Yaşananlar, yaşadıklarımız, anılarımız, hayallerimiz geride kalacak belki de bir çok şey öyle. Peki hayatın boyunca içinde taşıyacakların, o üzüntün kederin ? Onlar hep yanında kimse bilmeden, görmeden her adımda her nefes alışında. Kalp çarptıkça, var oldukça bu his hiç bitmeyecek.
İnsanları üzmemek için elimden geleni yapıyorum, değer veriyorum, çok hassas davranıyorum. Ama nedense hep üzülen ve kaybeden tarafta ben oluyorum galiba bende hata var. Çok güveniyorum ve çok değer verdiğim için kaybediyorum.