Tumgik
abstract-notion · 4 years
Text
Ουλαλούμ
Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα, κι έλεγα: Θά ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά κι από τα δάσα.
Θά ‘ρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή, αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι και θα μυρίζει ήλιο και βροχή και νειό φεγγάρι . . .
Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ, στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα, και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ χρυσή κουβέντα:
. . . Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το «μπά» που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά προς τη Σελήνη . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ· κίνησα να σε βρω στο δρόμο – ωιμένα – μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ σ’ αγάπησα Κερά, που άκουγα διπλά τα βήματα μου! Πάταγα γω – στραβός – μεσ’ τα νερά; κι εσύ κοντά μου . . .
Γ. Σκαρίμπας
10 notes · View notes
abstract-notion · 5 years
Text
Παράκτιες παραφωνίες II
Δεν υπήρξα τίποτα παραπάνω
Από ένα απόκομμα της θάλασσας
Τυπωμένο στην ακτή
Να παραπαίω ανάμεσα
Σε λήθαργο και ήλιο
Το κορμί μου ξεφυλλίζοντας
Μέσα στα βότσαλα κρυφά
Πάντα ημιτελής και πάντα
Σύντομη σαν τη σκιά του ιστού
Που πλέκει στα βράχια η αλισάχνη.
19 notes · View notes
abstract-notion · 5 years
Text
Παράκτιες παραφωνίες I
Θάλασσα γραμμένη στο χαρτί
Το κύμα εμποδίζεις να πλεχτεί
Πάνω στην πλώρη, στερεή.
Σαν τον αφρό, σαν την μελάνη
Πνίγεις τα λάθη και θυμάσαι
Την βρεγμένη άμμο
Και τα σπασμένα της κοχύλια.
10 notes · View notes
abstract-notion · 5 years
Text
Δικάζεσθαι
Υπήρξα υπόλογη στα βιβλία που δεν επέστρεψα.
Καταδίκη ήταν η ντροπή μου.
Όχι στον κάτοχο, στην περιουσία, στην ηθική του
αλλά στις ίδιες τις σελίδες που μια φορά συνάντησαν
την άκρη του ματιού μου κι έπειτα ένοχες τυλίχθηκαν
στην άκρη του ραφιού.
8 notes · View notes
abstract-notion · 5 years
Text
Ηλιοτρόπιοι Νείλοι
Υπάρχουν τρόποι πολλοί
στον ήλιο να πέσεις.
Μ' ορμή κωπηλάτη
τον εχθρό να εμβολίσεις
και στο δέλτα του Νείλου
ορθά να επιλέξεις
αν πίσω θα τρέξεις
ή μπροστά θα εκβάλεις.
23 notes · View notes
abstract-notion · 5 years
Text
Κεραυνός εν αιθρία
Τιναζόταν η βροχή στο μέτωπό μου
σαν πρόκα που της λείπει το σφυρί
Παχιές σταγόνες ξερίζωναν τ' αστέρια
κι η γρίζα νύμφη ξέρναγε σιωπή.
Δύο παράταιρες κραυγές ξάφνου πιο κάτω πέσαν
στη μέση σπάζοντας μοναχική βροντή
Δύο κορμιά στο υγρό τους δίχτυ αγκαλιαστήκαν
ώσπου τα δυό να γίνουν άφατη πληγή.
14 notes · View notes
abstract-notion · 5 years
Text
Λεξικές συμπτώσεις
Ο ανέντιμος θυμίζει ανέτοιμο για το μεγάλο βήμα.
Το έντομο το έντρομο βλέμμα της στάχτης στα χείλη.
Το φως ένα πως ο ήλιος καίει το βλέμμα
Ο χρόνος τον πόνο που η λήθη απλώνει στο σώμα
Το πάθος το λάθος που σφυρίζει αιώνια
Το μένω με φεύγω χωρίς να πω ευχαριστώ.
23 notes · View notes
abstract-notion · 5 years
Text
Κική Δημουλά- Γεγονότα
Μόνη, ἐντελῶς μόνη,
περπατῶ στὸ δρόμο
καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:
Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση
ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό...
Σὲ λίγο ἡ νύχτα,
κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου,
τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο,
ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι,
ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε
καὶ τὴν τύφλωσε.
Τοῦ ἀτυχήματος τούτου
ἐπωφελήθηκε
κάποιος παράξενος κατάσκοπος
-τὸ μεσονύχτιο ὑποπτεύονται-
τὸ σύμπαν πυροβόλησε
καὶ τὸ ἄφησε ἀκίνητο...
Μετὰ ἀπὸ τέτοια γεγονότα,
τὸ γεγονὸς πὼς εἶμαι πάλι μόνη
παρελείφθη.
14 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Αποστάσεις
Νοητές, γεωγραφικές, διαστημικές.
Ξεκόλλησαν ένα κομμάτι μου και το σκόρπισαν στον τόπο γέννησής μου. Ένα άλλο το φυγάδευσαν έκει όπου μεγάλωσα μέχρι να ενηλικιωθώ. Μια μέρα προσγειώθηκα στη χώρα των σπουδών μου. Αρχή του πρώτου έρωτα βορειανοτολικά της δυτικής μου ακτής.
Χύθηκα παντού και πάτησα όπου μπορούσα -για όσο περισσότερο μπορούσα-. Πήγα μπροστά, πίσω, σημειωτόν. Εκκινήσεις και τερματισμοί. Άλλοτε βιάστηκα κι άλλοτε περίμενα να συμβεί αυτό που ποτέ δεν συνέβη.Το ευχήθηκα, το καταράστηκα, το ήλπισα, το απόδιωξα. Ώσπου το βρήκα --
και στο άφησα μέχρι να σε ξαναδώ.
17 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Στο ρολόι μου ήλιε σαν πέφτεις
τις ακτίνες γλυκά όταν σκορπάς
στον καρπό μου πεταλούδα γεννάς
και τον χρόνο της έτσι κατέχεις.
Δέσμια των δεσμίδων φωτός στα φτερά της
αναμέτρηση του απείρου γλυκιά
στο ολιγόστιγμο δέρμα το κορμί της φορά
δίχως να βλέπει να πετούν τα παιδιά της.
Γιατί πριν καλά καλά ανθίσουν στο μάτι
αποσπάσπασματα είναι σπουδαίας κραυγής ή
εκτελεστικά τελευταίας ρανίδ��ς και μη
στο απρόσεκτο βήμα τυχαίου διαβάτη
σταγόνα σταγόνα όταν χύνονται.
7 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Αφιέρωμα
Στις στιγμές των χειρότερων λαθών μου
στο λογάριασμα του αθροίσματος του πεταμένου χρόνου
τυχαία μικρή μου αναπνοή
στην κάθε μέρα που με σώζεις
σ' ένα λιτό περπάτημα παρατημένο
στις χειρονομίες νόθης νύχτας
στο τίναγμα του κεφαλιού μιας άρνησης
που δεν χρειάστηκε να πω
γιατί μαζί με τον καφέ κατάπια όλες τις λέξεις.
28 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Γιάννης Ρίτσος - Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι
Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι-κάποτε ὁλόκληρα ποιήματα- ποὺ μήτε ἐγὼ δὲν ��έρω τί σημαίνουν. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρω ἀκόμη μὲ κρατάει. Κι ἐσὺ ἔχεις δίκιο νὰ ρωτᾷς. Μὴ μὲ ρωτᾷς. Δὲν ξέρω σοῦ λέω. Δυὸ παράλληλα φῶτα ἀπ᾿ τὸ ἴδιο κέντρο. Ὁ ἦχος τοῦ νεροῦ ποὺ πέφτει τὸν χειμῶνα, ἀπ᾿ τὸ ξεχειλισμένο λοῦκι ἢ ὁ ἦχος μιᾶς σταγόνας καθὼς πέφτει ἀπό ῾να τριαντάφυλλο στὸν ποτισμένο κῆπο ἀργὰ-ἀργὰ ἕνα ἀνοιξιάτικο ἀπόβραδο σὰν τὸν λυγμὸ ἑνὸς πουλιοῦ. Δὲν ξέρω τί σημαίνει αὐτὸς ὁ ἦχος-ὡστόσο ἐγὼ τὸν παραδέχομαι. Τ᾿ ἄλλα ποὺ ξέρω στὰ ἐξηγῶ. Δὲν τὸ ἀμελῶ. Ὅμως κι αὐτὰ προσθέτουν στὴ ζωή μας. Κοιτοῦσα ὅπως κοιμότανε, τὸ γόνατό της νὰ γωνιάζει τὸ σεντόνι- Δὲν ἦταν μόνο ὁ ἔρωτας. Αὐτὴ ἡ γωνία εἶναι ἡ κορυφογραμμὴ τῆς τρυφερότητας, καὶ τὸ ἄρωμα τοῦ σεντονιοῦ, τοῦ λευκοῦ καὶ τῆς ἄνοιξης, συμπλήρωναν ἐκεῖνο τὸ ἀνεξήγητο ποὺ ζήτησα, ἄσκοπα καὶ πάλι, νὰ στὸ ἐξηγήσω.
13 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Τίτλος, αν θέλεις τίτλο
Διάλεξα ανάμεσα σε εκείνους που καλύτερα
συνόψιζαν την έπαρση.
Την ιδιωτική μεταμέλεια της άνοστης γλώσσας.
Σηκωμένο κεφάλι, πηγούνι στον Θεό.
Κι έπειτα το ειρωνικό γέλιο με το στριμμένο γιλέκο
στη μέση σοβαρής απόφασης.
Μάτι αυτοπεποίθησης.
Μέτωπο σωστά φθαρμένο
από διαλεγμένες αυλακιές εκλεκτής σοφίας.
Το φρύδι περήφανα όρθιο
σα μπάρα άρσης βαρών σε αρασέ.
Κι εγώ να περιμένω στη στροφή
προμήνυμα δικαίωσης μιας πληγωμένης περηφάνειας.
4 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Βισλάβα Συμπόρσκα- Τέσσερις το πρωί
Η ώρα της νύχτας μέσα στη μέρα. 
Η ώρα του γυρίσματος από πλευρό σε πλευρό. 
Η ώρα για τους μεσόκοπους. 
Η καθαρή ώρα για το λάλημα των πετεινών. 
Η ώρα που μας απαρνιέται η γη. 
Η ώρα των σταγόνων από σβησμένα άστρα. 
Η ώρα του «τι κι αν μετά από μας δεν υπάρχει τίποτα». 
Μια άδεια ώρα.
 Άχαρη, στείρα. 
Απ' όλες τις ώρες η χειρότερη. 
Κανένας δεν είναι στα καλά του στις τέσσερις το πρωί. 
Κι αν άσπρα μυρμήγκια νιώθουν ωραία στις τέσσερις το πρωί 
– ας συγχαρούμε τα μυρμήγκια. 
Κι ας γίνει πέντε η ώρα αν σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να ζούμε.
6 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Ποια τιμή σηκώνουν εκείνοι
που πάνω απ το όνομά τους πέφτει
ασήκωτο το χρέος των στίχων;
16 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Στα κλειστοβλέφαρα των φυλακών 
τα μάτια που στο δάκρυ τους δονούνται 
σαν δήθεν άλογα να τριποδίζουν στη βροχή 
κι ο αέρας δυνατά να φέγγει στο κελί τους 
Πάνω στο χλωμιασμένο πρόσωπο της τέφρας 
η δοκός που ρέει απ’ το πνευμόνι στην άλλη του άκρη 
κι ο πεθαμένος που σφυρίζει στο κρεβάτι 
 Έτσι μικρά κι αβάσταχτα κυλούν οι νύχτες 
κι οι ζωντανοί επιμένουν να θυμούνται.
6 notes · View notes
abstract-notion · 6 years
Text
Σε τι ωφελεί να περιμένουμε τον χρόνο;
Τα αστέρια αναρριγούν
ίδια σαν την πρώτη μας νεότητα
μετανιωμένα.
7 notes · View notes