#Zweedstalig

[twafordizzy]

Tove Jansson en de angst voor het diepe water

bron beeld: karakters.nu De Zweedstalige Finse kunstenares Tove Jansson (1914-2001) schilderde, bedacht de Moomin-verhalen en schreef romans voor volwassenen. In Zomerboek verhaalt ze over een grootmoeder en haar kleindochter, die samen de zomer doorbrengen op een eiland. In bijgaand fragment zijn grootmoeder en kleindochter vroeg op pad. Ik heb zin om te zwemmen, zei het kind. Het wachtte op…

View On WordPress

#20-ste eeuws #bang #diep water #eiland #Fins #grootmoeder #kleindochter #kunstenares #Moonim #roman #schilderen #schrijfster #volwassenen #Zweedstalig #zwemmen

[devosopmaandag]

The English Bookshop

In Bredevoort, dat de naam heeft een boekendorp te zijn, vonden we op een regenachtige dag de meeste antiquariaten gesloten; één was al te gespecialiseerd, een andere weer oninteressant, bij een volgende was spijt bij het binnengluren mijn enige aanwinst. Bij The English Bookshop stond de deur open. Thank God. Toen de Engelse eigenaar hoorde ik dat ik ook boeken over eten verzamel, had hij voor mij, zo zei hij glimlachend, ' een boekje dat ik zéker niet bezit'. Zwierig overhandigde hij mij een Zweedstalig, grappig bedoeld boekje over kannibalisme. Hij wist mijn anglofiele hart ermee te winnen, en dus heb ik het spuuglelijke boekje in mijn kast gezet. Soms wint vorm het van inhoud.

Vastbesloten iets te kopen vond ik uiteindelijk drie boekjes.  Een daarvan was 'Poetry in the making – an anthology of poems and programmes from 'listening & writing', geschreven en samengesteld door de Britse dichter Ted Hughes (1930–1998). In 1967 begon hij aan een serie programma's voor de schoolradio van de BBC, waarin hij over poëzie en literatuur vertelt op een heel natuurlijke en uitnodigende manier. Zijn stem, die ik ken uit documentaires en oude opnames als lyrisch en dwingend, en die veel minder sonoor is dan je bij zijn verschijning zou verwachten, komt tijdens het lezen af en toe tevoorschijn.  Alleen al de titels van de hoofdstukken spraken onmiddellijk tot mijn verbeelding, zoals: Capturing Animals – Wind and Weather – Writing about People – Learning to Think – Meet my Folks – Moon creatures.

In de vos van enkele weken terug speelde ik mijn geheugenspel weer eens, om zo het aller-allereerste voorwerp in mijn herinnering tevoorschijn te halen. In het hoofdstuk over denken doet hij suggesties voor verwante oefeningen. Hughes maakt een duidelijk onderscheid tussen twee soorten van denken:

'Er is het innerlijke leven: de wereld van de beslissende werkelijkheid, de wereld van het geheugen, het gevoel, de verbeelding, de intelligentie, het gezonde verstand, dat, bewust en onbewust, almaar doorgaat zoals het hart dat klopt. Er is ook het denkproces waarbij we dat innerlijke leven kunnen doordringen en daar vangen we niet alleen antwoorden maar ook de bewijzen om die antwoorden te kunnen staven. Dat proces van overval, overreding of hinderlaag, verbeten jacht of overgave is het soort denken dat we móeten leren en als we dat niet op een of andere manier leren, dan verblijft onze geest in ons als de vis in de vijver van een man die niet kan vissen'.

Zijn gedichten bewijzen echter dat die noodzakelijke inval van het denken op dat innerlijke leven niet de onderwerping ervan betekent, maar juist leidt tot een nog geconcentreerder innerlijk leven, dat hij dus zelfs 'de beslissende werkelijkheid' noemt.  

Dat ik dit allemaal ontdek als gevolg van het op een regenachtige middag wat verloren dwalen door een uitgestorven dorp in de Achterhoek! Ergens anders schrijft Hughes: 'Wat je in de buitenwereld vindt is dat wat ontsnapt was aan je eigen innerlijke wereld'. Dat vraagt dan wel geduld, vertrouwen, ontvankelijkhied, een zekere inspanning én een boekwinkel die zijn deur open heeft staan.