#kloosterorde | Explore Tumblr Posts and Blogs

rausule · 8 months

Text

Congregationum Benedictinorum Confoederatio

Westerse kloosterorde geïnspireer deur die Heerskappy van Benedictus van Nursia, op sy beurt afgelei van die sogenaamde "heerskappy van die meester", gesentreer op lewe in gemeen en samewerking, beide geestelik en materieel; die klooster b. dus neem dit die vorm aan van 'n selfversorgende gemeenskap, onder leiding van 'n abt. Sedert die Middeleeue het die Benediktynse abdye belangrike ekonomiese sentrums, kerns van kultuur en beskawing gevorm, en, deur hul scriptoria en biblioteke, sentrums van bewaring en oordrag van antieke tekste. Sterk stukrag is aan die Benediktynse kloosterwese gegee deur pous Gregorius die Grote, wat kloosters in Italië gestig het en Augustinus van Canterbury na Engeland gestuur het (596), en deur Benedictus van Aniane, wat, nadat hy die bestaande kloosterreëls vergelyk het, daarin geslaag het om bowenal dank te hê aan Ludovico il Pio, die Benediktynse reël aan al die gemeenskappe van monnike wat in die Karolingiese ryk bestaan. Uit bevel b. in die volgende eeue is baie gereformeerde ordes gevorm, insluitend die Cluniac (van Cluny), die Cisterciënzer (van die abdij van Cîteaux, Frankryk), versprei deur die werk van Bernard van Chiaravalle, die Vallombrosan en die Camaldolese. Die pouse het sentralisasie probeer bevoordeel, deur die algemene hoofstuk. Onder Leo XIII is 'n Konfederasie van Benediktynse gemeentes gestig (1893), onder leiding van 'n abt-primaat

Ordo monasticus occidentalis a Regula Benedicti Nursia inspiratus, vicissim derivatus a "regula domini", in vita communis et cooperationis, tam spiritualis quam materialis; ad monasterium b. ita formam propriae communitatis ab abbate praepositam accipit. Ab Medio Aevo, abbatiae Benedictinae centra oeconomicos magni ponderis, nucleos culturae et humanitatis constituerunt, et, per eorum scriptoria et bibliothecas, centra conservationis et transmissionis antiquorum textuum. Impetus monasticae Benedictinae a Gregorio Magno pontifice maximo, qui monasteria in Italia fundavit, et Augustinum Cantuariensem in Angliam misit (596), et a Benedicto de Aniano, qui, collatis regulis monasticis, in primis gratias egit. ad Ludovicum il Pium, Regula Benedictina ad omnes communitates Monachorum in imperio Carolingiano existentes. ex ordine b. Sequentibus saeculis multi ordines reformati formati sunt unum Cluniacum (a Cluny), Cisterciense unum (ab abbatia Cistercii, Gallia), divulgatum per Bernardi di Chiaravalle, Vallis Umbrosae unum et Camaldulensem unum. Summi Pontifices mediante capitulo generali favere conati sunt. Sub Leone XIII instituta Congregationum Benedictinorum Confoederatio (1893), ab Abbate primate petita

Dr De Beer

#Benedictina #afrikaans #south africa #Benediktynse #Congregationum Benedictinorum Confoederatio

0 notes

havenpoort · 3 years

Text

Kloosters in de Duin- en Bollenstreek

Ook in de Duin- en Bollenstreek bestonden er in de middeleeuwen kloosters. Ik zal eerst een beschrijving geven over wat een klooster is en een beschrijving van enkele kloosterorden.

In deel 2 zal ik ingaan op de kloosters die bestaan hebben in de Duin- en Bollenstreek.

Een abdij is een geheel van gebouwen dat gebruikt wordt door monniken of nonnen van een kloosterorde, onder leiding van een abt of abdis. Een van de belangrijkste gebouwen in een abdij is het klooster, dat ook los van een abdij kan bestaan en dan onder leiding van een prior of overste staat.

In de middeleeuwen kwamen vele abdijen tot bloei en waren de abdijen strak georganiseerde en gesloten leefgemeenschappen, die behalve het ommuurde gebouwencomplex (waarin de abdijkerk, kapittelzaal, klooster, een dormitorium, lavatorium en refectorium, de bibliotheek, moestuin en dergelijke) vaak ook het beheer hadden over een uitgestrekt omliggend gebied. Niet alleen op religieus, maar ook op cultureel gebied waren de abdijen van grote betekenis.

Een abdijgemeenschap wordt enkel gevormd bij monniken- en nonnenkloosters van de eerste of tweede orde, met name bij de ordes van de benedictijnen, cisterciënzers, kartuizers en norbertijnen. De leden van een abdijgemeenschap worden monniken genoemd en leven volgens een kloosterregel. Om een abdij te stichten zijn er minimaal twaalf leden nodig.

Kloosters van de Augustijner koorheren worden doorgaans een kapittel genoemd. Bij de norbertijnen speekt men ook wel over een canonie; de abt heette hier vanouds een proost. Een kloostervestiging die afhankelijk is van een abdij noemt men priorij. De bedelorden kenden geen abdijen, maar conventen; de overste heet hier prior of gardiaan. Bij de geestelijke ridderorden spreekt men over een commanderij, die wordt geleid door een commandeur.

Naargelang de waardigheid en functie van een abdij worden deze ingedeeld naar soort. Het grootste deel van abdijen is echter ondergeschikt aan andere abdijen, volgens congregatie.

-Exempte abdij: onder leiding van een gemijterde abt.

-Koninklijke abdij: onder bescherming van een vorst, zoals de Koninklijke Abdij van Las Huelgas.

-Territoriale abdij: onder leiding van een gemijterde abt-bisschop.

-Aartsabdij: onder leiding van een aartsabt, enkel bij een benedictijnse congregatie.

-Rijksabdij: abdij die rijks onmiddellijkheid heeft.

De benedictijnen en benedictinessen zijn leden van een kloosterorde die de regel van Sint-Benedictus (480-547) volgt (de Orde der Benedictijnen, Latijn Ordo Sancti Benedicti, afgekort OSB). De orde rekent zich, in tegenstelling tot de latere bedelorden, tot de "stabilitas loci" (plaatsgebondenheid). Wereldwijd zijn er meer dan 8.000 benedictijnen en 17.000 benedictinessen.

De dagindeling van de benedictijnen bestaat uit contemplatie en arbeid (ora et labora) en draait rond het gemeenschappelijk gevierde en op te dragen Misoffer en het officie: de lauden, primen, terts, sext, none, vespers en completen. Gewoonlijk wordt ook de vigilie of nachtwake tot het officie gerekend.

Cistercienzers

De cisterciënzers vinden hun oorsprong in 1098, toen de abt Robert – een Bourgondisch edelman – zijn klooster in Molesmes verliet om samen met twaalf monniken een nieuw klooster te stichten in Citeaux in Bourgondië. Dertig jaar eerder werd hij reeds abt van verschillende gemeenschappen. In 1074 werd hij hoofd van een groep kluizenaars van Colan. Een jaar later werd hij de abt van Molesme. Tussen 1090 en 1093 had Robert de Abdij van Molesme reeds verlaten, om zich opnieuw bij een groep kluizenaars aan te sluiten. In 1098 kwam hij ertoe opnieuw een abdij op te richten.

Deze nieuwe orde was een reactie op het feit dat de Regel van Benedictus steeds slechter werd nageleefd in de Franse benedictijnenkloosters, vooral in de Abdij van Cluny. Naar de Latijnse vorm van de plaatsnaam Citeaux – Cistercium – werden de leden van de orde cisterciënzers genoemd.

De monniken moeten niet zelf instaan voor de bewerking van de gronden: ‘ad haec exercenda, nutrienda, conservanda, seu prope seu longe grangias habere possumus per conversos custodiendas et pocurandas’. De orde kent met andere woorden een speciaal systeem van grangia’s (ook wel uithoven: grote kloosterboerderijen of abdijhoeves) waar lekenbroeders op te werk gesteld worden. Deze grangia zijn sterk gebaseerd op het systeem van dominantie en overheersing, soms werden gewoon hele dorpen – die eigendom werden van de Cisterciënzer door schenkingen – gedwongen zich naar de cisterciënzers te schikken, een soort van verplichte conversie. Naast de conversen werden ook vaak seizoenarbeiders aangetrokken.

Het systeem van lekenbroeders was er nog niet bij de eerste abdijen. Het systeem van de grangia duikt voor het eerst op in de elfde eeuw, in de Italiaanse cisterciënzerkloosters. Het fenomeen ontstaat ook vlug in Frankrijk en Engeland – het tweede land waar de Cisterciënzers zich wisten te vestigen na Italië. Er zijn echter veel regionale verschillen op te merken. De lekenbroeders van Cîteaux waren bijvoorbeeld legaal onderworpen aan de abt van Cîteaux, terwijl in Grandmontines de lekenbroeders controle hadden over de eigendommen. In Oost-Europa zien we meer een systeem van lijfeigenen ontstaan.

Lekenbroeders kwamen – net zoals de cisterciënzermonniken – pas op latere leeftijd in een klooster terecht. Na de initiatie tot lekenbroeder konden de lekenbroeders geen monnik meer worden. Dit staat ook zo in hun Capitula vermeld: ‘Ut de converso non fiat monachus’.

De afgelegenheid van veel grangia kan als een reden ingeroepen worden door de monniken om er niet (vaak) te moeten aanwezig zijn. De Capitula schrijven namelijk voor dat de monniken binnen het kloosterhuis moesten leven. Ze mochten wel zo vaak als nodig naar de grangia gestuurd worden, maar er nooit lang verblijven. Dezelfde Capitula wijzen er ook op dat de monniken geen contact met wereldlijke lieden mogen hebben in verband met de landbouw- en veeteeltacitviteiten. Deze handelingen schrijven de Capitula als taken toe aan de lekenbroeders. Er wordt voor deze taakopdeling ook verwezen naar het Bijbelverhaal van Martha en Maria, waarbij Maria – welke vereerd werd door de cisterciënzer – symbool staat voor de monniken en de werkende Martha voor de lekenbroeders.

In de Usus Conversorum, uit de twaalfde eeuw, is veel te lezen over deze conversen en wordt het contrast met de monniken nog duidelijker. Hier blijft het niet alleen beperkt tot afspraken over woning en kledij. De conversen hadden – in tegenstelling tot de monniken – slechts een beperkte religieuze plicht. Tevens vernemen we dat de conversen ook geen geestelijke arbeid zoals lezen mogen doen. De kloof tussen literatus en illiteratus wordt hiermee nog aangescherpt.

In de veertiende eeuw lijkt het systeem van lekenbroeders wel ineen te storten: de conversen zijn alleen nog een kleine groep van experten, de gronden worden in pacht uitgegeven en men doet een extra beroep op gehuurde arbeid. Voor deze terugval van de conversen zijn zowel interne als externe argumenten aan te reiken. Enerzijds is er een achteruitgang van het bevolkingscijfer, komen andere vormen van vroomheid naar voren en is er een sterke concurrentie vanuit de steden. Anderzijds merken we ook een verandering van het economisch systeem. Al kunnen we bij deze interne factor ons de vraag stellen of dit de oorzaak is voor het kleinere aantal conversen of juist een gevolg ervan. In tegenstelling tot voordien zien we ook mensen uit de gegoede burgerij conversen worden, ze schenken hun eigendommen in ruil voor belangrijke functies als opzichter. De positie van lekenbroeder kreeg dankzij de uitdijende economie dan ook een belangrijke maatschappelijke status.

In een volgende aflevering van mijn blog ga in in op de volgende kloosters in Duin- en Bollenstreek:

· Abdij van Rijnsburg 1133 - 1574 gesticht Petronilla van Saksen, de weduwe van graaf Floris II,

· Abdij van Leeuwenhorst 1261 – 1573 gesticht door Aarnout en Waalwijn van Alkemade

·St. Katharina en Barbera 1456 - 1572 gesticht door Frank van Boekhorst

·Marienhaven 1386 - 1575 gesticht door hertog Aelbrecht van Beyeren,

.St. Ursula 1410 - 1575 gesticht door heer Jan van den Woude.

#leeuwenhorst #rijnsburg #bollenstreek #noordwijk #warmond

1 note · View note

onlytomyself · 6 years

Photo

#filosofia #kloosterorde #benedictus #luisteren #mopperen #roddelen #murmuratio #negative energy #social #spirituality #levensregels #dutch

0 notes

omroepvenlo · 7 years

Text

Processie in Steyl dit weekend

Een processie van ongeveer 150 personen trekt komende zaterdag door Steyl. Het betreft een gezamenlijke processie van de drie kloosterordes in Steyl.

0 notes

twafordizzy · 4 years

Text

Bijna iedere dag muziek: Hildegard von Bingen

Hildegard von Bingen (1098-1179, Bermersheim vor der Höhe, Dld): daadkrachtig, geleerd, productief en onafhankelijk. Een vrouw met visioenen. Stichtster van haar eigen kloosterorde. Natuurgenezeres die een eigen aflabet en taal verzon om eenheid te kweken onder haar nonnen. Oprichster van een scriptorium(= de ruimte in het klooster waar teksten en boeken werden vertaald en overgeschreven) waar…

View On WordPress

0 notes

wimvandedonk · 7 years

Photo

750 jaar Begijnhof in Breda

Breda, 22 maart- Het begijnhof in Breda bestaat 750 jaar. Dat werd uitgebreid herdacht, onder andere met een boek dat de geschiedenis van de begijnen en het begijnhof boekstaaft. De commissaris van de Koning nam het eerste boek in ontvangst.

Begijnen waren religieuze vrouwen die in een hof samenleefden. Zij waren wel aan een reglement gebonden, werden geprofest maar waren geen kloosterorde. De begijnen waren zelfstandige vrouwen met een eigen huis. In Nederland zijn er nog twee begijnhoven, in Breda en Amsterdam. Begijnen zijn er niet meer, de laatste begijn van Breda overleed in 1990. het monumentale complex is gerestaureerd en wordt bewoond.

foto Martijn Rasenberg

0 notes

beeldendbrunssum · 7 years

Photo

De non Brigida(2009)

Door? Jenny Roost Waar? Brigidahuis, appartementencomplex aan de Brigidastraat

Sint Brigida, ook wel Brigitta van Kildare, werd geboren uit Ierse ouders. Zij straalde licht en vroomheid uit en daarom kreeg zij de Keltische naam voor licht: Brighid of Bride. Brigida wijdde haar leven aan de nieuwe leer: het christelijke geloof. Zij stichtte de eerste vrouwelijke kloosterorde in West-Europa en werd een voorbeeld voor velen.

Het beeld illustreert dat op de huidige locatie nonnen hebben gewoond. Het gekozen materiaal, aluminium, symboliseert licht, glans en helderheid. Materiaal en ruimtewerking tussen de lagen hebben de vorm van een non gekregen.

#Centrum #Brunssum #Limburg #Nederland #de non #brigida #2009 #jenny roost #straatbeeld

0 notes

jipbremer-blog · 7 years

Photo

Nachtelijke geboorte; Geertgen tot Sint Jans

Achtergrond informatie:

Over Geertgen tot Sint Jans is veel onduidelijkheid, er zijn veel dingen die we vermoeden maar niet zeker weten. We denken dat hij geboren is in Leiden ergens tussen 1455 en 1465 en is gestorven in Haarlem. Hoogst waarschijnlijk was zijn leermeester Albert van Ouwater. Het achtervoegsel “tot Sint Jans” heeft hij te danken aan de periode in z’n leven dat hij in het klooster van de Sintjansheren heeft gezeten in Haarlem. Hij was niet lid van de kloosterorde maar werkte voor de monikken. Er zijn 12 werken van hem bekend en alle hebben ze een religieuze betrekking.

Betrekking op mijn werk:

In dit schilderij staat de baby Jezus duidelijk centraal. Het lijkt bijna alsof de baby licht geeft. In mijn werk wil ik ook het licht gebruiken om het heilige te benadrukken. Hier word dat ook gedaan want Jezus is natuurlijk heilig en staat daarom centraal in het licht.

0 notes

peterpijls1965 · 1 year

Text

Bestrijd het kwaad dat stigma heet

Jaren geleden ging ik tekeer tegen stigmatisering van GGZ-types. De tekst is helaas onverminderd actueel.

Stigmatisering en zelfstigmatisering kunnen de levens van GGZ-klanten verwoesten. Stigma leidt tot schaamte, schuldgevoelens en zelfhaat. Je maakt het mee dat familieleden en vrienden je laten vallen. Dat genereert isolement, een probaat middel voor depressieve klachten.

Gelukkig zijn er uitwegen. Ik vond ze de afgelopen 10 jaar. Ik bouwde een nieuw netwerk op. Ik elimineerde slechte, onbetrouwbare types uit mijn directe kring. Ik realiseerde me dat mijn ontremde gedrag van vroeger ziektegerelateerd was en niet karaktergebonden. Dat dempte mijn wroeging blijvend.

Ik stopte met drinken. Ik begon extreem gestructureerd te leven, 7 dagen per week. Ik ging hevige prikkels ontwijken, zoals horecabezoek of feestjes. Ik leerde dat rust, reinheid en regelmaat echt helpen. Dat alles stimuleert in niet geringe mate zo goed als onkwetsbaar te worden voor stigma. Het helpt ook om zelfmedelijden te voorkomen. Niemand is zielig, ook jij niet.

Werk je in een te veeleisende of toxische omgeving? Zoek een minder stresserende job, of ga minder werken als het financieel kan. Heb je geen werk en lijd je aan doelloosheid in het bestaan? Doe iets waar je goed in bent. Dat bevordert zelfvertrouwen. Schrijf een boek, ren een halve marathon of krijg een kind.

Zoek voorts de buitenlucht op en beweeg iedere dag. Buiten wacht niet zelden de zon op je. Gratis anti-depressivum, want licht bevordert de aanmaak van pretstofjes in de hersenen, en het bevordert de aanmaak van melatonine, dat je goed laat slapen, erg belangrijk voor ontregelde mensen.

Blijf verder altijd lachen om jezelf, en relativeer. Het kan altijd erger. Ben ook niet teveel bezig met ravijnen uit het verleden. De horizon voor je belooft fijnere vergezichten, als je ze maar zien wil. En probeer altijd de verantwoordelijkheid voor je leven te nemen, en wijs niet naar anderen, hoe moeilijk dat soms ook is.

Ook hulpverleners kunnen stigmatiseren. In de verslavingskliniek kreeg ik van psychologen te horen dat ik niet alleen een bipolaire stoornis had, maar ook een persoonlijkheidsstoornis. Ze vonden me ziekelijk ontwijkend en vermijdend. Hoe ik ook protesteerde, dat tweede gekkenbriefje werd op mijn voorhoofd geplakt. Een psychiater die me later behandelde haalde die diagnose doodleuk weer uit mijn GGZ-dossier. Hij was met mij van mening dat ik een compleet normale man was, hoewel bipolair.

Sociotherapeuten in de verslavingskliniek gaven me bij ontslag een slechte prognose mee: ik zou vast weer gaan drinken. Ze kregen ongelijk. In de beschermde woonvormen waar ik 6 jaar resideerde werd ik door begeleiders systematisch als een ontoerekeningsvatbare debiel behandeld. Ik lachte ze recht in hun gezicht uit.

Neem de tijd om dat soort mensen op hun nummer te zetten. Ben geduldig. Mij kostte het een decennium om een bipolaire stoornis en een alcoholverslaving in bedwang te krijgen. Sindsdien weet ik niet meer wat zelfstigma is. Dat is bepaald bevorderlijk voor het zelfvertrouwen en het zelfbeeld.

Al heb ook ik niet de garantie dat ik blijvend uit de gevarenzone ben. Het alcoholduiveltje kan zomaar weer toeslaan. Relapse is ‘round the corner. Iedere herstellende junk weet dat.

Ooit was ik regelmatig depressief, hypomaan en randpsychotisch. Dat is voltooid verleden tijd. Maar blijft dat zo? Van het concert des levens heeft niemand een program, luidt de tegelspreukwijsheid. En het ergste moet nog komen, schreef Schopenhauer. Of het beste natuurlijk.

Maar dan moet ik wel blijven leven zoals ik nu leef: in bijna volledige afzondering, in mijn eenpersoons kloosterorde, waar ik abt en monnik tegelijk ben, en bewust zonder partner. Dat offer breng ik graag. Ik ben 57 en kwam niets tekort in mijn leven. Ik tel mijn zegeningen, en lach tegenwoordig om stumperds met stigmatiserende vooroordelen over mij.

Ik vergeef ze, want ze weten niet wat ze zeggen. Ze hebben me alleen maar sterker gemaakt. Bevrijd je daarom van wrok en boosheid. Zeker, een manie, psychose of depressie kan er vreselijk inhakken, vooral als je niet adequaat geholpen wordt, in de separeer belandt, of, zoals ik, op de gesloten Paazafdeling. Zie het als leermomenten die je veel vertellen over jezelf, het leven en de medemens.

Je partner kan je lozen en de gemeente verklaarde mij met een pennenstreek arbeidsongeschikt. “Uw afstand tot de arbeidsmarkt is te groot geworden omdat u beschermd woont”, zei de ambtenaar destijds. Met andere woorden: omdat ik GGZ-klant was, werd ik op voorhand geweerd uit het arbeidsproces. Ook bij de plaatselijke vrijwilligerscentrale bliefden ze me niet. Het was de ergste vorm van stigmatisering die me overkwam, en tegelijkertijd de beste. Op mijn 48ste werd ik een pensionado met bijstand, uitgekotst door de samenleving.

Het voelt verdomd goed: vrij, onafhankelijk, tevreden en gelukkig.

Sigourney Weaver in Alien.

0 notes