#nathaniel flakin

[if-you-fan-a-fire]

“On February 20, 1939, the stars and stripes waved next to the swastika in New York's Madison Square Garden. An enormous crowd sang the Star-Spangled Banner while giving the Hitler salute. Guards in grey uniforms inspired by those of the Nazis' paramilitary wing stood at attention in front of a 30-foot portrait of George Washington.

The German American Bund had filled the Garden with 20,000 supporters. Attempting to shake their image as a sauerkraut-munching Hitler fan club, the Bund draped itself in the banner of Americanism and celebrated Washington's birthday. Banners proclaimed "Wake up America!" (copied from Hitler's "Deutschland Erwache!"). The rally was protected by 450 uniformed stormtroopers from the Bund's Order Division, their version of the Nazis Sturmabteilung or "Storm Division."

The speeches by the Bund's leaders highlighted their inability to build a mass movement of declassed petit bourgeois in the U.S. They barely offered the social demagogy about jobs and wages that had been so skilfully employed by Hitler. Here, the radio priest Father Coughlin was a better contender to lead American fascism. The speeches by the Bundesführer Fritz Kuhn and his lieutenants, in contrast, offered nothing but anti-Jewish diatribes.

This rally from 1939 has gotten more attention recently. A 7-minute film with images of the rally was nominated for an Oscar this year. Bernie Sanders mentioned it in his big speech about democratic socialism this summer. It's easy to see why: Watching the Bund rally, when we see the 26-year-old hotel worker Isadore Greenbaum jump onto the platform to protest, where he is first beaten by Nazi guards and then by cops, it is hard not to think of a Trump rally.

Less well known is that on that evening, the Garden was surrounded by at least 50,000 antifascists. Who had organised that counter-demonstration rally?

It was not the Socialist Party of Norman Thomas, nor the Social Democratic Federation, nor the Communist Party. None of New York City's Jewish newspapers had called on their readers to protest. In fact, the Forward declared: "Avoid the area around Madison Square Garden today and do not participate in any demonstration around the hall."

The organisation that initiated the call was the Socialist Workers Party (SWP): America's Trotskyists. Far more people turned out than the SWP, with just a few hundred members in New York City, could organically mobilise. Their call to action was reproduced in the New York Daily News on the morning of the rally. But other left-wing organizations did not want to antagonise the administration of Fiorello La Guardia, who had been elected with working class support. And perhaps crude sectarianism prevented them from joining any Trotskyist initiative.

Nonetheless, the SWP had hit a nerve. At 6pm, when the party's members arrived on Eighth Avenue in four "squadrons," they found the streets were already filled. Felix Morrow wrote:

The fighting anti-fascists who answered the call of the Socialist Workers Party were of many types. Among those who pressed against the horses, fighting for every inch of ground, were Spanish and Latin-American workers, aching to strike the blow at fascism which had failed to strike down Franco; negros [sic] standing up against the racial myths of the Nazis and their 100% American allies; German-American workers seeking to avenge their brothers under the heel of Hitler; Italian anti-fascists singing Bandera Rossa; groups of Jewish boys and men, coming together from their neighborhoods, to strike a blow against pogroms everywhere; Irish republicans conscious of the struggle for the freedom of all peoples if Ireland is to be free; veterans of the World War; office-workers, girls and boys, joining the roughly-clad workers in shouting and fighting; workers of every trade and neighborhood of the city.

These protestors ran up against the largest police force New York City had deployed against a single demonstration. 1,780 police on horses, which the SWP referred to as "LaGuardia's cossacks," were defending the Nazis' right to "free speech." Street battles continued for five hours, teaching workers an important lesson about the character of America's "democratic" police.

New York's Zionist organisations had also failed to mobilise against the Nazis. The SWP reported that they had visited the offices of the Zionist youth organisation Hashomer Hatzair (The Young Guard) on the Lower East Side before the rally. There they were told: Sorry, but we can't join you. Our Zionist policy is to take no part in politics outside Palestine."

The SWP responded on March 7 with an editorial calling for an "end to Zionist illusions." They criticized that the Zionists had "staked everything" on the support of British imperialism, thus wasting the “energies and minds and hearts of millions of Jewish men and women and boys and girls – not to speak of the hundreds of millions of dollars it took.” The Trotskyists countered:

It is an immediate task of our party to get those boys and girls out on the picket line with us next time, to awaken the Jewish people to the realisation that the fight against anti-Semitism, which is the fight against fascism, is here and now!

This appeal did not go unheeded. In 1939, the Nazis' machinery of genocide was lurching into motion. Yet the Zionist movement, even its socialist currents, did not have any answer to except for the aliyah, emigration to Palestine. They were opposed to any other aid to European Jews, as David Ben-Gurion declared:

If I knew that it would be possible to save all the children in Germany by bringing them over to England, and only half of them to Israel, then I would opt for the second alternative.

The Roosevelt administration was enforcing quotas that blocked any Jewish refugees from the U.S., and American Zionists were at best ambivalent about this. It was left to the Trotskyists to demand: "Enough Pious Tears! Admit the Refugees!"” - Nathaniel Flakin, “When Trotskyists fought back against New York's Nazis.” The Red Flag. May 5, 2020.

#nathaniel flakin #new york #madison square garden #german american bund #socialist workers party #trotskyism #trotskyist #american nazi #communism #zionism #jewish politics #max shachtman #antisemitism

[murxlism0politicx]

El Guasón. Salida Metro estación Baquedano. Créditos de la fotografía a Diego Escobedo.

La película Guasón se estrenó el 3 de Octubre del 2019, una fecha donde las manifestaciones aún no comenzaban pero estaban demasiado cerca. No obstante a este punto, en las semanas posteriores, el personaje interpretado por Joaquin Phoenix se convirtió en un ícono y símbolo en medio de las protestas que se dieron desde aquella fecha y en adelante a lo largo del mundo.

En la película no solo vemos la vida de Arthur Fleck y su descenso a la locura que lo lleva a convertirse en el guasón, sino que vemos el descontento social que se va tomando Gotham ante distintos hechos que contextualizan la trama, del cual el que más destaca sería la desigualdad social que se presenta entre sus habitante, entre los que tienen dinero y viven una vida de lujos ante los que no lo tienen y luchan por tener una vida aunque sea mínimamente digna.

A lo largo del mundo, en los distintos países donde se fueron dando las protestas y manifestaciones (incluido Chile), algunos individuos salieron a la calle con máscaras, pintura facial o disfraces del icónico personaje.

Recogiendo lo dicho por Rosa Figueroa en su artículo “Joker: Un símbolo de protesta en Chile y el mundo” publicado en Futuro 88.9fm (futuro.cl):

“Las razones de elegir a Joker como símbolo de protesta son muchas. Según señala Nathaniel Flakin, del periódico Left Voice, la película "cumple un papel enormemente progresivo al enfatizar la línea que divide a las élites liberales de los trabajadores oprimidos y enojados. Esto puede ayudar a explicar por qué la recepción del público ´hasta ahora ha sido mucho, mucho más positiva´ que la respuesta crítica”

FUENTE: https://www.futuro.cl/2019/10/joker-un-simbolo-de-protesta-en-chile-y-el-mundo/

¡Nos vemos en el próximo post!

-N.V.E.E.A

#muralismo #muralismopolítico #muralismochile #chile #estallidosocial #santiago de chile #chile2019 #chile2020 #chile2021

[sinikmilitan]

Bill Gates, Sorumlularından Olduğu Çevre Tahribatı Sorununu Çözmeye Soyunuyor – Nathaniel Flakin

Dünyanın en zengin üçüncü kişisi olan Bill Gates “İklim Felaketini Nasıl Önleriz” (“How to Avoid a Climate Disaster”) başlıklı bir kitap yayınladı. Kitap aptalca tasarılarla dolu ve bunlar, insanları sorunun gerçek çözümünden uzaklaştırmaktan başka bir amaca hizmet etmiyor; Gates gibi insanların ellerindeki zenginliği kamulaştırmak ve kapitalizme son vermek şeklindeki çözümden.

Eğer yakın zamanlarda herhangi birinin Bill Gates’ten bahsettiğini duyduysanız, bu muhtemelen milyonlarca insanın onun, korona oyununu tezgâhlayan satanist pedofiller hizbinin bir parçası olduğuna inanmasındandır. Bu elbette doğru değil. Ancak Bill Gates başka bir hizbin, dünya üzerindeki her türlü kötülükten sorumlu olan seçkin bir grubun yüksek rütbeli bir üyesidir. Bu gizli bir örgüt değil, burjuvazi diye adlandırılan toplumsal sınıftır ve bu sınıfın üyeleri, çevreyi nasıl mahvettikleri ve dünyayı nasıl kontrol ettikleri konusunda oldukça net bir tutum içindedirler.

Gates on yıl önce, yani kodlama hatalarıyla dolu işletim sistemini bir tekele dönüştürerek milyarlarca dolar kazandıktan sonra, Microsoft’taki pozisyonundan emekliye ayrıldı. Şirket için bir halkla ilişkiler kâbusu olan ‘90’lardaki tekel karşıtı davadan sonra topluma “hikmetli kanaatler” sunarak ve ABD’deki okul reformu, Afrika’daki tarıma destek ve hastalıkların önlenmesi gibi çeşitli konularda milyarlarca dolar yağdırarak, hayırseverlik yoluyla ismini temize çıkarmaya karar verdi.

Ancak bu faaliyetin sonuçları görmezden gelinemeyecek duruma gelmiş ve yıkıcı bir nitelik kazanmıştır: “Hayırseverlik” kelimesi, eğitimi özelleştirmek veya küçük çiftçileri genetiği değiştirilmiş mahsulleri tarımsal işletmelerden yüksek fiyatlarla satın almaya zorlamak için kullanılan bir şifredir. Ancak şimdi Gates’in yeni bir projesi var: İklim değişikliği, ve şimdi o tüm haber programlarında yeni kitabı “İklim Felaketini Nasıl Önleriz”in promosyonunu yapıyor. Kendisi 60 Dakika (60 Minutes) isimli programda verdiği mülakata şu kabulle başlıyor: “Muhtemelen gezegendeki en yüksek karbon ayak izlerinden birine sahibim.”  

Gates her yere özel jetiyle uçar - Buna iklim konferansları da dahildir. Ve bu konuda yalnız değildir. En zengin yüzde 1 ve onların savurgan tüketim alışkanlıkları, insanlığın yarısının neden olduğu emisyondan fazlasını yaymaktadır. Greta Thunberg, Davos’taki Dünya Ekonomik Forumu için toplanmış bulunan kapitalistlerin ve politikacıların dikkatini işte bu noktaya çekti. Şöyle dedi Greta:

“Eğer herkes suçluysa bu, kimse suçlu değil demektir. Ama birileri kesinlikle suçlu. Bazı insanlar, bazı şirketler, özellikle de bazı karar mercileri, hayal edilemeyecek miktarda paralar kazanmaya devam etmek uğruna hangi paha biçilmez değerleri feda ettiklerinin tam anlamıyla farkındalar. Ve ben bugün burada bulunan sizlerin çoğunun, bu bahsettiğim gruba dahil olduğunu düşünüyorum.”

İklim felaketi yolda. Gates’in söylediği gibi insanlığın “bir dünya savaşındaymışçasına topyekûn seferberliğe” ihtiyacı var (“ama bu savaştaki düşmanımız sera gazları”). Gates bu konuda haklı. Peki “topyekûn seferberlik” ne anlama geliyor? II. Dünya Savaşı sırasında ABD’de tüm endüstri, devlet kontrolü altına alınmış ve otomobil üretimi neredeyse bir gecede durdurulmuştu. İşte bu, insanlığın şimdi ihtiyaç duyduğu seferberlik seviyesidir: Her otomobil şirketi, herkes için ücretsiz ve güvenilir toplu taşımayı sağlamak için üretim tercihlerinde değişiklik yapmalıdır.

Ancak Gates bundan bahsetmiyor. O hiçbir suretle hiçbir ekonomik veya politik değişiklik görmek istemiyor – Özellikle de kapitalistlerin kâr etmesini engelleyecek olanlarını. O, özel jetinden vazgeçmek istemiyor, hatta daha fazla vergi ödemeyi de istemiyor. O, Yeşil Yeni Düzen’i (Green New Deal) bir “peri masalı” olarak adlandırıyor – Hatta bu anlaşmayı “aşı karşıtlığı”yla karşılaştırıyor.

Gates’in tek bir çözümü var: “İnovasyon.” Bu nedenle özel jeti için güya biyoyakıt diye de adlandırılan ve yağmur ormanlarının büyük kısmının yok edilmesiyle elde edilen “bitkisel yakıt”tan kullanıyor. Gates aynı zamanda “denkleştirme” uygulaması için yılda birkaç milyon dolar harcıyor – Kanepesinin minderlerinin altındaki bozukluklardan da az bir miktar. Verdiği mülakatta “ekonomideki her şeyi değiştirmek”ten söz ediyor, ancak gerçekte sadece mevcut sistem üzerinde yapılmış bazı küçük ve oldukça spekülatif değişikliklerden bahsedebiliyoruz.

Milyarderler iklim değişikliği hakkında konuştuklarında, yalnızca aptalca tasarılar sunuyorlar. Örneğin ulaşımdan kaynaklanan karbon emisyonlarını azaltmak için yüz milyonlarca devasa elektrikli araba üretmemiz gerektiğini söylüyorlar. Halbuki bu kadar çok araba yapmak, yüksek miktarda enerji ve kaynak gerektirir – Ama beri yandan bu muazzam kârlar da yaratacaktır. Bu yüzden olsa gerek, aynı milyarderler bir yandan da 100 yıldır var olan çevre-dostu teknolojileri sabote etmek için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar (otobüsler, tramvaylar ve trenler).

Gates birçok projesinden birinin de çimentonun yaydığı karbon emisyonunu yüzde 5 oranında azaltabilecek bir startup’ı finanse ediyor olması olduğunu söylüyor. Peki ya bunun yerine insanlık, birden fazla evi olan zenginlerin yılda bir kez ziyaret ettikleri bile şüpheli olan gereksiz gökdelenler inşa etmeyi bıraksa? Bunlar ücretsiz olarak %100 azaltabileceğimiz emisyonlar. Ve daha da iyisi, bütün bu kullanışsız, devasa yapıları alıp işçi sınıfına ait konutlar hâline getirebiliriz.

Gates’in “inovasyon”dan bahsetmesinin tek sebebi, sadece ve sadece iklim krizinin gerçek çözüm yolunu örtbas etmektir: Birkaç elde toplanmış zenginliğin kamusallaştırılması ve kapitalizme son verilmesi.

Özel uçağından bahsederken Gates, kişisel tüketim tercihlerinin abartılmaması gerektiğine haklı olarak işaret ediyor. Ve hakikatin özü de burada: Vegan beslenmek takdire değerdir, ancak devasa bir et endüstrisini sübvanse eden kapitalist devlet karşısında bunun sınırlı etkileri olur. Uçakla seyahat etmemeyi seçmek de değerli bir çabadır – Ancak kapitalist hükümetlerin her gün aynı uçuş sayısını tutturabilmeleri için havayollarına milyarlarca dolar harcaması durumunda  bu çaba bir fark yaratır mı?

Aynı o eski şakadaki gibi; iklim üzerinde büyük etki yaratabilecek tek bir rejim tercihi var, o da Gates gibi bir milyarderi yemek. Bu, insanlığın sebep olduğu karbon emisyonunu azaltmaya başlayacaktır.

Tüm ciddiyetimizle söyleyebiliriz ki Gates bir felaketle karşı karşıya olduğumuz konusunda haklıdır. Ancak o, bu felaketin meydana gelmesinden dünya üzerindeki herhangi birinden çok daha fazla sorumludur – Sadece özel jetiyle uçtuğu için değil, kâr etmeye devam edebilmek için insanlığı feda etmeye hazır olan bir sınıfın, burjuvazinin parçası olduğu için.

Gates hayatını bu sistemi korumaya adamış durumda – İklim için yalnızca felaket getirmiş ve yine felaket getirecek bir sistemi. Onun “inovasyonlar”ı sadece pahalı ve yön saptırma amaçlı projelerden ve yaklaşan felaketten kâr elde etme girişimlerinden ibarettir. Gates ve milyarder arkadaşları, kapitalist büyümeyle ve bitmek bilmeyen kâr biriktirme ihtiyaçlarıyla çelişki içinde olan iklimi koruma meselesiyle ilgili alınması gereken tüm ciddi önlemlerin karşısında durmaktadır.

Gates bir “atılım”a ihtiyacımız olduğu konusunda haklıdır – Ama bir farkla: Bu atılım, onun sınıfını iktidardan uzaklaştıracak olan bir toplumsal devrimdir.

*

Orijinali: https://www.leftvoice.org/bill-gates-wants-to-save-the-environment-he-has-helped-destroy

#hayırseverlik #bill gates #çevre tahribatı #çeviri #iklim değişikliği