#biyahe | Explore Tumblr Posts and Blogs

forsungie · 1 year

Text

THE WAY I LOVED YOU (TEASER)

pairings. actor park jisung x actress female reader

estimated word count. 3,000

genre. fluff, angst, mature content

warnings. jisung loves annoying the reader, lots of making out, thigh riding, size kink, friends with benefits (to be edited/updated)

“i’d like you to be the leading lady in the movie adaptation of my book,” yangyang said, “i really want you to be a part of this project and i think the character suits you so much, i know you will do her justice.”

and of course you accepted the project, it’s an honor to be part of your best friend’s masterpiece and you find the story really interesting after reading it. this movie is also going to be the first movie adaptation of his book and you’re very happy that he trusted you with this project. he is really an amazing writer and you’re very proud to be friends with him.

first day ng taping niyo ngayon para sa bagong movie adaptation project mo with park jisung as your leading man. you’ve actually met him a lot before through award shows and birthday parties of some of your celebrity friends, pero hindi mo pa siya nakakatrabaho that’s why this movie will be your first project together. nameet mo rin siya nung script reading niyo with the other casts, but you didn’t interact much with him that time, bali nag uusap lang kayo kapag nag babatuhan ng linya. halos lahat ng casts sa movie na ito ay first time mo makakatrabaho and you’re hoping for the best.

“nako, ma’am!” napailing na lang ang driver mo nang tumirik ang kotse.

“what happened, kuya?” tanong mo nang icheck nito ang sasakyan.

“tumirik, ma’am. dadalhin ko na lang sa pinakamalapit na talyer, pwede po bang sumakay na lang muna kayo—” naputol ang sasabihin ng driver mo nang may biglang magsalita.

sa kamalas-malasan mo nga naman, kung kailan papunta ka na sa taping niyo on the first day of shooting ay saka ka pa natirikan ng sasakyan?!

“sumabay ka na sakin,” it was no other than your co-actor, park jisung.

“ayun, ma’am, sakto! sir, pakiingatan na lang po itong si ma’am. ako na po bahala dito, ma’am, mauna na po kayo at baka malate pa kayo ni sir. salamat, sir, ingat po!” ngiti sa inyo ng driver mo.

“sige po, kuya,” jisung smiled and nodded, “what? sakay na,” baling naman nito sayo.

you had no choice, but to hop in dahil malelate at maistress ka lang kung mag cocommute ka pa. alam mo naman ang transportasyon at ang init dito sa pilipinas, papasok ka pa lang ng trabaho parang pauwi ka na. after contemplating for a second, naupo ka na sa backseat ng kotse— hindi naman dahil sa uncomfortable kang katabi siya, it’s just that you’re not close yet so..

“ginawa pa kong driver niya,” jisung murmured, watching you sit at the back.

“may sinasabi ka ba?” you asked when you heard him saying something you didn’t hear clearly.

jisung chuckled and shook his head, “huh? wala ah.”

ilang minutong tahimik ang biyahe at natigil lang iyon nang basagin ito ni jisung, “have you eaten breakfast? may bibilhin ako sa starbucks, isasabay ko na kung may gusto kang ipabili.”

“my treat,” he added.

you shook your head and smiled at him, “i’m good, thanks.”

jisung nodded, but he still ended up buying you an iced coffee and sandwich just in case you have not eaten yet, he asked the staff for a recommendation, which is why he got the latte for you, while he got himself an iced americano.

nang makarating kayo sa lugar kung saan kayo mag sh-shoot ng unang scene ay nakatulog ka and jisung has no clue on how to wake you up. you must be really tired from taping, he thought to himself while staring at your sleeping state.

“y/n.. we’re here,” gising niya sayo while lightly tapping your arms, “y/n, hey, gising na.”

agad ka namang nagising nang marealize na nakatulog ka sa biyahe, “i’m sorry,” sambit mo at saka pinunasan ang pisngi.

he smiled, “it’s okay.”

“thank you ulit,” sabi mo nang parehas kayong makalabas ng sasakyan.

tango at tipid na ngiti lang ang isinagot ni jisung habang pinaglalaruan nito sa kamay ng susi ng kotse. you immediately rolled your eyes when you saw yangyang grinning watching the both of you walk.

“bakit sabay kayo dumating, ha? ikaw ah,” he asked in a teasing voice.

you rolled your eyes, “nasiraan ako ng kotse tapos nadaanan niya kami ni kuya kaya sinabay niya na ko, kung anu-ano na naman iniisip mo.”

“okay, sabi mo e,” yangyang chuckled at your defensiveness.

“doon ka na nga, hinahanap ka daw doon! doon ka na, shoo!” you pushed him lightly.

yangyang laughed at your words, “enjoy your breakfast!”

jisung went to his shared tent with a co-actor and started getting ready for the taping, reviewing his script while his make-up artist were doing his make-up. he froze while reading the script when a spark of memory flashed through his mind. that’s why her perfume smells familiar to me, he thought to himself.

“jisung, ready ka na? we’ll start in a few,” yangyang suddenly asked.

jisung didn’t even notice that his make-up artist had finished doing his make-up because his mind was preoccupied thinking about you, “huh? uh— yes, ready na, susunod na ko.”

#park jisung smut #park jisung fic #park jisung angst #park jisung fluff #nct dream smut #nct dream fic #nct dream angst #nct dream fluff #park jisung imagine #nct dream imagine

255 notes · View notes

dimagapi · 1 year

Text

Maria Clara at Ibarra took its time with Fidel, and it paid off

AAMININ KO, HINDI ako palanood ng mga teleserye. Nahihirapan akong sumubaybay sa five-episodes-per-week format. In 2022, naisipan kong manood ulit ng teleserye. Isa sa mga naisip kong panoorin ay Maria Clara at Ibarra, isang portal fantasy kung saan ang bidang si Klay ay ipinasok sa mundo ng mga nobela ni Jose Rizal. Basically, Noli/Fili isekai.

I honestly did not have high expectations, knowing kung gaano ka-fast paced ang production ng TV series sa Pilipinas. Kaya pleasantly surprised talaga ako na masasaksihan ko sa MCI ang isang character arc na puwede ko na sigurong sabihing kahanay ng mga paborito ko.

The character arc in question ay ang kay Fidel. Sinulit ng MCI ang teleserye format sa pagbuo ng character arc ni Fidel, taking 17 real-life weeks para ipakita ang development niya. Ita-tackle ko na rin ang nangyari sa unang episode after those 17 weeks kasi hindi ko talaga matiis sa sobrang pagkamangha ko.

Unang lumabas si Fidel de los Reyes sa Episode 3 ng Maria Clara at Ibarra, bilang isa sa mga malalapít na kaibigan ni Crisostomo Ibarra. Original character si Fidel, wala siya sa Noli me tangere, tulad ni Klay. Ang kaso nga lang ay kahit na kaibigan siya ni Ibarra, he is far from likable. Lalong-lalo na para sa bida nating si Klay.

Fidel de los Reyes, raging misogynist

Simula pa lang, malinaw na ang purpose ng character ni Fidel: para ipakita na kahit sa panig ng mga taong tulad ni Ibarra, mababa ang tingin ng kalalakihan sa kababaihan noong 1880s. At mula naman sa perspective ni Klay, para ipakita sa kaniyang marami palang pagkakatulad ang panahon niya at panahon ni Rizal.

"Kung magiging sintalino [ng mga babae] ang mga [lalaki], tila magiging isang malaking kaparusahan ito sa atin!"

Hindi understatement kung sasabihing raging misogynist si Fidel noong una siyang lumabas. Tinitingnan ni Fidel ang pagiging marunong ng kababaihan bilang isang banta sa kalalakihan. Hindi lang siya sa salita mapanghamak sa mga babae, ipinakita rin niyang handa siyang manakit ng babae dahil lang nasaktan ng isang matalinong babae ang ego niya. Nasampal pa siya ni Klay dahil dito (at deserve niya iyon).

Bukod sa mababang tingin ni Fidel sa kababaihan, masasabi ring hinubog siya ng privelege na mayroon siya. Dahil nabuhay siyang hindi inuusig, buo ang tiwala niya sa gobyerno at Simbahan, at wala rin siyang amor para sa mahihirap. Ito rin ang dahilan kung bakit napakadali para sa kaniyang hindi makaramdam ng simpatya para kay Sisa sa una.

Itong privilege ni Fidel ang siya ring nagpapaniwala sa kaniyang nasa posisyon siya para utusan si Klay (isang babae) na ipagdasal ("trabaho" ng babae noong panahon ng pananakop ng mga Kastila) ang biyahe nilang tatlo ni Ibarra. Ang pagtawag niyang "bruha" kay Klay ay hindi lang misogynistic kundi bunga ng maka-Kastila niyang paniniwala.

Ang takot niya sa mga tulisan ay bunga rin ng privilege niya at paghanay niya sa sarili sa panig ng mga Kastila. Ang pagharang ng mga tulisan sa isang prayle ang sinabi niyang dahilan para katakutan ang mga tulisan na posibleng humarang sa kanila sa biyahe. Iskandaloso ang tingin ni Fidel sa sagot ni Klay na "Prayle naman pala! Baka masama 'yung prayle na 'yon kaya siya sinaktan." Hindi niya matanggap ang pagsasalita nang ganoon ni Klay laban sa mga itinuturing niyang huwaran.

"Binibining Klay, simulan mo nang magdasal bupang maging ligtas ang ating paglalakbay. 'Yon ay kung didinggin ng Diyos ang dasal ng isang bruha."

Hindi magkahiwalay ang pagiging maka-Kastila, matapobre, at mapanghamak ni Fidel sa kababaihan; lahat ng mga ito ay bunga ng pribilehiyo niya bilang isang mayamang mestizo. Mapapansing nagpakita ng kaunting "respeto" si Fidel nang mag-English si Klay. Sa panahong iyon, matututo ka lang ng ibang wika sa pagbabasa, paglalakbay sa ibang bansa, o pagkakaroon ng white-collar job sa isang British-owned business. Mula sa perspective ni Fidel, tanda ng pagiging edukada o maykaya ang pagsasalita ni Klay ng English; naisantabi niya nang panandalian ang panghahamak sa kababaihan dahil sa tingin niya ay posibleng privileged din si Klay kagaya niya.

'Tunay ka ngang kakaibang babae'

Si Fidel na naniwala kaagad sa paratang na nagnakaw si Crispin at nangmamaliit kay Klay ang siya ring tumulong, sa maliit na paraan, sa paggamot sa injuries ni Sisa sa Episode 25. Hindi niya naiintindihan nang lubos ang nangyayari, but he's trying. Hindi instant ang pagbabago niya. Alien pa rin sa kaniya ang idea ng pagkakaroon ng babaeng manggagamot, pero hindi nagmarunong si Fidel o pinatigil si Klay (in contrast sa tangkang "pagliligtas" ni Don Tiburcio kay Kapitan Basilio at pagharang ni Kapitana Tica kay Klay 10 episodes later).

Sa Episode 25, sa warehouse ni Fidel ginamot ni Klay si Sisa. Hindi pa ganap na nagbago si Fidel, pero nagsisimula na siyang maging mas bukás sa mga bagay na bago sa paningin niya.

Sa kabila ng tension sa pagitan nina Klay at Fidel, malinaw ring intensyon ng series na si Fidel ay magiging potential love interest para kay Klay. Malinaw rin kung anong klaseng love interest si Fidel: lalaking mapang-uyam sa bidang babae pero unti-unting nahuhulog ang loob sa inuuyam niya. Dahil sa tindi ng tension sa pagitan nila ni Klay, I would say na nalaro nito nang ayos ang inaasar-ka-niya-dahil-gusto-ka cliché, lalo na't hindi lang simpleng pang-aasar ang ginagawa ni Fidel sa una.

From Episode 30 onwards, makikita ang pag-develop ni Fidel ng paghanga para kay Klay. Sa Episode 30 nagsimulang magparamdam si Fidel na may nabubuo siyang pagtingin kay Klay. Dito rin siya nagsimulang mang-asar, in the friendly sense, pero na-call out din siya dahil out of line.

In Episode 34, nangyari ang isang rare instance na nang-asar, intentionally, si Fidel dahil gusto niya si Klay. Walang explicit romantic intentions ang karamihan ng instances ng pang-aasar ni Fidel (pero hindi rin masasabing pilít if you read them as romantic). Sinundan ito kaagad ng isang compliment na backhanded, probably unintentionally so. Fidel's trying. And failing.

"Binibining Klay, kung hindi ka pa nadapa ay hindi kita makilala. Mayroon ka palang itinatagong ganda."

Sa Episode 35, mapapansing hindi pa ganap na sumasang-ayon si Fidel sa mga kilos ni Klay. Makikitang nagtangka siyang pigilan si Klay na sumampa sa upuan at magsalita laban kina Kapitan Basilio at sa mga bisita nito. In the following episode, however, hindi niya pinigilan si Klay sa pagliligtas kay Kapitan Basilio matapos mabilaukan ang matanda. May tiwala si Fidel sa kakayahan ni Klay magbigay ng first aid, as he witnessed ten episodes prior.

Mabagal ang progress ni Fidel, but it's there. Nang iligtas ni Klay si Ibarra through mouth-to-mouth resuscitation and CPR (Episode 40), ipinagtanggol ni Fidel si Klay at nagpaliwanag na "karaniwan itong ginagawa ng mga nakapag-aral ng medisina" kahit na ipagtataka ng mga marami sa panahong iyon na alam ito ng isang babae. Idinagdag pa ni Fidel na katanggap-tanggap sa Kanluran ang mga ito.*

* This might come come off as anachronistic dahil 1900s naging standard procedure ang CPR, pero may mga precursor ng CPR noong mid-1800s. However, hindi chest compression ang ginagawa doon. 1891, seven years after when MCI is set, unang nagamit ni Dr. Friedrich Maass successfully ang chest compressions sa paglilgitas ng pasyente. May mouth-to-mouth resuscitation for drowning victims since the 1700s, though.

Matapos iligtas ni Klay si Ibarra, nakipagkita si Fidel in private kay Klay. Nagsisimula na si Fidel na makita ang halaga ni Klay. Dagdag pa, humahanga siya hindi sa kabila ng pagiging "kakaiba" ni Klay kundi dahil dito. What this means is hindi na niya nakikitang kapintasan ang talino at tapang ni Klay at hindi na rin niya ito nakikita as a threat to his ego.

Fidel: Binibining Klay, [...] tunay ka ngang kakaibang babae, kaya sa kauna-unahang pagkakataon ay napahanga mo ako. Hindi lamang sa iyong angking talino at lakas ng loob, kundi pati na rin sa [...] independence of mind and spirit.

I particularly like na, at least at the time of the episode's airing, puwede mong ma-interpret ang paghangang ito ni Fidel as something na hindi lang romantic; puwede mong basahin ang paghanga na ito bilang bunga ng nabubuong pagtingin niya kay Klay, pero puwede mo ring basahin bilang magkahiwalay na bagay ang paghanga niya sa kakayahan ni Klay at ang ang attraction niya kay Klay.

Sa kabila ng nabubuong paghanga ni Fidel para kay Klay, hindi pa rin nawawala ang pagkiling niya sa mga Kastila. Tutol siya (at si Ibarra) sa pag-awat ni Klay kay Padre Salvi matapos saktan ng prayle ang ilang tao sa tabing-lawa. Dito iginiit ni Klay na may lakas ng loob ang mga tulad ni Padre Salvi na mang-abuso dahil may mga tulad ni Ibarra na may mabuting hangarin ngunit walang ginagawa para labanan ang kasamaan.

'Tila umiibig ang ginoo!'

Fidel: Sa araw na ito, tila nakilala ko na rin ang babaeng hahangaan ko... Pilosopo Tasyo: Tila umiibig ang ginoo!

It took time bago nagpakita ng explicit na romantic affection si Fidel towards Klay. Nang tumakas sina Klay at Maria Clara para makipagkita kay Ibarra (Episodes 48-49), nakita ni Fidel si Klay sa parehong paraang nakikita ni Ibarra si Maria Clara. Pansin din ito ni Ibarra, pero in denial pa si Fidel sa puntong ito.

May kahambugan pa si Fidel sa pagkukuwento kay Klay tungkol sa pagtingin niya sa isang certain someone na itatago na lang natin sa pangalang Maria Clara Infantes. Iniyayabang ni Fidel na napakapalad ng special someone na ito dahil iniibig niya.

Sa kabila ng mariing pagtanggi sa simula ni Fidel na may pagtingin siya kay Klay, hindi niya kinontra si Ibarra nang tawagin nito sina Maria Clara at Klay na "ating mga Maria Clara" matapos sunduin at pagalitan ni Kapitan Tiago ang magkatukayo.

Ibarra: Paano ba iyan, amigo? Tila karamay mo ako sa pag-aalala sa ating mga Maria Clara.

Episodes 57-58 na umamin si Fidel kay Klay; it took that long. Ang kagandahan sa development na ito sa relasyon nila, on Fidel's part, ay hindi siya nagkaroon ng drastic na pagbabago para lang kay Klay; hindi siya biglang naging "ideal guy". Lumilitaw ang isang character flaw niya: dahil sa pagiging misogynist niya sa simula ng series, it only makes sense na hindi siya marunong makipag-usap sa babae, let alone isang babae na alam kung ano ang deserve niya. On Klay's part naman, she stayed her ground. Hindi niya ni-reciprocate ang feelings ni Fidel dahil lang hindi na ito (intentionally) mean.

Now, let me go into a bit of a tangent because I want to talk about Fidel's confession.

Napakaraming sinabi si Fidel na mako-consider na pang-aasar kung intentional, pero malinaw namang makikita na ang mga nasabi niya ay dahil lang hindi siya maalam manuyo. Fidel's trying. And failing. (1)

Take this exchange, for example:

Fidel: Binibinig Klay, bulag ka ba at hindi mo nakikita? O sadyang manhid ka lang ka lang at hindi mo nararamdaman? Klay: Ang alin ba? Fidel: Na sa kabila ng iyong bangis at pagmimistulang bruha, at ang iyong paglalamyerda sa buong San Diego na madalas ay bastos at walang modo na hindi gaya ng mga de-klaseng babae diyan... Klay: May point ka ba? O recap lang 'to ng judgment sa'kin ng bayang 'to? Nahiya ka pa, isama mo na rin 'yung pagbuntot ko sa amigo mo na parang kerida. Fidel: Isa pa iyon!

Comedy aside, kapansin-pansin na may animosity pa rin sa pagitan ng dalawa, especially on Klay's part. Ito rin ang dahilan kung bakit hindi agad makapaniwala si Klay na may pagtingin sa kaniya si Fidel. And that's completely understandabl; ni minsan ay hindi man lang inihingi ni Fidel ng paumanhin ang past actions niya towards Klay. Hindi batid ni Fidel na mabigat ang mga ito para kay Klay dahil hindi pa siya nalagay sa posisyon kung saan siya ay hinahamak.

Another standout exchange is this:

Klay: Magkaiba ang mundo natin. Fidel: Batid ko. Batid ko na tila langit ako at ikaw ay lupa.

Concise ang punchline, dine-defy ang expectation sa isang otherwise predictable expression, at in-character pa para kay Fidel na napakatayog ng tingin sa sarili. I say this is gold.

Bakas pa rin ang pagka-entitled ni Fidel sa expectations niya kay Klay; na magugustuhan agad siya pabalik at papayag na magpakasal sa kaniya. Nagnakaw pa ng halik si Fidel kay Klay. Na-call out din ito ni Klay, siyempre.

May pagka-immature ang reaction ni Fidel sa rejection ni Klay, parang batang hindi pinagbigyan matapos magturô sa tindahan. May halo pang kaunting pagyayabang na kung ibang babae ang susuyuin niya nang ganoon ay hindi siya tatanggihan.

Sinubok din ni Fidel na mangharana para suyuin si Klay, katulad ng panghaharana ni Ibarra kay Maria Clara noon, pero naging malamig ang pagtanggap ni Klay dito. Mahahalatang alien concept talaga para kay Fidel ang hindi mapabigyan sa mga gusto niya.

Hindi nakapagtataka kung bakit hindi marunong manuyo si Fidel: sa buong panahon na nasa series siya, si Klay lang ang babaeng nakakasusap niya consistently. Si Pilosopo Tasyo na nakausap niya minsan tungkol sa pag-ibig (Episode 44) ang pinakamalapit sa isang father figure na mayroon siya, at wala naman siyang ibang mahihingan ng payo. Ang sariling privilege lang ang masasandigan ni Fidel at this point, kaya pakiramdam niya ay ang privilege din niya ang magdadala sa kaniya ng pag-ibig.

Ang gusto ko lang talagang sabihin for this segment ay magandang romcom material ang lover boy era ni Fidel, saka props na rin sa pag-integrate nito sa kuwento in a way na hindi pilit and makes sense for the character.

Pagbaligtad ng mundo

Noong panahong inuusig si Ibarra, kay Fidel lumapit si Klay para humingi ng tulong. Sa una ay nagawa pang mang-asar ni Fidel na hindi daw siya matiis ni Klay. Hindi pa niya batid ang haharapin niyang pagsubok.

Hindi nagtagal ay nasaksihan ni Fidel ang talumpati ni Ibarra sa pulpito sa simbahan ng San Diego, kung saan inilahad nito na may malubhang sakit ang bayan na pinalalala ng mga nagsasawalang-kibo. Nakiisa si Fidel sa pananawagan ng "Dinggin n'yo kami" matapos ang talumpati ni Ibarra. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na tumindig si Fidel laban sa mapang-aping sistema.

By Episode 73, exactly 70 episodes mula nang unang ipakilala si Fidel, pumasok na sa climax ang character arc niya. Nakulong si Fidel kasama ng iba pang may kaugnayan kay Ibarra. Ang panahon niya sa presinto ay nagsimula sa pagyayabang niya sa Guardia Civil na makakalabas agad salamat sa magaling na abogado ng pamilya niya, at iginigiit niyang nakapag-aral siya ng batas kaya alam niyang iligal ang ginagawa sa kanila ng Guardia Civil. Sa gabing iyon din ay napagtanto niya: "Kung sino pa ang gumagawa ng maganda para sa bayan ay siya pang tinatawag na kriminal, habang ang mga makasalanan sa Simbahan at sa gobyerno ay kailangang tawaging 'kagalang-galang'."

Kinausap niya saglit si Don Filipo tungkol sa pagbibitiw nito sa puwesto dahil sa pagiging sunud-sunuran ng gobernadorcillo, at tinanong siya nito pabalik kunghanggang saan niya kayang ipaglaban ang bayan. Kung lalaban si Fidel, kailangan niyang isakripisyo ang pribilehiyong nagpahintulot sa kaniyang maging makasarili noon.

Don Filipo: Don Fidel, hanggang saan mo kayang ipaglaban ang ating bayan nang hindi lamang umaasa sa dasal, conexiónes, o sa iyong yaman?

Nang itakas ni Klay si Fidel, nahuli siya ng Guadia Civil. Kinakailangang gumawa ni Fidel ng isang bagay na bago ang pagtakas ay hindi niya akalaing gagawin niya: ang pumatay ng tao. At ginawa nga niya ito. Ang Fidel na noong nakaraang episode lang ay ipinagmamalaki ang mga nalalaman sa batas ay siya na ngayong lumabag dito. Pugante na siya at pumatay pa ng Guardia sa mismong kuwartel, hindi na maililigtas ng kahit na gaano pa kagaling na abogado.

Magkaibang-magkaiba man ang ikinilos ng Fidel ng Episode 73 at ng Fidel ng Episode 74—at mas lalong malayo sa Fidel ng Episode 3—ay hindi masasabing kilos ito ng magkaibang karakter; kilos ito ng iisang Fidel na noo'y itinaas ang sarili at pagkatapos ay ibinaba, noo'y nanghamak at pagkatapos ay natutong umibig, dumaan sa hamon at pagkatapos ay nagbago, at umabot sa sukdulan at natutong lumaban. Sa kabila nito, may isa pang hindi natutunan si Fidel sa puntong ito: ang ipakita ang pagiging vulnerable; or perhaps more approriately, hindi pa niya na-unlearn ang pagtatago ng vulnerability niya.

Vulnerability and compassion

Pinuna ni Klay si Fidel sa mga kaharutan nito matapos nilang takasan ang Guardia Civil, pati na rin ang pagiging "kalmado" nito matapos nitong mahanap ang sugatáng si Elias na hindi kasama si Ibarra. Naalala ko nang may mga pumuna sa Twitter na mabilis daw masyadong naka-get over si Fidel sa pagbaril sa Guardia Civil, pero sa tingin ko, coping mechanism ni Fidel ang mang-asar para matabunan at maitago ang pangangamba dahil nasanay siyang komportable ang buhay at walang inaalala.

Hindi umiyak si Fidel kahit ni-reject siya ni Klay na pinakamamahal niya sa Episode 75, at sa una ay maaari mong maisip na baka hindi lang talaga dinibdib ni Fidel at the moment dahil nasa panganib sila, o hindi ito gaano kasakit sa kaniya dahil nag-mature na siya. Matapos mahanap nina Fidel at Klay si Elias, ipinakita ni Fidel na hindi siya "kalmado" tulad ng iniisip ni Klay. Lumuha si Fidel. Unti-unti na ipinapakita ang vulnerable side niya.

Lumuha ang "kalmadong" si Fidel. Also, may dahilan kung bakit siya nakahubad diyan. Ginagamit pang-first aid kay Elias 'yung damit niya, pramis!

Sa kampo ng mga tulisan, makikitang ang pag-aalala ni Fidel para kay Klay. Sinusuyo niya si Klay sa mga simpleng paraan tulad ng pag-aalok ng pagkain at tubig, bagay na hinding hindi gagawin ni Fidel noong Episode 3 at hindi niya gagawin nang walang halong pang-aasar bago ang Episode 70. Ipinapakita ni Fidel ang affection niya through acts of service* towards Klay. Walang pag-aalinlangang pumayag si Fidel na samahan si Klay sa bayan para makapagpaalam kay Maria Clara kahit na alam nila pareho kung gaano kalaking panganib iyon para sa kanila.

*I have some reservations about the idea of love languages, pero sa kasong ito, tingin ko naman ay angkop sabihing ang love language ni Fidel ay acts of service.

Matagal bago nailabas ni Fidel ang vulnerable side niya, salamat sa pagiging lalaki at mayaman. Bilang lalaki, marahil ay pinalaki siyang pinagbabawalang umiyak o "magpakita ng kahinaan". Kung hindi rin nagbago ang pananaw ni Fidel sa kababaihan, hindi rin kakayanin ng ego niya na ipakia ang vulnerability sa harap ni Klay. Bilang mayaman naman, ipinipinta niya ang sarili bilang angat sa iba at hindi matitinag. Ngayong tinutugis na siya ng Guardia Civil, danás na rin niya ang nararanasan ng karaniwang taong minamata niya noon.

Alab ng puso

Ang pinakamahalagang bagay na natutunan ni Fidel sa character arc niya ay ang umibig. Una na niyang ipinakita ang pag-ibig kay Klay, at unti-unti siyang natutong umibig sa iba pa. Kung trip mo maging mas cynica aboutl Fidel's past actions, puwede mo pa ngang sabihing ang pag-ibig niya kay Klay, although genuine, ay kaakibat ng paniniwala niya, bilang lalaki noong panahon niya, na bahagi ng "tadhana" niya ang umibig sa isang babae, mag-asawa, at bumuo ng pamilya.

Kalaunan ay natutunan ni Fidel na mahalin ang bayan. Ganap na niyang nakilala ang mga kondisyong humulma sa kaniya at sa mga pananaw niya, at napagtanto niyang binulag siya ng pribilehiyo niya, at inamin niyang naging makasarili siya. Nasaksihan ni Fidel ang kapalaran nina Sisa, Crispin, at Basilio; ang sakripisyo ni Elias; ang pag-usig kay Ibarra; ang pagmamalupit ng mga prayle at Guardia Civil; at ang panghahamak sa kababaihan. Ang huli ay hindi lamang niya nasaksihan o hinayaang mangyari; naging bahagi rin siya nito.

Sa huli, isinapuso ni Fidel ang payo (na naka-package deal kasama ng rejection) ni Klay: ang ialay sa bayan ang kaniyang pag-ibig. Ibig niyang ipagpatuloy ang laban nina Ibarra at Elias at idineklara niyang ilalaan niya ang natitirang yaman para sa paghihimagsik at iiwan na ang komportableng buhay na nakasanayan niya alang-alang sa bayan.

Fidel: Magkasama nating ipagpatuloy ang sinimulan ni Crisostomo at Elias.

Inaanyayahan ni Fidel si Klay na sumama sa kaniya sa pakikipaglaban. Sa kasamaang palad ay kinakailangan na ni Klay na bumalik sa mundo niya. Sa pag-alis ni Klay sa mundo ng Noli, umiyak si Fidel. Sa kauna-unahang pagkakataon, hindi pinigilan ni Fidel ang sarili niyang ipakita ang vulnerability niya.

Tapós na ang pagtatago ni Fidel ng damdamin niya. Tanggap na niyang may vulnerable side.

From ilustrado to naliwanagan

As of writing, pumasok na sa El FIlibusterismo ang MCI. Ipinakita na si Fidel bilang rebolusyonaryo, kasama sa pangkat ni Elias na nakaligtas mula sa mga pangyayari sa Noli arc.

Bilang mga rebolusyonaryo, may codenames sina Elias at Fidel: si Elias ay si Tagausig, at si Fidel si Naliwanagan. Fidel's codename is especially fitting dahil bukod sa obvious allusion na sa pagkakaroon niya ng 180-degree turn sa character arc niya, may iba pang kahulugan.

Si Naliwanagan at si Tagausig

Nagsimula si Fidel bilang isang entitled at sexist na ilustrado. Towards the end of the Noli arc ay naliwanagan si Fidel sa tunay na kalagayan ng lipunan. Ang "ilustrado" at "naliwanagan" ay parehong "enlightened", pero dahil sa character arc ni Fidel ay malinaw na may opposite connotations ang dalawang ito. Ang "ilustrado" ay enlightened in the sense na may access siya sa edukasyon, samantalang ang "naliwanagan" ay enlightened in the sense na namulat sa mga totoong kalagayan ng bagay-bagay at mga karanasan ng mga karaniwang tao. Dagdag pa rito, Espanyol ang "ilustrado" at Tagalog ang "naliwanagan", angkop sa pagkiling ng ilustradong Fidel sa mga mang-aapi at pamumuhay ng naliwanagang Fidel kasama ang mga inaapi.

Bukod sa opposite connotations ng "ilustrado" at "naliwanagan" sa context ng character arc ni Fidel, masasabi ring may direct relationship ang dalawang ito sa pagbabago ni Fidel: Si Fidel ay ganap na naliwanagan noong magpasya siyang talikuran ang pagiging ilustrado. Si Fidel ay hindi lang naging tao (as Klay would say), natuto rin siyang magpakatao. Natuto siyang malungkot, mangamba, mahabag, mag-alala, makiramdam, magalit sa kawalan ng katarungan, at—higit sa lahat—umibig.

#maria clara at ibarra #fidel de los reyes #crisostomo ibarra #maria clara #klay #elias #noli me tangere #el filibusterismo #teleserye

158 notes · View notes

itzynabi · 1 year

Text

like someone in love

summary: in which eve and san go on a date

set: early september 2022

word count: 2.6k

warnings: mention of food and i think that’s it

an: the nasan first date is finally out everybody scream!,!! getting this done is the highlight of my life if i’m being honest. feedback and reblogs are much appreciated 💐

eve’s masterlist

Eve had always loved the night sky. Since she often worked long hours, she would sometimes see the stars more than the sun. If she tried hard enough, she would probably be able to name the constellations.

The stars twinkled as she drove to the park, where her and San had agreed to meet up for their date. Yunho was going to drop him off as he was the only member with a licence. As she approached their meet up spot, she saw a car waiting by the benches. She pulled up behind them and was about to call San when he exited the car. She exhaled deeply as he walked towards her car, trying to calm her nerves.

“Hi,” San greeted when he opened the door, a lunch bag in his hands.

“Hi,” Eve greeted back, smiling at him. “Sorry for making you wait, I couldn’t decide on my outfit.”

“Well, you look really good,” he said, getting in the car. Eve blushed, looking down at her dress.

She cleared her throat. “Thanks. Um, you look good, too.” She gestured to his outfit. “So, how long do you think they’re going to sit there and watch us?” She asked, referring to his members in the car. She could see five pairs of eyes watching them through the back windshield.

“I don’t know. I should tell them to leave.” He moved to leave the car.

She stopped him. “No! Um. It’s okay, just… shocked that they’re still there.”

Yunho must have gotten tired of sitting stationary in the car because he soon ignited it and drove off. They could both imagine the complaints that filled the car at that moment from the members who wanted to watch them longer.

“Well,” Eve started, gesturing in front of her, “they’re not anymore.”

“Yeah,” San said. He perked up, shaking the lunch bag in his hands. “I brought the snacks.”

“Oh!” She exclaimed. “What did you bring?”

“Dried sweet potato, Chocolate Binch Biscuits, Orion Choco Pie and chocolate covered strawberries,” he listed off, opening the bag to show her. She hummed in approval.

“Amazing choices, in my humble opinion,” she said, feeling her nerves slowly dissipate.

“Thanks, Wooyoung helped me pick them out. I know you like chocolate so he told me to just buy chocolate snacks.”

“Wooyoung’s always been one of the smartest members in ATEEZ.”

“I’m also up there, right?” He asked, looking at her.

She smiled sweetly at him. “Let’s not get too ambitious.”

He pouted, mumbling, “I should be up there, though. You should think I’m the best from my group.”

“Do you think I’m the best in my group?”

“Yes!” He answered. “But Ryujin’s funnier,” he teased with a smile, causing Eve to pout.

“Well, as smart as Wooyoung was with snack suggestions,” Eve began, “there’s one problem.”

San’s eyes widened. “What is it?”

Eve sighed, drawing out the tension as long as she could. “I’m allergic to strawberries.”

He stared at her for a second before bursting into laughter. “Yah, why are you lying, Biyah? You’re not allergic to strawberries.”

She nodded slowly, pursing her lips. “I kind of am.”

San slowly stopped laughing. “But… but you said you’ve always wanted to try chocolate covered strawberries.”

“Yeah. Because I can’t. For safety reasons.”

“How did I not know about this? I was so excited to give you this.” He huffed, closing his eyes.

“It never came up in conversation, it’s not your fault. If it makes you feel better, I’ll try one.” She suggested.

“Is that healthy?” San asked, looking at her. “Won’t you have an allergic reaction?”

“Well, duh!” Eve exclaimed. “But I’ve got an EpiPen,” she justified, tapping the centre console.

“Don’t you only get EpiPen’s when the allergy is serious?”

“I don’t know. But you prepared the chocolate strawberries for me because I said I’ve always wanted to try them.”

He shook his head profusely. “I don’t want you to have an allergic reaction on our first date!”

“Oh, is that more a third date thing?”

“It’s a never-going-to-happen thing,” San answered. He put the container with strawberries at the bottom of the bag.

Eve pouted. “This could be my one and only chance to try a chocolate covered strawberry.”

“No. It couldn’t, because I’m not giving you any.”

“Wooyoung would give me one,” she grumbled, shifting in her seat.

San smiled at her cuteness. “And he’d have to explain to your parents why he gave you strawberries,” he pointed out.

“Can’t argue with that.”

The conversation stalled there, the two smiling shyly at each other. Eve cleared her throat, looking away from San.

“How was your tour?” She asked him.

He sighed. “It was great. It really was, but it’s hard. I want to give my all for ATINY’s and be proud of my performance, but it’s like my standards are so high that I can’t even touch them.” He took out the Chocolate Binch Biscuits as he spoke, “You know at the end of a performance, you get that feeling in your chest like you just ran a marathon?” He waited for her to nod before continuing, “I felt that, but I still felt unsatisfied.”

Eve nodded in understanding, taking a biscuit from him. “I’m the last person that should tell you to be satisfied with your performances–” she chuckled, thinking about her perfectionism– “but you kind of just have to learn to be okay with not always being able to give your best.”

San stared at Eve with stars in his eyes. “Wow. You’re really wise.”

Eve scoffed, looking out the window. “I’m not.” She looked back to San. “I just ask my brother for advice a lot.”

“That’s nice. But enough work talk, we have every other day to talk about that,” San said, shaking his head. “For today, we aren’t idols. For today, we’re boyfriend and girlfriend. San and Nabi.”

A smile crept its way onto Eve’s face. “San and Nabi.” She nodded. “Well then, San, stop hogging the biscuits.” She grabbed the biscuits from his lap as he gaped at her.

“I was just holding it!” He protested with a scoff. “It’s not like I was keeping it away from you or anything.”

“You basically are,” Eve said, pouting cutely.

San smiled at her. “You’re very cute.”

Eve’s facial expression turned to one of shock. “No, I’m not. Don’t lie.”

“But you are.” San poked her cheek affectionately. “You should give me boyfriend privileges and just let me be the only one who can call you cute.”

Eve tilted her head in confusion. “Everybody calls me cute, though.”

“Yeah, but when I say it, it’ll matter the most.”

“No, it won’t because you won’t say it.”

San threw his head back in laughter as Eve continued to eat the biscuits. When his laughter died down, he smiled at her fondly.

“You know,” San started. “I was a bit worried that things wouldn’t be the same between us. Wouldn’t be… easy.” He tilted his head. “But now that we’re on our date, I know that those fears were useless. I mean, I’m still San and you're still Eve. And we’re still us. Does that make sense?”

Eve nodded enthusiastically. “Yeah, it does. I had the same worry but, as you said, we’re still us. Can’t believe it took us so long to get together, though.”

“That’s because somebody didn’t realise all the times I flirted with her,” San teased.

“So I’m a little oblivious. Sue me.” Eve shrugged. “I don’t pick up on the small details.”

“I was being super obvious, though,” San whined cutely. “I took you on a date!”

“With Ryujin and Wooyoung!” Eve rebutted. “I didn’t find anything romantic because they were there. I thought we were all just a bunch of pals.” She took a bite of her biscuit. “Besides, you invited Wooyoung. He’s your soulmate. I thought you two were celebrating something and just decided to invite us.”

“You’re really oblivious. So when I’d be very touchy with you, what did you think was going on?”

“I just thought you were in a touchy mood,” Eve explained. “Because I sometimes get moments when I have to touch someone — sometime it’s hugging them, sometimes it’s holding their hands — so I thought that was what was happening. Genuinely.”

San nodded, chuckling lightly. “Okay, but I only touched you,” he pointed out.

“I thought you were just comfortable with me.” Eve shrugged, finished her biscuit. “I wouldn’t go around hugging Yeosang, would I?” She asked, mentioning his member that she wasn’t exactly close to.

San bit his lip, smirking when Eve followed the action. “You have a point.” He picked up the lunch bag, taking out the sweet potatoes.

“Chaeryeong really love these,” Eve mentioned, pointing at the food San was peeling.

“I know,” he said, not looking up from his work. “I brought an extra so you could take it home for her.”

Eve felt a warmth unfurl in her chest at San’s thoughtfulness. “That’s sweet of you.”

He shook his head. “You’d have done the same.”

“Doesn’t mean it isn’t sweet,” she pointed out.

The two continued to talk and eat. They were having the most fun with each other as they joked and laughed. Having eaten all of the snacks and putting them back in the lunch bag, they began to just talk about anything and everything.

“But I kind of feel bad,” Eve said, “for keeping this from MIDZY’s.”

San nodded in agreement, sighing. “But we have to.”

“Yeah. I kind of like the secretiveness, though,” Eve revealed. “Is it super stressful? Totally. Do I feel guilty for lying to my fans? Hundred percent. But I like that it’s just us.” Eve linked their hands together on the centre console. “Nobody else but us.”

She looked up from their hands and made eye contact with him, holding his stare for a few seconds.

“You,” San started. “You can’t do that,” he complained and looked out the window before looking back at Eve, making her confused.

“Do what?”

“You can’t make me fall even more in love with you.”

Eve blushed and looked down in her lap with a smile on her face, “Shut up!”

“I’m serious,” he continued. “What if I have a heart attack because of how amazing you are?”

“That would be very unfortunate. And hard to explain to your CEO.”

San groaned. “Why did you bring up my CEO? He’s not who I want to think about on our first date.”

Eve raised her hands in mock surrender. “Sorry, sorry.” She looked at the lunch bag. “You didn’t eat the strawberries,” she pointed out, scratching her nose.

San also looked at the bag. “Oh, yeah. I kind of forgot about them.”

Eve reached for the bag, pulling out the container with strawberries. She took out one of the strawberries, holding it out to San. “Eat,” she softly said.

San leaned forward, taking a bite of the fruit. He groaned at the taste, briefly closing his eyes. “Tasty,” he told her, making a show of licking the sweetness off his lips. Eve’s breath hitched as she watched him, looking down to distract herself.

“Stop,” she whined, still looking at her lap.

“Stop what?” San asked, teasing her.

Eve looked up at him. “You know what you’re doing. What if I have a heart attack?” She echoed his earlier words.

San smiled at her. “I’d take you to the hospital.”

Eve rolled her eyes. “So impersonal.” She checked her phone to see the time. “Oh! We should be heading back now.”

San checked the time on his phone, his eyes growing wide in shock. “It’s been so long already? It feels like we just got here.”

Eve chuckled as they got to cleaning up the car, putting everything away and trying to pick up the crumbs. When they were done, Eve started the car. As she drove, they talked about dramas they had been watching.

“Well,” Eve started, tapping her foot on the floor of the car as they arrived at San’s apartment building. “I’d say that was a good date.”

San chuckled from beside her. “I’d have to agree.”

“This is me,” he said as she parked the car.

“This is you.” She rested one of her hands on the steering wheel, making eye contact with him. They stayed like that for a while before Eve cleared her throat.

“I guess I should go in.” He pointed behind him.

“I guess you should,” Eve smiled softly.

San looked as if he was going to turn to exit the car but instead stayed fixed in his position in his seat.

“I don’t want to, though.”

“I don’t want you to either,” she confessed. “So.” Eve played with her fingers. “What do we do? Do we go somepla–”

Her question was cut off by San, who had leaned towards her, grabbing her face in his hands and bringing his face so close to hers she swears she could count every one of his eyelashes.

“Can I kiss you?” San asked, voice deeper than she's ever heard before.

Eve gulped. “If I say no?”

“Then we can pretend this never happened.”

“And if I say yes?”

“I think you know. I mean you should know.”

Eve reached up with her left hand, wrapping it around San's wrist. She leaned her face closer until she was basically brushing his lips with hers.

“Yes,” she breathed out and San placed the most gentle and delicate kiss she had Ever experienced on her lips. His tongue soon teased against the seam of her lips and she opened them with a sigh. One of San's hands went to her waist, resting there.

“Wow,” Eve whispered after they pulled apart.

“Wow,” San echoed. Eve pulled away more, looking into his eyes with a shy smile on her face. “That was better than January 3rd,” San joked.

Eve rolled her eyes, thinking back to the day they almost kissed. “Technically, nothing happened January 3rd.”

“But something could’ve,” San pointed out, brushing his hand across Eve's cheek. Her eyes fluttered shut at the contact. When she opened them, she saw San looking at her with a heartwarming smile on his face.

“You ready to go inside now?” she asked.

San shook his head. "Not yet." He leaned forward, placing a kiss on her lips, letting himself linger. Eve felt his hand on her waist tighten when he pulled away. “Now I am.”

She pulled out of San's arms as he turned to open the door to the car.

“Goodnight San.”

“Goodnight Nabi.”

bonus:

Eve drove back to her dorm building, absentmindedly singing only to herself with a smile on her face. When she arrived at the building, she got out of her car, locking it as she walked to the elevator. Once inside, she did a little dance of excitement, clearing her throat and tucking her hair behind her ear when she finished.

She walked to her apartment unit after getting off the elevator. Eve bit her lip in an attempt to conceal her smile as she put in the code for the door, entering soon after.

As she took her shoes off, she heard Chaeryeong shout “She’s back!” followed by the sound of five pairs of feet going to meet her at the door. Her members poked their heads past the wall as if they were in a Disney movie.

“So,” Yeji started in a sing-song voice, “how was it?”

Eve did another little dance of excitement, jumping up and down. Her members’ faces broke into big smiles as they joined her in her happy celebration dance. Eve smiled harder as she thought about how her date ended, knowing the group wouldn’t go to sleep anytime soon.

tagging: @seolboba // @ateezivy // @ateezjuliet // @cafemilk-tea // @smh-anon // @alixnsuperstxr // @cosmicwintr

©️ kim nabi

#itzy 6th member #itzy added member #itzy additional member #itzy member au #kpop added member #kpop addition #kim nabi #kpop oc #eve kim #itzy eve #choi san fluff #choi san imagines #nasan

80 notes · View notes

yawnzloverz · 23 days

Text

⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆..⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆..⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚.⋆｡⋆☂˚｡⋆

After the storm

And when the clock strikes twelve, will we be back to being strangers who never speak to each other?

‧₊˚🖇️TABLE OF CONTENTS

⋆Pairing: Choi Yeonjun x fem!reader

⋆Genre: strangers to lovers, fluff, angst,

*Warnings: Cursing and cussing here and there. Mention of hookups and slight sexual innuendo.

⟶ Summary- With the failure of your past relationship, you try to move on with closure and no regrets; which you fail miserably. You don't need help, but a shoulder to lean and cry on. But what if that shoulder belongs to a total stranger? or so you thought...

a/n: GRAHHH my irls found this acc I'm crawling and digging my grave in embarassment 😭 but anyways thank you for reaading! raghagahgahghg-val! 🧸

🌧‧₊˚ ☁️⋅𓂃 ࣪ ִֶָ☾.🌧‧₊˚ ☁️⋅𓂃 ࣪ ִֶָ☾.🌧‧₊˚ ☁️⋅𓂃 ࣪ ִֶָ☾.🌧‧₊˚ ☁️⋅

⋆ Chapter V - Finding Leo

Nag-Grab nalang ako papunta. Matagal pa 'yung biyahe pero hindi ako makatulog. Ite-text ko sana si Leo, kaso siya na nauna.

Grabe, hindi ba uso ang hi/hello dito?

Kaloka 'to ah. Oo nga pala noh, nasa kanya pala yung pangalan nung lugar. Minsan lang ako pumunta ng Pasay kaya hindi ko kabisado 'yung pasikot-sikot.

SIRAULO KA PALA EH! Ang mahal mahal ng Grab. Mamaya mapadpad nanaman ako sa kung saan sa Pasay at baka mag to-the-rescue ulit si kuya, panigurado mababatukan na talaga akko no'n! Binalikan ko 'yung picture niya sa'ken, baka sakaling nahagip kahit 'yung logo manlang, nang biglang nag-vibrate phone ko.

'Yun naman pala, kaya mo naman pala jusko. Ano kaya itsura nitong hindot na 'to?

*1 Image Attached*

Binuksan ko 'yung image, para akong nakaramdam ng hiya. Picture ko na naka side-view, isang kamay may hawak na shot-glass, at isa hinahawi ang buhok. Namumula na ako sa pic, na parang onti nalang babagsak na talaga. Binilugan niya ang LED-sign na likod na nakasulat "Au Revoir", tapos sa baba nito ay may naka-ukit na teksto na hindi ko mabasa, pero siguro French din ang nakasulat. Ebarg, Pilipinas pa rin ba 'to? Napalingat din ako sa background, kakaunti lang ang tao sa bar, pero parang ang saya-saya ng mukha ko no'n. Y/nnnn, sigurado ka ba na wala kang ginawang katarantaduhan na pagsisisihan mo no'ng araw na 'yon?

Pero focus muna tayo. Sinubukan kong hanapin ang 'Au Revoir' bar sa Google Maps, pero walang lumalabas. Huh, kanina rin waang lumalabas, pero kanina kasi mahina talaga net namin sa bahay. Sinubukan kong i-search sa Waze, pero wala pa rin akong napala. Baka naman mali 'yung binigay na pangalan nitong mokong na 'to? Or maybe... the place doesn't exist? Pero imposible 'yon! Kung ipina-demolish man 'yon, may info pa rin na lalabas sa internet. Baka naman, binago na 'yung pangalan.

Pero parang pamilyar eh...

The words "Au Revoir" seem to hit a spot...

Au Revoir...

Au Rev-

I suddenly vaguely remember the familliar sound of a wind chime, rattling as I open the door.

"Bienvenue, Madam." Greeted a female bartender from behind the bar counter. Maamo ang mukha niya, ka-match ng vibes no'ng lugar. Tumingin-tingin ako sa paligid. Malawak 'yung lugar, at may malalaking bintana, kitang kita ang cityscape at ang mga kapitbahay na gusali. Sa taas no'ng cunter, nando'n ang LED sign ng Au Revoir, na sa ilalim ay may nakaukit na teksto. "À la prochaine."

"Good Evening, Miss." A familliar male voice spoke from beside me. Ngunit bago ako makalingon para tignan kung sino ang may-ari ng misteryosong boses-

"Huwag."

I jolted awake from the sudden ominous voice. Nakatulog pala ako sa biyahe.

"Kuya, nasa'n na po tayo?"

"Papasok na po tayo ng Pasay, miss."

Malapit na. Lord, ano ba 'tong pinapasok ko? Sa buong mag-hapon na kinakausap ko si Leo, taong ngayon ko lang nakilala, I never felt any sort of fear until now. No'ng nag b-book ako ng Grab, hindi ako kinakabahan, kahit no'ng sumasakay ako sa kotse para sa mahigit isang oras na biyahe papuntang Pasay, hindi ako nakaramdam ng kaba.

Pero ngayon, parang gusto kong umatras, umuwi, at kalimutan na nangyari ang lahat ng 'to. Pero, bakit ko nga ba ginagawa 'to? Ano bang pake ko kay Leo? Bakit ba gusto ko siyang makita, eh kanina ko lang siya nakilala?

Ano ba talaga ang gusto kong malaman?

Ano ba ako sa kanya?

I brushed the uneasy feeling off and started collecting my thoughts. Napag-isipan kong isulat sa Notes app para mas organized.

Huh? Ano 'to? Uy, October seven?

Pinili ko nalang muna na hindi pansinin. Nilista ko sa Notes lahat ng itatanong ko at sasabihin.

"Ask how he got my number, my photo, anong ginawa namin..." Bulong ko sa sarili. Nilista ko rin na wala akong maalala na kahit ano mula no'ng gabing 'yon, at kagabi.

Inangat ko ang aking ulo para tignan kung nasa'n na kami.

Teka....Eto 'yon! Dito 'yung lugar kung sa'n ako pinick-up nila Kuya! Ayun oh, ayun yung poste! Eto nga!

"Kuya, dito na po ako bababa." Sabi ko kay kuya habang nananalamin at nagre-ready.

"Sige, ibaba lang kita do'n sa babaan." Tumango lang ako.

"Matanong ko lang pala kuya, nasa'n na po tayo ngayon?" Tanong ko. Dito nalang rin ako magpapapick-up mamaya.

"Ah, ano, papasok na tayo sa Roxas. Ano, bungad ng Barangay 76."

Kinilabutan ako. Barangay 76?

Nilingon ako ni kuya mula sa rearview mirror. "Bakit iha? Mali ba 'yung pinuntahan natin?"

"Ah hi-hindi po...Sige, dito na po ako bababa."

Bumaba nako ang kotse na namumutla. Nasayang lang lahat ng pag-aayos ko kanina. Ano ba kasi ang nangyayari?

Pero eto nga, walang duda. Eto nga ang lugar kung sa'n ako pinick-up ni kuya Jake.

Mula sa posteng 'to, dire-diretso lang ako...

Naglakad ako nang diretso sa sidewalk mula sa poste, ngunit hindi ko talaga maalala ang lugar na 'to. Habang nag-lalakad, unti-unting lumalala ang kaba ko. Minsan lang ako maging mag-isa, sa isang lugar na malayo sa tirahan ko, kung saan wala akong kakilala at malalapitan. Binilisan ko ang paglalakad. Ipinikit ko muna ang mata ko. Hindi ko alam kung 'yung kaba, o 'yung init, o yung pagod ang dahilan ng mabigat na pakiramdam.

Idinilat ko ang mata ko.

Teka...

Nasa tapat ako ng isang roundabout. Nasa tapat ako ng isang sushi restaurant. It looks as if I've seen it before. Parang pamilyar 'yung spot na 'to. Ang weird.

Y/n, you're looking for a place that not even Google knows, and you still think this is weird?

Wait...

The dream I had. Pilit kong binalikan at inalala...

The long counter, the big sign, the light-bulbs, the windows...

The windows...teka...

Sa kaliwang bintana, may itim na establisimyento na parang nagbebenta ng mga sasakyan...Tapos sa kanan...

May logo ng cartoon na babaeng chef na may hawak na chopsticks na may...SUSHI!

Binasa ko ang bilog na signboard sa taas ng doorframe ng gusali...

Sashi's Sushi!

⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚˚｡⋆.⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆.⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚˚｡⋆.⋆｡⋆☂

IHHHH SOAFER EXCITED AK SA UPDATE NA 'TO I FELT LIKE I ACTUALY COOKED SOMETHING?!>?!?!?!?! but yeah thank yaur fpr reading guys MWAPSSSSS

-val 🧸(May 17, 2024)

#txt #txt post #txt x reader #txt imagines #txtxreader #txt x you #txt fluff #choi yeonjun x reader #yeonjun x reader #choi yeonjun fluff #yeonjun fluff #choi yeonjun imagines #yeonjun imagines #filo txt #val writes ♡

16 notes · View notes

jocolatemousse · 5 months

Text

Gagi guys ramdam ko pa rin pagod ng biyahe, tas bibiyahe ulit bukas 😮‍💨

8 notes · View notes

bbarican · 6 months

Text

december 18, 2023; 7:14 am - roadtrip!

good morning, tumblr! happy monday! its rainy and gloomy and cold, but im not mad about it; im currently in a starbucks sa slex kasi i decided to help out my boss toda sa batangas project niya; its just gonna be me, her, and our client’s assistant today

im excited! its been so long since i last went to batangas kaya im excited for the roadtrip and to see our project down there too kasi this is on of our last high end residentia projects kaya im looking forward to taking lots of photos too

this weekend has been the most fun ive ever had in a really long time! so many new memories with my family and the fact na we’re only getting started palang is making me suuuuper stoked for the rest of the holiday season kasi hanggng katapusan pa sila ng december dito!

i also bought gifts na for my parents and funny enough, i didnt even try as in not at all to hide their gifts kasi nga i love giving gifts and i dont do well with hiding surprises, especially if i know na mgugustohan talaga nila yung ibibigay ko

for example, kagabi napadaan ko sa store that sells collectible toys and i was initially there to look around for gifts for my cousins pero and unang tanong ko talaga is if meron ba silang anything n voltes v related

and they did! they had 1 funko pop and i didnt even hesitate that much kasi i know my dad is gonna love it so i bought it tapos natatawa pa ko kasi it was impossible to hide from my dad either way kasi yung plastic bag from the store was clear too so he wouldve seen it kaagad din

for my mom naman, i bought her clothes and make up is thats some of the things she wanted and it was also an excuse for me to buy myself a new lip balm from sunnies so its always a win win situation in the end

im so grateful na i get to spoil my parents na

the homily last night was very spot on too - we should learn how to be okay with things and situations just being enough; and im glad to say na everything has been enough for us and i will forever be thankful

anyways, i hope you guys have a lovely monday and a lovely rest of the week! for those na may work pa like me, ingat kayo sa mga biyahe niyo! and for those na naka bakasyon na, eh di sana ako din

#bbarican #prsnl #thoughts #personal #life #writings #update #updates #work #family

9 notes · View notes

siemsayko · 6 months

Text

Sobrang on-point nitong nabasa ko from one of my following sa twitter.

I have this friend na onti onti na nalolost ang connection namin because of me na 1. Hindi always nasa Manila. 2. Hindi lagi may pera to spend sa unnecessary ganap. 3. Hindi convenient

Pero, hindi ako nagkulang. Lagi ako napunta kapag kailangan nya ko. From Cavite to Manila, hindi rin yun simpleng biyahe and all. May effort yun. May “uncomfortable position” dun and “inconvenience” pero hindi ako nagreklamo and nangsumbat. Siguro sa akin lang, sana narereciprocate. Kasi right now ang nangyari sa kanya; 1. Nakahanap ng mas convenient na kaibigan. 2. He was always treats by this friend of him. 3. Malapit ito at mas convenient for him.

Hindi ako aware na nabago na ang standard for friendship. Kayo ba? Naranasan niyo ‘to?

9 notes · View notes

upismediacenter · 4 days

Text

FEATURE: Paglalakbay sa isip: Mga bagong emosyon sa pelikulang Inside Out 2

Handa ka na ba para sa panibago biyahe na puno ng emosyon? Na-miss mo ba sila? Matapos ang siyam na taon, ang mga karakter ng Inside Out ay nagbabalik para sa Inside Out 2, ang kanilang pangalawang pelikula na puno ng bagong kulay at damdamin!

Pumatok agad sa mga manonood ang opisyal na trailer sa Youtube ng Inside Out 2 noong Marso 8. Umabot ng 31 milyong views nito, at nakikita talaga ang dami ng positibong feedback mula sa mga iba't ibang platform tulad ng TikTok, YouTube, at Instagram, kung saan karamihan sa gumagamit ng mga platform na ito ay mga Gen Z at Gen Alpha.

Ang Gen Z sa edad ng 12-27, at lalo na ang Gen Alpha, na ang mga edad ay 6-11, ay maaaring maka-relate sa pelikulang ito dahil maaaring nakararanas din sila ng mga bagong emosyon. Ang pelikula ay nagpapamulat sa mga manonood upang sila ay mas magkaroon ng kamalayan sa mga damdamin ng tao at patuloy na tuklasin ang mga komplikadong emosyon at kalagayan ng pag-iisip. Makatutulong din ito sa mga kabataang manonood na mas maunawaan at maipahayag ang kanilang mga damdamin.

Ano nga ba muna ang kuwento ng Inside Out? Ang pangunahing tagpuan ng kuwento ay sa isang control center sa isipan ni Riley (ang tinatawag na “Headquarters”). Mula pagkasanggol hanggang sa pagtungtong niya sa pagiging labing-isang taong gulang, ang kanyang mga emosyon—sina Joy, Sadness, Anger, Fear, at Disgust—ay nagtutulungan upang gabayan ang kanyang mga karanasan at alaala. Nang lumipat ang pamilya ni Riley sa ibang lugar dahil sa trabaho ng kanyang ama, nakaranas siya ng mga pagsubok at pagbabago na nagiging sanhi ng pagkalito ng kanyang mga emosyon sa pagtulong sa kanya ng mag-adjust sa bagong buhay. Nag-away sina Joy at Sadness tungkol sa kung sino ang dapat magkontrol sa emosyon ni Riley, at ito ang naging sanhi ng kanilang ‘di-sadyang pagkaligaw sa kalaliman ng isipan ni Riley. Habang pabalik sila patungo sa Headquarters, natunan nila na ang bawat emosyon ay mahalagang maipahayag para sa isang malusog na buhay.

Upang mas makilala natin ang mga emosyon ni Riley at kung paano sila nakikipag-ugnayan sa isa't isa, batiin natin muli ang bawat emosyon at balikan ang naging papel nila sa buhay ni Riley.

JOY: Si Joy ang nagsisilbing pangunahing emosyon na responsable sa pagtiyak na makakaranas si Riley ng kaligayahan at pagiging positibo sa kanyang buhay. Ang kanyang kulay, na maliwanag at matingkad na dilaw, ay nagpapakita ng kanyang masiglang disposisyon at ang kanyang pagnanais na panatilihing masaya si Riley.

SADNESS: Si Sadness ay isa sa mga emosyong hindi kasundo ni Joy sa umpisa dahil sa kanilang pagkakaiba. Tinatanggap at hinaharap ni Sadness ang mga negatibong emosyon at problema ni Riley sa buhay. Ang kanyang pagkaasul ay sumisimbolo sa katahimikan at pagsisiyasat na nauugnay sa kalungkutan.

FEAR: Si Fear ang namamahala sa kaligtasan ni Riley at nagsisilbing gabay niya palayo sa mga mapanganib na sitwasyon. Tinutulungan ni Fear si Riley na sumubok ng mga bagong karanasan habang umiiwas sa mga banta ng panganib.

ANGER: Si Anger naman ay tumutulong sa paggigiit ng mga hangganan ni Riley at paano ipaglaban ang sarili sa mga sitwasyon. Ang kanyang maapoy na pagkapula ay sumasalamin sa malalakas niyang reaksyon sa mga sitwasyong pumupukaw ng pagkainis.

DISGUST: Tinutulungan ni Disgust si Riley na makilala ang mga bagay na hindi niya gusto at magtakda ng mga hangganan sa kanilang paligid tulad ni Anger. Ang kanyang kulay berde, ay sumisimbolo sa kanyang kritikal na diskarte sa mga bagay na sa tingin niya ay hindi kanais-nais.

Sa trailer ng Inside Out 2, ipinapakita na lumaki na si Riley at ngayon ay isang tinedyer na. Nakararanas siya ng mga bagong hamon sa emosyon habang siya'y naglalakbay sa kanyang puberty. Ang mga pamilyar na karakter na sina Joy, Sadness, Anger, Fear, at Disgust ay sinasamahan ngayon ng mga bagong karakter na kumakatawan sa emosyon ni Riley. Ayon sa kuwento na ipinapakita sa trailer, ang mga bagong emosyon ay nagmistulang sasakupin ang headquarters at nagdulot ng biglaang pagbabago. Ang mga kilos ng mga bagong karakter ay nagresulta sa pagpapatapon ng mga pamilyar na karakter patungo sa kalaliman ng isipan ni Riley.

Sa pagharap sa mga bagong karakter, silipin natin kung sino at ano ang mga ibig sabihin ng kanilang karakter bilang isang emosyon.

Ang unang nagpakita sa trailer na kulay kahel ay si Anxiety (labis na pag-aalala), kasunod naman niyaa ang maliit na karakter na si Envy (pagkainggit) na kulay teal, at ang kulay Lila na si Ennui (pagkayamot o pagkainip sa kawalan ng pagkakaabalan) at ang huli na si Embarrassment (pagkapahiya) na kulay Rosas.

Mula sa pangalan ng mga bagong karakter, nagkakaroon tayo ng ideya sa maaaring maging papel nila sa bagong pakikipagsapalaran ni Riley. Paano kaya sila makikitungo sa mga naunang emosyon ni Riley? Magkakasundo kaya sila? Paano kaya nila matutulungan si Riley sa mga gagawin nitong pagpapasya. Maraming tanong ang pumupukaw sa ating isipan kung ano ang susunod na mangyayari sa mga bagong karakter na ito.

Sa kabila ng pagiging pelikulang pambata, maaari ring maka-relate ang mga mas nakatatandang henerasyon ng manonood sa pelikulang ito dahil tinatalakay nito ang mga komplikadong emosyonal at sikolohikal na tema na maaaring makaantig sa lahat ng edad. Ang pangunahing dahilan kung bakit maaaring target ng pelikula ang mas batang henerasyon ay dahil sa kanilang pagkakatulad kay Riley, na kasalukuyang lumalaki at hinaharap ang mga karaniwang hamon na pinagdaraanan ng mga bata. Ang mga karanasan ni Riley, tulad ng paglipat sa bagong lugar at pagharap sa emosyonal na kaguluhan, ay sumasalamin sa mga uri ng pagbabago na madalas na nararanasan ng mga bata. Pero kasabay rin nito, ipinakita rin ng pelikula ang komplikadong emosyon ng lahat ng uri ng tauhan. Bilang halimbawa, ipinakita sa unang pelikula ang mga emosyon ng mga nakatatandang karakter, tulad ng mga magulang ni Riley.

Ito ang dahilan kung bakit napaka-relatable ng pelikula sa mas batang audience, habang ang mas malalim na pagtalakay sa emosyon at mental health ay nakaaakit naman sa mga nakatatanda.

Sa paglabas ng Inside Out 2, ang UPIS Batch 2032 at Batch 2033 ay magdaraos ng block screening sa Hunyo 12 para sa inaabangang sequel na ito! Ito ay hindi lamang isang espesyal na pagtatanghal, kundi isang oportunidad din para sa mga mag-aaral na makapanood ng pelikula kasama ang kanilang mga kapwa kamag-aral, barkada, at/o pamilya.

Ano pa ang iyong hinihintay? Tara, muli tayong magkita sa Hunyo 12, 2024 kung kailan ito sisimulang ipalabas sa mga sinehan.

//ni Bianca Regala

Mga Sanggunian:

Inside out movie review. (2015, June 19). Common Sense Media. https://www.commonsensemedia.org/movie-reviews/inside-out

Pixar. (2024, March 7). Inside Out 2 | Official trailer [Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=LEjhY15eCx0

TJ, P. P.-. J. &. (2022, May 5). ‘Inside Out’ character profiles: Anger, Joy, Disgust, Fear and Sadness – updated. Pixar Post. https://pixarpost.com/2014/11/inside-out-character-profiles-anger-joy.html

Wiki, C. T. D. (n.d.). Inside out. Disney Wiki. https://disney.fandom.com/wiki/Inside_Out

#MC2025 #Feature #Filipino #Bianca Regala

5 notes · View notes