#στο πάρα 5

[v1ckymult1fand0m]

Το αντικειμενικά σωστό μου ranking της πεντάδας με βάση το πόσο συχνά/εύκολα αρρωσταίνουν (+headcannons)

1) Σπύρος. Ο μπρο αρρωσταίνει καθε δεύτερη βδομάδα. Αν υπάρχει κάποια γρίπη που κυκλοφορεί την άρπαξε ήδη 2 φορές. Στην πανδημία θα ήταν το 3ο πανελλήνιο κρούσμα και μετά θα κολλαγε κάθε μετάλλαξη που υπήρχε. Ανεβάζει τα σαραντάρια για πλάκα. Στο φαρμακείο τον ξέρουν με το μικρό.

2) Ζουμπουλία. Αρπάζει την εποχιακή γρίπη κάθε φορά, χωρίς εξαίρεση. Αρνείται κατηγορηματικά να παραδεχτεί ότι αρρώστησε. Και να έχει 39.6 πυρετό και θα είναι έξω στο χωράφι να δουλεύει με την τσάπα. Αν την πιέσουν ίσως να πάρει ένα ντεπον αλλά μέχρι εκεί.

3) Αγγέλα. Δεν αρρωσταίνει συχνά, κυρίως όταν πέφτει για ύπνο με βρεγμένο μαλλί. Δεν ανεβάζει πολύ υψηλούς πυρετούς, το μαξ 39.2. Πάντως και 37.05 να έχει, θα πάρει τηλέφωνο στην δουλειά και θα λείψει για όσες μέρες είναι άρρωστη συν μία (και καλά για σιγουριά). Αν κάποιος την εκνευρίσει θα βηξει στα μούτρα του.

4) Φώτης. Ανεβάζει μια φορά στους 2 μήνες 37.5 και κάνει λες και είναι η συντέλεια του κόσμου. Με απλά λόγια: dramatic bitch. Στην Β γυμνασίου είχε πνευμονία μες στην περίοδο των διαγωνισμάτων και χρέωνε τους συμμαθητές του 5€ για να βηξει στα μούτρα τους και να τους κολλήσει.

5) Ντάλια: Έχει αρρωστήσει 4 φορές σε όλη της την ζωή. Και βουβωνική πανώλη να κυκλοφορούσε, δεν θα κολλαγε. Στο σχολείο είχαν κολλήσει όλα τα κορίτσια γρίπη και ήταν με 39.5 αλλά εκείνη ήταν με 36.6. Εκμεταλλεύεται τις λίγες φορές που αρρωσταίνει για να κάνει μαραθώνιο στις σαπουνόπερες της.

#sto para 5 #sto para pente #στο πάρα 5 #στο παρα πεντε #para 5 #παρα 5 #στο παρά πέντε #αγγέλα ιωακειμίδου #φώτης βουλινός #σπύρος δελογλου #Ντάλια Χατζηαλεξανδρου #Ζουμπουλία Αμπατζιδου #canon because i said so #i may or may not have slightly based it on the episode where they get sick

[parapentelove]

Καλή χρονιά είπαμε;

#καλη χρονιά λοιπόν! #αληθώς ο κύριος! #άντε να μας μπει καλά το 24 #γιατί το 23 ήταν για κλάματα #και εγώ έτσι κοιτάω την βασιλόπιτα #para pente #στο πάρα 5 #sto para 5

[theklaapologist-gaitanosversion]

Loveta belongs to @xazomara

Temper belongs to @darkside-cookies

PROPAGANDA UNDER THE CUT

Loveta

H Λοφτα (Loveta), είναι ο πιο πρόσφατος χαρακτήρας μου για το dnd. Παίζουμε στο curse of Strahd και η Λοφτα είναι μια life domain cleric αφοσιωμένη σε μια θεότητα της αγάπης την Αφροδίτη. Είναι ένα firbolg δύο μέτρα ύψος με σγουρά ροζ μαλλιά ένα βλέμμα όλο χαρά και ένα χαμόγελο ��ου γεμίζει χαρά όλο τον κόσμο. Ήθελα η χαρακτήρας μου στο CoS να είναι bubbly και happy go lucky γιατι ξερω οτι το setting είναι πολύ Dark και ένα πάρα πολύ αγαπημένο μου trope είναι χαρούμενοι και καλοί χαρακτήρες να προσπαθούν να κρατησουν τη καλοσύνη τους όταν τα πάντα γύρω τους καταρρέουν.

Λόγοι να ψηφίσεις τη Λοφτα : 1) είναι icon, she is a pansexual polyamorous priestess of a sex/love goddess, it doesn't get more sexy than that

2) είναι ότι πιο adorable υπάρχει σε όλο τον κόσμο, η προσωπικότητα της είναι παστέλ ροζ μαλλί της γριάς

3) η μαγεία της και τα ξόρκια της κάνουν manifest ως ροζ γκλιτερ και όταν χιλαρει κάποιον η αίσθηση που έχει είναι σαν μια ζεστή αγκαλιά

Temper

Τέμπερ/Tmperance. 25 χρονών. Καημένο, βικτωριανό ποντίκι, εγκλωβισμένο μαζί με τον αδερφό του και τη γκόμενα του αδερφού του σε μια σκοτεινή, ομιχλώδη χώρα από την οποία δεν μπορούν να φύγουν αν δεν σκοτώσουν τον τύραννο που την κυβερνάει. Θα ψάξει τις πιο σκοτεινές πλευρές της ύπαρξής του για να βρει τη δύναμη να σώσει τα άτομα που αγαπάει (και στην πορεία θα τσακωθεί με όλα τα άτομα που αγαπάει). Το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του επειδή έχει έμφυτη, σκοτεινή μαγεία. Τραυματικό παρελθόν όπου κάλεσε κατά λάθος έναν δαίμονα που σκότωσε τη μικρή αδερφή του. Έχει ΘΕΜΑΤΑ. Λόγοι για να τον ψηφίσετε: 1) αυτιστικός, 2) καθολικός 3) απίστευτα προληπτικός 4) themes σχετικά με τη σύγκρουση ανάμεσα στην έννοια της μοίρας και την ελεύθερη βούληση 5) champion of agency 6) πρήξας - νομίζει ότι ξέρει τι είναι το καλύτερο για τους άλλους και θα τους πιέσει μέχρι να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους 7) τα χόμπι του είναι να λέει ψέματα, να κλέβει πράγματα και να είναι emotionally constipated 8) soft spot για κάθε καημένο, απελπισμένο παιδάκι που βρίσκουν στον δρόμο τους

#greekblr oc sexyman poll #let the voting begin #thelw na dw ksekatiniasma <33333

[solmeister13]

Σολ πραγματικά το Junkie ήταν ένα από τα πιο συγκινητικά και συναισθηματικά φορτισμένο τραγούδι σε αυτόν τον δίσκο κατά την γνώμη μου..ένιωσα τον πόνο σου.. πραγματικά όποτε το ακούω βουρκώνω.. είναι απλά ένα αριστούργημα και πιστεύω πως ταίριαξε τέλεια ως τελευταίο κομμάτι για το κλείσιμο του δίσκου. Για το video clip τι να πω.. Αριστούργημα.. όλα αυτά τα συναισθήματα που ήθελες να μας μεταφέρεις πιστεύω πως το κατάφερες. Τα νιώσαμε και εμείς.. ειδικά εκεί που εμφανίζεται το πρόσωπο σου.. πιστεύω πως αυτό το κομμάτι δείχνει τον πόνο που έχεις νιώσει και το πόσο έχεις αλλάξει για αυτήν την αγάπη.. Γιατί όπως λες και στο κομμάτι "Για την αγάπη έγινα Junkie". Πιστεύω πως το σημείο που φαίνεται το πρόσωπο σου τα λέει όλα.. Δεν ξέρω αν είμαι λάθος ή σωστή με αυτές μου τις σκέψεις αλλά ήθελα να σου τα πω. Ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά που μας προσφέρεις.. Ο δίσκος σου ήταν υπέροχος.. Αυτό το vibe που δίνει.. είναι απλά τέλειο..και να πειραματίζεσαι με την μουσική και με ότι άλλο θέλεις. Με την τέχνη γενικά. Είσαι Καλλιτέχνης με Κ κεφαλαίο. Και το αξίζεις αυτό. Solmeister ποτέ δεν με έχεις απογοητεύσει. Εσύ είσαι αυτός που όταν σε έμαθα και άρχισα να σε ακούω με άλλαξες προς το καλύτερο. Με βοήθησες. Μπορεί να μην με ξέρεις αλλά με βοήθησες προς το καλύτερο μέσα από την τέχνη σου. Και σε ευχαριστώ γι'αυτό. 5 χρονιά σε όλο αυτό (στο fam🖇️) και συνεχίζουμε ❤️

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ <3 <3 <3

Χαίρομαι πάρα πολύ που σας μετέδωσε το συναίσθημα το πείραμα με το φιλμ γιατί αλήθεια ήθελα κάτι να φτιάξω κάτι τόσο μινιμαλιστικό για να πω κάτι. Τα μεγαλύτερα συναισθήματα μας, όπως η θλίψη ας πούμε, δεν είναι περίπλοκα. Είναι απλά, αλλά έχουν ένα μέγεθος που αν αφεθείς μπορεί να σε πνίξει...

[attichoney4u]

Τις προάλλες συζητουσα με έναν ξάδελφό μου για τους κακούς της ελληνικής τηλεόρασης και συνειδητοποίησα πως έχουμε σοβαρή έλλειψη.

Υπάρχουν οι πέντε κακοί από το "Παρά 5", όμως κανένας από αυτούς δεν είναι αρκετά memorable γιατί οι πάντες ασχολούνται με τους πέντε και ο Καπουτζίδης δεν έκανε καλή δουλειά στο να παρουσιάσει τον Παυρινό ως την ύστατη απειλή. Ο Ανδρέας και ο Νίκος λαμβάνουν κάποιο focus (κυρίως λόγω shipping) αλλά δεν είναι οι βασικοί κακοί και υπάρχει η υπόνοια πως διαφωνούσαν με τον Παυρινό αλλά δεν είχαν την δύναμη να του εναντιωθούν.

Η Αννέτα από το "Είσαι από το ταίρι μου" είναι περισσότερο ανταγωνιστική πάρα κακιά ακριβώς. Το ίδιο και η "γιαγιά" από το "Ντόλτσε Βίτα".

Τελικά, μόνο η Σωσώ από τα "Εγκλήματα" πέφτει στο παραδοσιακό αρχέτυπο του κακού (και είναι τόσο απολαυστική).

Εσείς τι λέτε;

#greece #greek television #greek tv #sto para pente #sto para 5 #eglimata #dolce vita #eisai to tairi mou

[kapoiokalokairitou22]

Γενικά δεν ειμαι ο τυπος που μετανιώνει πράγματα, αντιθέτως,χαίρομαι για ολα όσα έζησα είτε ομορφα είτε ασχημα,ειδικά όλα όσα έζησα στην εφηβεία μου,

Παρόλα αυτά υπάρχει ένα μοναδικό πράγμα που μετανιώνω κάθε μερα,

Οχι γκομενος,ούτε λάθος παρέα,

Αλλα το γεγονός ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου μεταξύ 13 και 18 ήθελα υπερβολικά πολύ να παθω κάτι,έκανα έντονα κακό στον εαυτό μου,άνοιγα πληγές που δεν είχαν καμία δουλειά να βρισκονται στο σωμα μου,

Ήθελα να δώσω τέλος,είχα γράψει κ βιβλίο για αυτό κάποτε,το είχα σχεδιάσει τελεια,

Στα 18α γενέθλια μου,

Εκεί θα τελειωναν ολα,

Φέτος κλείνω τα 20,

Αυτό που μετανιώνω βάναυσα πολύ,κ με γρατζουναει στο στήθος κάθε μερα,είναι ότι αυτό το βιβλίο που τότε έγραψα,έπεσε κάποια στιγμη στα χέρια της μαμάς μου.

Να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδι,να το μεγαλώνεις με όλη σου την αγάπη,

Έστω όπως έχεις μάθει εσυ να αγαπάς,ακόμη κ αν είναι λάθος ο τρόπος,

Και επί 5 χρόνια να έχεις το συνεχές αγχος ότι θα χαθεί κάποια στιγμη που δεν θα το περιμένεις,κάποια στιγμή που θα λειπεις εσυ απ το σπιτι,που ίσως εσυ περνάς καλά εκείνη την στιγμή και δεν έχεις ιδεα.

Λυπάμαι πάρα πολύ.

It gets better για όποιον έχει ανάγκη να το ακούσει.

Συγγνωμη, μαμα.<3

[kebriones]

Έχεις διαβάσει το "Ο κύριος μου Αλκιβιάδης" του Α. Βλάχου; Έχει να κάνει με την ζωή του αρχαίου Αλκιβιάδη και το βιβλίο σε βάζει στην εποχή που έδρασε και στις απόψεις των συνηθισμένων πολιτών. Περιέχει επίσης και άλλες αξιοσημείωτες προσωπικότητες, όπως Σωκράτη, Νικία, Περικλή, Ασπασία κτλ.

Το μόνο πρόβλημα του είναι πως έχει πάρα πολλές πληροφορίες (αισθανομουν πως αν παρέλειπε μερικές θα έρεε καλύτερα η πλοκή) και παρά την λατρεία του αφηγητή, ο Αλκιβιάδης παραμένει για μένα μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα...

Το εχω πανω στο γραφειο μου εδω και δυο μηνες και προσπαθω να το τελειωσω, μου εχει μεινει το 1/5 του βιβλιου. Εχεις δικιο οτι εχει πααρα πολλες ιστορικές πληροφορίες που το κάνουν δυσκολο και βαρετο σε ορισμένα σημεια. Επισης εχω την εντύπωση οτι προσπαθησε να δικαιολογήσε�� τα αδικαιολόγητα του αλκιβιαδη, που για μενα χαλαει την γοητεια του σαν χαρακτηρα, γιατι ειναι οι αντιθέσεις και η παλαβομαρα του που τον κανουν να εχει ενδιαφέρον. Αλλα ειναι καλογραμμένο, ειδικα στην αρχη. Απλα μου εδωσε την εντύπωση οτι προσπαθεί να καθαρισει τον Αλκιβιάδη απο οτιδήποτε δεν εγκρίνει ο συγγραφέας και ειναι σχεδον σαν να μην ειναι ο ίδιος άνθρωπος που περιγράφει πχ ο Πλούταρχος η ο Πλάτωνας, ενω εχει προσπαθήσει να δωσει με τοση ακρίβεια και ζωντάνια το ιστορικό πλαίσιο.

[daimewdis]

29/8 του 22' Η ώρα είναι 6:51 ξημέρωσε. Είχα γράψει στις 5, αλλά για κάποιο δεν ανέβηκε. Ίσως πάρα ήταν πολλά. Οπότε πρέπει να ξανά γράψω. Δεν νομίζω πως θα γράψω, όσα έγραψα πιο πριν, αλλά θα προσπαθήσω. Θα γράψω άλλη μία, ίσως αύριο. Είμαι στο μπαλκόνι, αυτή την στιγμή ακούω μουσική και άναψα ένα ακόμα τσιγάρο, πάλι άδειασα το πακέτο, αλλά είχα καβάτζα άλλο ένα. Κοίτα, πάνω κάτω τα ίδια, αλλά κάπου στα ίδια, κάτι θα υπάρχει νέο. Κάτι που δεν έχω πει, ίσως καλύτερα, ίσως χειρότερα. Το δυσκολότερο πράγμα ήταν να αρχίσω. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα, το δεύτερο ήταν να γράφω και το τρίτο και το δυσκολότερο ήταν όσα γράφω, να τα εκφέρω με την φωνή μου. Γιατί είναι εγώ, και εγώ, είμαι εγώ, ξέρεις, είναι δύσκολο όταν είναι κάποιος τόσο κλειστός, να καταφέρει να ανοιχτεί, και όταν ακούς την φωνή κάποιου με κάποιο λόγο τον "αισθάνεσαι" ή ανοίγεται. Όσο και αν υπάρχουν φορές που γράφω random, και είναι όντως random, τίποτα δεν κάνω στην τύχη, όχι γιατί δεν πιστεύω στην τύχη. Αλλά γιατί συνήθιζε η τύχη να με εγκαταλείπει. Πριν μέρες έγραψα έναν στίχο που αναφέρω το "μέτρο". Είχα ένα beat το 2019, και ταιριάζει στο κομμάτι που είχα γράψει το 2019 καλοκαίρι "η ψυχοσύνθεση μου". Μου είπε ο Παναγιώτης πως πρέπει να το κόψεις, ράψεις πάνω στο μέτρο να πατηθεί. Του κάνω, πως δεν θα το κάνω, θα προσπαθήσω όπως είναι, όπως το έχω γράψει να το ηχογραφήσω. Τον ρώτησα κάποια πράγματα όσο αφορά το μέτρο. Γιατί είμαι ανίδεος και ήθελα να μάθω. Μου είπε κάτι που το ήξερα ή το πίστευα, αλλά είχα ανάγκη να το ακούσω, ήταν αυτό που πραγματικά χρειαζόμουν. Μου λέει: ό,τι θες μπορείς να κάνεις πάνω στο beat, αν στα αυτιά σου ακούγεται ωραίο, δεν έχει σημασία αν δεν πατάει στο μετρό, εγώ σου λέω τι είναι το σωστό. Αλλά εσύ δημιουργείς. Πάντα δημιουργώ, αλλά ήμουν καλύτερος στο να διαλύω. Η ώρα είναι 7:04. Ανάβω άλλο ένα ακόμη τσιγάρο. Με έχω χάσει. Και με τον εαυτό μου τα έχω. Με εμένα. Έχω ξεφύγει, μπλέχτηκα σε καταστάσεις χωρίς να λογαριάσω καλά τις επιπτώσεις, δεν με ενδιέφερε, και κοίτα τώρα πως έχω μεταλλαχτεί. Έχω περάσει από χειρότερα σκοτάδια, και είχα παίξει καλά με το μυαλό μου, ήμουν προετοιμασμένος τι θα με περίμενε. Και έτσι κρατιομουν. Με νύχια και με δόντια μη λυγίσω, μη ξεφύγω, μη χάσω τον έλεγχο. Τώρα όμως είναι διαφορετικό, δεν έχουν όλα τα σκοτάδια το ίδιο στορι, το ίδιο έργο. Την ίδια αντιμετώπιση. Έκανα λάθη, κάνω λάθη και θα κάνω. Η ώρα είναι 7:19. Ανάβω άλλο ένα ακόμη τσιγάρο. Υπάρχει ακόμα ο Μπάμπης και τον έχω κουράσει ένα χρόνο τώρα, με καταστάσεις που δεν μπορούσα να διαχειριστώ. Ο Μπάμπης ξέρει το μυαλο μου, το πώς λειτουργώ, δεν χρειάζεται πάντα να εξηγώ. Ξέρει τι θέλω να πω, και πως, και ας μην εκφράζομαι πάντα σωστά. Δεν θα τον άλλαζα, όχι γιατί δεν μπορώ να βρω καλύτερους. Αλλά γιατί κανείς δεν θα μπορούσε να μπει στο μυαλό μου. Ούτε την ψυχολόγο μου έχω αλλάξει, και ας έχω διακόψει, γιατί θα έπαιρνε χρόνια κάποιος άλλος να κατανοήσει το μυαλό μου και κυρίως πολύ παραπάνω ώστε να ανοιχτό. Ξέρεις, δεν ήταν ότι δεν ψαχνόμουν, ήταν ότι όταν κάτι μου "πήγαινε" δεν το άλλαζα. Η ώρα είναι 7:39 και πιστεύω πως δεν έχω γράψει ούτε τα μισά από όσα ήθελα ή δεν τα έγραψα όπως ήθελα. Συμβαίνουν αυτά. Ο χρόνος με τρόμαζε. Και πρέπει να προχωρήσω. Και ξέρω πως πάντα ήμουν αυτός που ότι έχτιζα το γκρέμιζα. Δεν θέλω να το κάνω. Το ό,τι είμαι ο δαιμεώδης, χτίστηκε ή δημιουργήθηκε στην προσπάθεια να ξεφύγω από άλλες καταστάσεις. Το να γράφω, οφείλεται στο να βάζω τα πράγματα σε μία τάξη ή για να είμαι ειλικρινής, και να το πω πιο σωστά, πιο καλά. Στο να αδειάσω το μυαλό για να μη φουντάρει. Έχω βγάλει τα μάτια μου, και συνεχίζω να βλέπω να αιμορραγούν.

Κρατώ το μαχαίρι, όσο η θηλιά με σφίγγει. Βλέπω το κενό σιγά σιγά να με καταπίνει.

-Δαιμεώδης

[pametaratsa]

30 Αυγούστου 9:30 π.μ

Η μαμά μου πέθανε, πριν καν κλείσω τα 18.

Θανατηφόρος και ύπουλος ο καρκίνος..

Ήμουν σίγουρη ότι θα γινόταν καλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι ίσως και να πέθαινε, ακόμη και τις τελευταίες της μέρες είχα την πίστη αυτή, ήμουν τόσο σίγουρη με την ιδέα ότι απλά χρειαζόταν λίγο καιρό και θα επιστρέφαμε ξανά πίσω στην απλή και καθημερινή μας ρουτίνα.

Τις τελευταίες βδομάδες δεν μπορούσα καν να την αναγνωρίσω, την έβλεπα μέρα με τη μέρα να χάνει τον εαυτό της, κάθε φορά που κοιτούσες τα μάτια της έβλεπες ένα κενό μα ακόμη και τότε κατάφερνε να μας κοιτάξει με τόση αγάπη.

Είχε χάσει την φωνή της, μόνο κάτι αχνές και σκόρπιες λέξεις μπορούσε να ξεστομίσει..

Ήταν τόσο δυνατή και παρόλο που πονούσε δεν έχασε στιγμή το χαζό της χιούμορ, το πονεμένο της χαμόγελο, ποτέ της δεν παραπονέθηκε και πότε της δεν έδειξε ότι είχε στιγμές απαισιοδοξίας.

Το προηγούμενο βράδυ είχε πέσει σε κόμμα, την φροντίζαμε όλοι μαζί στο σπίτι σαν οικογένεια. Πάσχιζε τόσο πολύ να μείνει ξύπνια, να πάρει τα χάπια που έπρεπε μα δεν μπορούσε όσο κι αν πάλευε.. Έπεφτε συνεχώς σε λήθαργο. Το ένα δευτερόλεπτο άνοιγε τα μάτια της όπου και τότε βρίσκαμε την ελπίδα έστω να της δώσουμε μια γουλια νερό και το άλλο χανόταν πάλι και κοιμόταν βαθιά.

Είχαμε όλοι μαζευτεί γύρω της και την κοιτούσαμε ελπιζοντας να ξυπνήσει.

Άνοιξε τα μάτια της, ασυγκράτητα βγάλαμε κάτι επιφωνήματα θαυμασμού και ευτυχίας.

Μας κοίταξε τόσο γλυκά με ένα τρυφερό βλέμμα "Σας αγαπάω πάρα πολύ" είπε, μας κοίταξε λίγα δεύτερα ακόμα, και ξανά έπεσε σε λήθαργο. Αν και είχε χάσει την φωνή της τα τελευταία αυτά της λόγια ακούστηκαν τόσο καθαρά και δυνατά.

Δεν ήξερα ότι αυτά ήταν η τελευταία φορά που θα μας μιλούσε, δεν ήξερα ότι ήταν τα τελευταία της λόγια, ακόμη και τότε δεν μου περασε από το μυαλό ότι θα πέθαινε.

Εκείνη το ήξερε, μα δεν μας είπε τίποτα, τώρα βγάζουν όλα νόημα.

Δακρύζω και νευριάζω όσο θυμάμαι όλα τα σημάδια που είχε δείξει και δεν το είχα καταλάβει. Ίσως να μην ήθελα να το καταλάβω.

"Σας αγαπάω πάρα πολύ", "Σας αγαπάω πάρα πολύ", "Σας αγαπάω πάρα πολύ"...

Αυτά τα λόγια με κρατάνε ξύπνια και τριγυρνάνε στο μυαλό μου.

Τα βάζω με τον Θεό.

Κάποιες φορές εύχομαι να πίστευα σε οποιαδήποτε θρησκεία, ίσως τότε ο θρήνος μου να ήταν έστω και λίγο πιο εύκολος.

Να πιστεύω ότι βρισκεται κάπου όμορφα και με προσέχει και είναι πάντα δίπλα μου.

Πονάει ακόμη περισσότερο το ότι δεν πιστεύω, δεν πιστεύω πως είναι κάπου ευχάριστα, δεν πιστεύω ούτε ότι με προσέχει ούτε ότι με βλέπει. Με γεμίζει ένα αίσθημα οργής.

Υπάρχουν 5 στάδια θρήνου, εγώ πιστεύω πως έχω κολλήσει στον θυμό και στην άρνηση. Θέλω επιτέλους να προχωρήσω από αυτά μα δεν μπορώ.

Κάπου το ξημέρωμα αποφάσισα να πάω να κοιμηθώ ή να προσπαθήσω βασικά..

Ήμασταν όλοι μας άυπνοι βδομάδες..

Κοιμήθηκα ανήσυχη για την μαμά μου αλλά μετά ηρέμησα λέγοντας στον εαυτό μου ότι τίποτα δεν θα πρόκειται να της συμβεί, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να της συμβεί το οτιδήποτε.

Το πρωί. Η αδερφή μου με ξύπνησε με ένα γλυκό χαιδεμα. Δεν αναρωτήθηκα γιατί.

Μου είπε κάτι πράγματα ως πρόλογο τα οποία δεν τα θυμάμαι.. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι να καταλήγει με δακρυσμένα μάτια να μου λέει "έλα να χαιρετήσεις την μαμά μία τελευταία φορά".

Ένιωσα τόσα συναισθήματα ταυτόχρονα, όλα ήταν τόσο έντονα και μπέρδεμενα μα κυρίαρχη ήταν η άρνηση.

Πήγα μέσα, είχαν έρθει κάποιοι κοντινοί συγγενείς.. Είδα τον μπαμπά μου να κλαιει για πρώτη φορά στη ζωή μου.. η καρδιά μου ράγισε.

Ζήτησα να μείνω λίγο μόνη μαζί της αν και εξακολουθούσε να βρίσκεται σε λήθαργο, μα ξέρω πως με άκουγε.

Δεν μπορούσε να αντιδρασει, να μιλήσει, να με αγγίξει ούτε καν να ανοίξει τα μάτια της να με δει και να την δω.

Της είπα πόσο την αγαπάω, ότι θα έχω μια χαρούμενη ζωή και θα περιτριγυριζομαι πάντα από άτομα που με αγαπάνε. Της ζήτησα να με συγχωρέσει που ίσως κάποιες φορές να ήμουν δύσκολο παιδί αν και είμαι σίγουρη ότι αν μπορούσε θα αρνιόταν ότι την δυσκόλεψα έστω και λίγο.

Της κρατούσα το χέρι όλη την ώρα, και μόλις τελειωσα να της λέω αυτά που θα ήθελε να ακούσει για να ησυχάσει πιστεύοντας ότι θα έχω μια καλή ζωή και θα είμαι χαρούμενη τότε ήταν που σταμάτησε να αναπνέει.

Ακόμη σε άρνηση βρισκόμουν οποτε είχα μια τρομαχτική ψυχραιμία και ηρεμία..

Πήγα έξω όπου κάθονταν οι συγγενείς.

"Η μαμά έφυγε" είπα..

Έτρεξαν μέσα φωνάζοντας και κλαίγοντας.

Όλα από αυτό το σημείο και μετά είναι θολά.

Είμαι σίγουρη πως η μαμά μου με περίμενε και πάλεψε μέχρι να της μιλήσω κι εγώ για τελευταία φορά.

Η αδερφή μου και ο πατέρας μου της μίλησαν το βράδυ όσο εγώ ανηξερη κοιμόμουν. Και όταν πήγα εγώ το πρωί και της μίλησα αμέσως μετά μας άφησε.

Η μαμά μου με άφησε..

Η μαμά μου πέθανε στα χέρια μου..

Από εκεί και πέρα απλά θυμάμαι διασκορπες εικόνες.

Ο πατέρας μου να κλείνει το μηχάνημα του οξυγόνου και η αδερφή μου να τρελαινεται εξαιτίας αυτού, η μαμά μου ξαπλωμένη στον καναπέ στον οποίο πριν ένα χρόνο καθόταν υγιής και χαρούμενη. Τους συγγενείς μου να κλαίνε, την γιαγιά μου να κλαιει το παιδί της.... Τα ξαδέρφια μου να αγκαλιάζουν τις δικές τους μαμάδες κάτι για το οποίο τους ζηλευα και τους μισούσα εκείνη τη στιγμή.

Είχα ακόμη αυτή την ηρεμία ενώ παράλληλα έκλαιγα με όλη μου την δύναμη ενώ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου, υπνοβατουσα και έβλεπα πράγματα μέσα στα σκοτάδια που με τρόμαζαν τα οποία δεν υπήρχαν, από την κούραση και την ταραχή.

Ήταν το βράδυ πριν την κηδεία.

Το πρωί ετοιμάστηκα από πολύ νωρις, ήθελα απλά να τελειώνει όλο αυτό το μαρτύριο.

Όταν συνειδητοποίησα ότι όντως θα πήγαινα σε κάτι λεπτά στην εκκλησία, στην κηδεία της μαμάς μου, τότε ήταν που με "χτύπησε"..

Κρίση πανικού με έπιασε ενώ με κρατούσε μια καλή μου φίλη.

Καθόμασταν στα σκαλιά του σπιτιού ενώ πάλευα να πάρω ανάσα.

Ήρθε η ώρα να φύγουμε.

Φτάσαμε στην εκκλησία και δεν μπορούσα καν κρατηθώ όρθια, τα πόδια μου έτρεμαν ανεξέλεγκτα.

Οι φίλες μου έκατσαν έξω ενώ με πήγαν μέσα να δω τη μαμά μου πρώτου αρχίσει η κηδεία.

Με το που την είδα ήταν εντελώς αγνώριστη.

"δεν είναι αυτή η μαμά μου" σκέφτηκα και ετρεξα έξω.

Έπεσα κλαίγοντας στα σκαλιά καθώς μου έβγαιναν ανεξέλεγκτοι λυγμοι.

Ήρθαν δίπλα μου οι φίλες μου και με κρατούσαν, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτές.

Είμαι αρκετά δυνατός άνθρωπος και μπόρεσα να ελέγξω τα συναισθήματα μου, οι φίλες μου πρώτη φορά με έβλεπαν έτσι διότι ποτέ δεν ήμουν εκδηλωτικός ανθρώπος, ποτέ δεν ήθελα να ξέρει ο οποιοσδήποτε ότι πονάω, ποτέ δεν ζητούσα για βοηθεια, πάντα χαμογελούσα, πάντα τις έκανα να γελάνε και τώρα με έβλεπαν σε τέτοια κατάσταση;!

Καταλάβαινα ότι της τρόμαζα και ότι πάνω απ' όλα πονούσαν μαζί μου.

Έβλεπα τον πόνο στα μάτια τους κάτι το οποίο μου έδωσε παρηγοριά ενώ πρώτη φορά ένιωθα ότι κάποιος νοιάζεται τόσο για εμένα και πονάει όταν πονάω και πονάει όσο πονάω πέρα από την οικογένεια μου.

Το δύσκολο κομμάτι πέρα από την κηδεία ήταν το τι θα γινόταν μετά από αυτήν.

Όταν θα έπρεπε να επιστρέψουμε στις ζωές μας και στην καθημερινότητά μας χωρίς την μαμά.

Όταν θα έπρεπε να συνηθίσουμε την απουσία της και να μάθουμε να ζούμε με τον πένθος και τον πόνο.

Μέχρι και σήμερα έχω αυτή την υποσυνείδητη άρνηση, ενώ ξέρω πολύ καλά τι έχει γίνει απλά δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Υπάρχουν φορές που θα συμβεί το οτιδήποτε και θα σκέφτομαι ασυναίσθητα "πρέπει να το πω στη μαμά αυτό", "να πω στη μαμά να το κάνουμε αυτό", "αν το μάθει η μαμά θα γελάσει πολύ" μα αμέσως νευριασμένα με διορθώνω λέγοντας "ΠΟΙΑ ΜΑΜΑ;", "ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ"..

Είχα συνηθίσει που έλειπε που και που γιατί πήγαινε να κάνει τις χημειοθεραπείες της σε άλλη πόλη, ίσως και για αυτό να μπερδεύομαι.

Δεν θα επιστρέψει η μαμά μου.... ;!;;;!!!

Αδύνατον μου φαίνεται και εντελώς απίστευτο.

Δεν μπορώ να θρηνήσω γιατί δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Θέλω επιτέλους να την κλάψω την μαμά μου αλλά δεν μπορώ άμα συνεχώς πιστεύω ότι θα επιστρέψει, άμα συνεχώς έχω μια χαζή ανυπομονησία να την πάρω αγκαλιά ή να της πω κάτι που συνέβη ή έμαθα το οποίο θα ήταν διασκεδαστικό για εκείνη.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Χρειάζομαι τη μαμά μου.

Πίστευα πως εγώ θα ήμουν αυτή που θα πέθαινε πριν καν κλείσω τα 18.

Source: @pametaratsa

#depressing quotes #good grief #grief journal #inspiring quotes #greek quotes #stages of grief #γκρικ κουοτς #grief/mourning #πένθος #μαμα #μου λειπεις #καρκίνος #καρκινοπαθείς #πέθανε #θανατος #θλιψη #γονεις #γρικζ #γρεεκ quotes #αρρώστια #οργή #γρεεκ λοβ #books and libraries #lyrics #life quotes #poetry #love quote #song #γρεεκ τεχτ #γρεεκ ποεμ

[alalumin]

Σπύρος από το πάρα 5

First impression:

Την πρώτη φορά που είδα παρά πέντε ήμουν αρκετά μικρή, δε μου πολύ κέντρισε το μάτι οπότε ούτε κατέληξα να δω όλα τα επεισόδια ούτε να ενδιαφερθώ πολύ για τους χαρακτήρες.

Impression now:

Λατρεύωωωω <3 Ο Σπύρος είναι πολύ κουλ και relatable χαρακτήρας, ειδικά τώρα ως struggling φοιτήτρια βλέπω πολύ τον εαυτό μου σε εκείνον. Η πορεία του χαρακτήρα του από κλειστό, αγχώδες άτομο σε κάποιον που παραμένει προσεκτικός αλλά πιο "απελευθερωμένος" και σίγουρος για τον εαυτό του με κάνει πολύ χαρούμενο. Λατρεύω πως επικοινωνεί με την γιαγιά του και την Θεοπούλα, δε τον πειράζει να μοιάζει καταπιεστικός αν είναι να προσέχει αυτές τις δύο, στην πορεία νομίζω καταλαβαίνει την προοπτική της Σόφης καλύτερα. Όσο για τους άλλους, είναι σίγουρα ευαίσθητος αλλά δε νομίζω ότι γνώριζε στην αρχή πως να διαχειρίζεται το γεγονός ότι έχει φίλους, αλλά για κάποιον που υποστηρίζεται ότι είναι φοβιτσιάρης σίγουρα ανέχτηκε πολλά πράγματα για αυτούς (assassination attempts κτλ).

Και βεβαίως λατρεύουμε το asexual representation.

Favourite moment:

Δύσκολο αυτό. Δεν έχω ξεκινήσει ακόμα το rewatch της χρονιάς οπότε μπορεί να ξεχνάω και κανένα αλλά λατρεύω το σημείο στο οποίο την έλεγε στον Πολίτη, παρόλο που σίγουρα φοβόταν φαινόταν τόσο σίγουρος. Επίσης η τελευταία σκηνή της σειράς με εκείνον και την Σόφη επειδή κλαίω κάθε φορά.

Story idea:

Δεν έχω σκεφτεί καμία ιστορία στην οποία θα τον έβαζα αυτή τη στιγμή, ακόμα δουλεύω σε εκείνη για την Αγγέλα και την Έλενα. Βασικά υποθέτω έχω το ace attorney/παρά πέντε crossover μου με την @iveneverbeenmorestressedinmylife αλλά σε αυτή την φάση δεν έχουμε πολύ σκεφτεί τον ρόλο του.

Unpopular opinion:

Το φάντομ είναι πολύ μικρό για να έχουμε unpopular opinions πιστεύω, ουσιαστικά ό,τι σκέψη έχει ο καθένας ξεχωριστά θα μπορούσε να θεωρηθεί unpopular😅

Favourite headcanon:

Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω ιδιαίτερα headcanon για τις χαρακτήρες γενικότερα, πλην συγκεκριμένων.

Favourite relationship:

Σίγουρα η οικογενειακή σχέση ανάμεσα σε εκείνον και τη γιαγιά του. Είναι τόσο γλυκό και ξεκαρδιστικό (και λυπηρό...)

#ask game #μου μένει ένα ανον να απαντήσω από το ask game θα πάρει λίγο παραπάνω #ask answered!

[v1ckymult1fand0m]

Ξαναείδα πρόσφατα το επεισόδιο 20 και είμαι πεπεισμένη ότι όταν η Αγγέλα έλεγε στον Φώτη για την Ντάλια, που μπορεί να πληρώσει και μετά να εξαφανιστεί, έκανε χοντρό projecting. Σκεφτείτε το: η Αγγέλα δεν θα πλήρωνε και εκτός της 5αδας δεν έχει κανέναν που να την κρατάει στην Αθήνα. Το Τσακάλι δεν ήξερε τίποτα για εκείνη πέρα από το μικρό της οπότε δεν θα μπορούσε να την απειλήσει. Και το πιο βασικό κομμάτι είναι μερικές ατάκες που λέει: "Έχει μείνει πολλά χρόνια απομονωμένη, δεν της είναι δύσκολο να διαλέξει ξανά την απομόνωση", "Μπορεί να πάει οπουδήποτε για να γλιτώσει". Η Αγγέλα ταιριάζει και με τις 2 αυτές ατάκες. Ζει εδώ και 10 χρόνια χωρίς καθόλου στενές σχέσεις και έχει την τάση να το σκάει όταν τα πράγματα ζορίζουν. Πιστεύω πως σε εκείνη την σκηνή η Αγγέλα βρισκόταν σε εσωτερικό δίλημμα καθώς το ένστικτο της έλεγε να φύγει και να γλιτώσει το τομάρι της ενώ η καρδιά της έλεγε να μείνει μαζί με την 5αδα και να μην ξαναπαρατήσει όλες της τις σχέσεις.

#Ντάλια Χατζηαλεξανδρου #para 5 #παρα 5 #στο πάρα 5 #στο παρα πεντε #Αγγέλα Ιωακειμίδου #sto para 5 #sto para pente #τα παραλελς ανάμεσα στην Αγγέλα και την Ντάλια είναι τόσο subtle αλλά και τόσο εμφανή ΑΑΑΑΑ #Ειχαν και οι δύο κυριως σύντομες ερωτικές σχέσεις που δεν κατέληξαν πουθενά #(Λευτέρης / Ο Βέλγος πρώην αρραβωνιαστικός της Νταλιας / ολοι οι γκόμενοι της Αγγέλας) #έφαγαν και οι 2 μπουλινγκ στο σχολείο #οι γονεις και τον 2 δεν ηταν ιδανικοί #Έζησαν ενα παρα πολυ μεγάλο κομματι της ζωης τους στην απομόνωση με ελάχιστα κοντινα πρόσωπα #they are literally two sides of the same coin #μα το θεό θα μπορούσα να γραψω εκθεση για αυτές τις δύο

[parapentelove]

Fan μεγάλη του Παρά Πέντε εδώ!! Έχω κάνει και φικς ;)

Είμαι τόσο χαρούμενη που διευρύνουμε το κομιουνιτι του παρά πέντε στο tumblr:)

Όσο για τα φικς θα ήθελα πολύ να τα δω αλλά δεν βρήκα κάτι στο προφίλ σου :(

#αν τα έχεις σε κάποια άλλη πλατφόρμα ενημέρωσε μας! #γουι αρ γκροινγκ🥹 #εντ αι λοβ δατ #στο παρά πέντε #παρά 5 #παρα πεντε #ελληνικές σειρές #στο παρα πέντε #στο παρα πεντε #sto para pente #στο πάρα 5 #sto para 5 #παρα 5

[christinablueblog]

Κατάθεση ψυχής για σήμερα ·9/5/2022·

Στην αρχή αν θυμάσαι, σου έλεγα «μην μου κάνεις μαλακία»

Στην ουσία αυτό στο έλεγα γιατί φοβόμουν παρά πολύ ότι θα αφεθώ. Φοβόμουν ότι θα αποκτήσω συναισθήματα για εσένα και θα φάω πάλι τα μούτρα μου.

Μπορεί όταν στο έλεγα να ακουγόταν εντελώς ασήμαντο αλλά έκρυβε πάρα πολύ φόβο. Είχα ήδη πληγωθεί πολύ και δεν ήθελα άλλο. Ήθελα να ξεχάσω πως είναι αυτό το συναίσθημα.

Φοβόμουν να εμπιστευτώ, φοβόμουν μην ξανά πληγωθώ,δεν ήταν τυχαίο, για αυτό στο έλεγα συνέχεια.

Τελικά αφέθηκα, σταμάτησα να το αναφέρω, σε ερωτεύτηκα πολύ. Πάρα πολύ.

Και τώρα είμαι εδώ και γράφω αυτό. Πληγωμένη για ακόμη μια φορά που τόλμησα να αφεθώ σε κάποιον.

Αφήνω αυτό εδώ και ας μην το διαβάσεις ποτέ.

Σε αγαπάω.

#tumblr #quotes #quotesworld #thoughts #love quote #life quote #my poems #my quotes #ελληνικά #αγάπη #quoteoftheday #poemsworld #poemsbyme #σκέψεις #σχέση #πληγώθηκα #στεναχώρια #θλίψη #εμπιστοσύνη #συναίσθημα #φόβος

[solmeister13]

Θέλω να σε ευχαριστήσω για όλα και για όλα τα χρόνια που ήσουνα εδώ μαζί μου. Σε ευχαριστώ παρα πολύ. Δνε φαντάζεσαι πόσο. Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι τα βράδια μην και κάνω κάτι κκαο στον εαυτό μου και θέλω να σου στείλω αυτό σε περίπτωση που έστω γίνει κάτι. Ελπίζω να έρθω να σε δω και στις 10 και στις 18. Αν δεν είμαι εκεί για κάποιο λόγο. Αν κάτι πάει στραβά συγγνώμη. Δεν θα το διαβάσεις καν αυτό αλλά θέλω να στο πω. Σε ευχαριστώ. Ήσουνα ο λόγος που μένω παραπάνω εδώ. Είσαι ο άνθρωπος που με κάνεις να νιωθω καλά. Ευχαριστω πάρα πολύ για όλα Μανώλη.Κάθε γαμημενο βραδυ που δνε νιώθω καλά είσαι εκεί για μένα μέσα από τα ακουστικά γαμω. Αλλά είσαι όντως εδώ. Η τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται. Είσαι εδώ ρε μαλακά. Είσαι εδώ δίπλα μου. Είσαι ο μόνος που είναι εδώ και 4 χρόνια η 5 δεν θυμάμαι. Και ευχαριστώ που είσαι ακόμα εδώ. Ώρες ώρες νιώθω πως μόνο εσύ καταλαβαίνεις

Όλα τα διαβάζω και ελπίζω να σε δω και στα δύο lives να μοιραστούμε το συναίσθημα <3

stay strong

[justforbooks]

Φαγητά που μισούσες όταν ήσουν παιδί, αλλά τώρα λατρεύεις

1 Φακές

Στη τρυφερή ηλικία έχαναν από χέρι και όχι μόνο λόγω εμφάνισης: καφέ χρώμα στο τραπέζι, σε νερουλή μορφή, με ελαφρά χωμάτινη γεύση;

Αν η μαμά σου δεν ήταν μερακλού να τις σoτάρει λίγο με το κρεμμυδάκι και το σκόρδο πριν βάλει το δεύτερο νερό για τη βράση και να τις συνοδεύσει με κανένα τηγανητό λουκανικάκι, παστό ψαράκι ή μια καλή φέτα και φρέσκο ψωμί, μπορεί και να μην ακουμπούσες καν τις φακές που παραμύριζαν σκόρδο και δάφνη στους αγνούς παιδικούς γευστικούς κάλυκές σου.

Τώρα, όμως, που οι φακές σαλάτα και η σούπα φιγουράρουν σε όλα τα τρέντι εστιατόρια, το ξανασκέφτεσαι! Οι φακές είναι οικονομικές, θρεπτικές και ως τέτοιες τις μαγειρεύεις τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Σούπα φακές, ναι, αλλά πιο πικάντικη ίσως, με λίγο κάρι, καυτερή πιπερίτσα ή κουρκουμά; Εναλλακτικά, τώρα το καλοκαίρι ετοιμάζεις μια εύκολη, γρήγορη (οι φακές θέλουν λίγο παραπάνω από μισή ώρα βράσιμο περίπου ), πολύχρωμη, δροσερή σαλάτα με κυβάκια ντομάτας, αγγουριού, σέλερι, πράσινης και κόκκινης πιπεριάς και μια έντονη σος από ελαιόλαδο, μουστάρδα ντιζόν, μέλι, λεμόνι και ξίδι βαλσαμικό. Μπαίνει και σε ταπεράκι για το γραφείο την επομένη!

2 Φασόλια

Μάλλον θυμάσαι με βαρεμάρα τη φασολάδα που έμπαινε μια φορά την εβδομάδα στο τραπέζι. Αν ήταν πηχτή με καλοβρασμένα τα φασόλια και τα καροτάκια, ίσως ξεπερνούσες την έντονη γεύση του σέλινου και τη δοκίμαζες, όχι ότι τη λαχταρούσες κιόλας... Άσε που, αν η μαμά ετοίμαζε ένα καζάνι λες και θα έτρωγε όλο το στρατόπεδο Παλάσκα, έμενε και για την επομένη... και τη μεθεπομένη...

Στην τελευταία εκδρομή, όμως, με φίλους γκουρμέ στο Πήλιο (που δεν έβλεπαν την ώρα να πάνε στο ταβερνάκι της Τσαγκαράδας που κάνει φανταστική φασολάδα) το ξανασκέφτηκες και όταν δοκίμασες (και είδες το φως!), την ξανάβαλες στο τραπέζι σου.

Πλέον αγοράζεις βιολογικά φασόλια επιλεγμένων παραγωγών, τα μουλιάζεις αποβραδίς και κάνεις τα μισά σούπα και τα μισά τα βράζεις και μετά τα σοτάρεις με λίγο φρέσκο και ξερό κρεμμύδι, κυβάκια από κολοκυθάκι, φρέσκο ψιλοκομμ��νο σέλερι, κόκκινη πιπεριά, τριμμένο καρότο, πολύ λεμόνι, λίγο λάδι και πάρα πολύ κόλιανδρο ή μαϊντανό.

Ξέχασες την κονσέρβα τόνου ή λίγη ψιλοκομμένη ρέγκα, ροδοψημένο λουκάνικο σε ροδέλες, βραστό αυγό ή τραγανό μπέικον; Πρόσθεσέ το για ένα πεντανόστιμο, υπερπλήρες γεύμα με όλα τα καλά!

(Για τη σούπα έχεις ήδη πάρει τη συνταγή από την Τσαγκαράδα, που περιέργως μοιάζει λίγο με της μαμάς, αλλά έχει λιγότερο σέλινο...)

3 Φασολάκια λαδερά

Ακόμα απορείς γιατί όταν άλλος τα καθάριζε (αφαιρώντας τις πλαϊνές ίνες), τα γιάχνιζε ελαφρά και τα έδενε με τη φρέσκια, ψιλοκομμένη ντοματούλα δεν τα ήθελες. Τώρα, όπου τα βρεις, τα απολαμβάνεις γιατί τις λίγες φορές που τα μαγείρεψες μόνος κουράστηκες από την προετοιμασία που χρειάζονται, ενώ, κατά τ' άλλα, είναι ένα νόστιμο καλοκαιρινό πιάτο, μάλλον μέτριας δυσκολίας.

4 Πατζάρια

Όχι μόνο τα γουλιά αλλά και τα κοτσάνια και τα φύλλα τους τρως πλέον. Μόνο που τα προτιμάς, ίσως, ωμά; Περίεργα πράγματα...

Τρίψ' τα στο χονδρό του τρίφτη, ανακάτεψέ τα με επίσης χονδροτριμμένο καρότο και ρέβα (που έχει μια έντονη πιπεράτη γεύση σαν ραπανάκι), αλάτισε ελαφρά και στείψε μισό καλοκαιρινό πορτοκάλι Μέρλιν. Άφησέ τα για μισή ώρα και στο τέλος πρόσθεσε το ελαιόλαδο και λίγα καβουρντισμένα αμύγδαλα. Έχεις μια σαλάτα με ωμά λαχανικά και απίστευτη γεύση. Γιατί να τα παρα-βράζεις τα παντζάρια σαν τη μαμά; (Τα κοτσάνια και τα φύλλα, αφού τα ψιλοκόψεις, θα τα σοτάρεις με λάδι και σκόρδο και θα φτιάξεις τις πιο νόστιμες χορτοφαγικές καλοκαιρινές μπρουσκέτες! Δεν πετάς τίποτε από το καλό, βιολογικό, φρέσκο παντζάρι!)

5 Μπάμιες

Η βλεννώδης ουσία και η χνουδωτή υφή τους φταίει για όλα τα παιδικά τραύματα που αποκλείουν τις μπάμιες για δεκαετίες από το τραπέζι μας πριν επανέλθουν θριαμβευτικά δίπλα στο καλοκαιρινό κοτόπουλο στον φούρνο! Μαγικό πιάτο μοναδικής απόλαυσης, που αν ακόμα και τώρα δεν το αγαπάς, πρέπει να το δοκιμάσεις, τουλάχιστον μια φορά, από μερακλή μάγειρα για να αισθανθείς τη νοστιμιά της μπάμιας. Άσε που η μπάμια, αν είσαι χορτοφάγος ή βίγκαν, θα σου δώσει αρκετό... ασβέστιο!

Ο βαθμός δυσκολίας παραμένει από τους πλέον υψηλούς στην ελληνική κουζίνα λόγω του καθαρίσματος της μπάμιας που απαιτεί δεξιοτεχνία Γιαπωνέζου sushimaster, αλλά αξίζει να τολμήσεις να το μαγειρέψεις για σπέσιαλ περιπτώσεις...

6 Χόρτα βραστά

Αν το πρώτο βραστό χόρτο που δοκίμασες ήταν το πικρό ραδίκι ή ο χνουδωτός ζοχός, τότε έχεις δίκιο. Τα τρυφερά στοματάκια δεν είναι γι' αυτά τα χόρτα των ενήλικων γούστων. Υπάρχουν, όμως, και τα γλυκά χόρτα, τα τρυφερά βλίτα που κάνουν μια ωραία, ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή σαλάτα με πολλή χλωροφύλλη, που ο οργανισμός σου τη χρειάζεται για να παραμείνει υγιής.

Τα αγοράζεις από τη λαϊκή (δεν χρειάζεται να αγοράσεις όλο το δεμάτι που σου προτείνουν, το μισό αρκεί), τα βράζεις σε αλατισμένο νερό, τα τρυπάς με το πιρούνι για να δεις αν έβρασαν καλά και τα σουρώνεις. Λάδι, αλάτι και λεμόνι και τα βραστά βλίτα σε απαλλάσσουν από τη βαρετή παρουσία της χωριάτικης κάθε μέρα το καλοκαίρι... Αμάν πια με την ντομάτα!

7 Ψαρόσουπα

Πέτυχες κόκαλο στη ψαρόσουπα και έκτοτε ορκίστηκες να μην την ξαναφάς π-ο-τ-έ; Μέγα λάθος! Τώρα που ενηλικιώθηκες και πρόσφατα αγόρασες και σήτα δώσε στην ψαρόσουπα μια ακόμα ευκαιρία. Είναι κρίμα να μην ξέρεις να τη μαγειρεύεις και να μη την παραγγέλνεις όπου την πετυχαίνεις καλομαγειρεμένη. (Ο ψαράς σου θα σου δώσει την καλύτερη συνταγή, κάθε ψαράς ισχυρίζεται ότι έχει τη καλύτερη!)

8 Σπανακόρυζο

Το ριζότο είναι πλέον παρελθόν. Το σπανακόρυζο με φρέσκο κρεμμυδάκι, αρωματικό ρύζι μπασμάτι και όχι Καρολίνα, όπως έβαζε η μαμά σου, πολύ άνηθο και λεμονάκι είναι το πιάτο που όλοι οι Έλληνες σεφ λατρεύουν να ξανασχεδιάζουν! Έτοιμο σε 20 λεπτά, ένα κιλό σπανάκι, ένα μάτσο φρέσκα κρεμμυδάκια και μισό ματσάκι άνηθο και 3-4 κουταλιές της σούπας χρειάζεσαι για να ξεχάσεις το ιταλικό ριζότο και να αλλαξοπιστήσεις στο σπανακόρυζο (και τον χειμώνα στο λαχανόρυζο/πρασόρυζο κ.ο.κ.).

9 Μυαλά αρνίσια, συκώτι, εντόσθια γενικά...

Υπάρχει ένας αστικός μύθος, ας τον πω καλύτερα μια ιστορία, που μου έχει κάνει εντύπωση: στο χασάπικο που προτιμώ στη Βαρβάκειο Αγορά υπάρχει ένας πελάτης που κάθε Τρίτη περνά και αγοράζει από εκεί όλα τα αρνίσια μυαλά του κρεοπωλείου! Τι τα κάνει, αναρωτιέμαι... Τέλος πάντων, επειδή το συκώτι τηγανητό είναι μια εξαιρετική λιχουδιά και τα αρνίσια μυαλά πανέ εξίσου, όπου τα βρεις καλομαγειρεμένα, δοκίμασέ τα. Δύσκολα πιάτα για ερασιτέχνες, αλλά ΑΑΑ μεζές για άνω των 18... Άντε, 28...

10 Μαϊντανός/κόλιανδρος

Το εκνευριστικό πρασινάκι, ο διακοσμητικός μαϊντανός, που απορούσες γιατί το κοτσάριζαν παντού στα εστιατόρια, ακόμα και όταν, ως παιδί, παράγγελνες μόνο μια μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα! Το κόλιανδρο το έμαθες πολύ αργότερα, όταν αναρωτήθηκες τι δίνει άρωμα και φρεσκάδα στα κάρι και τα ταϊλανδέζικα φαγητά. Τώρα αγοράζεις τουλάχιστον δυο μάτσα μαϊντανό κάθε φορά που ψωνίζεις στη λαϊκή κι ετοιμάζεις ένα δροσερό ντιπάκι φουλ στον σίδηρο (4 φέτες ψωμί μόνο ψίχα, χυμός μισού λεμονιού, ελαιόλαδο, αλάτι/πιπέρι, σκόρδο και ντιζόν μουστάρδα, όλα στο μπλέντερρρ!).

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #message from the editor

[trikumia]

Αρχικα να πω οτι οι φωτογραφιες σου ειναι υπεροχες! Εγω μεχρι στιγμης βγαζω απο κινητο, αλλα θελω να το ψαξω παραπανω και να αγορασω καμερα. Δεν εχω ιδεα ομως απο που να ξεκινησω και τι καμερα να παρω. Καποια προταση;;❤️

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ ❤️ και το κινητό καλό είναι! Δεν χρειάζεται να πάρεις καμιά υπερπαραγωγή κάμερα για να βγάλεις όμορφες φωτογραφίες, να βγαίνεις έξω και να σου αρέσει, η φωτογραφική που χρησιμοποιώ κυρίως είναι μοντέλο του 2008 αλλά την έχω μάθει, ακόμα και όταν πήρα καλύτερες μηχανές με περισσότερες δυνατότητες συνέχιζα να τραβάω με αυτήν ξεκίνα με κάτι απλό και οικονομικό και βλέπεις στην πορεία! Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση και καλές φωτογραφίσεις ❤️

*μπορείς να βρεις στο YouTube challenge φωτογράφων που χρησιμοποιούν εκείνες τις πλαστικουρες με την χελλοου κιττυ που μας έπαιρναν όταν ήμασταν μικροί και έβγαζαν μόνο 5 φωτογραφίες και είναι αριστουργήματα!