Tumgik
oxisimera · 2 years
Text
Tumblr media
13 notes · View notes
oxisimera · 2 years
Text
Tw death/suicide
Tumblr media
0 notes
oxisimera · 2 years
Text
Tumblr media
1 note · View note
oxisimera · 2 years
Text
Predictive text
Tumblr media
1 note · View note
oxisimera · 2 years
Text
Tumblr media
1 note · View note
oxisimera · 2 years
Text
If I had a band
Tumblr media
0 notes
oxisimera · 2 years
Text
Tumblr media
1 note · View note
oxisimera · 2 years
Text
Tumblr media
0 notes
oxisimera · 2 years
Text
Tumblr media
0 notes
oxisimera · 2 years
Text
Tumblr media
1 note · View note
oxisimera · 2 years
Text
My love as a wave, my love as a siren blaring let me in, my love as an earthquake, my love as an ambulance stuck in traffic, my love as hypertension, my love as a sign reading you're welcome here, my love as a sweater, my love as a birthday candle, my love as a curse, my love as coffee you forgot to drink, my love as an explosion, my love as red ink that draws ouroboros, my love as rain, my love as an open window
My love as tennis balls coming at you
You as an omnipotent being, an all seeing God, a creature that can only be when feelings aren't
0 notes
oxisimera · 2 years
Text
The feminine urge to ask him δεν με συμπαθεις πια?
4 notes · View notes
oxisimera · 2 years
Text
Μου λένε δένεσαι πολύ κι αυτό είναι βάσανο.
955 notes · View notes
oxisimera · 2 years
Text
Κάποια στιγμή θα σας μιλήσω για το πώς βουλιάζει το στομάχι μου όταν σκέφτομαι πως θα έρθει η μέρα που δεν θα μπορώ να του στείλω, αλλά δεν είναι σήμερα αυτή η στιγμή
0 notes
oxisimera · 2 years
Text
Κοιμάμαι με μια φίλη μου και μου μιλάει τώρα από μέσα για ζώδια και ωροσκόπους, για καρκίνους και αιγωκερους, για εγωκεντρικους και ευαισθησίες.
Κ εγώ σκέφτομαι αν οι πλανήτες παίζουν τόσο ρόλο στη ζωή μας, ίσως να κατηγορήσω αυτούς. Άλλωστε πάντα ένιωθα άσχη��α να κατηγορώ εσένα.
Δεν μου απάντησες εδώ και δύο μέρες, θα φταίει που είσαι Κριός.
Με άφησες στο διαβάστηκε, κι αν έχεις Αφροδίτη στους διδυμους?
Δεν αντιλαμβάνεσαι το πόσο ομορφαίνει η ζωή μου όταν είσαι μέσα της, θα φταίει που χεις Δια στον σκορπιό.
Ίσως είναι καλύτερα έτσι, να ριχνω το φταίξιμο στα αστέρια και οχι σ εσένα, όχι σε μένα, όχι στο ότ�� και οι δύο μαζί δεν είμαστε για τπτ παραπάνω από συζητήσεις χτισμένες γύρω από ένα σακουλάκι κο και 2 μδ.
Θα ήθελα να μπορώ να λέω δεν με πονάς και να το εννοώ, να λέω στις φίλες μου ναι ρε, είμαστε κουλ, δεν ζηλεύω και να ναι αλήθεια.
Αλλά κάθε φορά που σε σκέφτομαι αγκαλιά με άλλη, νιώθω να ξεκολλάει κ ένα κομμάτι απ την καρδιά μου και τρέχα γύρευε που πηγαίνει. Μάλλον έρχεται να κολλήσει στη σκιά σου. Μάλλον θα έχω πάντα ένα κενό εκεί, γιατί ένα κομματάκι αποφάσισε να ακολουθεί εσένα.
Μάλλον φταίει που μαι καρκίνος.
0 notes
oxisimera · 2 years
Text
η πρασινη σακουλα
Η πρασινη σακουλα δεν υπηρχε παντα στο σπιτι μου, οπως δεν υπηρχες κι εσυ
ηρθε ενα απογευμα της ανοιξης, εσυ ενα βραδυ του Αυγουστου, για την ακριβεια το τελευταιο, (οχι ενταξει το προτελευταιο, αλλα το τελευταιο ακουγεται πιο ποιητικο).
την αφησα πανω στην τραπεζαρια, εκει που καθεσαι μονο εσυ,οταν κοβεις τις γραμμες, οταν κανεις και μετα αμεσως μου δινεις το πιατο, οταν σου λεω ελα να κανουμε παρεα και μου λες σε λιγο. Μα μεταξυ μας το σε λιγο δεν ερχεται ποτε. κ εγω το ξερω κι εσυ το ξερεις.  ειναι σαν να ναι ρολος, σαν να ναι μερος σεναριου, σαν να ναι κατι τοσο αναποφευκτο οσο το περασμα της ωρας.
Ελα να κανουμε παρεα, σε λιγο.
(Αυτο το ποιημα το γραφω απ το γραφειο, ενω θα επρεπε να απανταω σε μειλς, μια μικρη νικη μου κατα του καπιταλισμου, μια τεραστια ηττα μου απεναντι σε σενα)
Η πρασινη σακουλα λοπον περιεχει το δωρο σου, ή τελος παντων ενα δωρο. Θα ηθελα πολυ να ειναι σου, το πηρα με αυτο το σκεπτικο, το εφερα σπιιτι με την ιδεα οτι ειναι σου, το αφησα στην τραπεζαρια σαν “δωρο σου”, εριξα μες στη σακουλα κι ενα γλειφιτζουρι καρδια (απο σενα τα μαθα κι αυτα) γιατι ακριβως ειναι το δωρο σου. 
Ειναι ομως? μια βδομαδα τωρα ειναι εκει, η πρασινη σακουλα, να μου υπενθυμιζει οτι λειπεις εσυ. καθε φορα που την κοιταω θελω να την πεταξω κατω, με δυναμη, να ακουσω το κρακ απο μεσα, να δω αν θα ναι πιο δυνατο απο αυτο που κανει η καρδια μου καθε μερα που ξυπναω και βλεπω οτι ειναι ακομα πανω στη τραπεζαρια. 
Η πρασινη σακουλα.
Που σημαινει οτι δεν ηρθες να κανουμε παρεα. 
0 notes
oxisimera · 4 years
Text
Και κάθε μέρα σου γράφω ένα μήνυμα, και κάθε μέρα το διαγράφω πριν το στείλω
Και κάθε μέρα λέω σήμερα είναι η τελευταία φορά που σκέφτομαι πως θα ταν να ξυπνούσα και να ήσουν δίπλα μου
Και κάθε βράδυ για να κοιμηθώ μάντεψε τι σκέφτομαι
Πώς θα ταν να ξυπνούσα και να σε είχα δίπλα μου
Θα έκανες μέχρι και το καλοκαίρι υποφερτό
4 notes · View notes