις για να είναι όλοι χαρούμενοι ενώ παράλληλα επειδή ακριβώς είσαι με τους δικούς ανθρώπους δεν είσαι πραγματικά ανοιχτός να γνωρίσεις νέα πρόσωπα και κουλτούρες. Με τους δικούς μου ανθρώπους θα ταξιδέψω συνήθως όταν επισκέπτομαι ένα μέρος για δεύτερη φορά ή όταν θέλω να κάνω ένα διήμερο ταξίδι χαλάρωσης ή διασκέδασης. Ναι σε τέτοιες περιπτώσεις θέλω να μοιραστώ τις στιγμές και τα μέρη με τους δικούς μου ανθρώπους.

Και για το τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια για την Μαρία Κόφου και για το blog tstories.gr, αλλά και ποια τα μελλοντικά σου ταξίδια; Το blog πλέον διανύει τον έβδομο χρόνο του και από πέρυσι είχα ξεκινήσει να σκέφτομαι πώς θέλω να προχωρήσω. Παρόλο που αγαπώ πολύ τη γραφή, τα δεδομένα της σημερινής εποχής φωνάζουν για παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού, οπότε παρόλο που το άφηνα, φέτος ήρθε η στιγμή να ξεκινήσω να ασχολούμαι πιο σοβαρά με το video. Αυτό όμως που είναι η πραγματική εξέλιξη του blog μου είναι η δημιουργία του TforTravel.gr by Tstories, η ανάγκη δηλαδή των ταξιδιών που μοιραζόμουν μέχρι πριν μέσω των κειμένων μου με τους αναγνώστες και τους followers μου να μπορεί πλέον να “παντρευτεί” και να τους παίρνω μαζί μου στα ταξίδια μου. Δημιούργησα λοιπόν από πέρυσι ένα travel start up ως προέκταση του blog μου όπου καλό κυρίως solo women να ταξιδέψουν μαζί μου και να γνωρίσουν τον κόσμο κυριολεκτικά μέσα από τη ματιά του travel blogger που τόσα χρόνια εμπιστεύονται. Ένα ιδιαίτερο concept που έχω τη χαρά να έχω φέρει πρώτη φορά στην Ελλάδα (#TravelWiththeBlogger) εγώ από τον Δεκέμβριο του 2017 και να μπορώ πλέον να λέω πως από τρία γκρουπ που συνόδεψα πέρυσι, φέτος θα είναι μια χρονιά που θα έχει τουλάχιστον 7 νέα γκρουπ με νέους ενδιαφέροντες προορισμούς και χαρισματικούς ανθρώπους που αγαπούν την περιπέτεια. Ευχαριστούμε πολύ την Μαρία Κόφου για την παροχή του φωτογραφικού υλικού. Μπορείτε να βρείτε την Μαρία Κόφου στο tstories.gr ! Επίσης η Μαρία Κόφου βρίσκεται στο Instagram αλλά και στο Facebook https://www.youtube.com/watch?v=VdGjWXNLF6g Read the full article

#travelblog #travelblogger #tstories.gr #ΜαρίαΚόφου

0 notes

frapedoypoli · 7 years

Link

Έχεις συνειδητοποιήσει ότι είμαστε στα μέσα Ιουλίου; Έχεις καταλάβει ότι ακόμα και για τις πιο αρνητικές τα ψέματα τελείωσαν; Έχεις βάλει καλά στο μυαλό σου ότι θα πρέπει να φορέσεις το μαγιό σου και να βγεις στην παραλία;

Λοιπόν, επειδή καταλαβαίνω ότι φέτος δεν έκανες αυτά που ήθελες, γυμναστική και διατροφή, και εκείνα τα τρία κιλάκια δυστυχώς δεν έφυγαν, θα πρέπει να εφαρμόσεις την μέθοδο της αδιαφορίας. Ποια είναι αυτή;

Απολαμβάνω το καλοκαίρι μου και αδιαφορώ για όλα τα υπόλοιπα. Και επειδή σε ξέρω, σου έχω εδώ και 5 βασικές φρίκες που σίγουρα θα πάθεις, αλλά θα πρέπει να ξεπεράσεις, για το δικό σου καλό.

«Μα καλά, πώς μου ξέφυγε αυτή η φούντα στο γόνατο;»

Ναι η αλήθεια είναι ότι σε όλες ξεφεύγουν καίρια σημεία όπως τα γόνατα, οι αστράγαλοι ή και ολόκληρες λωρίδες στο πίσω μέρος του ποδιού. Σε περίπτωση που είσαι προνοητική όπως εγώ, έχεις πάντα ένα ξυραφάκι μαζί σου. Σε περίπτωση που είσαι φυσιολογικός άνθρωπος και όχι ψυχαναγκαστική-όπως εγώ-αδιαφορείς και κάνεις πως δεν το βλέπεις. Και κανένας άλλος επίσης.

«Πόσο πεσμένα άραγε να δείχνουν τα οπίσθιά μου αυτή τη στιγμή;»

Κοίτα, αν δεν έχεις γυμναστεί και γενικά δεν έχεις προσέξει και τη διατροφή σου, τότε κατά πάσα πιθανότητα τα οπίσθιά σου να μην… κοιτάζουν Θεό που λέμε. Εκτός πια κι αν είσαι θαύμα της φύσης. Από την άλλη βέβαια, τα τέλεια οπίσθια σπανίζουν, ίσως στη δική σου παραλία να μην υπάρχουν καν, οπότε άραξε και απόλαυσε το μπανάκι σου.

«Αυτός εκεί σίγουρα κοιτάζει το τεράστιο σπυρί μου στην πλάτη»

Λογικά όχι, γιατί κανένας δεν ασχολείται με κάτι τόσο μικρό όσο ένα σπυρί. Από την άλλη, καταλαβαίνω και δικαιολογώ να νιώθεις άσχημα και περίεργα, αλλά μία μικρή απολέπιση το προηγούμενο βράδυ, και λίγη λιωμένη ασπιρίνη πάνω στο σημείο, θα σε βοηθήσει και μάλιστα πολύ.

Είπαμε, σε περίπτωση που αγγίζεις ανθρώπινες προδιαγραφές και όχι αυτές ενός supermodel, τότε μια-δυο φροντίδες μπορείς να τις κάνεις. Μην είσαι τόσο τεμπέλα πια!

«Ξεκάθαρα το μαγιό που είναι διαφανές και φαίνεται μέχρι και… η ψυχή μου»

Καλά κι σύ βρε κορίτσι μου, μία πρόβα δεν έκανες; Αν και μάλλον πιστεύω, ότι είναι απλά της φαντασίας σου. Anyway, αν το μαγιό δεν είναι λευκό τότε μικρό το κακό. Και τελοσπάντων, ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία που κάνει αποκαλύψεις.

Χαλάρωσε, και την επόμενη φορά προσπάθησε να βάλεις κάτι πιο… αξιόπιστο. Έλεος!

«Και φυσικά κάθομαι δίπλα στην πιο μαυρισμένη της παραλίας»

Αχ ναι σε καταλαβαίνω. Είναι σκληρό να είσαι η πιο λευκή της παραλίας και κυρίως να κάθεσαι δίπλα σε μία γυναίκα με μαύρισμα τροπικό και κορμί θανατηφόρο. Ή την επόμενη φορά θα κάνεις ηλιοθεραπείες στην ταράτσα του σπιτιού σου για να σπας την ασπρίλα, ή θα αλλάξεις ξαπλώστρα ή θα δεχτείς την μοίρα σου και απλά θα χαλαρώσεις. Το τρίτο είναι το καλύτερο.

Πηγή: http://ift.tt/2u4LfR3 http://ift.tt/2tmVhjo

#frapedoypoli

0 notes