ffdgjnkmknyazgnk-blog

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Πόσο καύλας ήσουν όταν άναβες τσιγάρο..

(via tonoysoy)

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Εδώ που σκότωσαν μπροστά μου ότι αγαπούσα, Εδώ που σε πουλάνε άνθρωποι για λίγα γούστα

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Θελω να σου κραταω μουτρα για μερες.Θελω οταν νευριαζομαι,να νευριαζομαι πολυ και να μην το λαιζω οτι ολα ειναι οκ.Αλλα δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος εγω.Δεν μπορω τους τσακωμούς,ειδικα με εσενα.Και ξερεις γιατί δεν μπορω να νευριαστω;Γιατι εχει εξαντληθει η υπομονη μου

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

one day

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Η διάθεση μου όταν πάω σχολείο: Άντε γαμησου εσυ και εσυ και εσυ. Εσυ είσαι cool,αλλά άντε γαμησου και εσυ

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Βρες πραγματικούς φίλους. Τι πιο δύσκολο;

Θαλπωρή. (via thalpwrh)

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Γιατι παντα πρεπει να ποναει περισσιτερο αυτος που αγαπαει πιο πολυ;Αυτο δεν μπορω να καταλαβω. Οτι νιωθεις μεσα σε μια στιγμη μπορει να γκρεμιστεί,και αυτο τον καταστρεφει τον αλλον ξερεις.Ετσι εκανες και εσυ,και καταστραφηκα.Πονεσε πολυ οταν συνειδητοποίησα οτι δεν ειναι πια ετσι οπως ηταν παλια το πραγμα μεταξυ μας.Μιλουσαμε και λεγαμε γλυκα λογια ο ενας τον αλλον,και κρυβαμε αυτο το μυστήριο μεσα μας,επειδη δεν ξεραμε καλα ο ενας τον αλλον και δεν ξεραμε αν τα λογια μας ηταν αληθινα.Αποδηχθηκαν αληθινα ευτυχως,αλλα οσο παει το πραγμα διαλύεται. Μου λειπει ο καιρος που μιλουσαμε ��λη μερα και λεγαμε γλυκολογα,μου λριπουν οι μερες που οταν συναντιομασταν,δεν σταματουσαμε να μιλαμε.Μου λειπουν οι μερες που δεν μαλωναμε για ασημαντα πράγματα,και ηταν ολα πολυ αλλιως.Τωρα μιλαμε 2-3 φορες την ημερα απο το τηλεφωνο και αν.Ξερεις ειναι δυσκολο για μενα να αποδεχτω οτι σε χανω.Γιατι εχω εδειξα και απεδειξα οτι τα λογια μου τα ελεγα μεσα απο την καρδια μου,και ηταβ αληθινα. Γιατι ομως να ερθουν ετσι τα πραγματα.Εγω περιμενα μια σχέση ευτυχισμενη,χωρις τσακωμους και κλαματα.Κι ομως,το κλαμα μου κανει παρεα καθε μερα.Εχει γινει ρουτινα πλεον για μενα.Και για σενα εχουν γινει ρουτινα τα νευρα.Νευρα χωρις λογο,με μενα. Δεν είμαι εγω κατάλληλη για εσενα,εσυ θες πιο προχωρημενα πράγματα.Και δεν σου αξιζω αγαπη μου,εσυ θελεις μια κοπελα που να σε ακουει και να μην 'σε γραφει' οπως λες και εσυ.Μαλλον θες κατι πιο πιστο.Εγω δεν ειμαι ετσι και συγγνώμη αλλα δεν θα αλλαξω.Γιατι δεν μπορω. Θα κανω τα παντα για να μην σε χασω,δινω και την ζωη μου για σενα.Και εσυ για μενα,το ξερω.Ακομα κι αν νομιζεις οτι ξενερωσες με μενα,και οτι δεν νοιαζεσαι καθολου για μενα,ειμαι σιγουρη οτι μεσα σου με αγαπας,ε��τω και λιγο.Ειναι γραφτο να ειμαστε εμεις οι δυο μαζι,πιστευω το καταλαβες μετα απο ολα οσα εχουν γινει. Αυτα για αποψε.

8/8/17 12:13πμ

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Κι ίσως τελικά να μεγαλώσαμε. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στα θαύματα, στους κεραυνοβολους έρωτες και στις αδελφές ψυχές. Αρχίσαμε το κάπνισμα ενώ παλιά λέγαμε ότι ποτέ δεν θα πιαναμε τσιγάρο στα χέρια μας. Φιλάμε αγνώστους στα στενά, πίνουμε πολύ και ξεχνάμε να αγκαλιάζουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν γελάμε συχνα αλλά όταν γελάμε, γελάμε μέχρι να κλάψουμε. Φύγαμε από εκεινη που ερωτευτηκαμε γιατί φοβηθηκαμε το αύριο. Πληγωσαμε εκεινον που ερωτευτηκαμε γιατί δεν χωρούσαν άλλες πληγές στο δικό μας σώμα. Μάθαμε να δενομαστε και πάλεψαμε πολύ να μάθουμε να λυνομαστε. Κι ας μη το καταφέραμε ακόμα, είμαστε κοντά. Γράφουμε σε τοίχους και σε τετράδια, η έμπνευση μας όμως είναι λίγη. Δεν περιμένουμε τόσο το αύριο όσο αγχωνομαστε γι'αυτό. Ζούμε τη στιγμή μας για να τη θυμόμαστε έντονα αύριο, για να την διηγηθουμε αργότερα. Το παρελθόν δεν θέλουμε να το θιγουμε, οι πιθανότητες πλέον φαντάζουν πιο ωραίες από τα σίγουρα. Ήρθαν τόσοι και θα έρθουν κι άλλοι. Μαζεύουμε εμπειρίες, σχήματα χειλιών και προσώπων και χεριών ώστε όταν θα τα δούμε συμπυκνωμενα όλα σε μια φιγούρα, να μας είναι οικεία, να μην πανικοβληθουμε και φύγουμε λιποτακτες. Βαριόμαστε εύκολα, κοιμόμαστε λιγότερο, κλαίμε λιγότερο και όταν κλαίμε, κλαίμε πολύ. Κάνουμε χιλιόμετρα με λεωφορεία, αμάξια, τρένα και μηχανές η απλά με το να ξαπλωνουμε στο κρεβάτι. Ψηλωσαμε, αδυνατισαμε η παχυναμε, χτυπήσαμε, έχουμε μαύρους κύκλους και κόκκινα μάτια. Φωνάζουμε, γελάμε, μιλάμε, ειρωνευομαστε, ελπίζουμε αλλά δεν το δείχνουμε.“Ζήστο” λέμε στη φίλη μας και ζούμε όπως δεν είχαμε ζήσει ποτέ. Ζησε το ναι, ζησε το. Φίλα αγνώστους, ταξίδεψε χωρίς λόγο, πιες, φάε, κλαψε, γελά, ταξίδεψε, εξέθεσε τον εαυτό σου, περπατά ξυπόλυτος στους δρόμους του κέντρου τα χαράματα, στείλε στο διαολο ότι σε χάλασε. Μεγαλώσαμε τελικά και ίσως τώρα να είναι στο χέρι μας να ζήσουμε αληθινά, να έχουνε να θυμόμαστε όταν δεν θα μπορούμε να ξαναγυρίσουμε πίσω..

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Δεν πηγαινει τιποτα μπροστα,αν δεν υπαρχει εκεινος.

Ναι,το εχω νιωσει.Εδω και πολυ καιρο.Εχω νιωσει να χανω και να χανομαι.Δυνατη προταση.Δεν την προσπερνας ετσι ευκολα.Τουλαχιστον εγω οχι.Εχω νιωσει να χανω,ανθρωπους,και εχω νιωσει να χανομαι,χωρις αυτον.Εχω νιωσει το απολυτο κενο χωρις αυτον.Ενα κενό τοσο μεγαλο που νoμιζω οτι η ακρη του αγγιζε το απειρο.Παντα θα νιωθω ετσι.Βλεπεις εισαι το απωθημένο μου,παντα θα εισαι.Χωρις εσενα,δεν παει τιποτα μπροστα.

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

it gets worse

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

ποτε?

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

αυτο

― Insidious: Chapter 3 (2015)

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Καληνυχτα.

Τελειωσε.Τελειωσε μην το ψαχνεις.Ολες οι όμορφες ιστορίες έχουν ενα τέλος.Δεν αντέξαμε μωρο μου φταίμε και οι δυο.Δεν μπορουσες ειπες.Δεν αντεχες να μαλωνουμε,ηθελες την ηρεμία σου.Τοσο δυσκολο σου ηταν να εισαι διπλα μου;Τα ονειρα που καναμε;Τα ξεχασες μωρο μου;Λυπαμαι μωρο μου γιατι και αν τα ξεχασες εγω δεν το εκανα.Θα πολεμήσω γιατι αυτο ειναι αγαπη,οχι τα ψεύτικα και εφήμερα συναισθηματα που σου πλάσαραν οι αλλες.Εγω δεν ειμαι σαν αυτες.Εγω σαγαπησα και σαγαπαω.Τα ονειρα δεν ξεχνιούνται ουτε οι αναμνήσεις σβήνουν.Και οι δικες μας ηταν πολλες αλλα σου αρκούσαν.Ησουν ολιγαρκής σε ολα θυμαμαι.Το περισσοτερο,το πιο τολμηρό,το ασυνήθιστο σε τρόμαζε δεν το ηθελες.Δεν πειραζει μου αρκούσε που ημουν μαζι σου να σε κοιταω στα ματια και να βλεπω την αγαπη σου.Αυτη η αγαπη που χαθηκε και έσβησε.Τα ματια σου πλεον δεν έχουν ζωντάνια οταν με κοιτας,δεν γελούν.Ειναι μουντά και αδιάφορα.Παρολα αυτα θα συνεχισω να προσπαθώ όσο και αν με διώχνεις γιατι δεν ειμαι ολιγαρκής,δε σε χόρτασα ουτε θα σε χορτάσω ποτε.Εμπλεξες μωρο μου εμπλεξες ασχημα και δεν ξεμπλεκεις. Καληνυχτα. Σε λατρευω.

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Γιατι μωρο μου;

Ξερεις,ησουν μεγαγχολικος.Δεν μπορω να συμπερανω εαν κατι σε ενοχλουσε η εαν ετσι ηταν ο χαρακτηρας σου.Ακομα και οταν καπνιζες, εκεινο το συνοφρυωμα βρισκοταν αναμεσα απο το σημειο των φρυδιων σου.Μερικες φορες, ηθελα να ακουμπησω εκει με το δαχτυλο μου ωστε να εξαφανιστει. Και καπνιζες.Καπνιζες πολυ, το θυμαμαι αυτο.Επερνες βιαστικες τζουρες απο το δηλητηριο σου ακαταπαυστα.Σαν να ηθελες και αλλο, και αλλο μεχρι να χορτασεις. Ζηλευα.Ζηλευα που ησουν τοσο αφοσιωμενος σε αυτο, παρα σε μενα. Ημουν εγωιστρια, και οι δυο το ξεραμε αυτο. Με πειρες τηλεφωνο.Μια μερα μετα αφοτου χωρισαμε με πειρες τηλεφωνο. “Που εισαι;” ρωτησες -μελαγχολικα οπως παντα. “Σπιτι.” Δισταζα να σου απαντησω.Ισως επρεπε να σε δω. “Καλα.” Ειπες πριν το κλεισεις. Εκλαψα εκεινο το βραδυ.Βλεπεις, θα ηθελα να ζητησεις να ρθω, η εστω να μου πεις κατι περισοτερο. Αλλα αυτος ησουν. Ησουν αρκισμενος στα λιγα, στα απλα. Τσιγαρα, μπαλκονι και εμενα διπλα σου. Αυτα ηθελες ελεγες.

Γιατι με αφησες; γιατι χαθηκαμε; γιατι σε σκεφτομαι; γιατι δεν σταματας αυτο το ριμαδι το τσιγαρο; γιατι δεν απαντας στα τηλεφωνηματα μου; γιατι δεν με αγαπας; γιατι σε αγαπαω ακομα;

Γιατι μωρο μου; γιατι δεν εισαι εδω τα βραδια που κλαιω; τα βραδια που ψαχνω στην ντουλαπα μηπως και βρω καποιο φορεμενο ρουχο σου να το μυρισω; γιατι πλεον δεν θα εισαι εκει να παραπονιεσαι οταν θα τρωω απο το πιτογυρο σου; γιατι δεν εισαι εδω να μου παρεις την μπυρα απο το χερι λεγωντας μου οτι δεν κανει;

-θα πινω μπυρες και θα καπνιζω περιμενωντας μηπως και ερθεις να μου το απαγορευσεις.Μωρο μου….

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Και ξαφνικά, όλα τα τραγούδια, όλα τα ποιήματα, όλα τα βιβλία ήταν γραμμένα για εσένα.

J.V. (via perfectlysassyrebel)

ayto

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Τρελή,χαμένη και ερωτευμένη

Και είναι αυτές οι στιγμές που καταλαβαίνεις ότι έχασες το μυαλό σου. Αυτός σε έκανε να χάσεις τα λογικά σου. Και εσύ το λάτρεψες. Μαζί του το λάτρεψες. Ένιωσες πραγματικά χαρούμενη,τρελή στον έρωτα. Γέλια,πολλά γέλια. Του δίνεις όλο σου τον εαυτό. Ξεχνάς να προσέχεις. Ξεχνάς να ελέγχεις τον εαυτό σου,να ελέγχεις τα αισθήματα σου αφού είναι γνωστό το ότι σε κάνει χαρούμενο μπορούν να στο παρουν. Τα δίνεις όλα. Και είσαι σίγουρη ότι θα πάρεις πίσω τα όσα έδωσες τυφλά πιστεύοντας ότι είναι αμοιβαία η τρέλα. Μέχρι να συνηδειτοποιήσεις ότι δεν είναι ετσι. Απομακρύνεται. Γίνεται κρύος χωρίς καμία εξήγηση. Ψάχνεις τί έκανες λάθος. Ρωτάς. Καμία απάντηση. Τα μυνήματα γίνονται όλο λιγότερα. Μέχρι να σταματήσουν. Και όταν σταματάει να σου λέει το “καληνύχτα” καταλαβαίνεις οτι τον εχασες. Τον αναζητάς παντού. Δεν είσαι έτοιμη να το αποδεχτείς. Βγαίνεις έξω και το μόνο πρόσωπο που ψάχνεις είναι το δικό του, έχεις πάθει εξάρτηση μαζί του. Μα κάθε εξάρτηση είναι επικύνδηνη. Είναι θανατηφόρα. Σε σκοτώνει. Σιγά σιγά. Μήπως φταίει η υπερβολική αγάπη που του έδωσες? Όταν εσύ είσουν το “κάτι” του ενώ αυτός ήταν τα πάντα σου. Όπου και να δεις,ότι και να δεις σου θυμίζουν αυτόν. Οι αναμνήσεις σου μαζί του σε στοιχειώνουν. Όλα τα τραγούδια ξαφνικά πέρνουν τίτλο το όνομα του. Έτσι είναι ο έρωτας. Ξεκινά με σημάδια στον λεμό και τελειώνει με σημάδια στην ψυχή. Περνάει καιρός. Νομίζεις τον ξεπέρασες. Παίζεις την αδιάφορη. Πιστεύεις ότι αν αυτός μπορεί χωρίς εσένα μπορείς και εσύ. Μα τις νύχτες όταν μένεις μόνη σου με τον εαυτό σου ξες ότι αν ξαφνικά εμφανιστεί ξανά στη ζωή σου και σου πει “έλα” εσύ θα τρέξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς χωρίς δεύτερη σκέψη. Και αυτό είναι το λάθος σου. Θα τον συγχωράς ότι και αν σου κάνει, θα προσπαθείς να τον δικαιολογείς,θα τον περιμένεις. Θα περιμένεις την ημέρα που θα σε πεθυμίσει και θα σε ψάξει. Θα περιμένεις για κάτι που δε θα γίνει. Άνοιξε τα μάτια σου. Σταμάτα να ονειροπολείς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Προχώρα. Και την επόμενη φορά πρόσεχε, μη τα δώσεις όλα. Κράτα κάτι για τον εαυτό σου. Σου αξίζει. Γ.Μ

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

Οι ανθρωποι αλλαζουν. 5/8/17. 2:55μμ

Μαρεσει να κοιταω παλιες φωτογραφιες.Παρατηρω πως αλλαζουν οι ανθρωποι.Ολοι οι ανθρωποι αλλαζουν,αλλοι προς το κακο,και αλλοι προς το καλο.Μπορει να μην αλλαζει μερικες φορες απαραιτητα η εμφανιση τους,αλλα ο χαρακτηρας τους σιγουρα. Κοιτουσα μια παλια μου φωτογραφια και αναρωτηθηκα:το κοριτσι που ημουν καποτε,ειναι περιφανο για αυτην που εχω γινει τωρα;Μαλλον οχι.Την περιμενα αλλιως την εφηβεια μου.Και γενικώς τα περιμενα αλλιως τα πραγματα.Ελεγα οτι οταν μεγαλωσω θα περναω καλα,θα μπορω να κανω οτι θελω και να παω οπου θελω.Αλλα δεν εγιναν οπως τα περιμενα.Δεν ηξερα οτι μια αγαπη θα με γαμησει συναισθηνατα,δεν ηξερα οτι θα κλαιω καθε μερα γιατι ποναω για τα παντα,ποναω επειδη δεν εχω την ζωη που θελω.Αυτο.Την ΖΩΗ που ονειρευομουν ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΖΗΣΩ ΠΟΤΕ.Δεν σταματαω να ελπιζω ομως.Προσπαθω και θα προσπαθησω ακομη περισσοτερο.Αν και αδικο,αλλα οκευ,καπως θα το καταφερω. Το κοριτσι που ημουν,θα ευχαριστηθηκε πολυ οταν εμαθε την πρωτη μου επιτυχία.Και αυτη ηταν η μεγαλυτερη χαρα της ζωης μου.Χωρις υπερβολες.Οταν πηρα το πτυχιο μου,καταλαβα οτι σημασια στην ζωη εχει μονο αυτο.Η επιτυχια στις σπουδες,στο σχολειο,και γενικα σε αυτον τον τομεα.Μακαρι να μπορουσα να ξανανιωσω την χαρα που ενιωσα εκεινη την μερα,που μου ανακοινωσαν την επιτυχια μου.Θα προσπαθησω πολυ για να ξαναζησω αυτη την χαρα.Οπως ελεγα,καταλαβα οτι η μεγαλυτερη χαρα προερχρται απο αυτον τον τομεα,και οχι απο την αγαπη ή απο μια σχεση.Αρα,το κοριτσι που ημουν,αυτο το μικρο ευτυχισμενο κοριτσακι,πιστευω να περγφανευεται τωρα για μένα.Θελω να την κανω περιφανη.Και αυτην,αλλα και τους γονεις μου.Θελω να τους κανω περιφανους μια φορα,να καταλαβουν οτι το παιδι που εκαναν μπορει να τους απογοητευει καθημερινως,αλλα θα μπορει να τους κανει ευτυχισμενους σε αυτο το θεμα. Το κοριτσι που ημουν ομως,θα απογοητευτηκε πολυ οταν με βλεπει καθημερινως να κλαιω για 'ασημαντα' πραγνατα για αυτην,σημαντικα ομως για μενα.Πιο πολυ με ποναει οτι η ζωη που ηθελα,δεν ειναι η ζωη που εχω τωρα.Δεν ξερω γιατι,ειχα αλλα ονειρα για τον εαυτο μου.Εχω βαλει στοχους να τα πετυχω ομως,δεν τα βαζω κατω. Κοριτσι που ημουν,αν δεις αυτο το μήνυμα,ελπιζω να χαρεις.Γιατι,απλα θελω να σε κανω περιφανη.Και θα το δεις.Στο υποσχομαι. Αντίο.

#κειμενο #ελληνικα #greek quotes #quotes #quoteoftheday #like4like #follow #ponos #πονος #περιφανη #απογοητευση #αποχαιρετισμός