#er/asem/ic | Explore Tumblr Posts and Blogs

dossier-nicolas · 7 years

Text

Middeleeuwen: het einde van de Beatrijs

Het einde van een van de bekendste verhalen uit de middeleeuwen, de Beatrijs, is nooit afgemaakt. Dit is onze versie van het einde:

Een engel kwam op dei avond zerug,

ende zei drei mal vlug:

Meinn kint, gij hebt vroeger veel gebeden

ende wilde gij worden vergeven

mar erstens moet gij op kruistocht gaan.

In Jerusalem zal de vergiffenis staan.

Ende sie ging ob reis,

want allein so besaalt sij de preis

en kann sij weer mitt gluck leben,

seruckgaand nar de gebeden

Seben jarr was sij opf weg

ende gij zult niet geloven wet zij sag.

Alke dag ende nacht was zij op tocht

Jerusalem was was sij socht

Erst sag sie ein germaan

Er war teutlich een sjamaan

Er sat bei een klijne baum.

Heidens zu bitten. Es ist nicht vroom

Sie bracht him narr das goete gelauf

Ende hei dannkte har sehr veel mit ein belauf:

Bleift sie hirr dann, kreigt sij ein verblijf

Das ist seker geen misdrijf

Sij antwortte him kalm:

“Jerusalem mut ik nar tu gaann

Diet geschenk moes ick afstaan”

-: Et goot ende et water was kouwt

Ende seer vermoed zakte zie tegen un linde

Hare kleren waren gescheurd en oud

Ende hare dierbaarste waren neregens tu vinde

Endie verte zag zie een licht

End sie pakte geheel ende stapte dart hien

Sie begon die torens des hof zu sijn.

Sie klopte op de poort ende warte sehr lang

Maar die Herr opende nie die poort

Sie bete ende viel toen nehr ob die grond

-: Sie waakte ende zag daar die erhr die voor haar bete

‘Liebe dame’ sei di heer ‘het spiet mi zeer

Die engle leiden mi naar wat ik sonder di nie hat kunnen weteZe zeide mir di binnen tu late

Het spijt mi werklic dat ic nie om sie bate

Want daar waren die boeven die min goed wilde weer!

Ic geef din vele geld ende kleden ende zeg mi,

hoe ic juist leven moet!’

‘Nee, rijke herr, ic moet di seggen:

Jeruzalem is waar ic moet gaan,

Deze gift moet ik afslaan

Ic kan nie seggen wie ju leven moet,

Maar geloof in God ende kom de armen tegemoet!’’

Ende eindelich war sie beim ende vonde reis

Sie sagg beim ankomst een groot paleis

Diese war vam de bose vorst

Hij sloeg zijn dochters ende vrau

Ende schond ander dame evenzeer

Hij onthoofde liebte mannen

Und andr’n werd’n verbannen!

Die arme mensche vreesde die vorst seer

Sie hadden honner ende dorst

Dese konink was nie meer an God trau!

Die onderwijl loopte van ieder het kromst!

Men wist dat Got haar steunen zou

Die mense seiden dat sie die stat zou verlossen

Die konink wilde Beatrijs kelen ende gau!

Die meute wilde nie dat sij gedood zou worden

Die bose mense maakte sich in die stat in trossen

Schnel vormte sich grote tumult in die stat

Eene die nemand schnell vergat!

Di vorst viel de meute aan met geweld

Maar die leute blefen immer staan

De riddere slooten sich nu bei die meute an

Die konink vluchte snel weg uit het land

Jeruzalem leefte nu wieder vredlich hant in hant.

Dit is an altegader leute verteld

Ende dats wie wei das weten en so weet u

Was deed Beatrijs nu?

Beatrijs wees alle gifte van de meute af,

Want zij was klaar voor het graf

‘Ic muss du sagen:

Jeruzalem is waar ic moest gaan,

Ende diese reise heeft mi genug voldaan.’

Muh trug naar ut kloster ging sei.

Ende nadat die kerke luude seven klokslagen

Maakte sij hare laetste asem vrij.

Ende

we hebben de tekst ook naar nederlands vertaald voor de geinteresseerden:

Een engel kwam op die avond terug,

En zei drie keer vlug:

“Mijn kind, jij hebt vroeger veel gebeden

En jij wilde worden vergeven

Maar eerst moet jij op kruistocht gaan.

In Jeruzalem zal de vergiffenis staan”

En zij ging op reis

Want alleen zo betaalt zij de prijs

En kan zij weer met geluk leven

Teruggaand naar de gebeden

Zeven jaar was zij op weg

En jij zult niet geloven wat zij zag

Elke dag en nacht was zij op tocht

Jeruzalem was wat zij zocht

Eerst zag zij een Germaan

Hij was duidelijk een sjamaan

Hij zat bij een kleine boom

Heidens te bidden, het is niet vroom

Zij bracht hem naar het goede geloof

En hij bedankte haar met een belofte

Blijf jij hier dan krijg je een verblijf

Dat is zeker geen misdrijf (omdat ze een non is)

Zij antwoordde hem kalm:

Jerusalem is waar ik naar toe moet gaan

Dit geschenk moet ik afstaan

-: Het goot en het water was koud

En zeer vermoeid zakte ze tegen een linde

Haar kleren waren gescheurd en oud

En haar dierbaarste (spullen) waren nergens te vinden

In de verte zag ze een licht

En ze pakte alles en stapte daarheen

Ze begon de torens van het hof te zien

Ze klopte op de poort en ze wachtte zeer lang

Maar de heer opende de poort niet

Ze bad en viel toen neer op de grond

-: Ze waakte en zag daar de heer daar die voor haar bad

‘Lieve dame’ zei de heer ‘het spijt mij zeer

De engelen leidden mij naar wat ik zonder jou niet had kunnen weten

Ze zeiden mij jou binnen te laten

Het spijt mij werkelijk dat ik mij niet om jou baatte

Want daar waren de boeven die mijn geld wilde weer!

Ik geef je veel geld en kleren en zeg mij,

Hoe ik juist leven moet!

‘Nee, rijke heer, ik moet u zeggen,

Jeruzalem is waar ik moet gaan,

Dit cadeau moet ik afslaan

Ik kan niet zeggen hoe jij moet leven

Maar geloof in God en kom de armen tegemoet!’

En eindelijk was zij bij het einde van de reis

Zij zag bij aankomst een groot paleis

Deze was van de boze vorst

Hij sloeg zijn dochters en zijn vrouw

En schond andere dames evenzeer

Hij onthoofde geliefde mannen

En anderen werden verbannen!

De armen vreesden de vorst zeer

Zij hadden honger en dorst

Deze koning was niet meer aan God trouw!

Die inmiddels het kromst liep van iedereen!

Men wist dat God haar zou steunen

De mensen zeiden dat zij de stad zou verlossen

De koning wilde Beatrijs gauw doden!

De menigte wilden niet dat zij gedood zou worden

De boze mensen vormden trossen in de stad.

Snel vormde zich grote tumult in de stad

Een die niemand snel vergat!

De vorst viel de menigte met geweld aan

Maar de mensen bleven altijd staan

De ridders sloten zich nu bij de menigte aan

De koning vluchtte snel weg uit het land

Jeruzalem leefde nu weer vredig hand in hand

Dit is aan allemaal mensen vertelt

En dat is hoe wij dat nu weten en zo weet u

Wat deed Beatrijs nu?

Beatrijs wees alle giften van de menigte af,

Want zij was klaar voor het graf

‘Ik moet jullie zeggen:

Jeruzalem is waar ik naar toe moest gaan,

En deze reis heeft mij genoeg voldaan.’

Moe ging zij terug naar het klooster

Ende nadat de kerk zeven klokslagen luidde. .

Blies ze haar laatste adem uit.

- Nederlands 4e klas

0 notes