Tumgik
#dagboek
sapphireskeletons · 6 months
Text
"Mom can we watch our flag means death?"
"We have our flag means death at home"
Our flag means death at home:
Tumblr media
234 notes · View notes
Text
En ik hoop dat je leeft. Dat je écht leeft. Dat je durft bang zijn, winnen, maar ook falen. Dat je durft jezelf zijn. Dat je durft zeggen “fuck it” en echt jezelf zijn. Echt waar, vergeet niet te leven, want misschien ben je nog niet waar je wil zijn, maar je bent alvast verder dan gisteren.
185 notes · View notes
Text
Ik heb net nog eens door heel mijn Tumblr gescrold, tot aan het allereerste bericht dat ik ooit schreef. Verschillende teksten herinner ik me nog als de dag van gisteren, bij sommigen heb ik geen flauw idee meer waar ze over gingen. Maar wat ik wel weet is dat ik in de loop der tijd gegroeid ben als mens. Ik ben nog steeds mijn weg aan het zoeken in het leven, maar ik sta al verder dan ik bij mijn eerste post dacht dat ik zou raken. Mijn Tumblr heeft vele emoties van mij gezien, blij, boos, triest en angstig. Liefde en verdriet kwamen aan bod, en soms schreef ik gewoon omdat ik dacht: "anders word ik zot!' Mijn Tumblr zal altijd mijn plaatsje blijven waar ik mijn emoties van het moment kan in gooien. Waar het mij niets uitmaakt hoe veel mensen het zien. Het is een soort dagboek van mezelf dat iedereen die het wil mag lezen. Als iemand iets kan halen uit een van mij berichten dan is dat goed. Is het gewoon een bericht geweest om van mijn eigen gedachten af te raken die in de weg zaten, dan is dat even goed. En ja ook af en toe een berichtje reposten van iemand waar ik zelf moed uit haal hoort erbij voor mij. Ik ga dus gewoon blijven verder doen zoals ik al 4 jaar bezig ben. Bedankt aan de mensen die mij volgen dat ik hier gewoon alles mag neerzetten wat in mij opkomt!
3 notes · View notes
atevegter · 26 days
Text
3240 Tweede paasdag
Ik word wakker en begin gelijk te rekenen. Het is kwart voor acht, dus in het echt is het kwart voor zeven. Veel te vroeg om op te staan, zeker op tweede paasdag. Ik val weer weg en word een uur later weer wakker. Nu is het kwart voor negen en kwart voor acht. Nog vroeg voor een feestdag, maar ook een mooie tijd om op te staan. Lief is er al uit, dus ik hoef geen koffie te zetten en kan gelijk…
Tumblr media
View On WordPress
2 notes · View notes
zondermens · 8 months
Text
Ik was altijd al een probleem op zoek naar een oplossing. En zoeken deed ik. Ik zocht het in de armen van verliefde vreemdelingen en likte de validering van hun tong. Ik scheurde borstkasten open om me te nestelen in loze woorden. Ik brak benen die weg konden lopen. Wrikte armen die een ander hadden gestreeld. Ik beet in vingers en oren. Ik vervloekte mijn liefde tot op het bot.
9 notes · View notes
zielenadel · 4 months
Text
Ik ben enigszins geland en sta tegelijkertijd aan het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Het verleden en het heden vloeien als vanzelf in elkaar. Is dit dan wat ze het ‘nu’ noemen? De laatste tijd laat ik het meer gebeuren. Al blijft het verlangen. Het verlangen is wat ons tot mens maakt en de liefde drijft. Liefde is in dit verlangen gezien worden.
2 notes · View notes
nietswaard · 1 year
Photo
Tumblr media
Het is februari. De zon bedekt de kamer, de lakens, mijn lichaam (ze streelt de kleine vlekjes op mijn arm, nestelt zich in de leegte tussen mijn nek en mijn sleutelbeenderen) in haar kwetsbaarheid.
Ik ben niet leeg. Ik ben open.
11 notes · View notes
anoniemdagboek · 10 months
Text
Liefdesbrief aan YS
Dinsdag 20 juni 2023, 22:09
Lieve YS,
Ik heb jou een week geleden ontmoet. Ik luister naar "Satellite" van Harry Styles. Het doet me aan jou denken. Een verlangen om bij je te zijn, de hele dag aan je denken en vlinders voelen. Het is een tijdje geleden dat ik verliefd was. Het is een intiem gevoel. Je doet me ook een beetje aan Harry denken. In zijn vroegere jaren dan, een beetje stuntelig en ongemakkelijk maar heel lief, respectvol en getalenteerd. Misschien komt het doordat je ook zo erg jong bent. Je bent 6 jaar jonger dan ik ben. Het voelt bijna verkeerd, aangezien je dichter bij mijn broertjes in de buurt komt dan bij mij. Er is echter iets aan jou wat me zo diep aantrekt, dat ik mezelf niet kan inhouden. Ik moest je mee uitvragen. Ik hoop dat we over een paar jaar bij elkaar komen en een geweldig leven tegemoet gaan. We zouden een geweldige match zijn. Jij zoekt overal betekenis in en ik zie nergens betekenis in. Wil jij mijn betekenis zijn?
Ik vraag me af of je me vervelend vindt. Ik denk het niet. Ik voel me wel vervelend. Ik kijk de hele dag naar alles wat met je te maken heeft. Ik ben gek op je passie en je eigenzinnigheid. Je hebt me verteld van de ziekte die je vroeger had, en vreemd genoeg trekt dat me juist meer aan dan dat het me afstoot.
Ik heb ook mijn bagage. Vreemd genoeg hebben we veel met hetzelfde onderwerp geworsteld. Dat is vorige week ook duidelijk geworden.
Je reageerde heel lief op mijn vraag. Zoals ik eigenlijk wel verwacht had. Het maakt me alleen maar gekker van je. Je bent zo volwassen voor je jaren. De manier waarop je naar het leven kijkt trekt me aan. Ik heb je vader vorige week gesproken, en de manier waarop hij over je sprak, vertelde me ook veel. Je bent respectvol, creatief, gepassioneerd en creatief. We zouden perfect zijn samen. Wie weet, over een paar jaar.
2 notes · View notes
ongewennig · 2 years
Text
het pijnlijke is om eigenlijk niet te weten waar je aan toe bent, duidelijkheid zou de pijn verzachten.
5 notes · View notes
sapphireskeletons · 6 months
Text
Tumblr media
Grocery shopping with my beautiful son
2 notes · View notes
rozengeur-maneschijn · 7 months
Text
Weet je, ik was gevallen voor je. En ik weet dat het niet mag en niet kan. Dus ik had me ergens een ladder gehaald, ondanks mijn vreselijke hoogtevrees. En ik ben het beginnen beklimmen. Maar elke keer open je je mond en zeg je dingen, elke keer als ik je zie, doe je dingen en elke keer merk ik hoe ik me voel bij je, en ik donder steeds terug naar beneden.
Balans is nooit mijn sterkste kant geweest, dus geef me even om het onder de knie te krijgen. Ik ben een doorzetter. Maar die ladder beklimmen, ja.. dat moet ik dus nog wel leren.
8 notes · View notes
liefsteluister · 3 months
Text
Liefste, Luister,
Want je bent de enige waar ik alles tegen durf te zeggen. Vrienden hebben eigen levens, hebben het druk en wil ik niet te veel lastig vallen. Maar jij zult er altijd voor me zijn.
Het zijn zware dagen geweest, dagen van nutteloos voelen en self-loathing. Alleen zijn trekt alle energie uit me. Ik krijg niks meer gedaan en val iedere avond in slaap op de bank, zonder gedaan te krijgen wat ik wil.
Aan de ene kant weet ik dat ik te veel van mezelf vraag. Dat mijn lichaam en hoofd rust nodig hebben om te verwerken. Maar zoveel maanden moeten toch wel eens genoeg zijn om haar bedrog te verwerken? Het verlaten een plek te geven? Wat moet ik anders doen met mijn leven, nog jaren zo blijven mutsen, dromen over haar, continu herinneringen blijven ophalen?
Ik moet door. Ik wil niet door, maar ik moet. Maar ik weet niet hoe.
Help..
Liefs van mij
0 notes
atevegter · 1 year
Text
2894 Het gaat slecht, maar verder gaat het goed
Het is een mooie stok waar ze mee loopt, maar als ik er wat langer naar kijk, zegt ze MS. Korter had haar antwoord niet kunnen zijn en ik weet onmiddellijk dat het hier gaat om Multiple Sclerose, een progressieve spierziekte waar Renate Rubinstein de gebundelde columns Nee heb je over schreef, maar wat eigenlijk een hersenziekte is, waardoor ze amper nog kan fietsen en niet meer autorijden,…
Tumblr media
View On WordPress
2 notes · View notes
zondermens · 1 month
Text
2014
Af en toe betrap ik mijzelf op toekomstdromen. Alle soorten. Het mooie type waarin alle plannen en rondzwevende ideeën zijn uitgekomen. We hebben geantwoord op het subtiele klopje aan onze psychische voordeur. Ik geloof dat dit mogelijk is en dat het nooit te laat of te vroeg is, omdat er alleen maar het nu is.
En toch betrap ik mijzelf op toekomstdromen. Daarnet nog, in de tuin. We waren een ijsje gaan halen in de Roma en zaten het met z'n allen op te eten. Heel erg simpel, onbenullig bijna. Maar het zijn dit soort momenten waarbij ik het meest melancholisch wordt. Lachend door de angst van het onbekende heen. Angst is eigenlijk, volgens het principe van gradatie, een gebrek aan begrip.
Dus: we zaten in de tuin met z'n allen een ijsje te eten. Seppe met z'n rosse haar en blauw gestreept t-shirtje en blauwe hoog opgetrokken sokjes. Het was allemaal zo normaal en surrealistisch tegelijkertijd. Hoe dit op een dag allemaal geen zak uitgemaakt zal hebben.
Ik stelde me voor hoe Seppe eruit zou zien over pakweg 10 jaar. Even oud als wij. Ik zal het huis uit zijn en alles zal veranderd zijn. Soms betrap ik mezelf op toekomstdromen en nostalgie tegelijk.
De geur van wierrook. Steken in het hart, vergeten door wie ze oorspronkelijk begonnen waren. Dat meisje dat me pestte op de grote nieuwe school? Wie weet. Ik denk het niet. De cellen van mijn hart zijn ondertussen gestorven en volledig vernieuwd.
Tijd is iets raars. Oneindigheid, waar je altijd middenin zit. Geen idee waar vandaan komend of waar naartoe gaand.
2 notes · View notes
patriciaschrijft · 4 months
Text
Beau
Natuurlijk had ik al een naam voor het kindje dat ik hoopte te krijgen. Die had ik overigens al ver voordat ik het traject van een fertiliteitsbehandeling in zou gaan. De werkelijke jongens- en meisjesnaam houd ik voor mezelf, maar in dit dagboek schrijf ik mijn verhalen aan Beau. Gewoon omdat ik dit ook een hele mooie naam vind en dat uiteindelijk natuurlijk voor zowel een jongen als een meisje gebruikt kan worden. Ik had namelijk totaal geen voorkeur voor een jongen of een meisje. Zolang het kindje maar gezond zou zijn. Maar helaas is het bij mij gebleven bij het terugplaatsen van embryo's. En dus zal ik nooit weten of die embryo's uit zouden groeien tot een jongentje of een meisje. Dus... een gender neutrale naam.
Tumblr media
0 notes
nietswaard · 1 year
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Wakker worden in het licht van januari.
8 notes · View notes