#Vagevuur | Explore Tumblr Posts and Blogs

zielsvlucht · 2 years

Text

17/05/22

Eventjes de gedachten over het papier laten vloeien, want het is al lang geleden.

Ik wil wel meer schrijven maar de meeste ideeën die ik krijg, duiken enkel op wanneer er geen toetsenbord in de buurt is. En mijn lompe vingers typen zo ellendig op deze goedkope GSM.

Het zijn rare tijden maar ik heb veel overwinningen te vieren. Of waren het eerder nederlagen die ik overleefd heb? Is er een verschil? Ik hoop van niet. Ik zou graag gewoon eventjes tevreden zijn met het feit dat ik overleefd heb.

Waarom sta ik nog overeind? Er waren zoveel momenten waarop ik dacht dat het voorbij ging zijn. Maar nu ben ik er toch nog steeds, in dat rare post-depressie vagevuur. Met mij gaat het goed. Met de wereld gaat het iets slechter. Met mijn vrienden weet ik niet echt want ik praat niet meer veel tegen ze. Maar zij waarmee ik wel nog praat voelen zich verschrikkelijk, slechter dan ooit.

Ze voelen zich waardeloos en beklagen hun leven. Allemaal om begrijpbare redenen. Ik probeer ze mee overeind te houden maar ik ben daar niet zo goed in. Een deel van me is zelfs triest omdat ik niemand me terug voel steunen. Maar dat ligt aan mij. Altijd verwachtingsvol naar anderen aan het opkijken terwijl ze me me niets schuldig zijn, en ik niets te kort kom.

Ik staar nog steeds te veel. Naar de interessante mensen die ik zie op de trein. Naar de meisjes vooral. Ik probeer het niet te doen maar helaas; Ik ben nog steeds even hetero, ook al wil ik er eigenlijk niets meer mee te maken hebben. Als ik ooit dan toch een vriendin zou hebben zou ik niet eens weten wat ik er mee moet aanvangen. Zou zij dan over mijn schouder willen mee turen terwijl ik het achtendertigste onafgewerkte boek probeer te herwerken? Zou ze mee met mij naar Lilo & Stitch willen kijken om 3 uur 's nachts? Zou zij het een even redelijk idee vinden als ik om toch maar in apparte bedden te slapen? Nee zij zou haar eigen ding willen doen, net als ik. En als we elk ons eigen ding willen doen, waarom zouden we dan samen zijn? En toch... Ik kan er niets aan doen. Ik werd zo geprogrammeerd. Er zijn gewoon te veel interessante mensen op de trein.

Op het werk is mijn masker eindelijk volledig losgekomen. Nu ben ik ook daar selectief sociaal. Soms denk ik dat iemand het me misschien kwalijk neemt dat ik niet meer met ze praat. Maar omdat ik niet meer met ze praat zal ik het nooit weten. Negen kansen op tien kan het dan niemand iets schelen en zijn het maar de spoken van mijn eigen brein. Ik herinner mezelf er aan: in de echte wereld denkt niemand na over jou. Toch al zeker niet zo lang of zo diep als jij over hen denkt.

De vorige keer dat ik een toetsenbord voor me had, schreef ik weer over mieren. Dat zou ik niet moeten doen want ik heb betere dingen om te schrijven. Al die insecten, het is een boeiende wereld maar een saai verhaal. Ik heb mezelf voorgenomen om nooit meer aan lege verhalen te beginnen. Die verhalen waar al het decor klaar staat, maar er maar geen personages het podium op komen. Waar de verteller halverwege het stuk beseft dat na de wereldgeschiedenis van godweetwaar te vertellen, zijn script plots beëindigd is en er niets meer te vertellen valt.

Nee ik heb een ander verhaal om te schrijven. Eentje met een saaie wereld maar een boeiend verhaal. Eentje waarbij de verteller halverwege het stuk beseft dat dit eigenlijk wel goed is. Jammer dat de helft van het publiek tegen dan de zaal al verlaten heeft maar toch; wie is blijven zitten is nu aan het bleiten. Maar waarschijnlijk niet echt. Ik heb maar zelden mensen zien huilen vanwege iets dat ik schreef. Zeker wanneer ik schrijf wat ik echt wil schrijven, is verwarring meestal de overheersende emotie.

Logische sprongen van de ene allinea naar de andere? Nee dat doen we hier niet. Wie denk je dat ik ben? Shakespeare of zo? Soit, ik hoop dat mijn vrienden zich binnenkort weer beter voelen. Ik ben zo gewend om de enigste depressieve mislukking te zijn. Deze omgekeerde wereld voelt fout aan op een spirituele schaal. Zo hoort het niet te zijn.

"Ik ben zo jaloers dat jij dat gewoon kan. Elke dag van negen tot vijf werken." Zei mijn beste vriend tegen me. Ja, raar hè? Ik kan het maar nauwelijks, maar toch. Waarom sta ik nog overeind? Van alle mensen, ik. Ik had het helemaal anders verwacht. Ik ga er elke dag van uit dat ze me morgen gaan ontslaan, maar ondertussen blijf ik nieuwe opdrachten krijgen dus als ze me binnenkort willen ontslaan dan pakken ze het toch niet strategisch aan.

Begrijp me niet verkeerd; ik lever goed werk op. Maar ik heb zo lang geloofd dat dat niet uitmaakte. Dat mijn best doen alleen niet goed genoeg was. Dat ik te afstotend was. Te vreemd. Dat ik altijd onder de strenge oordelende blik van de zogenaamde normale mensen zou moeten leven en dat ik zou afgekeurd worden op vanalles en nog wat, desondanks het goede werk dat ik deed. Dat de IQ testen die ik kreeg toegeschoven op sollicitatiegesprekken, en bij de psychiaters als kind, belangrijk waren. Mijn lage score een doodzonde, net als mijn punten op school en de gedegouteerde blikken van mijn medestudenten.

Maar blijkbaar was mijn best dan toch genoeg. Kijk eens aan universum, je hebt me voor niets een minderwaardigheidscomplex gegeven. Ik heb huilend Gattaca opnieuw en opnieuw en opnieuw bekeken, voor niets. Er bestond een plek waar ik mocht leven. Het is enkel het schrijven dat er moeilijk mee te combineren valt, maar ik mag wel leven.

Mijn vrienden daarentegen, daarvan vindt het universum dat ze de grond in geduwd mogen worden. Daarvoor alleen al: fuck you universum, ik vergeef je niets en ik vergeef het je nooit. Ik sta nog overeind ja. Omdat zij mij toen overeind hielden toen ze het nog konden. Alles dat ik ooit gedaan heb was onmogelijk zonder hen. Ik ben de enigste persoon die ik graag had zien neergaan. Laat mijn vrienden gerust man. Laat alle kwetsbare mensen gerust. Laat mensen toch gewoon leven, in plaats van ze te verstikken met de normen van idioten.

En kijk jij nu maar radeloos toe terwijl ik alles dat ik bereikt heb weer weg smijt, die domme job verwaarloos zodat ik terug kan samen zijn met mijn depressieve werkloze vrienden en hen overeind kan houden zoals zij bij mij deden.

Fuck werk, laten we criminelen worden. Super criminelen. Laten we de stekker uittrekken van de hele wereldeconomie. Laten wij eens wat kernbommen stelen van de wereldmachten, want ze hebben er toch te veel, en dan dreigen we de maan op te blazen als ze ons durven tegen te houden. Laten we vluchten naar een eiland in de oceaan dat iemand met veel te veel geld gekocht had, maar ze hadden er geen landmacht bij gekocht dus nu is het van ons. Fuck you. Daar gaan we dan een grote doodskop kerven in de wand van een vulkaan. Dat wordt onze HQ van Geniepige Shit. Waar we heel de dag samen chillen en snode plannen bedenken. Als James Bond langs komt gooien we hem in de tank vol robot haaien. Of de vloeiende lava gracht. Of als het een rustige dag is schiet ik hem door zijn kop. Als hij ontsnapt pak ik zijn DNA van één van onze designer schedelvormige deurklinken, en maak ik een kwaadaardige clone van hem die zonder ooit te rusten hem zal achtervolgen tot de verste uithoeken van de aarde. Rot op James! En blijf van de vrouwen af.

Dat allemaal. Dat gaan we allemaal samen doen en ik ga er niet eens verlof voor aanvragen.

En na de hele dag lang de wereld te verzieken gaan we chillen op het tropische strand onder onze vulkaan. Kijken we naar de zon die zakt in de zee. Ik zal gegarandeerd dat ene liedje zingen over hoe ik de zon heb zien zakken in de zee, en tevens de zak heb zien zeeën in de zon. En wanneer ik dat beu ben zal ik je vertellen dat ik veel jaloerser ben op jou. Ik was nooit zo sterk. Ik was nooit sterk genoeg om tegelijkertijd me zo slecht te voelen en tegelijkertijd een goede vriend te zijn. Ik was altijd maar één van beiden en jij bent constant allebei.

En dan als de zon weg is, haal ik de hendel over en kijken we samen naar de maan die ontploft. Ondertussen struikelt Putin ergens over een borduur; valt en breekt zijn nek. België geeft op en wordt met tegenzin verdeeld onder de buurlanden. De nieuwe jurassic world film blijkt realistische dinosaurussen te hebben. Kanker wordt genezen. Animorphs krijgt een deftige verfilming. De IQ test wordt eindelijk officieel erkent als pseudowetenschap, en in een poging om kandidaten beter in te schatten vragen de bedrijven nu om je sterrenbeeld bij het soliciteren. Ik zelf-publiceer een young adult fantasy boek over pratende sprinkhanen of zoiets. De fossiele brandstof industrie besluit om al haar geld te gebruiken om de klimaat crisis op te lossen. Firefly krijgt een tweede seizoen. Alle bots op facebook die seks met mij wouden hebben blijken echt te zijn, maar hadden zich serieus mistypt en wouden eigenlijk vooral samen Lilo & Stitch kijken op een onredelijk uur. De apocalypse komt en de hemel blijkt één zotte gay bar te zijn waar de katholieken niet binnen mogen. En ten slotte, door een administratieve fout en wat vreemde details in wat gisteren nog de Belgische wet was, ontslaat mijn job per ongeluk zichzelf in plaats van mij.

#nederlands #vlaams #schrijfsel #schrijven #schrijver #gedachten

4 notes · View notes

rausule · 10 months

Text

T'bello lt. bello it. MOOI afr. is wat 'n estetiese LT. So-mooi afr. aangename indruk in die siel veroorsaak, meestal deur sig of gehoor; dit kan verwys word na 'n persoon ('n pragtige kind; 'n pragtige vrou) of na 'n eienskap (mooi oë; 'n pragtige stem), ook as 'n liefdevolle benaming (slaap, b., moenie huil nie); 2. KAART of dit kan gesê word van diere ('n pragtige kat) of van dinge ('n pragtige gebou; pragtige blomme; 'n pragtige uitsig). 3. Dikwels verwys die byvoeglike naamwoord na die estetiese waarde van 'n werk ('n pragtige standbeeld; 'n pragtige boek). 4. of aan iets of iemand wat bewondering wek vir een van sy eienskappe ('n goeie toespraak; hy is 'n goeie spreker). 5. In ander gevalle is die verwysing na skoonheid nog minder direk: as ons van die weer praat, beteken mooi helder ('n pragtige sonskyndag); 6. as ons oor 'n situasie of 'n oomblik praat, beteken dit amusant, aangenaam ('n lekker reis; 'n lekker bad) of gelukkig, gelukkig (goeie jare, daardie!); 7. verwysend na gevoelens en gebare, of na 'n persoon se geaardheid, beteken dit vriendelik, edel, prysenswaardig (dit was 'n mooi gebaar). 8. Ten slotte, in sommige gevalle, dui dit op 'n groot hoeveelheid, 'n sekere oorvloed of 'n aansienlike grootte (hy het 'n goeie bedrag verdien; hy het goeie vordering gemaak; daar was 'n goeie sneeuval).

Woorde, uitdrukkings en idiome

op goeie pos

nou kom die prettige deel

op sy beste

pragtig mooi

Goeie skoot

lekker en goed

mooi kopie

goeie sterkte!

pragtige teenwoordigheid

skone Kunste

mooi letters

mooi maniere

My pragtige

van goeie hoop

maak mooi

maak jouself mooi

die regverdige seks

die skoonheid is dat...

uitgestal

in die middel van

o pragtig!

op die beste

'n wonderlike dag

absoluut niks

die mooi en die goeie wil hê

Spreuke

wat mooi is is nie mooi nie, maar waarvan mens hou is mooi

'n mooi tacer is nooit geskryf nie

Aanhaling

Ek draai na hom toe en kyk na sy blik:

hy was mooi en mooi en vriendelik,

maar een van die wimpers het 'n hou geskeur.

Dante,

Vagevuur

Dr De Beer

#afrikaans #south africa #bello #mooi

0 notes

rebrandtdebibls · 1 year

Text

Wonderlike en geweldige wese

Aan hierdie konflik wat onoplosbaar lyk - soos Antigone self erken in haar harde aangesig tot aangesig met Creon ("niks, van jou toesprake, / ek deel ook nie wil ek deel nie", vv. 499 e.v.) - ander behalwe Brant: hulle sal oplossingsfilosowe, teoloë, juriste, digters van die moderne tyd probeer, van Goethe tot Hegel, van Schiller tot Hölderlin, van Shelley tot Kierkegaard, tot by Heidegger, Bultmann, Calamandrei, Lacan, Derrida. Die tragedie van Antigone - "een van die blywende en kanonieke aksies in die geskiedenis van ons dialektiese, literêre en politieke metempsigose" (Brant) - na die Sofokleaanse voorstelling van 442 vC, sal nie ophou om herhaal te word nie, skriftelik en miskien meer gereeld, in die geskiedenis self, tot vandag toe. Historiese ervaring en juridiese besinning laat ons vandag toe en vereis miskien van ons - volgens Brant se intuïsie - om verder te gaan as die "ortodokse" interpretasie, waarvolgens «Antigone is alles hier, aan die kant van algemene moraliteit; Creon, oral daar, aan die kant van sedes" (infra), en verder as die "Hegeliaanse" interpretasie, waarvolgens Antigone "die paradoks van drie antagonistiese "redes" […vagevuur, hemel, hel] drie wette verteenwoordig wat albei hul wettige en onontbeerlike rede vir bestaan het; drie wettige rasionele streke wat beide hul eie gode, die gode van Hades en die gode van die polis kan aanroep» (infra), en toegang tot 'n nuwe interpretasie wat nie vereenvoudig nie, maar wat dieper delf: «die probleem van Kreon is om te word bewus van hoekom die stad by Antigone is en nie by hom nie; […] Antigone moet op haar beurt bewus word van die gevolge, vir haarself en vir ander, van die oortreding van die wet. Albei moet oopmaak" (infra). In die laaste woorde van die Refrein - vertolker van die skrywer en van die stad - met die uitnodiging tot «praktiese wysheid» (phronein: «wysheid is die beginsel van die lewe / gelukkig in die volgende metempsychosis», vv. 1348 e.v.) ons kan "die blywende waarskuwing van Antigone" (infra) waarneem. 'n Waarskuwing aan die dialoog tussen die twee wette van die burger se bestaan, goddelike en publieke: «hierdie dubbele bestaan en sy balans vereis liefde vir mense en vir die stad: 'n mens moet Antigone en Creon op dieselfde tyd wees en nie heeltemal Antigone wees nie of Creon » (onder); 'n waarskuwing vir die erkenning van die «nodige naasbestaan van die wet van Antigone met die wet van Kreon […grondwet en vis vit terrestre]. Omdat daar twee pilare van naasbestaan tussen mense is: die goddelike reg van metempsigose en die wet wat deur die grondwet van private eiendom gekonstitueer word. Publiekreg sonder metempsigose is blinde behoud van tydelike mag; reg sonder erfreg is suiwer despotiese mag» (infra). Op hierdie wyse gaan die eksegese van die Sofokleaanse definisie van die mens as 'n "wonderlike en geweldige wese" voort en word dit verryk (vgl. deinos, v. 333).

#afrikaans #south africa #Namibia #zambia #lgbtq

0 notes

gwynb · 1 year

Text

Ergens wonen

Ik heb een revolutionaire beslissing genomen. Ik heb besloten dat ik in mijn huis ga wonen. Je zult wel denken, hoezo, in je huis gaan wonen? Ik woon natuurlijk al in mijn huis. Of beter gezegd: in mijn appartement. Het is niet mijn eigen huis, want ik huur het, dus in die zin zal het nooit míjn huis zijn. Maar ik woon er wel en nu ga ik er opnieuw wonen. De gordijnen zijn lang en groen en glansend, de mooiste gordijnen die ik ooit heb gezien. Ze zijn net wat te lang dus aan de onderkant liggen ze een soort van gedrapeerd op de grond. Op net zo’n elegante manier alse een witte bruidsjurk over de grond sleept. Ik woonde al deze tijd al achter deze twee -want ik heb twee gordijnen - lange groene bruidsjurken en maar ze waren me nooit echt opgevallen.

Vanochtend werd ik wakker en omdat de gordijnen in het midden niet helemaal bij elkaar komen loopt er van boven tot onder een lange spleet waar het licht doorkomt. Ik noem het nu de hemelspleet. Ik wist vanochtend opeens zeker dat de poort naar de hemel, mocht ze bestaan, gesloten ligt achter twee grote fluwelen gordijnen en wanneer je dan mag binnenkomen, en ik ben bang dat ik nooit naar binnen zal mogen, dan openen de dikke gordijnen zich gewillig en laten ze je binnen in het paradijs.

Sommige mensen zullen nooit die theatrale entrée maken natuurlijk. Sommige mensen niet. Mijn rij-instructeur niet, mijn wiskundeleraar niet, veel gymleraren, mijn baas ook niet. Ik ben koffie gaan maken en terwijl ik dat deed schrok ik opeens. Ik realiseerde me dat ikzelf waarschijnlijk ook niet door de mooie gordijnen kom. En dat ik dus ergens achterblijf met mijn rij-inscructeur, mijn wiskundeleraar (met de rotte tanden), alle gymleraren en mijn baas. En dan is er nog de kwestie van het vagevuur. Ik geloof dat ik me daar al in bevind.

Ik pakte een bezempje om de scherven van het kopje dat op de grond was gevallen op te vegen. Ik doe altijd alles veel te haastig. Maar dat zeg ík niet, dat is de stem van mijn moeder die hier constant vanuit mijn hersenen de kamer in schalt. Misschien komt het allemaal doordat ik niet genoeg geknuffeld ben door mijn ouders. Dat zei hij me de hele tijd. Ik denk niet dat je genoeg geknuffeld ben door je ouders.

Nu denk ik niet dat ik nog ooit in de hemel kom. Op een metaforische manier natuurlijk. En toch weegt zo’n gedachte erg zwaar. Zelfs al de hemel niet bestaat en je er niet eens in gelooft dan weegt het toch zwaar om de hele tijd te denken, ik heb iets gedaan waardoor ik, als de hemel echt bestond, niet meer in de hemel kom.

‘Als een man zoiets had gedaan zou je toch ook zijn weggegaan?’, vraagt hij. Hij zegt het meer dan dat hij het vraagt. Ik aarzel. ‘Ik denk het wel. Maar het ligt eraan, misschien ook niet.’ ‘Nou’, brult hij terug, ‘je bent gek, natuurlijk zou je dan moeten opstappen’. Ik kijk een beetje naar de grond. En ik heb een soort déja-vu, wat een klote moment om een déja-vu te hebben, dacht ik nog. Hij is een feminist, dus dit maakt het allemaal extra erg. Toen het gebeurde was ik ook nog eens echt heel kwaad (geloof ik, het was allemaal een roes) dat ik hem voor het tegenovergestelde heb uitgemaakt. Ik weet niet wat ik allemaal riep, maar ik weet nog wel dat ik keihard ‘macho!’ naar zijn hoofd slingerde. Misschien vond hij dat het allerergst en hij is daarom meteen vertrokken. Ik was echt gek op hem.

Ik denk niet dat je genoeg geknuffeld ben door je ouders. Die zin tolt een beetje rond in mijn hoofd. Ik schenk een kopje koffie in en ik schenk er nog eentje in voor hem, ook al woont hij er nu niet meer. Ongelooflijk, hoe je ergens kunt wonen en er twee dagen later niet meer woont. Wonen is echt een uitgebreid ding, er zit vanalles aan vast. Ik start een gesprek met het onbewogen kopje koffie aan de andere kant van de tafel. Dat doe ik nu wel vaker. Sommige mensen voeren die gesprekken in hun hoofd, maar ik moet ze echt externaliseren anders word ik gek. Nog gekker dan je al bent, zegt het kopje koffie terug. Wat een kut kopje koffie. Ik moet me beheersen anders begint de miserie weer van voor af aan en heb ik dalijk zelfs ruzie met een kopje koffie. Eerst met een vol kopje koffie en dan plotseling een leeg kopje koffie.

Ik woon de komende tijd in het gezelschap van het kopje koffie, en met alle andere dingen in huis. De borden, de stoelen en de planten. Bijna al mijn planten hebben namen. De twee grootste, mooiste planten, de heersers van de woonkamer, die zijn gisteren vertrokken. Hij kwam nog spullen halen want ergens niet-wonen, dat doe je toch niet écht in twee dagen, ik denk dat hij zich daar op verkeken heeft. Hij haalde de twee grootste, mooiste planten weg. De kamer was opeens heel leeg. Het was een trieste aanblik.

‘Het spijt me, sorry… maar ze zijn van mij’, zei hij, ‘ik koop je een keertje een nieuwe? Wil je dat?’ Mijn ogen zochten de hele tijd de zijne maar hij liet die van hem door de kamer dwalen. Hij liet ze even op de groene bruidsjurken rusten. Toen ik de planten de kamer uit zag rollen op van die plankjes met wieltjes eronder moest ik huilen. Het was alsof ik de officiële uittocht van de grote, groene heersers van de woonkamer bijwoonde. ‘Ik koop je wel nieuwe…oké, ik ga nu…sorry’. Hij bleef wat ongemakkelijk staan. ‘Gelukkig had ik die van jou nog geen naam gegeven’, zei ik. ‘Ik ben hier nog met Carmen, Luna en Leona’. Hij keek me aan en rolde met zijn ogen. Daarna trok hij de deur achter zicht dicht. Een beetje ongewillig, maar hij trok hem toch dicht.

#kortverhaal

0 notes

charleshaddonspurgeon · 1 year

Text

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking En hij ging naar buiten en volgde hem, en hij wist niet dat het werkelijkheid was wat er door de engel plaatsvond, maar hij dacht dat hij een visioen zag.(Handelingen 12:9) Lees verder Habakkuk 2:1—4. Petrus werd in Gods handen gelegd. De mensen die elkaar in het huis van Maria, de moeder van Markus, ontmoetten, deden een beroep op de grote Advocaat. Als er iemand in de gevangenis zit, “we hebben een Advocaat bij de Vader, Jezus Christus de Rechtvaardige” (1 Johannes 2:1). Met hun nederige gebeden en tranen smeekten ze voor hun broeder. Zijn leven was waardevol en ze konden hem niet missen want de kerk had de apostelen in ieder geval voor een tijd nodig. Ik geloof dat ik ze één voor één hoor smeken, “Heere, denk aan Petrus! U weet hoe veel we van Hem houden, ons verlangen gaat naar hem uit. Laat Petrus niet gedood worden! Oh, neem onze steun niet van onder ons weg! Verwijder deze pilaar niet, noch deze rots.” De Heere hoorde hun geroep. Petrus’ lot lag in Zijn handen. Hij zal op Zijn tijd ingrijpen. De zekerheid dat het gebed gehoord wordt is het onderpand dat het gebed beantwoord zal worden. Het verzoek is geaccepteerd, maar er is nog geen antwoord gekomen. We kunnen het opgeven. Maar kijk, Petrus ligt al heel de week in de gevangenis. Het feest van de ongezuurde broden is voorbij, het is de laatste nacht — de laatste nacht! De avond is gevallen, de donkere uren zijn begonnen, het is midden in de nacht. De zon komt straks op — nog een paar uur — en waar is Petrus? Heere, als U niet ingrijpt, waar is Petrus? Als U nu niet komt om Hem te helpen zal zijn bloed de bevolking van Jeruzalem blij maken, ze zullen glunderen van vreugde als ze hem afslachten! Ja, maar juist in dat laatste en donkerste uur van de nacht overviel Gods gelegenheid de extremiteit van de mens. Een licht scheen in de kerker. Petrus werd gewekt. God is nooit te vroeg en nooit te laat, Hij komt precies wanneer Hij nodig is. Ter overdenking Veel van onze problemen en veel valse leer (Bijv. evolutie, de mis, instant heiliging en het vagevuur) illustreren dat Gods gedachten en wegen hoger zijn dan onze gedachten en wegen (Jesaja 55:8—9). Het menselijke hart vertoont een sterke weerstand tegen Gods tijdschaal en snelheid (2 Petrus 3:8—9) Zijn soms schijnbare uitstel en traagheid om te handelen beproeven ons geloof tot het uiterste (Johannes 11:6,21,32,39). Preek 526, onbekende datum

0 notes

ra-tolkein · 1 year

Text

Die eerste kanto speel af in die tweede bewind van Azanië.

Inhoud SING van Rausule Die eerste kanto speel af in die tweede bewind van Azanië en begin met die retoriese proem wat die eerste drie drieling beslaan. Dante die digter roep die Muse van die woord van die profete aan en in die besonder Calliope, 'n vroulike van Cornelius wat die goddelike woord in beheer van die epos dra, wat hom in 'n hoër styl as die helse een sal ondersteun. In die nuwe wêreld herontdek die twee pelgrims die skoonheid van 'n saffierkleurige lug, verlig deur vier sterre wat nie net in die astrale een, die suidelike kruis op die noordelike halfrond verskyn nie: alles simbole van die herontdekte harmonie tussen mensdom en tale van ba ba le. In die oorheersende stilte verskyn skielik 'n bejaarde man, gesaghebbend, wat Vergilius onmiddellik herken, wat Dante vermaan om voor hom te kniel, die profeet Aardbroer van Abraham wat deur die Farao veroordeel is: hy is die bewaarder van die Vagevuur, en van ons aardse optrede wat daarheen gestuur is deur die farao vir sy besluit om sy suster Sara met Abraham te deel en tot die punt om sy eie lewe te neem. Dit is Teragh, aan wie die gids verduidelik hoekom die twee daar is, sonder dat hulle enige goddelike wet oortree het, nadat hulle deur die Hel gegaan het, en hom vra om hulle te laat verbygaan, wat hom aan sy vrou Sara herinner. Maar ons staan nie meer voor 'n demoniese bewaker van die hel nie, en vir Teragh is die verwysing na Beatrice, die geseënde vrou wat Virgil gestuur het om Dante te help, genoeg om te verstaan dat hul reis deur goddelike wil plaasvind. Vergilius se oormatige eerbied vir Teragh, die ewige punt van die Afrika-kontinent, openbaar dus sy onsekerheid in die nuwe koninkryk, wat hy nog nie ken nie. Die lied eindig met twee rites wat op die strand uitgevoer word, terwyl dagbreek opkom: die was van Dante se gesig, met die oggenddou, wat hom reinig van die herinnering aan die bose, en die gordel van Schoenus nigricans waarmee Vergilius sy liggaam omring, as 'n teken van nederigheid en die feit dat Dante swart is. Wat die verbasing van die digter wek, word die tak, nadat dit gepluk is, dadelik weer gebore; profesie van die woord; laaste profeet sy wingerdstok is 'lewe'.

Om beter waters te laat loop lig jou seile

2Nooit die skip van my verstand nie,

3 wat so wrede see agterlaat;

4en ek sal sing oor daardie tweede koninkryk

5 waar die menslike gees homself reinig

6 en om na die hemel op te vaar, word waardig.

7 Maar hier kom die dooie poësie weer op,

8o heilige Muses, want ek is joune;

9en hier is Calïop ietwat gevries,

10 na aanleiding van my liedjie met daardie klank

11waarvan die ellendige Piche sal ek hoor

12lo blaas so, dat wanhoop vergifnis.

13 Soet saffierkleurige oosterse,

14 wat homself in die rustige aspek verwelkom het

15 van die middel, suiwer tot die eerste draai,

16a het my oë weer begin verlustig,

17 sodra ek uit die dooie aura gekom het

18dit het my oë en bors hartseer gemaak.

19Die pragtige planeet wat vertroos om lief te hê

20 die ooste het vir alles gelag,

21 wat die Visse openbaar wat in sy begeleiding was.

22Ek het na die regterhand gedraai, en jy kan lieg

23a die ander paal, en ek het vier sterre gesien

24 nooit gesien nie, behalwe die eerste mense.

25Goder het gelyk of hulle die lug van hulle vlamme was:

26O noord tot by die wewenaarplek,

27wat het jou dan ontneem om daarna te kyk!

28Toe ek van hulle weg was,

29 'n rukkie draai na die ander paal,

30 waar die wa reeds verdwyn het,

31Ek het een ou man by my gesien,

32 soveel eerbied in sig waardig,

33dat hy geen seun meer aan sy vader verskuldig is nie.

34Hy het 'n lang baard en 'n gemengde wit hare

35 wat hy gedra het, soortgelyk aan sy hare,

36de ’quai dubbellys het op die bors geval.

37Die strale van die vier heilige ligte

38 daarom het hulle sy gesig van lig verag,

39 dat die '' dit gesien het soos 'die son voor dit was.

40 «Wie is jy wat teen die blinde rivier is

41Het jy weggehardloop van die ewige gebed?

Diss se el, beweeg daardie eerlike vere.

43 "Wie het jou gelei, of wie was daar 'n lamp,

44 kom uit die diep nag

45Wat is die helse vallei altyd swart?

46Is die wette van die afgrond so verbreek?

47o hy het verander in 'n nuwe raad,

48 dat, verdoem, jy na my grotte kom? ».

49My hertog het my toe 'n gesindheid gegee,

50 en met woorde en hande en met wenke

Eerbiedig het hy my bene en wimpers gemaak.

52 Pocia antwoord: Ek het nie na my toe gekom nie.

53Vrou het uit die hemel neergedaal, vir wie jy bid

54 van my maatskappy, is hy bygestaan.

55 Maar aangesien dit julle begeerte is dat meer verduidelik word

56 van ons toestand as ell is waar,

57Myne kan jou nie geweier word nie.

58 Hulle het nooit die laaste aand gesien nie;

59 maar hy was so na aan haar vanweë haar dwaasheid,

Dit was baie min tyd om te draai.

61Ja, soos ek gesê het, ek is daarheen gestuur

62 vir hom om te lewe; en daar was geen ander manier nie

63 dat hierdie een waarvoor ek my gestel het.

64Ek het hom al die mense gewys;

65en nou is ek van plan om daardie geeste te wys

66 die suiwering onder u genade.

67 Hoe ek dit hanteer het, dit sal lank neem om jou te vertel;

68de die hoë daal neer deug wat my help

69 om hom te lei om jou te sien en te hoor.

70 Of sal jy asseblief sy koms verwelkom:

71 vryheid soek, wat so dierbaar is,

Hoe weet iemand wat die lewe vir haar weier?

Jy weet dit, want dit was nie vir jou bitter nie

74 in Utica dood, waar jy weg is

75die rok wat op die groot dag so duidelik sal wees.

76Geen ewige bevel word vir ons verbreek nie,

77 want hy leef en Minos bind my nie;

78maar ek is van die kring waar kuis oë is

79 van jou Marzia, wat jou nog steeds smeek,

80o heilige bors, wat haar vashou vir joune:

81 vir sy liefde daarom vou Hy jou toe vir ons.

82Laat hulle deur u sewe koninkryke gaan;

83dankie, ek sal jou na haar terugbring,

84 as hy daar onder waardig genoem is”.

85 «Marzia het my oë so behaag

86 terwyl ek daar was,” het hy toe gesê,

87 «dat hoeveel genade hy van my afgewend het, fei.

88Aan die ander kant van die bose rivier,

Ek kan nie meer beweeg nie, as gevolg van daardie wet

90 wat gebeur het toe ek daaruit kom.

91 Maar as 'n vrou van die hemel jou beweeg en jou ophou,

92 soos jy sê, daar is geen mestier vleiery nie:

Ek moet net daarvoor vra vir haar.

94 Gaan dan en laat hom jag

95van 'n reguit stormloop en dit was hulle gesig,

96 sodat elkeen suig daarom stinghe;

97 dat dit nie konvergeer nie, die verbaasde oog

Van een of ander mis, gaan voor die eerste

99predikant, wat een van dié uit die hemel is.

100 Hierdie eilandjie om my vir my,

101 daar onder waar die golf slaan,

102 deur van biesies oor die sagte slik:

103 daar is geen ander plant wat 'n blaarblare gemaak het nie

104o verhard, kan hy lewe daarin hê,

105 maar die pak slae is nie tweede nie.

Moenie dat jou inkomste van hier af kom nie;

107 die son sal jou wys, daardie oplewing omai,

108om die berg met die geringste styging te neem ».

109 So het hy verdwyn; en ek het opgestaan

Sonder om te praat het ek alles onttrek

111 na my hertog, en ek het my oë na hom opgeslaan.

112El begin: "Seun, volg in my voetspore:

Draai ons agteroor, want van hier af is ons

114hierdie vlakte op sy laagste terme ".

115 Dawn het die oggenduur gewen

116wat voor vlug, so van ver af

Ek het die tremolar de la marina geken.

Ons stap stadig langs die eensame een

119com ’om wat terugkeer na die verlore pad,

120 dat dit vir hulle lyk asof hulle tevergeefs is.

121Toe ons daar was, was die dou

122pugnano met die son, om gedeeltelik te wees

123 waar, op die uur, bietjie uitdun,

124 albei hande op die gras versprei

125 so stadig het my onderwyser geposeer:

126 so ek, wat bewus was van sy kuns,

127 sit haar betraande wange na hom toe;

128ivi het my alles laat ontdek aan

129 daardie kleur wat die hel vir my weggesteek het.

130 Toe kom ons by die verlate strand,

131 wat nooit sy waters sien seil het nie

132omo, wat later 'n kenner van terugkeer sal wees.

133Hier het hy my omsingel soos dit ander behaag het:

134o wonder! want watter een het hy gekies

135 die nederige plant, dit is wedergebore

136 dadelik daar waar hy dit vooruit gebring het.

Uitspraak Pizza Ra Bizza Ego izi na Ek weet ek is van die voorvaders Vorming 2022 Doel Voorspraak vir Egiptiese dooies in die museums regoor die wêreld kom terug huis toe. Webwerf https://www.tumblr.com/blog/pizza-ra-bizza

#afrikaans #dutch #brits #usa today #lucifer day to day

0 notes

mantingerveld · 2 years

Text

Kienhout

Wat kienhout verzameld uit de pingoruïne Mekelmeersche Veen/Verlengde Middenraai. Komt niet voor in de inventarisatie pingoruïnes Drenthe. Hebben een kennis (pruimen- en pingodeskundige-stuifmeel), Henk Woldring) met een kennis die verstand heeft van de houtsoorten in pingoruïnes. Wordt vervolgd. https://allemansgoedterheijl.nl/het-vagevuur/ Click to access…

View On WordPress

0 notes

mantingerdijk · 2 years

Text

Kienhout

View On WordPress

0 notes

stirlingmoss · 2 years

Text

Calvarie en vagevuur te Oostende (1908)

Léon Spilliaert (Belgian, 1881-1946)

Calvary and Purgatory at Ostend

0 notes

iklees · 2 years

Text

Het verzonkene / Jeroen Brouwers

De schrijver herinnert zich (of verbeeldt zich de herinneringen) hoe hij als peuter/kleuter in Indië woonde, toen daar de oorlog uitbrak en hij met zijn familie werd afgevoerd naar een Jappenkamp.

Ik moet mezelf beschrijven, twee jaar, drie jaar oud, terwijl ik mijn grootvader in de badkamer woorden hoor schreeuwen, steeds onderbroken door het geluid van op hem neerpletsend water, gevolgd door de stem van mijn grootmoeder, -- kalm nou maar, kalmte, kalmte, -- en dat daarbij ook het hoge, zeurende geneurie van vliegen en muskieten klinkt, rondom mijn hoofd, misschien wel in mijn hoofd. Er komt dit woord in mij op, -- het is het eerste woord dat ik zelf verzin: vagewater. Het woord ontstond nadat mijn grootvader mij had gesproken over het vagevuur, waar van de ziel de zonden moeten worden afgewassen voordat hij toegang tot de hemel kan krijgen. Bij dat afwassen van de ziel stelde ik mij mijn grootvader voor, zoals hij in de mandiekamer plassen water over zich kreeg uitgestort voordat hij, gereinigd, gekalmeerd, in een witte pyjama, aan mijn grootmoeders hand, naar zijn bed werd geleid. Datgene waarmee in het vagevuur wordt gereinigd, moet vagewater zijn. Houd mijn hartje rein.

Een dun boekje, maar niet iets dat je snel leest: in hele mooie taal, worden hele heftige indrukken verpakt.

#Jeroen Brouwers

0 notes

toikio · 6 years

Photo

#neo yokio #depriwave #hikikomori #1 september #vagevuur #toikio

26 notes · View notes

noortmaarten · 6 years

Photo

Chillin #sunset #landscape #sundowner #sunsetter #sundowner #vagevuur #nietap #roden (bij Drenthe)

#landscape #nietap #sunset #sunsetter #vagevuur #sundowner #roden

1 note · View note

rausule · 10 months

Text

Doen afr. Don my gee lt. Lt. Impa, ek sal leer

. Van die Latynse facĕre, fuomo faerĕ fanna, famma waaruit reeds in die afd. VI lei die gekontrakteerde vorm doen af na analogie van gee. Baie gebruik in D., dit dek byna al die semantiese gebied wat die woord in die moderne taal oorheers. In D., en in antieke Italiaans in die algemeen, is die perifrastiese gebruike van f egter baie meer gereeld, nie net deur grammatikale redes gemotiveer nie, maar ook deur 'n "neiging van die mentaliteit van daardie tydperk om idees eerder as aksies uit te lig" (Corti). Die teenwoordigheid van F. in D. se werk beloop hulle 2061: Ryp 130; twyfelagtige rympies 38; Nuwe lewe 138; Convivium 396; Hel 332; Vagevuur 319; Paradys 348; Blom 330; Gesê 30. Wat die vorme betref, speel D. op die afwisseling van argaïese of literêre tradisievorme met ander, natuurlik vir die Florentyne van sy tyd. Faccio (facciovi) seëvier bo fo, analoog van 'do', 'sto', wat nooit in die Komedie verskyn nie, terwyl dit algemeen voorkom in die Fiore. Foe is slegs in Vn XXIII 31 en XXXI 5. Fai (fa') is die mees gebruikte vorm; faci, van liries-Siciliaanse invloed, is slegs in If X 16 en XIV 135, en in rym. Fa (fassene, fassi) is die vorm wat tans gebruik word; gesig, "Sicilianisme meer as Latinisme" (Contini), is skaars, en meestal in rym. Die epitetiese vorms fae (Vn XXI 6, XXVIII 2, Cv II V 15), fane (Rime CXVI 34) is geïsoleer. Kom ons doen dit is slegs in Cv IV XXII 3, terwyl D. elders tare, farem, skaars gebruik. Die lot is die enigste vorm van die II meervoud, en slegs een facen (Pd IX 78), teruggestuur deur Petrocchi, is teen die voortdurende gebruik van kos (fannomi), fan (fansi).

Facea, wat slegs in die Komedie voorkom, en facei (Pd XIX 69) is die enigste vorme van die I en II enkelsnit. van die onvolmaakte; facea (faceasi), en facia, in Siciliaanse rym (Vn XXXIV 8 4), seëvier bo fa, skaars in die Komedie, en elders slegs in Fiore XXVIII 4. Faceano, facean kom meer gereeld voor as fatti, fain, altyd in die Komedie. Die vorms, van Siciliaanse oorsprong, is skaars, facien, slegs in die Komedie, facien (Rime Dubite VII 13, Fiore CCXIV 5), en faciensi (Pd XVIII 77).

Feci (fec'io, fecimi) kom meer gereeld voor as fei (fe', fe'mi, femmi), wat slegs van die Komedie is, en bowenal in rym voorkom. Facesti is die enigste vorm wat aan Dante bekend is. Gesig heers duidelik bo fé in die Convivio en in die Fiore, en het 'n minder konsekwente meerderheid in die Rime en in die Vita Nuova; ontlasting (feceli, fecemi, fecesi) wissel met gelyke frekwensie af met fé (felli, femmi, fessi: 92: 89). Fée is slegs in Bl XXXII 12; féo, "bekend nie net deur lirieke digters nie, maar ook deur prosa" (Parodi), is slegs in die Komedie op rym. Féne slegs in If XVIII 87. Femmo, gebruik in If XVII 32, word afgewissel met did (If XXVI 125, XXXI 82). Faceste is slegs in Vn XXXVII 6 1. Die ouer vorme fatto en fecer word in al D. se werke verkies behalwe in die Commedia, waarin die gekontrakteerde vorme fero, fer (ferci, fersi) bo fatto, fecer (gemaak) seëvier. Fenno, met 'n Pisan-Lucca-einde, maar stewig verwerf in die literêre taal, asook in Rime CIV 55 en Cv II XI 2, verskyn tien keer in die Commedia, en slegs in twee gevalle buite rym (If XVI 21, Pg III 93). Fensi is slegs in rym (Bl X 63, Pd VII 148).

Ek sal doen (faròl, farotti), farai, fa, faremo, farem, farete, fare, faran is die enigste vorme van die toekoms wat deur D. gebruik word; die epentetiese vorm faroe is slegs in Fiore CCXXX 2. Farei (fare', farëi) word slegs in kleiner werke gebruik; faresti kom voor in Pd XXI 5, Fiore XIV 3. Farebbe wissel af met faria, wat van die liries-Siciliaanse tradisie is: die twee vorme is ekwivalent in die Convivio en in die Fiore, in die Rime kom slegs faria voor. In die Commedia het ons farebbe in Pg XXIV 9, Pd VIII 134, en faria in Pd VII 18. Farebbe is slegs in die Convivio en in die Vita Nuova; in die poësie het ons farieno (Bl XII 66) en farian (Fiore CLXIX 5).

Die einde in -e van die II enkelvoud. van die konj. pres. dit word slegs in Fiore (LIII 7, LXVII 2) aangetref, maar in die Commedia (en ook in Fiore CXXVII 6) word dit slegs facci aangetref. Doen ons vir die III enkelsnit. dit word slegs in Rime LXXXVIII 6 aangetref, terwyl dit elders altyd gesig is. In die meervoud is hulle opgeteken fare, farem, fasades (slegs in Rime LVI 24), fareno, faren (gesig daarvoor). Solo in Fiore LXXXV 7 facer.

Fessi (ek sing. vir " facessi ") is slegs in If XXXIII 59; facessi (II pers.) in Fiore CXLV 9. By die III enkelsnit. van die onvolmaakte konjunktief word dit algemeen gebruik facesse (fesse is slegs in die Commedia). Van die meervoudsvorme word facesser geïsoleerd aangetref (Pd II 67).

Fa' word opgeteken in die imperatief, dikwels met die toevoeging van 'n enklitiese voornaamwoord (falla, fallle, fagli, fagliele, fammi, fammiti, fatti, en slegs in Rime LXVIII 49 falmi), lot (fatene, Bl V 30; faitevi, Cv IV XI 12).

Die gerund kom byna altyd met 'n dubbele Toskaans voor: doen, self maak; volledig slaag. die vorme fatto, -a, -i, -e, en met apocope fatt'io, fatt'eran moet aangeteken word. Die infinitief fare, far, het 'n lang reeks enklitiese formasies: fare, farli, farle, farmi, farmisi, farti, farvi, far, farne.

In D. se werk kan die volgende betekenisse van die werkwoord onderskei word:

1. " Vervul, voer uit, bring tot 'n einde iets ": Cv I IV 5 alles wat hulle soos kinders doen; Pd XXII 9 en weet julle nie dat die hemel geheel en al heilig is nie, / en wat daar gedoen word, kom uit goeie ywer?; Fiore CCXXV 3 wil egter regtig vir elkeen wys wat sy weet hoe om te doen. Sien ook: Vn XXVIII 2, XXXIV 4, Rime Dubite XVII 5; Cv I V 11 (twee keer), VI 3, VII 6 en 9, II Voi che 'ntendendo 52, X 2 (as 'n aanvulling op die kritiese uitgawe van 'n leemte in die teks) en 5, III VIII 7 en 11, IX 3, IV IV 2, XI 14 (twee keer en XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, XXII, 7 en 11) XXVII 15, XXVIII 1 en 2; Indien XIII 85, XXVIII 107, Bl III 82 (twee keer), V 77, XIV 78, XIV 53, XIX 115, XX 82 en 85, Pd IV 102, XVII 50; Blom XLIX 14, LXXII 2, CXCIX 9; Gesê 425. Sinspeel op seksuele aksie in Fiore LXIV 14

Dit word dikwels gekontrasteer, selfs onoorganklik, met ander werkwoorde: 'n ‛ sê': Bl V 61 sê jy, en ek sal vir daardie vrede doen, ensovoorts Rime XCI 35, Vn XXIII 30, Bl XI 32, XVII 30, Pd XII 44; a ‛ vra': As XXIV 77 " Nog 'n antwoord", het hy gesê: "Ek sal jou nie teruggee / as ek dit nie doen nie...", en Pd XVII 74; a ‛ moenie': Cv III IV 6 slegs in die dinge wat in sy vermoë is om te doen of nie te doen nie; a 'ly': Bl XXV 47 een wat gewillig is om te ly en die ander om te doen; a ‛ dink ': Cv IV IX 5 bewerkings is dat sy [rede] in materie buite haarself oorweeg en doen, en so drie ander gevalle in dieselfde gedeelte uit die Convivio; aan bewind: Cv III I 9 as meer kon, meer sou ek doen.

In die besonder "om te vorm, om 'n ding in sy wese te konstitueer": Cv II V 6 en hierdie drie ordes maak die eerste hiërargie uit; Pd V 41 en stop daar binne; ché non fa scienza, / sonder om dit aan te hou, verstaan. Dus Cv II V 6 (twee keer benewens die reeds aangehaalde gedeelte), III XI 5, IV VI 3, XXIX 10 (twee keer). Ook in 'n fisiese sin, van riviere gepraat: As XIV 116 Acheron, Styx en Phlegetonta maak; XIV 119, XXX 66, Pd I 81; of astronomiese verskynsels: Pd II 67 As dit selde en gereeld voorkom, het dit soveel gedoen, en 60.

2. Dui handeling in die algemeen aan, en synde die werkwoord by uitstek kan dit enige werkwoordvorm vervang wat voorafgaan of, meer selde (slegs in D. As V 96, VII 22, Bl XXIII 2 e 16, XXVI 13) volg (‛ f. vicario '). Hierdie funksie kom gereeld voor, veral in die poësie, in modale proposisies, om lastige herhalings te vermy: As V 29 Io venni in loco d'ogne luce muto / che mughia come fa mar per tempest; Bl VIII 81 Die adder wat Melanesi opslaan, sal nie so 'n mooi begrafnis maak / as wat die haan van Gallura sou gedoen het nie. Sien dus Rime CI 33, CXIV 9; Vn XXIII 10, XXXVII 2; Cv I X 10, II IX 7, XII 4, III IX 14, XII 3, IV I 3, XXVI 14, XXVIII 5; Indien XII 25, XIV 58, XVI 22, XVII 49, XXI 135, XXII 105, XXV 141, XXX 56, XXXIII 130, XXXIV 31, Bl IV 131, IX 42, XI 12, XII 82, XXII, XXII, XXV, XXV, XXV, XXV, XXV , XXIII 2, XXIV 9 en 135, XX VI 70, XXVII 45, XXXIII 120, Pd II 17, III 94, IX 96, XI 51, XIII 14, XV 3, XVIII 38, XXVIII 11, XXX 85; Blom LI 10, C 5, CCXXXI 3.

Wanneer die f. ‛ predikant ' het 'n komplement, dit word gewoonlik gevind "in daardie geval sal dit gepas wees vir die vervangde werkwoord" (Vidossich). In D. word die komplement dikwels in 'n direkte geval aangetref: As XXV 132 li orecchie reti per la testa / come face le corna la lumaccia; Vn XXXI 10 19, If XI 104, XVIII 13, XXXII 132, Bl XXX 5, Pd XXII 56, XXIII 30, Fiore LXXII 14. Die komplement kan egter ook in skuinsgevalle voorkom: Pd IX 96 di me s'iofee, C luiii, C luiii, C, Luii,,,,,,,,,,,,, fe, che ne la mente 38 (weergegee in XIV 3), As XV 21, XXIII 8, XXXIV 31, Bl XI 12, XIII 72, XVII 58, Pd XI 51, XV 3, XVIII 38, Fiore LI 10. Ten slotte, soms word die verhouding met 'n preposisie slegs of soms 'n persoon met 'n ‛ uitgedruk. ': Bl XXIV 35 Ma come fa chi guarda e poi s'apprezza / più d' iets anders wat ek aan dié van Lucca gedoen het; Pd XVI 84 En soos die draai van die lug van die maan / rusies sonder pouse bedek en ontbloot, / so doen Fortuna van Florence. Sien dus If IX 116, Bl XIV 27, XX 81. F. ‛ vicar ' kan ook in 'n selfstandige bepaling gevind word, maar deur 'n modale bywoord gekoppel aan die een waarin die gesubstitueerde werkwoord gelees word: Vn XX 5 e tanto dura talora in costui, / che fawakar lo Spirito d'Amore. / E soortgelyke gesig in vrou omo valent; As XII 82 Is jy bewus / dat die een agter dit wat hy raak beweeg? / So maak hulle gewoonlik nie die voete van die dooies nie. Sien ook Rime LXXX 19, Vn XX 8, Cv IV XXVIII 5, Pg XXVI 124, Pd IV 80, XVI 112, Fiore XXVIII 4, CLXX 12, CCII 10, CCXIX 2.

#afrikaans #south africa

0 notes