کتاب شاهنامه فردوسی( ققنوس )(رحلي،قابدار،مسكو،گلاسه)
کتاب شاهنامه فردوسی( ققنوس )(رحلي،قابدار،مسكو،گلاسه)
از جنبههايي گوناگون بزرگترين و برجستهترين اثر ادب فارسي و از يك لحاظ بزرگترين اثر حماسي جهان است.
شاهنامه ميوه دوران زرّين فرهنگ ايران و فرزند دوران آفرينش تاريخ كشور ما، يعني سدههاي سوم تا پنجم هجري است؛ زماني كه ايرانيان در تمام رشتههاي علمي و هنري بزرگترين آفرينندگان را به جهان پيشكش كردند.
بزرگترين فيلسوفان، بزرگترين پزشكان و شيميدانان، بزرگترين رياضيدانان و اخترشناسان، بزرگترين تاريخنويسان و جغرافيادانان، بزرگترين فقها و علماي علم كلام، بزرگترين مفسران قرآن، بزرگترين محدثان اسلام، بزرگترين پردازندگان نثر عربي و... همگي ايراني و فرزندان اين دوران آفرينشاند.
معرفی کتاب شاهنامه فردوسی
کتاب شاهنامه فردوسی اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی، جزء بزرگترین حماسههای جهان، مهمترین نامهٔ اندیشهٔ سیاسی ایران شهری در دورهٔ اسلامی، شاهکار حماسی زبان فارسی و حماسهٔ ملی ایرانیان و نیز بزرگترین سند هویت ایشان است.
شاهنامه به تنهایی از همهٔ مآثر ملی بیشتر و بهتر توانسته در زنده نگه داشتن نام و نشان ایرانی، دمیدن روح مردانگی و جوانمردی و شهامت در مردم این مرز و بوم مؤثر واقع گردد و یک پارچگی و استقلال کشور را تضمین نماید.
کتاب شاهنامه فردوسی (Shahnameh)، اثری است منظوم در حدود پنجاه هزار بیت در بحر متقارب مثمن محذوف. سرایش آن حدود سیسال به طول انجامید. فردوسی خود در این باره میگوید:
من این نامه فرخ گرفتم به فال
همی رنج بردم به بسیار سال
نقش فردوسی را در تجدید حیات ملی ایران هرگز نمیتوان فراموش کرد. فردوسی بر ستیغ شکوهمندانه ایران دوستی و ملت گرایی، عقاب آسا آشیان داشت و از پیروزی تازیان بر ایران مؤمن خونین دل میخورد و این نکته را میتوان از پیام "رستم فرخزاد" به برادرش دریافت، بدین جهت در برابر چنین دل شکستگی و اندوهناکی راهی بهتر از آن نیافت که با حماسه سرایی و ذکر سر گذشت پهلوانان دلیر و شهریاران جهانگیر ایران، روزگاه سروری و سرافرازی را آیینهوار فراروی ایرانیان بازنهد و آنان را به بازیافت آن سر افرازیها فراخواند.
فردوسی با سرودن اثر شکوهمند خود «شاهنامه» زبان فارسی را که کماکم میرفت تا جای خود را به زبان عربی بدهد، از دستبرد باز رهاند و در این راه نه تنها به پاسداریش بسنده نکرد بلکه در گسترش آن از ترکیب سازی زیبا و طرح اصطلاحات و کنایات و آرایههای ادبی در سیاق سخن پارسی کوشید و گوهرهای پر بها درخشانی را از واژههای خوشایند در دریای وزن متقارن به معرض تماشا در آورد.
فردوسی شخصیت جهانی است که به آیندهٔ انسان میاندیشد و میخواهد که انسان به مانند شخصیت حماسهها نماد انسان کامل و مظهر پاک سرشتی شود و این از مایههای شگفتی حماسهٔ فردوسی است. کتاب شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی بر اساس نسخه معتبر مسکو است و توسط انتشارات سعید نوین به چاپ رسیده است.
حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی بزرگترین شاعر دوره سامانی و غزنوی است. فردوسی در طبران طوس به سال 329 هجری بدنیا آمد. پدرش از دهقانان طوس بود و در آن ولایت مکنتی داشت. از احوال او در عهد کودکی و جوانی اطلاع درستی نداریم؛ اینقدر معلوم است که در جوانی از برکت درآمد املاک پدر بکسی محتاج نبوده است؛ اما اندک اندک آن اموال را از دست داده و به تهیدستی افتاده است.
فردوسی از همان ابتدای کار که به کسب علم و دانش پرداخت به خواندن داستان هم علاقمند شد و مخصوصاً به تاریخ و اطلاعات راجع به گذشته ایران علاقه می ورزید. همین علاقه به داستانهای کهن بود که او را بفکر نظم شاهنامه انداخت. چنانکه از گفته خود او در شاهنامه بر می آید، مدتها در جستجوی این کتاب بود. مدتی را که بر سر این کار رنج برد بتفاوت 25، 30 و 35 سال ذکر میکنند.
فردوسی طبع لطیف و خوی پاکیزه داشت. سخنش از طعن و هجو و دروغ و تملق خالی بود و تا میتوانست الفاظ ناشایست و کلمات دور از اخلاق بکار نمی برد. در وطن دوستی سری پر شور داشت. به داستانهای کهن و به تاریخ و سنن آداب نیک ایران قدیم عشق می ورزید؛ و از تورانیان و رومیان و اعراب به سبب صدماتی که بر ایران وارد آورده بودند نفرت داشت. به هر حال استاد طوس مردی پاکدل و نوعدوست و مهربان بود و نسبت به تمام مردم محبت داشت، اما دشمنان ایران را به هیچ وجه نمی بخشود. عشق و علاقه او نسبت به شاهان و پهلوانان ایران زمین از هر بیتی که در باب آنها گفته، آشکار است و به همین علت باید او را دوستدار عظمت ایران و مبشر وحدت و شوکت ایران شمرد.
Read the full article
0 notes
A sweater with Iraj Mirza's picture alongside with a few lines of his poems. Iraj Mirza was a prominent 18th century Iranian poet. پولیوری که مشاهده می کنید مزین است به تصویر ایرج میرزا، شاعر نامدار قرن 13 (عصر مشروطه) ایران. ایرج میرزا با شعر های عامیانه، ساده، و روانش با موضوعات سیاسی-اجتماعی و انتقادی و طنز آمیزش مشهور است. او در شعر هایش به وفور از کلمات عامیانه و کوچه بازاری استفاده می کرده. در پایین تصویر ایرج میرزا دو بیت از اشعار او را نوشته ایم: اگر داری بتی شیرین و شنگول / که وافورت دهد با دست مقبول بکش تریاک و بر زلفش بده دود / تماشا کن به صنع حی مودود ایرج میرزا درست قبل از این چند مصراع راجع به قدر دانستن زندگی و ه��ر ندادنش با دخالت در سیاست (به دلیل خفقان جامعه ی آن زمان _و این زمان!) صحبت می کند، و سپس مخاطبش را به لذت بردن از زندگی دعوت می کند. بخاطر محتوای دو بیت مذکور سعی کرده ایم حس و حالی سایکدلیک به طرح این تیشرت بدهیم. #Iraj #Mirza #IrajMirza #Iraj_Mirza #Poem #Poet #Poetry #Sweater #Clothing #TShirt #PrintingTshirt #Illustration #Literature #PersianLiterature #Persian_Literature #Sinarium #سیناریوم #ایرج #میرزا #ایرجمیرزا #ایرج_میرزا #شعر #شاعر #ادبیات #ادبیاتفارسی #ادبیات_فارسی #تیشرت #پولیور #لباس #چاپ_تیشرت https://www.instagram.com/p/BsJJPUYg0k6/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=ealcyf6wuwtu
0 notes