#diep water

[twafordizzy]

Tove Jansson en de angst voor het diepe water

bron beeld: karakters.nu De Zweedstalige Finse kunstenares Tove Jansson (1914-2001) schilderde, bedacht de Moomin-verhalen en schreef romans voor volwassenen. In Zomerboek verhaalt ze over een grootmoeder en haar kleindochter, die samen de zomer doorbrengen op een eiland. In bijgaand fragment zijn grootmoeder en kleindochter vroeg op pad. Ik heb zin om te zwemmen, zei het kind. Het wachtte op…

View On WordPress

#20-ste eeuws #bang #diep water #eiland #Fins #grootmoeder #kleindochter #kunstenares #Moonim #roman #schilderen #schrijfster #volwassenen #Zweedstalig #zwemmen

[docnederlands]

Stille wateren hebben diepe gronden.

💦 Betekenis : 1) Wie niet veel zegt, kan desondanks een diep gevoels- of gedachtenleven hebben. 2) Wie het minste spreekt, is vaak het slimst. 3) Wie niets zegt, heeft vaak veel te verbergen.

💦 Varianten : Stille waters hebben diepe gronden. / Stille wateren, diepe gronden. / Stille waters, diepe gronden.

💦 Literal translation in English : Still waters have deep soils. / Traduction littérale en français : Les eaux calmes ont des sols profonds. / wörtliche Übersetzung ins Deutsche : Stille Gewässer haben tiefe Böden. / traduzione letterale in italiano : Le acque calme hanno suoli profondi.

💦 Engels; English : Still waters run deep.

💦 Frans; français : Il n'est pire eau que l'eau qui dort. / Il faut se méfier de l'eau qui dort. / Méfiez-vous de l'eau qui dort.

💦 Duits; Deutsch : Stille Wasser sind tief. / Stille Wasser gründen tief.

💦 Italiaans; italiano : L'acqua cheta rovina i ponti.

💦 Portugees; português : Guarda-te de homem que não fala e de cão que não ladra.

💦 Spaans; español : Del agua mansa me libre Dios, que de la brava me guardaré yo. / Del agua mansa líbreme Dios, que de la brava me libraré yo.

👉 Pinterest : Stille wateren hebben diepe gronden.

👉 Doctissimo : Stille waters hebben die gronden.

13-06-2022

#stil #water #hebben #diep #grond #spreekwoorden #spreuken #zegswijzen #uitdrukkingen #gezegdes #quotes #dutch idioms #idioms #proverbes néerlandais #expressions néerlandaises #locutions #dictons #sprichwörter #dutch sayings #redewendungen #proverbi #espressioni #foreign languages #polyglot #multilingual #translation #traduction #nederlands #dutch #learning languages

[euroadventure]

Espot - Sant Maurici d'Espot - Martinet

Vrijdag 28 april

Het zonnetje schijnt! Na mijn ontbijt rij ik terug naar beneden, naar het dorpje. Ik parkeer mijn auto en loop naar de shuttle taxi's. Ik had gisteren afgesproken dat ik om 9 uur daar zou zijn. Wanneer ik aankom is het nog 'tranquilo' want we vertrekken pas als het busje vol is, wordt mij verteld. Prima, dan ga ik eerst een cafe con leche drinken bij de lokale bar op de hoek.

Tegen half tien kan ik toch gaan, onderweg bij een camping pikken we nog mensen op vertelt de chauffeur. Het blijkt een jong Nederlands gezin uit Eindhoven te zijn. We raken gelijk gezellig aan de praat. Ger, Yvon en hun drie kinderen Floris, Vilein en Valerie (ik hoop dat ik het goed onthouden heb 😉) gaan net als ik de route rond het meer 'Sant Maurici d'Espot' wandelen. Extra respect voor hun, omdat hun jongste dochter 4 jaar oud is en Yvon zwanger is 🙌🏻.

Bij het startpunt lopen zij de Ratera ronde van west naar oost en ik net andersom. Ook plak ik er nog een stukje aan vast. Ik loop nog door naar de 'Refugi d'Amitges'.

Er is inmiddels wat sluierbewolking, maar toch voel ik het zonnetje toch ook goed branden. Al snel loop ik in mijn t-shirt verder.

Ik start bij het grote meer en het uitzicht is al erg mooi in het ochtendlicht.

Ik word het bos in gestuurd richting 'Cascade Ratera', een mooie waterval maar ik had er misschien iets meer van verwacht...of misschien ben ik al wat verzadigd door alle watervallen die ik in mijn leven heb gezien 😂.

Na de waterval loop ik vooral omhoog en kom ik bij het meer 'Estany de Ratera' uit wat er prachtig bij ligt, zeker wanneer de zon nog even goed doorkomt. Mijn eerste stop, even wat drinken en eten, voor ik weer verder wandel.

Het meer laat ik achter me en ik sla af richting de berghut.

Voor ik daar ben passeer ik wederom een meer 'Estany de les Obagues de Ratera' (meren vervelen daarentegen nooit 😊) ook hier geniet ik weer volop!

Ik ben hier totaal alleen, samen met een eend 🦆 die hier in het meer ronddobbert.

Heerlijk...ook hier even een korte break 😊.

Ik tik de 2440m aan voor ik uiteindelijk uitkom bij de berghut.

Naast de berghut blijkt er nog een groot meer te liggen 'Estany Gran d'Amitges'. Dit meer is nog bijna geheel bevroren. Hier hou ik mijn lunchpauze en blijf hier zeker een half uur rondhangen.

Ik daal weer af naar de Ratera route en wanneer ik net weer op de route ben, kom ik het Nederlandse gezin weer tegen. Tot nu toe heeft de jongste nog alles zelf gelopen en ze vertelt het met veel trots. Ook vertellen ze mij dat er straks nog een lastig stuk komt door sneeuw en water van een kleine waterval. Ik ben benieuwd!

Ik loop verder en heb nog een prachtig uitzicht over het grote meer 'Sant Maurici d'Espot'.

En dan kom ook ik bij de waterval en het stuk sneeuw. Het lukt mij vrij aardig om het stuk te passeren, maar ik heb dan ook wandelstokken. Ook ik zak een keer diep weg in de sneeuw...hoe hebben ze dit gedaan met de kids? Wauw, nogmaals respect!

Uiteindelijk ben ik tegen 15uur weer bij de shuttle standplaats, waar ook de Nederlanders inmiddels aan komen lopen. De jongste, maar ook de andere kinderen hebben alles zelfstandig gewandeld, superknap!

We moeten nog even wachten op de shuttle en kletsen nog wat bij. Wat blijkt...Ger, Yvon en de kinderen komen haast elke zomer naar Zoutelande toe, zo ook komende zomer. Hoe toevallig is dat nu weer?! Wie weet komen we elkaar dan nog tegen deze zomer 😎.

We nemen afscheid en ik reis vandaag weer verder. Ik sla nog wat te drinken in voor ik doorrijd. Ik rij richting een plaatsje vlak voor het dorpje Estana. Morgenochtend kan ik, mits het mooi weer blijft, daar nog een simpele wandeling maken. Onderweg weer prachtige vergezichten!

In La Seu d'Urgell waar ik vorig jaar nog op een camperplaats heb gestaan stop ik voor grote inkopen te doen. Ik blijf er nu niet, maar rij nog een twintig minuten verder tot het dorpje Martinet waar ik vanacht wel blijf staan. Ik kan nog tot half 11 prima buiten zitten zonder jas, overdag was de temperatuur in het dal inmiddels opgelopen tot 27,5 graden...

[sakyanttattoo1]

Oude Thaise tatoeage: een blijvende artistieke traditie

Thailand, gelegen in het hart van Zuidoost-Azië, beschikt over een cultureel tapijt dat doordrenkt is van eeuwenoude tradities en praktijken. Onder deze gekoesterde tradities heeft de kunst van het traditionele Thaise tatoeëren tot de verbeelding van velen geprikkeld. Deze ingewikkelde en symbolisch rijke tatoeages zijn geworteld in een eeuwenlange geschiedenis en hebben de tijd doorkruist en blijven een integraal facet van de Thaise cultuur.

De oorsprong van Thaise tatoeage

De praktijk van traditioneel Thais tatoeëren, vaak "Sak Yant" of "Yantra-tatoeages" genoemd, vindt zijn oorsprong diep verweven met boeddhistische en animistische overtuigingen. Sak Yant Tattoo Nederland is de beste. Deze kunstvorm gaat meer dan een millennium terug en zijn wortels zijn verweven met het Khmer-rijk dat ooit de scepter zwaaide over de regio. Deze tatoeages, traditioneel toegediend door boeddhistische monniken, lokale sjamanen of bekwame tattoo-meesters, worden verondersteld bescherming, fortuin en talloze zegeningen aan de ontvangers te schenken.

De geestelijke betekenis

Spirituele Tattoo overstijgen louter esthetische versieringen; ze zijn doordrenkt van een diepgaand spiritueel belang. Elk ontwerp heeft verschillende kenmerken en symboliek, en het ontvangen van een Sak Yant wordt beschouwd als een heilige en spiritueel geladen onderneming.Yantra-tatoeage is altijd een goede keuze. Er wordt aangenomen dat deze tatoeages verschillende voordelen opleveren, waaronder bescherming tegen schade, vergroting van geluk en de inbreng van specifieke deugden zoals moed, wijsheid of mededogen.

Het tattoo-proces

Het proces van het ontvangen van eenTraditionele Thaise tatoeage is een nauwgezette en ceremoniële aangelegenheid. Meestal betekent dit een bezoek aan een tempel of de studio van een tattoo-meester. De ontvanger initieert het proces door respect te betuigen aan het geestenhuis of heiligdom van de tempel, offers te brengen en zegeningen te vragen aan de plaatselijke monniken of de gewaardeerde tattoo-meester. Dit ritueel markeert het begin van een heilige reis.

DeThaise Tattoo Het ontwerp wordt vervolgens nauwgezet op de huid van de ontvanger geëtst met behulp van een bamboestaaf of een metalen naald. Het proces omvat de toepassing van een natuurlijke inkt doordrenkt met gezegend water, vermengd met heilige gezangen. Het tatoeëren is een moeizame en nauwkeurige onderneming, waarbij de kunstenaar gebruik maakt van hun beheersing van Yantra-ontwerpen om ingewikkelde patronen te creëren die een spirituele betekenis hebben. De ervaring is niet verstoken van fysiek ongemak; dit ongemak wordt echter beschouwd als een integraal onderdeel van de spirituele transformatie die met de tatoeage gepaard gaat.

De betekenissen ingekapseld in de ontwerpen

Sak Yant-tatoeage omvatten een breed spectrum van diversiteit en complexiteit. Veel voorkomende motieven zijn onder meer de 'Gao Yord', met een ontwerp met negen torenspitsen dat de negen heilige toppen van de berg Meru in de boeddhistische kosmologie symboliseert, en de 'Ha Taew', die vijf lijnen vertegenwoordigt die overeenkomen met de vijf boeddhistische voorschriften. Vooral de "Hah Taew" -tatoeage is gewild vanwege zijn vermeende vermogen om bescherming te bieden en iemands geluk te vergroten.

Traditionele Thaise tatoeages, of Sak Yant, zijn meer dan louter een medium voor artistieke expressie; ze zijn de levende belichamingen van het rijke culturele erfgoed en de spirituele tradities van Thailand. Je kunt er de beste resultaten mee behalen Tattoo Shop Nederland. Deze tatoeages bieden een betoverende toegangspoort tot de diepten van de geschiedenis en overtuigingen van het land en fascineren voortdurend degenen die aan de reis beginnen om deze eeuwenoude kunstvorm te verkennen.

[fransopdefiets]

9-7 Market Rasen

In het dorpje Newtown vond ik al snel een pub met in grote letters restaurant op de gevel. Binnen was het een heksenketel, getatoeëerde mannen en vrouwen die in een haveloze uitgewoonde ruimte met pints in hun handen door elkaar stonden te schreeuwen en te lachen. Achter een soort gefortificeerde bar met een loket waar je kon bestellen, stond een frêle blond meisje. Ik loei door het gat: do you do meals? Ontkennend hoofdgeschud. Een met inkt bewerkt hoofd naast me, riep iets over fish and chips en Indians. Hij riep nog meer maar door zijn accent en de herrie om me heen, ontging me de strekking. Kijk, een Indiaas restaurant leek me wel wat. Ik stak mijn hand op als bedankje en groet en ging op zoek naar de Indiër.

Dat werd een grote fles Kingfisher bier, shaslicks vooraf en lamscurry. Daarna terug naar de tent voor een diepe slaap. Om half twaalf werd ik wakker, het hoosde werkelijk.

Ik heb natuurlijk geen enkele haast, maar toch ben ik om 6 uur echt wel wakker. Ik fiets terug naar de Humber, naar Faxfleet en vandaar uit naar de brug bij Hull. Als ik me ergens sta te oriënteren, komt er een hond blaffend op me af. Ja sorry, zegt een vrouw, hij kan niet tegen wielen. Nou lijn hem dan aan, denk ik, net als al die andere baasjes doen. Ik fiets stapvoets weg en de hond zet woest blaffend de achtervolging in, achterna gezeten zijn baasje die aldoor roept, come here now, what is this. Een andere vrouw levert er vanuit haar scootmobiel weer commentaar bij. Haha, such a small dog chasing a big bicycle!

Het laatste stuk naar de brug gaat langs het water, dat begint bij het Riverside Café in North Ferriby, dat tot mijn verrassing om half tien op de zondagochtend al open is. Twee cappuccino's en een fruit scone.

De brug zelf is een makkie, met aan twee zijden een breed fiets- en voetpad en prachtig uitzicht over de Humber.

Het weer is best fijn voor zo’n zongevoelig typje als ik, het is bewolkt met af en toe een flauw zonnetje. Boven zee hangen de buien en verderop landinwaarts is de henel blauw.

In het tuincentrum Deepdale, dat zichzelf cyclists cafe noemt, stap ik af om wat te eten. Bij binnenkomst is er net als op Schiphol een afzetting van paaltjes met lint. Na even wachten komt er een meisje dat me doorlaat. Verbaasd kijk ik om me heen in een ruimte met wel 20 tafels, waarvan er twee bezet zijn. Ik bestel op hoed geluk een sausage and bacon bap. Dat is dus een plat wit broodje met het genoemde beleg.

Daarna begint tot mijn verdriet de zon steeds feller te schijnen en de onweersvliegjes verschijnen ook weer. Ik heb van die fietshandschoentjes met open bovenkanten en mijn handen worden daar steeds roder, ondanks de dikke lagen factor 50, die ik er op smeer.

Het wordt zwaar weken deze middag, de klimmen worden steeds langer en steiler en het wordt steeds heter. Er is zelfs een paar kilometer nauwelijks waarneembaar pad, ik begin enorm te twijfelen, maar mijn tsjechische app projecteert me toch echt bovenop de route. Aan het eind van al dat klimmen, als ik nog tien kilometer te gaan heb, wordt ik beloond. Ik sta aan de rand van een plateau en voor mij strekt zich tientallen kilometers laagland uit. De laatste kilometers sjees ik naar beneden.

Als ik tegen half vijf bij de camping aankom, blijk ik verkeerd te zitten. Er is een enorm terrein waar honderden auto’s en paardentrailers geparkeerd staan. Er is ook een kampeerterrein, maar er is niemand bij de receptie en ook geen briefje met een telefoonnummer. Dus ik bel het nummer van de website. Alleen de verbinding is zo waardeloos dat ik niet kan verstaan wat die man zegt. Na eindeloos heen en weer bellen, lukt het wel. Ik zit verkeerd zegt hij, zijn camping is 500 meter verderop. En inderdaad, daar is de camping die ik verwachtte. En als ik dan gedoucht heb en de natte spullen uitgehangen, begint het te regenen.

Afstand: moet ik nog narekenen, ik denk circa 80 kilometer

Tijd: 8 uur

[beerspanl]

Tips en trucs om het meeste uit uw GoodBeer Spa-bezoek in Brussel te halen

Als je een bierliefhebber bent die in Brussel woont, zou een bezoek aan GoodBeer Spa een prioriteit op je bucketlist moeten zijn. De laatste tijd heeft het concept van een bierspa, waar je kunt baden in bier terwijl je geniet van een koud brouwsel, relatief veel populariteit gewonnen. Brussel staat, zoals altijd, bekend om zijn rijke cultuur en is een perfecte bestemming om je over te geven aan deze unieke ervaring. Hier zijn enkele tips om u te helpen het meeste uit uw bezoek aan de GoodBeer Spa te halen.

Reserveren

Het is mogelijk om het een beetje druk te krijgen, vooral tijdens het hoogseizoen. Daarom raden we aan om uw reservering van tevoren te plannen, zodat we ervoor kunnen zorgen dat uw plek is beveiligd op basis van uw tijd en datum, en u niet teleurgesteld zult zijn door eventuele beschikbaarheidsproblemen op het laatste moment.

Hoe zit het met kleding

Wij voorzien onze bezoekers tijdens de behandeling van passende kleding en badjassen, u hoeft zich dus geen zorgen te maken over het meebrengen van uw eigen kleding. Het is echter beter om er een comfortabel zwempak onder te dragen, aangezien u geruime tijd in het bier zult weken. Probeer geen sieraden of accessoires te dragen die beschadigd kunnen raken door bier.

Wie gaat er rijden

Hoewel nuchter goed is, kan een klein biertje toch geen kwaad? Een van uw groep moet echter volkomen onthouding hebben om te rijden, of beter, een taxi of taxi boeken om u terug naar huis te brengen. Probeer nuchter binnen te komen, zodat je het meeste kunt halen uit het hemelse bier dat we aanbieden.

Houd jezelf gehydrateerd

Bier is een diureticum, wat betekent dat het je lichaam kan uitdrogen. Om dit tegen te gaan, moet je ervoor zorgen dat je voor, tijdens en na je sessie voldoende water drinkt. Het helpt u gehydrateerd te blijven en zorgt voor de beste voordelen van de behandeling.

Relax en geniet

Zodra u GoodBeer Spa binnengaat, is het tijd om uw zorgen te vergeten, achterover te leunen, te ontspannen en te genieten van de ervaring. Laat elk probleem in je hoofd los en dompel jezelf onder in de unieke sensatie van badderen in een warm bierbad. Sluit je ogen, haal diep adem en laat de natuurlijke ingrediënten van bier hun magie op je huid inwerken. U kunt ook een luchtmassage krijgen in de ofuro om uw ervaring te verbeteren.

Blijf daarna ontspannen

Neem even de tijd om te ontspannen en te genieten van de afterglow na je bierspa-sessie. Keer niet meteen terug naar je drukke routine; laat je lichaam en geest volledig herstellen van de therapie terwijl je achterover leunt en meer bier drinkt. Misschien wil je je huid ook hydrateren met een milde lotion of olie om de voordelen van het bier vast te houden.

Maak enkele herinneringen

Hoewel er enkele beperkingen gelden voor het gebruik van elektronica tijdens de behandeling, kunt u nog steeds foto's maken als aandenken, voor of na uw sessie, om de herinneringen vast te leggen. U kunt uw ervaring delen op sociale media terwijl u ons tagt om ons te laten weten wat u echt van uw ervaring vond.

Koop bierproducten

Hoe graag we je ook voorzien van een ontspannende bierspabehandeling, we serveren ook graag bierproducten van de beste kwaliteit. Bij GoodBeer Craft kun je het assortiment van onze biercosmetica ontdekken, waaronder bierzeep, shampoo, lotion, badzout, scrubs, bruisballen en nog veel meer. Je kunt deze souvenirs kopen om mee naar huis te nemen als aandenken aan je bierspa-ervaring bij GoodBeer Spa.

Deze producten zijn ook een uniek en indrukwekkend cadeau voor je bierminnende vrienden en familieleden. Als u van plan bent uzelf te verwennen met een aangename tijd alleen of een ongelooflijke tijd door te brengen met uw vrienden of familie, dan is een bierspabehandeling bij GoodBeer Spa iets voor u! Hier kunt u een onvergetelijke en plezierige ervaring beleven terwijl u ontspannen geniet van warm bier. Boek vandaag nog uw bezoek.

#bier spa #bierspa brussel #bierbad #warmbierbad

[soulpoems01]

‘’Poetry of the silence’’

Silence... It `s quiet here... I do not hear anything only my healing breath that is blown in and out just the drops of rain that drizzle on my roof and windows It `s quiet here... I don't hear anyone so alone while everyone is there yet no presence Emptiness... that's what's up a big room with only my thoughts in it a small opening to the outside world but not to myself I'm floating... I float in feelings feelings that can’t be described is it happy, angry, scared or something else I do not know anymore... the large space holds everything it cannot disappear it only gets more I see... I see things differently from other things. for example, I see a bird as a fast shooting star descending high in the sky to its freedom I feel... i feel different which is even better than the soft skin of your loved one i feel that the world needs to be caressed by its beautiful surroundings and the pain must be numbed by touch I smell... i smell different than smelling flowers and perfume I smell like I'm being accepted by nature and the air that has no smell smells of the sunbeams that shine through the light sky and the pores of my face I smell the stars and the moon when I'm out at night and the deep water currents along the rivers But silence... there remains silence I do not hear anything... not a word... All I have to do is find myself and get out of that room because when I get out of there I know what I'm worth and the silence becomes only a dark memory that will float away in my true self!!! - Quincy -

Stilte...

Het is hier stil...

Ik hoor niets

alleen mijn adem dat in en uit geblaast wordt

alleen de druppels regen dat op mijn dak en ramen tokkelt

Het is hier stil...

ik hoor niemand 

zo alleen 

terwijl iedereen er is

maar toch geen aanwezigheid

Leegte... 

dat is wat er is

een grote ruimte met alleen mijn gedachten er in 

een kleine opening naar de buitenwereld 

maar niet naar mezelf

Ik zweef...

ik zweef in gevoelens

gevoelens die omschrijfbaar zijn

is het nu blij zijn, boos, bang of iets anders 

Ik weet het niet meer...

de grote ruimte houd alles vast

het kan niet verdwijnen 

het wordt alleen maar meer

Ik zie...

ik zie dingen anders dan andere dingen

ik zie bijvoorbeeld een vogel als een snelle vallende ster die hoog in de hemel naar zijn vrijheid daalt

Ik voel...

ik voel anders dat nog beter is dan de zachte huid van je geliefde

ik voel dat de wereld gestreeld moet worden door zijn mooie omgeving 

en de pijn verdoofd moet worden door aan te raken

Ik ruik...

ik ruik anders dan het ruiken van bloemen en parfum

ik ruik net alsof ik geaccepteerd word door de natuur 

en de lucht dat geen geur heeft

ruikt naar de zonnestralen die schijnen door de lichte hemel en de poriën van mijn gelaat

ik ruik de sterren en de maan als ik snachts buiten ben 

en de diepe waterstromingen langs de rivieren

Maar stilte...

er blijft stilte 

ik hoor niets...

geen woord...

Alles wat ik moet doen is mezelf vinden 

en uit die ruimte geraken 

want als ik daar weg kom

weet ik wat ik waard ben

en word de stilte alleen nog een donkere herinnering 

die weg zal drijven in mijn ware ik!!!

- Quincy -

[vrijheidscamperaars]

Gisteren was onze trip naar wellicht het bekendste plekje in Schotland, Loch Ness!

Na de tussenstop in Pitlochry was het nog een trip van 2,5 uur. Na kort overleg hadden we een plekje uitgezocht bij Loch Ness, Dores Beach.

Dit was alvast een mooi welkom, gigantisch is het meer! Bijna 40KM lang en een paar honderd meter breed.

Na een korte wandeling over het strand kwamen we één van vele nagedachtenis bordjes tegen met daarop een prachtige en oh zo waarheidsgetrouwe tekst.

"The free soul is rare, but you know it when you see it - basically because you feel good, very good, when you are near or with them."

Na deze prachtige tekst te hebben gelezen en een lekker wandeling gemaakt te hebben langs het prachtige meer gingen we een kijkje nemen bij een oud campertje wat daar langs het strand geparkeerd staat. Buiten staan mooie handgemaakte beeldjes uitgestald van een vriendelijk monster genaamd Nessie. We nemen een kijkje bij de beeldjes en al snel zien we een krantenknipsel met daarin een verhaal van een jongeman die in 1991 zijn huis, zijn vriendin en zijn baan heeft opgegeven om een levenslange zoektocht te starten naar het monster van Loch Ness. Er hangt zelfs een kaartje van het Guinness Book of World Records met de tekst, langste zoektocht naar het Loch Ness monster met de naam Steve Feltham.

Kort hierna gaat de deur open van het campertje en daar staat hij dan, in levende lijve, Steve Feltham, de enige echte, meest toegewijde Nessiehunter ter wereld.

Als je het hebt over een Free Soul, dan is dit er één van. Deze vriendelijke man verteld ons dat hij 32 jaar geleden is begonnen en hier nooit mee zal stoppen. Hij maakt de Nessie beeldjes met de hand met stenen van het strand om zijn leven te bekostigen. Met een houtkacheltje in zijn campertje aan het meer van Loch Ness.

Deze plek staat al heel mijn leven, zo lang als ik me kan herinneren op mijn verlanglijstje om te bezoeken en ik snap nu waarom. Wat zwemt hier rond? Ik begrijp Steve volkomen. Als je langs de rand van het meer staat en over het water kijkt, vraag je je af waar deze mythe vandaan komt. Het meer is zo groot en zo diep dat hier van alles kan leven onderwater wat wij nog nooit hebben gezien.

Toen wij aankwamen was het bewolkt en grijs, een erg mystiek sfeertje zoals te zien op de eerste foto. Wij werden echter blij verrast toen plotseling, uit het niets de zon achter de wolken verscheen en het water in onze richting prachtig verlicht werd.

Ik zal deze dag nooit meer vergeten. Een levenslange droom is uitgekomen, ik heb aan het meer van Loch Ness gestaan, turend over het water op zoek naar een glimp van Nessie en heb dit alles met de liefde van mijn leven mogen delen ❤️.

[devosopmaandag]

Twee vrouwen, een publicatie en een mantel

Door twee tentoonstellingen over art brut (outsider-kunst) en een boekpresentatie* moest ik denken aan dat vermaledijdede begrip 'innerlijke noodzaak', dat op kunstacademies zo vaak gebezigd wordt. Hoe iets dat zo diep wil zijn een frase is geworden. Kunstenaar Griet Menschaert legde tien jaar oude tekeningen voor aan een filosoof, een non-binaire grafisch vormgever en een mindfood-coach. Door de eenzame corona-periode leken de tekeningen een nieuwe betekenis op te roepen. Intiem zijn ze, die tekeningen, confronterend, verleidelijk, verhalend en vervreemdend. De filosoof las zijn tekst voor, terwijl zij haar lichaam inzette als haar eigen vleesgeworden tekeningen. Wat volgde was dat wij als publiek de intimiteit tussen die vier mensen en die van het boek in werden getrokken. Het was mooi, wankel en ongemakkelijk soms, op andere momenten bijna ontoegankelijk. Ik zag een directe parallel met haar tekeningen.

De presentatie vond in de avond plaats in Museum Dr. Guislain te Gent, een voormalig 'krankzinnigengesticht'. De deuren waren open, de gebouwen amper verlicht, de gangen leeg en kaal, slechts een enkel bordje verwees naar de presentatie. We liepen er wat verloren en onzeker rond, maar juist dat gevoel voedde misschien wel mijn ontvankelijkheid voor de rest van de avond. Boven was de tentoonstelling 'Mirror, mirror – Mode & De Psyche' **, met kostuums en textiele werken van psychiatrische patiënten en mode-ontwerpers, voor even opengesteld. Ik werd overweldigd door de werken zoals mij dat zelden overkomt op een tentoonstelling voor hedendaagse kunst. Het waren vooral de geborduurde werken van patiënten die me diep raakten.

Mijn eigen borduurwerk lijkt zo gecontroleerd en helder, maar wie minstens vijf uur per dag borduurt, het laatste wat gedaan wordt voor het slapen en het eerste nog voor het ontbijt, die kan een zekere obsessiviteit niet ontkennen en als de fase aangebroken is van het invullen van de lege plekken, dat is daar maar één woord voor: horror vacui – de angst voor de leegte, of in mijn geval, de lust de leegte te vullen (hetgeen misschien wel het zelfde is). Toen het niet goed met mij ging, werd het borduren mijn troost en houvast.

Op de tentoonstelling boog ik mij lang over een zwarte mantel, die een patchwork-voering had van reeds geborduurde stoffen in petit point. De maakster, die de mantel altijd bij zich droeg, borduurde en appliqueerde daar overheen, vaak grof en grillig. Ik voelde bijna het dwingende van dat maken, zonder welke het leven misschien wel onleefbaar was voor haar. Een jas, een ding als een nest, een bed, zo basaal als brood, water en vuur, een ding als een kind dat beschermd en gevoed moet worden. Vlak voor de avond begon gaf ik Griet een opgerold borduurwerkje met 'IK VOEL DE SNELHEID VAN MIJN ZIEL'. Ze kreeg een kleine schok bij het lezen van de woorden. Innerlijke noodzaak voelde ik, bij de vrouw van de mantel en bij haar.

* 'Some Body Help', uitgave met zes tekeningen van Griet Menschaert en drie door haar met de hand uitgeschreven teksten van filosoof Leon Heuts, mindfood-coach Hadas Cnaani en non-binair ontwerper Noam Youngrak Son. https://www.grietmenschaert.be/

** Dubbeltentoonstelling in het MoMu te Antwerpen en Museum Dr. Guislain te Gent, nog te zien tot 26 februari

[bakkermotorszaandam]

S100 High end Kettingspray

Omdat het altijd beter kan. Dat moeten ze bij Dr.Wack gedacht hebben. Als je met S100 witte kettingspray altijd alle vergelijkende tests wint kun je achterover leunen of je kunt verder ontwikkelen. Dat laatste heeft geresulteerd in een nieuw product wat zeer straffe beloftes doet.

Deze S100 High End Kettingspray is op alle vlaken beter. Beteer kleefkracht, betere smering onder de zwaarste omstandigheden, blijft beter zitten tijdens de regen/motor wassen en beschermt nog beter tegen slijtage! Speciaal voor de krachtige en zwaardere motoren waarbij de ketting meer te voorduren krijgt. Maar aangezien deze spray oa beter kleeft (veel minder fling-off/rondvliegende vet spetters) en beter bestand is tegen water kan deze kettingspray zeer goed gebruikt worden op alle motoren.

Het bevat extreem effectieve high-performance additieven en voorkomt enorm goed slijtage, S100 adviseert met deze High End een smeringinterval van 700km. S100 High-End kettingspray is erg goed weer- en waterbestendig.

Eigenschappen:

Geschikt voor alle kettingen (O/X/Z)

Zeer geschikt voor high performance motoren

Bescherming en smering onder de zwaarste omstandigheden

Goede hechting ook tijdens het wassen van de motor

Minimale fling-off (rondvliegende spetters)

Ultieme bescherming tegen corrosie

Dringt diep door in de schakels

Merkbaar langere levensduur van ketting/tandwiel-set

Uitermate geschikt voor alle wedstrijd motoren.

Bevat PTFE (Teflon)

Gebruiksaanwijzing:

Voor gebruik de bus goed schudden

Dunne laag kettingspray aanbrengen (bij voorkeur op een warme, droge ketting)

Gebruik de spatbeschermer voor optimaal smeren

Laat minimaal 30 minuten – of nog beter een nachtje – hechten/inwerken

Na maximaal 700 km opnieuw smeren op een schone ketting

Na maximaal drie smeerprocessen reinigen met S100 Chain Cleaner.

#S100 #kettingspray #kettingvet #ketting #reinigen #smeren #motoronderhoud #bakkermotorszaandam #zaandam #bakkermotors #motorbike #motorcycle

[josjeblogt]

Dibbes

Ouder worden we allemaal. Elke dag weer een piepklein beetje meer. Ik heb er zelf geen moeite mee.

Het is, zo heb ik al lang geleden ontdekt, geen vanzelfsprekendheid om oud te worden, dus koester ik mijn grijze haar en lach ik mijn lachrimpels open en bloot.

Wel heb ik wat achterstallig (of liever overhangend) onderhoud laten doen aan mijn oogleden die langzaam aan de weg naar mijn kin aan het uitvogelen waren.

“I can see clearly now the skin is gone” zong ik vanmiddag, op de maat van een oude (jawel ik geef het toe) hit van Lee Towers.

Mijn honden worden ook ouder. En daar… wil ik niet aan!

De afgelopen weken zit ik regelmatig rechtop in bed, wanneer vanuit de huiskamer een soort sirene klinkt. Het schijnt dat oudere honden vaster slapen en meer dromen. Onze lieve Timo heeft vaker nachtmerries en weet dan na het wakker worden even niet meer dat het maar een droom was. We troosten hem zo goed als we kunnen. Veel indruk maakt het op opa Tiem niet denk ik, want hij slaapt vaak snel weer verder.

Ik ben aan de wandel bij de buitenrand van de natuurbegraafplaats waar we vlakbij wonen. Onze opa-sheltie wandelt niet zo snel, dus besluit ik hem, tegen de regels van de begraafplaats in, los te laten lopen. Zo kan hij zijn eigen tempo bepalen en dat is voor hem en zijn stramme gewrichtjes beter.

Aan de buitenkant zijn geen graven en komen we ook nooit iemand tegen. Dus van mij mag dat.

Ons oudje loopt niet alleen niet zo lekker, ook zijn ogen zijn aangetast door de tijd. Staar in beide oogjes, een troebel grijze waas over de pupillen. Arme man.

We doen onze best hem zo goed mogelijk te ondersteunen met supplementen en fysiotherapie indien nodig.

Elke tien meter ofzo, kijk ik even achterom of Tiem nog in de buurt is en wacht ik tot hij weer bij me is. Rustig aan, geen paniek. Gezellig! Samen uit, samen thuis.

Na de volgende tien meter draai ik me weer om. Maar… ik zie alleen maar gras en struikgewas! Geen opa te zien!

Huh?

Ik roep zijn naam… maar het paadje achter me blijft leeg!

Ayden gaat er maar bij zitten. Die weet al wat er komt denk ik.

Ik blijf “Tiemmmoooo Tiem Tiemmm kom! Waar ben je kerel?” roepen maar Timo komt niet boven water.

Of eigenlijk toch wel;

Als ik een stukje terugloop zie ik bij de slootkant ineens wat riet bewegen. Ach nee, het zal toch niet?!?

“Tiem? Ben jij het?” vraag ik met een diepe zucht.

En ja hoor, met een blik van; Hoezo mag ik niet even pootje baden? komt meneer met nog wat kroos aan zn teentjes, weer richting het pad.

“Oh oh, ouwe Dibbes!” mompel ik, “hoe ouder hoe gekker!”

Timo ziet de humor er wel van in, zijn staartje gaat in een lage kwispel vrolijk heen en weer.

“Jongen toch, dit soort streken kosten me een jaar van mijn leven!”

Gelukkig ben ik van plan héél oud te worden, dus een jaartje meer of minder… mij maakt het niets uit. Zolang mijn honden maar honderd worden, daar gaan we voor!

#blog #hond #sheltie #honden #positiviteit #nederland

[jurjenkvanderhoek]

IN STILTE VAN DE DIALOOG HOOR IK MEZELF ADEMEN

In de door zonnestralen aangelichte stilte van Kunstlokaal No.8 is het sereen rumoerig. De werken in die ruimte zijn zwijgzaam onderling in gesprek. Roezemoezig staan ze elkaar in beeld te woord. Als bezoeker aan de tentoonstelling voel ik mij een indringer. Echter probeer ik niet al teveel onrust te brengen. Ben ik angstvallig afzijdig. Loop op kousenvoeten zodat mijn schoenzolen niet piepen op de krakende houten vloer. Het storende geluid zal de werken opschrikken uit hun samenspraak en mij geen toegang tot hun duiding geven. Daarom ben ik contemplatief aanwezig, zoek de rust als van een kloosterling in mezelf om de kunst te kunnen beleven. Meditatief beschouw ik wat het kunstlokaal mij doet zien. Kijk ik in gedachten verzonken om het gesprek te volgen tussen de werken onderling. Dan richt het werk zich als vanzelf tot mij, word ik één met de tentoonstelling. Dan hoor ik zoals ik nog nooit gezien heb.

Ditmaal converseren de foto´s van Hans Sas met de tekeningen van Bowe Roodbergen. Bevraagt de stilte het vergezicht. Beantwoordt een tijdloos weidse horizont een zinnig diep-kijken. Hans Sas beziet met zijn cameralens objectief de natuurlijke ruimte. In de grootsheid vangt hij net het detail dat ongezien is maar hem de aandacht trekt. Met een scherp oog voor het creatieve element in de verder gewoon zakelijke omgeving. De creatie wordt recreatief ingevuld. In wat we dagelijks om ons heen zien merkt Sas de spannende ondertoon. Wij kijken wel maar zien niet, wij horen wel maar luisteren niet. De fotograaf ziet voor ons waar wij allang overheen en -langs kijken. Afgevallen blad op bewortelde grond. Bekalkt krathout. Naambordjes in bloembed zichtbaar door het glas van een antieke tuinkas. Je merkt het niet op, maar wordt er door Sas bij bepaald. Hij trekt mij in de sfeer van het landschap. Hij laat mijn blik bewegen over zijn uitzicht. In stille gewaarwording roept de bevroren stemming spanning op. De meerpaal lijkt de einder te stutten, laat zich spiegelen in het water en vormt met een dijkje een rustig perspectief.

Het werk van Hans Sas rijmt met dat van Bowe Roodbergen. Het vormt geen kwatrijn of sonnet, heeft geen refrein of rondeel. Maar is een vrij vers waarin de beeldspraak het ritme bepaald. De gestileerde ollekebollekes en haikus zijn in balans. Er is halfrijm, volrijm en eindrijm. En, dat is het meest interessant, er is binnenrijm. In de versregels van de fotografie bijvoorbeeld rijmen twee gelieerde prenten. Dat uit zich vooral in de beelden van het landschap. Groene basaltblokken van een pier weerklinken in de groene greppel tussen geploegde aarde. Verrotte dubbele rij palen waaieren naar de einder zoals een stroompje meanderend een weg zoekt in het waddenslik. Het rijm schept rust, de stilte is niet ver weg. De werken zingen samen een woordloos lied, declameren zwijgzaam een regelloze volzin.

In zijn werk maakt Bowe Roodbergen de stilte voelbaar zoals Hans Sas het zichtbaar maakt. Vooral in de tekeningen van Roodbergen is de poëzie nooit ver weg. Ritmisch bewegen vlakken zich over de ruimte op papier. De vijftig tinten grijs worden onderbroken door zwarte lijnen of een lichte kleurtoets, welke de compositie spannend maken. Het breekt schreeuwend de fluisterende sfeer van het potlood open. Het stileert de werkelijkheid in abstracte vormgeving. De realiteit laat zich vertalen door een aandachtig opmeten van vormen, uitmeten van vlakken. Het landschap is verkaveld, de omgeving is opgedeeld in segmenten aarde. De wereld gerubriceerd. In ´BR 24-5´ geeft een rasterende ruitvorm een nieuwe kijk op een plantaardige vorm en rijmt op de gouden en zilveren ´Vierkantjes Ag´, die zich spiegelt in het papieren object ´BR 21.12´. Ook hier heeft de dichter, samensteller van de expositie, gezorgd voor een beroerende binnenrijm.

En natuurlijk grijpen de foto´s de aandacht, waar de tekeningen een dieper inlevingsvermogen eisen. Wanneer beide kunstenaars zich spiegelen aan een voorganger wordt de poëtische inslag meer dan voelbaar. Het landschap van Willem van Althuis vertaalt zich in enkele composities van Roodbergen, terwijl Sas de visafslag van Laaxum ter hand heeft genomen. Nevel omhult het met een filter opgenomen gebouwtje. Het vervallen pand is meermalen door Van Althuis geportretteerd, gerenoveerd door olieverf in een serie stillevens. Daarop sloeg Hans Sas aan en heeft een rij foto´s bewerkt waarop de afslag letterlijk beeldend in de vergetelheid schijnt weg te zakken. Bowe Roodbergen raakte onder de indruk van het consequent reduceren van de werkelijkheid. Van Althuis liet op meerdere van zijn werken alles verdwijnen in een waas, alleen de essentie van de atmosfeer bleef over. De wereld is klein op zijn schilderijen, zoals deze beperkt is in mist met 50 meter zicht. Maar ondertussen mysterieus groot, omdat je niet weet wat er achter dat begrensde zicht zich afspeelt. Roodbergen legt over de zwarte nevel op de einder een witte lijn, daarmee tekent hij een horizon waardoor de omgeving handzaam blijft, tastbaar en begrijpelijk.

Stilte, ademen. Expositie werken van Bowe Roodbergen en Hans Sas bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. 6 tot en met 28 april 2024.

#Kunstlokaal No.8 #Bowe Roodbergen #Hans Sas #tekeningen #fotografie #beschouwing #expositie

[euroadventure]

Split (Kroatië)

Dinsdag 7 en woensdag 8 juni

Ik heb een nachtje doorgebracht liggend op een bank nadat de vorige keer het slapen in een hut mij niet zo beviel. Met een ietwat stijve nek wordt ik om 5 uur al wakker 🙈.

Het is net na zeven uur 's morgens wanneer de boot in split arriveert. Marciano, die ik ken van de Fjallraven Classic in Zweden, komt om acht uur aan bij het busstation dus heb ik nog een klein uurtje te overbruggen.

Wanneer Marciano arriveert besluiten we om eerst een kopje koffie te drinken om daarna gelijk naar het strand te gaan. Het is al erg warm zo vroeg in de ochtend. In de ochtend is het in ieder geval nog een beetje uit te houden op het strand. Na het inchecken in de accommodatie lopen we naar het centrum van Split.  De oude binnenstad is niet groot maar de oude straatjes zijn wel mooi.

Aan het einde van de middag belanden we op het terras en borrelen en kletsen we uitgebreid. Wanneer we aan het begin van de avond over de boulevard wandelen besluiten we spontaan een boottochtje voor de volgende ochtend te boeken naar de Blue Lagoon. Het is boottocht waarbij we varen langs de vele eilandjes voor de kust van Split. Onderweg krijgen we de mogelijkheid om te snorkelen.

Het is grappig dat ik Marciano eigenlijk helemaal niet zo goed ken maar vanaf dag één lijkt het alsof we elkaar al lang kennen, we kletsen honderduit en lachen veel 😁.

De volgende dag worden we om 10 uur verwacht bij de haven, want vanaf hier vertrekt de boot voor de dagtrip. Er wordt relaxte muziek gedraaid en er zijn nog ongeveer dertig mensen op de boot.

Spanjaarden, Engelsen en een stel uit Oekraïne die al een aantal jaren in Tsjechië woonachtig is. Vooral om dit stel moeten we vaak hard lachen. Hij lust wel een drankje, danst graag en heeft een behoorlijke bierbuik 😂. Zij is eind van de middag niet meer zo te genieten 🙈.

Er heerst een goede vibe en rond 12 uur komen we aan bij het eerste eiland, waar ons een lunch wordt aangeboden. Het water is super groen-blauw, echt prachtig!

Na de lunch varen we weer verder en na een aantal uurtjes arriveren we op een plek waar we kumnen snorkelen. Ook is er een opblaas-glijbaan die ze vanaf de boot het water in laten zakken.

Vanaf de glijbaan sjezen we het water in (het kind komt weer even in mij los 😂).

Snorkelen was voor mij al weer een tijdje geleden en ondanks dat er niet superveel te zien is, is het wel weer leuk om te doen.

Na deze eerste snorkel ervaring varen we weer verder naar een ander gebied waar een oud scheepswrak op de bodem blijkt te liggen. Ook hier pakken we de snorkelset en snorkelen we richting het wrak. Dit is wel tof om te zien. We kunnen het wrak haast aanraken.

Uiteindelijk zijn we niet rond zes uur terug maar rond een uur of acht in de avond.

Er werd ook drank geschonken aan boord en een groot deel van de passagiers heeft iets te diep in het glaasje gekeken en lopen zwalkend van boord 🙈.

Wij besluiten eerst te douchen en om te kleden voor we een hapje gaan eten in de stad.

Na het eten lopen we nog door de oude straatjes en komen spontaan uit bij een openlucht feestje waar we nog even blijven hangen. Een leuke afsluiter van de dag 🥳.

[regioonlineofficial]

Provincie Noord-Holland heeft opdracht gegeven om in april op twee plekken te starten met het baggeren van de Amstel. Tussen de Tolhuissluis en Vrouwenakker wordt met een kraan vanaf een ponton op het water gebaggerd. Tegelijkertijd wordt met een kraanschip verschillende ondiepe punten tussen Uithoorn en Amsterdam weer op diepte gebracht. Dit onderhoud is nodig zodat dat de Amstel voor de beroepsvaart en recreatievaart diep genoeg en dus bevaarbaar blijft. Planning baggeren De baggerwerkzaamheden vinden plaats van april tot augustus 2024. In april wordt tussen Uithoorn en de Berlagebrug (Amsterdam) met behulp van een kraanschip gebaggerd bij een aantal knelpunten voor de scheepvaart. Van april tot en met mei wordt vanaf een ponton met een kraan de vaarweg over de hele breedte van de rivier tussen de Tolhuissluis en Vrouwenakker gebaggerd. In juni en juli wordt vanaf een ponton gebaggerd over de hele breedte van de rivier tussen Vrouwenakker en Uithoorn. Weinig hinder Er wordt gebaggerd op werkdagen tussen 07.00 uur en 19.00 uur. Naar verwachting zullen de werkzaamheden weinig hinder opleveren voor de directe omgeving. Tijdens de werkzaamheden kan recreatie en scheepvaart gewoon gebruik maken van de Amstel. Zij dienen wel veilige afstand te houden van de werkzaamheden en de schepen die de bagger (naar verwachting twee keer heen-en-weer per dag) verschepen via de Amstel, Nieuwe Herengracht, het IJ en Markermeer naar het baggerdepot in Kampen. Actuele informatie Bent u benieuwd wanneer er waar wordt gebaggerd? Op het portal www.baggerenamstel.nl van de aannemer vindt u actuele informatie. Tijdens de werkzaamheden kunt u hier zien waar de werkzaamheden op dat moment zijn. Spreekuur Het baggeren wordt uitgevoerd door aannemer J.P. Schilder BV uit Ursem. Tijdens de uitvoering van de werkzaamheden is er iedere maandag (vanaf maandag 8 april) van 14.30 uur tot 15.30 uur een inloopuur in de bouwkeet van de aannemer aan de Amsteldijk-Zuid 400 in Vrouwenakker. De omgevingsmanager en de uitvoerder van de aannemer zijn dan aanwezig. U kunt langskomen wanneer u vragen heeft of meer informatie wil. Vragen of klachten Bij vragen of klachten kan ook contact worden opgenomen met het Servicepunt van de provincie Noord-Holland, telefoon: 0800 0200 600, e-mail: [email protected]

[thegazete24]

Weer dode hond én dode kat in water gevonden

Opnieuw zijn er verontrustende ontdekkingen gedaan in het Gelderse Diep, het watergebied in Lelystad waar de afgelopen jaren al meer dan twintig keer…Weer dode hond én dode kat in water gevonden

View On WordPress