#Inspiratie voor ouders
Text
instagram
#Rainbow High#Rainbow High Dolls#mgaentertainment#baby doll#kids toys#kadotip#cadeautip#cadeautjes#inspiratie voor ouders#tips#nederland#ouders#kids#mamaplaneet.nl#online magazine voor moeders#familyblogger#leestip#familyblog#Instagram
3 notes
·
View notes
Text
Geef je over aan wie je werkelijk bent
Geef je over aan wie je werkelijk bent, en laat niet toe dat anderen je vormen. Vanaf je geboorte tot volwassenheid, draag je de normen en waarden van je ouders.
Generaties lang zijn veranderingen doorgevoerd, soms in overeenstemming, soms niet. Maar nu, in deze tijd, is het jouw beurt, om je eigen weg te vinden en te leven zoals jij past.
Boosheid kan een keerpunt zijn, waarom ben je boos en hoe kun je gelukkig zijn? Alles gebeurt in het “nu”, morgen kun je een ander persoon zijn. Emoties dienen om te heroverwegen, met liefde loslaten en verdergaan.
Educatie is waardevol, maar niet als het je vormt, blijf trouw aan jezelf, maak je eigen normen.
Sta stil en kijk naar jezelf als een derde persoon, ben ik wie ik wil zijn? Je hebt een keuze. Laat angst je niet beheersen, je kunt echt worden wie je bent.
Ontleren kan frustrerend zijn, maar herinner je wie je bent. Laat boosheid en verdriet je niet leiden, word rustiger en leuker voor jezelf en anderen.
Dit is jouw leven, met liefde en many blessings
Eunice Teunissen Vink
PureAgma
Disclaimer: Deze poëtische tekst is bedoeld ter inspiratie en zelfreflectie. Het weerspiegelt mijn persoonlijke gedachten en gevoelens, maar het is geen vervanging voor professionele hulp of advies. Als je worstelt met emotionele of psychologische uitdagingen, raad ik je aan om contact op te nemen met een professional. Zij kunnen je begeleiden en ondersteunen bij het vinden van de juiste weg naar herstel en welzijn.
Picture: Desing by MoodsbyEunice ©
Tekst: PureAgma ©
#Zelfreflectie #InnerlijkeKracht #Levenspad #EmotiesLoslaten #UniekZijn #PersoonlijkeGroei #LiefdeVoorJezelf #Inspiratie #AuthentiekLeven #Blessings
0 notes
Text
Leuke naam armband voor kinderen
Leuke naam armband voor kinderen
Ben je op zoek naar een leuke naam armband voor je kind? Dan ben je hier aan het juiste adres! In dit artikel zullen we je alles vertellen over de verschillende opties en stijlen die er zijn voor naam armbanden voor kinderen. Of je nu op zoek bent naar een schattige armband voor een baby of een stoere armband voor een tiener, er is voor elk wat wils. Lees snel verder om inspiratie op te doen voor een unieke en persoonlijke armband voor jouw kind!Inhoudsopgave1. "Originele en gepersonaliseerde naam armbanden voor kinderen: de perfecte keuze voor een uniek cadeau"2. "Kies de perfecte naam armband voor jouw kind: tips en inspiratie"3. "De voordelen van het dragen van een naam armband voor kinderen"4. "Van schattig tot stoer: verschillende stijlen naam armbanden voor jongens en meisjes"5. "Hoe zorg je ervoor dat de naam armband van je kind perfect past en comfortabel zit?"6. "Waarom een naam armband een waardevol en betekenisvol sieraad voor je kind kan zijnVragen en antwoordenOm het af te ronden1. "Originele en gepersonaliseerde naam armbanden voor kinderen: de perfecte keuze voor een uniek cadeau"1. Armbanden met namen zijn een populaire keuze als het gaat om het geven van cadeaus aan kinderen. Het personaliseren van een armband met de naam van het kind voegt een speciale en unieke touch toe aan het geschenk. Deze naam armbanden zijn niet alleen origineel, maar ook erg persoonlijk, waardoor ze perfect zijn voor speciale gelegenheden zoals verjaardagen, doopfeesten of gewoon zomaar als verrassing.
2. Het kiezen van een naam armband voor een kind kan een leuke en creatieve ervaring zijn. Er zijn talloze opties beschikbaar, van klassieke ontwerpen met simpele initialen tot meer opvallende stijlen met toegevoegde bedeltjes of kleurrijke kralen. Door een naam armband te geven, geef je niet alleen een tastbaar cadeau, maar ook een blijvende herinnering die het kind zal koesteren. Kortom, een naam armband is een perfecte keuze voor een uniek en persoonlijk cadeau voor kinderen.2. "Kies de perfecte naam armband voor jouw kind: tips en inspiratie"Als ouder wil je natuurlijk het perfecte sieraad voor je kind vinden, en een naam armband is een geweldige keuze! Bij het kiezen van de perfecte naam armband voor jouw kind zijn er een aantal dingen waar je rekening mee kunt houden. Ten eerste is het belangrijk om te bedenken welke stijl en materiaal het beste bij jouw kind past. Kies je voor een schattige roze armband met bloemetjes of juist voor een stoere leren armband met initialen?
Daarnaast is het ook leuk om te kijken naar de mogelijkheden voor personalisatie. Sommige naam armbanden kunnen worden voorzien van de naam van je kind, maar er zijn ook armbanden waar je een speciale datum of een lieve boodschap op kunt laten graveren. Op die manier maak je de armband extra speciaal en uniek voor jouw kind!3. "De voordelen van het dragen van een naam armband voor kinderen"Het dragen van een naam armband voor kinderen heeft verschillende voordelen die zowel praktisch als emotioneel kunnen zijn. Een van de voordelen is dat het kan helpen bij het voorkomen van verloren gaan van de armband en daarmee het kind zelf. Met de naam van het kind erop, kan het gemakkelijker zijn om de armband terug te vinden als het per ongeluk ergens is achtergelaten. Dit zorgt voor gemoedsrust voor zowel ouders als kinderen, wetende dat de armband altijd geïdentificeerd kan worden.
Een ander voordeel van het dragen van een naam armband is dat het een persoonlijk en uniek accessoire is voor kinderen. Door hun eigen naam te dragen, kunnen kinderen een gevoel van trots en eigenwaarde ervaren. Bovendien kan een naam armband ook dienen als een aandenken aan speciale gelegenheden of mijlpalen in het leven van een kind. Het kan een uniek en betekenisvol geschenk zijn dat voor altijd gekoesterd kan worden. Met een leuke
naam armband kunnen kinderen hun individualiteit uitdrukken en tegelijkertijd een speciale band voelen met hun identiteit.4. "Van schattig tot stoer: verschillende stijlen naam armbanden voor jongens en meisjes"Bij het kiezen van een leuke naam armband voor kinderen, is het belangrijk om te bedenken welke stijl het beste past bij de persoonlijkheid van het kind. Er zijn namelijk verschillende stijlen naam armbanden beschikbaar, van schattig tot stoer. Voor meisjes zijn er armbanden met mooie pastelkleuren en schattige bedels, terwijl jongens misschien de voorkeur geven aan armbanden met een stoerdere uitstraling, zoals leren armbanden met metalen details.
Een leuke optie voor meisjes is bijvoorbeeld een naam armband met gekleurde kralen en een zilveren bedel in de vorm van een hartje of sterretje. Voor jongens is een leren armband met een naamplaatje of stoere sluiting een goede keuze. Zo kan elke naam armband gepersonaliseerd worden en wordt het echt een uniek en persoonlijk sieraad. Het is belangrijk om te luisteren naar de voorkeuren van het kind en samen een naam armband uit te kiezen die past bij zijn of haar smaak. Zo wordt het dragen van de armband nog specialer en zal het kind er extra trots op zijn.5. "Hoe zorg je ervoor dat de naam armband van je kind perfect past en comfortabel zit?"Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de naam armband van je kind perfect past en comfortabel zit, zodat je kind er zonder problemen van kan genieten. Een goede manier om de juiste maat te bepalen, is door de pols van je kind op te meten met een meetlint. Zo kun je de exacte maat van de armband bepalen en ervoor zorgen dat deze niet te strak of te los zit.
Daarnaast kun je ook kiezen voor een naam armband met een verstelbare sluiting, zodat je de maat gemakkelijk kunt aanpassen wanneer dat nodig is. Op die manier kan je kind de armband blijven dragen, zelfs als hij of zij groeit. Het is ook belangrijk om te kiezen voor een armband gemaakt van hoogwaardige materialen, zoals zacht en soepel leer of duurzaam nylon, voor extra comfort en duurzaamheid. Daarnaast kun je ook kiezen voor een armband met een speciale sluiting, zoals een magneetsluiting of een klittenbandsluiting, voor extra gemak bij het aan- en uitdoen van de armband.6. "Waarom een naam armband een waardevol en betekenisvol sieraad voor je kind kan zijnEen naam armband kan een zeer waardevol en betekenisvol sieraad zijn voor kinderen. Het is niet alleen een leuke manier om hun naam te laten zien, maar het kan ook hun gevoel van identiteit versterken. Door een gepersonaliseerde armband te dragen, voelen kinderen zich speciaal en uniek. Het kan ook een emotionele band creëren tussen ouder en kind, aangezien de armband vaak als een cadeau wordt gegeven en met liefde wordt gedragen.
Daarnaast kan een naam armband ook een praktisch doel dienen. Als een kind zijn of haar naam draagt, kan het helpen bij het identificeren van het kind in drukke situaties, zoals op school of tijdens uitstapjes. Het kan ook een gevoel van veiligheid geven, wetende dat ze altijd hun naam bij zich dragen. Kortom, een naam armband is niet alleen een leuk accessoire, maar ook een waardevol en betekenisvol sieraad dat voor vele doeleinden kan dienen. Het is een mooie manier om de band tussen ouder en kind te versterken en het kind zich speciaal te laten voelen. Vragen en antwoordenQ: Waarom is het belangrijk om een leuke naam armband voor kinderen te hebben?
A: Een naam armband voor kinderen is niet alleen een schattige accessoire, maar ook een belangrijk stukje identiteit voor je kleintje. Door een armband met hun naam te dragen, voelen kinderen zich speciaal en uniek. Bovendien kan het ook handig zijn op drukke plekken zoals pretparken of het strand, zodat je kind altijd snel terug te vinden is.
Q: Wat voor soort namen kan ik op een naam armband laten zetten?
A: Bij het kiezen van een leuke naam armband voor kinderen zijn er verschillende opties.
Je kunt ervoor kiezen om alleen de voornaam van je kind te laten graveren, of misschien ook de achternaam toevoegen voor een persoonlijk tintje. Daarnaast kun je ook kiezen voor een speciale boodschap of datum, zoals de geboortedatum van je kind.
Q: Zijn er verschillende stijlen en materialen beschikbaar voor naam armbanden?
A: Ja, er zijn tal van stijlen en materialen beschikbaar voor naam armbanden voor kinderen. Van schattige zilveren armbandjes met gekleurde kraaltjes tot stoere leren armbanden met metalen plaatjes. Je kunt ook kiezen voor verschillende lettertypes en gravures, zodat je de armband helemaal kunt personaliseren naar de smaak van je kind.
Q: Waar kan ik een leuke naam armband voor kinderen kopen?
A: Er zijn verschillende online en fysieke winkels waar je leuke naam armbanden voor kinderen kunt kopen. Kijk bijvoorbeeld eens op websites zoals Bol.com, Lucardi of Names4ever voor een uitgebreid assortiment aan gepersonaliseerde armbanden. Ook kun je vaak terecht bij lokale juweliers of kinderwinkels voor unieke en handgemaakte armbanden. Veel shopplezier! Om het af te rondenBedankt voor het lezen van ons artikel over leuke naam armbanden voor kinderen! Met deze persoonlijke en unieke accessoires kunnen kinderen hun eigen stijl laten zien en tegelijkertijd hun naam trots dragen. Of het nu gaat om een verjaardagscadeau, een speciale gelegenheid of gewoon zomaar, een naam armband is altijd een geweldige keuze. Laat je kind stralen met een prachtige armband met zijn of haar eigen naam erop! Bekijk ons assortiment en vind de perfecte naam armband voor jouw kind. Veel plezier met shoppen!
0 notes
Text
Onder luid gejuich en applaus vond op maandagavond 26 februari de feestelijke uitreiking plaats van de Sportprijs 2023. In sportbar O’Learys in Westfield Mall of the Netherlands kwamen de genomineerde sporters uit de 6 verschillende categorieën samen met familie en bekenden voor de spannende ontknoping.
Uitreiking Sportprijs
Wethouder sport van Leidschendam-Voorburg, Astrid van Eekelen: ”Wat is de uitreiking van de Sportprijs ieder jaar weer een feestje! Leuk om te zien hoeveel verschillende sporten dit jaar weer vertegenwoordigd zijn. Of je nu jong of oud bent, individuele sporter of juist een teamsporter bent, op topniveau of juist recreatief sport, met of zonder beperking, voor iedereen is er wat wils! Ik wil alle genomineerden en de winnaars van harte feliciteren met hun sportieve prestaties. Jullie zijn een inspiratie voor anderen!”
Sporter van het jaar: Nabil Haryouli
Sporter van het jaar is Nabil Haryouli. Op het gebied van vechtsport heeft hij al vele successen geboekt. Hij werd onder andere meerdere keren Nederlands kampioen boksen en op het gebied van MMA (een combinatie van verschillende vechtsporten) is hij nog ongeslagen.
Sporttalent van het jaar: Esmée Veerman
Sportprijs voor sporttalent van het jaar ging naar de 14-jarige Esmée Veerman. Zij voetbalt bij Forum Sport en sinds 3 jaar ook bij ADO Den Haag Vrouwen Futures MO15. Daarnaast is zij onderdeel van de landelijke MO15 (Meiden Onder 15) en hoopt dit jaar haar eerste interland te spelen.
55+ Sporter van het jaar: Riet van der Heiden
De Sportprijs voor 55+ Sporter ging dit jaar naar de 87-jarige Riet van der Heiden. Sinds 1993 staat Riet al op de tennisbaan. Voornamelijk voor de sociale contacten, afleiding en gezelligheid. Haar motto is vooruitkijken, niet achterom: kijken naar wat ze nog wel kan! Dit heeft haar altijd op de been gehouden.
Inclusieve Sporter van het jaar: Art Post
Art Post is Inclusieve Sporter van het jaar. Hij hockeyt bij het LG-team van Cartouche in Leidschendam en is 1 van de 4 kinderambassadeurs van Stichting het Gehandicapte Kind.
Sportteam van het jaar: VOLEVO Dames 1
De prijs voor Sportteam van het jaar ging naar het eerste damesteam van VOLEVO (Volleybal Leidschendam Voorburg). Afgelopen seizoen zijn de volleybaldames gepromoveerd naar de landelijke 2e Divisie. Als kers op de taart wist het team ook nog de regionale Bekercompetitie op hun naam te schrijven.
Sportclub van het jaar: Voorburgse Rugby Club
De Voorburgse Rugby Club ontving de award voor ‘Sportclub van het jaar’. In september 2023 verhuisde VRC naar een permanente locatie aan de Groene Zoom in Voorburg, waar een prachtig kustgrasveld is aangelegd. Er wordt hard gewerkt om spelers en ouders warm te ontvangen, activiteiten te organiseren en het nieuwe clubhuis door te ontwikkelen.
Vanaf nu is het mogelijk om sportheld(en) aan te dragen voor 2024 via www.lv.nl/sportprijs
0 notes
Text
OP BEDEVAART MET JAN MANKES NAAR HET VAN GOGHHUIS IN HOOGEVEEN
Een jarenlang onderzoek resulteert in een standaardwerk en een meer dan interessante tentoonstelling. Hoofdconservator Annemiek Rens dook in memorabilia, brieven en boeken om een onderbelichte periode in het leven van Vincent van Gogh nauwkeurig te kunnen beschrijven. Het Drents Museum daarop laat zien hoe een onderzoek beeld krijgt en levend kan worden. Tot en met 7 januari 2024 is in Assen de tentoonstelling 'Op reis met Vincent - Van Gogh in Drenthe' te zien. De publicatie met dezelfde titel is als catalogus en naslagwerk uiteraard langer door te bladeren, te bekijken en kan gelezen worden. Dat is het fijne van een onderzoek, een beschrijving of een catalogus: het houdt de herinnering vast wanneer het museum aan de volgende tentoonstelling toe is. Voor wie de tentoonstelling gemist heeft, het boek blijft. "Gelukkig hebben we de foto's nog"...
De periode dat Vincent van Gogh in Drenthe is en werkt krijgt weinig aandacht in de reguliere kunstboeken. Het is een vrijwel onbekend hoofdstuk in de kunstgeschiedenis. Het wordt weggezet als minder belangrijk in vergelijking met zijn Franse tijd en de Nederlandse periode in Den Haag en Nuenen. Toch weegt het verblijf in Hoogeveen en Nieuw Amsterdam-Veenoord zwaar in zijn ontwikkeling als kunstschilder. In Drenthe beseft hij wat hij wil met zijn leven. Daar in de Drentse grond ligt zijn oorsprong als schilder, daar is het zaad van zijn kunstenaarschap ontkiemt. De mannen en vrouwen op het land, zwaar aan de arbeid, wekken zijn interesse en vormen zijn inspiratie. Hij gebruikt ze op afstand als model, want figureren wil de plaatselijke bevolking niet voor die rare man. In deze provincie ligt de basis van de schilderstijl die Vincent niet bij leven, maar later wereldberoemd heeft gemaakt.
Vincent van Gogh is meer dan enthousiast over wat hij ziet wanneer hij in Hoogeveen uit de trein stapt. Door collega kunstenaars was hij op de schoonheid van deze provincie al attent gemaakt. Maar in dat moment zag hij het met eigen ogen. Hier was hij terug naar de natuur en zag hij de pure mens. Eigenlijk zal hij zich wel willen vestigen in Drenthe, omdat dit het mooiste is wat hem is overkomen schrijft hij in geuren en schetst hij in kleuren aan zijn broer. De omgeving tilt op van de inspirerende momenten en gelegenheden. Maar het klimaat zit Vincent tegen. Op 11 september 1883 komt hij aan, de nazomer is mooi maar de herfst is kil. Wanneer de winter invalt is het koud en loopt Vincent op 4 december in een zware storm vanuit Veenoord naar Hoogeveen om de volgende dag naar zijn ouders in Nuenen te reizen. Maar niet enkel de kou noopt hem zijn Drentse avontuur af te breken. Ook is hij eenzaam, voelt zich onbegrepen door de lokale bevolking en heeft geldzorgen.
In een onderzoek als deze stuit de onderzoeker op feitjes en wetenswaardigheden die anders verstoft in het archief blijven. Een schatkamer aan boeiende vindingen waarin je zoals de archeoloog op zoek in de piramide van Cheops de ene na de andere euforie beleeft. Zo’n aardige ontdekking is bijvoorbeeld wanneer je leest dat Jan Mankes op huwelijksreis met zijn Annie Zernike in de voetsporen treedt van Vincent van Gogh door Drenthe. Als een soort van pelgrimstocht of bedevaart, want Jan was onder de indruk van het werk en levensverhaal van Vincent. Ook Mankes was op zoek naar een bepaalde bezieling in zijn werk en ook hij vond deze in de natuur en het leven op het land. In het oeuvre van Mankes is de invloed van Van Gogh terug te vinden. Rens noemt het opmerkelijk dat Mankes ervoor koos 30 jaar later de Drentse sporen van Van Gogh te volgen, omdat in de literatuur over de schilder de periode in deze provincie nauwelijks aan bod komt. Er was weinig over bekend, maar aan de hand van de in zijn tijd openbaar gemaakte brieven aan Theo was Mankes in staat een tocht uit te zetten.
Deze tocht doet hoofdconservator Annemiek Rens voor haar onderzoek en in haar boek nog eens dunnetjes over. Zij miste, tussen de talloze uitgaven die inmiddels over leven en werken van Vincent van Gogh zijn verschenen, een boek waarin vanuit een kunsthistorische en eigentijdse invalshoek naar de Drentse periode wordt gekeken. "Maar ook een studie waarin de betekenis van dit werk binnen het gehele oeuvre aan bod kwam. Een publicatie die als naslagwerk zou kunnen dienen binnen het internationale Van Gogh-discours, en tegelijkertijd interessant en leesbaar was voor een breder publiek."
Rens heeft gezorgd dat er nu zo'n standaardwerk voor mij opengeslagen op tafel ligt. Haar diepgaande en dus gedetailleerde onderzoek belicht de maanden waarin de schilder zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. Drie maanden in afzondering van de kunstwereld hebben hem ruimte gegeven om na te denken over het kunstenaarschap. "Het landschap bood hem rust en inspiratie om te experimenteren met thema's en techniek. De periode legde een belangrijke basis in de zoektocht naar zijn lotsbestemming."
In Drenthe ging Van Gogh terug naar de natuur en naar het pure individu, want in de stad was de mens volgens hem te veel gericht op uiterlijk in plaats van op hun innerlijk. Hoewel hij in de stad gefascineerd was door de arbeiders in de fabrieken, hij tekende en schilderde hen op allerlei manieren, wilde hij terug naar de basis. De arbeiders op het land werden zijn modellen. Aan zijn broer Theo schreef hij voor zijn vertrek: 'Ik wou wel eens met de natuur alleen zijn - zonder stad.'
Het boek waarmee ik thuis op de bank in de voetsporen van Vincent kan treden schetst eerst de situatie van de provincie in de tijd dat Van Gogh daar rondzwierf. Het had twee gezichten. Het oude boerenbestaan, de woeste gronden en de pittoreske dorpjes tegenover een provincie die volop in ontwikkeling was. Een provincie die bij veel stadsmensen gevoelens van nostalgie opriep naar een wereld die in hoog tempo verdween. Maar ook een provincie waar kapitaalkrachtige verveners de wereld letterlijk op zijn kop zetten, waar grote infrastructurele werken tot stand werden gebracht en waar het boerenbedrijf zich steeds meer op de internationale markt richtte. "In die veranderende wereld zocht Van Gogh zijn eigen weg."
Daarna graaft Annemiek Rens zich diep in het Drentse avontuur van Vincent en ga ik met haar als gids op reis door het Drenthe van Van Gogh. Naast de informatie teksten is er naarstig gezocht naar afbeeldingen van werken die de schilder in de provincie heeft gemaakt. Het meeste daarvan is achterhaald, maar er blijven gaten vallen. Vincent schreef aan broer Theo wel over werk dat hij wilde maken, maar dat niet is terug te vinden. Het boek geeft een overzicht van wat er bekend is en welke omzwervingen deze werken hebben gemaakt om uiteindelijk daar te komen waar ze nu zijn. Het Drents Museum heeft vele daarvan in bruikleen genomen om te kunnen tonen in de tentoonstelling. Net als de publicatie geeft het museum een bijzonder historisch beeld van Drenthe rond 1883. Een interessante ondergrond om vervolgens het pad dat Van Gogh er is gegaan te volgen. Het boek zal als reisgids kunnen dienen voor de eens door Jan Mankes afgelegde bedevaart. Een pelgrimage naar Logement Albertus Hartsuiker, nu in Hoogeveen bekend als het Van Goghhuis. In dat pand heeft Vincent tijdens zijn verblijf in Drenthe een slaapplek op zolder gehad, voor een gulden per nacht. Een plaquette in de voorgevel maakt dit duidelijk.
Op reis met Vincent – Van Gogh in Drenthe. Tekst en eindredactie Annemiek Rens. Met een bijdrage van Mark Goslinga en Jan van Zijverden. Catalogus bij tentoonstelling in Drents Museum van 11 september 2023 tot en met 7 januari 2024.. Uitgave Waanders Uitgevers, 2023.
#Vincent van Gogh#Drents Museum#Annemiek Rens#Waanders Uitgevers#tentoonstelling#publicatie#boekbespreking
0 notes
Text
“Mijn Molukszijn ontleed ik altijd aan mijn geloof en het vertrouwen op de Here.” Deel 2.
In Duitsland zijn ze erg fan van de Indo-Rock en hadden we altijd veel bekijks. Een lange tijd heb ik in Bremen-Haven gewoond en ben ik, naast het musiceren, werkzaam geweest als lasser. Door de weeks werkzaam omdat het moest en ‘s weekends muziek spelen omdat dat mijn passie was. Later in Nederland ben ik volop muziek gaan spelen en werd dit een full-time job. Af en toe speelde ik in Duitsland en later kwam mijn doorbraak met- en bij Massada. Aan “Air Mata Tumpa” heb ik een belangrijke bijdrage geleverd en bij dit nummer voel ik zelfs tot nu toe, de gevoeligheid maar vooral de éénheid van ons volk. Mijn inspiratie zijn de Molukse liedjes oftewel de Lagu2 Maluku en heb ik mezelf aangeleerd de oude stukken te transformeren en deze in nieuw jasjes te steken. Ik heb eens op Ambon gespeeld en waren we daar met diverse Molukse muzikanten waaronder BoiAki. Met ‘Dansa Bersama’ hebben we veel optredens gehad om uiteindelijk de reis naar Ambon te bekostigen. Bij Sibu-Sibu, het café van June Manuhuttu op Ambon die veel voor ons heeft geregeld, hebben we veel opgetreden. Ik ben trots om een Molukker te zijn, we zijn apart, hebben tradities en hebben bijzondere gewoonten. Ik vind dat we een te gek volk zijn. Nu dat we ruim 70 jaar hier zijn, zijn we wat afgedwaald en zitten we in met bewijsdrang. Ook hebben we het geduld soms niet wat onze ouders ons hebben geleerd. Dat we voor elkaar opkomen en waakzaam moeten zijn is er niet meer bij. Ook de liefde voor elkaar ontbreekt. We zijn uit elkaar gegroeid omdat we meer met onszelf bezig zijn aangezien we onze weg moeten zien te vinden. Op zich is dat niet erg maar hebben we de vorm die onze ouders ons hebben meegegeven uit het oog verloren. Ik hoop dan ook dat de nieuwe generaties deze vorm maar vooral onze authenticiteit weer terugkrijgen. Ze moeten wakker worden daar waar wij in slaap zijn gevallen. De saamhorigheid is niet genoeg aanwezig. Mijn vrouw Carla zegt altijd; Als het Molukse volk niet zo versnippert was dan waren wij met z’n allen veel verder gekomen dan waar we nu staan. Mijn Molukszijn ontleed ik altijd aan mijn geloof en het vertrouwen bij de Here. Als ik buiten ben en de rust in mezelf zoek, kijk ik altijd naar boven en vraag ik of de Here bij mij en mijn volk wil zijn om ons allen te beschermen. Ik ben dankbaar voor alle liefde die ik van mijn ouders heb gekregen, voor alles wat ik heb mogen beleven en datgene wat mij gemaakt heeft tot wie ik nu ben.
0 notes
Text
#kids art#How to#Kindertekening#Kindertekeningen bewaren#tips voor ouders#inspiratie voor ouders#nederlandse ouders#Mamaplaneet
1 note
·
View note
Text
Goeie zaken komen terug
Meer dan de helft van de nieuwsbrieven waar je je op aanmeldt, beginnen na editie 1 al te irriteren. Gelukkig is het afmelden van een nieuwsbrief gemakkelijk.
Maar af en toe geraak je gehecht aan dagelijkse/wekelijkse updates van bepaalde magazines, merken of auteurs. The Monocle is zo een voorbeeld. Het magazine zelf stelt steeds teleur: te veel reclame, te veel snobbisme, te veel focus op fancy lifestyle. Maar hun nieuwsbrieven en podcasts barsten van de kwaliteit. Hieronder een extract uit een speciale editie (The Entrepreneurs) van één van hun magazines (dat ze verwerkten in hun nieuwsbrief ‘Monocle Minute’). Check de heerlijke gedachtengang. Hoe origineel is het verheerlijken van mensen die zich niet toespitsen op één ding maar leven via geperfectioneerde side-hustles.
Mijn favoriete Duitse schrijver gaat hij nooit worden, maar Thomas Mann blijft met langere tussenpozen terugkomen in de dingen die ik lees. En soms weet één van zijn quotes wel te beroeren: “Wie aber soll leben ein Mensch, wenn er sich nicht mehr darauf verlassen kann, dass es anders kommt als er denkt?”
Ik ken ze niet goed, ik las ook nog geen boek van haar. Maar Charlotte Musaers heeft iets aantrekkelijks, is lelijks en puurs. Veel Vlaamse levende schrijvers (Daem, Dalida, Ide Rossel, ...) zijn eigenlijk aanstekelijk. Ze vormen geen geheel of stroming maar zijn een frisse (niet altijd in uiterlijk) jonge generatie. Niet te arrogant, hard werkend en meestal open om de klassieke paden te verlaten. Zij, Musaers, is wel al iets ouder dan de voorbeelden van hierboven. Ze vertelde prachtig over haar relatie en het gat dat er ontstond nadat hij stierf... Het interview is van Katrien Steyaert uit een Zomerreeks van De Standaard:
‘In Yoga van Emmanuel Carrère las ik twee jaar geleden een opmerkelijk Frans gezegde: Qui a deux femmes perd son âme, qui a deux maisons perd sa raison. Niet dat mijn dierbare Jan of ik ons verstand hebben verloren doordat we lange tijd over meer dan één woning beschikten, maar ik kan er wel inkomen, je moet er in elk geval sterk voor in je schoenen staan.’
‘Wat je van tevoren namelijk niet weet, is dat er na de aanvankelijke verrukking al gauw een gigantische berg extra werk, zorg, conflicten, kosten en administratie op je afkomt, dat je voortaan wel erg vaak op gevaarlijke wegen onderweg zult zijn, dat je leuke of belangrijke gebeurtenissen ofwel op de ene ofwel op de andere plek zult moeten missen, dat je je vrienden voor onbepaalde tijd in de steek moet laten, dat je constant in tijdnood raakt. Ook kan het gebeuren dat je je begint af te vragen op welke plek je nu eigenlijk het gelukkigst bent zodat je inderdaad in hetzelfde soort twijfels komt te verkeren als iemand die vol overgave vreemdgaat.’
‘Echter, de vreugde, inspiratie, nieuwe kennis en landschappen en de paar zeer waardevolle vriendschappen die we beleefden prevaleerden voor ons in hoge mate. De lichte schizofrenie die er het vanzelfsprekende gevolg van was namen we daarom op de koop toe. En dat zal ik blijven doen.’
Mooie naam, Alexia.
En wat een schone omschrijving van ‘wie ze is’: “Afwisselend”
Misschien wel een woord dat we vaker zouden moeten gebruiken om onszelf te omschrijven: hoe we niet wisselen van persoonlijkheid maar wel die persoonlijkheid een andere invulling of rol laten spelen. Misschien is rust in het leven te vinden door net de verschillende invullingen van onze persoonlijkheid met elkaar in overeenstemming te brengen. Vloeken wordt het pas als je ene passie onrecht aandoet aan de anderen. Je kan maar één nummer 1 in het leven hebben maar (zoals hierboven als besproken bij het deeltje van Monocle), zijn side-hustles de ideale manier om het leven interessant te houden.
Ook de titel: “Het is tijd om te oogsten” is eentje om bij te houden. Iets om tegen onze ouders te zeggen.
In mijn weken in de bergen (Stubai Tal, Diavolezza, ...) in de periode juni-september maakte ik voor het eerst kennis met gletsjers. Met die stervende ijs-walrussen die ten prooi vallen aan zon en regen. En van wit-grijs naar grijs-wit gaan...
Deze website zet alles mooi in beeld. Hoe iets verdwijnt, wat in ons leven niet meer zal terugkomen. Vandaar de metafoor van stervende walvis op het strand, een beeld dat steeds opkomt als ik een gletsjer zie...
Ik heb de fascinatie van Vlaanderen voor Caroline Pauwels volledig gemist. Ze kwam pas tot mij toen ze al gestorven was. Voor een rector kreeg ze uitermate veel aandacht in onze media. En niet enkel omdat ze vrouw was of omdat ze overleedt na een moedige strijd tegen kanker. Maar omdat ze fascineerde (dat kan ik verstaan na haar documentaire te hebben gezien). Ze zegt bijvoorbeeld de volgende zin: ‘Ik hou ervan dat wij nog vier seizoenen hebben’, zegt Caroline Pauwels. ‘En ik vind het fijn wanneer die uitgesproken zijn.’
Ook mijn favoriete podcast-stem, Guinevere Claeys zegt schone zaken over Pauwels:
“De dingen in al hun onvermijdelijkheid graag zien, alsof ze ze ook zelf zo gekozen zou hebben, dat kon ze goed. De vier seizoenen vormen de leidraad van de documentaire (bijna zonder het zelf te weten de regie voeren, ook dat kon ze goed), en zo volgen we een jaar Caroline Pauwels in haar vele gedaantes: VUB-rector, wetenschapper, curator, alleenstaande moeder, dochter, zus, vriendin, en ook zieke.”
En opnieuw maken we een korte ‘Ausflug’ naar Afghanistan. Lees dit tof artikeltje van Sporza.
Ik lees elke column van Dalida Hermans, veel zeldener van haar tegenhanger Hans Cottyn. Soms verrast hij met scherpe observaties. Zo schrijft hij op 30-09 in zijn kleine column:
“Het was een beetje chaos in het station. Dat is het altijd, en niet eens omdat die verbouwing blijft duren. Er hangen gele affiches die de schijn ophouden, en de geur van bielsen en wafels, maar au fond is een station chaos. Mensen die vertrekken en mensen die aankomen, niemand met tegenstrijdiger belangen. Dat verandert op slag als ze weer aankomen en vertrekken. Wat een mêlee. Om over mensen die stilstaan nog maar te zwijgen. Stations zijn niet gebouwd voor mensen die stilstaan, wat Paul Delvaux ook moge beweren.”
Ik lees dit als ik net neerzit in mijn nachttrein terug naar Innsbruck. Een schelle stem roept nog één keer rond dat ze vanaf nu niet meer zal rondroepen. De vriendelijke Indiër naast mij is nog aan het uitzoeken of hij gaat slapen in kleermakerszit of toch met gestrekte benen. Hij vraagt voor de zekerheid, in schattig Engels, of hij zijn ticket niet meer moet valideren. Ik stel hem gerust.
Heel wat mensen staan nog in de gang. Blijkbaar zijn er sommige tickets nog goedkoper dat de zitwagen waarin ik nu zit. Klagen doet niemand. Daarvoor is het te laat en het was vandaag een werken-dag, waardoor iedereen besloten heeft dat rustig aan doen en de ogen sluiten, het beste plan is.
Niet veel comfortabeler maar wel sympathieker als een Ryanair-vlucht.
Vanaf welke leeftijd mag je jezelf comfort toekennen? Zolang je alleen bent (en niet instaat voor het verbeteren van het leven van je geliefden), eigenlijk nooit. De momenten van alleen reizen mogen wat uitdagen en prikkelen. Het aangenaam reizen, met uitzichten en sprankel-wijn, die moet je voor de romantische dubbel-reizen bewaren.
Je kan jezelf er op zo’n momenten aan doen herinneren dat je een ‘Dirtbag’ bent.
Dirtbagging is a modern replication of primal migratory patterns, of looking for resources and the building blocks essential to life.
You are a dirtbag:
- If you wait until you get home to turn your phone back on to delay the onslaught of notifications.
- If you’ve lived off of the Clif Bar diet and foregone showers.
- If the sound of a Slack message stresses you out.
- If you’ve waited at Dominos until 10 P.M. to gather the day’s thrown-out pizza.
- If you know everyone at the crag.
- If your clothes smell like a campfire.
- If you have ambitions in your career and your personal life, and yet nothing gives you peace like fresh air and chalk and limestone.
At its essence, modern dirtbaggery is not about class or suffering or being a real climber but about reclaiming what was lost and promised to humanity.
Bovenstaande tekst werd bijgewerkt en afgerond op de trein tussen Innsbruck en München. Met de charmantste scène van 2 kleine jongentjes die elk hun eigen zak chips hebben geopend. Eéntje van hun besluit te delen met zijn moeder, rijkt naar voren en komt te kort. De kostbare Pringel valt op de grond. Iedereen glimlacht, niemand bukt zich. De poetsman zal zijn hoofd schudden. Als hij die 1000 stukjes gefrituurde aardappel ziet en ze zelfs na verschillende pogingen niet opgeborsteld krijgt.
0 notes
Text
Louis Davids. 1883-1939 (Biografie)
Davids werd geboren in de Raamstraat in de Rotterdamse Zandstraatbuurt. Als zoon van de komiek en caféhouder Levie David (1857-1906) en Francina Terveen (1858-1927) in een arm Joods gezin van vier kinderen. Zijn ouders traden op met komische duetten, en Louis zong als 8-jarige al op kermissen, door zijn broer Hartog (Hakkie) begeleid op de piano. Hakkie en Louis gingen in de wintermaanden naar de Havenlozen School en kregen daarnaast privé-lessen — Hakkie in muziek en Louis in moderne talen. De leraar van Louis, meester Thorn, was een groot variétéliefhebber en bracht dit over op zijn leerling.
Zijn eerste optreden had Louis al op vijfjarige leeftijd op de Groningse kermis, waar hij staand op een pilaar en gekleed in een minirokkostuum en hoge hoed liedjes zong. Hij kreeg de reputatie van wonderkind en boekte al snel flinke successen; op vijfjarige leeftijd krijgt hij het voor die tijd hoge salaris van vijf gulden per dag, en later werd dit zelfs het dubbele. Op zijn zevende kwam zijn grote doorbraak toen hij een contract kreeg bij theater Tivoli aan de Westerstraat, waar hij optreedt onder de naam Louis Davids Jr. Zijn successen zorgden regelmatig voor ruzies tussen Louis en zijn vader, die hem ‘het kleine aristocraatje’ noemde. Vanwege de oplopende spanningen besloot vader Davids dat het beter was als Louis niet langer met zijn ouders optrad, waarop Louis een duo vormde met zijn zus Rika. De twee wisten een plaats te veroveren in theater Pschorr. Ze zongen er liedjes als Een reisje langs den Rijn en Zandvoort bij de zee. In het Amsterdamse Carré wist Duo Davids vervolgens onder leiding van theaterdirecteur Frits van Haarlem een succesvol revueprogramma op te zetten.
Na een paar jaar was het duo echter te oud om nog voor miniatuurkomieken door te kunnen gaan, en te jong om als volwaardig artiestenduo gezien te worden. Ze werden door Van Haarlem op straat gezet en Louis moest noodgedwongen terugkeren naar zijn familie. Na zijn successen in Carré was zijn afkeer voor de tingeltangelcafés waar ze optraden nog groter geworden. Hij veroorzaakte een rel met zijn inzet tegen het zogenaamde mansen, waarbij een vrouwelijk artieste met een schoteltje langs het aanwezige publiek moest om geld te vragen. Destijds de gebruikelijke manier voor artiesten om inkomsten te verwerven, maar Louis kon de vunzige opmerkingen en handtastelijkheden van het vaak stomdronken publiek niet langer aanzien. Toen hij zestien jaar werd mocht hij toetreden tot artiestenvereniging 'Hulp in Nood' , waarvan zijn vader voorzitter was. Zijn allereerste actie was een poging het mansen te verbieden. Zijn vader verklaarde zich tegenstander en een laaiende ruzie brak uit in het gezin, waarbij Louis door zijn ouders werd uitgescholden voor 'rooien sociaal'. Door zijn acties volgde na enige tijd een volstrekt verbod op rondgang na een voorstelling, maar Louis werd uit het gezelschap van zijn vader gezet. Na een jaar als goochelaarshulpje in Engeland keerde hij terug naar huis.
Revuester
In 1904 moest Davids voor een jaar in militaire dienst. Na zijn terugkomst smeekte hij Van Haarlem om een tweede kans, die uiteindelijk zwicht; Louis en Rika mochten voor de tweede maal in Carré optreden, nu als volwaardige artiesten. Ze maakten deel uit van een revueachtig programma, waar ze samen met andere artiesten liedjes ten gehore brachten en sketches speelden. Tussendoor waren dansers en acrobaten te zien. De optredens in Carré zorgden voor een belangrijke doorbraak in Davids’ carrière, hij begon nu echt naam te maken als artiest.
Davids trouwde in 1906 met Rebecca (Betsy) Kokernoot. Het was een weinig liefdevol huwelijk, dat Davids later zou omschrijven als een "moetje"; Betsy was namelijk al vier maanden zwanger.[bron?] Al voor de geboorte van zijn dochter vertrekt Louis voor een tijd naar Engeland. Hij is hiervoor uitgenodigd door Frits van Haarlem, die een grootse revue in Carré wilde verwezenlijken en daarvoor in Londen inspiratie wilde opdoen. Louis leek de aangewezen persoon om hem hierbij te helpen; na zijn tijd als goochelaarshulpje kende hij de weg in Londen immers als geen ander. Resultaat van de expeditie was de eerste grote Nederlandse revue, Koning 'Kziezoowat in Amsterdam, die Davids samen met Van Haarlem schreef en waarin Rika en hijzelf de hoofdrollen speelden. De revue werd meer dan honderd keer opgevoerd in Carré en was een daverend succes. Na dit overweldigende succes zetten Louis en Rika een punt achter de samenwerking met Van Haarlem en stapten over naar de revue van Henri ter Hall, waar jongere zus Hendrika (Heintje) hen kwam versterken.
Toen Rika de Oostenrijkse goochelaar Joachim Lifschütz ontmoette, trouwde ze, vertrok naar Engeland en stapte uit het duo. Het was een klap voor Davids, die zo goed op zijn zus ingespeeld was, en aanvankelijk weigerde hij opnieuw een duo te vormen. Zijn zus Heintje wist hem met veel moeite toch over te halen. Tegen alle verwachtingen in had het nieuwe Duo Davids nog meer succes dan het oude, en er werden zelfs tournees naar Duitsland en Engeland ondernomen (1910-1911). In die eerste jaren begon Davids ook op te treden in Nederlandse operettes en voor de stomme film. De echtgenoot van Heintje, Philip Pinkhof, schreef voor de revues waar de beide Davidsen in speelden. De samenwerking duurde jaren voort, waarin ze niet alleen met regelmaat in Carré stonden, maar ook tournees door onder andere Duitsland en Engeland maken.
Tijdens een tournee door Engeland maakte hij kennis met de Engelse officiersdochter en artieste Margareth Whitefoot, beter bekend als Margie Morris; een getalenteerde muzikante, opgeleid aan het conservatorium. De twee kregen een verhouding en in 1913 verhuisde Morris naar Nederland. Betsy weigerde echter om de door Louis aangevraagde scheiding door te zetten, waardoor ze tot zijn dood officieel getrouwd zouden blijven. Louis verliet haar wel en hij verhuisde samen met Margie naar Amsterdam.
Tot 1922 vormden Margie en Louis het duo "He, She and the piano", waarvoor Margie meestal als componist tekende. Margie en Louis kregen in 1915 een zoon, Louis jr. Het komische repertoire werd langzamerhand uitgebreid met het levenslied. In 1919 gingen Morris en Davids acht maanden lang op tournee in Nederlands-Indië.[5][6] Aldaar voelde Davids zich ontzet over de onderdrukking van de inheemse bevolking, wat hem ertoe bewoog bij terugkomst in Nederland het lied Rassenhaat te schrijven. Daarin liet hij zich uiterst kritisch uit over de Nederlandse kolonisatoren, die hij beschreef als 'De heren die hoonen en trappen, die onder 't mom van beschaving, cultuur, 'n volk van millioenen verdrukken'.
Davids en Morris schreven samen een aantal beroemd geworden liedjes; niet alleen voor het eigen repertoire, maar bijvoorbeeld ook voor toneelstukken van Herman Bouber zoals Bleeke Bet (1917), Oranje Hein (1918) en De Jantjes (1920).
Gedurende de Eerste Wereldoorlog leidde Davids enige tijd het 'Eerste Nederlandse Mobilisatie Cabaret' - het leger had ingezien dat Davids zo bruikbaarder was dan als gewoon landweerman. In deze periode ontstonden een aantal allerminst verfijnde nummers geïnspireerd op het soldatenleven, zoals Potverdikkie poetsie pats en het apachenliedje Op den dijk. Tussen 1922 en 1926 was Davids directeur van het Casino-theater in Rotterdam.
In 1926 ging Davids weer naar Amsterdam en werkte hij mee aan verschillende revues onder directie van Frits Stapper. In de revue Lach en vergeet (1929) zong hij voor het eerst het lied dat verreweg zijn bekendste zou worden: De kleine man, waarin hij als burgermannetje met bolhoed de tussen kapitaal en arbeid in verdrukking komende kleine burger bezingt. Zowel het liedje, dat nog in hetzelfde jaar op plaat werd uitgebracht, als de bijbehorende sketch waarin Davids' kleine man bij de stembus belaagd werd door politieke propagandisten, oogstten veel lof. Uit deze periode dateert ook zijn relatie met tekstschrijver Jacques van Tol, met wie hij een auteursrechtelijke overeenkomst sloot; Van Tol zou anoniem vrijwel alle teksten voor Davids schrijven in diens Kurhaus-Cabaretperiode (1931-1938).
Kurhaus-periode
Na de dood van Jean-Louis Pisuisse, op wiens begrafenis Davids een rede hield, was het Kurhaus, waar Pisuisse gewoonlijk optrad met zijn cabaret, een tijd zonder succes als bioscoop geëxploiteerd. Daarna, in 1931, zocht de Maatschappij Zeebad Scheveningen contact met Davids. Na de jaren die volgden bereikte zijn roem een hoogtepunt en vestigde hij zijn naam als de veelzijdigste en best gewaardeerde kleinkunstenaar van Nederland. De Scheveningse programma's, evenals de programma's die Louis Davids af en toe in het Amsterdamse Leidsepleintheater bracht, droegen het karakter van een cabaretrevue: zang en conférences afgewisseld door revuesketches en nummers die aan Davids' verleden in het variété deden denken, zoals buiksprekers en sneltekenaars. Van veel betekenis was het feit dat Davids vele begaafde Nederlandse en buitenlandse artiesten in zijn programma's een kans gaf. Onder hen waren gevestigde grootheden als Rudolf Nelson en zijn cabaret uit Berlijn, maar ook beginners als het Cabaret Ping Pong, Martie Verdenius, Wim Kan en Corry Vonk. Ook Wim Sonneveld begon zijn carrière bij Davids; nog niet als artiest, maar als secretaris op kantoor. In de winter werkte Davids als vanouds bij de revue, o.a. bij Meyer Hamel en René Sleeswijk.
In mei 1931 vertrok Davids naar Londen om voor het Britse platenlabel His Master's Voice een aantal liedjes op te nemen met het orkest van orkestleider Bert Ambrose in de C-studio van Queen's Hall.
In 1937 werd Davids door Koningin Wilhelmina benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Ziekte en dood
In 1937 moest Davids zijn medewerking aan de Nederlandsche Revue van Sleeswijk beëindigen wegens zijn astma. Een jaar later moest hij om gezondheidsredenen ook het Kurhaus-Cabaret verlaten. De ziekte had hem sinds de jaren twintig zeer veel hinder bezorgd; sporadische kuren hadden niet veel geholpen. De astma-aanvallen, die hem dwongen te stoppen met werken, waren indirect ook verantwoordelijk voor zijn toch vrij onverwachte dood op 55-jarige leeftijd in 1939
Op 3 juli 1939 vond de uitvaart plaats. Duizenden bewonderaars kwamen naar de Herman Gorterstraat om bij de woning een laatste groet uit te brengen en de motorkap van de rouwauto met bloemen te overladen. Davids werd gecremeerd in Crematorium Westerveld te Driehuis, waar o.a. Max Ehrlich, Henri ter Hall, Louis Contran, Max Tak en Alex Benno spraken. De baar werd neergelaten begeleid door een orgeluitvoering van Åses død uit Edvard Griegs Peer Gynt suite. Zijn as is in een columbarium van het crematorium bijgezet. De resten van zijn zwager Philip "Rido" Pinkhof en zijn zuster Heintje Davids werden later bij hem geplaatst.
Louis Davidsring
Ter nagedachtenis aan Davids introduceerde de gemeente Rotterdam in 1948 de Louis Davidsring, een prestigieuze kleinkunstonderscheiding. Zus Henriëtte werd als laatst overlevende lid van de familie Davids de eerste drager van de ring. Andere dragers waren Wim Kan, Herman van Veen en Claudia de Breij.
Foto en Informatie komen van Wikipedia
Heintje en Louis Davids (samen met zijn zus)
Louis Davids. 1883-1939
Louis Davids als 'de kleine man', 1929 (ook een bekent liedje)
Louis Davidsmonument in Rotterdam
0 notes
Text
Ben je op zoek naar inspiratie voor je Sinterklaassurprise? Wil je voorkomen dat je huis een knutselchaos wordt? Of lijkt het je gewoon gezellig om samen met anderen op een unieke locatie aan je surprise te werken? Dan nodigt Museum Jan Cunen je uit om op zaterdag 2 december deel te nemen aan een gezellige surprise knutselsessie!
Surprises maken in een museum
Op zaterdag 2 december kun je jouw surprise komen (af)maken in de inspirerende omgeving van Museum Jan Cunen, gelegen aan de Molenstraat 65 in Oss. Wij zorgen voor alle benodigde materialen, zoals scharen en lijm, maar je mag uiteraard ook je eigen knutselgerei meenemen. Samen Surprises Maken is geschikt voor deelnemers vanaf 12 jaar en ouder.
De activiteit is gratis (exclusief museumentree vanaf 18 jaar) en biedt twee tijdsblokken: 11.00-13.00 uur en 13.30-15.30 uur. Aanmelden kan eenvoudig door een e-mail te sturen naar [email protected] met je naam, telefoonnummer, en het gewenste tijdsblok.
Sinterklaasprogramma van Museum Jan Cunen
De creatieve sessie maakt deel uit van het Sinterklaasprogramma van Museum Jan Cunen, dat loopt van 18 november tot en met 5 december. Bewonder de unieke Slaapkamer van Sinterklaas in het museum en doe mee aan het spannende Schatten Zoeken voor de Sint.
Museum Jan Cunen biedt een urgente en vernieuwende programmering, geïnspireerd door de rijke geschiedenis van Oss. Dat doet het binnen én buiten de muren van Villa Constance, met een scherp oog voor jong talent en oprechte interesse in de stad. Meer informatie is te vinden op de website www.museumjancunen.nl.
0 notes
Text
NIEUWE KIJK OP KUNST MET DE DUTCH GIRLS
“Onze missie? Op een laagdrempelige en toegankelijke manier mensen enthousiast maken voor een museumbezoek door het delen van hoogwaardige en inhoudelijke content”, staat te lezen op de website van Dutch Girls in Museums. De dames zijn influencers. Bewegen zich met passie voor kunst en cultuur op sociale media om hun enthousiasme met anderen te delen. Hun posts zijn vooral te vinden op het platform Instagram. Maar op Facebook zijn de meisjes tevens te ontdekken. In de loop der jaren vanaf 2018 hebben ze een grote schare volgers gekregen. Dutch Girls is een merk geworden en de achterban is idolaat van de dames. Zij beïnvloeden de kunstmarkt en bepalen het museumbezoek, althans hopen zij dat dit de uitkomst van de zichzelf opgelegde taak is. Ze voelen zich geroepen de kunst voor een breed publiek zichtbaar te maken.
In de musea zijn Daniëlle Lakeman en Iris Zaagman daarom graag geziene gasten. Want hun inbreng geeft de instellingen extra airplay en de verwachting is meer jonge bezoekers. Want de sociale media is natuurlijk hot bij de jeugd en jong volwassenen. En kunst moet bij die leeftijdsgroepen cool worden. Maar of het de musea daadwerkelijk in bezoekersaantallen iets oplevert is lastig te peilen. Het zal aardig zijn dat eens te onderzoeken. Te onderzoeken wat het effect is van de Dutch Girls in Museums op het kijken naar kunst.
Bewegen ze zich succesvol op de sociale media, nu vinden Lakeman en Zaagman het zaak ook de analoge wereld aan te spreken. Daarmee dan een wat ouder publiek achter zich te krijgen. Dit doen ze met een boek met dezelfde titel als hun alias, met als ondertitel: nieuwe kijk op kunst. Door rondom in Nederland musea te bezoeken en daar over te schrijven proberen ze deuren te openen en drempels te verlagen. Het boek is daardoor eigenlijk een gids in museumland, een gebruiksaanwijzing voor museumbezoek.
Daarnaast is de uitgave een fotoboek. Als influencers hebben ze een bepaald format ontwikkeld om niet sec de kunst af te beelden en het werk te duiden. In ieder museum en bij elke tentoonstelling maken ze een portret van zichzelf. Een selfie als duo en Iris die Daniëlle als model heeft. Gehuld in qua kleur en print bij het bezochte kunstwerk passende kledij staan ze tussen de kunst. Lakeman en Zaagman zijn steeds op zoek naar manieren om onderdeel van de kunst te zijn. Wat dat betreft kunnen ze als hashtag evengoed #dutchgirlsinart nemen. Op de manier zoals ze dat doen maken ze in feite hun eigen kunst met behulp van bestaande composities. En het boek toont wat dit betreft interessante en unieke vondsten. Met fotografie leven de dames zich nog beter in op de kunstwerken die ze zien en nemen mij mee in hun zienswijze. Dat is inderdaad een nieuwe kijk op kunst.
Iris Zaagman is de dame met de camera. Zij regisseert de foto’s. De meisjes moeten thuis wel een uitpuilende kast met kleurige kleren hebben, want bij vrijwel ieder kunstwerk weten zij perfect te blenden. Daniëlle Lakeman is van de twee de schrijver. Ze is online media professional en fashiongoeroe, waarmee meteen de walk-in closet duidelijkheid krijgt. Een met kleren volgepakte koffer hoort tot de standaarduitrusting bij een museumbezoek. En Iris is dan nog onderwijskundige met een achtergrond in kunst. Onder haar invloed is het boek een handleiding, een leerboek om de musea te verkennen. Het is een wondere wereld die zij openen. Waarin ze met hun kijk op kunst de lezer rondleiden. Niet als suppoost of museumgids, “maar wél als een grote bron van inspiratie vol handige tips, unieke verhalen, grappige anekdotes en talloze foto’s”.
In wat dan feitelijk een kunstboek is lees ik een ode aan de kunst, een literair lofdicht. Dit is opgedeeld in diverse vakgebieden, ieder couplet heeft een eigen toonzetting. En telkens rijmen de foto’s met wat de tekst beschrijft. Omdat het veld van kunst en cultuur een groot aantal instellingen kent is er voor het boek een keuze gemaakt. Niet elk museum wordt met naam en toenaam beschreven, maar uit de veelheid aan aanbod is toch een representatieve keuze gemaakt. En wordt een hoofdstuk wel afgesloten met het opsommen van meerdere gelegenheden en adressen.
Ook de Dutch Girls in Museums kunnen er niet omheen. Kunst is een kwestie van smaak. De girls willen dan wel alle vormen aan bod laten komen, toch hebben ze een persoonlijke voorkeur. Maar hun smaak is breed, de passie groot. In een soort van hitlijstvorm delen ze stijlen en mogelijkheden in. Niet dat de eerste de beste is en de tiende minder goed zal zijn. Maar de top 10 geeft de keuze aan uit bijvoorbeeld museumshops, museumtuinen, kunstbeurzen en museumrestaurants. Jawel, want niet alleen richten zij hun blik op de kunst zelf, ook worden alle activiteiten daar omheen waardoor het museum bestaansrecht heeft toegelicht. En dan zal er vast wel eens iets over het hoofd worden gezien of zijn vergeten.
Ook bijzondere tentoonstellingen hebben plaats in het boek, terwijl deze bij het verschijnen ervan misschien al wel zijn afgelopen. Toch worden deze dermate uniek gevonden dat ze een beschrijving krijgen. Zo geeft de uitgave een vrijwel compleet inzicht in de kust en cultuur van Nederland. Want niet alleen de kustmusea krijgen aandacht, ook musea op andere gebieden van het cultureel erfgoed zijn bezocht. De meisjes kijken om zich heen, niet enkel naar wat er aan de wanden hangt of in de ruimte staat. Ook geven ze aandacht aan de architectuur van de gebouwen zelf.
Naast de kijk op kunst en het zien van cultuur in de verschillende musea geven Lakeman en Zaagman tips en suggesties over het museum in het algemeen en tentoonstellingen in het bijzonder. Want wat kost een museumbezoek, mag je praten in een museum en hoe dicht mag je bij een kunstwerk staan. Doordat de Dutch Girls kind aan huis zijn in de museumwereld en vrijwel alle musea van binnen en van buiten hebben bekeken, weten ze op alle vragen een duidelijk antwoord te geven. Ze schrijven een handleiding voor de amateur museumfotograaf om kiekjes te maken in een museum. Hoe schrijf je met licht en wat is het perfecte plaatje. De meisjes zelf zijn altijd op zoek naar de interactie met het kunstwerk. Aan de hand van de foto’s in het boek lijkt het alsof de pose die ze bij en voor het werk innemen meer belangrijk is als het kunstwerk zelf. Maar niets is minder waar. Ze willen er het werk op beeld mee versterken door onderdeel van de kunst te zijn. Het is een dimensie meer, een extra laag.
In het boek doorkruisen ze Nederland en hebben ze in het oog springend werk gekozen om mij als het ware op te voeden in het kijken naar kunst. En dat doen zij op een geraffineerde manier, de Dutch Girls zijn echte ambassadeurs voor de kunst en cultuur in ons land. De bezochte en besproken musea kunnen daarmee hun voordeel doen. En nog telkens schuimen Lakeman en Zaagman de kunstwereld af op zoek naar in hun ogen kunstparels en spraakmakende tentoonstellingen. Daarbij is de tekst belangrijk om een en ander uit te leggen en bespreekbaar te maken. Een voorbeschouwing te geven van wat mij op de diverse adressen te wachten staat. Maar ook is het fotografische beeld essentieel. Want een foto zegt soms meer dan woorden. Feitelijk zou een uitgave enkel met de foto’s van Iris Zaagman daarin, waarbij Daniëlle Lakeman het model is met het kunstwerk als achtergrond, voldoende zijn om de passie van de meisjes te verklaren. In dit boek echter vormen tekst en beeld een ondeelbare twee-eenheid. Want het is niet enkel dat ze kunst willen maken, ze willen de kunst duiden om mij als lezer over te halen mijn ogen uit te kijken.
Dutch Girls in Museums, nieuwe kijk op kunst. Daniëlle Lakeman en Iris Zaagman. Uitgeverij mo’media, 2023.
#dutch girls in museums#kijk op kunst#Daniëlle Lakeman#Iris Zaagman#kunstboek#fotografie#boekbespreking
1 note
·
View note
Text
Frans Bauer waarschuwt: “Laat je niet neppen bij het appen”
Rotterdam - Frans Bauer houdt van een geintje, maar is heel serieus als hij mensen waarschuwt om niet in WhatsAppjes van oplichters te trappen. “Deze criminelen zijn heel gewiekst. Ze laten een berichtje met een vraag om hulp heel echt lijken. Als je even niet oplet, kun je zomaar veel geld kwijt zijn. En sla je jezelf voor je hoofd.” Vandaag start de campagne “App je even voor mij?” met Frans in de hoofdrol. De campagne moet ouderen, maar ook (klein)kinderen bewuster maken van manier waarop criminelen jaarlijks miljoenen aan spaargeld buit maken.
In de filmpjes wordt Frans, voormalig Bananasplit presentator, zelf in de maling genomen. Zo wordt er in het eerste filmpje stiekem zout in het suikerpotje gedaan. De reactie laat zich raden als hij een slok koffie neemt. Maar als hij dan een appje krijgt met de tekst “Pap, heb je even voor mij? Maak wat geld voor me vrij?” is hij meteen alert. Hij trapt niet in de oplichtingstruc en waarschuwt mensen om zich niet te laten neppen bij het appen, via deze video https://youtu.be/EtYKP7QcHtg
Er zijn in totaal drie filmpjes gemaakt. In de week van de veiligheid (10 tot en met 14 oktober) worden de andere twee filmpjes op online gezet op de verschillende socials van de politie.
“Zonder mijn zoon gesproken te hebben, doe ik niks!”“Het is toch schandalig hoe gewetenloos deze criminelen te werk gaan!’ licht Frans Bauer zijn medewerking toe. “Mensen krijgen zo’n berichtje, willen graag iemand helpen, en voor ze het weten zijn ze hun zuurverdiende spaargeld kwijt. En slaan ze zichzelf voor hun hoofd dat ze er in getrapt zijn. Terwijl dat echt niet terecht is. De enige schuldigen zijn de daders.”
Zelf heeft hij ook wel eens een mail gekregen waarvan hij net op tijd bedacht om niet op de link te klikken, bekent hij. “En laatst nog, werd ik gebeld door iemand die in het Engels tegen me zei dat ze van justitie was. Onzin natuurlijk. Ik heb gelijk opgehangen!”Appjes van iemand die zich voordeed als zijn zoon heeft hij nog niet gehad. Maar hij weet wel wat hij dan zou doen. “Gelijk mijn zoon bellen of hij het echt is! Zonder hem gehoord te hebben, doe ik helemaal niks.” Hij roept mensen op om niet alleen zelf heel scherp te blijven wanneer iemand om geld vraagt, maar ook om deze waarschuwing te delen met hun familieleden. “Je moet er toch niet aan denken dat een crimineel van het pensioengeld van jouw moeder op vakantie gaat. Of pronkt met dure sieraden terwijl jij zo hard gewerkt hebt! Laat je niet neppen bij het appen!”
Pap, heb je even voor mij?Yoanne Spoormans van het cybercrimeteam Oost Nederland: "Appt een bekende met het verzoek om geld over te maken? Betaal nooit voordat u diegene zelf hebt gebeld en gesproken: “Het nummer van Frans Bauer ‘Heb je even voor mij’ was de inspiratie voor deze landelijke campagne, bedacht in de eenheid Rotterdam. Zij benaderden Frans met de vraag of hij zou willen meewerken in onze preventiefilmpjes. Daar bleek hij meer dan toe bereid, belangeloos bovendien. Daar zijn we heel dankbaar voor. Met Frans bereiken we nog veel meer mensen met de boodschap om heel alert te zijn wanneer iemand je zo maar om geld vraagt.“
De cijfersDe laatste maanden wordt er landelijk tussen de 320 tot 500 keer per maand melding of aangifte gedaan. Soms hebben deze slachtoffers de oplichtingstruc door, maar helaas is 60% nog steeds opgelicht. Gemiddeld wordt er per slachtoffer 3.000 euro afhandig gemaakt. Dat bedrag ligt hoger dan voorgaande jaren. Toen was het al heel veel geld per slachtoffer: tussen de 2.000 tot 2.500 euro per keer. De slachtoffers zijn vaak 50 jaar en ouder, maar ook jongere mensen worden benaderd. Het gaat vaak om mensen die kinderen hebben die om een (behoorlijk) geldbedrag kunnen vragen. Vrouwen worden iets vaker slachtoffer dan mannen.
Max MeldpuntYoanne Spoormans geeft vanavond in het programma Max Meldpunt om 19.50 uur op NPO2 een toelichting over de campagne. “Appt een bekende met het verzoek om geld over te maken? Betaal nooit voordat u diegene zelf hebt gebeld en gesproken.”, benadrukt ze. “Maar we roepen kinderen ook op om hun (groot)ouders te waarschuwen voor WhatsAppfraude en vragen ze om afspraken met hen te maken dat ze nooit per app om geld zou vragen.
Bron; Politie
Read the full article
1 note
·
View note
Text
Kunstautobiografie
Er zijn verschillende vormen kunst. Zowel muziek als schilderijen vallen onder kunst. Iedereen heeft dus ook een kunstgeschiedenis. Hoe jij naar kunst kijkt kan ook te maken hebben waarin je bent opgegroeid. Je cultuur heeft ook veel te maken met hoe je naar dingen kijkt of luistert. Ik ben opgegroeid in een dorp en kijk dus heel anders naar bijvoorbeeld graffiti dan iemand uit de stad. Mijn cultuur is ook heel anders dan iemand met een andere achtergrond. Ik ben 100% Nederlands. Ik kom uit een cultuur met molens en klompen. Met mijn gezin gaan we meestal op vakantie in het buitenland. Hier ervaar ik veel andere culturen. Zoals de Spaanse cultuur. Daar ontbeet je om 12 uur en was het pas om 4 uur ‘koel’ genoeg om iets actiefs te gaan doen. Zelf vind ik het heel leuk om andere culturen te ervaren. Kijken hoe het leven in een ander land is, met ander weer, mensen en tradities. We gaan vaak in een ander land naar gebouwen zoals de Sagrada Família of de toren van Pisa. Naast vakanties kom ik niet veel in aanraking met andere culturen. Je leeft een soort in je eigen bubbel en toevallig is mijn bubbel vooral uit Nederland. Ik heb een paar vriend(inn)en met bijvoorbeeld moeder uit Nederland maar vader uit Duitsland of beide ouders uit ander land maar geïmmigreerd naar Nederland.
Kunst is voor iedereen anders. Voor mij is kunst een vorm van jezelf kunnen uiten. Dat kan op verschillende manieren, zoals Schrijven, schilderen, muziek, enzovoort. Je kan er veel kanten mee op. Mijn interesse in kunst is er al sinds ik klein ben. Tekende heel veel en was heel geïnteresseerd in muziek en mode. De liefde voor tekenen, muziek en mode heb ik gehouden. Tegenwoordig luister ik veel naar pop-nummers met een verhaal erachter. Merk vaak aan mezelf dat ik veel muziek luister over liefde, zoals muziek van Maan, Shakira of Little Mix. De voorkeur naar het onderwerp liefde komt ook weer terug in de boeken die ik het liefst lees. Ik lees niet heel veel, maar als ik lees gaat het meestal over of liefde of over een situatie waar ik me ik kan vinden. Zelf schrijf ik soms een kort verhaaltje over iets wat er gebeurd is in mijn leven of wat er in me opkwam. Ik heb niet bepaald een favoriete schrijver, maar momenteel ben ik heel erg geïnteresseerd in de Harry Potter reeks van J.K. Rowling.
Mode is voor mij ook een heel interessant onderwerp. Ik sta vaak uren voor mijn kledingkast om de perfecte outfit samen te stellen. Ik ben niet zo erg fan van de dure merken zoals Coco Channel of Dolce & Gabbana. Het liefst heb ik kleding uit de simpele winkels als Bershka of de New Yorker. In die winkels kan je veel meer leuke dingen halen die ook goed met de trend meegaan. Ik vind het ook leuk om kleding te designen. Heb een heel schetsboek vol met allemaal tekeningen die ik gemaakt heb met hier en daar hele kledingcollecties. Zoals ik al had gezegd schrijf, teken en design ik. Ook heb ik mezelf 2.5 jaar geleden keyboard geleerd door de corona verveling. Door school heb ik natuurlijk niet altijd veel tijd voor een van deze hobby’s ondanks dat probeer ik wel overal inspiratie vandaan te halen en het te kunnen gebruiken in andere dingen. Ik durf dus wel van mezelf te zeggen dat ik redelijk creatief ben. Ook dit heeft te maken met de familie waarin ik geboren ben. Mijn moeder, oma en tante zijn alle drie ook creatieve personen.
Ik heb een zeer uitgesproken stijl. Als kledingstijl bijvoorbeeld hou ik meer van de broeken en korte shirtjes of juist heel erg oversized T-shirts of truien. Ik draag niet veel jurkjes of rokjes, alleen als het heel warm is en ik me er comfortabel genoeg bij voel. Sinds ik twaalf was droeg ik meestal donkere kleuren. In de afgelopen 2 jaar ben ik wat meer gaan switchen naar kleding met kleur. Een blauw topje of een knalgroene broek. De kledingtrends op dit moment hebben daar ook mee te maken. Momenteel is bruin en groen echt in de mode. In mijn tekeningen komen meestal geen kleur voor. Ik teken graag in zwart en wit. Als ik dan kleding design komt er wel kleur in, maar dat ligt vooral aan het kledingstuk of de achterliggende gedachte. Tekenen gebeurt meestal op papier, maar op mijn iPad heb ik ook een paar tekeningetjes gemaakt die wat beter tot gedachte kwamen digitaal dan op papier.
Mijn muziekstijl is meer zoals elk pubermeisje. Popmuziek met een verhaal erachter, meestal liefde. Iets wat je aanzet en je je in mee kan laten gaan of even je gedachte leeg kan maken. Ook films over de liefde zie ik heel graag. Alle films met liefde en komedie erin heb ik denk nu wel gezien, maar ze blijven geweldig. Ik kijk niet veel actie of horror. Iemand zou me echt moeten verplichten om horror te gaan kijken. Ook boeken over de liefde lees ik graag. Verder heb ik ook nog interesse in fotografie. De dingen die iemand je kan laten voelen door een foto vind ik een prachtige gedachte. De foto’s van de natuur vind ik fascinerend. Het licht dat dan perfect valt. Ook vind ik uitzichten van steden vind ik prachtig. Er gebeurt dan zoveel tegelijkertijd. Eigenlijk ligt mijn smaak in foto’s redelijk uit elkaar. Aan de ene kant vind ik de rust op natuurfoto’s prachtig om naar te kijken, maar de foto’s van een drukke stad of straat trekt me ook heel erg aan. Als het perfecte plaatje is ontstaan kan je je ogen er niet meer vanaf nemen. Dan is het alsof het zo moest zijn. Zelf word ik altijd naar voren geschoven als er ergens een foto van moeten worden gemaakt in bijvoorbeeld het buitenland. Wij hebben thuis een professionele camera, maar deze gebruik is niet zo vaak en ook niet zo graag. Op mijn telefoon heb ik veel meer controle over de instellingen. Ik wil ooit nog wel het leren met een professionele camera.
De link naar mijn spotifylijst:
1 note
·
View note
Text
Leef Jouw Eigen Leven
Van de 100 personen zijn er met zekerheid er maar 1 á 2 die echt hun eigen leven leven. Alle anderen leven een leven van anderen.
Je wordt groot gebracht door de beste ouders die het goed bedoelen. En zij doen dat naar hun beste kunnen met wat zij hebben mee gekregen van hun ouders (opa + oma) etc etc.
Hier en daar doe je wat veranderen, een andere manier van opvoeden. Dit zijn in werkelijkheid maar wat spetters in de zee.
Dan krijg je nog het school systeem, andere invloeden, misschien je sport instructeur of een bepaald idool. Ik heb het hier niet over inspiratie.
Om echt een leven te leven wat je wilt zul je eerst moeten gaan beseffen dat je “geleefd” wordt en dus leeft volgens regels en opdrachten en hoofdzakelijk aangeleerde methodes die je niet brengen naar het “eigen leven” wat je wilt leven.
Als je niet weet dat je in een gevangenis zit kun je ook er niet uitkomen.
De oplossing is denken. Jij zegt dat doe ik elke dag. Nee helaas is wat jij denkt alleen maar herhalen van gedachtes die je al eens hebt gedacht. En door je programmering van je opvoeding en alle dingen die je tot nu toe hebt geleerd en hebt aangenomen als waarheid doe je niks anders als leven in een cirkeltje.
Altijd hetzelfde patroon, kijk eens bewust naar wat jezelf doet.
Je wordt wakker, je staat op, je gaat je opfrissen, je stapt altijd met hetzelfde been in je broek want dit heeft je moeder je zo geleerd, andersom val je om, je eet en drinkt wat, dan is het tijd om naar je werkt te gaan, zelfde patroon aldaar, klaar met je werk, naar huis, eten maken, effe relaxen, slapen, wekker gaat en je wordt wakker etc etc.
In welke fase van het hierboven tafereel heb jij zelf nagedacht en bepaald stop hier ga ik iets anders doen, handelen en uitvoeren?
Waarschijnlijk niet en alles gaat op de automatische piloot. Je hebt dit ritueel zo vaak uitgevoerd dat je systeem het van je overneemt omdat het een onderdeel wordt in je onder bewustzijn. Je denkt er niet meer over na… Het is een gewoonte geworden.
Net als lopen, fietsen, zwemmen, auto rijden, slapen, werken. Alles gaat automatisch, je denkt niet na want het programma (programmering) zit al in je onder bewustzijn en dit programma voert deze zaken voor jou uit.
Een ander onderdeel wat zich ook in jouw onder bewustzijn heeft gevestigd is jouw geloof systeem, dit zijn alle dingen en zaken wat jij tot nu toe hebt aangenomen als waarheid.
In dit geloof systeem zitten bv normen en waardes, je geloof tot religie, je zelfbeeld, je denkwijze over geld en anderen met veel geld, armoede, zelfrespect, liefde, eten, dik en dun, werk, van alles en nog wat.
Helaas zijn de meeste geloof systemen aangeleerd door je omgeving waarin je opgroeide vanaf je geboorte tot de eerste 7 jaren en deze zijn cruciaal voor je hele verdere leven. Dit bepaalt letterlijk je leven.
Kijk, jouw leven is een afspiegeling van je gedachtes, jouw gedachtes zitten hoofdzakelijk in je onder bewustzijn, dit is de automatische piloot, je motor die alles bepaalt.
“Zoals een mens denkt in zijn hart zo is hij” zei Solomon of de oude Grieken.
Het hart is niet jouw hart maar het onder bewustzijn.
Een voorbeeld: Je werd opgevoed met gezegdes zoals, als een dubbeltje geboren zal je nooit een kwartje worden. Werk hard en zoek een “goede baan”. Niet doen dat is fout.
Hoe zal je leven zijn als je dit als waarheid hebt aangenomen.
Altijd hard werken in je baan wetende dat je nooit rijk zult worden, dubbeltje - kwartje, en terug houdend zijn in beslissingen nemen, niet doen is fout.
Het probleem zit dus in je onder bewustzijn, je programmering is eigenlijk een afvalbak van opgroeiende jaren van je omgeving waar je toen leefde.
Je zult je programmering dus moeten veranderen om een ander leven te willen hebben.
Dit is niet eenvoudig maar het kan wel met de juiste middelen en herhalingen.
Kijk je moet het zo zien. Jouw onder bewustzijn is eigenlijk een bandrecorder met steeds dezelfde tape die wordt afgespeeld. Je zult een nieuwe tape moeten opnemen en die dan afspelen, de tape van je nieuwe eigen leven...
Okay zeg je ik snap het een beetje, een paar keer opnieuw lezen en erover nadenken helpt enorm. Ik ga mijn eigen leven leven, wat moet ik doen.
Eerst relax, je kunt alleen creëren als je helemaal relaxed bent.
Stap 1:
Weet wat je wilt hebben, zijn, doen. Wat wil je hebben? Welke persoon wil je zijn.
Stap 2:
Schrijf het uit op papier in de tegenwoordige tijd. Bv Ik ben zo blij en dankbaar dat ik 100.000 euro verdien per maand en zo is het. Dit is je nieuwe doel.
Stap 3:
Herhaal stap 2 lees je doel elk moment van dag, zo vaak mogelijk en begin het te geloven. Tip neem je doel op via de recorder van je telefoon en speel het af zo vaak als mogelijk. Herhalen is de de manier om je oude gewoontes te overschrijven.
Stap 4:
Droom en zie jezelf het leven leven wat je wilt, creëer en voel en stap in de schoenen van je nieuwe ik die wilt worden. Bekijk het huis waarin je wilt wonen, maak photos ervan en bekijk ze heel vaak terug. Of een auto, ga een proefrit maken, ruik het leder, stel je auto samen zoals jij hem wilt. Of de mega vakantie, de cruise die je altijd al zou willen hebben en gaan beleven.
Om je te helpen een goede start te maken heb ik een boek voor je geschreven wat je hier kunt downloaden. Het is niet gratis maar je zult er heel veel handvaten in vinden die jouw leven gaan helpen creëren. Ik weet zeker dat dit kleine boek je leven zal gaan veranderen in de richting die jij wilt opgaan.
Wacht niet met wat je vandaag kunt doen om morgen een beter leven te kunnen hebben.
Ook jij kunt het hebben, je droom leven.
#leven#boekentip#waarheid#download#verandering#zelfvertrouwen#zelfbeeld#creatief#vakantie#nile cruise#inzicht#zelfstudie#opgroeien#gewoon#gewoontes#geld#relaxing#ontspannen#universum#wetten#bewustzijn#onderwijs#onder bewustzijn#programmering#social media
0 notes
Text
Persoonlijk Drieluik
Foto 1: ‘I Wish’
Foto 2: ‘I Am’
Foto 3: ‘I Will Be’
Museumkaartje:
Ace Verkleij
12 September 2021
Inspiratie vinden voor het drieluik was eerst erg moeilijk. Heel eerlijk gezegd is fotografie echt niet mijn ding, en dit was een grote uitdaging voor mij. Maar ik was vastbesloten er het beste van te maken, en een waanzinnig idee te verwerkelijken. Maar toen moest ik het waanzinnige idee in kwestie nog bedenken. Gelukkig was dat nog niet het moeilijkste deel. Het was overigens niet makkelijk, maar niet het moeilijkste. Uiteindelijk ben ik er over uit gekomen dat ik deze opdracht zo min mogelijk over uiterlijk wil laten gaan. Toen moest ik alleen nog bedenken hoe, want met foto’s van jezelf is je uiterlijk het eerste wat je ziet en meest opvallende. Ik dacht eerst met kleding iets te zeggen, maar toen bedacht ik mij dat ik niet geloof dat kleding heel veel zegt over wie iemand is. Dus toen dacht ik aan iets met houdingen, posities en achtergronden. Maar ik kon niet achter elke foto dezelfde achtergrond fotoshoppen, gezien alleen de eerste foto een gefotoshopte foto hoorde te zijn. Dus bedacht ik mij dat ik iets moest bedenken dat een constante in de foto’s kon blijven, maar tegelijkertijd ook kon variëren zodat het bij de specifieke foto past.
Het antwoord was: spiegels. Of, in mijn geval, een spiegel. In spiegels zien we een weergave van ons uiterlijk, maar het gaat veel dieper dan dat. We zien daar wie we letterlijk zijn (‘I Am’), wie we zouden willen zijn (‘I Wish’) en wie we eventueel nog gaan worden (‘I Will Be’). Deze drie kunnen beide positief of negatief opgevat worden, en dat ligt volledig aan de persoon die in de spiegel kijkt. Spiegels komen het dichtste bij weergeven wie we zijn van buiten én van binnen. Daarom heb ik ervoor gekozen om mijn foto’s voor een spiegel te maken, die per foto het onderwerp weerspiegelen dat ik wil aankaarten. Let daarom goed op mijn houding, kleding en gezichtsuitdrukking die de spiegels weergeven.
Foto 1: ‘I Wish’
Deze foto is op eerste blik een wazig en onduidelijk beeld. Dat is ook precies de bedoeling. Voor deze foto van de fotoreeks was het de bedoeling het ideale schoonheidsbeeld te laten zien van jouw specifieke gender. Maar mijn gender is voor veel mensen nog onbegrepen of onduidelijk. Daarom bedenken non binaire mensen net zoals ik meestal gewoon zelf hun ideale schoonheidsbeeld. Je bent toch al anders in de ogen van de maatschappij, waarom zou je je dan nog proberen mee te doen met hun bedachte regeltjes over gender-expressie? Dus wilde ik deze foto baseren op mijn eigen ideale schoonheidsbeeld. Het enige probleem daarmee was dat ik geen idee had, en overigens nog steeds niet heb, wat mijn ideale schoonheidsbeeld is. Ik realiseerde mij dat mijn schoonheidsbeeld, of nou ja mijn onduidelijkheid over mijn schoonheidsbeeld, heel erg overeen kwam met hoe de samenleving non binaire mensen ziet. Iets wat onduidelijk is. Daarom heb ik toen besloten mijn foto letterlijk onduidelijk te maken. Behalve mijn gezicht, dat heb ik duidelijk gelaten. Mijn gezicht staat mij namelijk erg goed, en ik ben er altijd erg blij mee geweest. Verder is er nog een verschil tussen deze foto en de andere foto’s. Mijn blote bast. Dat is voor een simpele reden: ik weet maar een ding zeker over mijn ideale zelf. En dat is dat mijn borsten er geen deel van uitmaken. Daarom heb ik naast een ‘blurry effect’ toe te voegen ook mijn borsten uit de foto geknipt. Maar waarom heb ik de versie van mijzelf die buiten de spiegel staat dan niet aangepast? Dat heb ik expres gedaan, om die verandering en hoe belangrijk die verandering voor mij is duidelijk te maken.
Foto 2: ‘I Am’
Deze foto van de fotoreeks wilde ik zo letterlijk mogelijk maken. De spiegel geeft mijn meest accurate ‘nu-uiterlijk’ weer. Ik wilde zo min mogelijk toevoegen aan deze foto, omdat deze foto naar mijn mening het minst te zeggen heeft uit de hele fotoreeks. Het is simpelweg een weergave om een vergelijking te kunnen maken tussen de andere twee foto’s, en meer die meer mening te geven. Toch zijn er enkele belangrijke dingen om op te letten. Ten eerste draag ik een heel strak topje, dat is een binder. Die draag ik om dezelfde reden dat ik mijn borsten heb weg gefotoshopt in de eerste foto. Het tweede belangrijke ding is mijn gezichtsuitdrukking. Die is neutraal, maar ook bijna treurig. Dat heb ik expres zo gedaan omdat ik nog niet ben wie ik wil zijn. Qua uiterlijk, maar ook qua innerlijk. Toch is mijn uitdrukking neutraal. De reden daarvoor is dat hoewel ik nog niet ben wie ik wil zijn, ik ook niet ongelukkig ben met wie ik nu al ben.
Foto 3: ‘I Will Be’
Door mijn gezicht lichter te maken met witte schmink, simpele lijnen te trekken om rimpels te imiteren en mijn wenkbrauwen lichter te maken heb ik mijn gezicht ouder doen lijken. Daarnaast heb ik mijn meest ‘grootouder-achtige’ trui aangedaan. De gekozen trui lijkt namelijk precies op de truien van mijn opa. Ook heb ik een leesbril vast, die ik in de toekomst vast nodig zal hebben, gezien het sneller is om mijn familieleden te noemen die geen leesbril hebben. Daarnaast heb ik een enigszins tevreden maar ook lichtelijk vermoeide blik op mijn gezicht. Ik verwacht namelijk tegen die tijd al veel gedaan te hebben met mijn leven. Dingen waar ik trots op kan zijn en die mijn leven heel kleurrijk en spannend hebben gemaakt. Maar ik denk dat ik rond mijn tachtigste ook wel klaar ben om een wat rustiger leven te gaan leiden. Maar wel met nog even kleurrijk en gezellig haar als tevoren.
Periode 1 - 6vA - CKV
4 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
youraveragenicaddict
poetry kills me
izivegan
Recetas veganas
ay-heart-collection
A.Y. Heart Collections
sweetlikeandy
sweet like andy