EL'VEDA YABANCI
hatıranı aklımdan çıkarmak imkansızdı bir zamanlar,
ama artık yavaş yavaş kayboluyorsun içimde,
ve bu durum, daha bir süre devam edecek gibi,
taa ki içimde seninle ilgili tek bir hatıra bile kalmayana dek,
melankoliğim yine, hüzünlerimde boğuluyorum,
kalbim savunmasız bir kale gibi şimdi,
yenilmiş, ele geçirilmiş ve çokça hırpalanmış,
her şey çoktan bitmiş gibi hissediyorum,
her şeyin bir ateş gibi içimde söndüğünü hissediyorum,
belki de artık gözyaşı olsun istemiyorum gözlerimde,
belki de artık üzüntü olsun istemiyorum ruhumun derinliklerinde,
belki de sırf bu yüzden uzaklaşıyorum senden,
belki de sırf bu yüzden kaçıyorum senden,
artık içimde sana ait tek bir çiçek bile yeşermiyor,
"kalan, ağlamaya devam eder" diyorlar ya hani,
ben artık ağlamak istemiyorum, ne seninle ne de sensiz,
ben artık güneşin gözyaşlarımı kurutmasını istemiyorum,
varlığını çıkardığım gibi çıkardım bütün tarihleri takvimimden,
anlamı olan ne varsa sildim hafızamdan,
bugün veda günü ve bu bir veda,
bu benim vedam,
seni ardımda bırakıyorum bu geceden sonra,
belki bunu istemedim en başta,
ama kaybetmek zorunda kaldım,
ve kabullendim,
senin mutluluğunun bir parçası olmasam da artık,
bir ömür boyu mutluluklar dilerim,
el'veda yabancı!
elveda!
unut beni...
zor da olsa kabullendim,
bu geceden sonra seni unutabilmeyi...
1 note
·
View note
Sizli bizli konuşma gereği duyuyorum herkesle, herkes bana çok korkutucu geldiği için. Sahte ve yapay durdukları, kendimi onlardan soyutladığım için. Beni umursamadıkları ve konuşmadıkları için. Şimdiyse bir zamanlar dostum dediğim kişiyle resmi konuşuyorum. Birer yabancıya dönmemiz çok acıtıyor. Dostum dediğim birinin yabancıya dönmesi üzüyor. Herkesle resmi , sadece onunla samimi olmak istemiştim oysa ki. O da bir yabancıya dönmek zorunda mıydı?
0 notes
.
Yabancılaşıyorum... Gün geçtikçe yaşadığım bu hayata yabancı oluyorum ben. Ailem benim ailem değil, odam benim odam değil, bu resimlerin hiç birini ben yapmadım. Arkadaşlarıma bakıyorum, nasıl davranıyordum onlara?
Unutuyorum... Geçmişimdeki herşey o kadar bulanık ki ben yaşamamışım onları. Dün bana çok uzak, bugünü yaşayan ben sanki başka biri. Bunu açıklayamıyorum, çok farklı bi his dolanıyor içimde. Sevdiğim insanlara bakıyorum, onları seviyormuşum gibi gelmiyor ve hatta bi hissiyatım yok gibi, nötrleşiyorum. Kitap okuyamıyorum, sonuna gelirken başını unutuyorum sayfaların. Hoşuma giden şeyleri neden sevdiğimi artık anlayamıyorum.
Ben hayattan uzaklaşıyorum, uzaklaştıkça ortaya çıkan ben hiçbir şeyden memnun değil, ama şikayet de etmiyor; anlayamıyorum...
14 notes
·
View notes
Herkeze selamm
Eveettt bugün gayet güzeli neden bilmiyorum ama bir insan var ve onu her gördüğümde ona bakmadan duramıyorum ve oda bana bakıyo 😅
0 notes
Belki gökyüzüne bakınca her şey bitecekti , sona ericekti ama biz naptık yolu uzattık, o gökyüzü bizim dinlenme yerimizdi .
0 notes
Bazı insanlar, yakınlarına karşı kuşkucu olup , karşılaştıkları ilk yabancıya içlerini açarlar. Bu, köklerini insan kalbinde bulabileceğimiz garip ama gerçek bir kişilik özelliğidir.
Honore de Balzac
Goriot Baba
1 note
·
View note
Yine uykusuz geçmiş gece, yeniden sabah olmuş. Odamın ışığı açıktı fark edemedim havanın aydınlandığını. Ne uyutmamıştı bu kadar beni, ruhumdaki hangi sancı engellemişti göz kapaklarımın kapanmasını… bedenimde yoğun bi yorgunluk hissederken ben, inat etmişçesine, inadına uyuyamıyorum yine. Hiç bi insanı evim yapmadım ama kendi evim yabancı bana. Kendi odam, yastığım yabancı. Yabancılık çekiyor, uyuyamıyorum yine…
Bedenim yabancı ruhuma, ruhum yabancı bu dünyaya. Sabah denen şeye yabancıyım ben, hiç uyumamış olan insanın penceresinden süzülen güneş ışığına düşman…
9 notes
·
View notes
Bazı insanların sırf normal olabilmek için olağanüstü çaba sarfettiklerini kimse bilmez.
5 notes
·
View notes