Tumgik
#Pintora surrealista
Text
¿La web del surrealismo? Rachel Baes (1912-1983)
Tumblr media
Rachel baes nació en Ixelles en Bélgica. La relación con su padre, el pintor Emile Baes, fue muy difícil y esto la llevó a distanciarse de él, llegando incluso a eliminar la letra mayúscula de su apellido. Fue una figura menor del surrealismo belga y, aunque tuvo contacto con el grupo surrealista de Bruselas, mantuvo las distancias. Comenzó a pintar naturalezas muertas tradicionales y en 1929 realizó una exposición en el Salón de los Independientes de París, pero a principios de la década de 1940 se volvió hacia el surrealismo.
8 notes · View notes
gertrudeabercrombie · 2 years
Text
Tumblr media
Coruja . 1955 . Owl
20 notes · View notes
schooloffeminism · 2 years
Photo
Tumblr media
#Herstory #UnDíaComoHoy
Marie Čermínová, conocida como #Toyen [toajen] (Praga, 21/9/1902 — París, 9/11/1980) fue una #pintora, #dibujante e #ilustradora checa y miembro del Movimiento #Surrealista. Se la considera de entre las más creativas y libres de la vanguardia en el siglo XX. Poco se sabe de su infancia, ella misma evitaba hablar de su vida, hasta el punto de negar tener una familia, aunque hay constancia de la existencia de sus padres y de una hermana. A los 16 años empezó a trabajar en la fabricación de jabón. Entre 1919 y 1920, Toyen asistió a la Academia de Artes, Arquitectura y Diseño en Praga. Trabajó con el poeta y artista surrealista Jindřich Štyrský y se unieron al grupo Devětsil en 1923. A principios de 1920, viajó a París, y pronto volvería allí con Štyrský. Mientras vivían en París, los dos fundaron una alternativa artística a la Abstracción y al Surrealismo que denominaron #Artificialismo. Regresaron a Praga en 1928. Toyen hablaba de sí misma en masculino y, a veces, iba vestida como un hombre en traje y pajarita en el cuello por miedo al rechazo de género en la vanguardia. Sus bocetos, ilustraciones de libros y pinturas eran frecuentemente eróticos y contribuyó con ellos a la Revolución Erótica de Štyrský (1930-33). Esta revista fue publicada en términos de suscripción con una circulación de 150 copias. Štyrský también publicó libros bajo la marca Edice 69, algunos de los cuales Toyen ilustrócomo la Justina del Marqués de Sade. También destaca su contribución en Die Frau als Künstlerin, ("La mujer como artista"), la prestigiosa encuesta de 1928 de mujeres artistas en la civilización occidental. Toyen cargó contra las convenciones burguesas con el movimiento anarquista, protestó contra la familia y las autoridades sociales y culturales y negó el tradicional "papel femenino" mediante la adopción neutral "sin género" del seudónimo Toyen. Llevó una vida independiente, en la cual no faltaban siempre las altas demandas de su propia creación y el travestismo. Tuvo un estilo de vida muy libre, no se casó ni tuvo niños. #efemérides #educarenigualdad #educarenfeminismo #schooloffeminism https://www.instagram.com/p/Ciws4NmjGCx/?igshid=NGJjMDIxMWI=
1 note · View note
suenosyfantasmas · 7 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
"El misterio es la esencia de todo lo que es bello"
Remedios Varo.
Arte: Remedios Varo. Pintora surrealista, escritora y artista gráfica. España, (1908) - México, (1963). En su obra se mezcla: lo científico, lo místico, lo esotérico y lo mágico.
Fuente: Wikipendia / Google.com
Sueños y fantasmas. El arte de soñar.
161 notes · View notes
huellas-poeticas · 10 months
Text
Tumblr media
Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderón (Coyoacán, Ciudad de México, 6 de julio de 1907-13 de julio de 1954),​ conocida como Frida Kahlo, fue una pintora mexicana. Su obra gira temáticamente en torno a su biografía y a su propio sufrimiento. Fue autora de 150 obras, principalmente autorretratos, en los que proyectó sus dificultades por sobrevivir. También es considerada como un icono pop de la cultura de México.
Su vida estuvo marcada por el infortunio de sufrir un grave accidente en su juventud que la mantuvo postrada en cama durante largos periodos, llegando a someterse a hasta 32 operaciones quirúrgicas.​ Llevó una vida poco convencional. ​La obra de Frida y la de su marido, el pintor Diego Rivera, se influyeron mutuamente. Ambos compartieron el gusto por el arte popular mexicano de raíces indígenas, inspirando a otros pintores mexicanos del periodo posrevolucionario.
En 1939 expuso sus pinturas en Francia gracias a una invitación de André Breton, quien intentó convencerla de que eran «surrealistas», aunque Kahlo decía que esta tendencia no correspondía con su arte ya que ella no pintaba sueños sino su propia vida. Una de las obras de esta exposición (Autorretrato-El marco, que actualmente se encuentra en el Centro Pompidou) se convirtió en el primer cuadro de un artista mexicano adquirido por el Museo del Louvre. Hasta entonces, Frida Kahlo había pintado solo privadamente y a ella misma le costó admitir que su obra pudiese tener un interés general. Aunque gozó de la admiración de destacados pintores e intelectuales de su época como Pablo Picasso, Vasili Kandinski, André Breton, Marcel Duchamp, Tina Modotti y Concha Michel, su obra alcanzó fama y verdadero reconocimiento internacional después de su muerte, especialmente a finales de los años de 1980 y principios de 1990 por coleccionistas.
19 notes · View notes
julyposts · 10 months
Text
Tumblr media
"La comida de Lord Candlestick".
Artista: Leonora Carrigton.
Aunque Leonora Carrington no era mexicana, pero su amor por México era inmenso y fue bien correspondida. Leonora Carrington nació un 6 de abril de 1917 en Lancashire, Inglaterra. La pintora y escritora surrealista llegó a vivir a México en 1942, se nacionalizó mexicana e hizo de este país su hogar.
Fuente: Google- México Desconocido.
8 notes · View notes
artemartinpietro · 9 months
Text
Remedios Varo: La Grandeza de una Artista Visionaria
Tumblr media
Si hay un nombre que resuena con reverencia en el mundo del arte contemporáneo, ese es el de Remedios Varo. Esta mujer extraordinaria dejó una huella imborrable en la historia, convirtiéndose en una de las artistas más grandes de todos los tiempos. Con su creatividad desbordante y su libertad estilística, nos transporta a un universo mágico lleno de enigmas y maravillas. ¡Prepárate para adentrarte en el apasionante mundo de Remedios Varo y descubrir sus obras maestras!
Remedios Varo Obras: Un Despliegue de Genialidad
Cada una de las obras de Remedios Varo es un testimonio de su genialidad y su capacidad para trascender las barreras de la realidad. Con una paleta de colores vibrantes y una técnica impecable, sus cuadros nos invitan a sumergirnos en un mundo onírico, lleno de simbolismo y misterio. Aquí te presento algunas de sus obras más destacadas:
La Llamada En “La Llamada”, la artista nos presenta una escena enigmática donde una mujer se encuentra en un espacio desconocido, rodeada de símbolos alquímicos y objetos intrigantes. La obra transmite una sensación de búsqueda interior y revela la fascinación de Varo por los misterios del universo.
Bordando el Manto Terrestre “Bordando el Manto Terrestre” es otro ejemplo impactante de la maestría de Varo. En este cuadro, vemos a varias mujeres trabajando juntas en una laboriosa tarea de bordado. Pero a medida que nos adentramos en los detalles, descubrimos que están creando un tejido que va más allá de lo material, representando la conexión entre el mundo terrenal y el espiritual. Es una metáfora visual que destaca la importancia de la labor creativa y la trascendencia del arte.
El Gato (El Gato Helecho) El Gato, también conocido como “El Gato Helecho”, es una obra emblemática de Varo que representa a un gato en una posición inusual y rodeado de elementos surrealistas. Esta pintura evoca la presencia misteriosa y enigmática de los felinos, y nos sumerge en su mundo simbólico, donde la realidad y la fantasía se entrelazan.
Hacia la Torre Otra obra destacada es “Hacia la Torre”, donde Varo nos muestra una figura femenina que asciende por una escalera en espiral hacia una torre misteriosa en lo alto. Esta obra simboliza el viaje interno hacia el autoconocimiento y la búsqueda de la libertad. La imagen evoca una sensación de esperanza y valentía al enfrentar los desafíos y superar los obstáculos en la vida.
Creación de las Aves No podemos dejar de mencionar “Creación de las Aves”, una pintura que retrata a un grupo de aves emergiendo de un huevo gigante. Esta obra nos invita a reflexionar sobre el proceso creativo y la capacidad de dar vida a nuevas ideas y posibilidades. La pintora surrealista presenta una visión poética de cómo el arte puede ser una forma de liberación y transformación.
Cada pincelada de esta visionaria surrealista nos envuelve en una atmósfera mágica y nos permite explorar los rincones más profundos de nuestra imaginación. Su obra es un legado que continúa inspirando a generaciones de amantes del arte y la creatividad.
Remedios Varo: Una Vida de Búsqueda y Creatividad
El 16 de diciembre de 1908 marca la fecha de nacimiento de Remedios Varo en Anglès, Girona, España. Desde temprana edad, manifestó un profundo entusiasmo por el arte y la filosofía, lo que la condujo a emprender sus estudios en la Real Academia de Bellas Artes de San Fernando en Madrid. Allí, se relacionó con otros artistas importantes de la época, como Salvador Dalí y Federico García Lorca, quienes influyeron en su desarrollo artístico.
En 1937, durante la Guerra Civil Española, la artista surrealista se mudó a París, donde se unió al movimiento surrealista. Allí conoció a su esposo, el poeta Benjamin Péret, con quien se trasladó a México en 1941 debido a la Segunda Guerra Mundial. México se convirtió en su hogar permanente y tuvo un impacto significativo en su obra.
En México, esta destacada artista se unió al grupo de artistas e intelectuales conocidos como los surrealistas mexicanos, que incluían a Leonora Carrington y Frida Kahlo. Estos artistas compartían una fascinación por lo místico, lo mágico y lo esotérico, y encontraron en México un entorno propicio para explorar sus ideas y expresar su creatividad.
A lo largo de su carrera, la artista desarrolló un estilo único que fusionaba elementos surrealistas, simbolismo y referencias alquímicas. Sus obras están llenas de objetos enigmáticos, figuras femeninas poderosas y escenarios surrealistas que desafían la lógica. A través de su arte, incursionó en temáticas como el autoconocimiento, la liberación y la búsqueda de identidad.
Tristemente, la vida de Remedios Varo fue truncada prematuramente. Falleció el 8 de octubre de 1963 a los 54 años en la Ciudad de México. A pesar de su corta vida, dejó un legado perdurable que continúa inspirando a artistas y amantes del arte en todo el mundo.
El Legado Eterno de Remedios Varo
La herencia de esta artista va más allá de fronteras y épocas. Sus obras continúan emocionando y cautivando a espectadores de todas las generaciones. Su influencia en el arte contemporáneo es innegable, y su capacidad para transmitir emociones e ideas a través de la pintura es simplemente asombrosa.
La obra de Varo ha sido reconocida por su originalidad, su maestría técnica y su profundo contenido simbólico. A través de sus pinturas, nos invita a cuestionar nuestra percepción de la realidad y a explorar los misterios de la existencia humana. Su legado perdura como una invitación a adentrarnos en los laberintos de nuestra propia imaginación y a descubrir nuevas posibilidades.
Hoy en día, sus se encuentran entre las obras más valoradas y buscadas en el mercado del arte. Su influencia se extiende más allá de la pintura y ha inspirado a escritores, cineastas y artistas de diversas disciplinas.
Originally published at https://artemartinprieto.com/on August 10, 2023.
2 notes · View notes
shaddad · 2 years
Photo
Tumblr media
a barca das garças da pintora surrealista leonora carrington (1917-2011)
9 notes · View notes
Text
Tumblr media
 #EspacioAtemporal
🖼 “MI CUERPO ES EL POEMA” 🎨🖌️
💥 Exposición que nos presenta una serie de serigrafías realizadas en técnica mixta, nacidas de la relación de la pintora con los poemas del libro "Poeta en Roma tomo II", homenaje a Jorge Eduardo Eielson.👩📖
👤 Artista: Patricia Orbegoso-Artista Plástico
Tumblr media
🖼 “MOMENTOS PARA RECORDAR” 🎨🖌️
💥 Exposición que nos presenta los trabajos recientes de la artista plástica, quien explora la figura femenina y situaciones cotidianas desde lo figurativo con toques surrealistas.👩
👤 Artista: Violeta Block [ENSABAP]
© Producción: Cultura Miraflores.
Tumblr media
📌 INAUGURACIÓN:
📆 Viernes 26 de Abril
🕖 7:00pm.
🏪 Sala Siete Setenta y Sala Alicia Cox de Larco del Centro Cultural Ricardo Palma (av. José Larco 770 - Miraflores)
Tumblr media Tumblr media
👪 Visitas: Lunes a Domingo [Hasta el 19 de Mayo]
🕙 10:00am. a 9:00pm. 🚶‍♀️🚶‍♂️ Ingreso libre
0 notes
Text
Andrea Cowch- Vaca-Una imaginación desbordante. ¿Pocos hombres y muchos animalitos?
Tumblr media
Las historias y la inspiración detrás de sus pinturas "provienen de las emociones y experiencias de la vida, lo que da como resultado imágenes narrativas y alegóricas que ilustran los paralelismos entre la experiencia humana y los misterios del mundo natural. El solitario y desolado paisaje americano que abarca los temas de las pinturas sirven como una exploración de la santidad de la naturaleza y un reflejo del alma humana, que simboliza todas las cosas poderosas, frágiles y eternas.
6 notes · View notes
formerleopard · 7 months
Text
Canallas hechos pedazos, adoradores de la muerte, necrófilos
Mi pedaleo es una manifestación potente de libido, energía vital. El funcionamiento de mi organismo es óptimo, protege a mi psiquis y fortalece su funcionamiento, mi salud mental, me reporta una apariencia masculina y viril, el porcentaje de grasa corporal en mi anatomía es bajo, el porcentaje de masa muscular es muy adecuado…
Individuos que padecen patologías narcisistas se sienten muy lastimados en mi presencia, igual que su harén de enamorados, sus nubes de maricas, monos voladores. Quienes me atacaron sellaron sus respectivos destinos, firmaron sus sentencias de muerte.
Tumblr media
Laura, mujer en sus tardíos años 50s, pintora a la que los conocedores califican su obra de surrealista. Psicosis. Putería. La inmunda puta demente exhibe una anatomía deforme, mujerzuela horrorosa. Su esposo se siente agobiado, sus problemas son superiores a sus fuerzas y ello lo orilla a poner fin a su vida, a cometer suicidio.
Tumblr media
Conocí a una fotógrafa de nombre Cecilia en noviembre de 1998. Ya le patinaba (expresión coloquial para tachar a una persona de “loca”). Meses antes, ella había hecho un performance en el que se rapaba la cabeza. Hoy tiene el aspecto de una mujer muy fea, busca proyectar una imagen muy estrafalaria, llamar la atención de una manera grotesca.
los archivos del olvido                   desvanecer lo lejano                       la sombra del fantasma
 El hijo del dueño y fundador de esa empresa farmacéutica es un niño bonito, un hombre sin atributos. No hizo nada con su vida.
Mi padre nunca lo conoció, pero lo tuvo en mente cuando me llamó junior y me llevaba en su mente con la imagen de un pequeño príncipe que vive rodeado de lujos, delicado, carente de valor, de hombría, de fuerza, de virilidad.
Vete con mi padre, Alejandro. Tú jodiste todo y es justo que vayas con el padre psicópata que tuve a chingar a tu madre y la de él; par de narcisos incestuosos con vocación Edipo.
Pégate un tiro                                 la QFB, hembra delincuente que secuestró a la empresa es otra narcisista
narcisismo           necrofilia             vínculos incestuosos
Psicóloga Marcela, sumida en la burocracia podrida, puta fea, impúdica, adúltera, corrupta desvergonzada.
Esa hembra sobrevivió
La otra hembra, de características similares, QFB de profesión, egresada (con honores) de una universidad pública no va a sobrevivir.
Servicios médicos         -----   productos farmacéuticos
Se cae la edificación, aplasta y sepulta a sus moradores.
Vacunas Covid 19, una idea y proyecto genocida de un magnate de apellido Gates. Mata a dos putas, con cientos (tal vez miles) de millones de otros habitantes de este planeta.
Cadáveres caminan, se alimentan, duermen y respiran, también defecan.
Muchas personas tienen apariencia de cadáveres porque su destino es desplomarse de súbito ante la mirada indiferente de quienes no somos necrófilos, no rendimos culto a la muerte, sino a la vida. Carácter biófilo.
0 notes
schooloffeminism · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderón (Coyoacán, Ciudad de México, 6 de julio de 1907- Ciudad de México, 13 de julio de 1954), conocida como Frida Kahlo, fue una pintora mexicana. Su obra gira temáticamente en torno a su biografía y a su propio sufrimiento. Fue autora de 150 obras, principalmente autorretratos, en los que proyectó sus dificultades por sobrevivir. También es considerada como un icono pop de la cultura de México.
Su vida estuvo marcada por el infortunio de sufrir un grave accidente en su juventud que la mantuvo postrada en cama durante largos periodos, llegando a someterse a hasta 32 operaciones quirúrgicas. Llevó una vida poco convencional.
La obra de Frida y la de su marido, el pintor Diego Rivera, se influyeron mutuamente. Ambos compartieron el gusto por el arte popular mexicano de raíces indígenas, inspirando a otros pintores mexicanos del periodo posrevolucionario.
En 1939 expuso sus pinturas en Francia gracias a una invitación de André Breton, quien intentó convencerla de que eran «surrealistas», aunque Kahlo decía que esta tendencia no correspondía con su arte ya que ella no pintaba sueños sino su propia vida. Una de las obras de esta exposición (Autorretrato-El marco, que actualmente se encuentra en el Centro Pompidou) se convirtió en el primer cuadro de un artista mexicano adquirido por el Museo del Louvre. Hasta entonces, Frida Kahlo había pintado solo privadamente y a ella misma le costó admitir que su obra pudiese tener un interés general. Aunque gozó de la admiración de destacados pintores e intelectuales de su época como Pablo Picasso, Vasili Kandinski, André Breton, Marcel Duchamp, Tina Modotti y Concha Michel, su obra alcanzó fama y verdadero reconocimiento internacional después de su muerte, especialmente a finales de los años de 1980 y principios de 1990 por coleccionistas como la cantante Madonna.  
https://www.schooloffeminism.org/post/frida-kahlo-pintora-mexicana-reconocida-como-un-icono-pop-de-la-cultura-de-m%C3%A9xico
5 notes · View notes
suenosyfantasmas · 1 year
Text
Remedios Varo y los gatos.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Arte: Remedios Varo. España, (1908) - México, (1963). Pintora surrealista, escritora y artista gráfica.
Fuente: Pinterest.com
Sueños y fantasmas. El arte de soñar.
139 notes · View notes
vqtblog · 9 months
Text
Paco Cerda: Remedios Varo: en el taller de los sueños de una moderna inmortal
La pintora surrealista exiliada en México resurge en un volumen que compila toda su obra escrita y en una gran exposición en Chicago que explota su lado esotérico Leer Artículo
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
Text
Frida Kahlo: A Força da Expressão Artística em Meio à Adversidade
Tumblr media
Frida Kahlo foi uma pintora mexicana que é mais conhecida por seus autorretratos e por sua exploração de temas de identidade, gênero e política. Seu trabalho é frequentemente descrito como surrealista, mas ela rejeitou esse rótulo, dizendo que suas pinturas eram apenas um reflexo honesto de sua própria vida e experiências. Kahlo nasceu em Coyoacán, Cidade do México, em 1907. Ela era uma criança doente e contraiu poliomielite aos seis anos, o que deixou uma sequela permanente em sua perna. Em 1925, ela sofreu um acidente de ônibus que resultou em graves lesões, incluindo uma coluna vertebral fraturada, uma pelve quebrada e um pé dominado. Ela passou os próximos anos em uma cama de hospital, e foi durante esse período que ela começou a pintar. As primeiras pinturas de Kahlo foram amplamente influenciadas pelo trabalho dos grandes mestres, mas ela desenvolveu seu próprio estilo único, caracterizado por suas cores vibrantes, uso de simbolismo e foco no corpo humano. Suas pinturas frequentemente exploravam suas próprias experiências pessoais, incluindo sua infância, seu relacionamento com seu marido, Diego Rivera, e sua própria dor física e emocional. O trabalho de Kahlo não foi bem recebido pelo estabelecimento artístico mexicano inicialmente, mas ela acabou ganhando reconhecimento internacional. Ela teve sua primeira exposição individual na Cidade do México em 1953, e passou a expor seu trabalho em todo o mundo. Ela faleceu em 1954, aos 47 anos. O trabalho de Kahlo continua popular e influente até hoje. Ela é considerada uma das artistas mais importantes do século XX, e suas pinturas são algumas das mais reconhecidas no mundo. Seu trabalho é celebrado por sua honestidade, beleza e poder de transmitir a experiência humana. Aqui estão algumas das pinturas mais famosas de Frida Kahlo: As Duas Fridas (1939): Esta pintura retrata duas versões de Kahlo, uma vestida com roupas tradicionais mexicanas e outra com roupas ocidentais. As duas figuras estão conectadas por uma artéria e cada uma segura um retrato da outra. A pintura é uma poderosa exploração da identidade de Kahlo e seu relacionamento com o México. Autorretrato com Colar de Espinhos e Beija-flor (1940): Esta pintura é um autorretrato de Kahlo usando um colar de espinhos e um beija-flor pousado em seu ombro. O beijo-flor é um símbolo de vida, e os espinhos representam a dor e o sofrimento de Kahlo. A pintura é uma expressão poderosa da resiliência de Kahlo diante da adversidade. Diego e Eu (1949): Esta pintura retrata Kahlo e seu marido, Diego Rivera, como gêmeos siameses. As duas figuras estão unidas pelo coração, e cada uma tem um olho fechado. A pintura é uma imagem complexa e ambígua que pode ser interpretada de várias maneiras diferentes.   O trabalho de Frida Kahlo é um testemunho de sua força, criatividade e habilidade de transformar sua dor em arte. Suas pinturas são um poderoso motivador da capacidade humana de suportar e criar beleza mesmo diante da adversidade. Leia: O Valor Inestimável do Tempo: Uma Lição de Vida na Fazenda Read the full article
0 notes
praza-catalunya · 11 months
Text
Lynette Yiadom-Boakye, pinturas para identidades
O Museo Guggenheim de Bilbao ten o acerto de presentar unha mostra da artista Lynette Yiadom-Boakye, unha importante pintora á procura de identidades africanas. A exposición temporal permite coñecer as peculiaridades -poéticas e reivindicativas- desta creadora. Creadora que tamén se fai a pregunta Se puideses mudar a historia, que farías?
Lito Caramés
Tumblr media
Yiadom. Harbour The Anointed, 2020
Lynette Yiadom-Boakye. Ningún ocaso tan intenso. Poesía, música
4. Cadaquén ten dereito a cometer erros. / 5. Cadaquén ten dereito a ser único. / 6. Cadaquén ten dereito a amar. /  8. Cadaquén ten o dereito de ser normal e corrente e descoñecido. / 22. Cadaquén é responsable da súa liberdade. (Algúns dos 41 artigos da constitución do barrio Uzupis (barrio dos artistas) da cidade de Vilna, Lituania).
A figura da artista Lynette Yiadom-Boakye (London, 1977) é especialmente atractiva. É unha persoa que escribe e pinta e debuxa. Nas súas pinturas, por exemplo, os títulos non son o convencional complemento que calquera outro artista emprega para indicar que é o que se representa naquel lenzo. Non. Os títulos das pezas de Yiadom son poesía. A poesía vén sendo algo primordial para os seres humanos, non se trata só de reflectir emocións, de conxurar sentimentos ante os avatares da vida. Non. É algunha cousa máis fonda; tan fonda que a densidade do poema pode xerar mesmos pensamentos, ideas novas. Quen ben sabía estas cousas era Fernando Pessoa, o inmenso poeta lisboeta, que mesmo se burlaba da súa persoal e perenne necesidade de pasar ao escrito aqueles pensamentos, torturas mentais ou sensacións máis epidérmicas. Tan dese xeito que encirraba heterónimos para xogar coa propia identidade, ou mesmo se mofaba de si propio (e mais dos seus traballos) confesando nalgúns dos seus inmortais versos: O poeta é un fingidor / Finge tão completamente / Que chega a fingir que é dor / A dor que deveras sente. A propia artista ten afirmado escribo sobre o que non podo pintar e pinto o que non podo escribir.
Tumblr media
Yiadom- Above The Heart And Below The Min, 2021
Para Lynette Yiadom a poesía é necesidade. E tal aserto atópase nos títulos das súas composicións pictóricas. Yiadom é artista figurativa; mais poderíase dicir que nas cualificacións que atribúe aos cadros é de todo abstracta: pinta figuras humanas, si, pero non retratos; figuras xenéricas, impersoais, e a esas persoas que xorden das telas dálles uns títulos que (para quen observa, alleo ás preocupacións da autora, ignorante da música que podía estar escoitando no intre de crear, descoñecedora do poema que tiña nos miolos) aterran alí desde ouro planeta. Por exemplo: Sobre el corazón y bajo la mente (Above The Heart And Below The Mind) ou Carnicerín Cejudo (Aquatic Warbler); Laberinto (Maze) ou tamén Acoger a los ungidos (Harbour The Anointed). Tal feito non é tan novidoso como pode crerse. O gran pintor (e finxidor) René Magritte, persoa intelectualmente rico e formado declarou nunha entrevista que os títulos das súas pezas tan evidentemente surrealistas non son explicacións, e os cadros non son ilustracións do título. A relación entre ambos é de natureza poética. É dicir, que están en xogo só certos atributos dos obxectos que normalmente son ignorados pola conciencia, pero que en ocasións, por acontecementos extraordinarios non explicables racionalmente, chegan a presentirse.
Para completar unha miga as contornas vitais de Lynette Yiadom cómpre saber a súa constante relación coa música. A artista ten afirmado en máis dunha entrevista que para ela a música é outra fonte de inspiración moi potente. As pezas de músicos como Nina Simone ou Miles Davis axúdanlle a concentrarse nas súas creacións plásticas e, en certas ocasións, mesmo veñen sendo parte da carga orixinal que as musas deitan nos miolos da artista. Por iso que escoitando a peza de Miles Davis, So What, quen observe as pinturas de Yiadom ten unha boa compañía. De certo, a mesma creación do máxico trompetista de Illinois semella estar artellada para que Lynette Yiadom non se atope no brumoso London tan afastada das súas orixes ghanesas. So What. “E que...”, con interrogación ou sen ela, que veñen ser dous significantes diferentes. O pousón ritmo da peza musical, a cadencia queixosa da trompeta, acaen perfectamente ás cores e figuras universalizadas de Yiadom. Tamén admite recibir influencias e referencias do cinema. Directores como Haneke, Chabrol e mesmo Almodovar (se quen confesa ter visto todos os seus filmes) están por tras das súas estéticas plásticas.
Ao comezo deste apartado constan algúns artigos da peculiar e fermosa Constituición do barrio de Uzupis de Vilna. É o barrio bohemio, dos artistas, e procuran ter independencia dentro da capital de Lituania. Posiblemente esa combinación de liberdade e responsabilidade individual que preconizan os artistas dese barrio báltico lle acaia ben a Lynette Yiadom-Boakye. As súas creacións e o fondo ideolóxico que respiran van por eses eidos do compromiso social, político e colectivo.
Tumblr media
Yiadom. Aquatic Warbler, 2021
Lynette Yiadom-Boakye. Ningún ocaso tan intenso
BONEYARD / alarms clocks wake the dead on judgment day  / kerosene lamps light the path to glory  / the last cup, plate and spoon used by the departed should be placed on the grave. (Texto da fotógrafa Carrie Mae Weems na serie Sea Islands, 1991).
As pezas da pintora e escritora  Lynette Yiadom-Boakye pódense disfrutar agora na antolóxica que ofrece o Museo Guggenheim de Bilbao (Lynette Yiadom-Boakye. Ningún ocaso tan intenso). As más de 70 obras -entre pinturas e mais debuxos- brindan unha panorámica excelente dos traballos desta muller (de orixes ghaneses) nada en London, onde segue a residir, e tamén son bo baremo das súas implicacións nas reivindicacións sobre as comunidades africanas que habitan países europeos (en especial o Reino Unido). Yiadom vén sendo a segunda artista máis nova que logra ter unha exposición individual, monográfica, no Museo Guggenheim. Neste vídeo unha panorámica da mostra.
Yiadom é unha reputada artista, coñecida pola súa teima de pintar figura humana, de ambos sexos, captados en intres cotiáns -xa felices, xa de soidade, xa en perfecta harmonía con compañeiros e compañeiras. Son persoas sempre de orixe africana; africana subsahariana. Sempre persoas anónimas, prototipos de personaxes, non retratos. Yiadom non traballa con modelos non procura retratos. Por contra remexe en revistas ou mesmos lembranzas para definir aquela persoa triste, aquela outra que semella estar soa no mundo. A técnica, dentro do que se considera a pintura figurativa, foxe moito da precisión, do detallismo, e aposta por trazos amplos, polas pinceladas desinhibidas e grosas; empregando con preferencias as cores escuras. Tales figuras humanas destacan en primeiros planos sobre fondos pouco definidos, como se non tivesen importancia e que só serven para enmarcar tales seres humanos. Se a estas reiteradas características estéticas e plásticas se engaden eses títulos fantásticos, poéticos, as obras semellan arrincar dun realismo sociolóxico identitario para camiñar cara eidos abstractos, pouco definidos. É dicir, non é doado situar a tales personalidades en espazos concretos, nin en tempos específicos.
Tanto polas figuras humanas que se van atopando nas súas telas como polas características como son presentadas, as pezas de Yiadom convidan á reflexión, deixando (combinado cos títulos tan peculiares) que quen observa con atención as creacións desta artista poida deixar ceibe a súa imaxinación para rematar de compor as obras. Persoas inadaptadas ás sociedades occidentais?, xentes contentas de vivir nesas comunidades que se van xestando en lugares europeos? ¿Pretende Yiadom chamar a atención sobre as masacres que viven moitos seres humanos que foxen de guerras, da miseria nas que os imperialismos deixaron a tantas e tantas rexións de África? A ver se vai ter razón o poeta Rimbaud cando iniciaba o deu poema Voyelles (1870) atribuíndo á vogal “a” a cor negra, e A noir, E blanc, I rouge, U vert, O bleu : voyelles, / Je dirai quelque jour vos naissances latentes: / A, noir corset velu des mouches éclatantes / Qui bombinent autour des puanteurs cruelles, / Golfes d’ombre;...
Tumblr media
Yiadom. Maze, 2021
Evidentemente as creacións de Yiadom -xa pola propia vontade da autora, xa polo contexto onde son producidas, teñen un claro contido ideolóxico, un transfundo político e reivindicativo. Cando periodistas lle comentan estes extremos, Yiadom habitúa a dicir que ela vive onde e como vive e que nas súas obras -xa literarias, xa pictóricas- emerxe todo aquilo que a envolta, sobresae a súa vida.
A implicación social que reflicte Yiadom nas súas obras xa literarias, xa pictóricas, é paralela á que sempre tivo a fotógrafa norteamericana Carrie Mae Weems, aínda que cunha diferencia de óptica e perspectiva. A fotógrafa, importante fotógrafa reivindicadora dos dereitos civís das persoas afroamericanas de sempre, non retrata persoas anónimas, nin prototipos sociais. Weems aposta tamén polas escenas cotiás, pero enfocando a cámara cara si propia ou arredores máis próximos: familia, amizades, etc. Polo demais hai ben similitudes entre os traballos dunha e mais doutra. A reclamación da identidade; o dereito a seren que son.
Ata comezos deste ano 2023 púidose ver e admirar no KBR da Fundación Mapfre a mostra Carrie Mae Weems. Un gran giro de lo posible, unha xigantesca antolóxica desta fotógrafa, que compartiu sede por varios lugares da cidade de Barcelona: a Fundación Colectania e o MACBA. Nas creacións de Weems sempre houbo unha constancia: evidenciar a vida, a experiencia, pasada e actual, das persoas que conforman a comunidade afroamericana nos EEUU. Carrie Mae Weems suma a esta permanente procura das identidades, de crítica contra estereotipos, contra discriminacións, -pola súa condición de muller- a preocupación polos temas de xénero. Ser do colectivo afroamericano e muller, nese país (e en moitos outros) comporta vivir unha realidade moi dura. Unha das preguntas que a propia fotógrafa afirma terse feito moitas veces é: Se puideses mudar a historia, que farías? Esa reflexión ten dirixido boa parte dos seus traballos: visitar o pasado, estudalo, e mirar de que non se volva repetir. Nos anos 90 traballou arreo na serie From Here I Saw What Happened And I Cried, un exhaustivo traballo sobre a trata de escravos e escravas africanas levadas por europeos a América.
Abundando na procura de identidades, e en ver o xeito de reescribir o pasado con outras cordas, a comezos dos anos 40 o poeta venezolano Andrés Eloy Blanco publica o poema Píntame angelitos negros, obra que logo será popularizada como canción (Angelitos negros), cantada entre outros por Antonio Machín. Pois ben, os primeiros versos do poema e canción din así: Pintor nacido en mi tierra / con el pincel extranjero / pintor que sigues el rumbo / de tantos pintores viejos. A seguir versos máis coñecidos. Que vén dicindo o poeta nesta entrada? Vén dicindo o mesmo que a fotógrafa citada e mais ca Yiadom: a historia da arte (a historia da arte europea) é unha historia branca. Tamén patriarcal. E contra iso tamén van as pinturas de Lynette Yiadom; a pintora tamén quere responder á pregunta Se puideses mudar a historia, que farías? Os catro primeiros versos da popular canción son desmitificadores, rachadores de relatos do pasado.
Lito Caramés
EXPOSICIÓN: Lynette Yiadom-Boakye. Ningún ocaso tan intenso.
Museo Guiggenheim, Bilbao
ata o 10 de setembro de 2023
1 note · View note