#εισαγωγικά

[atzatzoukalia]

μη ειρωνικά τώρα ελπίζω να μην ειμαι η μονη που αράζει μονη της στα "4" γιατί χαλαρώνει η μεση της

#Τα #εισαγωγικά #επειδή #δεν #ειναι #ακριβώς #αυτη #η #σταση #περισσότερο #μοιάζει #με #ένα #γκιφ #του #σφουγγαρακη #που #σέρνεται 🥹

[chloeseyeliner]

πράγματα που δε θα ξεπεράσω ποτέ:

-τον μοναδικό βαθμό κάτω από τη βάση που πήρα ποτέ στη ζωή μου στο σχολείο, γιατί η καθηγήτρια μας αποκαλούσε άχρηστους κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι μας (παιδαγωγικές μέθοδοι).

-το άγχος και την αμηχανία μου όταν μιλάω με κόσμο.

-εκείνο το καταπληκτικό μελομακάρονο που έφαγα μικρή σε μια επίσκεψη και έκτοτε ψάχνω να βρω αυτή την αίσθηση σε άλλα μελομακάρονα αλλά δεν τα καταφέρνω (σόρι, Άκη μας, κι εσένα καλή η συνταγή σου που ακολουθώ τα Χριστούγεννα, αλλά...).

-το πόσα (σε πολλά εισαγωγικά) ποιήματα είχα γράψει για την κοπέλα που μου άρεσε στην τρίτη λυκείου και τα κρατάω ακόμα λογικά επειδή μ'αρέσει κατά έναν βασανιστικό τρόπο να βλέπω το κριντζ μου.

-quotes από βιβλία που κάνουν την καρδιά μου να τρέμει.

+ -ΤΟ ΚΛΙΦΧΑΝΓΚΕΡ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ.

(ναι, γνωρίζω ότι δε γινόταν να συνεχιστεί λόγω κάπιταλ κοντρόλς, δυστυχώς, όπως πολλοί εδώ μέσα νομίζω, γεννήθηκα κι εγώ για να ζω μέσα στην κρίση, λολ.)

χάσταγκ γιατιρεγιωργομας.

#το ποστ αυτό είναι ξεκάθαρα για χιουμοριστικούς σκοπούς #(εννοείται πως υπάρχουν χειρότερα πράγματα στον κόσμο πλιζ μη με φάει κανείς αν το δει καμιά ψυχή) #(εννοείται πως δεν είναι μόνο αυτά επίσης ΛΟΛ) #τι emotional rollercoaster ήταν αυτό #πώς γράφει αυτός ο άνθρωπος έτσι πώς κάνει τους χαρακτήρες ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τόσο τρομερά ενδιαφέροντες #και πολύ καλή προσεκτική και ευαισθητοποιημένη απόδοση του φαινομένου της τότε ανόδου του φασισμού #δε θα πω άλλα σας έπρηξα εσάς που δεν το βλέπετε καν το ποστ λολ #εθνική ελλάδος #γιώργος καπουτζίδης #καπουτζίδης #νίκη αγγελίδου #φρόσω αγγελίδου #φοίβη παπαδάτου #στάλλω θεοφυλάκτου #χρήστος μελίτης #anyway #στο παρά πέντε

[reality-breaker]

The Magus

του John Fowles

Αυτή δεν είναι «κανονική» βιβλιοκριτική. Είναι, ίσως, περισσότερο για να αναρωτηθώ κι εγώ ο ίδιος γι’αυτό το βιβλίο παρά για να το παρουσιάσω.

Αλλά πρώτα θα αναφερθώ σε μερικά καθαρά λογοτεχνικά θέματα. Το βιβλίο είναι αρκετά μεγάλο, όμως καθώς το διαβάζεις δεν σου φαίνεται. Είναι γραμμένο με τρόπο γρήγορο και άνετο. Υπάρχει πολύς διάλογος, πάρα πολύς. Αλλά όχι μόνο· υπάρχουν και πολλές σελίδες χωρίς καθόλου διάλογο: σκέτη αφήγηση. Ούτε αυτό κουράζει. Συνεχώς η ιστορία κυλά, τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με τρελό, κυριολεκτικά (και εξηγώ παρακάτω), ρυθμό. Δε θυμάμαι να μου προκλήθηκε ανία πολλές φορές.

Το μόνο «μειονέκτημα» – κι αυτό μέσα σε εισαγωγικά, που σημαίνει ότι αμφιβάλλω – είναι ότι ουσιαστικά ο συγγραφέας ασχολείται με το ίδιο και το ίδιο θέμα. Οι καταστάσεις φτάνουν σε τέτοιο σημείο που να λες: Τι θα γίνει; Θα καταλήξουμε πουθενά, ή έχουμε παγιδευτεί σε ατέρμονους κύκλους; Αν το καλοσκεφτείς, όμως, αυτό είναι το ζήτημα: η παγίδευση σε ατέρμονους κύκλους παράξενων γεγονότων που δεν βγάζουν νόημα, ή που τη μια βγάζουν ένα νόημα (ίσως) και την άλλη άλλο νόημα (ίσως) – ή μπορεί να ήταν και κάτι άλλο τελικά…

Από μια άποψη, μπορείς να πεις ότι ο συγγραφέας το έχει παρατραβήξει το σχοινί. Από την άλλη, ίσως να είναι ακριβώς εκείνο που πρέπει να είναι. Διφορούμενο, όπως και το ίδιο το βιβλίο.

[Συνέχισε να διαβάζεις => https://fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/bookrev.php?ID=magus

#βιβλία #βιβλιοκριτικές #σουρεαλισμός #μαγικός ρεαλισμός #φαντασία

[daimewdis]

Ώρα 1:44 πμ γάματα, αυτή την βδομάδα ξέφυγα. Πάλι. Πάλι δεν έβαλα μυαλό, πάλι έκανα τις μαλακίες μου, πάλι ρίσκαρα, πάλι έφαγα τα μούτρα μου. Και ενώ είχα, πάλι βυθίστηκα, θόλωσα, και τώρα τα πληρώνω. Ξανά και ξανά. Θα αντέξω λίγες μέρες ακόμη, ανέβαλα τα ραντεβού μου, το ένα για την επόμενη βδομάδα, το άλλο θα με ειδοποιήσουν. Έπρεπε να τα είχα κάνει, αλλά δεν. Κάνω μαλακίες, δεν με νοιάζει, αλλά με νοιάζει όταν έρχεται. Γελάω. Ξημερώνει Σάββατο, θα επιβιώσω μέχρι Δευτέρα - Τρίτη. Θα δείξει. Πρέπει να το κόψω το ρημάδι, δεν με παίρνει. Την κάλτσα δεν την βρήκα, δεν ασχολήθηκα. Μάλλον αύριο, μεθαύριο, που θα μαζέψω το μπουρδέλο το σπίτι. Να τακτοποιήσω λίγο. Από βδομάδα μάλλον θα γεμίσω τα ντουλάπια μου, να ‘χω καβάτζα. Και το πάκο από τσιγάρα μου έχουν μείνει πέντε. Λογικά Δευτέρα - Τρίτη θα πάρω. Πρέπει να γράψω, και δεν έχω ασχοληθεί με τίποτα, δεν έχω ακούσει, θα το κάνω όμως, πρέπει να το κάνω. Δεν ιδέα πως θα’ μαι σε τι mount, αν θα παίξω ή όχι με την ψυχολογία μου, και μιά γνωστή που βλέπει τα στορι όταν τρολλάρω μου λέει πως μόνο τα παιδιά μπορώ να ξεγελάσω. Και εγώ γέλασα. Γιατί κατάλαβε. Δεν έχω ιδέα για το μετά, αν θα χτυπήσω το κεφάλι μου στον τείχο ή θα φουντάρω. Αν με ένοιαζε η επικοινωνία δεν θα έφευγα. Με κουράζει, την βαριέμαι. Δεν είναι προσωπικό, απλώς εγώ δεν. Και τώρα που δεν υπάρχει κάτι συναισθηματικό, γύρισα πίσω να ψάξω, ούτε το πίσω με γεμίζει, αλλά το νοσταλγό μερικές φορές. Οι εθισμοί σε αλλάζουν, αναγκάζεσαι να πεις ψέματα, να κοροϊδέψεις, για να πάρεις αυτό που θέλεις και να ξεγλιστρήσεις. Κοιτάζω μαλακίες μπας και βρω κάτι ενδιαφέρον ή να ξεχαστώ, παίζω το game μου μα χαθώ, και εκεί υπάρχουν άνθρωποι που σου σκάνε τον πούτσο, η ώρα πήγε 2:01 και κοιμήθηκα μάλλον νωρίς, ξύπνησα νωρίς, δεν κοιμήθηκα καλά, θα έπρεπε ή μα έχω κοιμηθεί ή θα έπρεπε ή να το αφήσω να ξημερώσει. Αλλά είμαι κουρασμένος. Ίσως την πέσω, ο γύρος έφτασε 3.10€, γαμώ το μουνί τους. Σε λίγο το σούσι θα ‘ ναι πιο φτηνό, είχα μήνες να φάω γύρο. Ωραίος ήταν όμως. Μαλακίες. Αγχώνομαι για το μετά, πως θα’ μαι και πως θα πάει, και αν θα πάει, οι δικοί μου, και τα σχετικά. Δεν φοβάμαι την νύχτα, τους ανθρώπους φοβάμαι , σε εισαγωγικά. Η ενέργεια μου μηδαμινή για να σου εξηγήσω πόσο για τον πούτσο είσαι. Ενέργεια και χρόνο. Και εγώ βαριέμαι πολύ. Δεν έχω γεράσει, ίσως έχω σκουριάσει, ίσως έτσι είναι οι άνθρωποι. Όταν άνοιξα μετά από χρόνια την πόρτα μου να βγω έξω, δεν μπορούσα να ανασάνω με το οξυγόνο. Τις ματιές, τα βλέμματα, και εγώ σκεφτόμουν μες στο πλήθος αν συμβεί το παραμικρό πως να ξεφύγω να επιζήσω. 2:11 πμ 18/2/23

-Δαιμεώδης

[y3ahimpr3ttybutiml0c0]

Το συγκεκριμένο post γνωρίζω ότι πάει κόντρα με το σύνηθες περιεχόμενο του blog μου αλλά σε αύτη την πλατφόρμα ( we love tumblr) νιώθω ελεύθερη περισσότερο από τις άλλες να αναφέρω τις απόψεις μου. Με αφορμή την φωτογραφία που έβγαλα(κάτω κάτω) σήμερα το πρωί στον δρόμο. Δεν θέλω να το γαμήσω και πολύ αλλά έχω να πω να πω πως το γράφω επειδή έχω βαρεθεί σε αυτή την χώρα (Ελλάδα) να βλέπω ή να διαβάζω για περιστατικά κακοποίησης ζώων και της γενικότερης αμέλειας απέναντι σε ζητήματα που αφορούν γενικότερα τα ζώα. Προφανώς μπορούμε όλοι να καταλάβουμε πως έχει υπάρξει βελτίωση στην συνολική συμπεριφορά απέναντι σε αδέσποτα ζώα και έχουμε δει μια αλλαγή στις ποινές που υποβάλλονται για διαφόρων ειδών κακοποιήσεις, και κάνω αύτη την παρένθεση για να μην είμαι απόλυτη και να αναγνωρίσω ακόμα και αυτό το μικρό βήμα προσπάθειας. Δεν μπορώ να καταλάβω πρώτον την ανευθυνότητα με την οποία γίνονται τέτοιου είδους ατυχήματα και δεν χρησιμοποιώ εισαγωγικά στην προηγούμενη λέξη γιατί μπορώ να καταλάβω πως υπάρχει και αυτή η μια εξαίρεση που δεν πρόλαβε κάποιος να σταματήσει. Αλλά για παράδειγμα το να δεις ότι έχεις χτυπήσει ένα ζώο το οποίο είναι τραυματισμένο στον δρόμο το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να το βγάλεις στην άκρη και αν είναι μια ακατάλληλη ώρα που δεν είναι εύκολη η πρόσβαση σε ένα κτηνιατρείο να πάρεις τηλέφωνο μια ευφημερεύουσα κλινική και να σώσεις το ζώο, ιδιαίτερα αν όπως και στην φωτογράφια είναι μικρής ηλικίας. Λίγη περισσότερη προσοχή στον δρόμο τόσο για εμάς όσο και για τα ζώα γιατί στερούνται πολύτιμες ζωές .Θα ήθελα να το σχολιάσω και άλλο αλλά έχω πει ήδη αρκετά και κουράζω ίσως άλλη φορά δεν είμαι πολύ active τελευταία όντως αλλά είναι εξαιτίας των εξετάσεων. Καλή επιτυχία σε όλα τα μωράκια που δίνουν προαγωγικές, πανελλαδικές ή έχουν εξταστική. <333

[xamenotalento]

http://pandemos.panteion.gr/index.php?op=record&pid=iid:4736&lang=en

Το δημοσιογραφικό εμπόρευμα διακινείται ακόμη από κακόγουστους της θεωρίας που άκουσαν για τον φαλλό του Λακάν και τράπηκαν σε φυγή. Αναδεικνύω, επί τη ευκαιρία, ένα (κακόγουστο) ψυχ-αναλυτικό gif που αποτυπώνει την έκπληξη μίας εργαζόμενης της βιομηχανίας του πορνό μπροστά σε μία μαύρη ψωλή (καθότι ο Άλλος είναι ο παντελώς Άλλος, όπως λέει ο Ντεριντά, κι όχι το πρόβλημα όπως νομίζουν ορισμένοι σοφτ, αυταρχικοί αναγνώστες), στιγμιότυπο που ομολογουμένως βοηθάει στην κατανόηση της λακανοφοβίας! Ενώ όμως για τον φαλλό του πολλά μυθικά ακούγονται, όλο και πιο λίγοι μιλάνε για τα «αρχίδια» του (σε εισαγωγικά για να μη θίξουμε τους γλωσσομπάτσους της πολιτικής ορθότητας), για τον ποιητή Λακάν. Κι επειδή πριν λίγες μέρες μου έβγαλαν ξανά τον Ντεριντά τους να μου κάνουν ντα (αφού με το νταντά απλά δεν...), η κα-τα-πλη-κτι-κή εργασία του Ράπτη «Πόε-Λακάν-Ντεριντά»: πέρα από το καλό και το κακό. 

[newsbasketgr]

[justforbooks]

Δεν παρακολούθησα την παράσταση πoυ ανέβηκε στη Βουλή με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών. Η προσπάθεια να γεμίσουν τα κομματικά παγούρια με αίμα νεκρών με απωθεί και δεν έχω καμία διάθεση να βλέπω τους συνυπεύθυνους για το χάλι του δημοσίου να ρίχνουν ο ένας την ευθύνη στον άλλο. Ο σταθμάρχης και οι υπόλοιποι φονικά αμελείς συμπολίτες είναι προϊόντα του κομματικού κράτους που με επιμέλεια καλλιέργησε και καλλιεργεί σύσσωμο το πολιτικό σύστημα της χώρας με ελάχιστες ατομικές εξαιρέσεις. Γιατί (σχεδόν) όλοι είναι είτε κατά της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων είτε υπέρ μιας αξιολόγησης που δεν έχει καμία απολύτως συνέπεια γι’ αυτόν που αξιολογείται. Όλοι είναι εναντίον της απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων και άρα σύμφωνοι με αυτού του είδους τους σταθμάρχες.

Οι δε καθυστερήσεις στα δημόσια έργα είναι μια διακυβερνητική κανονικότητα στην οποία κανένα έργο δεν παραδίδεται στην προβλεπόμενη ημερομηνία με μονίμως χαμένους τους φορολογούμενους που βλέπουν τους προϋπολογισμούς να μεγαλώνουν και κανέναν να μην υφίσταται καμία συνέπεια. Δεν είναι περίεργο που κανένα κόμμα δεν πιέζει να ελεγχθούν δικαστικά ο Κώστας Αχ Καραμανλής και ο σύντροφος Σπίρτζης ακόμα κι αν δεν στοιχειοθετείται ευθύνη για το δυστύχημα. Λες κι αν δεν σχετίζεται με τους νεκρούς η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης του έργου της τηλεδιοίκησης τα χρήματα των φορολογούμενων που «χάθηκαν»* εξαιτίας της δεν έχουν καμία απολύτως σημασία αφού λεφτά υπάρχουν.

Και εκτός από τα παραπάνω που ποτέ δεν συζητιούνται στα σοβαρά υπάρχει και κάτι ακόμα που δεν συζητιέται σχεδόν καθόλου: η ευθύνη των μελών της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων.

To δυστύχημα των Τεμπών ήταν ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα που απέδειξε με τον χειρότερο τρόπο ότι οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι δεν είναι καθόλου ασφαλείς. Η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων στο σάιτ της μας ενημερώνει ότι από το 2013 είναι «Η Εθνική Αρχή Ασφάλειας για τις σιδηροδρομικές μεταφορές». Δεν είναι κάπως περίεργο που η «Εθνική Αρχή Ασφάλειας για τις σιδηροδρομικές μεταφορές» δεν βρίσκεται κι αυτή στο επίκεντρο της συζήτησης για ένα δυστύχημα που απέδειξε το έλλειμμα ασφαλείας στις σιδηροδρομικές μεταφορές; Δεν είναι περίεργο που η πρόεδρος της «Εθνικής Αρχής Ασφάλειας για τις σιδηροδρομικές μεταφορές» παραμένει ακόμα και σήμερα στη θέση που κατέχει από την εποχή που υπουργός Μεταφορών ήταν ο σύντροφος Σπίρτζης λες και το δυστύχημα έγινε σε βαπόρι; Δεν είναι περίεργο που παρά τη σκληρή κόντρα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων όλοι ξεχνούν την αρχή που είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων;

Οι ερωτήσεις που κάνω δεν είναι ρητορικές. Δεν ξέρω κάτι και αφήνω υπονοούμενα. Είναι πραγματικές απορίες για τις οποίες δεν έχω ακούσει ούτε μισή πειστική απάντηση. Από την άλλη, στην Ελλάδα τίποτα δεν είναι περίεργο οπότε γιατί να είναι περίεργο που στην απόδοση ευθυνών για ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα παρέχεται διακομματική ασυλία στα μέλη και την πρόεδρο της Εθνικής Αρχής για την ασφάλεια των σιδηρόδρομων;

✳ βάζω το χάθηκαν σε εισαγωγικά γιατί τα χρήματα των δημοσίων έργων ποτέ δεν χάνονται γενικώς. Οι φορολογούμενοι μπορεί να τα χάνουν αλλά κάποιοι άλλοι τα κερδίζουν.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #ντράπηκε και η ντροπή

[monomaxosnews]

[digimegr]

Είχα δύο επιλογές, μάλλον τρεις στη διαχείριση του γραπτού. Η πρώτη, να συγυρίσω όλες τις βιβλιογραφικές σημειώσεις και να συνεχίσω να παιδεύομαι με ένα ακαδημαϊκό γραπτό, ή κάτι που να φέρνει σε αυτό τέλος πάντων. Η δεύτερη, να μην το βαρύνω, μια και ο χρόνος που χρειάζεται είναι περισσότερος και απαιτείται επισταμένη προσοχή στο υλικό. Η τρίτη, να μην το βαρύνω και να κάνω μία μίξη στην αφήγηση.

Η αλήθεια είναι πως μετά από χρόνια και την αποστασιοποίηση από την πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση στην Ελλάδα, δεν συντρέχει πλέον και ο λόγος ενός κειμένου τύπου 1, πιο πάνω.

Ακαδημαικοί πήραν στα χέρια τους την κατάσταση. Από το 2010 και μετά υπάρχει ικανοποιητική βιβλιογραφία επί του θέματος, έστω και εκ των υστέρων.

Όσοι μιλούσαμε για αυτήν την πρώτη κρίση, ηθικά τουλάχιστον νιώθουμε πως κάναμε ό,τι μπορούσαμε σε όποιους χώρους, με τα πρώτα τεχνολογικά μέσα που διαθέταμε, να ορθώσουμε τις φωνές μας. “Προστατευτείτε, μην μπαίνετε σε δάνεια, αν έχετε δάνειο φροντίστε να αποπληρωθεί, μπείτε στην ασφάλεια των μετάλλων. Γίνεται ακραίο Looting”.

2005, 2006.

Στα απόνερα της Ολυμπιάδας στην Αθήνα, η ψυχολογία βρισκόταν σε Bull Market. Κανένας δεν πίστευε, ΄λοιδορούνταν όποιος και μόνο αναφερόταν σε Reckoning Day. Του χρεώθηκε εμμονή, συνωμοσιολογία, τουλάχιστον βλακεία.

Ο χρυσός από τότε, μέσα σε ελάχιστα χρόνια, 4 φορές επάνω. Όσοι πονηρεύτηκαν και επένδυσαν, μπήκαν αν μη τι άλλο σε ένα πολύ ασφαλές καταφύγιο. Και που να δεις που θα πάει στο μέλλον. Θα στα πω.

Έτσι, δεν έχω να σημειώσω εδώ κάτι άλλο. Το αυταπόδεικτο.

Όσοι συγγενείς και φίλοι τοποθετήθηκαν, μετά από προτροπές μου, προστατεύτηκαν. Αυτό και μόνο αποτελεί μία ηθική ικανοποίηση για μένα. Προστάτεψα τους ανθρώπους μου. Δεν γνωρίζω για τους αναγνώστες μου τότε, είμαι σίγουρη πως ναι, μια και πολύς κόσμος με μηνύματα με ρωτούσε.

Έχουμε μπροστά μας όμως μία δεύτερη σοβαρή γύρα της κρίσης που είναι προδιαγεγραμμένο να εξελιχθεί. Ο κόσμος έγινε παθός τώρα, γνωρίζει. Είναι όμως μουδιασμένος από την ακραία φτωχοποίηση, με λίγες δυνάμεις αντίστασης.

Εδώ θεωρώ πως πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα μπροστά μας με αισιοδοξία. Αποφάσισα λοιπόν να μην μπω στη διαδικασία να γράψω κάτι βαρύ, αλλά κάτι ανέμελο. Κάτι που θα στέκεται στο μεταξύ, στο ενδιάμεσο. Με βιβλιογραφικές αναφορές μέσα στο κείμενο απλές, με εισαγωγικά (νομίζω πως παραμένει σημαντικό).

Κάτι που θα εξιστορεί, θα δίνει όμως και ιδέες. Κάτι, που θα περνά από συμβάντα αλλόκοτα και ανθρώπους αλλόκοτους της ζωής μου, για να καλύψει αυτήν την ζουρλή περίοδο που έχουμε περάσει. Με την δική μου ματιά, από το δικό μου οπτικό πεδίο που είδε, κατέγραψε, επεξεργάστηκε.

Προφανώς λοιπόν θα υπάρχουν αναφορές σε ανθρώπους στα παραδείγματά μου, με παραλλαγμένα ονόματα για να μπορούμε να γελάσουμε λίγο πιο άφοβα, κάπως πιο ακίνδυνα. Παρόλ'αυτά, αρκετά άβολα.

Σήμερα λοιπόν αργότερα το βράδυ, η εισαγωγή: The Trigger (effect)

“Ποιές επιπτώσεις μπορεί να έχει ένα όπλο στραμμένο πάνω σου, την κάννη στον κρόταφό σου;

Πολλές και μεγάλες. Τέτοιες, που αν ο θεός θελήσει να βγεις ζωντανός με το όπλο να μην έχει εκπυρσοκροτήσει, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Για σένα, για τους γύρω σου και για όσους από ένα κακό γύρισμα της τύχης, θα έχουν βρεθεί στο δρόμο σου. “

#the trigger #dead meat

[eclecticstarlightblogger]

Οι λαβωματιές στον Παρθενώνα

του Χρυσόστομου Τσιρίδη Στις 30 Ιουλίου 1982 (περίπου σαν…σήμερα) με μια ιστορική, συγκινητική ομιλία η Μελίνα Μερκούρη θέτει στη διάσκεψη των υπουργών Πολιτισμού της UNESCO το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα (Διαδίκτυο). “Ο,τι ανήκει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, ΠΡΕΠΕΙ να επιστρέψει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ”. . ΕΝΑ σύντομο ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ αφιέρωμα. . Εισαγωγικά: Υπάρχει μια λαθεμένη […] Οι…

View On WordPress

[thoughtfullyblogger]

Οι λαβωματιές στον Παρθενώνα

του Χρυσόστομου Τσιρίδη Στις 30 Ιουλίου 1982 (περίπου σαν…σήμερα) με μια ιστορική, συγκινητική ομιλία η Μελίνα Μερκούρη θέτει στη διάσκεψη των υπουργών Πολιτισμού της UNESCO το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα (Διαδίκτυο). “Ο,τι ανήκει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, ΠΡΕΠΕΙ να επιστρέψει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ”. . ΕΝΑ σύντομο ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ αφιέρωμα. . Εισαγωγικά: Υπάρχει μια λαθεμένη […] Οι…

View On WordPress

[greekblogs]

Οι λαβωματιές στον Παρθενώνα

του Χρυσόστομου Τσιρίδη Στις 30 Ιουλίου 1982 (περίπου σαν…σήμερα) με μια ιστορική, συγκινητική ομιλία η Μελίνα Μερκούρη θέτει στη διάσκεψη των υπουργών Πολιτισμού της UNESCO το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα (Διαδίκτυο). “Ο,τι ανήκει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, ΠΡΕΠΕΙ να επιστρέψει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ”. . ΕΝΑ σύντομο ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ αφιέρωμα. . Εισαγωγικά: Υπάρχει μια λαθεμένη […] Οι…

View On WordPress

[skandaladiaplokidiafthora]

Οι λαβωματιές στον Παρθενώνα

του Χρυσόστομου Τσιρίδη Στις 30 Ιουλίου 1982 (περίπου σαν…σήμερα) με μια ιστορική, συγκινητική ομιλία η Μελίνα Μερκούρη θέτει στη διάσκεψη των υπουργών Πολιτισμού της UNESCO το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα (Διαδίκτυο). “Ο,τι ανήκει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, ΠΡΕΠΕΙ να επιστρέψει στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ”. . ΕΝΑ σύντομο ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ αφιέρωμα. . Εισαγωγικά: Υπάρχει μια λαθεμένη […] Οι…

View On WordPress

[alexpolisonline]

[christosloizos]

Τεστ στο σύνολο τιμών

Ένα τέστ στα Μαθηματικά προσανατολισμού στα εισαγωγικά των συναρτήσεων μέχρι και σύνολο τιμών από τη Λέσχη Μαθηματ��κών Ν. Ορεστιάδος και τον Δημήτρη Ουντζούδη. Μπορείτε να δείτε αλλά και να κατεβάσετε το τεστ από τον σύνδεσμο που ακολουθεί: Τεστ-συνολο-τιμωνDownload

View On WordPress

#ΑΕΙ #Γ&039; ΛΥΚΕΙΟΥ #ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ2024 #ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ2024 #liveyourmaths #mathematicians #mathematics #maths #panelladikes #panelladikes2024 #panellinies2024