Tumgik
karudoulaa · 7 months
Text
Tumblr media
3K notes · View notes
karudoulaa · 1 year
Text
Συζυγικά
Συζυγικά κοιμόμαστε και ξυπνάμε κάθε πρωί.Συζυγικά πίνουμε τις πρώτες γουλιές του καφέ,όσο σε κοιτώ στα καταπράσινα σου μάτια.Και εκεί χάνομαι• σε κοιτώ και το παρόν σταματά,το παρελθόν αυτομάτως διαγράφεται και το μέλλον σκηνοθετείται.Πόσο απολαμβάνω να ξυπνάμε μαζί.Κι ας κρατάει μονάχα όσο το καλοστριμένο σου τσιγάρο.Λείπεις για ώρες γαμώτο, λείπεις και δεν σε χαίρομαι όσο πρέπει, ή τουλάχιστον όσο θα 'θελα. Μα γιατί πρέπει να φύγεις για δουλειά, μα γιατί πρέπει να ετοιμαστώ για τη σχολή. Και οι ώρες περνάνε, άλλοτε σαν αιώνας και άλλοτε κυλάνε σαν νερό • και γω να περιμένω. Να περιμένω να πάει βράδυ και να βάλεις τα κλειδιά στην πόρτα. Εκεί θα ανασάνω. Εκεί θα ξανανιώσω, θα κάνω σαν παιδί που περιμένει κάτι, έναν σκύλο που καρτερεί πιστά για ένα χάδι. Και να σου πάλι το πρωί και άντε ξανά μανά όλα απ' την αρχή. Μαζί. Συζυγικά.
48 notes · View notes
karudoulaa · 1 year
Text
Tumblr media Tumblr media
44 notes · View notes
karudoulaa · 1 year
Text
Tumblr media
Πάντα να προσέχεις
📍 Thessaloniki, Greece
1K notes · View notes
karudoulaa · 1 year
Text
Ένα παιδί μπήκε για πρώτη φορά σε τρένο,
ένα αγόρι πήγε μια εκδρομή με τους φίλους του,
μία κοπέλα πήγε να δει το αγόρι της που τόσο αγαπούσε,
ένας παππούς πήγε να διευθετήσει τις δουλειές του
και ένα ζευγάρι πήγε για να περάσει καλά.
Και δε γύρισαν.
Αυτοί και άλλοι τόσοι.
Και οι μάνες στα σπίτια να ωρύονται για τον χαμό των παιδιών τους και οι πατέρες να κλαίνε σιωπηλά για τη συμφορά που τους βρήκε.
Γιατί απλά κάποιος κάπου κάποτε αποφάσισε να «πάει κι όπου βγει»…
619 notes · View notes
karudoulaa · 1 year
Text
Σορρυ μπρο αλλα παιζει να σου δαγκωνω τα χειλη μεχρι να ματωσουν 🫠
180 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Νο καπ!
Εχω μερες να ποσταρω και ν ανοιξω γι ακομη μια φορα τα σωθηκα μου.Να μιλησω για τα κυματα που με χτυπουν αλυπητα και καθημερινα.Για τον ερωτα,τη φιλια,την αγαπη,τη στοργη και το ενδιαφερον για ζωη..Γι αυτα τα συναισθηματα που σε μικρες ακομη δοσεις σε γεμιζουν και σε κανουν να ξεχνας οτι υπαρχεις.Πως υπαρχεις για να εξυπηρετεις συμφεροντα τριτων,να καταπιεζεις το ειναι σου για να γινουν οι καρδιες τους και να χορευεις οσο χτυπουν τα παλαμακια.
Αισθανομαι καλα,νιωθω χαρουμενη που μπορω επιτελους να ταιριαξω γι αυτο που ειμαι και να παλεψω και να διεκδικησω εκεινα που μου αξιζουν.
Δηλωνω ερωτευμενη επιτελους και οχι συνεπαρμενη απο την εξωτερικη ομορφια,κανω σαν μικρο παιδι που καρτερει την ανοιξη με τα πιο αγνα συναισθηματα.
Η συνειδηση μου εχει πια επεκταθει,λαμβανω υποψιν ολες τις παραμετρους και κρατω αποσταση ασφαλειας.Αναμενος φαρος και οδηγος του εαυτου μου,καθε φορα που σκαει ενα κυμα και με ταρακουνα.
Σταθερη σε αποψεις,ονειρα και φιλοδοξιες και πλεον μαχιμη.
Ας ελπισουμε πως δεν θα ειναι ακομη μια εφημερη κατασταση και πως θωρω καθαρα,διχως οφθαλμ-απατες.
6 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Tumblr media
Αν είναι να με θυμούνται για κάτι ας με θυμούνται για τον τρόπο που αγαπώ
2K notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Οκτόμπερ Φέρστ
Πρώτη μέρα του Οκτώβρη και ακόμη δεν ένιωσα το φθινοπωρινό αγέρι να διαπερνά και να αναστατώνει το καλοφτιαγμένο μου μαλλί.Ακόμα και ο καιρός, που που και που ανταριάζει,ταυτίζεται με το μέσα μου που είναι κι αυτό κάπως ανήσυχο.Νιώθω και γω αναποφάσιστη όπως κι αυτός,δεν εχω κατασταλλάξει..δεν το χω κλείσει μέσα μου.Και αυτό το μέσα πια...Τίποτα δεν έχει μείνει,όλα τρύπια σαν να πέρασε τυφώνας από σφαίρες και με γάζωσε.Έτσι νιώθω,ασταθής•σωματικά,ψυχικά,νοητικά.Σαν ένα απρόβλεπτο καιρικό φαινόμενο.Και σαν εκείνα που απατούν,σαν τα όνειρα τα απατηλά δηλαδή που έχουν και μια αίσθηση ευθυμίας και γαλήνης.Όπως του ήλιου μετά τη δυνατή βροχη.Όπως όταν πέφτεις και ξανά σηκώνεσαι. Φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Μα εγώ δεν μπορώ να σηκωθώ,ή έτσι νιώθω τουλάχιστον.Δε μπορώ να μαζέψω τις σκέψεις και τα κομμάτια μου,σμπαράλια έχω γίνει.Δεν έχω υπάρξει πιο ανασφαλής και πιο αβέβαιη για μένα.Δεν με αναγνωρίζω...Όσο δυνατή μπορώ να γίνω για να σταθώ στα πόδια μου,άλλο τόσο αυξάνω τις πιθανότητες να προκαλέσω τέτοιο σεισμό και ν ανοίξω να με καταπιώ.Να χωνέψω κάθε ελπίδα και κάθε πόνο.Να μείνω συναισθηματικά παράλυτη,ολοκληρωτικά κενή.
3 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Tumblr media
Infamous
1K notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media
Και πριν φτάσει το πρωί, τα πιο ωραία καλοκαίρια μας θα φύγουνε.
- Bloody Hawk, Miami
791 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
είδα στα μάτια της μεσα blue skies,
Tumblr media Tumblr media
orange sunsets.
@georvsd <3
Alles klar 2nov22.
192 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Tumblr media
Κι έφυγε…
829 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
" Όταν κανείς δεν σε ξυπνάει το πρωί, κανείς δεν σε περιμένει την νύχτα, και μπορείς να κάνεις ότι θες...
Τι το ονομάζεις ελευθερία ή μοναξιά";
Charles Bukowski
1K notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Ανακεφαλαίωση.
Έφτασε πάλι ο ένατος μήνας που με προστάζει γλυκά να κατέβω από το ένατο μου σύννεφο.Αααχ αυτό το απαλό και αναπαυτικό σύννεφο..Σ αυτό που ονειρεύτηκα,αγάπησα,δάκρυσα.
Από το σύννεφο που ήταν εκεί σε κάθε βήμα,κάθε πτώση για να με σώσει και να με "σηκώσει" σε κάθε επαγγελματική και προσωπική επιτυχία.
Που με αγκάλιασε σε κάθε προσβολή των "μείον ενός χρωμοσώματος" αρσενικών,που ολοένα με απογοητεύουν..
Κατέληξα στο συμπέρασμα πως κανένα τους δεν είναι σε θέση,τουλάχιστον όχι ακόμη,να εκπληρώσει τις επιθυμίες που έχω θέσει στον εαυτό μου και να πληροί σαφώς τις απαραίτητες προυποθέσεις.
Πως τα αρσενικά άθελα ή εσκεμμένα ξεπερνούν τα όρια,γίνονται γελοίοι και πολλές φορές χυδαίοι..Πολλοί είναι και αυτοί που μπορούν να μας προσφέρουν χίλια δυο πράγματα.Ικανοποίηση, ασφάλεια, συντροφικότητα..και μεις ως αντάλλαγμα τους προσφέρουμε την απόλυτη ευτυχία κι ας μην είναι σε θέση να το υποστηρίξουν.
Απεναντίας τη δική μας ευτυχία και κατ' επέκταση επιτυχία,την ορίζουμε από την πορεία που επιλέγουμε εμείς οι ίδιες να δημιουργήσουμε.
Και να θυμάστε,μην αφήσετε ποτέ κανέναν "άντρα" να σας μηδενίσει και να προσβάλλει αυτά που πρεσβεύετε.
Είμαστε δυναμικές, είμαστε μοναδικές.
(αντίο κύριε κ.)
3 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Και κει που σε βρισκω,παλι σε χανω.
Και πει που παω να ανασανω,ξαφνικα ασφυκτιω.
Δεν αντεχω αλλο μακρια σου το καταλαβαινεις;
Με ελουσε το αγχος το Αυγουστιατικο μηπως και τυχον σε δω.
Ηλπιζα αυριο να σε αντικρισω εστω και απο μακρια.
Να χαθω για κλασματα δευτερολεπτου σ' αυτα τα πρασινα,μεγαλα ματια που ερωτευτηκα.
Να επικοινωνησουμε δειλα δειλα με τον ξεχωριστο αυτο τροπο με τον οποιο γνωριστηκαμε και ποτε δε θα ξεχασω..
Μου λειπεις..και οσο ξερω οτι αυριο δε θα σε παρω αγκαλια,να σε νιωσω,με ποναει.
Με ποναει ακους;
Ακους το ειναι μου,που σπαει σε κομματια;
Εφτασαν οι 10 μερες μωρο μου,εφτασαν κι εσυ εισαι εδω, μονο νοερα..μια ανασα απ το σωμα μου,μια ανασα απ τη λογικη.
10 notes · View notes
karudoulaa · 2 years
Text
Το κακό με τους ανθρώπους είναι ότι ξεχνούν επιλεκτικά·
άλλοι ξεχνούν το αλάτι στο φαγητό
άλλοι τις ημερομηνίες γενεθλίων και
άλλοι ξεχνούν άλλους ανθρώπους.
Και αυτοί οι τελευταίοι είναι που με τη λησμονιά τους προκαλούν την πιο μεγάλη οδύνη.
371 notes · View notes