#και κανει σαν τρελή

[fandomchaosposts]

"πες στη ****α να έρθει" "πάρε τον αδελφό σ μαζί"

αγαμηθειτε δεν είμαι φιλανθρωπικό ίδρυμα να σέρνω μαζί μ όποιον κωλοβαραει στο σπίτι είναι δικιά μ παρέα και θέλω να βγω μόνη μ μαζί τους

#αν σου γυαλισε η κολλητή μ μαλακα να της πεις μονος σ να βγειτε #δεν φταιω εγω να κάνω τον μεσάζοντα #φταιω μονι που σου τη γνώρισα #και η αλλη η νυφιτσα της ειχα πει τοσες φορες ενα εκατομμύριο ατομα πηγε και διαλεξε το μονο που της ειχα τονίσει να μην διαλεξει #και κανει σαν τρελή #εν τω μεταξύ τον έχει δει πόσο 5 φορες? #fandomchaos posts

[xehasmenesithakes]

confession σε εσένα και στους ακολούθους σου γιατί δεν θέλω να μιλήσω στους φίλους μου: νιώθω σκατα. Είμαι πεσμένη ψυχολογικά χωρίς λόγο, δεν έχω όρεξη για τίποτα, διαβαζω σαν τρελή για την εξεταστική ώστε να μην σκέφτομαι και όταν σκέφτομαι απλώς υπεραναλυω το πόσο χάλια νιώθω,πράγμα που με κάνει χειρότερα. Thanks for reading<3

Καλημερα,οπως διαβαζω δεν εισαι καλα,δεν γινεται να μην υπαρχει λογος.Δεν πρεπει αναγκαστικα να χει γινει κατι για να νιωθεις ασχημα,μπορει να μην σου κανει μια κατασταση στην οποια βρισκεσαι,ή απλα να σου λειπει κατι.Εγω θα σου ελεγα αφου το αναλυεις που το αναλυεις αρχισε να ρωτας τον εαυτο σου τι θα σε εκανε χαρουμενη..Αμα σε κανει να νιωθεις καλυτερα και γω περναω τη σκατα φαση μου.Αλλα πραγματικα εχω ερθει στο συμπερασμα οτι η θλιψη ειναι κομματι της ευτυχιας.Χωρις το ενα δεν γινεται να υπαρξει το αλλο.Οποτε κατανοησε το,εστερνησου οτι ειναι μια φαση και θα φυγει.Βρες μερικες πηγες σεροτονινης,ακομα και οτι το ριχνεις στο διαβασμα θα σε ανταμειψει.Και εχεις χρονο να το στησεις οπως θελεις,μην απελπιζεσαι❤️

[sacelghost]

Μια χαρά μπορώ καλή μου να υποστηρίξω την άποψη μου,απλά συνήθως δεν παλεύω να αλλάξω γνώμη σε άτομα που μιλάνε κατ’ αυτόν τρόπο,παρολαυτά θα κάνω μια προσπάθεια για να μην νομίζεις ότι μας τάπωσες όλους,επίσης εννοώ πως δείχνεσαι στον τομέα με τον πολυαγαπητό πρώην σου που τον λασπώνεις με το να λες πως έχετε τις ίδιες απόψεις ενω κυριολεκτικά ειρωνεύεσαι τον βιασμό.Τι πάει να πει κλαιγόμαστε χωρίς λόγο,έχεις ιδέα για την διαφορά ανάμεσα σε κοπλιμέντο και σεξουαλική παρενόχληση στα στορυ που αράδιασες;Καμία δεν είναι τρελή να μην δεχτεί ένα κοπλιμέντο σε φυσιολογικά πλαίσια,αλλα πια στην εποχή που ζούμε,αν ένας τυχαίος το βράδυ όταν γυρνάς σπίτι σου ολομόναχη σε σταματήσει και σου πει ένα «κοπλιμέντο» είσαι σίγουρη πως δεν θα τρομάξεις;Επίσης να ξεκαθαρίσω πως προφανώς και η δόση αλήθειας σου υπάρχει απλά είναι διατυπωμένη σκατα.Και γω διαφωνώ με τον ακραίο φεμινισμό γιατί προφανώς δεν παλεύουμε για να κυριαρχήσουμε,απλώς τα γυναικεία δικαιώματα να θυμάσαι δεν υπήρχαν πάντα και κατακτήθηκαν δύσκολα,η μάχη που δίνεται είναι για την συντήρηση τους και την απόκτηση σε χώρες που ζούμε σκηνικά μεσαίωνα ακόμη,όχι για την αφαίρεση των ανδρικών δικαιωμάτων.Ελπίζω να σε κάλυψα.

Εννοειται πως δεν με καλυψες γιατι το μονο που χρησιμοποιησες ηταν μια ανοφορα σε ενα μεμονομενο παραδειγμα:)

Με μεμονομενα παραδειγματα ο καθενας μπορει να υποστηριξει την αποψη του.

Ας τα παρουμε απο την αρχη λοιπον, γιατι κατι μου μυρισε και νομιζω ειναι η σκατα (οπως λες και εσυ) αποψη σου.

Btw, ελπιζω να σε εχουν ενημερωσει οτι η καθε αντιθετη αποψη απο τη δικη σου δεν ειναι "σκατα" αλλα διαφορετικη αποψη. Κλαιω που υποστηριζεις φεμινισμο, αλλα κυριολεκτικα με το που ακους αντιθετη αποψη (ενω ειναι πληρως εμπεριστατωμενη, αν οχι εξηγησε μου γιατι) οχι απλα κλεινεις τα αυτα σου και την απορριπτεις αλλα την κρινεις κιολας.

Οριστε λοιπον οι εκπροσωποι του σημερινου "φεμινισμου". Ακρως απολυτοι, λεγοντας λογια του αερα.

Αρχικα, εγω δεν αναφερθηκα σε κανεναν πρωην μου. Εσυ το ανεφερες με καποιο τροπο ως επιχειρηματολογια για να στηριξεις οτι η αποψη μου ειναι "σκατα".

Παμε παρακατω λοιπον...

Τα λογια σου ειναι ακριβως 《κυριολεκτικα ειρωνευεσαι το βιασμο》. Δεν αναφερθηκα ποτε σε βιασμο αρχικα, οποτε μαθε να ξεχωριζεις τα δεδομενα απο τις υποθεσεις. Αναφερθηκα στο τι θεωρειται τη σημερον ημερα sexual harrassment.

Η διαφορα μεταξυ κοπλιμεντου και sexual harrassment, δεν εχει ορισμο και ειναι υποκειμενικη. Αν αμφισβητεις μεχρι και αυτο τραβα διαβασε απο reliable sites τον ορισμο του sexual harassment, που απο οτι φαινεται μιλας για αυτο αλλα δεν ξερεις καν τι ορισμο εχει δωσει το καθε κρατος.

Και θα σου φερω ενα πολυ απλο παραδειγμα, το οποιο ανεβασα και στο στορι μου αλλα μαλλον δεν διαβασες γιατι βιαζοσουν να εκτονωσεις να νευρα σου.

Αν ο διευθυντης μιας εταιρειας πει στην γυναικα υπαλληλο "σου παει πολυ αυτη η μπλουζα" η γυναικα μπορει να το εκλαβει σαν sexual harrassment. Αν μια διευθυντρια ελεγε το ιδιο στον αντρα υπαλληλο της, ποσες πιθανοτητες δινεις να το θεωρουσε οποιοδηποτε αντρας sexual harrassment;

Αυτο συμβαινει επειδη τις περισσοτερες φορες εχουμε αρνητικη προδιαθεση προς τους ανδρες γιατι εχουμε δωσει τοσο εμφαση στο toxic masculinity (που δεν απορριπτω, φυσικα και υπαρχει) που κατευθειαν προτρεχουμε σε συμπερασματα, χωρις να σκεφτομαστε οτι ο ανθρωπος μπορει απλα να ηθελε να κανει ενα κομπλιμεντο.

Εγω λοιπον δεν μιλησα πουθενα για βιασμο.

Το μονο που ειπα ηταν οτι αν αρπαζομαστε (ειτε οι γυναικες, ειτε οι αντρες) με το παραμικρο, μειωνουμε τους ανθρωπους που οντως εχουν πεσει θυματα και που αυτο θα τους ακολουθει καθ'ολη τη ζωη τους.

Εσυ εφερες ενα ακραιο παραδειγμα 《αν σε σταματησει καποιος, βραδυ, ολομοναχη στο δρομο και σου πει "κοπλιμπεντο"》. Αρχικα με το να βαζεις αποσιωπητικα εννοεις οτι δεν θα ηταν actual κομπλιμεντο αλλα θα μου ελεγε κατι σε φαση "τι κωλαρα ειναι αυτη αγαπη μου". Ε ΡΕ ΜΠΡΟ, στο τελειο context για sexual harassment που έφτιαξες, ποιος δεν θα χεζοταν πανω του; Γυναικα ή αντρας.

Και τελος, εσυ λες οτι εισαι κατα του ακραιου φεμινισμου (αν και απο αυτα που λες αμφιβαλλω αν καν εχεις διαβασει για αυτο) αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ολος ο κοσμος ειναι.

Εγω δεν εκανα συζητηση μαζι σου, δεν απευθυνθηκα σε εσενα. Απευθυνθηκα σε οσους συνειδητα ή ασυνειδητα υποστηριζουν ακραιες αποψεις φεμινισμου.

Αρα, αφου εισαι κατα του ακραιου φεμινισμου συμφωνουμε. Ποιο ειναι το προβλημα σου λοιπον;

Ακομα δεν εχω καταλαβει.

Επισης δεν εχω καταλαβει, αφου εισαι τοσο σιγουρη οτι η αποψη μου ειναι "σκατα" και η δικη σου σωστη (ενω δεν υπαρχουν λαθος και σωστες αποψεις και ενω θεωρητικα υποστηριζουμε το ιδιο) γιατι δεν μου στελνεις ενα μηνυμα στο Instagram ή εστω εδω με ονομα;

Μαλλον δεν εισαι και τοσο σιγουρη για την ακυρη επιχειρηματολογια σου (Τι επιχειρηματολογια δηλαδη, δεν ειδα πουθενα επιχειρηματα)

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ, ονειρα γλυκα.

Ακομα θα περιμενω μηνυμα σου.

[stkone]

Σωτήρη σήμερα πήγα πρώτη φορά studio ηχογράφησα το 1ο μου εκτρομα. Οι λέξεις δεν συγχρονιζοταν πολύ καλά οι στίχοι σε μερικά σημεία γινόταν πολύ μελοι και πραγματικά καμία σχέση απο όταν το έλεγα μόνος. Απλά είχα ενα κόμπο στο στομάχι όταν μπήκα και άρχισα να τρέμω ολόκληρος. Τελικά βγήκε ενα χάλια αποτέλεσμα το οποίο δεν θα βγάλω ποτέ. Εσένα πως ήταν η πρώτη σου φορά στο studio? Και αν είχες το ίδιο άγχος με εμένα και δεν παρούσες ούτε σωστά στο beat πως το ξεπέρασες?

Κατ’αρχας λυπάμαι που δεν σου βγήκε όπως το ήθελες. Δεν ξέρω τι μπορώ να σε συμβουλέψω αλλά θα μοιραστώ όσο πιο αναλυτικά μπορώ την πρωτη μου ηχογράφηση για να νοσταλγήσω και λίγο :)  Με πας πίσω τώρα. You’re in for a story.  Αρχες Σεπτέμβρη του 2015.  Σε αντίθεση με πολλούς που περίμεναν πολύ καιρό για να πάνε να ηχογραφήσουν το πρώτο του κομμάτι εγώ πήγα σχεδόν απευθείας με τους τότε φίλους μου.  Είχα γράψει 3 κουπλέ συνολικά σκέψου.  Αποφασίζω να πάρω τηλέφωνο μέσω ενος γνωστού την bashment. Συγκεκριμένα τον dj micro.  Κλείνουμε για 2 μέρες μετά.  ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΛΟΓΟ πάντα στις αρχές όταν θα πήγαινα να ηχογραφήσω ξυπνούσα κρυωμένος και μπουκωμένος. Αλλά δεν γαμιέται λεω, πάμε να δουμε.  Το μόνο πράγμα που έκανα στα λεωφορεία μέχρι να φτάσω ηταν να ακούω μουσική και να σκέφτομαι την φάση. Πως θα είναι, πως θα μου μιλήσουν, πως θα είναι ο χώρος, τι εργαλεία θα έχει. Γενικά η ανυπομονησία μου είχε φτάσει στα ύψη. 

Φτάνω. Χτυπάω πολύ δειλά το κουδούνι ( αφότου παιδευτηκα να βρω που ήταν καθώς τότε δεν υπήρχε η ομώνυμη καφετέρια απο πάνω ).  Μου ανοίγουν, κατεβαίνω τα σκαλιά, η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Συστηνόμαστε και κάνουμε ένα τσιγάρο να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες να υπάρξει μια άνεση παραπάνω. Ερχεται η ώρα που μου ζητάει το μπιτ. ΤΟ ΕΙΧΑ ΣΕ ΣΤΙΚΑΚΙ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΑΜΕ ΤΙ ΕΣΤΙ WETRANSFER ( τουλάχιστον εγώ χχαχαχα). Μου λέει μπες μέσα. Μπαίνω του λέω. Ανοίγω την πόρτα του booth και βλέπω ενα δωμάτιο το οποίο δεν είχα ιδέα πόσα θα σήμαινε ως ανάμνηση για τον Σωτήρη του σήμερα. Έρχεται ο micro να ρυθμίσει το μικρόφωνο στα μέτρα μου ( γιατί είμαι ψηλό παλικάρι όπως εχουμε πει ) και είμαστε έτοιμοι να ρεκάρουμε. 

Με το που κλείνει την πόρτα πίσω του και μένω μόνος εκει μέσα η καρδιά μου αρχίζει να επιταχύνει, νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν και να μην μπορώ να τα ελεγξω. Σαν το άγχος πριν απο κάθε παράσταση που είχα δώσει στο θέατρο.  Η μόνη μου σκέψη ήταν “πρεπει να τον εντυπωσιάσω”. Είχα μπει μετά απο 2 φιλαράκια που για τα τότε δεδομένα ήταν πολύ ταλαντούχα οπότε είχα στο μυαλό μου και τις συγκρίσεις που μπορεί να γίνουν. Ξεκινάει να παίζει η μουσική, και ξεκινάω δειλά δειλά να χώνω την κάθε μπάρα. One take. Ολο. Τελειώνει η μουσική και τον ρωτάω αν τελειώσαμε και μου λεει όχι απλά πήρα εντάσεις πάμε πάλι. Το ξαναπάω λοιπόν. Κάνω και backs και έπειτα βγαίνω για να προχωρήσουμε στην μίξη.  Παρακολουθώ κάθε κίνηση που κάνει, μου φαινόταν υπερβολικά υπέροχο το οτι μπροστά μου κάποιος δουλεύει για δικό μου κομμάτι.  Σε κάποια φάση σταματάει και λέει ένα “ρε πουστη αν είχες κανάλια θα σου έκανα scratch”. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΕΤΟΥΣΑ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΡΕ.  Σκέψου το λίγο απο το μυαλό ενος 16χρονου introvert, ο ηχολήπτης του ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ SCRATCH ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙ Α ΚΑ ΛΑ. 

Περνάει η ώρα, τελειώνει με την μίξη, μου το περνάει στο στικάκι και με το πιο αμήχανο ύφος της ζωής μου ρωτάω “σου άρεσε?” και μου λέει ναι μπρο γάμησε ειδικά για πρώτο κομμάτι. Φοραω ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και αποχωρώ. Το άκουγα τουλάχιστον 2 μέρες αυτό το κομμάτι χωρίς σταματημό. ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΜΟΥ.  Ενιωθα τόση περηφάνια. Και μιλάμε για ένα κομμάτι το οποίο δεν μπορώ καν να ακούσω πια. Αλλά τότε ήταν ο μόνος μου συντροφος ( if u know u know ). Βασικά θα παω να το ακούσω τωρα επι της ευκαιρίας που με έκανες να αναπολύσω έτσι.  Σορρυ αν εχει συντακτικά λάθη. Δεν κάθισα να το καθαρογράψω χιχι. 

[psychedelicmessworld]

Ειμαι 15 κ ειναι ενα παιδι 19 χρονων που τον κοιταω εδω και αρκετο καιρο σαν ερωτευμενο κοριτσακι χωρις να ειμαι βεβαια επδ απλα μαρεσει εξωτερικα και επδ τυχαινε να περνουσα υπερβολικά πολλες φορες απο εκει π δουλευε λογω φιλης μ και λογω οτι ειμαστε σε μικρη πολη σα χωριό Σοου δν ειχα αλλες επιλογες για βολτα. Αυτος προσφατα το καταλαβε μετα απο ποσους μηνες και ειπε σε μια ξα τ π το ειπε σε μια φιλη μ οτι εχει κτλβ οτι μ αρεσει οτι ειμαι ομορφουλα γλυκουλα και τα σιναφι οτι θελει(1)

Οτι θελει να μ μιλαει και να με χαιρεταει και οτι οντως ψηνεται ρε παιδι μ αλλα δεν μπορει να κανει κατι επδ ειμαι μικρη,δλδ με λιγα λογια του αρεσει π μ αρεσει κ που του το δειχνω αλλα με λεει μικρη... Ιδου το ερωτημα:εγω να τον γραψω ή απλα να συνεχισω κν αυτο π κν;

15 με 19 δε το θεωρώ τρελή διαφορα. Παρόλα αυτά προφανώς είναι μια διαφορά η οποία με τους τρόπους της προξενεί αμφιβολίες και προβλήματα ανάλογα και τις εμπειρίες ή τους χαρακτήρες σας. Αν σου αρέσει θα σου πρότεινα να περάσεις χρόνο μαζί του. Γνώρισε τον καλύτερα και δες πως θα εξελιχθεί. Δεν έχεις να χάσεις κάτι.

[den-vazw-mualo]

Έρωτας είναι να τον βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου και η καρδιά σου να κανει σαν τρελή, σαν να θέλει να βγει απ'την θεση της και να τρέξει σε εκείνον. Αυτό ειναι έρωτας.

#greek quotes #greek posts #greek love #γκρεκζ #γκρεεκ #γκρικ ποστ #love #αγαπη #ερωτας #μου λειπεις

[schoolofrockgr]

Μια ωδή στον Jack White και την μοναχική ροκ πορεία του

Κιθαριστικά riff βγαλμένα από εκστασιασμένο Jimmy Page, άναρχα σόλα που θα καμάρωνε και ο Jmmy Hendrix, απόκοσμες ερμηνείες βγαλμένες από τα πρώτα blues-bars στον αμερικάνικο νότο, μια ξέφρενη σύζευξη της punk με τα blues· ο τύπος που αναγέννησε την αυθεντική garage rock, αυτοδίδακτος σε drums, κιθάρα και πιάνο μεταξύ άλλων, από τους ελάχιστους μουσικούς που ο Bob Dylan θεωρεί φίλο του.

Δεν ηχογραφεί ποτέ την μουσική του ψηφιακά και μοντάρει τις κασέτες με ξυράφι, κατέχει 12 βραβεία Grammy αλλά όχι smartphone, γεμάτος καλλιτεχνικές εμμονές και αθωότητα, είναι η ενσάρκωση του ρομαντισμού στην μουσική και όλα εκείνα που θέλουμε από έναν rock star και έχουμε να δούμε από την εποχή του Kurt Cobain.

Μόνος εναντίον όλων, κυρίες και κύριοι αυτός είναι ο αινιγματικός Jack White.

Η επιτυχία των White Stripes, Seven Nation Army, είναι το δεύτερο τραγούδι μετά το We Αre The Champions των Queen που έχει συνδεθεί τόσο έντονα με οποιοδήποτε αθλητικό γεγονός. Περισσότερο με το ποδόσφαιρο, με εξέχον παράδειγμα όταν έγινε ο ύμνος των Ιταλών φιλάθλων στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006.

Έχει ακουστεί είτε από ηχεία, είτε σαν σύνθημα σε κάθε γήπεδο του πλανήτη. Έγινε μέχρι και το theme στις πορείες των Αιγυπτίων κατά του Μουμπάρακ. Μεγάλο μέρος του κόσμου που το τραγούδαγε δεν γνώριζε καν από που προέρχεται η μελωδία, ξέρετε πως το λέμε αυτό; Παραδοσιακό τραγούδι! Μη σας φαίνεται λίγο, για την εποχή μας και δη πριν την έξαρση των social, είναι βαρυσήμαντο.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο όμως δεν είναι αυτό. Το χαρακτηριστικό μελωδικό riff που τονίζει το κομμάτι ΔΕΝ είναι από μπάσο. Say What? Έχει και άλλο. Είναι παιγμένο με ημι-ακουστική κιθάρα (!) του 1950, Ο Jack White πέρασε τον ήχο από πετάλι κιθάρας με χαμηλωμένη οκτάβα. Πηγαίνετε να το ακ��ύσετε ξανά και θα περιμένω. (…) Κάπου εδώ θα μπορούσε να τελειώσει το άρθρο και να έχετε ήδη καταλάβει για τι ευρηματικό μουσικό μιλάμε, όμως είναι τόσα μα τόσα ακόμα.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΤΙΚΩΝ

Όταν οι λευκοί συνομήλικοι του στο Detroit του Michigan ακούγανε τα μουσικά κυρίαρχα ρεύματα της εποχής, όπως grunge και hip-hop, ο νεαρός John Gillis** πήγαινε σε σχολείο μαύρων και είχε κολλήσει μουσικά με τα κλασικά μπλουζ της Αμερικής, που εξελίχθηκαν στην κυριότερη επιρροή του, ιδίως με τους White Stripes. Έμαθε τον εαυτό του πρώτα drums και στη συνέχεια κιθάρα και πιάνο για να μπορεί να ηχογραφεί μόνος του ολοκληρωμένα κομμάτια.

Πλέον στα 42 του θεωρεί τον εαυτό του ακόμα 19 ετών και η αλήθεια είναι πως όταν μιλάει για την εφηβεία του παρατηρεί κανείς, πως η νεανική του φλόγα και αθωότητα δεν έχει υποχωρήσει καθόλου· αντ’αυτού όσο μεγαλώνει τόσο περισσότερο θέλει να παραμένει εκείνος ο εικοσάρης με την δίψα και την αυθεντική καλλιτεχνική σπίθα.

Στην ψηφιακή εποχή όπου ο υπολογιστής ελέγχει τα πάντα σε ένα στούντιο ηχογράφησης, μπορείς να διορθώσεις και να επεξεργαστείς όλα τα όργανα συν τη φωνή. Δεν υπάρχει πιθανόν μουσικός την σήμερον ημέρα που να μην εκμεταλλεύεται την ψηφιακή βοήθεια. Εκτός από έναν φυσικά που τα θεωρεί αυτά »κλεψιά» και το κρατάει ακόμα αληθινό, κυρίως γιατί νιώθει ο ίδιος περήφανος όταν περνάει από ζόρια και πάλη για το αποτέλεσμα στα έργα του.

Ηχογραφεί την μουσική του σε κασέτες τις οποίες μοντάρει με τις ώρες με ένα ξυράφι αδιαφορώντας για τα γεμάτα απορία βλέμματα όλων όσων είναι γύρω του.

Θεωρεί τον εαυτό του πάνω στην σκηνή σαν αυτοσχεδιαστή κωμικό, δεν προετοιμάζει τα setlist των συναυλιών, ανεβαίνει και αποφασίζει κάθε επόμενο τραγούδι με βάση την ανταπόκριση του κοινού και το δικό του momentum.

«Όποτε βλέπω ένα παιδί να βγαίνει από μαγαζί με ένα βινύλιο στο χέρι η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή από χαρά, αυτό είναι η μουσική και τίποτα άλλο, έντονο συναίσθημα».

Διατηρεί την δική του δισκογραφική εταιρία »3rd Man Records’’, που μεταξύ των ευκαιριών που δίνει σε κολεγιόπαιδα και ερασιτέχνες να μπουν σε στούντιο, λειτουργεί αποκλειστικά με την μεγάλη του αγάπη που δεν είναι άλλη από τους δίσκους βινυλίου. Η επιχειρηματική του αυτή ενέργεια του αποδίδει ελάχιστο έως καθόλου κέρδος και κάθε άλλο παρά »επιχειρίν» είναι, καθώς μοιάζει περισσότερο με μη κερδοσκοπική οργάνωση για την διάσωση σπουδαίων αλλά αφανών μουσικών. Αποσκοπεί κυρίως στην διατήρηση, ανακατασκευή και διανομή μέσω λιανικής δίσκων από σπουδαίους αλλά ξεχασμένους πλέον blues, αλλά και γενικότερα υποτιμημένων μουσικών του παρελθόντος. Δεν τον αγαπήσατε ήδη; Και είμαστε στα μισά.

«Μου αρέσει η έλλειψη ανταγωνιστικού εγωισμού στις γυναίκες, συνεργάζομαι καλύτερα ενώ με πέντε άντρες γίνονται γορίλες σε κλουβί, τα κορίτσια δεν έχουν τέτοια κόμπλεξ».

ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΠΛΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ

Ένας άνθρωπος γεμάτος ιδιαιτερότητες και αινιγματική προσωπικότητα, ο White είναι γεμάτος καλλιτεχνικές εμμονές που τον κάνουν να ξεχωρίζει από κάθε άλλο μουσικό του σήμερα. Όποιος έχει ασχοληθεί έστω λίγο με τους White Stripes και χωρίς να το ψάξει παρατηρεί, πως παντού υπάρχει ο αριθμός 3 αλλά φυσικά και η τριχρωμία, με σειρά συχνότητας, κόκκινο – άσπρο – μαύρο. Που θεωρεί τον πιο δυνατό χρωματικό συνδυασμό στο κόσμο.

Τρία μουσικά όργανα, είτε drums, κιθάρα & φωνή, είτε όποιος άλλος συνδυασμός ορίζουν την μινιμαλιστική του προσέγγιση. Ο αριθμός βρίσκεται στις πένες του αλλά και κάτω από κάθε υπογραφή του. Θεωρεί πως είναι ο πιο ολοκληρωμένος αριθμός και αναφέρεται στα: Στίχοι – μελωδία – ρυθμός. Στην τριάδα της χριστιανικής θρησκείας. Στους σηματοδότες των φαναριών, στο ότι ένα τραπέζι στέκεται και με τρία πόδια και στις τρεις βασικές νότες της blues.

Επιμελείται μόνος του το concept όλων των -πραγματικά υπέροχων- εξώφυλλων των δίσκων του (ΕΔΩ για τους White Stripes, ΕΔΩ για τους σόλο δίσκους) και σαν άλλος αναγεννησιακός ζωγράφος η δυναμική που έχουν τα χρώματα σε κάθε έμφαση της οντότητας του έργου του είναι μοναδική.

Ο βασικός λόγος που οι White Stripes θύμιζαν καρτούν με όλο το ερυθρόλευκο concept, ήταν προς διάσπαση της προσοχής καθώς δεν ήθελε να μοιάζουν με »λευκά παιδάκια που παίζουν τα blues των μαύρων».

Πλέον γνωστό, αλλά για χρόνια δεν ήταν το γεγονός πως η Meg White υπήρξε σύζυγος και όχι αδερφή του όπως προσπαθούσαν έντονα να περνούν προς τα έξω και ο λόγος για αυτό ήταν πως θεωρούσε – και πολύ ορθώς – ότι μία μπάντα με ερωτικό δεσμό θα προκαλούσε gossip ενδιαφέρον και θα τραβούσε την προσοχή από το βασικό, την μουσική. Ενώ μια μπάντα με αδέρφια έχει κάτι το αθώο και αγνό. Τα είχε όλα πάντοτε σχεδιασμένα και κάτω από κάθε του κίνηση κρύβεται η αγάπη για την μουσική και τίποτε άλλο.

«Έχω τρεις πατέρες. Τον βιολογικό μου, τον Θεό και τον Bob Dylan>>

Ο,ΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ

Αξίζει πραγματικά μία ελαφρώς πιο εκτενής αναφορά στο ιστορικό των διασκευών που εμπεριέχονται στο ρεπερτόριο του. Είτε με τους White Stripes, είτε σόλο, είτε με όποιο άλλο μουσικό πρότζεκτ έχει ασχοληθεί ο White, έχει μια μακρά και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία σε διασκευές τραγουδιών από άλλους μουσικούς. Δεν στοχεύει στο να πατήσει απλά στην υπάρχουσα δημιουργία με μία ανέμπνευστη προσέγγιση. Εν αντιθέσει διαλύει το δημιουργικό οικοδόμημα των κομματιών και το ξαναχτίζει από την αρχή. Απόκοσμες, σκοτεινές, ατμοσφαιρικές , ο White περνάει τις δημιουργίες άλλων μουσικών μέσα από το εκκεντρικό και ζοφερό καλλιτεχνικό του φίλτρο δίνοντας τους νέα έννοια και πρωτότυπη σύσταση.

Από τον πρώτο κιόλας δίσκο μας παρουσίασε το ξεχωριστό αυτό ταλέντο, εν μέσω της νεανικής του ορμής και του παντρέματος punk & blues συναντάμε 4 διασκευές. Οι  δύο είναι αυτές που ξεχωρίζουν· η εκτέλεση του φημισμένου παραδοσιακού και συνήθως jazz style εκτελεσμένου » St. James Infirmary Blues» που δεν έχει παιχτεί ποτέ με τόσο νεύρο. Αυτή όμως που όρισε τον δίσκο είναι εκείνη στο »One More Cup Of Coffee» του κολλητού του, Bob Dylan. Το τραγούδι είναι πικρό, είναι χωρισμός και πόνος. O κύριος White ζωγραφίζει ξανά πορτρέτο εγκατάλειψης με μια εκτέλεση που γυρνάει το νόμισμα και φανερώνει με την ατμόσφαιρα που αποδίδει την ζοφερότητα των στίχων. Τον πικρό, πικρό καφέ…

»JOLENE»: Όσο υπέροχο και να είναι το αυθεντικό της Dolly Parton, εδώ ο μελλοντικός hall of famer παίρνει τα μελαγχολικά ψήγματα του πρωτότυπου και με μία μινιμαλιστική προσέγγιση – όπως μας έχει συνηθίσει – με την σπαρακτική του φωνή κραυγάζει σαν πληγωμένος λύκος και το ουρλιαχτό <<Jolene, Jolene, Jolene>> φτάνει στα πέρατα του βόρειου σέλας κάτω από το οποίο ηχογραφήθηκε.

Το ξέσπασμα της κιθάρας στη μέση του κομματιού είναι απόγνωση, θυμός και οργή που κατευνάζονται ξανά με μία απότομη μετάβαση στο σκοτεινό δεύτερο κουπλέ όπως ακριβώς λειτουργεί ένας παθιασμένος και πληγωμένος άνθρωπος σε παράκρουση από έρωτα. Δεν ξέρω τι φλόγα έκαιγε μέσα του εκείνη την ημέρα, αυτό που ξέρω είναι πως η τρίχα του κοινού δεν σηκώθηκε από το κρύο…

Μεταξύ πολλών ξεχωρίζει ακόμα και η διασκευή του στο »Love is Blindness» των U2. Αν ο Bono διατηρεί ίχνος τσίπας – λες; –  θα πρέπει να μεταβιβάσει στον White τα δικαιώματα του τραγουδιού. Το απογείωσε και το ερμήνευσε με τέτοιο συναίσθημα που μου χαράχτηκε στο μυαλό και με στοίχειωσε μόλις από το πρώτο άκουσμα.

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΛΑΘΟΣ Ή ΣΤΗ ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΠΟΧΗ;

Μέσω της διμελής μπάντας »The White Stripes’’, μας συστήθηκε δισκογραφικά λίγο πριν την αυγή της νέας χιλιετίας και από underground συγκρότημα αναρριχήθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο σταδιακά μεν, απρόσμενα δε, χωρίς η μουσική του να εμπεριέχει το παραμικρό από εμπορική στόχευση. Η αίσθηση που προκαλούν οι πρώτες του δημιουργίες είναι πως ήξερε πάρα πολύ καλά τι ακριβώς ήθελε να κάνει. Πολλά συγκροτήματα και μουσικοί αλλιώς ξεκινούν και αλλού καταλήγουν.

Πάρτε για παράδειγμα τους Beatles. Από τα καλά παιδιά με τα χορευτικά rock n’ roll και pop κομμάτια, εξελίχθηκαν και κατέληξαν στο να γίνουν το πιο avant-garde συγκρότημα της εποχής τους, για ένα φεγγάρι ηγέτες του ψυχεδελικού κινήματος και για μια ολονυκτία το συνώνυμο του art rock ρεύματος.

Ο Jack White όμως ευθύς εξαρχής είχε επιλέξει το μονοπάτι που θα διανύσει το οποίο στην εξέλιξη του ως μουσικός και καλλιτέχνης είδε κάποιες παρακάμψεις, μερικές στάσεις αλλά ποτέ δεν ξεστράτισε από την αρχική του πορεία. Στο GPS της καλλιτεχνικής του έκφρασης και καριέρας έθεσε από την πρώτη νότα τον χάρτη πορείας. Απόλυτα πιστός στις επιρροές του και αυστηρά υπέρμαχος της αναλογικής ηχογράφησης δίχως τεχνολογικά βοηθήματα, ήθελε και θέλει να αναβιώνει την επιστροφή στην αυθεντικότητα και στην αγνή ουσία της rock. Με τους δύο κεντρικούς άξονες των αρχών του να είναι η μινιμαλιστική -back to basics- προσέγγιση και η αναβίωση των μπλουζ, ακούγοντας την μουσική των White Stripes θαρρείς πως ο αυτός ο άνθρωπος δεν είχε ακούσει μουσική που δημιουργήθηκε μετά την δεκαετία του ’60. Πολύ πιθανό φυσικά, πέρα από λίγες εξαιρέσεις όπως τα πανκ ακούσματα του, αυτή να ήταν και η πραγματικότητα.

Στην αλλαγή της χιλιετίας και σε μια εποχή που η μουσική βιομηχανία είδε τις πιο δραστικές αλλαγές στο τι είναι πια mainstream και μουσικά επίκαιρο, ο White πήρε εκ διαμέτρου αντίστροφη πορεία. Η rock μουσική μετά την επανάσταση και την παρακμή της grunge κακά τα ψέματα ήταν σε τέλμα όσον αφορά την εμπορικότητα και τις φρέσκες ιδέες. Σίγουρα θα είχαν γραφτεί άρθρα με τίτλους όπως »η ροκ πέθανε» και τα σχετικά. Απόψεις του στυλ: «Ξέρεις κάτι, τα έχουμε κάνει όλα στην ροκ, δεν έχει μείνει κάτι άλλο, τερματίστηκε το είδος», να ακούγονται στους μουσικούς κύκλους και να σηκώνει πολύ κουβέντα καθώς δεν είναι απλά μία ακραία πεσιμιστική δήλωση. Βασίζεται στο γεγονός πως η αυθεντική rock είναι συγκεκριμένη και γύρω από αυτές τις 4 νότες, τι ακόμα θα μπορούσε να γίνει που θα κατακτήσει το κόσμο;

Η επιστροφή στις ρίζες της που ήδη είχαν συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής. Η απλή, κυνική και to the point αποψίλωση των περιττών στοιχείων που προστέθηκαν με την εξέλιξη του είδους. Η ενστικτώδης και αρχέγονη αντίληψη και αίσθηση της μουσικής.

Έβλεπα τον White στο εξαίσιο ντοκιμαντέρ »It Might Get Loud» (μαζί με Jimmy Page & Edge) να ακούει τον αγαπημένο του μπλουζ δίσκο από τον Son House. Έναν μουσικό να μοιρολογεί παίζοντας βαριά και συρόμενα από νταλκά riff στη κιθάρα με κανένα άλλο όργανο από πίσω. Η έκφραση του Jack White θύμιζε μικρό παιδί που αντικρίζει τον Άι Βασίλη, για εκείνον αυτό ήταν η επιτομή της μουσικής του φιλοσοφίας και το καλύτερο πράγμα του κόσμου. Αυτό ακριβώς προσπάθησε να εισάγει στην δική του έκφραση, την απλότητα, τις μπλουζ επιρροές και τον ανόθευτο ήχο που προήλθαν μέσω της έμμεσης επίκλησης στις μουσικές αυθεντίες-ινδάλματα του.

Ακούγεται ολίγον οξύμωρο, η αυθεντικότητα που τον χαρακτηρίζει να προήλθε από την μουσική επίκληση στις αυθεντίες, αλλά μου βγαίνει ως η απόλυτη εξήγηση του φαινομένου Jack White.

Απατώντας στην ερώτηση του κεφαλαίου. Αν ο White είχε γεννηθεί σε μια εποχή που η ακμή του θα τον έβρισκε κάπου στης δεκαετία του ’60 ή ’70, με δεδομένο πως σίγουρα θα είχε τις ίδιες αντιλήψεις και πρότυπα -αφού αυτά και για τότε ήταν παλιά- μπορεί αυτή τη στιγμή να μιλούσαμε για έναν μουσικό με το status των μεγάλων, δε θα αναφέρω ονόματα για να αποφευχθούν από την σκέψη σας ανόητες συγκρίσεις που θα υποβαθμίσουν την άποψη.

Η καλλιτεχνική του πάστα, το έργο του και η προσωπικότητα του δεν συμβαδίζουν με τα πρότυπα του σήμερα. Αν πίστευα σε υπερφυσικές θεωρίες συνωμοσίας θα υπέγραφα αυτό:

Πώς αυτός ο εκκεντρικός τύπος με τις ιδιαίτερες εμμονές με τον αριθμό τρία και τα χρώματα, υπήρχε μουσικά στις αρχές των 70s αλλά διαγράφηκε από παντού και του ανατέθηκε μια αποστολή με εξέχουσα σημασία. Με υπογεγραμμένη από τους Led Zeppelin, Hendrix & Muddy Waters διαταγή μπήκε στην »The DeLorean» του Doc Brown (από τη ΄»Επιστροφή στο Μέλλον» ντε) με ιεραποστολικό σκοπό να προσγειωθεί στην εποχή μας. Χωρίς να κοιτάξει αριστερά και δεξιά στο μουσικό γίγνεσθαι, να διασφαλίσει τα σκήπτρα που οι παραπάνω κατέκτησαν. Με την σκυτάλη της αυθεντικής rock ανά χείρας να την παραδώσει στους εκκολαπτόμενους μουσικούς, αλλά και στη νέα γενιά που μέσω εκείνου θα διευρύνει τα ακούσματα της διατηρώντας έτσι αναλλοίωτη και ζωντανή την φλόγα του αδιαφιλονίκητου βασιλιά της δημοφιλούς μουσικής. Έχουμε να δούμε τέτοιο ατόφιο ροκά από τον Kurt Cobain.

Η μπίλια με το DNA του Jack White περιπλανιόταν στο σύμπαν και ήρθε και έκατσε εν τέλει την πιο κατάλληλη στιγμή σε μία από τις πιο κρίσιμες καμπές στο χρονοδιάγραμμα της rock κουλτούρας, εκεί που πήγε να δημιουργηθεί γούβα και τέλμα, η μπίλια έκατσε σαν το πιο ιδανικό μπάλωμα επιτρέποντας στην γραμμή των ανόθευτων και ρομαντικών ιδεών της rock μουσικής να συνεχίσει την πορεία της.

Σε ευχαριστούμε μελλοντικέ θρύλε.

Υ.Γ.  Εάν το 2024, δηλαδή την χρονιά που θα συμπληρώνει 25 χρόνια από τον πρώτο δίσκο και θα πληροί το χρονικό κριτήριο εισαγωγής στο »Rock & Roll Hall Of Fame» δεν είναι από τις μια πέντε επιλογές, θα είναι σκάνδαλο.

Υ.Γ. 2 :  Δεν ηχογραφεί ποτέ την μουσική του ψηφιακά και μοντάρει τις κασέτες με ξυραφάκι, αν δε σας το είπα ήδη 3 φορές.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝA ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ κυρίως από White Stripes:

Ball & Biscuit Icky Thumb Dead Leaves And The Dirty Ground Wild Orchid My Doorbell Little Bird 300 M.P.H. Torrential Outpour Blues The Hardest Button to Button Death Letter Black Math I Just Don’t Know What To Do With Myself Blues Veins (με το συγκρότημα »The Raconteurs») Love Interrruption (solo) Sixteen Saltiness (solo) High Ball Stepper (solo)

**πήρε το επίθετο της μετέπειτα γυναίκας του και ντράμερ στους White Stripes, Meg White, ακόμα και σε αυτό ξεχωριστός.

#blog #bob dylan #classic rock #jack white #rock #white stripes #ωδή στον Jack White

[jagger-stole-my-moves-blog]

My secret : Ειμαι 19 και ειμαι ακομα παρθενα, ολες μου οι φιλες το εχουν κανει. Για καποιο λογο αισθανομαι αβολα. Καποια αγορια φιλοι μου οταν το ειπα μου ειπαν εισαι απο τις καθαρες ( δν το πολυκαταλαβα αυτο ) Ποια ειναι η γνωμη σου πανω σαυτο το θεμα ?

Άραξε.. Μην το πιέζεις δεν θα είναι ωραίο αν το πιέσεις... Θα συμβεί και αυτό κάποια στιγμή... (εκτός αν το θέλεις σαν τρελή) Μην πας με το σκεπτικό "αα μεγαλώνω οπότε ΠΡΈΠΕΙ να κάνω σεξ "... Take it easy girl life is not about Sex... Life is about to love and be loved... Όσο για τους φίλους σου δεν ξέρω τι εννοούν όταν λένε καθαρή.. Γιατί έτσι όπως το λένε ή είναι ναρκομανής ή έχουν σύφιλη ξέρω γω ?

[akomamiamera]

Τόσες μέρες λύπης, όσες μέρες λείπεις

Ηταν ένα κλασσικό πρωινό Τετάρτης.. Φροντιστήριο 10:00 με 14:00 και μετά παραλία με την παρέα..Που να ξερα ομως οτι εκεινη την ημέρα θα μάθαινα αυτό που φοβόμουν να ακούσω; :"Αύριο ο .. φεύγει μόνιμα για Αγγλία". Πάγωσα. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Να κλάψω που θα σε χάσω για πάντα; Να θυμώσω που το μαθαίνω τελευταία στιγμή; Να χαρώ γιατί ειναι για το καλό σου; Δεν ήξερα. Το πρώτο πράγμα που έκανα ηταν να σε παρω τηλέφωνο. Τίποτα. Κλειστό το κινητό. Δυο αναπάντητες απο εμένα. Ήρθε το βράδυ. Πάω στην πόλη που μένεις. Σε παίρνω πάλι. "Ναι;" , "Έλα εγω ειμαι" "Που είσαι;" "Στην πλατεία" "Μπορείς να έρθεις στο ..;" "Έρχομαι". Δεν με θυμάμαι άλλη φορά να τρέχω στον δρόμο με δάκρυα στα μάτια και την καρδια μου να χτυπάει σαν τρελή. Ήθελα να φτάσω οσο πιο γρήγορα γινόταν. Έφτασα. Με πήρες με το αμάξι. Δεν είπαμε πολλά. Με πηγες στο παγκάκι μας. Τα είπαμε όλα. Μου είπες οτι το επόμενο μεσημέρι στης 16:35 πεταγες για αλλη χώρα. Θυμάμαι ακομα να μου δείχνεις ΤΟ εισιτήριο. Εισιτήριο δίχως επιστροφή. Με θυμάμαι να κλαίω απαρηγόρητη. Μου είπες "Βάλε τον κωλο σου κάτω, διάβασε, πέρνα τις πανελλήνιες, πέρνα εκει που θες εσύ, κανε αυτό που αγαπάς κι εμένα ασε με. Μην μείνεις πισω στη ζωη σου για μένα. Κι οταν θα γυρίσω και θα χεις μια κλήση απο μενα ,σε παρακαλώ μην με γράψεις, ακομα κι αν έχεις σχέση, μη μου το κάνεις αυτό, είσαι οτι σημαντικότερο έχω στη ζωή μου." Με πήρες αγκαλιά. Μπήκαμε στο αμάξι. Σταματήσαμε σε ενα μέρος και κάτσαμε. Με πήρες αγκαλιά και με φιλουσες στο μάγουλο και στον λαιμό. Μείναμε αγκαλιασμένοι για αρκετή ώρα. Δεν ήθελα να τελειώσει. Χτύπησε το κινητό σου. Έπρεπε να πας σπίτι στους δικούς σου. Σε άφησα δειλά απο την αγκαλιά μου. Μπήκαμε πάλι στ' αμάξι. Με άφησες λιγα μέτρα πιο κάτω. Με πήρες αγκαλιά και μ πες: " Να προσέχεις, να περνάς καλά, να διαβάζεις κι εγω εδω θα μαι, δε λατρεύω να προσέχεις πολύ, θα μου λείψεις κοριτσακι μου". Το μονο που μπόρεσα να κανω ηταν να αισθανθώ κάθε κύτταρο του κορμιού σου πανω στο δικό μου και να σου πω με τρεμάμενη φωνή: "Να προσέχεις πολύ εκεί, σε λατρεύω". Με φιλησες στο μάγουλο με βουρκωμένα μάτια. Μπήκες στο αμάξι. Μου φωναξες "Αντίο κορίτσι μου". Κι έφυγες. Ηταν η τελευταία φορα που σε είδα. Μου λείπεις. Γύρνα. Κάποιοι θα πιστεύετε οτι είχαμε σχέση. Όχι. Τον γνώρισα τυχαία 1,5 μήνα πρίν. Είχαμε οτι είχε ενα ζευγάρι. Αλλα δεν ειμασταν. Ήταν 5 χρονια μεγαλύτερος. Δεν με αξιξε ποτέ. Δεν τόλμησε να μου κανει κατι ερωτικό γιατί με σεβόταν. Καταλάβατε τωρα γιατί τον αγαπάω; Καταλαβατε γιατί δεν γγύρισα ποτέ να τον φιλήσω; Καταλάβατε γιατί σκοπεύω να πάω στην χώρα εκείνη σε 11 μήνες κρυφά; Γιατί απλά τον αγαπώ. Να προσέχεις οπου και να σαι..

[sporadiclightpartypeanut-blog]

Η δική μου φιλία

Του είπα πως ειμαι δύσκολος ανθρωπος και βάλθηκε να με ξεκλειδώσει. Παλεψα να κρυψω καθε μερια του εαυτού μου, να διαγράψω το παρελθόν μου. Μάταια ομως.. Το έκανε.. κατάφερε να με ξεκλειδωσει. Μου ελεγε πως κανει όνειρα για μας σαν φιλοι παντα, και εγω χαμογελουσα. Ποτε δεν τον ειδα σαν φίλο, ουτε εκείνος άλλωστε απλα ποτε δεν το παραδέχτηκαμε. Λατρευα την νυχτα γιατί καθόμασταν και μιλάγαμε μεχρι το ξημέρωμα, μαθαιναμε ο ενας τον αλλον, χτιζαμε την φιλια μας.. Τα περισσότερα βραδιά σε καθε γλυκο λόγο που μου έλεγε αργουσα να απαντήσω γιατι στριφογυριζα σαν τρελή απο χαρα πορσπαθοντας να μην φωνάξω για να μην ξυπνησω κανεναν και ας ήθελα να ουρλιαξω. Με τον καιρο ομως αλλαξαμε η ρουτίνα βλέπεις.. Μας πηρε απο κατω. Είμαστε ξενοι πλέον..Έφυγε. Και μαζι του πηρε και το κλειδί μου

[mper-demenh]

“ξερεις οτι εισαι ερωτευμένη όταν μαλώνεις μαζι του στην μέση του δρόμου, φωνάζεις σαν τρελή, εκείνος φωνάζει ακομη πιο δυνατά ομως παρόλα αυτα πετάει και καθε λιγο “σου ειπα κουμπωσου τωρα-θα αρρωστήσεις” και επειδή δεν ακους κατ��λήγει να το κανει αυτός για σενα”

#γκρεεκ ποστς #γκρεεκ κουοτς #ελληνικα #greek tumblr #ερωτας #τρελα #αυτος

[ask-teapot]

Στο σημερινό teapot: Σατανικές μητέρες και παντόφλες με γουνάκια

1. Αγαπητό τσαγιερό, πώς νιώθεις για τις παντόφλες με γουνάκι; PantoflesMeGounaki

  Νιώθω πως θα μπορούσε να είναι μια impulsive Carry Bracho αγορά μου. Αλλά νομίζω πως σύντομα θα έβλεπα πως δεν είναι κάτι πολύ βολικό. ΤΙ ΣΤΥΛ ΟΜΩΣ.        

2. Τσαγιέρα γεια σου.. Σε όλες τις σχέσεις μου ήμουν μαζεμένη και συγκρατημένη μέχρι που γνώρισα κάποιον και αποφάσισα για πρώτη φορά στη ζωή μου να είμαι αυθόρμητη. Γέμισα τη ζωή μου από αυτόν και πράγματά του και ιδέες του. Είχε την ιδέα να μείνουμε μαζί και ένα μήνα μετά χωρίσαμε. Σε ρωτάω λοιπόν τι κάνω με όλα όσα είναι δικά του; επίσης, μη γελάσεις αλλά νιώθω πολύ ντροπή για τον τρόπο που δείχναμε την αγάπη μας με φωτογραφίες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω και με αυτά. memory lane

  Αγαπητή memory, Έχω την αίσθηση πως θα ρώταγες κάτι συναισθηματικού τύπου, σχετικό με τον άμεσο χωρισμό σας μετά την συγκατοίκηση, αλλά αντί αυτού ρωτάς κάτι πολύ πρακτικό. Μετά σκέφτηκα πως είναι κάτι ιδιαίτερα συναισθηματικό και καθόλου πρακτικό το ερώτημά σου. Τι θες εσύ να τα κάνεις; Να βάλεις φωτιά και να χορέψεις γύρω από τα πράγματά του; Θες να δεις τι θέλει πίσω και ό,τι δεν θέλει να το πετάξεις; Θες να τα κρατήσεις; Ό,τι και να αποφασίσεις, κανείς δεν θα σου πει κακώς το έκανες. Σαν τι πράγματα είναι δηλαδή; Η αγαπημένη του κούπα ή ολόκληρο σύνθετο; Φαντάζομαι τα έπιπλα σίγουρα θα τα πάρει και εάν όχι θα έχετε κάποιο οικονομικό διακανονισμό. Πρέπει να του μιλήσεις για αυτά τα πράγματα. Δεν θα γελάσω καθόλου. Λες πως νιώθεις ντροπή. Δεν είναι καθόλου ασήμαντο αυτό και δεν είναι για γέλια. Τι θα σε έκανε να νιώθεις πιο άνετα; Το facebook και το instagram αφορούν διασκέδαση και επικοινωνία με άλλους και όχι κόμπο στο στομάχι μας. Φαντάζομαι πως σκέφτεσαι πως όλοι οι φίλοι μπαίνουν στο προφίλ σου και βλέπουν φωτογραφίες και σας κουτσομπολεύουν, αλλά σπάνια οι άνθρωποι ασχολούνται μαζί μας τόσο όσο νομίζουμε. Συνήθως όλοι εστιάζουμε στην εικόνα μας πολύ περισσότερο απ' όσο μας κοιτάνε οι άλλοι. Θα σου έλεγα να δεις τι θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα: Να σβήσεις φωτογραφίες, να αφήσεις, να μην μπαίνεις online. Δεν είναι κακή σκέψη να δεις κάποιον ειδικό για το αίσθημα ντροπής που περιγράφεις αλλά και για την απότομη αλλαγή που βιώνεις. Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ σου, στο να νιώσεις καλύτερα. Όλοι χωρίζουν, όλοι υποφέρουν και είναι κάτι που απλά όλοι περνάνε. Καλή τύχη.          

3. αγαπητην tepot εχω μια γειτόνισσα τελείως τρελή που διαρκώς φωνάζει στα παιδιά της. τι να κανω να της φωνάξω το 100; μουρλη

  Δεν μου αρέσει το τρελή και το μουρλή. Όπως και το υστερική. Γιατί δεν δοκιμάζεις το φωνακλού; Πιστεύεις πως είναι περιστατικό για το οποίο θα έπρεπε να φωνάξεις το 100; Πραγματικά σε ρωτάω, είναι ερώτηση που αφορά την φασαρία στην πολυκατοικία ή την βία σε ένα σπίτι; Είναι και τα δύο; Εάν ανησυχείς για τα παιδιά, πάρε στο 115 25 "Μαζί για το παιδί" και πες ακριβώς τι καταλαβαίνεις να συμβαίνει.          

4. Το καλοκαιρι ολοι ειναι ημι γυμνοι και με μαγιω και δεν γενικα φαινεται πολυ δερμα σε αντιθεση με τον Χειμωνα που φοράμε κασκολ και γαντια και σκεφτομαι ποσο λογικο ειναι το καλοκαιρι να δουμε καποιον/α σχεδον γυμνο χωρις να μας κανει εντυπωση ενω για λιγους μηνες αργοτερα θα μας εκανε τρομερη εντυπωση γιατι πιστευεις πως συμβαινει αυτο ? nude dude

  Γυμνέ φίλε, Εάν από αύριο όλοι είχαν ένα κλαδί ελιάς στο χέρι και περπατούσαν παντού με αυτό, το παράξενο μετά από ένα χρονικό διάστημα θα ήταν αυτός χωρίς το κλαδί και όχι αυτοί με το κλαδί. Είναι λοιπόν παράξενο γιατί είμαστε όλοι βαριά ντυμένοι και μας κάνει αίσθηση ξαφνικά το γυμνό, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά εκείνους τους μήνες. Όσο καλοκαιριάζει τόσο συνηθίζουμε και δεν μας κάνει αίσθηση το πιο γυμνό σώμα. Επίσης, το καλοκαίρι κάνει ζέστη. Επίσης, μην ορκίζεσαι πως δεν υπάρχουν παντού σχόλια για το πόσο ημίγυμνες βγαίνουν οι γυναίκες έξω, κάθε εποχή του χρόνου.        

5. Γιατι το facebook αλλαζει καθε λιγο και λιγακι; name

  Για να μην το βαρεθεί ο κόσμος. Φυσικά δεν αλλάζει τυχαία. Υπάρχει τρομερή έρευνα, ερωτηματολόγια κ.ά. ώστε να είναι διαρκώς εύκολο, κατανοητό και "μέσα στα πράγματα".        

6. Υπάρχουν σατανικές ελληνίδες μάνες; ή απλά όλα τα κάνουν επειδή μας αγαπάνε; σατανικό

  Υπάρχουν. Από κάθε εθνικότητα. Τα πράγματα που κάνει κάποιος επειδή σε αγαπάει και εσύ υποφέρεις από αυτά (αυτό καταλαβαίνω πως ρωτάς), είναι να είσαι μικρό παιδί και σε πάει για εμβόλιο ή σε βάζει να πιεις την πορτοκαλάδα σου. Σε μεγαλύτερη ηλικία, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα που κάνει μια μητέρα και εσύ υποφέρεις από αυτό και να είναι οκ. Π.χ. όχι, δεν μπορεί να σε χωρίσει από τον σύντροφό σου γιατί δεν κάνει αυτός/η για εσένα επειδή εκείνη ξέρει καλύτερα. Πάντως μου φαίνονται εκπληκτικές αυτές οι γενικές ερωτήσεις που είναι τόσο γενικές που ούτε η μητέρα σου εάν το διάβαζε δεν θα καταλάβαινε πως μιλάς για εκείνη. Γιατί δεν μας λες τι έχει κάνει; Είναι ασφαλές να υποθέσουμε πως δεν διαβάζει teapot η μητέρα σου      

[stkone]

2017 ...

Αν με ρωτούσατε πριν καποιες ωρες θα έλεγα οτι το 2017 ήταν η καλύτερη χρονιά ... Τώρα ��μως με λίγο αλκοολ μεσα στο αιμα , με ενα τσιγάρο στο χέρι και με το Κατερίνα να παιζει στα ακουστικά απλά σκεφτομαι όλα τα αρνητικά που συνεβησαν μεσα στο 2017 ... και πραγματικά ειναι πολλά ... Απλά επειδή το fb δεν με τραβάει πλ��ον σαν μέσο λοιπόν θα κανω μια σχετικά μεγάλη αφιέρωση και “αρχειοθέτηση” ας πουμε του 2017 εδώ αφου ως τώρα εχω καταλάβει πως ο,τι γράφω εδώ το βλέπουν άτομα που οντως ενδιαφέρονται έστω και λίγο ... ειδικά το συγκεκριμενο κείμενο το οποίο θα ειναι τεράστιο . Θα το χωρίσω σε τέσσερα μερη Χειμώνας ( Ιανουαριος - Φλεβάρης ) Άνοιξη ( Μάρτιος - Απρίλης - Μαίος ) Καλοκαίρι ( Ιουνιος - Ιουλιος - Αυγουστος ) και Φθινόπωρο ( Σεπτέμβρης - Οκτώβριος - Νοεμβριος - Δεκέμβριος ). Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ...  ΧΕΙΜΩΝΑΣ : Ο χειμώνας δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο . Κλασσικά ωραίες στιγμές τάξης 3ης λυκείου , troll , ωριαίες , αποτυχημένες προσπαθειες να τραβήξω της προσοχή της Κατερίνας ( κλες ) και γενικά όλα κυλούσαν ομαλά . Εκτός σχολείου οι επαφές μου με άτομα απο την γειτονιά μου μειώθηκαν ακόμα περισσότερο και οι έχθρες με συγκεκριμένα άτομα του κύκλου μου εξαιτίας της μουσικής μου οξύνθηκαν λίγο ακόμα . Δεν μπορώ να πω πως έγινε κάτι δραματικό , τουλάχιστον κάτι που να μου έμεινε . Σίγουρα δέθηκα περισσότερο με τον νυν κολλητό μου τον Κωστή καθώς κατάφερα να κάνουμε παρέα εγώ αυτός και ο άλλος κολλητός μου του οποίου θα αλλάξω το όνομα απλά και μονο για να μην προκαλέσω κάποιο μπέρδεμα ή για να μην μάθουν άλλα άτομα το όνομα του εφόσον πλεον οι σχέσεις μας δεν ειναι τόσο καλές πλεον ... Πως να τον πούμε ? Λεω να τον ονομάσουμε Ίκαρο ( ακούω το πέσαμε γρήγορα αυτή την στιγμή που αναφέρω τα φτερά του ίκαρου και απλά μου άρεσε ) . Ο Ικαρος λοιπόν είχε αρχίσει να χάνεται απο όλους για να κάνει παρέα με τον εφηβικό του έρωτα , φυσικά δεν τον παρεξήγησα και ίσα ίσα εφόσον ήμουν στην ίδια τάξη με αυτήν άρχισα να κάνω παρέα και εγώ με εκείνη και προσπαθούσα όποτε μπορούσα να τον βοηθάω ... Που να ήξερα ... Το τι έγινε όμως ειναι ιστορία της άνοιξης .Το μόνο που θυμάμαι έντονα λοιπόν απο τον χειμώνα ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε κάποια σχολική εκδήλωση όσον αφορά την μουσική στην οποία πήραμε μέρος εγώ ο Ικαρος ο κιθαρίστας της καρδιάς μου λευτέρης και μια φίλη μας . Ερμηνεύσαμε το διαμαντένιο δάκρυ με αρκετά μεγάλη επιτυχία θα έλεγε κανείς , live όργανα , διφωνίες και πάει λέγοντας τρελή φάση ... Ο Χειμώνας τελείωσε όπως άρχισε λοιπόν ... τίποτα σπουδαίο . ΑΝΟΙΞΗ :  Άνοιξη ή αλλιώς η περίοδος κόλαση για κάθε μαθητή τρίτης λυκείου . Σχολείο - σπίτι - διάβασμα - καφές - διάβασμα ύπνος . Παρ’ολα αυτά ήταν μια υπέροχη περίοδος της χρονιάς γιατί είχα καταφέρει να ξαναχτίσω λίγο την σχέση μου με την Κατερίνα ( ναι θα υπάρξει πολύ κατερίνα σε αυτό το κείμενο ) . Επιτέλους ήθελε να ειναι στην ίδια ομάδα με εμένα στα διαλείμματα που παίζαμε βολλει οι “καλύτεροι” του σχολείου και μιλούσαμε κανονικά , πότε πότε απο fb αλλά κυρίως απο κοντά ... που να ήξερε η καημμένη τι κακό μου έκανε αυτή η επαφή μας ... Εγώ κολλημένος με την Κατερίνα , ο Ικαρος κολλημένος με την δικιά του , σε παρόμοια κατάσταση και οι δύο , φαντάζεστε τι εποικοδομητικές συζητήσεις κολλητών είχαμε . Τέλος πάντων ο Ικαρος δεν άντεχε άλλο να υπάρχει όλο αυτό μέσα του και έτσι τόλμησε και μίλησε στην κοπέλα των ονείρων του ... η κατάληξη ήταν παρόμοια με την δικιά μου και της κατερίνας ... “σε βλέπω σαν φίλο”. Αυτή η ατάκα πιστεύω μας έχει τρομοκρατήσει και βλάψει ψυχικά πολλά βράδια . Παρ’ολα αυτά συνέχισε την φιλία ,πως να μην την συνέχιζε ? Ποιος δεν θα την συνέχιζε ? Όλα καλά μέχρι εκεί ... Θυμάμαι μέσα Απριλίου νομίζω ήταν μια αθλητική εκδήλωση στίβου του σχολείου μας στην οποία έπαιρνα μέρος και εγώ και η κατερίνα ... Περριτό να πω πως εφοσον η σχέση μας είχε βελτιωθεί ήμασταν όλη την μέρα μαζί ... Εκτός απο τα εγκαύματα απο τον ήλιο γιατί ήταν ντάγκλα μεσημέρι σε ανοιχτό γήπεδο και εκτός απο την αδικία οτι βγήκα 2ος στο μήκος με 5 μέτρα επειδή και καλά ο 1ος έκανε 4,60 4,70 και 5,80 ( ποιος το πιστεύει αυτό ? ) ήταν μια πολύ καλή μέρα για μένα ... μου θύμησε τα παλιά . Αλλά τα καλά τελειώνουν γρήγορα ... έρχεται Μαιος a.k.a. Ο ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥ ΧΑΟΥΣ ...Ξεκίνησε σχετικά καλά μετά την επιτυχία του τελευταίου μου θεατρικού ... μετά την συγκίνηση και τα δάκρυα χαράς που έριξα ... Αυτή είναι μια πολύ ωραία ανάμνηση ... Συνεχίζουμε ... Εγώ απογοητευμένος απο την στάση μου απέναντι στην Κατερίνα, ο Ίκαρος απογοητευμένος απο την στάση του απέναντι στον έρωτα του ( την οποία θα την ονομάσουμε τζέσικα επειδή θα χρειαστεί να την αναφέρω αρκετά συχνά απο’δω και πέρα ), γενικά ξενερωμένοι με τα παντα και στρεσαρισμένοι επειδή έφτανε στο τέλος της η χρονιά κάναμε ο,τι μπορούσαμε ... ποιοι κοιτάνε τα μαθήματα ? Πήγα ηχογράφησα το Κατερίνα ... δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι ... έπρεπε να παλέψω μέχρι το τέλος ... Μία μέρα λοιπόν πριν την τελευταί μερα των εξετάσεων ( για την τρίτη λυκείου) το ανεβάζω ... Το βλέπει με την μία ... στρεςς - αγχος- τρέμουλο-φόβος ... όλα μαζί. Βλέπω λοιπόν μια μια τις κοινοποιήσεις , βλέπω ένα ένα τα μηνύματα το πως άτομα έκλαιγαν ... περιμενα το μήνυμα της ... πουθενά ... δακρυσμένος λεω θα θέλει να μου μιλησει απο κοντά ... Παω την τελευταία μέρα , γράφω , τελειώνω , και δεν με ένοιαζε οτι ήταν η τελευταία μου μέρα ως μαθητής ... ήθελα απλά να την δω , να με δει , να της μιλήσω , να μου μιλήσει ...Βγαίνει , την βλέπω , με βλέπει , φεύγει και παει στις φίλες της ... Νεύρα , απογοήτευση , άγχος πάλι όλα μαζί στο κεφάλι μου ... Δεν είχα θαρρος να παω στην παρέα της να της ζητήσω να μιλήσουμε ... αναλαμβάνουν δυο φιλαράκια και πάνε να της  μιλήσουν ... Της μιλάνε ... Κλαίει ... Πραγματικά εκείνη την στιγμή ένιωσα σκουπίδι , εγώ προκάλεσα τα δάκρυα της αναρωτήθηκα και πριν προλάβω να σκεφτώ τίποτα φευγω κάπου να μην με βλέπει δακρύζω και χτυπάω το χέρι μου στον τοίχο ... Ξαναεμφανίζομαι την ώρα που σχολάγαμε ... την βλέπω , το παίζω κουλ κρύβοντας το κοκκινισμένο μου χέρι ... απλά περνάει απο δίπλα μου .. ούτε ένα αντίο ... τίποτα ...  Μετά απο αυτό λοιπόν μέχρι τις πανελλήνιες σχεδόν κάθε μέρα πηγαίναμε με τον Ίκαρο και κατεβάζαμε ένα μπουκάλι ρετσίνα για την πλάκα μας ... να ξεχαστούμε ... Το θυμάμαι χαρακτηριστικά το τσατ μας - Θα παμε να πιούμε ? -Ρε μαλάκα δίνουμε σε 10 μέρες  -Ειμαι σκατά όμως και θέλω να ξεφύγω  -Και εγώ σε 30 στο μέρος ?  -Ναι  Αυτό επαναλήφθηκε 5-6 φορές ... Είναι αρχή καλοκαιριού μέχρι τώρα αλλά δεν θα μπορούσα να το χωρίσω καθώς το ένα σκηνικό φέρνει το άλλο ... Πάμε για το υπόλοιπο καλοκαίρι . ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ : Δίνουμε πανελλήνιες ... έφυγε ένα βάρος ... ακόμη όμως το βαρος της κατερίνας όχι ... Ομως το πήρα εγωιστικά ... μπορώ να προχωρήσω είπα. Ετσι έκανα κάτι με 1-2 κοπέλες απλά για να πειστώ οτι μπορώ να ξεχάσω την κατερίνα . Αρχίδια !! Σιγά μην τα κατάφερνα ... Περνάει σιγά σιγά ο Ιούνιος , ο Ίκαρος άρχισε να κάνει παρέα με κάποια άλλα παιδιά και με εχει ψιλοαφήσει στο συρτάρι ... Εγώ ενώ αυτός είχε τσακωθεί με την τζέσικα κράταγα επαφές , την είχα αγαπήσει σαν κολλητή μου τόσο καιρό που έκανα παρέα μαζί της εξαιτίας του μαλάκα ... που να ήξερα πως θα ήταν αφορμή για τον τελειωμό της φιλίας μας ? Είναι λοιπόν μια μέρα να παμε για καφέ με την τζέσικα , πιο πριν με ρωτάει ο Ίκαρος τι θα κάνω μετά ( είχαμε παει για καφέ ) και του απαντάω αυτό ... Αρχισε να με βρίζει , άρχισα να τον βρίζω και πήγε να γίνει άσχημο σκηνικό ...  Πήγα για καφέ τελικά , έμαθα πως τα πηγε πανελλήνιες που είχαμε να μιλήσουμε καιρό , και για κάποια άλλα πράγματα των ζωών μας . Γυρίζοντας σπίτι στέλνω στον Ικαρο για να το λύσουμε αλλά το έκανα χειρότερο , ειπωθηκαν κάποιες χοντράδες ... Μέσα στην απογοητευση μου σχετικά με την κατερίνα λοιπόν έχασα τον κολλητό μου ... υπέροχο ?  Το χειρότερο ? Μετά απο δύο εβδομάδες έπρεπε να παμε μαζί διακοπές στο ίδιο δωμάτιο ... Μετά μεσολάβησαν κάποιες ωραιες στιγμές όπως το λαιβ του solmeister και του yoda τον ιούνιο ... ( μεγας groopie τότε ) και άλλα παρόμοια . Πίσω στις διακοπές..  Πήγαμε , δεν μιλήσαμε ποτέ για το θέμα και απλά περάσαμε και γαμώ , υπάρχει ελπίδα λέω ... γυρίσαμε αθήνα ... νομίζω δεν τον έχω ξαναδεί απο κοντά απο τότε ... Όλα πάνε σκατά ... Είμαστε στον Αύγουστο ... στον Μήνα που άλλαξε την ζωή μου .. Η τζέσικα μου αποδεικνύει ακόμα μια φορά ποσο νοιαζεται για μενα και ποσο καλά εκανα και δεν την έδιωξα απο την ζωη μου ... Είχαμε κανονίσει λοιπόν να παμε για ποτό σε ένα καφέ - μπαρ της περιοχής .. εκεί ενω μιλάμε κατα τις 9:30 καποιος την παιρνει τηλ. μου λεει μισό λεπτο παω εξω να μιλησω ... Γυρνάει μεσα και την ακολουθουν 2 ατομα ... εγώ τυφλος στο σκοτάδι να μην βλέπω ποιοι ειναι ...ο ενας με βλέπει και κανει dub ... κατι μου λεει η φυσιογνωμια τους ... OMG !!! Η ΤΥΠΙΣΣΑ ΕΙΧΕ ΦΕΡΕΙ ΤΟΝ SOL ΚΑΙ ΤΟΝ DPANS !!! (μέγας groopie είπαμε ) Καθίσαμε τα είπαμε και μου λένε ... θα θελαμε να μπεις στους WNC αν θελεις και μπορεις ... κοκκάλωσα αλλά δεν το έδειξα ..  Εκείνη η στιγμή απλά εσβησε όλα τα αρνητικά της χρονιάς απο την μνήμη μου ...  ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ :  Το μόνο αρνητικό μετά απο όλα αυτά ειναι οτι έμαθα πως δεν πέρασα στην επιλογή μου πανελλήνιες οπότε έπρεπε να ξαναδώσω και να αρχίσω φροντ ( πέρσι δεν έκανα ) . Όλα τα υπόλοιπα απο τον Σεπτέμβριο μέχρι και τώρα ήταν υπέροχα ... Είμαι ενεργός στο WNC και ανέβηκαν πάρα πολύ και ορισμένα σόλο μου . Έκανα το opening στο live του σεπτεμβρίου ως μέλος της φαμίλιας . Η θεατρική ομάδα του σχολείου μου με πήρε ως βοηθό σκηνοθέτη οπότε μπορώ να κάνω ήδη πρακτική γι’αυτό που θέλω να περάσω και να ασχοληθώ στην ζωή μου . Αν και κάθε τετάρτη πρωι βλέπω την κατερίνα να μην μου δίνει σημασία το οποίο πονάει όσο δεν πάει ... αλλά όλα κυλάνε ομαλά ... Μέχρι τα τέλη του Δεκεμβρίου ... Solmeister x Yoda x WNC tour ... Το καλύτερο πενταήμερο της ζωής μου ... μακράν ... Δέθηκα με όλους πιο πολύ , γνώρισα κάποια άτομα που παρακολουθώ απο μικρό παιδί ( KARPOUZI ΣΕ ΑΓΑΠΩ κλες ) και πάνω απ’ολα πήρα την αποδοχή που γύρευα πάντα απο όλους όσους ήρθαν στα lives ... Η χρονιά έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ...  Ναι ίσως έχασα πολλά αυτή την χρονιά , ίσως να ήπια λίγο παραπάνω , ίσως να έκλαψα αρκετά παραπάνω ... Αλλά απέκτησα πολλά περισσότερα απ’οσα έχασα ... Αν κάποιος το διαβάζει αυτό ως εδώ να ξέρει οτι συνέβαλλε και αυτός στο να είμαι χαρούμενος στο τέλος του 17 και να ανυπομονώ να ζήσω το 18 <3 Γιατί χωρίς εσάς που ακούτε την μουσική μου δεν ξέρω τι θα έκανα ... Απλά σας ευχαριστώ <3  Ουαου είχα πολύ έμπνευση ο πούστης πρωινιάτικα <3 Αλλά ναι αυτό ήταν το 2017 μου ...Καλή Χρονιά σε όλους με υγεία , αγάπη , ευτυχία και επιτυχία σε ο,τι και αν κάνετε ... Αντίο 2017 , με άλλαξες με πολλούς τρόπους .

[fifa1613]

Φυσητήρας για καθάρισμα PC

Με τα φθηνά φυσερά πρόσεχε γιατί έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις στις οποίες σκάνε. Παιδιά ενημερωτικά τα κομπρεσέρ αέρα έχουν υγρασία οπότε να προσέχετε εκτός αν έχεις βάλει νεροπαγίδα. ■ Φυσητήρας για καθάρισμα PC 1 2 3 Μου αρέσειthor77716 Φεβ 2015 Σκέφτομαι να αγοράσω ένα φυσητήρα για καθάρισμα απο την σκόνη. Στο skroutz έχει πάρα πολλούς.Αυτοί οι δύο έχουν σχόλια απο κάτω οτι κάνουν καλή δουλεία για  καθάρισμα pc.   http://www.skroutz.g...rto-52G505.html http://www.skroutz.g...kil-8600AA.html   Πιστεύεται οτι τα 600W είναι αρκετά? Αν έχετε να προτείνεται κάποιο άλλο μέχρι 50€. Επίσης υπάρχει κάποιος κίνδυνος για το pc απο την χρήση του.   Ευχαριστώ για τον χρόνο σας  Μου αρέσειveteranos12316 Φεβ 2015 Εγώ χρησιμοποιώ το πρώτο και κάνει μια χαρά την δουλειά του. Οταν καθαριζεις το pc πρέπει να έχει κάποια απόσταση από την μητρική και όταν φυσας τους ανεμιστήρες να τους κρατάς με το χέρι σου για να μην γυρίζουν σαν τρελοι και χαλάσουν.  Μου αρέσειzio1016 Φεβ 2015 Τον πιο φτηνό πάρε. Να προσέχεις αυτό που λέει ο veteranos και γενικά να μην το φυσάς για ώρα και σε φουλ ισχύ. Μικρά πατήματα στο κουμπί και κάνει μια χαρά δουλειά Μου αρέσειpanos21716 Φεβ 2015 εχω το δευτερο (skill) και ειναι πια χαρα το δουλευω στο 3 και καθαριζει μια χαρα! Μου αρέσειFulgore16 Φεβ 2015 Για πληκτρολογιο εχουμε τιποτα??Γιατι αυτο το G710 βρωμιζει πολυ ευκολα  Μου αρέσειMultiDoc16 Φεβ 2015 Έχω εδώ κι ένα χρόνο αυτό: http://www.skroutz.g...GCO-AB4018.html και δουλεύει μιά χαρά, εκτός των άλλων (καθάρισμα του PC) κάνει και σούπερ δουλειά καθαρίζοντας το μπαλκόνι. Όσο γι'αυτό:   Fulgore, on 16 Feb 2015 - 01:52 AM, said: Για πληκτρολογιο εχουμε τιποτα??Γιατι αυτο το G710 βρωμιζει πολυ ευκολα    θα σου πρότεινα να αγοράσεις ένα πινέλο ξυρίσματος με μαλακή-μέτρια τρίχα, κάνει απίστευτη δουλειά  Μου αρέσειFulgore16 Φεβ 2015 Εχω ��ει αυτα εδω http://www.skroutz.g...ase=usb cleanerαπλα δεν ξερω αν υπαρχει κατι αλλο καλυτερο. Μου αρέσειMultiDoc16 Φεβ 2015 Fulgore, on 16 Feb 2015 - 02:17 AM, said: Εχω δει αυτα εδω http://www.skroutz.g...ase=usb cleanerαπλα δεν ξερω αν υπαρχει κατι αλλο καλυτερο.   τα έχω δει κι εγώ, όμως δεν βγάζουν την σκόνη από τα πληκτρολόγια, τουλάχιστον όχι έτσι όπως θα ήθελα εγώ. Το πινέλο που σου είπα (για το ξύρισμα, αυτό το στρογγυλό εννοώ:    κάνει πολύ καλή δουλειά, εγώ με αυτό καθαρίζω και μέσα το motherboard κλπ Μου αρέσειzio1016 Φεβ 2015 Και κλασσικό πινέλο βαψίματος κάνει   Fulgore είναι αρκετά αδύναμα αυτά...αν θέλεις να δοκιμάσεις όμως έχει στα jumbo ετοιμοπαράδοτα Μου αρέσειfrozex14 Μάι 2015 Θέλω να αγοράσω και εγώ ένα φυσητήρα, για να μην ανοίγω καινούργιο θέμα, ισχύουν τα παραπάνω; έχετε δει κανένα δυνατό σε προσφορά; Μου αρέσειShadowjump14 Μάι 2015 Εγω εχω ενα κομπρεσερ αερα. Για καποιο λογο, οταν δοκιμαζω φυσητηρες μου φαινονται λιγο αδυναμοι. Μου αρέσειfrozex14 Μάι 2015 το κομπρεσέρ όμως δεν είναι κάπως πιο ακριβό;  Μου αρέσειskfn14 Μάι 2015 Έχω το skill , 4 χρόνια , άψογο. Για ερασιτεχνικη χρηση βεβαια. Μου αρέσειάδικος14 Μάι 2015 Shadowjump, on 14 May 2015 - 2:49 PM, said: Εγω εχω ενα κομπρεσερ αερα. Για καποιο λογο, οταν δοκιμαζω φυσητηρες μου φαινονται λιγο αδυναμοι. Βασικά είναι το πιστόλι που δίνει αυτήν την αίσθηση μιας και έχει μικρό ακροφύσιο και γρήγορη ροή. Εννοείται πως το κομπρεσέρ υπερτερεί για όσους μπορούν να αποκτήσουν ένα όχι μόνο επειδή είναι πιο δυνατό αλλά αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί & για ένα σωρό επιπλέον εφαρμογές (& εργαλεία). Μπορείτε ακόμα και να προμηθευτείτε ένα μικρό αυτοκινήτου στη τιμή του φυσητήρα και να το μοντάρετε να δέχεται πιστόλι αέρα. Μου αρέσειskfn14 Μάι 2015 άδικος, on 14 May 2015 - 9:01 PM, said: Βασικά είναι το πιστόλι που δίνει αυτήν την αίσθηση μιας και έχει μικρό ακροφύσιο και γρήγορη ροή. Εννοείται πως το κομπρεσέρ υπερτερεί για όσους μπορούν να αποκτήσουν ένα όχι μόνο επειδή είναι πιο δυνατό αλλά αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί & για ένα σωρό επιπλέον εφαρμογές (& εργαλεία). Μπορείτε ακόμα και να προμηθευτείτε ένα μικρό αυτοκινήτου στη τιμή του φυσητήρα και να το μοντάρετε να δέχεται πιστόλι αέρα. ●○● ←  Hardware Γενικά  » Φυσητήρας για καθάρισμα PC 1 2 3 Μου αρέσειkataramenos3214 Μάι 2015 Παιδιά ενημερωτικά τα κομπρεσέρ αέρα έχουν υγρασία οπότε να προσέχετε εκτός αν έχεις βάλει νεροπαγίδα Μου αρέσειAngelcrow15 Μάι 2015 Καθάρισμα τα φανάκια και τη ψύκτρα με πινέλο για να φύγει η σκόνη που έχει στερεοποιηθεί και μετά φύσημα από απόσταση και όλα κομπλέ! Αυτό που με προβληματίζει είναι κατα πόσο πρέπει να φυσάμε το τροφοδοτικό (εκτός μπρίζας και ρεύματος φυσικά) αφού θα γυρίζει ο ανεμιστήρας και υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί στατικός ηλεκτρισμός! Αυτό φυσικά ισχύει μάλλον και για τους ανεμιστήρες που είναι συνδεμένοι με τη μητρική ή με Fan Controller! Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος?????  Μου αρέσειserdakis15 Μάι 2015 Angelcrow, on 15 May 2015 - 2:27 PM, said: Καθάρισμα τα φανάκια και τη ψύκτρα με πινέλο για να φύγει η σκόνη που έχει στερεοποιηθεί και μετά φύσημα από απόσταση και όλα κομπλέ! Αυτό που με προβληματίζει είναι κατα πόσο πρέπει να φυσάμε το τροφοδοτικό (εκτός μπρίζας και ρεύματος φυσικά) αφού θα γυρίζει ο ανεμιστήρας και υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί στατικός ηλεκτρισμός! Αυτό φυσικά ισχύει μάλλον και για τους ανεμιστήρες που είναι συνδεμένοι με τη μητρική ή με Fan Controller! Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος?????   οταν φυσας ανεμηστηρες τους κρατας σταθερους με το δαχυτλο να μην γυριζουν.   1)Εγω να ρωτησω κατι αλλο , ο "αδικος" θα ξερει λογικα  μια και αυτος το προτεινε. Αν παρουμε ενα κομπρεσερ αυτοκινητου μπορει να γινει πατεντα να βαλουμε πιστολι βαψιματος για να βαφουμε λαμαρινες πχ?   2)Επισης κατι αλλο ρε παιδια, οταν φυσας γινετε χαμος με την σκονη στο δωματιο,(εκτος αν το φυσας στο μπαλκονι-αντε ομως να ξεσυνδεσεις ολα τα καλωδια) μπορω να βαλω μια ηλεκτρικη λιγο πιο μακρια  απο το κουτι για να τραβαει οτι μπορει? Μου αρέσειzio1015 Μάι 2015 serdakis, on 15 May 2015 - 2:35 PM, said: οταν φυσας ανεμηστηρες τους κρατας σταθερους με το δαχυτλο να μην γυριζουν.   1)Εγω να ρωτησω κατι αλλο , ο "αδικος" θα ξερει λογικα  μια και αυτος το προτεινε. Αν παρουμε ενα κομπρεσερ αυτοκινητου μπορει να γινει πατεντα να βαλουμε πιστολι βαψιματος για να βαφουμε λαμαρινες πχ?   2)Επισης κατι αλλο ρε παιδια, οταν φυσας γινετε χαμος με την σκονη στο δωματιο,(εκτος αν το φυσας στο μπαλκονι-αντε ομως να ξεσυνδεσεις ολα τα καλωδια) μπορω να βαλω μια ηλεκτρικη λιγο πιο μακρια  απο το κουτι για να τραβαει οτι μπορει? Μπορείς να το φυσάς έξω και σε συνδυασμό με ένα ηλεκτρικό σκουπάκι ή σκούπα κάτι γίνεται     Angelcrow, on 15 May 2015 - 2:27 PM, said: Καθάρισμα τα φανάκια και τη ψύκτρα με πινέλο για να φύγει η σκόνη που έχει στερεοποιηθεί και μετά φύσημα από απόσταση και όλα κομπλέ! Αυτό που με προβληματίζει είναι κατα πόσο πρέπει να φυσάμε το τροφοδοτικό (εκτός μπρίζας και ρεύματος φυσικά) αφού θα γυρίζει ο ανεμιστή��ας και υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί στατικός ηλεκτρισμός! Αυτό φυσικά ισχύει μάλλον και για τους ανεμιστήρες που είναι συνδεμένοι με τη μητρική ή με Fan Controller! Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος????? Κάνε αυτό που λέει ο serdakis, να κρατάς τους ανεμιστήρες σταθερούς ή με το χέρι με κάποιο άλλο αντικείμενο αν δεν φτάνεις (κατσαβίδι, μολύβι, οτιδήποτε) Μου αρέσειShadowjump15 Μάι 2015 Εγω τους ανεμιστηρες, τοσα χρονια τωρα, τους φυσαω κοντρα και δεν γυρνανε, οποτε κομπλε. Και εννοειται παντα μπαλκονι με την πορτα κλειστη  Μου αρέσειpapazaf15 Μάι 2015 άδικος, on 14 May 2015 - 9:01 PM, said: Βασικά είναι το πιστόλι που δίνει αυτήν την αίσθηση μιας και έχει μικρό ακροφύσιο και γρήγορη ροή. Εννοείται πως το κομπρεσέρ υπερτερεί για όσους μπορούν να αποκτήσουν ένα όχι μόνο επειδή είναι πιο δυνατό αλλά αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί & για ένα σωρό επιπλέον εφαρμογές (& εργαλεία). Μπορείτε ακόμα και να προμηθευτείτε ένα μικρό αυτοκινήτου στη τιμή του φυσητήρα και να το μοντάρετε να δέχεται πιστόλι αέρα. πως γινεται αυτο? Μου αρέσειserdakis15 Μάι 2015 Μαλλον εννοει οτι τους φυσαει στο κεντρο του ανεμηστηρα και δεν γυριζουν.Απο κατω ομως που ειναι ψυκτρα (πχ στο cpu) δεν θα καθαριζουν καλα. Μου αρέσειAngelcrow15 Μάι 2015 serdakis, on 15 May 2015 - 2:35 PM, said: 2)Επισης κατι αλλο ρε παιδια, οταν φυσας γινετε χαμος με την σκονη στο δωματιο,(εκτος αν το φυσας στο μπαλκονι-αντε ομως να ξεσυνδεσεις ολα τα καλωδια) μπορω να βαλω μια ηλεκτρικη λιγο πιο μακρια  απο το κουτι για να τραβαει οτι μπορει? Πάντα στο μπαλκόνι τη κάνω εγώ αυτή τη δουλειά! Μου αρέσειlooproll15 Μάι 2015 Δηλαδή γιατί όλο αυτό και να μην κάτσεις με ειδικό πινελάκι για πλακέτες να το καθαρίσεις μισή ώρα δουλειά είναι Μου αρέσειLa_MoRt15 Μάι 2015 Εγώ έχω το skil και κάνει τρελή δουλειά. Με τα φθηνά φυσερά πρόσεχε γιατί έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις στις οποίες σκάνε. Μου αρέσειfrozex15 Μάι 2015 La_MoRt, on 15 May 2015 - 7:26 PM, said: Εγώ έχω το skil και κάνει τρελή δουλειά. Με τα φθηνά φυσερά πρόσεχε γιατί έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις στις οποίες σκάνε. Μάλλον θα πάω στο πινέλο που λέει ο φίλος παραπάνω   Μου αρέσειskfn15 Μάι 2015 Το πινελλο κανει πιο ευκολη η δουλεια στο φυσημα. Ενα μολυβι μπλοκαρει  ευκολα τους ανεμηστηρες που φυσας. Η δουλεια παντα εξω από το σπιτι, γιατι θα σε ...χωρισει η γυναικα σου και αν δεν εχεις , θα σε πλακωσει η μανα σου! Το καλλιτερο ομως ειναι η προληψη: φιλτρα σε ολες τις εισαγωγες αερα κα αν το κουτι σου δεν εχει, τοτε φτιαξε αυτοσχέδια!  Μου αρέσειserdakis15 Μάι 2015 πολυ καλα φιλτρα φτιαχνονται με καλτσον (δεν ξερω ποσο παχυ   ) Μου αρέσειskfn15 Μάι 2015 Από τα καλλίτερα υλικά γι αυτή τη δουλειά , νομίζω, είναι τα φίλτρα των aircondition!  Δυσεύρετα όμως. Τα κόβεις στα μέτρα σου και με κάποια πατέντα τα στηρίζεις, μπροστά από του ανεμιστήρες που κάνουν εισαγωγή αέρα. Θα σωθείς ετσι! Μου αρέσειfrozex15 Μάι 2015 αν μιλάμε γενικά ναι ισχύουν αυτά, αν μιλάμε ειδικά για μένα φρόντισα και πήρα κουτί με φίλτρα σε όλες τις εισόδους.  □■□

[ask-teapot]

Στο σημερινό teapot μας απασχολεί ένα reunion συμμαθητων..

1. Αγαπητή Τσαγιέρα, Συγχαρητήρια για το site σου, σε διαβάσω σχεδόν από την αρχή σου. Εχω αρχίσει και πιέζομαι γιατί ενώ είμαι στον μήνα μου να γεννήσω σύντομα το κοριτσάκι μας, με τον άντρα μου δεν έχουμε ακόμη συμφωνήσει από ποιά από τις δύο μαμάδες μας θα έρθει στην Αθήνα να εγκατασταθεί σπίτι μας να συνηθίσει και να μάς φροντίζει το μωράκι μας. Δυστυχώς θα πρέπει να επιστρέψω στην δουλειά μου αμέσως μετά την λήξη της νόμιμης άδειας. Είναι από την επαρχία και οι δύο μαμάδες μας. Εγώ θα νοιώθω καλύτερα αν έρθει η δική μου μαμά ενώ ο άντρας μου θέλει να φέρει την δική του μαμά που νομίζει ότι είναι καλύτερη. Βοήθεια. Οικονομική άνεση δεν υπάρχει για να πληρώσουμε ένα τρίτο άτομο ούτε το εμπιστευόμαστε. Μέλλουσα Μαμά

Αγαπητή μέλλουσα μαμά,

Αυτό φοβάμαι πως έπρεπε να είχε αποφασιστεί λίγο νωρίτερα καθώς αυτός ο μήνας για εσάς θα είναι πολύ δυνατός και σίγουρα υπάρχουν πολλά συναισθήματα στην μέση για να έχετε κι αυτό στο μυαλό σας.

Το να σας βοηθάει κάποιος θα έπρεπε για εσάς να είναι κάτι ευχάριστο και ένα βάρος να φεύγει από επάνω σας, όχι να χάσετε κάθε ιδιωτικότητα ως ζευγάρι και με το "εγκατασταθεί" που χρησιμοποιείς κάπως έτσι ακούγεται. Πιο συγκεκριμένα νομίζω πως πρέπει να κάνεις μια συζήτηση με τον άντρα σου η οποία να έχει σαν βάση την επικοινωνία σας και γιατί το αφήσατε τελευταία στιγμή. Οι μαμάδες σας δεν είναι αντικείμενα, να έρθει η τελική του διαγωνισμού, έχουν την δικιά τους ζωή και θα έπρεπε να έρθει έρθει για λίγο καιρό κάποια που να μπορεί, να μην είναι κάτι τόσο μόνιμο όσο περιγράφεις και τέλος να είναι κάποια με την οποία θα νιώθετε άνετα και οι δυο εξίσου. Δεν μπορεί η μια να είναι ο σατανάς και η άλλη η ιδανική μπέιμπι σίτερ.

Πρέπει να γίνει ένα zoom out από την κατάσταση γιατί θα έρθει ένα παιδάκι σύντομα και είναι καλό να έρθει σε ένα ασφαλές περιβάλλον με ανθρώπους με όρεξη να ασχοληθούν μαζί του και όχι κάπου που οι διαμάχες για τις πεθερές είναι κάτι συνηθισμένο.

Μπορεί να μην σου είπα την Α ή την Β (και πως θα μπορούσα άλλωστε), αλλά ελπίζω όσα έγραψα να είχαν κάποιο θετικό αντίκτυπο.

Να σας ζήσει!

2. Αγαπητό teapot, θυμάσαι τα λευκώματα που είχαμε σαν παιδιά; Βρήκα το δικό μου πρόσφατα και έχω ξετρελαθεί και θέλω να βρω όλα τα παιδιά και να κανονίσουμε έξοδο. Είναι καλή ιδέα; Θα έρθουν ή θα με περάσουν για τρελή; memories

Κάποιοι θα έρθουν με τρελή χαρά σαν την δικιά σου, κάποιοι απλά θα έρθουν και κάποιοι θα πουν "όχου μωρέ".

Φυσικά και είναι ωραία ιδέα και γιατί όχι, να προχωρήσεις. "Είναι ωραίο και να το φοράς" που λέει και η Καγιά. Αρκεί να μην απογοητευτείς εάν δεν είναι όλα όπως τα σκέφτεσαι ακριβώς γιατί το σχολείο κάποιοι το θυμούνται ως "τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας" και έχουν κάτι ιστορίες που άλλοι με ασκήσεις βελονισμού, γιόγκα και ψυχοφάρμακα προσπαθούν να ξεχάσουν.

3. Το facebook μπορει να παλιώσει ή θα το έχουμε όλοι για πάντα; facebook mania

Nαι, σίγουρα μπορεί.

4. θελω να βγω απο την ντουλαπα αλλα κανει κρυο εξω. ποτε θα ειναι αναγκαστικο να βγω πια ? σε τι ηλικια ? polly

Δεν υπάρχει σωστή ηλικία. Να βγεις όταν η θερμοκρασία θα είναι καλή για εσένα και μόνο σε ασφαλές περιβάλλον κάτι που είναι εφικτό μόνο με ζεστούς ανθρώπους. Καμία πίεση, κανείς δεν περιμένει να κάνεις κάτι για το οποίο δεν είσαι έτοιμος. Έτσι κι αλλιώς αυτή είναι μια πολύ προσωπική σου πληροφορία και πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου.

Το team Teapot στέλνει την αγάπη του.

5. Τωρα που εφυγε η σοφι με ποια θα γελαμε; ΑΥΡΑ

Παιδιά δεν θα σας πω ψέματα, προσπάθησα να το δω, αλήθεια προσπάθησα. Είδα το 1ο επεισόδιο αλλά ήταν περίπου 3 ώρες. Είναι ποτέ δυνατόν; Τέλος πάντων, για τις ανάγκες του teapot googlαρω ό,τι λέτε και προσπαθώ για το καλύτερο. Δεν ξέρω με ποια θα γελάτε. Αυτή η Σόφι είναι με τα πνευματικά ή λίγο γεια σου; Γιατί κανείς δεν στέλνει ερώτηση σχετικά με το πόσο αποκλεισμένοι είμαστε εμείς που δεν βλέπουμε;

ΥΓ. Πάλι gif με cast away, εύχομαι να μην τελειώσουν. You can't get lower than that.

6. αγαπητο τσαγιερο, ειδα ενα βιντεακι σαν κοινωνικο πειραμα με μια κοπελα να τρωει ενα σαντουιτς στο δρομο και εδειχνε πως ολοι την κοιτουσαν και γελαγαν και η συγκεκριμενη κοπελα ηταν πολυ λεπτη πολυ ομορφη. Εγω νιωθω πως δεν μπροω να φαω πουθενα εξαιτιας των κιλων μου, χωρις καποιος να με κοιταει, ειδικα εαν ειναι κατι παχυντικο. Πως να το ξεπερασω; baguette

Αρχικά, μπαγκέτα, θέλω να σου πω πως δεν είσαι τρελή. Είναι σημαντικό να τα λέμε αυτά.

Ναι, ζούμε σε έναν κόσμο όπου σε καθημερινή βάση μιλάμε για τα κιλά των διακοπών, για την "αμαρτία" που κάναμε χθες το βράδυ και πήραμε κρέπες, για το πως κρατάμε ένα τζιν νούμερο 0 μέχρι να καταφέρουμε να μπούμε εκεί πάλι. Έχει να κάνει με τον ρατσισμό σε ανθρώπους που δεν έχουν το σώμα που έχουμε μάθει από παντού πως πρέπει να έχουν και αυτό οι γυναίκες το πληρώνουν διπλά.

Θα σου έλεγα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό σχετικά με το πως νιώθεις γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποφέρεις έτσι. Πολλοί άνθρωποι κάθε μέρα νιώθουν επικριτικά βλέμματα για το σώμα τους, δεν είσαι μόνη σου. Το πως και εάν θες να το αλλάξεις είναι ένα προσωπικό σου θέμα και δεν είναι κάτι που μπορεί να το σχολιάσει η γειτόνισσα. Άσχετα εάν τελικά το κάνει.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=PQDK6x1i8jY&w=560&h=315]