wisegalaxyprince

[wisegalaxyprince]

Dla pewnego poety o srebrnej duszy

19 stycznia 2021

To był wtorek, w południe i polski na zdalnym.

To właśnie wtedy do mnie napisałeś.

Rzecz jasna na teamsie w rzeczywistości wirtualnej.

Pamiętam dokładnie Twoje pierwsze odesłane mi zadanie-

dialog z wykorzystaniem frazeologizmów w opowiadaniu.

Już wtedy wiedziałam, że mam do czynienia z artystą, poetą i

mistrzem jedynym w swym rodzaju.

Lekcje z Tobą trwały dość krótko.

Pojawiłeś się na nich raptem tylko kilka razy.

Gdy poznałam Cię bliżej to wyjawiłeś swój sekret -

pisząc życiorys, czyli kolejne zadanie.

Dowiedziałam się wówczas, że zdobyłam Twoje zaufanie.

Chciałeś mieć kontakt i uczyć się online.

Ja chętnie wysyłałam Ci nowe materiały

A Ty pracowałeś sumiennie z małymi tylko przerwami.

Pani psycholog, która prowadziła Cię w ośrodku

Pisała do mnie, że masz miłe o mnie zdanie.

Ponoć pomogłam w Twojej terapii a swoje myśli zacząłeś

przelewać na papier.

Kwiecień 2021 to kolejne wiadomości,

pełne radości i ekspresji twórczej.

To właśnie wówczas więcej rzeczy mi opowiedziałeś,

a nasz kontakt jakby się wzmocnił, bo czułam, że Ci pomagam.

To dzięki Tobie odkryłam na nowo świat poezji.

Chętnie opowiadałeś mi o młodopolskich artystach.

Twoje utwory były przecież tak dojrzałe,

pachniały mi świeżą bryzą na kształt Schopenhauera i Wojaczka.

Po pewnym czasie niezbyt długim oczywiście

brak wiadomości w teamsie czy na mailu.

Wówczas wiedziałam, że przebywasz na odwyku

w ośrodku w Sopocie i było mi jakoś przykro.

Styczeń 2023 a dokładniej to trzydziesty pierwszy.

Otrzymałam nową wiadomość na blogu poetyckim.

Pokazałeś mi wtedy kilka swoich tekstów,

opowiedziałeś też o Alpach, które uwielbiałeś.

Rozmawialiśmy często na różne tematy.

Trochę o muzyce, o wartościach i otaczającym nas świecie.

Wspominałeś o dziewczynie i o tym, co Cię boli,

a ja starałam się wesprzeć Cię jak mogłam najlepiej.

Podjąłeś terapię indywidualną i grupową.

Nadal pisałeś do mnie, choć nie było to już tak często.

Czułam, że znalazłeś się w szponach tego cholernego nałogu,

a konto poetyckie było już częściej niedostępne.

Zaglądałam tam jednak często, aby czytać Twoje wiersze.

Myślałam, że zobaczę tam znów nową wiadomość.

Niestety, to co zobaczyłam zabiło mnie doszczętnie -

22 maja odszedłeś tak cicho i bezszelestnie...

Strasznie za Tobą tęsknię i nigdy Cię nie zapomnę.

Byłeś wyjątkowym uczniem, artystą i rzemieślnikiem słowa.

Nie mówię: „żegnaj”, bo wiem, że zobaczę Cię gdzieś w srebrnych gwiazdach – Marcinie

– zegarmistrzu purpurowy światła

#writing #literature

[wisegalaxyprince]

"Ballada w przestworzach chmur"

Czuję, jakbym stała gdzieś nad morzem mgły

jak ten wędrowiec z obrazu Caspara Davida Friedricha.

Patrzę w dal, trochę niepewnie, z lekkim zagubieniem.

Ogarnia mnie nostalgia połączona z melancholią...

Ktoś odszedł...

Pozostawił w sercu wielką dziurę, z której wypływa ropa

przypominająca śmierdzącą smołę.

Mgła spowija mnie i moje ciało.

Nie słychać nic prócz bicia mego zranionego serca.

Nie potrafię odnaleźć siły stojąc tam, gdzieś na szczycie góry.

Nie wiem czy wszyscy kiedyś się razem tam właśnie spotkamy.

Kurwa, ten świat jest popierdolony.

[wisegalaxyprince]

"A..."

Pustka w sercu pali jak niegasnący się ogień.

Twoje słowa ranią tak mocno jak naostrzona brzytwa.

Nie patrzysz już na mnie jak kiedyś.

Krew kapie kap kap kap.

I słychać tylko jak oddychasz

Ot tak już bez większych emocji.

 Nagle stałam się jakaś obca dla Ciebie.

Dlaczego? Sama nie wiem.

Przestałeś widzieć we mnie świetlisty promyczek.

Istotę o czystym sercu i radosnej duszy.

Dziewczynę, która pisze mądrze, choć jak mówiłeś wcale sławna nie jest.

Zacząłeś szukać blasku fleszy i poklasku gdzie indziej.

Uciekasz jak wampir w pusty szklany ekran.

Wysysasz ze mnie cząsteczkę dobroci takiej bezinteresownej.

Obserwujesz, czy jestem smutna i czy nadal mi zależy.

Zraniłeś mnie patrząc w oczy i odpychając od siebie.

Myślałam, że jesteś inny i pod kapturem skrywasz prawdziwego siebie.

Dlaczego mi to zrobiłeś – zapytałam.

A ty odparłeś ostatnio tak chłodno tylko jedną frazę -

Nie wiem.

[wisegalaxyprince]

"Strzelec z boru"

Twoje oczy są tajemnicze i błyszczą się jak szmaragd.

Widzę jak patrzysz na mnie, choć nie powinieneś.

Czuję jak serce bije mi gwałtownie,

A kiedy Cię nie ma zamyka się bezwiednie.

Czasem zachowujesz się jak strzelec w wielkim borze, który zapomina o złożonej przy jeziorze przysiędze.

Szybko jednak wyczuwasz, kiedy bywam smutna i starasz się sprawić, abym uśmiechała się częściej.

Co to za emocje, tego sama nie wiem. Ty też nie wiesz, na pewno, choć może się mylę...

Zdajesz się być romantykiem z ballad Mickiewicza, który błądzi i szuka tego, co jest we mnie czyste i chyba pięknie.

[wisegalaxyprince]

"W drodze na Śnieżkę"

Karkonoski Park Narodowy urzeka mnie pięknem.

Wędrując po górskich ścieżkach, czuję spokój i lekkość mojego ducha.

Zatrzymuję się co pół godziny i podziwiam szatę przyrody, która otula mnie swym cudownym płaszczem.

Olbrzymie skały i ostre kamienie ukazują monumentalną potęgę i uczą pokory.

Każdy krok zbliża mnie do raju na ziemi zwanym Samotnią. To tu można poczuć się jak romantyk stojący na moście i kontemplujący niecodzienny księżyc.

Kładę się na chwilę na niewielkiej polance i obserwuję niezwykły krajobraz sącząc lemoniadę o smaku arbuzowym.

Nie poddaję się jednak i po chwili ruszam dalej, po ostrej, kamiennej dróżce w kierunku perły tego miejsca. Mijam Strzechę Akademicką i Dom Śląski. Widzę Cię już bogini z daleka jak dumnie piętrzysz się na kamienistym szczycie.

Przystaję na chwilę, bo muszę przyzwyczaić wystraszone oczy do widoku, pod którym uginają się moje kolana. Biorę do ręki kamień, który zauważyłam przypadkowo i ze strachem kroczę dalej.

Kilka okrążeń dzieli mnie od zdobycia Ciebie. Zaciskam dłoń mojego partnera i wspinam się wyżej, pokonując jednocześnie swój własny lęk.

W głowie brzęczą mi słowa mojego zmarłego brata: " Nigdy się nie poddawaj", więc zmęczona, z obolałymi od wysiłku nogami jestem już coraz bliżej. Jeszcze tylko ostry zakręt jeden, drugi i trzeci. Nagle krzyczę z radości: „Udało się”, gdy postawiłam już stopę na Tobie - Królowo Karkonoszy - moja wymarzona Śnieżko.

#writing

[wisegalaxyprince]

"Bajka o Kopciuszku"

I wszystko się skończyło

I czar prysnął jak w bajce o Kopciuszku

I piękna suknia zamieniła się w podartą od wspomnień szatę

Cicho wkradło się w jej serce nowe światełko

Zaiskrzyło

Otuliło skrzydłem

Zamknęła się skrzynia z ciężkim bagażem doświadczeń

Lecz jednak Bestia wróciła

ZRANIŁA

ZABIŁA

Zgasnął ostatni promyk świecący blaskiem gdzieś w oddali

Nicość

Zależy mi na Tobie

4 puste słowa wypowiedział do niej nie czujący już nic Książę

#writing

[wisegalaxyprince]

***

Kim jesteś, agresywny, młody człowieku.

Rozebrany z komputera, telefonu, luster i pieniędzy.

Rozebrany, aż do człowieczeństwa.

Sam w ludzkiej skórze.

Sam na sam ze sobą.

Bez radości w sercu i z groźnym życiem, które ma granicę w jaskini snu pierworodnego.

Z maczugą żądzy, zawiścią przy ogniu pragnienia.

Drżący od chłodu w skórze brata swego.

Z bosą ziemią i z ciężkim grzechem utkwionym w twym sumieniu.

Kim jesteś, który znając wszelkie leki nie możesz odnaleźć źródełka na boleść istnienia.

Na to mrowisko ogromne, na otwartą ranę w dziecięcej duszy, którą wycieka cząsteczka dobroci.

Na ten nóż w Tobie, żądający tyle bólu bliźnim.

Kimże więc jesteś w swej podwójności,

który czekasz zawsze przy krętym labiryncie

na kogoś, kto wleje w Twe ciało

prawdziwy strumień żywej miłości...

#writing

[wisegalaxyprince]

"Wojna"

Brak miłości i chore zapały,

zepsuta dusza rosyjskiego tyrana.

Śmierć, zło i rozpacz panoszy się w świecie

A słowo wojna brzmi jak oszalałe!

Leje się krew młodych żołnierzy,

Śmierć zagląda też w oczy cywilom

Do czego doprowadziła nienawiść szaleńca?

Każdego dnia słychać kto i gdzie zginął.

Serce krwawi i rozpada się w nicość.

Z kraju ucieka bezbronna dziecina.

Marzę by słońce nigdy tam nie zgasło,

A z piersi zabrzmiał głos:

Slava Ukraine!

#writing

[wisegalaxyprince]

***

Życie jest jak szachownica

Ustawiasz pionki

Wykonujesz różne ruchy

Kroczysz

Potykasz się

I podnosisz swoje oczy

Aby zobaczyć coś czego nie widać

Za unosząca się parą niewidzialnego powietrza

Może to anioł pokazujący Ci drogę do wyjścia z czeluści?

#writing

[wisegalaxyprince]

"Jezus"

Przychodzisz do mega serca tak cicho, tak pięknie.

Czuję Twą obecność Panie

Niebiańskie ciepło i rozkosz.

Ty jesteś Jezu jedynym pragnieniem

Szczęściem...

Marzeniem...

Wiecznym ukojeniem.

#writing

[wisegalaxyprince]

"Do Matki Boskiej z La Salette"

Matko Boska Saletyńska Dębowiecka Pani

O Królowo Przenajświętsza z różanymi łzami

Ty do serca matczynego przygarniasz swe dzieci

Wskazujesz drogę Bożej prawdy, miłości, żywej wiary i nadziei.

Czemuż Matko serce Twe donośnie bije jak dzwon Zygmuntowy?

Czemuż Matko giną bezbronne Twe dzieci?

Czemuż Matko brak miłości w świecie?

Czemuż Matko twarz Twa święta robi wciąż perłowe łzy?

Matko Boska Saletyńska Dębowiecka Pani

O Królowo Przenajświętsza z różanymi łzami.

Ukaż drogę nam do Pana, do Twojego Syna

By na świecie nie cierpiała bezbronna dziecina...

#writing

[wisegalaxyprince]

"Modlitwa ćpuna"

Kiedyś paliłem, krzywo chodziłem

Myślałem tylko, co ukraść, za ile.

Nie szanowałem ludzi byłem debilem.

Wartości w kieszeni dziurawej zgubiłem.

Liczył się browar, trawka, podwórko

I ciągle szukanie szczęścia na próżno.

Nagle pojawił się dotyk Twój Panie.

Upadłem na ziemię i głośno płakałem.

Diabeł - narkotyk wychodził ze mnie.

Szurały stopami czeluści piekielne.

Zły duch odchodził ode mnie Panie,

Nie dałeś mi upaść.

Podniosłem się!

Amen

#writing

[wisegalaxyprince]

COVID - 19

Pustka, świat niby zastygnął

Utworzyła się bryła przypominająca galaretę

Każdy zamknięty

w otchłani nicości

Próbuje na swój sposób rozgryźć ową tajemnicę

Zadajemy pytania o sens istnienia

Przeklinamy Boga w zaciszu swojego pokoju

PANDEMIA

To słowo dobiega ze szklanego pudła stojącego w salonie

Widnieje na ekranie telefonu

Zakorzeniło się głęboko, gdzieś w mózgu

Człowieku...

Czy ty potrafisz w tym całym marazmie

zatrzymać się na chwilę

I w końcu komuś pomóc?

Ot tak ... bezinteresownie.

#writing

[wisegalaxyprince]

"Ku pamięci Arka"

Może nie znałam Cię osobiście

Nie mówiłeś mi "cześć" na szkolnym korytarzu

Może nic nas głębokiego nie łączyło

A jednak ma serce smutne pozostało ...

Tak często mijaliśmy się na licealnym podwórku

Uczyła nas geografii ta sama pani

Może to tak naprawdę nic nie znaczy

A jednak ma serce ciągle za Tobą płacze...

Cisza...

Gdzieś w oddali dostrzegam migoczącą gwiazdę,

Która radośnie się do mnie uśmiecha...

Może to Ty patrzysz na mnie z błękitnego nieba?

Cisza...

W mym sercu pozostało jedno WSPOMNIENIE

Tym chłopcem, który kiedyś otworzył mi drzwi

Byłeś Ty...

Odszedłeś... Jezus tak szybko powołał Ciebie

Wierzę głęboko, że kiedyś spotkamy się w niebie.

(*05.01.2008)

#writing

[wisegalaxyprince]

"Recepta na szczęście"

Uśmiech na twarzy

Dotyk anioła na ramieniu

Posmak jagody

Radość

Blask

Nowa nadzieja

Każda minuta mojego życia jak tafla wody

Przedziera się do granic pozornych niemożliwością

Dotyka

Wprowadza w drgania

Otwiera umysł na to co nowe

Pozwala oddychać świeżym zapachem bryzy morskiej

#writing

[wisegalaxyprince]

"Epitafium dla mojego Brata"

Kocham mojego Brata, który radośnie się do mnie uśmiecha

I podaje mi z nieba białą kromkę chleba

Kocham mojego Brata, który dotyka ma dłoń każdego ranka

I przytula mnie mocno kiedy kładzie się do snu

Kocham mojego Brata, który jeździ na srebrnych nartach

I wtedy, gdy przynosi mi pluszowego misia

Kocham mojego Brata, który jest tak daleko

Choć tak bardzo Go teraz potrzebuję

Kiedy lekko klepie mnie po ramieniu, aby pocieszyć, gdy płaczę

A potem nagle gdzieś ucieka

Kocham mojego Brata kiedy słyszę jego śmiech

Kiedy zamykam zaś oczy widzę jego sny

A po policzku płynie mi wtedy wolno delikatna, srebrna łza

Kocham mojego Brata, którego zabrałeś mi Panie

Kocham mojego Brata

On NA ZAWSZE

W moim małym sercu pozostanie

( ur. 20.01.1992 )

(zm. 11.02.2009)

#writing

[wisegalaxyprince]

"Przyjaciel - Narkoman"

Pamiętam dzień, w którym Cię poznałam

Było to w lipcu 2006 roku

Pamiętam ten zapach polnych kwiatów

I Twoi uśmiech, który otworzył mi serce

Pamiętam Twą dłoń która lekko się trzęsła

Jak szumiąca fala morska

Pamiętam Twe oczy smutne i czarne, w których ukryta była tajemnica

Słońce błyszczało na niebie błękitnym

Przypominającym lazurowe wybrzeże

Pamiętaj Twój dotyk na moim policzku

Delikatny jak płatek białej lilii

Ty byłeś tak blisko jak tańczący na wietrze moty

Który potrzebuje nektaru z pięknego kwiatu, aby móc żyć

A ty poszukiwałeś pomocy i prawdziwej miłości

Pamiętam tę chwilę, gdy mocno ująłeś mą dlony

A po policzku spłynęła Ci wolno srebrna łza

Pamiętam, gdy Twe sine usta cicho mi wtedy wyznały:

Nie odpychaj mnie !

Pomóż!

Jestem narkomanem...