Odasında tek başına oturmuş, pencere açıkken olabildiğince rüzgarı vücudunda hissetmişti, huzur vücudunda dolaşmış ve rüzgarla birlikte kaybolmuştu, bı an çocukluğunu düşündü çocuk, anne babasini da o hayalin içine sığdırmaya çalışıyordu çocuk sonra birden ağlamaya başladı..
Ama bak.. koca adam oldun.. kocaman adam oldun.. hala çocuksu davranıyorsun.. neyi beklediğini bile bilmezken.. neyi bekliyorsun? Koca adam.. biz veya bizler kaşif değiliz rahip hiç değiliz.. iyilik yaslayıp öğüt vermeyeceğiz.. yaşadık oğlum tamam.. geldik bugünlere.. seninde katkin büyük.. özellikle tehlikeli anlarda.. sürekli bi kurtuluş buluyorsun.. sürekli bi çıkış yolu.. korkuyorsun kaçıyorsun.. bunu kendine yediremiyorsun.. korkmak ayıp değil.. korkacaksın tabiki de.. bak hep bu sayede.. ayakta kaldın.. kaçarak.. ee koca adam.. Her şeyden kaçamazsın ya.. yakalanırsın elbet.. konu çok kopuk ilerliyor.. neyse siktir et.. neyi anlatacağını unuttum.. kafiyeli bir şey olsa gerek ya da öyle bişey..