#nicola mooy

[celinedeboeklezer]

Mijn top 3 boeken :)

1. Verity

Er zijn misschien 2 of 3 boeken die ik op de 1ste plaats zou kunnen plaatsen, maar Verity overtreft ze allemaal. Verity werd geschreven door Colleen Hoover, die momenteel een heel beroemde schrijver is voor de jeugd. Verity is recent, het boek werd gepubliceerd in 2018.

Nu, over wat gaat Verity eigenlijk? Waarom heb ik die gekozen als top 1?

Lowen Ashleigh is een niet-zo-succesvolle schrijver die dringend geld nodig heeft. Ze wordt een job aangeboden door Jeremy Crawford, echtgenoot van Verity Crawford, een bekende schrijfster die in de coma zit na een belangrijk auto-ongeluk. Lowen krijgt de kans om de laatste drie romans van Verity's bestsellerreeks af te schrijven. Lowen verhuist naar de Crawfords huis om door verity haar notities door te gaan. Ze ontdekt een autobiografisch manuscript van Verity dat de duistere geheimen van Verity's leven bevat. Ook wordt ze verliefd op Verity's echtgenoot, Jeremy, wat het er niet makkelijker op maakt.

Ik heb dit boek gekozen als top 1 omdat het de beste thriller is dat ik gelezen heb. Er is een belangrijke plot twist op het einde die mij het kippenvel heeft gegeven. Dit boek was spannend van de eerste tot de laatste pagina, ik heb het in één keer gelezen omdat ik persee wou weten hoe het eindigde.

Ik raad dit boek vast en zeker aan!

2. The sun is also a star

The sun is also a star is een roman geschreven door Nicola Yoon. Het boek werd gepubliceerd in 2016.

The sun is also a star vertelt het verhaal van Natasha en Daniel - twee tieners die elkaar ontmoeten op de straat in New York en door een speling van het lot op slag verliefd worden. Ze worden verliefd op elkaar in één dag, ze zijn zielsverwanten. Maar Natasha staat op het punt met haar familie gedeporteerd te worden naar Jamaica. Natasha denkt eerst dat het beter is om afstand te nemen van Daniel omdat ze zijn hoop niet wilt wekken. Maar haar liefde voor hem neemt het over en ze gaat alles doen om bij hem in New York te blijven.

Ik vond dit een heel mooi boek omdat hun liefde voor elkaar heel goed werd beschreven en heel diep en filosofisch werd voorgesteld. Ik heb van dit boek ook veel bijgeleerd. Nicola Yoon, de schrijver is zelf van New York en geeft veel culturele uitleg over de zwarte buren of de Aziatische buren van de stad.

Dit is een boek die ik vaak terug open.

3. Cel 7

Dit boek zit als 3de plaats op het podium. Cel 7 is het 1ste boek uit een trilogie. Deze thriller werd geschreven door Kerry Drewery. Het boek werd gepubliceerd in 2017.

Cel 7 gaat over een multimiljonair, Jackson Paige die vermoord wordt. Martha, een 16-jarige meisje, wordt bij het lijk gevonden, met een geweer in haar hand. Het lijkt dus duidelijk dat ze schuldig is. Vooral in een maatschappij waar rechtszaken en advocaten niet bestaan, maar het publiek via de populaire realityshow "Dood is gerechtigheid" beslist of iemand schuldig is of niet. Toch is er iets die raar is, Martha heeft zelf bekend dat ze schuldig is. Maar zegt ze de waarheid? Of is de realiteit veel complexer dan de media het publiek wil doen geloven? Er is een countdown van 7 dagen totdat het publiek definitief beslist of ze levend blijft of dood gaat.

Dit boek heb ik 2 jaar geleden gelezen voor de Nederlandse klas. Ik vond het verhaal heel interessant. Ik was heel betrokken bij het boek en vond het oneerlijk dat er geen systeem is waar de schuldigen zichzelf konden beschermen. Dit boek toont heel goed de macht die social media en fake news kan hebben. Mensen worden heel snel overtuigd van wat ze verteld worden, ook al is het social media. Verder vond ik het verhaal heel leuk met veel spanning.

Hier geef ik dus mijn top 3 van de beste boeken die ik heb gelezen. Hopelijk heb ik je geïnspireerd om een ​​van deze boeken te lezen.

Tot ziens!

[magheteenonsjeminderzijn]

De hele week werk ik toch nog maar van huis want ik ben niet topfit. Verkoudheid blijft hangen en ook nog wat zweterig dus het is wel lekker dat ik gewoon vanuit huis kan werken.

Ik begin vandaag de dag met een bakje yoghurt met wat lijnzaad en havermout. En natuurlijk staat ook de motivational drinkbeker dichtbij.

In de koffiepauze heb ik een kiwi gegeten en als lunch eet ik 2 proteïne pannenkoekjes met wat yoghurt en fruit. Dat was eigenlijk voor vanochtend bedoeld maar toen had ik er geen trek in.

Ik kan niet zeggen dat het mij heel erg smaakt. Niet voor herhaling vatbaar dus. Ik heb anderhalf pannenkoekje opgegeten en het fruit en toen vond ik het wel mooi geweest. De overige 2 geef ik wel aan Marcel, slagroom en aardbeien erop en dan is hij ook weer blij 😉😅

Mijn gekookt eitje om 15.15 smaakt mij meer 😋

Ik ben nog steeds lekker vol en ik heb ook het idee dat neusdruppels niet echt goed (meer) werken. Ook Marcel is nog lekker aan het kuchen.

Ik voel ook mijn kies nog af en toe. Linksonder waar al eerder een kies is getrokken dus daar word ik niet echt vrolijk van. Ik heb donderdag afspraak bij de Mondhygiëniste. Ik ga haar morgen bellen om te vragen of ik mag langskomen ondanks de verkoudheid. Ik wil eigenlijk wel want ik hoop dat mijn kies alleen beetje schoongemaakt moet worden. Hou ik last zal ik toch nog even langs de tandarts moeten. Ook omdat ik niet opeens echt kiespijn wil krijgen als ik over 3 weken met Mike in Las Vegas zit. Ik zou donderdag met mam naar de Mondhygiëniste gaan maar die heeft sinds begin van de week gordelroos. Ook geen pretje. Liggen doet zeer dus die ziet zichzelf niet een halfuur in de stoel liggen.

Tussendoor eet ik nog wat ongebrande amandelen en augurkjes.

Als diner eet ik ook wat van de rode curry die ik gisteren voor Marcel heb gemaakt samen met wat zilvervliesrijst. Veel groenten en kip dus dat moet kunnen. En als toetje natuurlijk weer een cappuccino.

Marcel is druk bezig met de belastingen. Nu met de zaak gaat er toch wel wat tijd in zitten. 22 maart heeft hij een afspraak bij de boekhouder.

Ik kijk naar een film op Netflix: Sympathy for the devil met een van mijn favoriete acteurs Nicolas Cage.

[thebobby1432world]

Wellmania Web Series Netflix Cast, Crew, Release Date

Wellmania Web Series Netflix Cast: Wellmania is the latest web series on Netflix. The web series is all set to release on 29 March 2023. You can watch online Tooth Pari web series on the Netflix website and the official app. The web series cast is Celeste Barber, Lachlan Buchanan, Remy Hii, Alexander Hodge, Virginie Laverdure, Anthony Phelan, JJ Fong, Felix Williamson, Leah Vandenberg, Guy Edmonds, Johnny Carr, Cramer Cain, Nicola Parry, Tim McGarry, Gabrielle Chan, Genevieve Mooy etc. Wellmania Web Series Netflix Cast Wellmania Web Series Netflix Story Wellmania Web Series Netflix Wellmania Web Series Netflix All Details

Wellmania Web Series Netflix Cast

Wellmania Web Series Netflix Cast

- Celeste Barber - Lachlan Buchanan - Remy Hii - Alexander Hodge - Virginie Laverdure - Anthony Phelan - JJ Fong - Felix Williamson - Leah Vandenberg - Guy Edmonds - Johnny Carr - Cramer Cain - Nicola Parry - Tim McGarry - Gabrielle Chan - Genevieve Mooy

Wellmania Web Series Netflix Story

Liv (played by Celeste Barber) is a carefree person who lives by the motto of 'live fast, die young'. However, her perspective on life changes dramatically when a serious health crisis strikes her. Faced with the possibility of death, Liv embarks on a wellness trip to get better, even if it means risking her life. Along the way, she learns valuable lessons about the importance of self-care and the true meaning of living life to the fullest.

Wellmania Web Series Netflix

FieldDetailsGenreComedy, DramaRelease Date29 March 2023LanguageEnglishPlatformNetflixCategoryWeb Series

Wellmania Web Series Netflix All Details

- Release Date: 29 March 2023 - Language: English - Genre: Comedy, Drama - Creator: Brigid Delaney, Benjamin Law - Director: Helena Brooks, Erin White - Writers: Rachel Laverty, Romina Accurso, Nick Coyle, Amy Stewartmore... - Cinematography: Dan Freene - Producers: Warren Clarke, Celeste Barber, Chris Oliver-Taylor - Production: Fremantle Media Australia, Netflix Studio - Episodes: 8 Read the full article

#Netflix #Netflixwebseries #WellmaniaWebSeries #WellmaniaWebSeriesNetflix #WellmaniaWebSeriesNetflixCast

[hakenhaai]

#vinyllove #nowspinning #vinyladdiction #vinylcollection #thorens #thorensturntable #thorenstd160 #thorenstd160mk2 #nowspinning #nowspinningvinyl #nowspinningonvinyl #vinyl33rpm #vinylgram #vinyllovers #vinylrecord #seventies #lprecord #vivelafrance Vive La France (1977) Alternatieve titel: Alle Grote Franse Successen Label: Circle Aan de tafeltjes jongere en oudere Fransen, waarvan zeker 1 opa met baret, 2 maal plateauzolen, 2 maal soulpijpen en 1 maal hemdkraag over de jaskraag. Verder zien we de prijslijst van het cafe en allemaal postertjes van artiesten die op deze plaat staan en die er in gephotoshopt zijn Zeker 4 mensen drinken Vin du Pays prijs 3F50 Op de achterkant van de hoes prijst Willem Duys met een mooi verhaaltje de Franse chansons aan en steekt de loftrompet over deze LP, die volgens hem ook in wijnhandels en kaaszaken verkocht zou moeten worden. De binnenhoes bevat korte verhaaltjes over alle artiesten die erop staan. Kijk, daar heb je nou nog eens wat aan. Er staan schitterende nummers op deze dubbel-LP: Van Julien Clerc (nummer 1 in juni 1976), van Jacques Dutronc, van Joe Dassin, van Nicolas Peyrac, van Mort Shuman (nummer 1 in april 1973), van Charles Aznavour, van Claude Michel Schönberg, van Jeane Manson (een ex-Playmate 😋 ) , van Danyel Gérard (nummer 2 in maart 1971) en Pierre Rapsat. En gewoon leuke nummers: Van Michel Delpech (wie kent het niet, nummer 3 in september 1971), Catherine Ferry (nummer 2 Eurovisie Songfestival 1976), de Nederlander Dave met een Franse versie van Moonlight Serenade, (nummer 1 in november 1975), Alain Barriere (liedje ook bekend als If You Go van Barry & Eileen, die er een nummer 1 in mee hadden in juni 1975), C. Jérome en Stone et Eric Charden. En een evergreen natuurlijk: La Ballade des Gens Heureux 🙇 Vicky Leandros won met Apres Toi het Eurovisie Songfestival (voor Luxemburg) en haalde in Nederland de nummer 1 in mei 1972. C'est Ma Vie van Adamo en het prachtige La Montagne van Jean Ferret is al net zo onsterfelijk gemaakt door Wim Sonneveld als Het Dorp. (bij Oss) https://www.instagram.com/p/CpqIm_jsovEmy11r9qmp-HsX_17N0EweDGxmaA0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#vinyllove #nowspinning #vinyladdiction #vinylcollection #thorens #thorensturntable #thorenstd160 #thorenstd160mk2 #nowspinningvinyl #nowspinningonvinyl #vinyl33rpm #vinylgram #vinyllovers #vinylrecord #seventies #lprecord #vivelafrance

[defke]

'Standard vangt toch nog een mooi bedrag voor Selim Amallah en maakt zelfs nog winst'

Jeroen Deheegher Foto: © photonews De Marokkaan staat op vertrekken bij Standard. Net zoals Nicolas Raskin is ook Selim Amallah bij Standard naar de B-kern gestuurd. Raskin zou naar Rangers trekken en ook voor Amallah lijkt er een oplossing te komen met het Spaanse Real Valladolid.  Amallah zit als sinds oktober in de B-kern bij Standard, maar speelde wel een mooi WK met Marokko. Een nieuwe…

View On WordPress

[rebrandtdebibls]

kookwater en verbande." deel by bevele uit. Sny maar 'n handdoek of twee op. Die verbande in die noodhulpkissie is nie genoeg nie. Kom. Mike. Laat ons die ellendige vent hier kry! Dit ook nog..."

Hy is kwand en omgekrap, sien Nicola toe sy vlugtig op kyk na hom. Niks gebeur seker soos hy dit heimlik sedert gisteraand begin beplan het nie. En sy kan haar net voorstel hoe ongewoon dit vir hom moet wees om die pion op die skaukbord te wees, en nie die hand wat die skuifwerk doen nie!

Hulle raak doenig in die bouval. Sy gee die bevele en Mar zanne en Inge gehoorsaam elke opdrag stilswyend. Dit is asof hierdie tweede ramp wat hulle binne die bestek van vier uur getref het, 'n mate van oorbluftheid in Marzanne ver oorsaak het. Maar Nicola merk, terwyl sy besig bly om van die bamboes - wat buite groei - spalke te sny, dat Inge op gewonde is. Die vreemde donkerkopmeisie kan nie die feit meer verbloem dat sy weet wie sy is, wat om haar aangaan nie. Daarvan is Nicola nou finaal oortuig

Hierdie finale wete ontstem haar, want haar intuisic waar sku haar dat sy nie 'n tweede keer met Braam of Mike oor Inge se toneelspel moet praat nie. Nie nou al nie. Inge moet nie agterkom dat haar maskertjie deursigtig begin raak het nie. Sy moet onverhoeds betrap kan word. Sy moet, as sy en Roux besig is om saam te speel, op heterdaad betrap word. En sy is slim genoeg, weet Nicola teen dié tyd, om nie 'n enkele verkeerde beweging te waag solank agterdog almal op hul hoede hou vir leidrade nie.

Hulle is kwalik gereed, toe die Landrover stadig teruggery kom. Dié keer bring Braam die logge ou voertuig tot teenaan die deur sodat hulle Roux met die minste ongemak die gebou kan binnedra. En die volgende uur lank kan sy aan niks an ders dink as net aan die beseerde toneelspeler nie. Blood het hy nie juis verloor nie, maar dat hy in geweldige pyn ver kur, by geen twyfel nie. Die enkel is bolrond geswel, en wat seer sy daaraan raak, kan hy nie die gesmoorde uitroep van Pyn onderdruk nie. In die opsig speel hy nie toneel nie, dink sy later toe by begin insluimer nadat sy hom 'n dubbele dosis

slaapmiddel laat drink het, en sy uitstap om buite in die koel te van die laatmiddag te gaan asemskep.

Sy staan by die klipmuur wat die klooster omring, toe Braam stil by haar aansluit. Ek kom dankie ad vir die ma nier waarop jy dinge vir almal die afgelope vier en twintig uur makliker gemaak het." sê hy toe by langs haar kom staan.

Nicola se hart klop onstuimig. Sy het hom nirens gesien met die uitstap hierheen nie. Waar by do stilstil vandaan kom weet sy nie. Ek het nie juis veel gedoen nie," stribbel sy met 'n glimlag toe. Net die nodige

Dankie dan vir die nodige wat jy gedoen het." Hy glim lag af in haar oë.

Die verlamming kruip deur haar bene op boontoe. Sy kyk weg na die peragetinte berge waaroor yl vlieswolke hung Dis mooi hier," sê sy ontwykend. Net jammer ons worl nie om watter rede ons hier vasgekeer is nie."

Jy is nie bang nie?" wil hy aggies weet, Haar skouers beweeg. Wat sal dit tog help om hang te wees?" antwoord sy filosofies. Ons is daarin en moet op een of ander manier seker die beste van die saak maak. Ek glo ten minste nie ons lewens is in gevaar nie. Nie nommer nie.

Sy wenkbroue lig vraend. Sy merk dit toe sy vlugtig opkyk

na hom.

Dink jy dan daar was gevaar?" wil hy weet terwyl sy oë

hare dwingend hou. Sy is intens bewus van sy waaksaam heid, die spanning in hom. Sy knik. Ja, ek dink tog so. Moet net nie vir my vra hóé

kom ek so dink nie,"

..Die oeroue vroulike intuisie?" Hy glimlag

Nicola kyk weg. Hy is steurend aantreklik, ontsettend man lik. So iemand ken sy nie. Sy wil tegelyk wegkom van hom en by hom bly. Hierdie man, weet sy, kan enigiets uit 'n vrou kry bloot net deur op dié manier met haar te prast, vir haar to glimlag soos wat hy nou doen.

Dis darem meer as net intulsie," sé sy na 'n paar seke des van nadenke. Daardie ontploffing is beplan. Dis om ons hier te hou. Om 'n rede wat ons nog nie weet nie. En as ons Naz.i ; Banca#

#afrikaans #poeta #dutch language #dutchblr #vangelo #original poem #woorden #duna #nederland #do revenge #ich liebe dich #letteratura #lettere #RaBrand

[footballers-wags-kids]

19.08.2019

Happy 1st birthday Maximilian Mooy 🎉🎂🎁

#maximilian mooy #aaron mooy #nicola mooy #skylar mooy #brighton and hove albion #brighton and hove

[history-and-arts]

Paulus Potter

Paulus Potter was een schilder uit de Gouden eeuw, geboren vandaag op 20 november 1625 in Enkhuizen. Ondanks dat hij helaas op 28 jarige leeftijd al stierf, zijn er rond de 100 werken van hem bewaard gebleven. Ook staat er in Enkhuizen een mooi standbeeld ter ere van Paulus Potter.

Paulus leerde al op een jonge leeftijd het schildersvak van zijn vader, Pieter Symonsz Potter. Pieter was echter hoogstwaarschijnlijk geen kunstschilder. In 1628, toen Paulus slechts drie jaar oud was, verhuisde het gezin naar Leiden. Hier in Leiden schreef zijn vader zich in bij een glasmakersgilde. Nog eens drie jaar later in 1631, besloot het gezin weer te verhuizen naar Amsterdam.

In Amsterdam begon Paulus pas echt het schildersvak te bestuderen in de werkplaats van zijn vader. Op 12 mei 1642 begon Paulus met zijn 1 jaar durende schilderlessen bij De Wet in Haarlem. Zijn schilderlessen hebben waarschijnlijk langer dan een jaar geduurd maar dit is de enige notitie die erover bewaard is gebleven. Op 6 augustus 1646 werd hij ingeschreven bij de Sint-Lucasgilde in Delft als meester-schilder.

Uiteindelijk begon Paulus met zijn eigen atelier in Den Haag aan de Dunne Bierkade nummer 17, hier verhuisde hij naartoe in 1649. In Den Haag ontmoette hij ook zijn toekomstige vrouw, Adriana, die naast hem woonde. Vanwege Paulus' gedeeltelijke adellijke afkomst, bezochten sommige van de elite Paulus om zijn werk te bewonderen. Een paar van deze elite waren onder andere leden van de Oranje familie.

Helaas liep Paulus de ziekte Tuberculose op, ook wel de tering genoemd in de volksmond. Hij stierf op 17 januari 1654, slechts 8 jaar nadat hij eindelijk zijn schildersopleiding had voltooid. Helaas stierf zijn toen 3 jarige dochter ook aan tuberculose. Zijn vrouw hertrouwde uiteindelijk.

Paulus' kunst is grotendeels geïnspireerd door kunstenaars zoals Pieter Lastman en Nicolaes Moeyaert. Deze twee schilders schilderde voornamelijk Bijbelse en mythologische voorstellingen maar Paulus besloot om een andere pad te volgen. Hij hield zich voornamelijk bezig met het schilderen van landschappen en dieren.

Zijn bekendste werk, De Stier, schilderde hij in 1647. Dit schilderij hing voor een lange tijd in de Galerij van het Buitenhof in Den Haag totdat Napoleon de collectie van deze galerij meenam naar Parijs waarna deze schilderij hing in het Louvre. Na de val van Napoleon in 1815, werd het schilderij weer teruggebracht en hangt het nu in het Mauritshuis in Den Haag.

Sommige mensen uit Paulus' tijd vonden zijn werken maar vies. Paulus was namelijk niet bang om realistische voorstellingen te maken van het boerenlandschap, waaronder een schilderij waarop een plassende koe is te zien. Tegenwoordig is Paulus Potter een wereldberoemde schilder die uitzonderlijk goed getalenteerd was in het schilderen van realistische natuurlandschappen.

Hier zijn een paar van zijn werken: De Stier, 1647. Wolfshond, 1652. Twee paarden in de weide bij een hek, 1649. Straf van een jager, 1647. Portret van Paulus Potter door Bartholomeus van der Helst geschilderd in het jaar waarin Paulus stierf, de reden waarom de ezel blank is in het schilderij. Een teken dat Paulus nooit meer kan schilderen. Standbeeld van Paulus Potter naast de Drommedaris in Enkhuizen.

#Art #Painting #Painter #History #Dutch #Nederlands #Paulus Potter

[avatje]

40 jaar… 4 Decennia op deze wereld. Het stemt tot nadenken, even reflecteren. Normaal zou ik nu een grote fuif geven, feesten als de beesten. Maar het is nu even anders. Dit relaas zou zo mijn speech kunnen zijn. Neem een glas, en luister naar mijn stem. Mijn jeugd begon niet vol rozengeur en maneschijn. Veel onrecht, woede en verdriet kruisten mijn jonge levenspad. 18 jaar lang, tot ik zelf mijn leven in eigen handen nam. De stap naar volwassenheid was voor mij een hele grote. Mij losknippen van het verleden, het zoeken naar wie ik was en wie ik wilde worden. Het ontdekken van de verschillende facetten van het leven, met vallen en opstaan. Het is niet eenvoudig om vanaf zo’n jonge leeftijd er alleen voor te gaan, zelfstandig in het leven te staan. Maar ik deed het toch maar, en het kwam allemaal goed. Toen ik 23 was, nog steeds groen achter de oren, maar het niet volledig beseffen, kwam ik de liefde van mijn leven tegen. Echt, een coup de foudre die al bijna 17 jaar blijft doorgaan. De komst van Nicolas in mijn leven was een van de eerste stappen naar rust en stabiliteit, iets waar ik al vele jaren ongelooflijk hard naar hunkerde. Samen waren we 1: 1 koppel, 1 gezin, 1 familie, 1 team, 1 geheel die gewoon altijd samen hoorde te zijn. Soms twijfelde ik, soms twijfelde hij, maar we brachten elkaar altijd terug naar die ene essentie, naar de kern van ons liefhebben. Wat een geluk heb ik toch met zo’n prachtige man aan mijn zijde. Een echte bijoux, die schittert sinds hij mijn leven binnenstapte en telkens opnieuw zorgt voor die glinstering in mijn ogen. Toen ik 27 jaar oud was, kwam de allergrootste liefde mijn leven binnen. Elias, een wonder van een kind, hij waar wij samen hard voor moesten vechten. Lief, schattig, verstandig en mooi. Ja, ook ik geloof dat mijn eigen kind de mooiste is. De mooiste ter wereld? Hoeft helemaal niet. Hij is de mooiste voor mij. Mooi in alle facetten: mooi van hart, mooi van karakter, mooi van geest, mooi in het geven van liefde, mooi qua uiterlijk. De wereld heeft hem ook al vaak teleur gesteld, zelfs soms diep gekwetst. Maar ondanks alles blijft hij steeds geloven, geven en liefhebben. Ja, ik heb een zoon die vaker geeft dan krijgt en niet goed beseft hoe wonderbaarlijk mooi dat is. Ik hoop dat ik nog minstens 40 jaar erbij kan doen om te zien welke prachtige man hij zal worden, hoe hij zijn leven eigenheid geeft, hoe hij zijn weg zal uitstippelen en bewandelen.   Op professioneel gebied is mijn pad heel divers geweest. Zoeken, proberen, kansen creëren en kansen afmaken. Regelmatig het roer eens 360° omslaan, met 2 voeten in het diepe springen. Ik nam risico’s, gewaagde keuzes, maar kwam steeds op mijn poten terecht. Zoals een kat met 7 levens, of gewoon op eigen kracht? Het is mij niet altijd even hard duidelijk waarom net ik zoveel ‘geluk’ heb gehad. Maar mijn vechtlust, doorzetting en ongelooflijke wil om te slagen in alles wat ik start heeft zeker ook een belangrijke rol gespeeld. Aan iedereen die op professioneel vlak een rol in mijn leven speelde, positief of negatief, wil ik zeggen: dank je. Bedankt voor jullie rol in mijn groeitraject. Want ook de minder leuke ervaringen maakten mij sterker, brachten mij inzichten. Gaandeweg werd mij duidelijk wat ik graag deed en vooral ook wat ik niet graag deed. Waar mijn talenten liggen en waar voor mij de valkuilen zijn. Ik leerde die valkuilen omzeilen en om te zetten naar sterktes. Vandaag voel ik echt dat ik op mijn plek zit. Maar dat was een jaar terug, of 10 jaar terug niet anders. Zoals ik als mens evolueer, evolueert ook mijn gevoel van ‘op mijn plek zijn’. De tijd leerde mij hier vooral aan te passen, als een kameleon aanvoelen wat je nodig hebt en omschakelen. Luisteren naar dat kleine stemmetje in je hoofd die zegt: ‘Zou ik dat kunnen? Kom, we gaan er samen voor!’. Qua gezondheid vind ik dat ik niet mag klagen, ik heb ontzettend veel geluk. Hoewel de nieuwe huisarts die ik recent kreeg niet dezelfde overtuiging had toen die mijn dossier voor het eerst doornam. Ja, ik heb mijn linker nier lang geleden al verloren. Poliepen, een appendix of een galblaas heb ik ook niet meer. Ik mis ze niet. Mijn knie is na de operatie hersteld, maar lopen lukt nog steeds niet goed. Maar ik ben gewoon blij. Blij voor elke dag dat ik gewoon geen pijn heb en gezond ben, dat is veel meer waard. Felle allergieën teisteren nu al enkele jaren mijn leven, maar ik pas mij aan. Die kameleon, weet je wel. Ik ging van mager naar dik, terug naar mager en nu… tja, nu weer dik. Maar ik voel me goed, ik ben tevreden als ik naar mezelf kijk. Ben ik gezond? Ja, een gelukkig mens straalt ook fysiek veel harder. Ik ben gelukkig, en voel mij gezond. Wil ik sommige dingen anders? Ik ben niet hypocriet, ja ik wil dingen anders. Ja, ik wil slank zijn. Vroeger was ik dat, maar ook dan was ik niet blij. Nu heeft de tijd mij vooral geleerd om dat wel te zijn. Veel bijzaken krijgen een te grote plaats in het leven. Onbelangrijk en toch prominent aanwezig. In mijn omgeving zie ik zoveel mensen die oprecht problemen hebben met hun gezondheid. Vaak in het ziekenhuis, constante pijn, kanker, of weten dat ze er heel binnenkort niet meer zullen zijn… Je kan ze niet helpen, enkel steunen. Dat is hard, zo oneerlijk. Dan, op zo’n momenten, prijs ik mij gelukkig. Daar haal ik mijn kracht om te beseffen: ik heb zoveel geluk om gezond te zijn. Ik heb geleerd in het leven wat vriendschap is. Dat je van vriendschap niet altijd krijgt wat je verwacht. Dat ik niet noodzakelijk de beste vriend van mijn beste vrienden ben, of omgekeerd. Maar dat is ok. Want ik heb ongelooflijk veel warme vrienden. Ieder van hen is anders, bijzonder op hun manier. Ik weet bij wie ik waarvoor terecht kan. Wie voor mij op welk moment klaar staat. En toch zijn er vrienden die mij nog kunnen verrassen, doen wat ik niet verwacht had. Mijn hart verwarmen met een kaartje in de bus, een pakje aan de deur, een bloemetje als er geen feest is, een foto om te tonen dat ze op hetzelfde moment met hetzelfde bezig zijn (zonder dat je het van elkaar echt weet), of een foto die je terugbrengt naar leukere tijden als het even moeilijk gaat… Vriendschap is een begrip die zoveel ladingen dekt, in zoveel vormen voorkomt. Wat ben ik blij met al mijn vrienden, sommige al heel lang in mijn leven, sommige nog maar pas ontdekt. Jullie zijn mij allemaal ontzettend dierbaar voor wie jullie zijn en wat jullie voor mij betekenen. En als dat gevoel wederzijds is, is dat nog net zoveel leuker. Maar als dat niet zo is, is dat ook ok. Er zijn ook mensen die mij maar niets vinden. De haters. Zij die mij te luid, te druk, te aanwezig of gewoon teveel mezelf vinden. Tja, wat kan ik zeggen? Is hier wel een plaats nodig voor julllie? Elke deur in mijn huis staat open, voor iedereen. Dat werkt in 2 richtingen. Staat het je niet aan wie ik ben: vertrek. Ga, negeer mij gewoon, schenk mij geen aandacht. Als je verdwijnt merk ik het waarschijnlijk niet eens. Want jullie heb ik nooit nodig gehad om te zijn wie ik ben: mezelf. Jullie zijn blind, zien het moois niet dat ik te bieden heb. Dus: who cares? Ik in elk geval niet. Tot ziens, het ga je goed! 40 jaar… Een hele tijd. Maar wat ben ik blij, vandaag, hier en nu. Gelukkig met mijn leven, mijn hele zijn. Omringd door zoveel familie, vrienden, collega’s. Wat is het leven fijn. Ik geloof echt van alles wat ik meemaakte dat het gewoon zo moest zijn. Elke tegenslag bracht mij nieuw geluk. Elke down een nieuw up. Het leven is niet veel waard als je nu en dan niet beseft dat het minder kan zijn. Succes proeft niet half zo lekker als je niet weet hoe nederlagen en teleurstellingen smaken. Vreugde voelt nog warmer aan omdat je net weet hoe koud en triest verdriet is. Yin en Yang, mooi in balans. Zo voelt mijn leven vandaag. Goed, mooi, in balans, gelukkig, warm. Ik kijk uit, naar de toekomst en al het moois dat nog komen zal. En tegelijk wil ik op pauze drukken. Hier en nu, zo mooi, zo goed, zo compleet, het voelt alsof het nooit beter zal worden. En toch, met alles wat ik weet besef ik dat het altijd minstens zo goed als nu zal zijn. Samen met jou, iedereen die de moeite deed om dit te lezen en echt te luisteren, wil ik klinken. Klinken op het leven. Op al het moois dat we samen reeds beleefden. Op morgen, dat nog mooier wordt dan vandaag. Op jou, om mij, op ons. Op het leven, dat elke dag opnieuw zoveel moois te bieden heeft.

[juliedockx]

Laatste weekend

Vrijdag ging de wekker om 03:30 uur af omdat we naar Jouvert Morning in San Nicolas gingen. Dit is een ochtendparade waar iedereen achter een vrachtwagen loopt met live muziek en dit gaat door tot zonsopkomst. Het was een geweldige ervaring omdat je na een paar uur de zon zag op komen en er een heel leuke sfeer heerste. Dit vergeet ik nooit meer. De dag erna zijn we nog even naar het strand geweest en daarna hebben we afscheid genomen van Mevrouw Noyens die terug richting BelgIë ging. Meneer Van de Paar komt ons de laatste week vergezellen. 

S ’Avonds  zijn we met zijn allen naar een carnavalstoet geweest in het centrum. Dit was heel mooi om te zien omdat iedereen prachtige kostuums droeg. Zondag zijn we naar de Casibari rocks gegaan waar we een heel mooi uitzicht hadden maar waar ook extreem veel wind was. Nadien hebben we Tres Trapi bezocht en hier hebben we gezwommen. In de namiddag zijn we gaan zwemmen bij Baby Beach en hebben we daar op het strand wat genoten van de stralende zon. Gisteren hadden we een vrije dag omdat het in Aruba een feestdag was voor de overheid. We zijn naar Palm Beach gereden en hebben hier ook wat gezwommen en op het strand gelegen en zijn we in de beachbar Bugaloe iets gaan drinken. Het hoogtepunt  van de dag was dat we onverwachts een boottocht kregen aangeboden. Het was super leuk om het eiland ook eens vanop het water te zien. ’S Avonds zijn Liese, Jelske, Yiwin en ik samen met Meneer Van de Paar nog naar het centrum gegaan om nog wat te shoppen en nog wat sfeer op te snuiven in de stad zelf. 

Vandaag werk ik weer samen met Liese op de Universiteit. We gaan vandaag verder onze enquêtes afnemen bij de studenten. Nog drie werkdagen en dan zit het erop voor ons. Als ik daar aan denk ga ik het hier toch wel missen.

Ayo!

[eliendanneels]

Film: ‘La belle époque’

Op zondag 13 oktober ben ik met enkele vrienden naar het filmfestival in Gent gegaan. Voor de 46e keer kon je weer allerlei films gaan bekijken in Gent. Dit jaar lag de focus op de nieuwe Spaanse cinema en een terugblik op het glorieus verleden van een van de historisch belangrijkste filmlanden ter wereld. We zijn de film ‘La belle époque’ gaan kijken, geregisseerd door Nicolas Bedos.

Korte inhoud van de film: Het entertainmentbedrijf ‘Time Travellers’ zorgt ervoor dat je een bepaald evenement of een bepaalde dag uit het verleden kan herbeleven. ‘Welk historisch moment zou jij willen herbeleven als je kon?’, deze vraag werd aan Victor, een chagrijnige cartoonist, gesteld. Hij wou terugreizen naar 16 mei 1974, de dag waarop hij zijn vrouw ontmoette. Zijn vrouw heeft hem na 40 jaar huwelijk gedumpt en Victor hoopt door deze herkansing zijn relatie te redden en zijn gemaakte fouten te herstellen. 

De indrukwekkende cast acteert met genoegen maar er wordt natuurlijk wel erg veel gepraat en La Belle Epoque is ook een iets te lange film. Maar deze energieke prent zet op de kijker finaal de levenslust over die ook Victor hoopt terug te vinden. De soundtrack vol hits uit de jaren '70 verhoogt de gezelligheidsfactor nog. (https://www.kutfilm.be/recensie/la-belle-epoque)

Ik ben het niet echt eens met deze recensie: de cast is inderdaad indrukwekkend, maar naar mijn mening was de film helemaal niet te lang. Ik werd tot het einde van de film in spanning gehouden en bleef steeds benieuwd naar hoe het verhaal ging aflopen. Het decor creëert een echte sfeer van hoe het vroeger was en zorgt ervoor dat je helemaal mee bent in het verhaal en hoewel het op sommige momenten een beetje veel wordt, vallen de puzzelstukjes op het einde van de film mooi in elkaar. 

Kan u nog volgen? La belle époque is een tikje megalomaan, maar de soufflé zakt niet in. Enkele grappen zijn aan de goedkope kant en de cynici in je omgeving halen hun neus misschien op voor de hartverwarmende gloed en de vloed van oprechte emoties. Maar regisseur en scenarist Nicolas Bedos houdt alle ballen als een ervaren jongleur in de lucht en weet ook wel dat de vroeger in “vroeger was alles beter” ooit op vandaag zal slaan. Een Franse crowd-pleaser met toekomst. (https://www.bruzz.be/culture/film/la-belle-epoque-een-franse-crowd-pleaser-2019-11-06)

Met deze recensie ben ik het wel eens, gedurende de film krijg je te maken met allerlei emoties. Het begin van de film is eerder triestig, aangezien Victor gedumpt wordt, maar nadien zien we Victor terug opbloeien tijdens zijn ‘herkansing’. 

Toen ik samen met mijn vrienden de trailer keek, waren we een beetje bang dat het een oubollig verhaal zou zijn, maar niets in minder waar. We waren allemaal van onze stoel geblazen door deze fantastische film. Een echte aanrader! 

[rijksmuseum-art]

Mooy-Aal and her suitors by Nicolaes Moeyaert, Museum of the Netherlands

Mooi Aal of 'De keuze tussen jong en oud'. Een eenvoudige jonge vrouw wendt zich af van een rijke oude man en een elegante jonge man en kiest voor een jongen die spottend naar zijn mededingers wijst. De oude man draagt een bontmuts en zit aan een tafel geldstukken te tellen, hij houdt een geldzak geopend. De jongeman heft een wijnglas in zijn linkerhand. Voorgesteld zijn waarschijnlijk vier hoofdrolspelers uit het toneelstuk 'Het spel van de Moor' van G.A. Bredero (van links naar rechts): Kackerlack, Mooi Aal, Ritsert en Roemert.

#nicolaesmoeyaert #rijksmuseum

[uneminuteparseconde]

Des concerts à Paris et autour

Septembre 19. Fumo Nero + Chafouin + Siren's Carcass – Cirque électrique 19. Bader Motor – La Station 19. F.L.U. + Uzhur + Extreme Precautions (fest. OFFF) – Mains d'oeuvre (Saint-Ouen) 20. The Brian Jonestown Massacre – La Cigale 20. Jean-Philippe Gross + Franz Hautzinger + Jealousy Party (fest. Crak) – église Saint-Merry 20. Lil Louis + Dopplereffekt + Kiddy Smile (dj) + Clara 3000 + Cerrone (Climax Party) – Wanderlust 20. Trash Knife + Cookies + Urine – La Comedia (Montreuil) 20. Butch Mckoy + Paulie Jan (fest. OFFF) – La Marbrerie (Montreuil) 21. Sheik Anorak + Anna Henriksson – Le Zorba (gratuit) 21. Chris Abrahams + Tarawangsawelas + Low Jack (fest. Crak) – église Saint-Merry 21. Crisis + Plomb – Petit Bain 21. Stratocastors + Thee Maximators + Joujou Jaguar + Princesse Gilbert + Th Da Freak (fest. OFFF) – L'Aérosol 22. Eve Aboulkheir + Prune Bécheau + Jean-Luc Guionnet + Muddersten + Ingar Zach – Cneai (Pantin) 22. On Ceim & Le UN ensemble : "Time Elleipsis" + Le UN ensemble : "Unkino" (fest. Crak) – église Saint-Merry 22. The Wedding Present – Point FMR 22. Atonalist avec Gavin Friday – Petit Bain 22. Gerostenkorp – Scandle 22. Zëro, Virigine Despentes & Béatrice Dalle – Auditorium du théâtre (Chelles) 22. Bajram Bili + Abschaum + Polycool + Grand 8 (fest. Pschit) – Mains d'oeuvre (Saint-Ouen) 22. Paula Temple + LSD + Tommy Four Seven + W.LV.S + Shlomo + Kolde... (Dream Nation fest.) – Docks de Paris (Aubervilliers) 23. Marc Hurtado & Olivier Brisson – Galerie Laurent Gaudin (gratuit) 23. Spiritualized – Cabaret sauvage 23. Sigha + Inigo Kennedy + D. Carbonne + Exal + LGML + Elomak + Greg Rivière + David Some (Dream Nation fest.) – Plage de Glazart 24. Holy Esque + Jaguwar – Supersonic (gratuit) 24. Oneohtrix Point Never (Red Bull Music fest.) – Le 104 26. Bisou de Saddam – Omadis (gratuit) 26. Sleaford Mods + Consumer Electronics – Le Trianon 26. Chassol + Thomas de Pourquery + Flavien Berger + Jacques + Ala.Ni + Quentin Rollet + Gaspar Claus + Jocelyn Mienniel + Low Jack + Lucie Antunes + Christine Ott + Serafina Steer + Ghedalia Tazartes + Mathieu Edward + Mélissa Laveaux (Red Bull Music fest.) – Cabaret sauvage 26. Common Eider, King Eider + Drekka + Inselberg – Olympic café 27. Part Chimp + Spectres + Sextile – La Station 27. Yuzo Koshiro & Motohiro Kawashima + Kode9 & Koji Morimoto + Oklou & Krampf + Teki Latex & DITC + Konx-Om-Pax (Red Bull Music fest.) – Gaîté lyrique 27. Scratch Massive – croisières électroniques 27. Bas Mooy + Ayarcana + Brulée b2b Apothicaire + Mercury 200 + LLY – Glazart 28. Rebeka Warrior + La Chatte + Sexy Sushi + Jardin – La Station 28. La Mverte + Markus Gibb – La Java 28. Terrine + Spoliatûre + Mamiedaragon + Blenno Die Wurstbrücke – Treize 28. Dj Scotch Egg + Takami Nakamoto & Sébastien Benoits + Kyoka Kondo + Aki-Ra Sunrise & Ben Vedren – Centre Pompidou 28. Chosen Few + Dano + Tellurian + Casual Gabberz – Rex Club 28. Zadig + The Driver + Nimä Skill – Le FDP 29. Gaël Segalen + Best Available Technology – Le Zorba (gratuit) 29. Terry Riley & Gyan Riley – La Maroquinerie 29. Aurora Halal + Roberto Succo + Elena Colombi + Jasss + Nihiloxica + Front de cadeaux + Julianna + Oko dj + Miley Serious + Jita Sensation (Red Bull Music fest.) – La Station 29. Bleib Modern – Olympic café 29. Alien Rain + AnD + AWB + Parfait + Speedy J – tba 30. King Dude + Kaelan Mikla + The Dark Red Seed – Petit Bain 30. Eryck Abecassis & Francisco Meirino (fest. Maad in 93) – Instants chavirés (Montreuil)

Octobre 02. The Melvins – L'Alhambra 03. Vanilla Poppers + Pierre & Bastien + Stratocastors – Olympic café 03. Maoupa Mazzocchetti + Opéra mort + Jean Carval – Instants chavirés (Montreuil) 04. Jean-Louis Costes + Monte Verita : hommage à Daniel Johnston – Médiathèque musicale de Paris (gratuit) 04. Oiseaux-Tempête, Mondkopf & G. W. Sok + Princess Thailand – Centre Barbara-FGO 04. Ballaké Sissoko & Vincent Segal – La Seine musicale (Boulogne-Billancourt) 05. Sathönay + Bell Lungs – Le Zorba (gratuit) 05. Go!Zilla + Jessica 93 – Petit Bain 05. Clara De Asis + Simon Henocq & Jean-Sébastien Mariage + Farida Amadou, Olivier Benoît & Julien Desprez – Instants chavirés (Montreuil) 05. Mokado + Franck Vigroux & Kurt D'Haeseleer : « Centaure » + Konpyuta & Méryll Ampe (Rouxteur fest.) – Mains d'oeuvre (Saint-Ouen) 06. Melik Ohanian : perf. musicale autour de l'expo. d'Abdelkader Benchamma (Nuit blanche) – Collège des Bernardins (gratuit) 06. Nicolas Horvath : nuit Eric Satie + Xavier Veilhan, Chloé & Vassilena Serafimova, Mikhail & Sacha Rudy, Ève Risser, Yannis Kyriakides et Andy Moor : Nuit Studio Venezia + Bryce Dessner : Ymusic (Œuvres d'Andrew Norman, Nico Muhly, Sufjan Stevens, Son Lux, Annie Clark, Gabriel Kahane, Shara Worden...) (Nuit blanche) – Philharmonie (gratuit) 06. Leif + Black Zone Myth Chant + Toma Kami + Marylou + Carlton + MMPP + De Grandi b2b Sunareht + Emma b2b Marcorosso – La Station 06. Infecticide + Christeene + Domina Pizzo + Calling Maria + Angel Karel – Le Dépôt 06. Walter Dean + Monolithe noir + Vernacular + O89 + Stienis & Eqko + Arnaud Laffond & Wael Alkak (Rouxteur fest.) – Mains d'oeuvre (Saint-Ouen) 09. Bérangère Maximin + Brutter + Gosheven (Biennale Nemo) – Instants chavirés (Montreuil) 10. Richie Hawtin – Olympia 11. John Carpenter – Salle Pleyel 12/13. Les Négresses vertes – Cabaret sauvage 12. Thorofon + Control + Te/DIS – Les Voûtes 12. Les Ramoneurs de menhir vs SP32 – Gibus 12. The Mugwump + Mourn + Camera + Jessica93 (dj) + France sauvage + Lastrack (dj) + Teki Latex (dj)... – La Station 12. Villejuif Undergournd + Le Réveil des tropiques + Casse Gueule – Théâtre d'Ivry 12. Shifted + Shxcxchcxsh + Antenes + You Should Not Care + JPLD – Concrete 12. Détente + Dear Abra + Françoise Pagan + Peanuts – La Java 12. Hyphen Hyphen (dj) + Arnaud Rebotini + Jennifer Cardini + Rag + Sônge (dj) – L'Olympia 13. Françoiz Breut + David Fenech : hommage à Daniel Johnston – Médiathèque musicale de Paris (gratuit) 13. Low – La Gaîté lyrique 13. En attendant Ana + Duds + Yen Yen + Saint DX...– La Station 13. Aquaserge + Mohamed Lamouri + P.r2b – Théâtre d'Ivry 13. SNTS + Shdw & Obscur Shape + Boston 168 + Under Black Helmet + Airod + Illnurse + Silent-One – tba 15. Lloyd Cole – Théâtre des Bouffes du Nord 15. Nicolas Vérin : "L'Apocalypse de Jean" de Pierre Henry – Athénée 15. The Necks – Instants chavirés (Montreuil) 15. Petra Pied de Biche + Thharm + Fiasco – La Comedia (Montreuil) 16. Feromil + In Bear Suits + Seine – tba 17. Blurt – Espace b 17. Mark Morgan + La Race – Instants chavirés (Montreuil) 18. Max Cooper – La Gaîté lyrique 19. Tiny Tramp + Forme étrangère + Trottoir – La Pointe Lafayette 20. Les Hôpitaux + Danse avec les Shlags – Le Zorba (gratuit) 20. Tallinn Chamber Orchestra : Fratres, Cantus in memoriam Benjamin Britten, Adam's Lament, Salve Regina et Te Deum d'Arvo Pärt – Salle Pierre-Boulez|Philharmonie 20. Les Tétines noires + Dear Deer – Petit Bain 22. Dead Meadow – Petit Bain 24. Motorama – Petit Bain 25. Marissa Nadler – Point FMR 25. Fews – Olympic café 25. Cat Power – Trianon 25. Die Selektion + Structures – Petit Bain 26. Jon Hopkins – Trianon 27. Killing Joke – Cabaret sauvage 27. CAR + Sentimental Rave – Petit Bain 27. Silent Front + Le Mal des ardents + La Coupure – tba 27. CJ Bolland + 999999999 + 747 + Jibis + JKS b2b Mayeul + Jaquarius – La Machine 30. David Eugene Edwards & Alexander Hacke – La Maroquinerie 30. Mariachi & Maria Bertel + Rafael Toral – Instants chavirés (Montreuil) 31. Acid Mothers Temple + Bambara (Le Beau fest. off) – Glazart 31. Thierry Balasse joue Pierre Henry – La Gaîté lyrique 31. Terrine + Regalec + Victime – La Pointe Lafayette 31. Marie Davidson + Oktober Lieber – Petit Bain 31. Phill Niblock & Thierry Madiot + Trio Grands Lacs – Instants chavirés (Montreuil)

Novembre 01. Elysian Fields – La Maroquinerie 01. Casual Hex + Hyäne – La Pointe Lafayette 01. John Maus + Mac DeMarco + The Voidz + Rolling Blackouts Coastal Fever + Étienne Daho... (Pitchfork Music fest.) – Grande Halle de La Villette 02. [Fever Ray : ANNULÉ] + Blood Orange + Chvrches + Chromeo + Bagarre + Car Seat Headrest + Dream Wife + Lewis OfMan + Boy Pablo + Kaytranada... (Pitchfork Music fest.) – Grande Halle de La Villette 03. Bon Iver + dj Koze + Jeremy Underground + Stephan Malkmus & The Jicks + Unknow Mortal Orchestra + Avalon Emerson + Snail Mail + Daniel Avery + Muddy Monk... (Pitchfork Music fest.) – Grande Halle de La Villette 02. Emma Ruth Rundle – Petit Bain 04. Peaches Christ Superstar – Cité de la musique|Philharmonie 04. Deena Abdelwahed – Concrete 05. Colin Stetson – Café de la danse 05. Echo & The Bunnymen – Bataclan 05. David Byrne – Zénith 06. Soft Kill – Olympic café 06. Agnostic Front + Fishing With Guns + Blackened – Gibus 08. Cold Cave – Petit Bain 09. Le Syndicat – Centre d'animation Vercingétorix 09. Rendez-Vous + Prurient + Silent Servant + Poison Point + Crave + Low Jack b2b Moyo + Clara 3000 & Coni – La Machine 09>11. Baba Commandant & The Mandigo Band + Senyawa + Brothers Unconnected (Alan & Richard Bishop) + Porest Group + King Gong + Robert Millis & Jesse Paul Miller – théâtre Berthelot (Montreuil) 13. Hot Snakes – Point FMR 13. MellaNoisEscape + Puts Mary – Petit Bain 13. Sophie Agnel, Joke Lanz & Michael Vatcher – Instants chavirés (Montreuil) 14. Peter Murphy & David J jouent "In the Flat Fields" – Bataclan 15. Méryll Ampe + Emmanuelle Bouyer + Anne Flore Cabanis + Matthieu Crimersmois + Frédéric Mathevet + Colin Roche + Anton Mobin... (Extended Score #2) – Le Cube (Issy-lès-Moulineaux) 16. Parquet Courts – Elysées Montmartre 16. Noir Boy George + Officine – Instants chavirés (Montreuil) 17. The Damned – Elysées Montmartre 18. Ensemble Links : « Drumming » de Steve Reich – Cité de la musique|Philharmonie 21. The Breeders – Le Trianon 21. Lydia Lunch & Ian White – Espace B 22. Scout Niblett – Petit Bain 22. Serge Teyssot-Gay, Christian Vialard & Éric Arlix : Hypogé – Le Cube (Issy-lès-Moulineaux) 23. Michael Nyman : "War Work: 8 Songs with Film" – Salle Pleyel 23. Ennio Morricone – Bercy Arena 23. Kollaps + Trepaneringsritualen + Verset Zero – Gibus 23. Saravah revisité (Areski, The Recyclers, Arlt, Bojan Flames...) + Hyperculte + Waltraud Blischke (dj) (BBmix fest.) – Carré Bellefeuille (Boulogne-Billancourt) 24. Endless Boogie + Pan American + Facs + Von Limb + Waltraud Blischke (dj) (BBmix fest.) – Carré Bellefeuille (Boulogne-Billancourt) 24. Frustration + Twin Arrows – Rack'am (Brétigny/Orge) 25. Satan + Kill + Necrodancer – Espace B 25. Evan Crankshaw & The Dead Mauriacs + The Mauskovic Dance Band + Waltraud Blischke (dj) (BBmix fest.) – Carré Bellefeuille (Boulogne-Billancourt) 27. Mudhoney – Trabendo 27. Etienne Jaumet – New Morning 28. Andy Moor & Anne-James Chaton – Cité de l'architecture (gratuit) 28. Adult. – Petit Bain 29. Interpol – Salle Pleyel 29. Esben & The Witch – Point FMR 29. CHDH + Mariachi + Lårs Akerlund + Sten Backman (fest. Bruits blancs) – Le Cube (Issy-lès-Moulineaux)

Décembre 01. Deux boules vanille (fest. Marathon!) – La Gaîté lyrique 02. Beak> – Café de la danse 03. Idles + John – Bataclan 05. Julia Holter – Petit Bain 05. Sudden Infant + Massicot – Centre culturel suisse 06. La Tène avec Jacques Puech, Louis Jacques, Guilhem Lacroux & Jérémie Sauvage – Centre culturel suisse 06. The KVB + M!R!M – Badaboum 07. Antoine Chessex + Nina Garcia + Francisco Meirino – Centre culturel suisse 08. Père Ubu – Théâtre Berthelot (Montreuil) 08. The Horrorist + Federico Amoroso – L'Officine 09/10. Moriarty – Cité de la musique|Philharmonie 12. Nova Materia – La Maroquinerie 14. New Model Army – Trabendo 14. Hangman's Chair + Jessica93 + Revok – Les Cuizines (Chelles) 15. Gaspar Claus – Cité de la musique|Philharmonie 18. Drab Majesty – Point FMR

2019

Janvier 22. Emmanuelle Parrenin & Dominique Regref – La Ferme du Buisson (Noisiel) 26. Chloé – Elysée-Montmartre

Février 02. The Residents – Gaîté lyrique 06. Brendan Perry – Petit Bain 07. VNV Nation – Le Trabendo 22. Nils Frahm – Le Trianon

Mars 20. Oomph! – La Machine 29. Perturbator – Le Trianon

Avril 14. Arnaud Rebotini joue la BO de "120 Battements par minute" – Cité de la musique|Philharmonie 27. She Past Away – La Machine 27. Chloé : Lumières noires – Le 104

Mai 10/11. Dead Can Dance – Grand Rex 17. Philip Glass : Études pour piano – Salle Pierre-Boulez|Philharmonie 18. Bruce Brubaker & Max Cooper : Glasstronica – Cité de la musique|Philharmonie

Juin 26. Magma – Salle Pierre-Boulez|Philharmonie

Septembre 13. Rammstein – La Défense Arena (Nanterre)

en gras : les derniers ajouts / in bold: the last news

#agenda concerts #concerts à Paris #Paris music #gigs in paris #paris gigs

[judocritics]

WCup Prague (day-1): 3 vrouwen, 4 kampen, 1 overwinning.

(05-Mar-2022)

6 Belgen present, één week na Warsaw: Jente, Jitse & Yves, nu aangevuld met Loïs Petit & Nicolas Dejace voor Wallonië, en enkel Selina Delen voor de Vlamingen; Maxine Heyns was ook ingeschreven, maar moest afzeggen door een blessure.  VLAMINGEN:

  Selina Delen (°98; /-63kg; JS Reet; 134° WRL): out (0 own)      sinds vorige week nog 12 plaatsen gezakt op de WRL, en verliest ook vandaag haar enige (voor-)kamp in 1/32-fin (ippon - 00s2/10s0) tegen 1ste-jaars Mirjam Wirth (°01; Ger; no WRL). >> video (1/32-fin) Mirjam Wirth - Selina Delen   De Duitse kampioene u21/-63kg (2020) won al wel internationale tornooien als Sindelfingen, Mannheim en Graz, maar stond bij de jeugd nog nooit op het podium van een ECup (5° in Berlin’19 was haar beste); in tegenstelling tot Selina overigens (3° Antalya’15 u18/-63kg & 2° Berlin’18 u21/-63kg - 7x top-7 in totaal). 

“Massatraining met Gella” ?  De énige die daar beter van wordt is Gella zelf.  Enfin, voor wat het waard is zeker ?  #ikkanmijnvrouwtjestaan   Hopelijk volgt een evaluatie van de campagne... 

   WALEN:  

Loïs Petit (°99; /-48kg; 51° WRL; Top Niveau Tournai): out (1 own)   ging er uit tijdens de WCup Sarajevo (12-Feb) in haar eerste kamp tegen de ervaren Mariia Buiok (°90; Ukr; no WRL; 4 WCup medailles /-52kg; daar 7°) en Loïs verloor logischerwijze haar 2de kamp in GSL Tel Aviv (17-Feb) tegen Andrea Stojadinov (°00; Srb; daar 7°). Stojadinov - in 2020 Europees kampioene u21/-48kg & vice-Europees kampioene Sen/-48kg - miste de OG door een schouderoperatie. Hier in Prague opent Loïs in 1/16-fin tegen de 18-jarige Giorgia Hagianu (°03; Rou; 94° WRL); een vlotte overwinning werd het tegen deze oud Europees kampioene u18/-40kg (2018); na 23″sec een mooie schouderworp (w-a) na een change of direction en net voorbij halfweg countert Loïs een o-soto met ippon. >> video (1/16-fin) Loïs - Giorgia Hagianu  In 1/8-fin een verbeten gevecht tegen Alessia Ritieni (°98; Ita; 106° WRL). 2 judoka’s die aan elkaar gewaagd zijn, maar de oud Italiaans kampioene toch iets dominanter en wint uiteindelijk in GS met shido (00s2/00s3). >> video (1/8-fin) Loïs - Alessia Ritieni   Hieruit blijkt nogmaals het relatieve van EK/WK-medailles bij de jeugd in /-40kg & /-44kg. (en waar Japan dus nooit in geïnteresseerd is). Op zich erg mooi natuurlijk en kán een indicatie voor potentieel inhouden, maar Ritieni bvb. bereikte dit nooit omdat ze steeds /-48kg vocht bij de jeugd, maar nu toch minstens de evenknie blijkt van Loïs; in de onderlinge duels stond het vóór vandaag overigens 1-1 (verlies WCup Warsaw’20 & winst WCup Malaga’21). Beiden zijn “goed WCup niveau” zonder meer. 

   Jente Verstraeten (°01; /-48kg; IGW; 108° WRL) : out (0 own) mooi 5° vorig weekend in Warsaw, maar vandaag out in haar 1ste kamp (1/16-fin) tegen Manon Urdiales (°97; Fra; 89° WRL); gaandeweg moet Jente in de kamp de dominantie van de meer ervaren Manon ondergaan (als senior 3 ECup & 2 WCup medailles), en verliest uiteindelijk relatief snel met 3 shido’s. >> video (1/16-fin) Jente - Manon Urdiales   Urdiales verliest daarna overigens kansloos tegen latere finaliste Laura Martinez Abelenda (°98; Esp; 19° WRL). De Spaanse won bij de jeugd al 2 EK & 2 WK medailles /-48kg en vocht al 7 final-blocks op een GSL. Het werd trouwens een Spaanse finale tegen Mireia Lapuerta Comas (°99; Esp; 74° WRL), vorige week 3° WCup Warsaw. En alvast tot mijn verbazing, won dit maal Lapuerta.  Onderling staat het tussen Laura-Mireia nu 3-1.    

#judo #judocritics #judo-wcup #judo-sen

[louisesmolders]

“Bamboleo”- Gibsy Kings

Lied van een andere cultuur

Bamboléo is een Spaanstalig nummer uit 1987 van de Fransman Gipsy Kings. Het nummer werd geschreven door bandleden Tonino Baliardo, Chico Bouchikhi (J. Bouchikhi) en Nicolas Reyes. ‘Bamboleo’ kan worden vertaald als  "swingen" of "bungelen”. Dit liedje heb ik weeral via TikTok leren kennen maar ik had het daarvoor wel al een gehoord. Het is een heel leuk dansliedje en het heeft een leuke melodie, ik ben persoonlijk zelf een grote fan van Spaanse muziek. Spaanse muziek heeft altijd iets leuk aan de liedjes omdat het altijd zo vrolijk klinkt en de Spaanse taal is ook gewoon mooi. Het inmiddels iconische nummer is een wereldwijde hit voor de Gipsy Kings en is sindsdien door vele artiesten, zowel in het Spaans als in andere talen, gecocovered. Het refrein van het lied zegt: "bamboleo, bambolea, porque mi vida yo la prefier* vivir así", wat zich vertaalt naar: "Zwaaiend, zwaaiend, omdat ik mijn leven liever op deze manier leef." Zo hoor je ook weer dat het een heel vrolijke en dat een positieve song is. Het onderdeel van het nummer is een bewerking van het Venezolaanse volkslied "Caballo Viejo" uit 1980 van Simón Díaz. Het definitieve refrein van "Bamboleo" is Braziliaans en werd uitgevoerd door Braziliaanse (Portugese) Carmen Miranda. Julio Iglesias zong het nummer "Caballo Viejo (Bamboleo)". Ik vind het een top nummer.

https://www.youtube.com/watch?v=7qbEt_lSib4 

[stefselfslagh]

“Was ik niet goed genoeg om voor te blijven leven?”

Dit stuk verscheen in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

Vandaag is het de Dag voor de Nabestaanden van Zelfdoding. Myriam Rymen (57) verloor op jonge leeftijd haar beide ouders door zelfmoord. En ondervindt tot op de dag van vandaag dat verdriet niet verjaart. "Ik ben lange tijd heel graag naar begrafenissen geweest. Daar kon ik mijn tranen de vrije loop laten." 

Vijf uur praat ik met Myriam Rymen. Of beter: praat Myriam Rymen met mij. Sommige van mijn vragen worden beantwoord nog voor ik ze kan stellen, andere worden overbodig gemaakt door een weemoedige zucht.

Er is een reden waarom Myriam tijdens ons gesprek haar kwaliteiten als spraakwaterval demonstreert: het verhaal van de dubbele zelfmoord van haar ouders is een lang opgespaard verhaal. Ze is blij dat ze het eindelijk - vergezeld door de schijnbare logica van de chronologie - de wereld in mag sturen.

Al pratend dringt Myriam het hier en nu naar de achtergrond. We merken niet hoe de voormiddag middag wordt en vangen pas laat in de namiddag het geknor van onze magen op. Een vrouw met een aangrijpend verhaal en een interviewer met een bandopnemer: meer is er niet nodig om de piramide van Maslow op zijn kop te zetten.

De momenten waarop de tranen van Myriam het winnen van haar glimlach laat ik in dit stuk onvermeld. Sommige verhalen hebben geen regie-aanwijzingen nodig. Maar dat de tijd alle wonden heelt, is een verdomd koppig misverstand.

Vergeef me mijn zenuwen

Myriam Rymen wordt geboren in 1962. Ze is het enige kind van Antonia, een bediende op de financiële afdeling van een kmo, en Pierre, het hoofd van de beenhouwerij van de vroegere warenhuisketen Priba. 

Op een late novemberdag in 1963 pleegt Antonia zelfmoord: ze neemt een overdosis anti-depressiva, alle pogingen om haar maag leeg te pompen komen te laat. Myriam is op dat moment elf maanden. Op het doodsprentje van Antonia worden haar postuum de volgende woorden in de mond gelegd: 'Teerbeminde echtgenoot en dochter, gij waart mijn troost in mijn ziekte. Vergeef me mijn zenuwachtigheid.' 

Eén jaar na de dood van Antonia hertrouwt Pierre met Maria, de vrouw die Myriams  tweede moeder zal worden. Maria was al eens eerder getrouwd, maar haar eerste man - Jos - was om het leven gekomen na een ongeval met een maaidorsmachine. Maria kan geen kinderen krijgen en ziet in Myriam de dochter die ze zo graag wil. Pierre heeft zijn vrouw verloren en ontwaart in Maria een nieuwe moeder voor zijn dochter. Hun mariage de raison is snel bezegeld.

Op de laatste dag van 1974 gebeurt het ondenkbare: ook Pierre pleegt zelfmoord. Myriam, inmiddels elf, is in de woonkamer aan het spelen wanneer ze haar grootvader hoort zeggen: 'De Pierre heeft zich opgehangen. Hij is gevonden door buurtkinderen.' Ze loopt naar de spiegel in de gang en spreekt haar spiegelbeeld toe: 'Vanaf nu ben jij een weeskind.'

Een tijdlang is het onduidelijk wat er met Myriam moet gebeuren. Aan meningen is er geen gebrek: de familie van Antonia vindt dat Myriam bij Maria moet blijven, de familie van Pierre dat ze naar een weeshuis moet. Uiteindelijk beslist de jeugdrechter dat Myriam zal worden grootgebracht door Maria, haar niet-biologische moeder die officieel haar voogd wordt. Myriam brengt de rest van haar jeugd door in een familie waarvoor ze nooit bestemd was.  

Maria wil graag dat Myriam háár als haar biologische moeder ziet. Het bestaan van Antonia wordt lang verzwegen. Als Myriam bij haar lievelingstante naar een ingekaderde foto van Antonia kijkt, krijgt ze te horen dat de vrouw op de foto 'het' moeke is. Niet 'haar' moeke.   

Op haar negende logeert Myriam met haar nicht op de boerderij van haar grootvader. Ze spelen samen in het korenveld wanneer er een maaidorsmachine voorbijrijdt. Haar nicht veert op en zegt: 'Kijk Myriam, dat is nu de machine waaronder nonkel Jos verongelukt is.' De hersenen van Myriam leggen curieuze verbanden. Ze springt op haar fiets, rijdt naar huis, smijt alle fotoboeken op tafel en begint er koortsachtig in te bladeren. Wanneer ze geen enkele babyfoto van zichzelf vindt, roept ze tegen Maria: 'Ik kom niet uit jouw buik!' Maria kan niet anders dan Myriam een versie van de waarheid te vertellen. 'Uw moeke is gestorven van de zenuwen', zegt ze. Het woord zelfmoord is nog altijd nergens te bekennen.

Myriam is al 22 wanneer ze de waarheid over de dood van haar moeder verneemt. Een dag voor ze naar India reist, is ze op bezoek bij een neef die net een vriend door zelfmoord heeft verloren. De neef in kwestie heeft een paar glazen teveel op en zegt tegen Myriam: 'Hij heeft het gedaan zoals uw moeder: met een overdosis pillen.' Myriam, al jarenlang getraind in het negeren van informatie die haar hart kan doen ontploffen, gaat niet op de mededeling van haar neef in. Maar een paar dagen later, in het tweedeklassecompartiment van een volgepakte Indische trein, wordt ze alsnog gegrepen door de tsunami van tranen die haar al een paar dagen op de hielen zit. De realiteit sluipt ongenadig binnen: zowel haar vader als haar moeder hebben haar achtergelaten.

Gestorven aan melancholie

'Dé vraag die bij zelfmoord altijd komt opzetten en bij andere overlijdens niét is: waarom?', schrijft de Nederlandse journaliste Resi Lankester in Na De Val, haar van liefde en smart doortrokken boek over de zelfmoord van haar vader. Ik vraag Myriam of ze 35 jaar na de dood van haar ouders al min of meer toereikende antwoorden op de waarom-vraag heeft kunnen formuleren. Ze haalt diep adem en zegt: "Sommige mensen plegen zelfmoord omdat ze het leven onleefbaar lastig vinden. Andere mensen omdat ze ontgoocheld zijn in het leven. Mijn ouders behoorden volgens mij tot de tweede categorie. Hun zelfmoord was contextueel. Ze hadden alles om gelukkig te zijn, maar onderweg is het fout gelopen."

"Mijn moeder was extreem gevoelig. Ik heb brieven van haar aan mijn vader gelezen. Daarin toont ze zich als iemand die te veel voelde en te veel nadacht. Ze was heel theatraal, kon echt zwelgen in haar emoties. Plus: haar verwachtingen van het leven waren zo hoog gespannen dat ze nooit ingelost konden worden. Over Nicolas Hughes, de zoon van Ted Hughes en Sylvia Plath die in 2009 zelfmoord pleegde, zei iemand ooit: 'Zelfs in een berkenbos zocht hij naar een eikenboom.' Ik denk dat mijn moeder hetzelfde deed: ze hunkerde naar wat er in haar leven ontbrak en vergat wat ze wél had. Ze had jaren naar een kind verlangd, mijn vader wou aanvankelijk geen kinderen krijgen. Maar zelfs mijn geboorte heeft haar niet kunnen verlossen van het verlangen naar een ander leven. Eén van mijn tantes heeft ooit gezegd: 'Antonia is gestorven aan melancholie.' Daar zit vermoedelijk een grond van waarheid in."

"Ook het leven van mijn vader was er één van teleurstellingen. Hij groeide op in Antwerpen, maar moest op zijn zestiende tegen zijn zin naar Nijlen verhuizen. Hij wou dierenarts worden, maar werd ondanks een succesvol schoolparcours beenhouwer. Hij was heel belezen en verstandig, maar hertrouwde met een vrouw die hem intellectueel niet kon uitdagen. Zijn leven, en zeker zijn huwelijksleven, was een opeenstapeling van frustraties geworden. Het jaar waarin hij zelfmoord pleegde, was zijn relatie met mijn tweede moeder volledig ontspoord. Ze was verliefd geworden op een andere man, hij was haar verbaal onophoudelijk aan het kleineren. Ik leefde elke dag in angst, er moést wel iets gebeuren. Al had ik natuurlijk liever gehad dat mijn vader van mijn tweede moeder was gescheiden en dat er voor mij een regeling was getroffen."

Een vocabularium voor verdriet

Myriam toont me een paar zwart-wit foto's van haar biologische ouders. Haar vader stelt zich aan mijn ogen voor als een ranke, al vroeg kalende intellectueel, haar moeder als een zelfbewuste jonge vrouw waar het meisje nog niet is uitgegroeid. "Mijn vader en mijn biologische moeder waren intellectueel wél een goeie match", zegt Myriam terwijl ze naar de jonge versies van haar ouders kijkt. "Het is zonde dat ze de grip op hun levens verloren hebben." 

Omdat ze als kind zag dat volwassenen het ook niet altijd weten, kweekte Myriam al op jonge leeftijd een doe-het-zelf-mentaliteit. "Na de dood van mijn vader, dacht ik: 'Vanaf nu regel ik mijne winkel zelf wel.' Ik vroeg aan niemand hulp en was niet snel uit mijn lood te slaan. Als ik een tegenslag had, dacht ik altijd: 'Ik heb wel erger meegemaakt dan dit.' Voor ik van mijn eerste zoon beviel, heb ik drie miskramen gehad. Zelfs toen heb ik mijn vriendinnen niet gemobiliseerd om me te komen troosten." 

"Tegelijkertijd heb ik me lange tijd veel te afhankelijk van anderen opgesteld. Ik hield mensen heel dicht bij me, wilde absoluut vermijden dat ze uit mijn leven zouden verdwijnen. 'Ik heb mijn ouders al verloren, jullie moeten blijven', dacht ik. Daardoor heb ik sommige mensen over mijn grenzen laten gaan. Of eigenschappen toegedicht waarover ze in werkelijkheid niet beschikten."

"Ik voel nog altijd een enorme drang om deel uit te maken van een groep. De familie van mijn tweede moeder noemt mij 'ons Myriam.' Je kan niet geloven hoe mooi dat in mijn oren klinkt. 'Ons Myriam', dat wil zeggen dat ik erbij hoor. Dat ik niet als een losgeslagen satelliet door het universum zweef."

Myriam vermeldt nog een ander neveneffect van de dood van haar ouders: een levenslange fascinatie voor zelfmoordverhalen. "Ik heb thuis een boekenplank vol zelfmoordliteratuur. De Laatste Deur van Jeroen Brouwers, Door Eigen Hand van Joost Zwagerman, de dagboeken van Sylvia Plath: ik heb ze allemaal gelezen. Telkens als er een boek over zelfmoord verschijnt, word ik er naartoe gezogen. Omdat ik denk: er gaat in dat boek een stukje van mijn puzzel gelegd worden. Dat is niet altijd zo. Maar ik ben al blij met zinnen die herkenning bieden. Waarin mijn verdriet een vocabularium krijgt." 

"Echte steun vind ik vrijwel uitsluitend bij lotgenoten. De meeste mensen weten gewoon niet hoe het is om na de zelfmoord van een naaste achter te blijven. Met alle kwetsende uitspraken vandien. Een paar weken na de dood van mijn vader zei de mama van een vriendinnetje: 'Jullie hebben geluk, Myriam. Dankzij de levensverzekering van je vader is jullie huis nu afbetaald.' Mensen die rare dingen zeggen over zelfmoord: ik kan er een boek over schrijven." 

"En toch ben ik als kind altijd heel vrolijk gebleven. Veel mensen hadden medelijden met mij, ik werd bijna overal als een prinses behandeld. Als ik in het dorp nieuwjaarsliedjes ging zingen, haalde ik meer geld op dan om het even welk ander kind. Dries, mijn man, zegt soms al lachend: 'Je hebt veel meegemaakt, maar je hebt ook veel te veel aandacht gekregen.' Ik vrees dat dat tot op zekere hoogte klopt." (lacht)

Onzichtbaar contract

Er valt een stilte, die ik aarzelend doorbreek door nog een paar zinnen uit het boek van Resi Lankester te plukken: 'De zelfmoord van mijn vader heeft mijn beeld van wat een ouder is behoorlijk doen wankelen. Rationeel wist ik natuurlijk dat het gebeurde, dat ook ouders een einde aan hun leven maken. Maar toch had ik me onbewust altijd vastgehouden aan het idee dat je de weg naar een zelfgekozen einde afsluit als je een kind krijgt. Dat je een onzichtbaar contract hebt getekend, ja hebt gezegd tegen het leven.'

Ik vraag Myriam hoe vaak ze zich de voorbije decennia heeft afgevraagd hoe haar ouders het in godsnaam over hun getroebleerde hart konden krijgen om hun enige kind achter te laten. Als je beide ouders zelfmoord hebben gepleegd, moet die vraag toch dubbel zo luid klinken? Ze knikt en zegt stil: "Eén vraag gaat nooit meer weg: was ik niet goed genoeg om voor te blijven leven? Vroeger ging ik die vraag uit de weg. Vandaag aanvaard ik de onvermijdelijkheid ervan. Maar het blijft een pijnlijke vraag. Die soms nog altijd laagjes zelfvertrouwen wegschraapt. Die me op mindere dagen nog altijd doet wankelen."

"Hoe je het ook draait of keert: door zelfmoord te plegen, hebben mijn ouders hun verdriet doorgegeven aan de volgende generatie. Aan mij, dus. Hun eigen levens zijn vroegtijdig gestopt, maar er is nog een derde leven dat niet geleefd is: het mijne. Hoe anders was mijn leven geweest als mijn ouders waren blijven leven? Hoe anders had ik me dan ontwikkeld? Het zijn vragen waarop ik nooit een antwoord zal krijgen."

"En toch kan ik niet kwaad zijn op mijn ouders. Natuurlijk: als je voor een kind kiest, moet je daarvoor zorgen. Maar mensen hebben naast hun gezinsleven ook nog andere levens. Op hun werk en in hun vriendenkring, bijvoorbeeld. En je weet niet altijd wat er in dié levens allemaal gebeurt."

"Bovendien weet ik wel zeker dat destructieve gedachten kunnen samengaan met liefdevolle. Dat ouders die zelfmoord plegen toch ook ontzettend veel van hun kinderen kunnen houden. Een zelfdoding is niet noodzakelijk een afwijzing van je geliefden. Het is een afwijzing van het leven."

Heeft haar eigen moederschap (Myriam heeft een zoon van 28 en één van 25, red.) haar kijk op de zelfmoord van haar ouders veranderd? "Nee. Ik ben voor het eerst mama geworden op mijn dertigste. In die periode probeerde ik de dood van mijn ouders vooral te verdringen. Zelf kinderen krijgen, hielp daarbij: ik kon mijn aandacht helemaal op Christophe en Levi richten, al de rest negeerde ik."

"Aangezien ik het vertikte om in mijn malheur te blijven hangen, heb ik andere mensen nooit de indruk gegeven een zielig persoon te zijn. Veel mensen vonden dat raar: als je hebt meegemaakt wat ik heb meegemaakt, hebben ze graag dat je toch een béétje zielig bent. (lacht) Maar dat ik mijn verdriet wegmoffelde, betekende natuurlijk niet dat het er niet wás. Als ik op een begrafenis was, begon ik altijd heel hard te huilen. Niet zozeer omwille van de persoon die begraven werd, maar omwille van mijn eigen onverwerkte hartzeer. Begrafenissen gaven mij het perfecte excuus om mijn tranen de vrije loop te laten. Om mijn verdriet in gecamoufleerde vorm te laten opborrelen. Ik ben een tijdlang héél graag naar begrafenissen geweest." (lachje)

"Pas de jongste jaren heb ik de dood van mijn ouders opnieuw in de ogen gekeken. Omdat ik voelde dat het moést. Omdat alle onbeantwoorde vragen mij van binnenuit aan het opvreten waren."

Klompjes goud

Dat ze het gat in haar hart niet zonder gereedschap zou kunnen dichtplamuren, besefte Myriam toen ze op een zondag in 2013 in bad zat. "Ik voelde me zó triest dat ik dacht: nu moét ik het weten. Ik heb mij afgedroogd en heb al huilend één van mijn neven gebeld: 'Ik wil praten. Nú. Het kan toch niet dat ik niks weet over mijn biologische moeder?' Mijn neef is me toen meteen verhalen over mijn moeder beginnen te vertellen. En heeft er voor gezorgd dat ik ook met andere familieleden over mijn moeder kon praten. Dat heeft mij ongelooflijk veel deugd gedaan. Het was alsof ik na jaren van ontbering eindelijk weer iets te eten kreeg. Sindsdien weet ik: als je iets nodig hebt van mensen, moet je het hen gewoon vragen. De meeste mensen zijn maar wat blij dat ze je kunnen helpen."

Overal ging Myriam de afgelopen jaren informatie over haar ouders sprokkelen. Anecdotes en herinneringen nam ze in ontvangst als waren het klompjes goud. "Een ex-collega van mijn moeder vertelde me dat mijn moeder veel praatte en over alles haar mening gaf. Daar was ik onvoorstelbaar blij mee, met die woorden. Ik praat namelijk ook veel. En ik zeg ook altijd mijn gedacht. Sinds ik weet dat ik die eigenschappen aan mijn moeder te danken heb, voel ik me weer wat meer met haar verbonden." 

"Dat ik zoveel te weten ben gekomen over mijn ouders heeft mij gelukkiger gemaakt. Ik heb er spijt van dat ik zo lang gewacht heb om mijn omgeving lastig te vallen met al mijn vragen. Lotgenoten kan ik alleen maar aanraden om zo vroeg mogelijk naar antwoorden te zoeken. Dan hoeven ze hun vragen niet gedurende de rest van hun leven mee te zeulen." 

"En aan de familieleden van kinderen die hun ouders door zelfmoord verloren hebben, zou ik willen zeggen: práát alsjeblief met hen. Neem hen mee op restaurant en vertel hen alles wat je over hun ouders weet. Ik had zó graag gehad dat mensen die mijn moeder gekend hebben mij spontaan gevraagd hadden: 'Myriam, wat wéét jij eigenlijk over je mama? Heb je graag dat ik jou eens vertel hoe ik haar ervaren heb?' Er is maar één ding erger dan ouders die doodgaan: ouders die doodgezwegen worden."

Zelfmoord-dna

We vallen opnieuw even stil, ons gespreksonderwerp heeft alle zuurstof uit de kamer gezogen. Na twee koppen koffie en een luchtiger intermezzo over kunstenaars en hun zevende zintuig voor hartenleed, roep ik nog een laatste ongemakkelijke vraag uit de coulissen: heeft Myriam in de loop van haar leven zélf al aan suïcide gedacht? Kan de neiging tot zelfmoord een zwarte vlek in je dna zijn? Onwaarneembaar als alles goed gaat, maar klaar om je te overwoekeren als het tegenzit?  Het antwoord van Myriam is maar ten dele geruststellend.

"Ik heb nog nooit suïcidale gedachten gehad, nee. Maar ik heb al wel een paar keer diep gezeten. Diep genoeg om te begrijpen dat mensen tot zelfmoord in staat zijn. Een paar jaar geleden ben ik een tijdje met afhangende schouders door het leven gegaan. Op een dag zei een collega van me op de parking van ons bedrijf: 'Myriam, beloof me dat je niks verkeerds gaat doen.' Ik schrok en zei: 'Neenee, natuurlijk niet.' Maar achteraf besefte ik dat ik op dat moment wel degelijk aan het wegzakken was. Mijn collega heeft me daar op die parking weer naar boven getrokken."

"Of we het nu willen of niet: de ene zelfmoord kan de andere in de hand werken. Misschien is de zelfmoord van mijn vader wel mee 'geïnspireerd' door die van mijn moeder. Misschien had hij met terugwerkende kracht wel ongelooflijk veel verdriet om het uiteenspatten van de droom die ze samen ooit hadden." 

Dan, als tegengewicht voor ons gesomber: "Maar eigenlijk mag ik niet klagen. Ik ben na de dood van mijn ouders in een sterke, warme familie terechtgekomen. Mijn tweede moeder heeft zich met veel liefde over mij ontfermd. En ik heb een mooie job, een hecht gezin en vrienden waar ik dag en nacht op kan rekenen. Ook al heb ik sinds mijn elfde geen ouders meer: er is heel veel wat ik nog wél heb. Ik tel dus mijn zegeningen. (na een stilte) Het enige wat ik jammer blijf vinden, is dat ik geen enkele foto heb van mijn moeder en mij. Zelfs de obligate foto in de kraamkliniek heb ik nooit gezien. Het lijkt wel alsof er van ons tweeën geen foto's bestáán."

Weer thuis herinner ik me dat Myriam me vertelde dat ze haar ziel op mindere dagen weleens te week legt in de meerstemmige schoonheid van My Antonia van Emmylou Harris. Ik trippel naar Spotify en laat me opvreten door het refrein van het nummer. 'You are my sorrow, you are my splendor / You are my shelter through storm and through strife / You are the one I will always remember / All off the days of my life'.  

Ook Emmylou Harris heeft een zevende zintuig voor hartenleed.