Tumgik
overwijs · 7 months
Text
𝔸𝕔𝕥𝕚𝕖𝕗
Tumblr media
Op dagen als vandaag vind ik mijn werk nog nét dat ene beetje leuker dan andere dagen. Toch, als ik het beschrijf, klinkt het wel een beetje bizar en surrealistisch.
Gisteravond kwam ik om kwart voor elf ‘s avonds thuis van de ouderavond, of eigenlijk de gezellige nazit met een groepje collega’s ná de ouderavond. Vannacht lag ik nog veel wakker door de energie na afloop en de ideeën voor vandaag.
Moe of niet, het beloofde vandaag een actieve dag te worden. Vanmiddag mocht ik namelijk een training geven aan een groep docenten en dat was weer even geleden. Het onderwerp was Activerende Werkvormen en dat vraagt van ons als trainer ook veel actieve elementen. Alles om het leren van onze deelnemers te optimaliseren.
We checken in, staan stil bij de kwaliteiten in het team en in onszelf, we bespreken uitdagingen, bekijken kansen, activeren voorkennis, ontdekken werkvormen door ze samen te ervaren, snuffelen aan nieuwe werkvormen op papier, leren een lesmodel gebruiken, ontwerpen een les voor deze week, koppelen en blikken terug, we kijken vooruit, schrijven een brief aan onszelf als hulpmiddel om met het geleerde aan de slag te gaan, we evalueren en plannen een terugkombijeenkomst.
Dit alles klinkt al als een hele dag en was enkel de middag. Je zou bijna vergeten dat ik vanmorgen twee uur heb lesgegeven, toen twee uur heb gereden, vier uur training heb gegeven en weer twee uur terug mocht.
De enige conclusie dus ik kan trekken is: wat heb ik een vette baan! Al mag ik dat nu dus niet meer zeggen want in Noord-Brabant denken zij dan blijkbaar aan moddervet, terwijl ik dacht een leuke woordspeling voor dierenarts te hebben voor de docenten van de opleiding paraveterinair. Oeps!
Nu moe maar voldaan!
Oh ja, welke werkvormen er expliciet aan bod kwamen? Check-in, Bekend-Benieuwd-Bewaard, Experts, Gedeelde PowerPoint, uitleg met wisbordjes, filmpje met kijkopdracht, het ABC’tje en vast nog meer…!
Nog een oh ja, over bizar gesproken… Halverwege de training kreeg ik opeens de vraag: “Ben jij die van de filmpjes op social media?Vrienden vroegen op ik je kende, want zelfde organisatie, en nu kan ik zeggen dat ik je ken!”
Surrealistisch!
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
1 note · View note
overwijs · 11 months
Text
ℕ𝕒𝕊𝕜𝕖𝕣𝕚𝕒𝕒𝕟𝕤
Tumblr media
Vandaag heb ik geleerd. Zo leerde ik vandaag hoe ik de voorgaande zin moet ontleden en wat een bijwoordelijke bepaling (ook alweer - al kan ik me niet herinneren het ooit geleerd te hebben) is. Ook leerde ik dat je als baby, zelfs in de buik, het verschil kan horen tussen je moedertaal en een vreemde taal, door klanken, klemtonen, melodie en andere kenmerken. Later leren we dit weer af én aan.
Het is duidelijk dat ik een lesje, of twee zelfs, Nederlands gevolgd heb vandaag (wist je dat “vandaag” een bijwoordelijke bepaling is in deze zin?). Het mooie van mijn werk is namelijk dat ik ook heel veel bij andere docenten in de les mag en kan zijn. Zo krijg ik de kans om anders naar mijn onderwijs maar ook dat van anderen te kijken, meer mee te krijgen van de wereld van de leerling én als het mij gegeven is samen met mijn camera de docent uiteindelijk weer een stapje verder te brengen in de eigen ontwikkeling. Ik hoop dus dat ik niet alleen wat geleerd heb vandaag maar met mij ook de docent en de leerlingen iets leerden.
Terwijl ik rondloop door het lokaal, kijkend naar posters die uit het niets ontstaan over moedertaal, besluipt mij de gedachte dat we in onderwijs ook onze moedertaal hebben. Mijn vaktaal is duidelijk anders dan die van deze docent Nederlands, zonder dat we daar veel bij stilstaan óf last van hebben.
Ondertussen zitten in het lokaal 17 leerlingen en het eerste wat ze op de poster schrijven is hun moedertaal in grote letters. Als ik snel tel kom ik al gauw op negen verschillenden geschreven, van Antilliaans tot Turks, van Braziliaans tot Vlaams, van Arabisch tot Pools, van Portugees tot Surinaams. En Nederlands natuurlijk niet te vergeten. De “taalbarrière” in vaktaal staat mij en mijn collega niet in de weg in onze communicatie en leerproces, net zoals het verschil in moedertaal deze leerlingen hun onderlinge verhoudingen niet tegengaat. We hebben namelijk voldoende gemeenschappelijke taal, met mijn collega’s de onderwijstaal, tussen de leerlingen Nederlands, en zo verstaan we elkaar dus allemaal.
Terwijl ik hierover mijmer gaan de leerlingen verder met hun poster. Op het digitale bord prijkt de volgende vraag: “wat vind je het mooiste woord in jouw moedertaal?”. Jeetje, wat was ik blij dat ik in het lokaal van 28 graden Celsius niet zat te zwoegen op dit dilemma. Wie heeft er ooit bij deze vraag stilgestaan? Ikke niet in ieder geval!
Wat vind ik het mooiste woord? In het Nederlands, in onderwijstaal of in het “NaSkeriaans” (zoals ik het in mijn lokaal altijd noem)? Ik kom er niet uit, terwijl de leerlingen hun antwoorden vlug neerpennen. “69”, “mi lobi you”, “lul”, “gamen”, “geld”, “Mac” en “aardbei” verschijnen op de grote vellen. Ik glimlach en denk “puber”, dat is toch het mooiste woord wat er bestaat? Met een knipoog natuurlijk, zoals bijna alles wat ik zeg en schrijf.
Wat vind jij het mooiste woord, in je moedertaal, in het Nederlands, in jouw vakgebied of in het onderwijs? Ik hoor ze graag en wie weet leer ik zo weer wat bij, net zoals bij de bijwoordelijke bepaling.
1 note · View note
overwijs · 11 months
Text
“𝙐 𝙗𝙚𝙣𝙩 𝙬𝙚𝙡 𝙖𝙖𝙧𝙙𝙞𝙜 𝙢𝙚𝙫𝙧𝙤𝙪𝙬.”
Tumblr media
Werken in het onderwijs heeft veel leuke kanten en andere voordelen. Ja, het is intensief, maar ook dat heeft voordelen. Als er dingen spelen in je leven, minder leuke zaken die je flink kunnen afleiden, dan is een baan waar je door de vele prikkels en beslissingen per minuut aan niets anders kan denken heel prettig zijn. Je even verliezen in je werk, vluchten uit jouw andere bestaan zou je kunnen zeggen, kan dan stiekem best lekker zijn. Zorgen uit mijn privé-leven kunnen dan even een paar uur verdwenen lijken, zodat ik met volle focus mijn werk kan doen.
Dat werkt. Mits. Ja, zoals zo vaak is er een voorwaarde, een maar. Als je lessen goed (genoeg) lopen, kan dat heerlijke afleiding zijn. Heb je lessen die minder goed gegaan dan je gewend bent, wat niet gek is als je zelf minder goed in je vel zit, dan komt dit extra hard aan. En dan hoor je jezelf opeens feller reageren dan misschien echt past bij de situatie, voel je die vervelende les dieper in je lichaam en geest. Terwijl als je terugkijkt op de les het vaak niet eens zó erg was.
Nou… Zo’n dag had ik dus. Andere frustraties drongen mij en mijn les binnen. Alle kleine verstoringen en uitdagingen gingen van mug naar olifantstatus. De les haalde niet het beste in mij naar boven zullen we maar zeggen. Dus sloot ik mijn les af met excuses aan de klas, dat ik misschien buiten proportie had gereageerd en bleef ik met mijn hoofd in mijn handen achter aan mijn bureau.
****, is dan het enige wat ik denk terwijl ik me suf reflecteer. Wat ging er mis en wat gebeurde er nou eigenlijk dat zo erg was. De conclusie was: zo erg was het allemaal niet. En toch voelde het niet zo. Als ik het lokaal uitloop zegt een leerling uit een andere klas: “ik hoorde dat u een zware les had mevrouw.” Ik interpreteer het als medeleven en bevestig dankbaar. Een ander, de grapjas, vraagt: hoe zwaar, 190 kilo?”. En de luchtigheid is terug, ook een beetje bij mij.
Die middag zie ik een leerling uit m’n klas een straf uitzitten en knoop een geïnteresseerd praatje aan. Hij vertelt wat er gebeurd was, wat hij er van vond, hoe het gesprek ging met die docent en sluit af met: “die docent vind ik gewoon niet aardig.”
Met de gebeurtenis van de ochtend nog vers op mijn netvlies flap ik er uit: “ik ben ook niet altijd aardig.” Waarop hij zonder twijfel reageert dat ik wél aardig ben. “Maar vandaag was ik toch niet bepaald aardig…”.
Hij kijkt mij even aan, terwijl hij verder gaat met het uitvoeren van z’n straf en zegt resoluut: “dat kan een keertje gebeuren mevrouw, dat maakt u niet onaardig.” En deze jongen laat in een gesprek van minder dan een minuut zien waarom werken in het onderwijs nou écht leuk is, pubers met hun kleine hartjes en grote monden.
2 notes · View notes
overwijs · 1 year
Text
Here we go, afscheid nemen van je klas
Tumblr media
Als docent bouw je in een paar maanden, een deel van een jaar of in een paar jaar een band op met een klas, met een leerling of met een groepje.
Je maakt samen dingen mee en dat hebben ze met niemand anders gedaan of geleerd. Dat maakt het toch bijzonder.
Ik geef nu al een paar jaar de eindexamenleerlingen les, en elk jaar heb ik weer een speciale klik met mij groepen. Je denkt dat het volgende jaar nooit meer kan worden als het afgelopen jaar.
Dat klopt ook, het wordt nooit zo als het jaar daarvoor. Het wordt op een andere manier bijzonder. Met elke lichting de eigen inside jokes.
Dit jaar had ik een paar leerlingen in de groep zitten die graag geintjes uithaalden met docenten en daarbij hadden ze aan mij de juiste.
Dus toen ik het alleen maar grappig vond toen ze een knop hadden gevonden om de stroom in mijn lokaal uit te schakelen, ontstonden er nieuwe tradities. Werd mijn bord niet stiekem uitgezet, namen ze mijn bord wel over via hun eigen devices. En kwam ik een donker lokaal binnen, leerlingen zaten met zaklampen aan, bewogen hun armen heen en weer en op het bord zong Danny Vera de beroemde woorden “here we go”
De lessen daarna zei ik geen “kom op, ga beginnen met je werk” maar “here we go”. Een voorbeeld van een van onze inside jokes, maar er waren er velen.
Toen ik van de week, voor de laatste officiële les met mijn klas, de school binnenliep en de leerlingen vanaf buiten al in het lokaal zag zitten, wist ik dat er iets gaande was. Ze hadden een plan.
Ik rekende op Roller Coaster en zaklampen. Ik kreeg een leerling die mij vol verwachting aan keek, mijn bord overnam en een presentatie gaf over een paar van onze inside jokes.
Een prachtig gebaar, bijzonder compliment en een uniek afscheid. Ja, ook dit jaar was het weer bijzonder en zoals dit jaar wordt het nooit meer.
Bekijk de video via deze link: https://vm.tiktok.com/ZGJmPftHp/ of deze: https://fb.watch/k3ZVytmTFe/ of anders deze: https://www.instagram.com/reel/CrTh4C0o14Z/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
Milou, dit is je verjaardag
Af en toe kwam ik dit jaar de les in, als leerlingen mijn bord hadden overgenomen en muziek afspeelden. Iets waar ik boos over had kunnen worden of waar we een grapje van konden maken. Je kan misschien wel raden waar ik voor koos.
Zo ontstond een traditie met twee liedjes: Roller Coaster van Danny Vera maar ook “…, dit is je verjaardag”. Een verjaardagsliedje met heel veel opties van verschillende namen via Spotify.
Tijdens een afscheidsles met mijn eindexamenklas namen ze het bord weer over en zetten ze mijn verjaardagslied op, niet wetende dat vandaag - twee dagen na de betreffende les - mijn verjaardag is.
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
Professionaliseren op zaterdag op een onconferentie
Tumblr media
Als docent is leren je vak, in mijn ogen is het zelf blijven leren dan ook een belangrijk onderdeel van mij werkende bestaan. Op een zaterdag kan dat bijvoorbeeld door het lezen van onderwijsboeken en blogs of door het luisteren naar een onderwijspodcast. Maar deze zaterdag werkte ik aan mijn eigen ontwikkeling doorvaar een onconferentie te gaan.
Een onconferentie? Ik was bij een Edcamp een vorm van een unconference, dus een onconferentie, dus een conferentie voor en door de deelnemers zelf. Een open space waarbij alleen de tijdstippen en de locatie door de organisatie geregeld of bedacht wordt. Bij de inloop zetten de onderwijsprofessionals zelf aan op het bord als ze een sessie willen voorzitten en anderen kunnen hier dan bij aansluiten om mee te doen.
Na jaren van willen deel nemen aan een Edcamp (en hiervoor ook de activiteiten van De Crowd), lukte het dit jaar eindelijk om er bij te zijn. Gelukkig kende ik al best een aantal deelnemers en organisatoren dus al bij binnenkomst voelde het als thuiskomen bij mijn onderwijsvrienden in de huiskamer van het LEF, de ontmoetings-, onderzoeks-, innovatie-, en samenwerkingsplek van onderwijs in Leiden.
Tumblr media
In de eerste ronde vertelde Sanne van der Linden over het LEF als ecosysteem in Leiden op basis van alle vragen van de deelnemers. Zo leerden we over hoe het LEF ontstaan is en zorgt voor samenwerking en innovatie tussen en bij de onderwijspartners in Leiden met allerlei mooie initiatieven tot gevolg zoals bijvoorbeeld de Nacht van de Leraar. Uit deze sessie haalde ik inspiratie op over het de benodigdheden voor succesvolle innovatie die ik zeker mee kan nemen in mijn rol binnen de projectraad van de onderwijsorganisatie waar ik werkzaam ben en daarnaast deed ik inspiratie op over mogelijke initiatieven vanuit de interne Academy waar ik werkzaam ben binnen diezelfde organisatie.
Nadat de strenge tijdsbewaker ons vertelden dat we door moesten, gingen we over naar ronde 2. Onderwijsvriend Glenn Hille vertelde over wat hij meenam van de ChatGPT / AI conferentie waar hij de dag ervoor aanwezig was. Van 6 vingers op door AI gegenereerde “foto’s”, via discriminatie die zichtbaar werd door andere AI afbeeldingen kwamen we tot een mooie discussie over AI in het onderwijs.
Alle deelnemers voelen dat we mee moeten gaan, juist om de nieuwe generatie hier ook mee te leren werken op een ethische en kloppende manier, zien ook voldoende mogelijkheden maar hebben ook vraagtekens bij hoe we dit ook kunnen inzetten tot een succesvolle vernieuwing. De invoering van de rekenmachine beloofde ook een nieuwe wereld binnen het wiskunde-onderwijs, en de komst van zoekmachines verving ons bezoekje aan de bibliotheek voor het bladeren in encyclopedieën, maar onze werkstukken zijn niet complexer geworden in de jaren, net zoals dat de wiskunde-opdrachten nu na de invoering van de rekenmachine ook gelijk van verwachtingen zijn gebleven.
Er kan steeds meer, maar kunnen onze leerlingen en studenten ook steeds meer? We voelen de kansen die verzilverd kunnen worden, maar voelen ook de waan van de dag, de druk van het curriculum en allerlei andere factoren op de loer liggen. Glenn weet ons nog te vertellen dat dinsdag de mogelijkheid om met AI lessen te laten genereren in LessonUp live gaat en laat ons zien hoe DELL-E met een simpele prompt bijzondere afbeeldingen kan laten genereren. Ik zie direct licht in de AI-tunnel, nu kan ik toch vast binnenkort ook allerlei diagrammen genereren die ik kan gebruiken in mijn lessen? Want het zoeken van dit soort afbeeldingen voor in lessen of toetsen, kost nu vaak veel tijd zonder copyright van methodes te schenden.
Ook tijdens een onconferentie is er tijd voor een lunch, met eigen lunchpakket of door mee te eten met lekkers wat andere deelnemers hebben meegenomen. De lunch heeft natuurlijk ook een belangrijke informele uitwisselingsfunctie, zo vinden we al snel de overeenkomst en verschillen tussen de scholen(organisaties) waar we voor werken, en gaat de lunch’ronde’ even snel voorbij als de interessante inhoudelijke rondes. En zo gingen we al snel weer door naar de derde en laatste ronde.
Tumblr media
De titel ‘reflectie en feedback’ trok direct mijn aandacht omdat ik in allerlei aspecten van mijn werk hiermee bezig ben. De inhoud bleek een gesprek over deze begrippen, maar wel gericht over het contact tussen collega’s in onderwijsteams. Aan de hand van een citaat op het whiteboard, “het probleem met feedback is dat mensen er onontkoombaar met zichzelf tussen zitten” – Griet op de Beeck VK 20/12/21, ontstond er een mooi gesprek. Bestaat reflectie zonder feedback, en andersom? Leidt feedback tot reflectie of kan reflectie ook tot feedback leiden? Kan iedereen leren reflecteren? Heb je feedback nodig in het onderwijs of is reflectie voldoende? Is het allemaal een semantische discussie? Bestaat er ook zoiets als teveel reflecteren? En liep ik daarna weg met allerlei interessante gedachtes, de boeken tip ‘conversations worth having – using appreciative inquiry’ en de deep democracy werkvorm waarbij je letterlijk achter iemand gaat staan als je het met hem eens bent.
Het kan lastig zijn om in drukke en moeilijke tijden tijd vrij te maken voor jezelf, voor leren, voor professionalisering. Maar nog nooit heb ik er spijt van gehad, als ik dat toch deed. En ook nu, na een intensieve week, ben ik blij dat ik gegaan ben. Ik kan het iedereen aanraden en wie weet, organiseer ik ooit nog een eigen Edcamp binnen mijn organisatie of vindt de EdcampNL ooit bij mij op school plaats.
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
Dit is je verjaardag (deel 2)
En toen was hij weg. De klas kijkt mij verbijsterd aan. Komt hij nog terug?
Hij bleef een tijdje weg, en dus ging ik verder met mijn les. Wel zette ik alvast een stoel voor hem klaar, klaar voor hem om er op te staan. Áls hij terugkomt.
Hij kwam terug en vond deze omgekeerde aandacht blijkbaar heel ongemakkelijk. Wat mij natuurlijk alleen maar meer uitdaagde. En stiekem vond hij het vast wel leuk hoor, zeker toen de hele klas mee ging doen en ook toen mijn collega vervolgens ook nog binnen kwam.
Toen dacht ik wel terug aan mijn schooltijd? Wat deden we aan verjaardagen? Sommige leerlingen trakteerden, anderen niet. Soms werd er gezongen of iets als verrassing in je kluisje gedaan. Feliciteerden docenten mij, als ze het hoorde vast wel, maar zij hadden geen reminders in hun leerlingvolgsysteem, dat bestond toen nog niet (volgens mij).
Hoe was/zijn verjaardagen bij jou op school? Ik ben benieuwd.
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
Dit is je verjaardag
Een paar maanden geleden was er een leerling met het briljante idee om zijn iPad te verbinden met het scherm in mijn lokaal voordat ik er was. Hierdoor kon hij een leuk muziekje afspelen op het bord. Een van de nummers die hij speelde toen ik de les binnen kwam was “Milou, dit is je verjaardag”. Het begin van een hele reeks geintjes die hij met mij heeft uitgehaald.
Ook toen wij op kamp waren met klas 4, het leerjaar van deze leerling, zette hij het nummer ook op en eindigde het verhaal met mijn collega (niet jarig) op een stoel en alle leerlingen zingen en klappen voor hem. Dit nummertje is dus een soort kleine traditie geworden. Dus toen ik in het leerlingvolgsysteem zag staan dat deze leerling jarig was op de dag van mijn les, ontstond het idee heel snel.
Als ik de school binnenkom, laat ik iets te opvallend merken dat ik weet dat hij jarig is en voelt hij de bui dus al hangen. En vlucht hij het lokaal uit voordat ik het geintje kan uithalen, voordat ik hem een keer in de maling kan nemen in plaats van hij mij.
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
Na het eerste uur van de dag loop ik van het ene schoolgebouw naar ons hoofdgebouw. Een kleine wandeling van 5 minuten.
Onderweg komen een paar leerlingen mij tegemoet fietsen, ik roep “goedemorgen” zoals ik altijd doe. Terwijl ik verwacht dat zij hetzelfde zeggen, hoor ik opeens door de muziek van mijn oortjes toch iets anders.
“Fijne Valentijnsdag! Ik waardeer u als docent!”
Tumblr media
En dat van een leerling die ik niet eens lesgeef. Toch lekker! ❤️
Een aardig gebaar is vaak zo makkelijk, goedkoop en kost weinig energie, en tegelijkertijd kan het van zo’n grote betekenis zijn voor iemand.
ps. Hierbij een foto waarbij ik “hart” mijn best doe om met mijn hand een half hartje te maken zoals mijn leerlingen dat tegenwoordig doen. Voor het gemak ook een foto met hoe wij dat vroeger deden 😅 (al deden wij nooit halve hartjes).
Tumblr media
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
𝓥𝓪𝓵𝓮𝓷𝓽𝓲𝓳𝓷𝓼𝓭𝓪𝓰
Bij mij op school was er vandaag een rozenactie waarbij leerlingen en personeel anoniem een roos konden kopen en werd dan bezorgd bij iemand in de school.
Ik ben zo’n gelukkig mens met fijne collega’s, dat ik maar liefst drie rozen mocht ontvangen. Waarvan eentje tijdens de les.
Heb jij nog iets aan Valentijnsdag gedaan? Doet of deed (vroeger) jouw school er ook iets aan?
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
“Zijn jullie leuk genoeg?”
Mijn leerlingen weten dat ik filmpjes maak en vinden dat best interessant. Ze weten alleen nooit wanneer de camera aan staat, en dat is vaker niet dan wel. Zo houden we samen de filmpjes wel spontaan.
3 notes · View notes
overwijs · 1 year
Text
Er zijn soms meer opties dan je denkt
Deze leerling vindt mij gemeen. Toch laat ik soms bewust wat informatie achter. Vertel jij soms iets bewust niet aan iemand?
2 notes · View notes
overwijs · 1 year
Text
“U kunt dus eigenlijk gewoon alles”
Na dit gesprek kan ik alleen maar zeggen: “wat een eer dat jullie les van mij krijgen!”. Maar natuurlijk moet ik hier wel een grote sarcasme-waarschuwing bij geven.
2 notes · View notes
overwijs · 1 year
Text
Een nieuwe klas, een nieuwe reputatie
In de afgelopen jaren heb ik regelmatig een klas overgenomen gedurende het jaar. Of een klas gekregen aan het begin van het jaar met leerlingen die al een tijdje bij ons op school zitten maar nog nooit van mij les hadden.
Op een kleine school zoals die van mij, heb je een reputatie. Die van mij is meestal, streng, duidelijk, grappig en legt goed uit. De meeste leerlingen vonden het daarom meestal wel prima om van mij les te gaan krijgen, sommigen keken er naar uit en sommigen vreesde er een beetje voor.
Nu kreeg ik deze week een nieuwe klas. En ik had inderdaad een reputatie, maar wel een hele andere reputatie dan ik gewend was…
2 notes · View notes
overwijs · 1 year
Text
Het zijn maar managers, geen wilde dieren
Tumblr media
“Maar vind je dat dan niet spannend, Milou?”
“Nee hoor, het zijn maar managers…”
Een flard uit een gesprek tussen mij een collega van de week. In de wekelijkse nieuwsbrief met alle info van de komende week stond in de agenda bij vrijdag: “Milou extern”, en hierdoor ontstond het gesprek. Naast mijn lessen en taken op mijn school, werk ik ook voor de Academy van onze grote organisatie en daardoor ben ik soms extern, zoals deze vrijdag dus.
In mijn werk bij de Academy doe ik allerlei verschillende dingen en dit keer mocht ik als facilitator bij de managementdag zijn, een soort studiedag voor alle directeuren, schoolleiders, teamleiders en andere personeelsleden die middels een wildcard er bij waren. En natuurlijk, een training geven aan docenten is misschien anders dan aan managers, net zoals dat lesgeven aan pubers anders is dan aan collega-docenten. Dus ik begreep de vraag, maar ik vind dingen nou eenmaal niet zo snel spannend (binnen mijn werkveld dan).
Sterker nog, ik vind het super leuk om bij dit soort dagen te mogen zijn én ook nog een rol te mogen vervullen. Maar wat vult dan mijn dag als facilitator? Dat is iets waar niet iedereen direct een voorstelling bij heeft, wat ik mij kan voorstellen.
Om eerlijk te zijn begint zoiets al eerder, je hebt overleggen van te voren over het draaiboek en de invulling van de dag. De avond van te voren rij ik al anderhalf uur naar de locatie, om ’s avonds nog met mijn collega’s de dag en invulling door te spreken en ’s ochtends zien we elkaar weer vanaf ontbijt tot de afsluitende borrel. Intense en fijne manieren om samen te werken.
In de ochtend zijn wij als eerste op de locatie om alles klaar te zetten, de grote zaal, de workshopruimtes, de ontvangstruimtes, tafels en stoelen verplaatsen, posters ophangen voor het inschrijven van workshops, briefjes klaar leggen voor de indeling in groepen en allerlei andere kleine klusjes.
Gedurende de dag zorgen we ervoor dat alles op schema loopt, dat deelnemers weten waar ze moeten zijn en daar ook op tijd komen, dus ja, af en toe loop ik de managers op te jutten zoals dat ook wel bij leerlingen gebeurt. Maar, de hoofdmoot is natuurlijk de inhoud. Tijdens workshops gegeven door workshopleiders zorgen wij dat alles goed loopt, dat groepjes goed verdeeld worden en dat de gesprekken tijdens de verschillende momenten een goede verdieping halen, bijvoorbeeld door de juiste vragen te stellen. Regelmatig geven we ook zelf workshops of helpen we de workshopleider in de voorbereiding bij het vinden van de juiste werkvormen.
In de middag had ik als facilitator een eigen groepje managers voor het voeren van een reflectief gesprek, wat haal je uit de dag zelf, hoe kijk je naar jezelf als leidinggevende, welke nieuwe verbindingen heb je gelegd en wat neem je mee naar de volgende werkdag of naar komende weken. Gelukkig hadden we daarvoor een zeldzaam vrij moment op deze intense en drukke dag, we liepen samen met de facilitators een rondje door de natuur en bereiden tegelijkertijd onze reflectieve gesprekken voor door ze met elkaar door te spreken en nog beter te maken.
Daarna gingen we allemaal met ons eigen groepje naar de inspirerende ruimtes, waar ik met mijn groep naar de boomhut uitkijkend over een prachtige ven mocht. We maakten een foto van iets moois op de grond en vanuit de boomhut met aanliggend terras. Net zoals een manager elke dag doet, keken we even vanaf de grond, midden in het team, naar iets, om daarna als manager er ook vanuit de helikopterview naar te kijken. Dingen zagen er anders uit, details die je op de grond kon zien, zag je vanaf boven niet, maar boven kon je weer verder kijken en zag je de stip op de horizon. Het een was mooier vanuit de boomhut, terwijl andere juist mooi op ooghoogte waren. Zo moet je als manager soms ook de dingen vanuit de verschillende perspectieven bekijken en alle informatie meenemen. Een prachtig begin voor ons gesprek, in deze prachtige omgeving.
Voor dat je weet is het alweer tijd voor de gezamenlijke afsluiting en daarna de buitenborrel. Een werkdag van een kleine 12 uur, kan voorbij vliegen, dat merk je dan weer. Maar man, wat gaaf om dit werk te kunnen doen! Stinkerd naar de rook van de vuurkorf stapte ik moe en voldaan weer in de auto, volgas (of in mijn geval volstroom) naar huis.
2 notes · View notes
overwijs · 1 year
Text
Hees in Heeze
Ik begon vandaag de werkdag hees in Heeze. Een werkdag van een docent die deze dag geen les geeft, wakker geworden in een hotelkamer.
1 note · View note
overwijs · 1 year
Text
🅂🄿🄸🄴🄺🄱🅁🄸🄴🄵🄹��
Heb jij wel eens een spiekbriefje gemaakt? Heb je deze vervolgens ook gebruikt? Denk je dat ik wel eens een spiekbriefje heb gebruikt? En worden (of werden) er spiekbriefjes bij jou in de klas gebruikt?
Ik ontdekte laatst dat een leerling een spiekbriefje had gemaakt voor mijn toets, daar schrok ik van want als docent denk je toch altijd dat je het wel door hebt. Ik weet dondersgoed dat er ook in mijn les rottigheid wordt uitgehaald, maar spiekbriefjes? Het bleek dat de betreffende leerling hem niet eens uit zijn tas had gehaald, maar áls hij hem nodig had, dan had hij hem gepakt.
Deze leerling had het spiekbriefje niet nodig, hij had goed geleerd en wist voldoende van mijn vak. Dat is geen toeval, een spiekbriefje maken is hartstikke leerzaam en wij zetten het dan soms ook in als werkvolk tijdens de les. Als je zoveel tijd en aandacht besteed iets goed op een spiekbriefje te zetten, dan vergeet je het vaak minder snel en weet je het dus nog op de toets. Hartstikke leerzaam dus het máken van het spiekbriefje, het gebruiken van het spiekbriefje is dan weer wat minder nuttig voor het leerproces.
Heb jij wel eens gespiekt? En denk je dat ik vroeger spiekte? Zo ja, bij welk vak dan?
In het filmpje bespreek ik het fenomeen spiekbriefje met een leerling. Ik ben benieuwd wat hij hier van meeneemt.
2 notes · View notes