jozefthoilants

[jozefthoilants]

#strip #Ulrike #Andreas

[jozefthoilants]

Vol van genade

Het was al donker toen één van de politiemannen me vond. Ik had me verstopt omdat ik bang was en Hendrik niet meer bewoog. Ik kende ook de weg naar huis niet; Hendrik had me meegenomen naar het bos en me de klimboom laten zien.

Toen de politieman en ik uit het bos kwamen, zag ik mama en papa. Mama zat te huilen in een politiewagen en papa liep rond met zijn handen achter zijn nek en was de hele tijd aan het uitademen. Een vrouw die bij de politie was, gaf me een flesje water en zei dat het niet erg was dat ik me verstopt had; ik had Hendrik toch niet meer kunnen helpen. Ik zei haar dat Hendrik uit de boom was gevallen. De vrouw knikte en zei: 'Dat weten we.' Daarna bracht ze me naar een ambulance en wachtte terwijl een dokter mij onderzocht. Toen de dokter klaar was, gaf de vrouw me een boterham met kaas uit haar brooddoos. Ik at de boterham op en ook de korsten en de graantjes. Mijn handen waren vuil.

-

Ik bleef logeren bij oma en opa. Ik moest niet naar school en mocht de hele dag met Lego spelen, opa helpen met werken en de hele dag koeken eten. Af en toe kwamen mama en papa langs, om te praten met oma en opa. Dan zette oma de televisie voor me op. Wanneer mama en papa weer weggingen zeiden ze dat ik weer naar huis mocht komen als ze met alles klaar waren. 

Wanneer ik opa hielp in de tuin of in de schuur, begon ik soms te huilen. Ik huilde om wat er met Hendrik gebeurd was of omdat ik mama en papa miste en soms zomaar. Opa zei dan dat ik naar oma moest gaan. Oma knuffelde me dan tot ik geen tranen meer voelde en opa weer kon gaan helpen. Wanneer ik ’s avonds niet kon slapen, kwam oma bij me in bed zitten en bad stilletjes een rozenkrans terwijl ze door m’n haren wreef. Dan sloot ik mijn ogen en luisterde hoe ze 'wees gegroet Maria, vol van genade, de heer is met u,' fluisterde, tot ik in slaap viel.

-

Op de begrafenis voor Hendrik waren veel mensen en ook de school was er. In de kerk moest ik vooraan naast mama en papa gaan zitten. Toen ik op het podium aan de microfoon iets moest vertellen, ging papa met mij vooraan staan. Oma had me gezegd dat ik geen slechte dingen mocht vertellen, dus vertelde ik hoe Hendrik me leerde voetballen en niet over hoe we vaak ruziemaakten omdat ik altijd in het doel moest staan en Hendrik veel te hard de bal op mij probeerde te trappen. Ik vertelde dat ik Hendrik miste, maar dat ik ook een beetje blij was omdat hij nu andere kinderen in de hemel kon leren voetballen. 

Toen we naar buiten gingen, zei mijn juf dat ik mooie dingen had gezegd en kreeg ik van de kinderen uit mijn klas een grote tekening. ’s Avonds spreidde ik de tekening uit op de tafel en raadde ik wie wat had getekend.

-

’s Nachts stond ik bij oma en opa in de slaapkamer omdat ik weer niet kon slapen. Oma stond op terwijl opa luid verder snurkte. Oma veegde mijn tranen weg en stopte me weer in bed. Ze kwam naast me zitten,  wreef door mijn haren, liet de kralen van haar rozenkrans tegen elkaar tikken en begon stil te bidden. Toen zei ik dat ik Hendrik uit de boom had geduwd. Oma stopte even met haar rozenkrans en zei: '’t Is niet erg, jongen. ’t Is niet erg.' Daarna bad ze verder en viel ik in slaap. 

De volgende ochtend aten opa en ik om ter meest pannenkoeken met suiker. Ik at er vijf en ik won. Daarna kwamen mama en papa mij halen. Ze waren klaar.

#genade #literatuur #kort verhaal

[jozefthoilants]

#garage #fotografie #zwartwit #black and white

[jozefthoilants]

#ulrike #andreas #strip #gag

[jozefthoilants]

Kijktrechter

Enkele dagen geleden, bekeek ik de eerste aflevering van een nieuwe Vlaamse serie die door wie het weten kan als heel wat bestempeld wordt. Toch probeerde een van de personages na een halfuur in te loggen op iemands laptop. Tevergeefs, dat spreekt voor zich. De tijd waarin personages tweemaal faalden om dan – na diep en snel nadenken – een derde maal succesvol in te loggen is voorbij. Ik neem er wel gif op in dat in een latere aflevering het personage via een of andere aanwijzing het wachtwoord te weten komt en de daaropvolgende digitale onthullingen hem of haar een hoop verklaren. Geheel niet toevallig zag ik de dag voordien de eerste aflevering van een Duitse serie waarin een van de personages na een halfuur probeerde in te loggen op iemands laptop. Tevergeefs, dat spreekt voor zich. Ik neem er wel gif op in dat, goed, u kent het riedeltje. In beide series waren er intriges, geheimen, seks in de eerste twintig minuten (gedurfd!), aanwijzingen dat niets is wat het lijkt en diep ongelukkige personages – allemaal zaken die we natuurlijk nog nooit mochten aanschouwen. De ene serie speelde zich af aan de kust, de andere in het bos. In een van de twee stonden de personages sip voor zich uit te staren in een Germaanse regenbui - niet gedeprimeerd door de regen, maar gedeprimeerd én in de regen. Hier word ik verondersteld mij drie seizoenen lang mee te ontspannen. Hoe dan?

Men stopt ter mijner huize steeds ostentatief de vingers in de oren wanneer ik de loftrompet afsteek ter ere van de gebroeders Dardenne. Maar voor zover ik weet hebben les frères het nog nooit in hun hoofd gehaald iemand te laten proberen inloggen op een computer, of als een donderwolk voor zich uit te staan laten staren. Nee, hun personages hossen en crossen van hot naar her en wanneer ze vallen, staan ze weer op of doen ze er alles aan om overeind te krabbelen. Niet klein te krijgen: personages die niet met loden schoenen door oude wijn in nieuwe zakken ploeteren. En dat in delen van Wallonië die zich zelfs geen Ardennen mogen noemen. Klasse!

#tv #televisie #Dardenne #kijken

[jozefthoilants]

Verse beits

Alles kan ik verdragen,

Het verzinken van klinkers,

scheurende balken, het hoekje

Gyprocplaten, kan ik met droge ogen

zien slopen, daar ben ik

werkelijk hard in.

Maar verse beits in september,

net geverfd, klef nog,

in vochtige strookjes, nee.

#gyproc #kopland #rutger #rutger kopland #beits

[jozefthoilants]

Dien avond en die doode

‘k Heb menig uur bij u gesleten en genoten, en nooit heeft een uur met u me een enklen stond verdroten. ‘k Heb menig kom aan u bijgezet en geschonken, en, lijk een gier, van u, van u, het koude sap gedronken; maar nooit een uur zoo droef met u, zoo lang zij dure koste, maar nooit het uur zo lief met u, wanneer gij ontbinden moste, als het uur wanneer ik dicht bij u, dien avond, neergezeten, u zuchten hoorden en sprak tot u wat onze zielen weten. Noch nooit een druppel zoo schoon, van u gevoeld, gedronken, gebeten, als die dien avond kwam uit u, en mocht de mijne wezen! Ofschoon, zoo wel voor mij als u, -wie zal dit kwaad genezen?- een uur bij mij, een uur bij u een eeuwigheid zal wezen; ofschoon voor mij, ofschoon voor u, zoo kil en opgesteven, die doode, al was’t een dood van u, niet lang een dood mocht wezen, toch lang bewaart, dit zeg ik u, ’t en ware ik ’t heb verkoze, mijn hert drie dierbre beelden: ik, dien avond – en – die doode!

#guido gezelle #dood #literatuur

[jozefthoilants]

Prijs

Toen ik vanochtend de brooddozen van de kinderen vulde met “vieze bruine boterhammen” zette ik de radio aan; wie weet was er ‘s nachts wereldvrede uitgebroken en mijn koters weten dat ik dan de brooddozen volpleur met suikerbrood belegd met dikke lage chocoladepasta. Witte en bruine! Op de radio ging het niet over wereldvrede, maar begon er een gesprek met Fien Troch. Zij bevond zich op het filmfestival van Venetië, waar vandaag haar film Holly in première ging. Ondanks het vroege uur was ik klaar om alles te weten te komen over het hoe, wat en waarom van Holly, paraat voor een interview met iemand die al bewees te beschikken over talent, intellect en integriteit. De inspiratie zou zomaar vanuit de ether de brooddozen in kunnen belanden. De presentatrice leek echter vooral benieuwd naar hoe dat ging, zo’n premièredag en of dat niet spannend was. Ik vat samen: make-up, aankleden en ja. Dat mevrouw Troch nogal gelaten deed over haar kans op de Gouden Leeuw – op de dag van de uitreiking plande ze naar huis te gaan, tenzij men haar *knipoog* vroeg te blijven – verbaasde de presentatrice enigszins; Fien Troch moest toch stiekem op een prijs hopen… Om toch een sportwedstrijd te maken van wat Fien Troch eerder in het gesprek geen sportwedstrijd noemde, vroeg de presentatrice op wie zij haar geld zette om de Gouden Leeuw te winnen. Troch antwoordde dat ze goede dingen had gehoord over Yorgos Lanthimos, zoals een sportverslaggever antwoordt dat Milan Vanoverschelde goede benen heeft voor een belangrijke bergetappe. De kers op de taart van het gesprek kwam wanneer Fien Troch toegaf dat haar jaar al geslaagd was toen men haar meldde dat Holly geselecteerd was voor het filmfestival van Venetië. Ik zou denken dat haar jaar geslaagd is als Holly een hoop bezoekers naar de zalen lokt, bezoekers die de film gaan bekijken voor de cinematografische en verhalende kwaliteiten waarvan mevrouw Troch al bewezen heeft ze te kunnen be- en verzorgen en niet omdat Holly een prent is waar men al dan niet een medaille heeft opgeplakt. Maar goed, ik zit aan een keukentafel in het Hageland fronsend vieze bruine boterhammen te smeren en Fien Troch in Venetië, wachtend op een visagiste.

Gelukkig is dit maar het filmfestival van Venetië en hoeven we niet nog eens de hysterie en collectieve depressie na de nominatie en ‘het verlies’ van Close te doorstaan; een circus onwaardig voor een film die u sowieso had moeten gaan bekijken, in het donker, stilletjes. Nee? Zonde.

#Holly #Fien Troch #De ochtend #Prijs