A month ago, something challenging happened. Bumalik po tayo sa pagiging strong & independent woman habang nagpapagaling siya. 😆
Thank you to our family & friends who prayed for Chan's fast recovery. Special thanks to Manlapig-Fabian family & David for being there and helping us through this tough time.
Salamat din po sa mga ayuda na natanggap. 💖
Right now, he's able to walk slowly and has started to go back to work.
Sa tagal na nagtiis ni Chan, nakakain na rin sya sa wakas ng Jollibee! 😆 (Kitang-kita po ang ebidensya sa last part ng video. Hahaha.)
Lastly, nakapagsimba na ulit kami in person. God is really good. 🙏🏼
We went to visit my practicum site. Di na nga lang kami pumasok kasi hospital and wala kaming mask. Baka masita pa kami. Hahaha. Chineck lang talaga namin kung gano katagal sa byahe at saan malapit na bus stop.
After that, pumunta kaming St. Vital para bumili ng sim ko. Thank God may credit card na kami at murang plan rin ung nakuha. Finally! Di na ko mahihirapan i-contact si Chan. Hahaha. For the past months, ung free messaging app lang kasi gamit ko, which is need may internet bago mo magamit. Parang Chikka messenger (magka-era tayo kung alam mo ung messaging app na to. 🤣)
Syempre, nakapamili na naman kami ng mga damit. Dami pa ring sale eh, bumigay na naman kami sa mga 50% off budols. Hahahaha.
And as Chan said.. thank you Lord, kasi nakakabili na kami ng wants kahit paminsan-minsan.
Mixed emotions syempre. For the past 8 months, kami ang madalas magkakasama. Nakuha naming mag-adjust despite sa iba't ibang cultural background namin.
Di pa man tapos (may practicum pa gHorL 😆) Pero konti na laaaang.
And just wanna say, I'm grateful to meet these two lovely Ates of mine– Ate Racquel and Ate Iris. Who would expect na sa huli, tayo-tayo pa pala magkakasundo dbaaaa. Hahahahaha!
Gonna miss you both! Salamat sa lahat ng tulong at shared experiences nyo sakin. I'm really hoping we still have connections kahit magkakaiba tayo ng facilities this practicum. 🥰
Good luck with the new chapter of our MOA journey!
Nabigyan lang naman ng bonus sa bank account at na-approve sa scholarship application. 🙌🏼
Saklap lang, same day na natanggap ko ung news sa scholarship, tsaka ako nadisgrasya.
Good thing walang ibang malala na nangyari at ito lang inabot ko. Suking-suki na nga po talaga tayo sa pagkaka-untog, opo. 🤦🏻♀️
First time kong nauntog no'ng bata pa ko. Naglalaro kami ng kapatid ko noon. Sa sobrang harot, pagtakbo ko para magtago sa ilalim ng lamesita (solid na kahoy pa man din), tumama ung noo ko.
Second time, high school ako nun at nag-away kami ni kuya Jer. Nakatayo ako sa tapat ng refrigerator that tume, then pagkabatok nya ng sobrang lakas sakin, nauntog na naman ung ulo ko. Which cause that eyebrow scar.
And *hoping & praying* lastly, today. Habang naliligo ako, na out of balance ako sa bathtub. Ang dulas din kasi dahil nilinis ko bago maligo (sana pala hinyaan ko na lang na magaspang sa dami ng libag yon, kesa sa nadulas pa ko. 🤣)
Nakakatawa lang, lahing itong side ng kilay ko ung nadedelikado. Pangatlo lng beses na nyang magkasugat sa tanang buhay ko na 'to. HAHAHAHAHAHAHA.
Ps. Kaya di na ko nag-aral pano magkilay kasi nahihirapan akong ayusin sya dahil sa poknat na yan...at mukhang madagdagdan pa nga. Wag naman sana. 🫣