autimind

[autimind]

Autismeweek - toegift

Wat betekent inclusiviteit werkelijk?

Samenleving kan, nee mag betekenen ‘samen leven’

Wat is inclusiviteit? Wat betekent het om allerlei verschillende mensen in te sluiten? We hebben trainingen genoeg gehad in verschillende persoonlijkheidstypes en wat niet al. We schijnen daar ook nog rekening mee te houden? Of zetten we onze kennis en vaardigheden in om er zelf beter van te worden?

Heb je het gebouw van je werk wel eens goed bekeken op toegankelijkheid voor rolstoel-gebruikers? Is het duidelijk waar bezoekers naartoe moeten? Het wrange is vaak dat routebordjes worden opgehangen door mensen die allang weten waar alles is. Vraag het dus een keer aan een sollicitant, zou ik zeggen.

Heb je een collega met autisme dan werk je misschien wel prettig met haar samen. Die koptelefoon die hij vaak draagt.. daar kan je mee omgaan. Geweldig. Maar zou je iemand aannemen die op het CV vrijwilligerswerk voor de Nederlandse Vereniging voor Autisme heeft staan? Zou je zo iemand uitnodigen voor een gesprek, precies zo behandelen als iedereen omdat de werknemer toch echt mee zal moeten doen in het team? Een belangrijk detail is nu net dat autisten flink in de war kunnen raken van strikvragen en een al te overtuigde houding. Soms wordt als uitdaging gesteld dat een bepaald punt op het CV eigenlijk heel negatief opgevat kan worden. Ik vraag me op zo’n moment af waarom je dat zou doen.

Of.. houd je misschien helemaal geen gesprekken meer? Zoals orkesten tegenwoordig wel eens ‘blind’ audities houden – de sollicitant speelt een stuk achter een kamerscherm – zo kun je assessments afnemen, oefeningen laten doen en zo meer. Kijk je dan ook naar de exacte tekst van de vragen? Niet iedereen vindt het volkomen evident dat je het wel zus of zo bedoeld zal hebben. Als je mij vraagt of ik altijd kies voor die of deze manier dan zal ik volautomatisch ‘nee’ antwoorden. Het hangt van de situatie af. Heb ik neigingen en gewoontes? Ja, natuurlijk. Daar vroeg je niet om. Niet in de tekst.

Ben je bereid om je vergaderingen rustig en zakelijk te houden? Eerlijk gezegd, ik wou dat iedereen dat deed. Het zou nog sneller en efficiënter gaan ook. Vergaderingen zijn geen theekransjes en als mensen bij willen praten over het weekend of klagen over een leidinggevende dan kan dat bij de koffieautomaat.

Ben je bereid om open kaart te spelen over je bedoelingen en wat je alvast zeker weet? Ik heb meerdere keren in m’n leven een heel plan uitgewerkt om dan te horen te krijgen dat het niet uitgevoerd wordt omdat de organisatie iets anders wil. Tja, als ik dat geweten had dan had ik een ander plan gemaakt.

Ben je in staat om door iemands ‘toon’ heen te prikken?  Ik weet dat ik stellig over kan komen. Veel mensen vinden dat onbescheiden en luisteren daardoor al niet meer naar wat ik precies zeg. Ik heb de gewoonte om bewijzen te hebben voor wat ik beweer. Het is me serieus een keer overkomen dat ik flink wat werk had gestoken in een opzet voor een proces en ik op m’n lazer kreeg omdat ik er in mijn onervarenheid ‘beleidsnotitie’ boven had gezet. Manager serieus kwaad. Hoe durfde ik?! Ik maakte excuses en vroeg of we het nog over de inhoud van het voorstel konden hebben. Nee.

Niet iedereen is voortdurend bezig met zijn/haar/hen positie in de complexe en voortdurend verschuivende sociale verhoudingen in een groep of is zich daar zelfs maar bewust van. Is dat erg? Kun je dat accepteren? Sommige mensen spreken recht voor hun raap de waarheid, zoals zij die zien tenminste. Sommige mensen leven in een wereld van feiten, structuren en processen. Kun je het mooie en nuttige hiervan inzien en inzetten? Ook als dat betekent dat die persoon niet exact de woordkeus, het tempo én de mimiek gebruikt die jij eigenlijk wil?

Inclusiviteit betekent niet dat we mensen die wat anders zijn tolereren. Ik kan me herinneren dat lang geleden een keer een collega op ‘die homo’s’ aan het schelden was. Ik herinnerde hem eraan dat ik zelf homo ben en hij zei: ‘Ja, maar jij bent tenminste normaal.’ Tja, en autistisch maar dat wist ik toen zelf nog niet. Wat is normaal? Tja. Mijn punt is dat diversiteit helemaal niet moeten tolereren maar juist moeten verwelkomen. Ons open moeten stellen voor wat we niet verwacht hadden en zelfs wat ons misschien eerst tegen de haren instrijkt.

Dat moet ik mezelf ook aantrekken. Ik heb geen zeven vinkjes maar ik ben wel wit én cis-gender man. Perspectieven van anderen kunnen ook mijn leven verrijken als ik mij openstel voor hoe het blijkbaar ook nog kan. Sommige dingen zal ik uiteindelijk afwijzen. Natuurlijk. Maar toch.

Op de laatste dag van de Autismeweek 2024 wil ik eigenlijk niet schrijven over begrip en tolerantie, misschien een plekje erbij. Ik ben er al. Ik hoor er al bij. Mensen kunnen me afwijzen maar dit nemen ze me nooit meer af. Voor alle jong-volwassenen die net van de psychiater gehoord hebben dat ze inderdaad ASS hebben wil ik zacht maar dringend fluisteren: Je bent niet stuk. Je bent gewoon wie je bent, met alle mitsen en maren die erbij horen, met al je sterke en zwakke kanten. Net als elk anders mens. Je hebt niet alleen recht jezelf te zijn, je bent het al. Als ik meditaties begeleid zeg ik het eigenlijk altijd wel een keer: ‘Je hoeft niks te doen. Je hoeft nergens naartoe. Je hoeft niemand te zijn.’

En straks kun je altijd nog groeien en je ontwikkelen. Dat geldt voor iedereen. We zijn in deze maatschappij veel rijker dan we maar denken.. als we in staat zijn om verschillen te omarmen, om niet uit te sluiten maar in te sluiten.

Oneindige Verscheidenheid in Oneindige Combinaties

#autisme #autistic adult #actuallyautistic #late diagnosed autistic #neurodivergent #dutchblr #nederlands #nederblr

[autimind]

Autismeweek dag 7, 5 april

5 april

Iets moeilijks makkelijk noemen is een vorm van geweld

“Je zal toch echt een keer moeten leren om..”

“Gewoon doen. Het is helemaal niet moeilijk. Dat snap je toch wel?”

Ik heb het zelf vaak genoeg gehoord. Onlangs zat ik in een spreekkamer te wachten en een autistische jongen mopperde een beetje over iemand die iets had gezegd of gedaan. De vader vroeg direct ‘Dat snap je toch wel?’ Hij zei het zacht en vriendelijk. Toch.. de manier waarop die jongen reageerde was blijkbaar ongeldig, evident onjuist.

Ik wil hier kort over zijn: dit is een vorm van geweld.

Het is geen ernstige mishandeling. Het is niet hetzelfde als klappen verkopen of iemand toebijten dat hij waardeloos is. Toch.. het is geweld. Je dwingt iemand heel direct om de eigen manier van kijken te verlaten. Verreweg de meeste mensen met autisme in Nederland zijn in min of meerdere mate getraumatiseerd.

Dat komt hierdoor. Tienduizenden keren in je leven te horen krijgen en merken aan anderen dat jouw manier van beleven ongeldig is, duidelijk niet juist en onwaar.. dat doet iets met je.

Eén van de meer schokkende dingen die ik heb geleerd in mijn ervaringen met psycho-educatie en ontmoetingsgroepen is dat jongvolwassenen met een autisme-classificatie denken, geloven, voelen dat ze niet voldoen. Je kan een zin als ‘Je bent okay zoals je bent.’ gebruiken of desnoods op een PowerPoint zetten maar ze geloven het niet, wijzen het zelfs actief af. Deze mensen zijn stuk voor stuk niet in staat om zichzelf te accepteren. Ze moeten nog zoveel leren en nog zoveel doen voordat ze eindelijk… ja wat, waardig zijn te leven? Dat is nogal wat.

Er komt nog iets anders bij kijken. Als iemand met gezag zegt dat iets wel gewoon makkelijk is dan zal degene die dat hoort vaak toegeven het inderdaad gaan proberen. Vervolgens krijgt hij of zij verwijten als het dan toch niet lukt. Zo wordt je eigenlijk twee keer onprettig (en onterecht!) behandeld. De les is weer de aloude autistische les: het ligt aan mij, ik heb het mis, ik moet me aanpassen.

Als 99% van alle mensen iets makkelijk vindt en jij vindt het moeilijk, dan is het moeilijk.

Als een bepaalde taak onmogelijk voor jou is, dan is die taak onmogelijk.

Als jij worstelt met sommige vaardigheden dan is dat zo, een ander mag dit niet ontkennen.

We kunnen dit verder doortrekken. Stel dat je een feestje geeft en je gasten aanbied iets te drinken. Iemand zegt geen alcohol te willen. Vrijwel iedereen begrijpt wel dat dan ‘Hè, doe niet zo ongezellig!’ zeggen een zware overtreding van de omgangsvormen is. Nu gaan we bowlen en uit eten met het team. (Iets wat ik vaker gedaan heb en het was best leuk.) Je autistische collega zegt af want hij/zij ziet het niet zitten. Gek genoeg is dan de standaard reactie min of meer ‘Hoezo? Het is toch leuk? Zo zet je jezelf buiten het team, hoor.’

Opeens lijkt vergeten te zijn dat die werknemer hard werkt en al jaren voor iedereen en z’n moeder klaarstaat om te helpen bij problemen. Zij weet werkelijk alles van hoe de systemen en databases werken. Okay, het duurt vaak even als hij  begint uit te leggen maar wow, die kennis.

Als ik een jaren ’80 disco niet aankan omdat ik te gevoelig ben voor het keiharde geluid plus de op luide toon gevoerde gesprekken die ik allemaal tegelijk versta.. dan kan ik dat niet aan. Dan bedank ik oprecht hartelijk en tot maandag.

Sommige autisten leren behoorlijk langzaam omdat zij alles grondig willen doorzien. Ik ken een jonge student die het idee heeft colleges niet snel genoeg te kunnen volgen. Dat kan waar zijn. Echter, als hij een onderwerp een keer begrijpt dan weet hij er ook echt alles van. Hij kan met gezag erover praten en het links en recht verbinden met andere onderwerpen. Heb je een collega die voor jouw gevoel teveel vragen stelt, oefen dan wat geduld. Je hebt best kans dat hier een grondig proces aan de gang is. Als het klaar is dan kan je collega ook echt op eigen benen staan. Geef je die kans niet dan wordt er ook niet echt geleerd en blijf je vragen krijgen. Collega afkeuren of oog hebben voor een iets andere leerstijl? Jij mag kiezen.

Sommige dingen zijn voor mij moeilijk. Wijs me af, lach me uit.. het wordt er niet simpeler van.

Sommige dingen doorzie ik onmiddellijk. Als jij het niet kan volgen, stel dan vragen. Zeg niet direct dat het waar is of verkeerd. Misschien heb ik wel iets gezien dat jij nog niet vat. Dat kan.

En misschien heb ik wel ongelijk. Dat kan ook.

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

#autisme #autistisch #autistic adult #actuallyautistic #late diagnosed autistic #autistic community #neurodivergent #dutchblr #nederlands #nederblr

[autimind]

Autismeweek dag 6, 4 april

Twee verschillende werelden; de Identity Theory van Vance

Gisteren schreef ik al over een mismatch in belevingswereld tussen mensen, een autistische en allisten (niet-autistische) persoon in dit geval. Het is bekend dat twee autisten bij elkaar vaak razendsnel en makkelijk rapport ontwikkelen; ze vatten elkaar gemakkelijk. Dit is zelfs wetenschappelijk onderzocht. Wie geïnteresseerd is kan terecht bij de Double Empathy Theory van Milton, 2017 als ik me niet vergis.

Dezelfde theorie werkt verder uit wat er gebeurt als mensen met verschillende neurotypes zich met elkaar moeten verhouden. Dat werkt vaak stroef. Milton stelt dat dit niet perse aan een gebrek of probleem binnenin de mens met autisme ligt maar aan ruis en onbegrip dat ontstaat in de onderlinge interactie. Het is dus zogezegd een sociaal probleem.

Persoonlijk vermoed ik dat de ruis ontstaat uit een verschil in belevingswereld en omgang met de wereld. Van ons autisten werd vaak gezegd dat we een slecht ontwikkeld zelfbeeld hebben. Daar zijn ook wel redenen voor maar vanuit mijn optiek zit bij allistische mensen hun ego voortdurend in de weg.

Iemand die dit prachtig heeft uitgewerkt is Terry Vance van het onvolprezen blog NeuroClastic, een site volgeschreven voor maar ook door autistische mensen. Wie een kijkje wil in hoe mensen met autisme kijken naar de wereld in en om hun heen moet even volhouden want het is best wat tekst maar inzichtelijk is het wel.

Vance heeft de Identity Theory of Autism gelanceerd, overigens zonder enige wetenschappelijke pretentie. In tegenstelling tot het ruwe dozijn aan psychologische theorieën dat ik ken – van Executive Functioning tot Vermeulen’s Model van het Voorspellende Brein – is dit niet grondig onderzocht. Aan de andere kant, Simon Baron-Cohen’s theorie over het Extreem Mannelijke Brein is alleen al statistisch gezien op z’n minst verdacht.

Wat zegt de Identity Theory? Het komt er ongeveer op neer dat allisten hun identiteit voornamelijk opbouwen langs de lijnen van sociale intersecties. Je bent man, wit, Nederlander, heteroseksueel, christelijk, en zo voort. Al deze zaken zijn sociale intersecties. Misschien ben je wel helemaal niet wit maar wel Nederlander (of half?) en moslim of boeddhist. Allemaal sociale intersecties. Autisten daarentegen bouwen hun identiteit vooral op rond hun waarden. Waarden zoals eerlijkheid en zuiverheid zijn erg vaak enorm belangrijk voor mensen met autisme.  Dit is met recht een goede eigenschap te noemen. Henry van Loon noemde het in een recent weekendmagazine van het Leidsch Dagblad nog een superkracht. Waarden kunnen ook precisie zijn of juist werken. Dit levert mensen op die zestien uur per dag werken en vergeten te eten. Zoals alles kan dit ook te ver gaan.

Hebben allisten dan geen waarden? Zien autisten hun sociale intersecties niet? Nou nee, natuurlijk is dat niet zo. Het gaat erom wat je volautomatisch doet, van nature. Eén van de redenen dat ik ijzersterk ben op recepties is dat ik absoluut geen probleem zie om een gesprek met een wildvreemde aan te knopen die al in gesprek is. (De etiquette stelt duidelijk dat dit mag op recepties en feesten eigenlijk zelfs de bedoeling is. Inhoudelijke gesprekken voer je maar ergens anders.) Een contact langer onderhouden vind ik dan weer moeilijker.

Zoals veel autistische mensen ben ik redelijk blind voor hiërarchie. Ik kan je erg respecteren om je kennis en inzicht maar het enkele feit dat je manager bent is voor mij nauwelijks van belang. Als ik oplet dan houd ik daar uiteraard rekening mee in m’n gedrag maar van nature zou ik rustig een directeur of zelfs een minister tegenspreken als ik denk dat die het bij het verkeerde eind heeft. We gaan in Nederland prat op onze zogenaamde gelijkwaardige omgang maar in de praktijk moet je zoiets toch niet doen.

Veel allisten zijn prachtige mensen die leven naar mooie waarden of dan tenminste toch proberen. Wat ik met mijn blik van buitenaf als het ware toch veel mee maak is dat ze bezig zijn met hun positie binnen de pikorde. Dat moet je alleen niet zeggen want dan wordt het bozig ontkent. Ik denk best snel en ik doe dit al heel lang dus ik heb vaak door dat iemand een uitspraak net stuurt om zo de eigen positie binnen een groep te versterken. Sommige dingen vertellen ze wel aan de een maar niet aan de ander. Medestanders worden gezocht en onderhouden door vooral mee te praten of juist weer tegengas te geven. En zo voort. Ad nauseam, wat mij betreft. Ik noem het ook wel eens de apenrots.

Het is niet zo dat de autistische manier – als we de Identity Theory even aannemen – direct beter is. Sommige mensen verkondigen op internet te pas en vooral te onpas dat autisme eigenlijk superieur is en de volgende stap in de menselijke evolutie maar ja, mensen zeggen zoveel. Het is wel goed om je bewust te zijn van de mogelijke verschillen. Praat je met iemand en raak je in verwarring terecht, controleer dan eens waar de ander mee bezig is.

Ik heb er vaak genoeg op gehamerd: wat beter is om te doen hangt af van wat je wil bereiken. Twee collega’s die het faliekant oneens zijn over of oplossing A of B de betere is, zijn meestal gericht op een ander einddoel. Willen we correct de brancheregels volgen of willen we onze tickets zo snel mogelijk hebben weggewerkt met een acceptabel niveau aan klachten? Dat maakt nogal uit.

De autistische neiging om precies te zijn wil hier nogal eens helpen. Wat willen we precies? Waar hebben we over? Als je dat duidelijk maakt vooraf.. oh hemel, wat gaan overleggen dan opeens snel en effectief.

Heb je zo’n overformele betweter in je team? Maak er gebruik van!

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

#autisme #late diagnosed autistic #autistic adult #actuallyautistic #neurodivergent #dutchblr #nederlands #nederblr

[autimind]

Zeer de moeite waard om te lezen. Autisme is niet de symptomen uit de rijtjes en niet allemaal maar overgevoelig, enzovoort. Uitstekend!

Het misverstand na wereld autisme dag ... autisme en beeldvorming

Op de dag na Wereld Autisme Dag, voel ik de noodzaak om wat volgens mij het misverstand der misverstanden is rond autisme aan te kaarten. Ik ervaar het immers frustrerend om te zien hoe autisme teveel wordt gereduceerd tot alleen een paar eigenaardige gewoonten of gedragingen, zonder begrip voor de complexiteit en de concrete dagelijkse gevolgen in het dagelijks (over)leven. Autisme is bijlange…

View On WordPress

#autisme #gevoeligheid #misverstand #Wereld Autisme Dag #autistisch #dutchblr #nederblr

[autimind]

Autismeweek dag 5, 3 april

Aanpassingen en rekening houden met elkaar

Autisme vergelijk ik wel eens met een NT2-spreker zijn, iemand die Nederlands spreekt als tweede (of derde, vierde..) taal. Het is best mogelijk dat je een eind komt en zelfs een redelijk accent weet aan te kweken maar je komt er nooit helemaal. Nederlanders blijven merken dat je nier niet vandaan komt. Is dat erg? Welnee. Meestal krijgen deze nieuwe, al dan niet tijdelijke, inwoners sympathie. ‘Wat is je Nederlands goed! Knap hoor.’

Gek genoeg brengt vrijwel niemand deze sympathie en zelfs behulpzaamheid op als het gaat om mensen met een ander neurotype. Autisten worden zonder mankeren vlot afgekeurd en buitengesloten. Alleen al het gevoel dat iemand ‘raar’ is, is meestal voldoende. Vrijwel niemand zal letterlijk denken ‘die is raar, ik wil niks met hem te maken hebben’; het gebeurt voorbewust en op het niveau van de emoties. Wat krijg je dan? Dat ene teamlid wordt niet mee uitgenodigd, wordt niet voor projecten gevraagd of heel simpel krijgt de kantoorroddels niet te horen.

Nog interessanter – en gevaarlijker! – is de neiging die veel neurotypische mensen vertonen als een collega met autisme spreekt. Begrijpen ze het niet onmiddellijk helemaal dan besluiten ze dat de autist het niet snapt (en niet kan snappen). Vaak wat ongeduldig wijzen ze wat ze net gehoord hebben af als onzinnig.

Dit levert de situatie op dat collega’s met autisme of nog niet begrepen hebben waar het over gaat met als resultaat ongeduld en ergernis of juist een eind voor de troepen uit lopen waarop weer ongeduld en ergernis volgt. De reactie van een teamleider? In veel gevallen proberen om de autistische werknemer te leren om zich aan te passen aan de rest en net zo lang te oefenen totdat zij precies op die manier praat en uitlegt zodat de rest het wel makkelijk kan volgen.

Mijn vraag is waarom niet gewoon een controle-vraag of zelfs een verdiepende vraag stellen als ze iets niet helemaal kunnen volgen. Moet de aanname niet zijn dat elke collega in principe redelijk is en best een goed idee kan hebben?

Let je dit voor dan is het antwoord vaak ‘Ja, dat doen ze natuurlijk niet. Dat kun je niet verwachten.’ En zo is de cirkel rond. De les die elke autist kent is: jij moet je altijd aanpassen, jij ziet het verkeerd en het ligt aan jou.

Een geval dat mij persoonlijk altijd bijgebleven is: Ik vertelde een keer dat ik het niet zo leuk vond als ik met een vraag of een idee bij een teamlid kwam om dan afgewezen te worden alsof mijn idee duidelijk onzinnig was. Tja, zei de teamleider toen, je kwam ook op het verkeerde moment. Die collega had er z’n hoofd niet bij op dat moment. Je moet ook komen op het moment dat het uitkomt. Ik vroeg waarom de collega niet had gezegd ‘Maarten, nu even niet.’ Dan had ik een afspraak in het systeem gezet. ‘Nee, natuurlijk doet ie dat niet,’ legde de teamleider uit. Hoe moet ik er dan achter komen wanneer het wel of niet uitkomt? ‘Dat moet je gewoon weten. Dat snap je toch wel?’

Laten we het eens omdraaien. Ik vind het bepaald niet leuk als iemand onverwacht zijn of haar hand op mijn schouder legt. Toch doen sommige collega’s dat. Als ik daar wat van zeg dan is de reactie vaak er een van verbazing en zelfs lichte ergernis. In het beste geval concludeert zo iemand ‘Oh ja, jij hebt die stoornis dus…’ Fijn dat je met niet meer onverwachts aanraakt maar ik gaf gewoon op vriendelijke wijze een grens aan.

Ik draag vaak een koptelefoon overdag. Er heeft wel eens een collega – nu niet meer werkzaam bij ons – tegen me gezegd dat ik me zo onbereikbaar maakte. Ik vertelde dat ik gewoon gebeld kan worden op die koptelefoon en als je me zo wil spreken dan kom je gewoon naast me staan en dan doe ik hem af. ‘Ja, nee, maar toch…’ Het gaf, kortom, toch een onbereikbaar gevoel.

Wie past zich aan wie aan? Van ons wordt gezegd dat we star of rigide zijn en moeite hebben met wederkerigheid, zelfs nauwelijks empathie zouden hebben. Tja..

Het zal mensen misschien verbazen maar ik ben er een overtuigd voorstander van dat mensen met autisme sociale vaardigheden opdoen en die blijven bijslijpen. Omgangsvormen zijn belangrijk. Deden mensen er maar eens meer aan, autistisch of niet. Er is echter ook nog zoiets als voorkomendheid. Als iemand wat anders reageert dan we hadden verwacht, waarom zouden we dan meteen afwijzen? Meteen er van uitgaan dat het slecht of bot bedoeld is?

Allistische (niet-autistische) mensen zijn – klaarblijkelijk – niet star of rigide en hebben geen of tenminste weinig moeite met wederkerigheid. Als je dan toch die fantastische talenten hebt die non-verbale communicatie zo moeiteloos laten verlopen voor je.. waarom lijkt het dan zo moeilijk om je te verplaatsen in een ander die net.. anders is?

Dit gaat redelijk ver. Er wordt vaak gesteld dat autisten spraak letterlijk nemen. Dat is ook gedeeltelijk wel zo maar er zit iets achter. De meeste mensen binnen het spectrum die ik ken houden trouwens van woordgrappen, taalhumor. Ik ken verder echt niemand die de uitdrukking ‘een meisje versieren’ echt interpreteert alsof een jonge vrouw omhangen wordt met slingers en kerstballen. (Dit staat vaak in lesboeken nog.) Wat gebeurt er wel? Vaak zijn uitspraken die allisten doen voor meerderlei uitleg vatbaar en dan is de vraag wat er precies bedoeld wordt. Vraag je om verduidelijking dan krijg je vaak een korzelig ‘ja, dat snap je toch wel?!’ Nee. Eigenlijk niet. Autistisch taalgebruik komt soms wat pedant of overformeel over maar dat komt omdat de spreker exact bedoelt wat zij zegt en zegt wat hij bedoelt.

Heel grof gezegd zijn autisten vaak in een bepaalde situatie bezig met wat is en wat er gebeurt terwijl allisten vaak gericht zijn op wat ze ergens van vinden of mee moeten. Als er dan wat hectiek is dan ontstaat er snel ruis, de gesprekspartners snappen elkaar niet omdat ze elk op iets anders zijn gericht. Wat gebeurt er als je de ander niet vat? Dan houd je alleen de uitgesproken woorden zelf nog over. Dan neem je de ander letterlijk. Je kan niks anders meer.

Letterlijk nemen is – zo is mijn onbescheiden en onopgeleide mening – is helemaal geen autistisch kenmerk. Het komt voor uit een mismatch in belevingswereld tussen mensen.

De wereld wordt beter als we rekening houden met elkaar. Kom je autistische collega tegemoet. Hij of zij doet al het hele leven niets anders dan aanpassen, begrijpen, bijleren, bestuderen, oefenen en zo voort. Zet ook eens een stap.

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

#autisme #autistic adult #actuallyautistic #late diagnosed autistic #neurodivergent #dutchblr #nederlands #nederblr

[autimind]

Autismeweek dag 4, 2 april

Sociale vaardigheden; wie moet ze leren?

Het is best opvallend dat we zeggen dat mensen met autisme weinig sociale vaardigheden

hebben en vervolgens niks anders doen dan wachten tot ze die wel opdoen. (“Zoek het uit, kneus.”)

Het is best opvallend dat we aan de Nederlanders mét een sociale handicap vragen om de brug te slaan tussen ons als er onbegrip of ruis ontstaat.

Het is best opvallend dat we op de een of andere manier altijd de collega die buiten de groep valt verwijten dat hij impopulair is.

Leven zonder handicap is, zelfs in dit land, een ongekend privilege. Je hoeft domweg niet stil te staan bij de manier waarop je ergens kunt komen, bijvoorbeeld. In het geval van autisme – en je hebt het niet – hoef je niet actief na te denken over je stemtoon, volume, woordkeus op basis van sociaal register en achtergrond van met wie je praat, je houding, blikrichting, duur en frequentie van oogcontact en zo voort. Ik doe dat wel.

Niet-autistische mensen gaan er vaak blindelings vanuit dat wat zij doen en hoe zij dat doen domweg goed en juist is. Dat wat zij vinden en zeggen vanzelfsprekend en waar is. Dat hun manier van kijken naar de wereld zonder uitzondering geldig en belangrijk is. Tenzij.. ze ook neurodivergent zijn, op een andere manier. De ADHD’ers weten waar ik het over heb.

Als er dan een collega is, familielid, huisgenoot, buur, wie dan ook, die een beetje anders is.. wat gebeurt er dan? Je zou zeggen dat alle ‘normale’ mensen met hun volautomatische non-verbale empathie en sociale vaardigheden zich soepel aanpassen en zo’n persoon insluiten. Dit gebeurt niet. Het is uitsluiten een stuk eerder dan insluiten.

Waarom vragen aan de persoon die iets afwijkt om zich dan maar aan te passen net zo lang tot die niet meer opvalt, niemand meer zich hoeft in te leven? Dat is eigenlijk vragen om koste wat het kost gewoon niet meer gehandicapt te zijn, omdat het ons beter uitkomt. Het is ook domweg niet geïnteresseerd bent in wat iemand voelt en beleeft want alleen het uiterlijke gedrag telt en daar wil je geen last van hebben.

Als ik het zo uitdruk klinkt het best hard. Natuurlijk bedoelt vrijwel niemand het slecht. Toch zijn dit gevolgen die dagelijks voorkomen in Nederland bij vele duizenden en duizenden mensen. Slikken en blijven glimlachen, lijkt de boodschap aan de autistische collega.

De psychiatrie is heel erg goed in naar aan patiënt kijken, iets ontdekken in die persoon wat niet spoort en dan daar een label op plakken. (Strikt genomen heb je ook geen autisme-diagnose maar een -classificatie. Dat is dat label.) Vervolgens is natuurlijk duidelijk dat de patiënt tegen van alles aan loopt in het leven. Waarom laat je je anders onderzoeken? Wat volgt is de een of andere interventie.

Al die therapie en begeleiding komt er helaas bijna altijd op neer dat de patiënt leert om niet anders te zijn. Geen sociale vaardigheden? Op training. Echolalie? Afleren. Dwanggedachten en angst? Cognitieve gedragstherapie. (Die werkt notoir slecht bij mensen met autisme maar dit is niet bij iedere behandelaar bekend.)

Afijn, tot op zekere hoogte is dat best. Ik vind ook dat sociale vaardigheden en goede omgangsvormen belangrijk zijn. Deden mensen er maar eens aan. Echter, ik wil wel de vraag stellen wie precies training nodig heeft. Is dat altijd de persoon met de stoornis of is dat voor een ander ook wel eens nodig?

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

https://autismefonds.digicollect.nl/maarten-van-den-driest

#autisme #nederblr #dutchblr #nederlands #autistic adult #actuallyautistic #late diagnosed autistic #autistic community #neurodivergent

[autimind]

Autismeweek dag 3, 1 april

Bijna 99% van de bevolking heeft deze psychiatrische diagnose: ASS

Er wordt niet of nauwelijks over gepraat en zeker niet op het werk maar het bestaat: allisme spectrum stoornis (ASS).

ASS komt voor bij ongeveer 98,5% van de bevolking en het is niet te genezen.

Mensen met ASS spreken bijna altijd in code.

Ze zeggen het ene maar bedoelen iets (heel) anders. Ze spreken vaak erg onzuiver of wollig.

Ze gebruiken veel lichaamstaal naast hun woorden maar laten dit niet aansluiten.

Ze hebben sterke voorkeuren voor bijv. begroetingsrituelen en verbeteren anderen zonder meer ter plekke.

Ze kunnen heftig reageren als je je niet houdt aan hun onuitgesproken, complexe verwachtingen.

Ze vertonen heel weinig tot geen zelfreflectie als het gaat om het eigen gedrag.

Veel vragen waarop ze geen antwoord willen. “Hoe gaat het met je?”

Of ze willen dat je liegt. “Ben ik aangekomen?”

Ze staren anderen veelvuldig in de ogen, ook als de ander dat pijn doet.

Welke kleding waar en wanneer acceptabel is kan van meer dan tien factoren afhangen.

Ze bergen soms zomaar boeken en DVD’s ongeordend op!

Ze doen vaak onlogische uitspraken, zoals dat hun hond de beste hond ter wereld is.

Allisme is het tegenovergestelde van autisme, net zoals je allochtonen en autochtonen hebt. Net zoals autisme geen ziekte is, is allisme dat ook niet. De gevolgen voor de maatschappij zijn echter groot. Het is tijd voor een uitgebreide en grondige serie trainingen in sociale vaardigheden. Dan komt het misschien nog goed.

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

#autisme #actually autistic #autistic adult #late diagnosed autistic #autistic community #neurodivergent #dutchblr #nederblr #nederlands

[autimind]

Autismeweek dag 2, 31 maart

Positieve kanten van autisme

Oh gut, stapels.. Zo reageerde ik toen ik voor de eerste keer de vraag kreeg of autisme nou ook nog voordelen heeft. Het ziet er allemaal zo droef uit in het psychiatrisch handboek. Het internet staat vol met lijstjes kenmerken zodat mensen makkelijk kunnen lezen wat wij allemaal niet kunnen.

Het is best apart dat al die kenmerken zijn bedacht door buitenstaanders. Niet-autistische (allistische) mensen kijken naar de buitenkant, hebben dan hier of daar last van of keuren iets gewoon af en dat wordt dan een kenmerk. Het is best om het over storend gedrag hebben en soms moet het maar laten we niet vergeten dat er van alles tussen de oren gebeurt..

Positieve kanten aan autisme zijn er zeer zeker. Mentaal Beter heeft een mooie lijst online staan.

Veel mensen met autisme:

1. Zijn altijd oprecht 2. Kunnen zich goed concentreren 3. Hebben veel kennis van bepaalde zaken 4. Durven veel 5. Hebben buitengewoon organisatorische vaardigheden 6. Hebben een uitstekend visueel geheugen 7. Zijn erg leergierig 8. Zijn betrouwbaar en loyaal 9. Zijn erg opmerkzaam 10. Zijn zeer goed in technische zaken 11. Zijn goed met probleemanalyses 12. Hebben oog voor detail en nauwkeurigheid 13. Zijn goed in het planmatig en stapsgewijs werken 14. Zijn erg creatief 15. Zijn resultaatgericht en stellen zich verantwoordelijk op

Klinkt mooi, toch? Je vraag je af waarom er niet actief gejaagd wordt op autistische sollicitanten. Dit gebeurt trouwens ook maar we kunnen niet allemaal programmeur worden.

Even gewoon onder mekaar.. wie wil er geen collega die authentiek, eerlijk en hardwerkend is?

Zijn er soms aanpassingen nodig? Is het vaak even wennen voor het goed gaat? Kan het zijn dat je beter moet luisteren om te begrijpen? Tuurlijk. Is dat een ramp? Welnee.

Bijna alles wat collega’s met autisme vragen is feitelijk heilzaam en prettig voor iedereen.

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

#autisme #autistic adult #actuallyautistic #late diagnosed autistic #autistic community #dutchblr #nederlands

[autimind]

Autismeweek dag 1, 30 maart

Het beeld van autisme en wat er niet aan klopt

Het beeld dat mensen hebben van ‘een autist’ lijkt vooral op Sheldon Cooper (The Big Bang Theory) en, als ze mijn leeftijd hebben, op Rain Man uit de gelijknamige film. Dit beeld klopt niet.

De echte man op wie Rain Man is gebaseerd heette Kim Peekl en had helemaal geen autisme maar FG-Syndroom. Hij werd 58 jaar. Daar doel ik niet op. Autisme is een spectrum-stoornis. Dat betekent dat we allemaal van elkaar verschillen, een stuk meer dan mensen zonder autisme. Het betekent dus niet dat ‘we allemaal een beetje autistisch zijn’.

Sheldon is vrij duidelijk ‘autistisch gecodeerd’ maar in de serie wordt het nooit duidelijk. Goed, binnen het spectrum komen wel dergelijke jongens voor. Natuurlijk. Vergeet echter de meiden niet. En al die vele anderen die er heel anders uit zien en zich heel anders gedragen. En niet geïnteresseerd zijn in natuurkunde of computers.

Wat is dan het juiste beeld? In de autisme-wereld wordt vaak gezegd dat ‘als je één autist hebt ontmoet dan heb je één autist ontmoet’. Toch zijn er wel algemene kenmerken aan te wijzen. Helaas is dat tot nu toe altijd gedaan door de psychiatrie en daar hebben we de gebruikelijke lijstjes met tekortkomingen aan te danken. Star, overgevoelig, geen wederkerigheid, dingen letterlijk nemen en ga zo maar door. Ik kan zonder probleem elk van die punten ‘omdenken’. Star..? Dat kan ook vasthoudend zijn.

Mensen binnen het autistisch spectrum willen nogal eens weinig oog hebben voor de hiërarchie die wel degelijk bestaat bij Nederlandse bedrijven. “Zou je mee willen gaan naar het spoedoverleg?” Als je dit aan een collega met autisme vraagt, heb je goed kans dat zij ‘nee’ zegt. Dit kun je een gebrek aan sociale vaardigheden noemen maar je had ook duidelijk kunnen zijn.

Mensen hebben de neiging om elkaar letterlijk te nemen als ze elkaar niet begrijpen, bijvoorbeeld als er een stevig cultuurverschil is. Wat dan over blijft is niks anders dan de woorden zelf.. en dan doe je het daarmee. Letterlijk nemen is geen autistisch kenmerk! Het ontstaat omdat mensen een verschillende manier hebben van naar de wereld kijken.

Autisme is in de praktijk vooral een andere manier van met informatie omgaan. Informatie vanuit de zintuigen maar ook gesproken of geschreven informatie en zelfs die uit de eigen gedachten en gevoelens. Dit kan zich op allerlei verschillende manieren uit.

Zonder uitzondering is het zo dat die manier van kijken niet fout is of gehandicapt. Natuurlijk levert het in de praktijk regelmatig ruis op. Dat is niet erg. We hebben allemaal stijlflexibel leren communiceren op het werk. (Anders ben je waarschijnlijk net begonnen. Het komt wel.) Laten we dat dan ook doen. Het is zomaar mogelijk dat een autistische manier van begrijpen beter is of handiger op een bepaald moment.

Ben ik autistisch of heb ik autisme? Ik krijg serieus op m’n vingers getikt door sommige mensen. De meningen hierover kunnen soms best scherp zijn. Ik geef trainingen en workshops aan sociale werkers en beleidsmakers en dan ga ik hier wat dieper op in. Voor nu zou ik zeggen: als je respectloos over mij spreekt dan heb ik niks aan de ‘juiste’ terminologie.

Heb je een collega die open is over autisme? Wil je belangstelling tonen? Vraag dan eens wat autisme betekent voor hem/haar/hen. Luister. Vraag door. Is er iets concreets waarmee jij je collega zou kunnen steunen?

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

#autisme #dutchblr #nederlands #actuallyautistic #autistic adult #late diagnosed autistic #actually autistic #autistic spectrum #autistic community #neurodivergent

[autimind]

De vier Edele Waarheden

Vandaag een aparte post. Even geen autisme maar Boeddhisme. Hoewel.. dit is wat er gebeurt als je een autistische meditatiebegeleider een inleiding laat houden over een nogal technisch onderwerp. #hyperfocus

Mogen wij door deze oefening verder komen op het Pad van wijsheid en mededogen, tot heil van onszelf en anderen.

In de serie over de geest, de derde vestiging van aandacht, hebben we de laatste weken ruim aandacht besteed aan de vele manieren van benoemen en aan het openen van het hart. Onze oefening is niet alleen voor onszelf maar ook voor anderen, voor alle wezens. Vandaag gaan we daar dieper op in aan de hand van de vier Edele Waarheden.

Tijdens de voorbereiding kwam een vers in me op. Het is Dhp 282.

Uit inspanning wordt wijsheid geboren; Zonder inspanning, gaat wijsheid verloren. Deze twee wegen kennend, Van winst en ook verlies, Gedraag jezelf dan op zo'n manier Dat wijsheid in je tot groei zal komen.

Het Pāḷi heeft 'yogā' staan waar inspanning wordt vertaald. Het woord is vrij algemeen; een yogi is iemand die oefent. Het slaat hier voornamelijk op meditatie. We weten dit omdat het vers hoort bij het verhaal over de eerwaarde Poṭhila. Deze kende de Leer erg goed en gaf zelfs les maar hij mediteerde niet of nauwelijks. De Boeddha noemde hem zelfs een keer 'waardeloos'.. en hij snapte het. Daarna hield hij zijn aandachtigheid scherp op de ware aard van zijn lichaam en was hij vlijtig, energiek en wijs in zijn meditatie.

Bhikkhu Anālayo zegt in het boek dat wij gebruiken voor deze serie dat iedere sensatie of gedachte een boodschapper is van vergankelijkheid. Dit is die ware aard, zowel van het lichaam als de geest. Door zo te oefenen komen we op een vorm van helder weten.

yogā ve bhūri jāyati… Uit inspanning komt .. verfijnde wijsheid voort.

We komen hier in het absolute hart van de Leer. De pas net verlichtte Boeddha noemt de vier Edele Waarheden direct in zijn eerste preek, die tegenover de vijf asceten. Het was in het Hertenpark van Isipatana, vlakbij wat nu Benares is. Dit wordt verteld in de opening van de dhammacakkappavattanasutta, SN 56.11. De Verhandeling over het In Beweging Zetten van het Wiel van de Leer.

De vijf asceten waren collega's van de Bodhisatta geweest, de komende Boeddha. De hernieuwde ontmoeting staat elders; in deze sutta steekt de kersverse Boeddha direct van wal.

De term ariyasacca is grammaticaal wat lastig en de Pāḷi commentaren zijn er druk mee. Mij komt voor dat we rustig Edele Waarheid kunnen blijven zeggen maar tegelijk kan het ook een Werkelijkheid zijn die adelt, edel maakt. We komen dit in de canonieke eigenschappen van de Leer tegen: paccattaṃ veditabbo viññūhī, zelf te doorgronden door de wijzen (van binnenuit). Het is heel typerend iets wat je uit je hoofd kunt leren maar dan ben je er nog niet. Het moet 'gerealiseerd' worden.

Het kan overigens ook een viervoudige waarheid zijn. Ze horen kortom echt bij elkaar.

Wat zijn de vier Edele Waarheden? In een losse vertaling:

Alle oorzakelijk ontstaan is dukkha. - dukkha

De oorzaak van dukkha ligt in begeerte. - dukkhasamodayo

Er is een beëindiging van (alle) dukkha, nibbāna. - dukkhanirodha

Dit bereikt men door het Edele Achtvoudige Pad. - dukkhanirodhagāminīpaṭipadā

Nibbāna wordt gezien als raadselachtig en onbegrijpelijk. Een tijdgenoot van de Boeddha had het echter direct herkend: uitdoven, zoals je een kaars dooft. Uitdoven, afkoelen.. dit is nibbāna, een compleet loslaten van alle begeerte, alle afkeer, elke identificatie.

De Boeddha vertelt aan de vijf asceten dat steeds in hem een inzicht verscheen.

"Betreffende wat ik voorheen nooit gehoord had, monniken, verscheen visie, verscheen kennis, verscheen wijsheid, verscheen begrip, verscheen licht in mij: 'Dit is de Edele Waarheid over lijden'.

Dan verscheen er een volgend inzicht: 'Dit lijden, een Edele Waarheid, dient volledig begrepen te worden'.

Dan verscheen er een volgend inzicht: 'Dit lijden, een Edele Waarheid, is volledig begrepen'.

Ook bij de overige drie Waarheden noemt de Boeddha deze drie inzichten. Pas na dus vier maal drie inzichten, die hij 'rotaties' noemt, vond hij het passend om zichzelf volledig verlicht te noemen.

In de filosofie van die tijd werd zo'n serie van drie rotaties over alle onderdelen een 'wiel' genoemd. Vandaar het Wiel van de Dhamma, de dhammcakka. De vrij populaire kettinkjes of speldjes met daarop een rond wiel met acht spaken staan voor de Dhamma en worden dhammacakka's genoemd.

De inzichten leveren vier taken op. Dukkha moet begrepen worden. De oorsprong van dukkha moet verlaten worden. Het einde van dukkha dient verwezenlijkt te worden. Het Pad naar het einde van het lijden dient ontwikkeld te worden.

Het Edele Achtvoudige Pad is het Middenpad, dat extremen vermijdt. Het begint en eindigt met inzicht. Normaal of werelds inzicht is eigenlijk niets meer dan dat we inzien dat meditatie belangrijk is, dat ontwikkeling op geestelijk of misschien spiritueel vlak belangrijk is en.. dat de Dhamma hier de geëigende Leer voor is.

Ook straks weer terug in het dagelijkse leven kunnen we het inzicht van de Vier Waarheden gebruiken. We kunnen eerlijk toegeven hoe stressvol of pijnlijk een probleem of uitdaging is (eerste waarheid). We kunnen vaststellen op wat voor manier onze eigen manier van denken, ervaren of verwachten bijdraagt aan de pijnlijkheid die we ervaren (tweede waarheid). Zo wordt het duidelijk dat de stress of de pijn of de ongemakkelijkheid door aanpassing van onze manier van kijken of denken kan verminderen of misschien wel kan verdwijnen (derde waarheid). Het medicijn (vierde waarheid) dat we dan gebruiken kan bestaan uit inzicht in de drie kenmerken: vergankelijkheid, stress of lijden en niet-zelf, anicca, dukkha en anattā.

We waren gebleven bij inzicht, het begin van het Pad. Uit juist inzicht komt juist denken en juist gedrag voort. Of misschien volkomen gedrag, ten volle ontbloeit. Hieruit komt concentratie voort en hieruit weer komt wijsheid voort. Deze indeling in drieën is precies de reden dat sommigen van ons na de mettā-meditatie buigen voor sīla, samādhi en pañña.

Bovenwerelds inzicht, volkomen inzicht, is het volledig doorgronden van de Vier Edele Waarheden. Zo verwijzen ze naar elkaar. Inzicht leidt tot ontwikkeling van gedrag, stilte en wijsheid en wijsheid leidt tot inzicht. We hoeven dus niks te geloven of aan te nemen. We oefenen en komen tot inzicht. De Vier Waarheden zijn naast werkelijkheden misschien in eerste instantie wel uitdagingen.

Wat is dukkha..? Het wordt vaak met lijden vertaald maar is eigenlijk een veel breder begrip. Ook in de meest verfijnde meditatie komt dukkha voor. Het geeft een eigenschap aan van alle saṅkhāra of formaties, dat wat oorzakelijk ontstaat. Er is dus niets waarop wij kunnen vertrouwen voor blijvend, waar geluk. Dukkha kan ook zijn dat iets heerlijk is maar gewoon niet eindeloos duurt, ook een keer ophoudt.

Geen geld, geen succes, niet liefde, niet zekerheid.. ook niet het zelf! Zolang we op ons kussen zitten om iets te winnen, regelen of verkrijgen.. zolang we begeerte kennen naar nibbāna of naar bijzondere ervaringen.. of eindelijk eens een keer rust.. zolang is er hechting, verkleving, dukkha. Als we dat zelf, die stem die steeds weer zegt 'maar ik dan?' zien voor wat die is.. een mentale formatie en niets dan dat.. dan kan werkelijke stilte ontstaan en uiteindelijk wijsheid.

Elke keer dat het ego, het conventionele zelf, wat zachter mag worden, een beetje kan vervagen, een beetje losgelaten kan worden… dan is dat ontwikkeling, dan krijgt de Dhamma de kans om gezien te worden. Concentratie wordt sterker, de geest komt meer tot rust, wordt open en ruim, groots en uiteindelijk bevrijd. Als het hart mag openen dan juist zijn de condities geschikt voor ontwikkeling. Wat we met onze ogen zien is maar al te vaak eigenlijk zien met onze gedachten en verlangens.

Het is ook hierom dat het cruciaal is om niet voor zichzelf te mediteren. Ten eerste omdat het conventionele zelf uiteindelijk alleen maar een formatie is, of een bundel formaties, ten tweede omdat onze houding van mededogen tegenover alle wezens (onszelf inbegrepen) helpt te ontspannen, los te laten.. en ten derde omdat volhouden als het tegen zit een stuk makkelijker is als we mediteren simpelweg omdat het goed is, heilzaam is. 'Ik heb twintig jaar gemediteerd en ik heb nog niks bereikt..' Tja. We mediteren ook niet om iets te bereiken. Verder valt het vaak reuze mee. Het is lastig om verandering in jezelf te zien. Wellicht heb je wel erger voorkomen. Ook dat is heilzaam.

Het is goed mogelijk om die bevrijding ook nu mee te maken, gewoon voor even. Dit is een flits van nibbāna maar daarom niet minder waardevol. Tegelijk is het mogelijk om bij het opkomen van begeerte maar ook afkeer of een vorm van verwarring opeens te zien: dit is dukkha.

Dit.. is dukkha. Blijf er niet bij hangen. Het is niet erg. Ook dit besef is uiteindelijk niks meer dan een mentale formatie. Alleen de constatering is heilzaam. Blij je ermee bezig, noteer dan 'denken.. denken..'

Tot slot een citaat uit Le Petit Prince van Antoine de Saint-Exupéry. In dit bijzonder leuke boekje lezen we een wijsheid die rechtstreeks uit de Dhamma lijkt te komen: Alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.

#autisme #boeddhisme #theravada

[autimind]

Je bent niet stuk.

Als eerste bericht op mijn inmiddels Nederlandstalige tumblr plaats ik een kopie van een ouder stukje dat ik ooit schreef op LinkedIn. Het is inmiddels een heel eigen leven gaan leiden en is herplaatst door een zorgorganisatie en wordt gebruikt bij psycho-educatie en trainingen. (Ja, ik ben trots.)

Tijdens de komende Autisme Week zal ik elke dag plaatsen.

Autismediagnose? Je bent niet stuk!  

Wat mij het meeste opvalt aan nieuwe deelnemers aan mijn gespreksgroep voor volwassenen met autisme, is dat ze vaak zo vol wrok en verdriet zitten. Vaak genoeg hebben ze een gloeiende hekel gekregen aan psychiaters. Bijna altijd komt dat voort uit de boodschap die ze gekregen hebben bij hun diagnose: Autisme Spectrum Stoornis. Dat impliceert: u bent stuk, u bent kapot.

Vaak genoeg wordt die boodschap herhaald door latere hulpverleners. Methodes als Geef me de 5 en Ik ben Speciaal – ook in de nieuwere versie – geven allemaal keurig lijstjes met ‘kenmerken’ van autisme en presenteren die als een lijst van wat er allemaal mis met je is. Door alleen maar te spreken in termen van stoornis en gebrek – en de rest van de maatschappij zonder verdere toelichting als normaal te beschouwen – pathologiseren ze de ervaring van de cliënt. Als je het stempel autisme krijgt dan krijg je maar al te vaak het idee dat je belevingswereld inherent ziek is.

In de handen van een kundige hulpverlener kan er overigens heel veel goeds worden bereikt met genoemde en andere methodes. Ik ken er minimaal één die echt z’n cliënten verder helpt. Helaas wordt er in de opleidingen niet of nauwelijks aandacht besteedt aan een andere, betere, gezonde manier van kijken.

Autisme is een neuro-motorische verandering, stoornis zo je wilt, die een sociale handicap oplevert. Waarom ontstaat die handicap? Doordat de maatschappij geen afwijking accepteert in sociaal gedrag, iemand die net wat anders is onverbiddelijk afwijst. En dan wordt ons verweten dat we ‘star’ zijn?

Star gedrag? Ik noem het in de meeste gevallen rechtlijnig.

Dingen letterlijk nemen? En waarom niet? Hou je dan ook aan je woord.

Ziet niet of moeilijk grote verbanden? Dat kan maar die verbanden zijn lang niet altijd juist en iemand die de details kan zien is goud waard.

Waar vind je nog werknemers die zich volautomatisch diep verdiepen in hun werk, binnen de kortste keren alles weten van hun onderwerp en niet stoppen als het gaat om de klus geklaard krijgen? Akkoord, ‘sociaal onhandig’ zal vast een terecht label zijn maar zoals ik ernaar kijk wordt er voor hem/haar/hen domweg geen ruimte gemaakt bij de koffie-hoek.

Ik heb niks hoeven doen om autistisch te zijn, maar ik schaam me niet. Mijn manier van kijken naar het leven is een valide manier, een variant die er ook mag zijn. Mijn ervaringswereld is niet minder geldig en in sommige gevallen zelfs meer geldig. In andere gevallen weer niet.

Daarom wil ik mijn nek uitsteken hier. Voor al die anderen, speciaal voor die mensen met  neurodiversiteit en auti-mensen die net hun diagnose gekregen hebben. Tegen hen zou ik heel graag even kort en zachtjes maar toch duidelijk willen zeggen…

Je bent niet stuk.

Je bent gewoon okay zoals je nu bent.

Je bent welkom en mag er zijn.

Je bent niet stuk. Je hoeft niet non-autistisch te worden. Dat lukt toch niet. Wat je moet doen is de beste autist worden die je maar kan zijn.

Je bent niet stuk.

Tegen alle overige mensen zou ik willen zeggen: autistische (en andere neurodivergente) mensen hebben een stem, ook als ze die niet hoorbaar kunnen gebruiken. Zonder uitzondering. Wil je helpen en een bondgenoot zijn of heb je gewoon even wat sympathie… luister. Luister naar mensen en help hun beleving van de wereld te verspreiden. Zo doe je goed.

#autisme #autistic adult #actually autistic #late diagnosed autistic

[autimind]

Goodbye to you all (unless you read Dutch)

Dear followers,

It has taken me an inordinate amount of time to return to Tumblr. I have been very busy with work, a full-blown autistic burn-out and some volunteer efforts.

I have now come to a decision. This English-language blog will cease.

Autimind will continue as a Dutch-language blog mainly about autism in the context of social work and empowerment.

I thank everyone with whom I have interacted for your insights and your humour.

Goodbye.

#actuallyautistic #autistic adult #late diagnosed autistic

[autimind]

[autimind]

Seconded. I was nearly 40 when I got my diagnosis.

Loving Autistic Auntie reminder:

If you want professional diagnosis, there is no "too late".

I got diagnosed at 36.

I see lots of 20 somethings thinking they're too old. You're not. I promise.

#autistic spectrum #actually autistic #autistic adult

[autimind]

I think I may be autistic but I have no idea what to do with this information and I'm also kind of worried im trying to make myself fit into it if that makes sense? I have been diagnosed with ADHD officially, but I'm not sure, maybe I have both?

"Am I Autistic or Not" isn't really a helpful question. It's so big, and so abstract. Try asking yourself questions that are smaller and more concrete. Things like:

Which sensations are really difficult for me to handle? Do I experience sensory overloads? What can I do to reduce or prevent future sensory overloads?

Which sensations are really pleasurable for me? How can I incorporate more of those sensations into my life?

What activities or topics do I find very stimulating, thought-provoking, or exciting? How can I make more time in my life for pursuing those activities? Where can I meet other people who also enjoy those things?

Which aspects of socializing do I find hard? What do I find draining, uncomfortable, or confusing? Is there anyone I can ask for help understanding the things I find confusing? Are there social performances I can try doing less often, or less intensely?

Which activities seem to drain me more than other people, and how can I get the rest I need? Do I need far more recharge time after socializing than most people I know? Do organizational or administrative tasks like cleaning my house or answering emails take a lot of out me? Is there anyone I can ask for support, or any responsibilities I can let go of (or half ass)?

Finally, where do I feel at home? Which spaces make me feel comfortable? Which communities seem to get me? Who do I enjoy being around? Who brings out a playful, lighter, opener side of me? Where do I hate being and who do I dread being around? What do I need out of my home environment in order to feel at peace? How can I bring more of the positive into my life and reduce my contact with the negative?

Are you Autistic, Anon? -- my answer is, who cares? It doesn't matter. You don't ever have to answer that if you don't want to. Use whatever term you want, whenever it feels right. In the meantime, find the spaces, experiences, and people that help you feel less broken. That might include Autistic spaces, as well as other neurodivergent or queer ones. That's fine. Explore widely. Each one of us is a complex enough person that we can't be contained entirely by a single community, identity label, or space.

Private questions of identity matter very little if we aren't actually living out that identity in community with other people. Find the spaces, people, and activities that are good for you -- and if many of them are also very good for Autistic people, well then congrats, you're our kin, whether your choose to adopt the label or not.

Further reading:

[autimind]

Reblogging because this is a great article.

Empathy is an illusion. Or at least it is only an internal process. If you do not take action to help, it is just emotions. Luckily, you don't need (affective) empathy at all to act with compassion.

Can you please explain what you mean by "empathy" in your recent posts? I see some autistic people saying "I have no empathy" and others "I have too much", and it frustrates me. Personally, I think I do have empathy, in the sense that I'm capable and often experience an emotional response to another person or people's circumstances or situation. I just think I need different cues than most people do to trigger that response. I also feel I'm better at reading emotions and subtext when I'm a third party to an interaction rather than a participant. Does that make sense?

I explain affective empathy ("feeling what others feel") and its difference from cognitive perspective taking (also sometimes called empathy), as well as many of the errors people make in talking about Autistic empathy struggles, here:

@photopotamus also has a nice essay about it

#autism #actually autistic #autistic adult #empathy #compassion

[autimind]

That rather depends on what business you aim to carry out.

Sincerely, your very very gay friend Autimind.

bro 😭 how tf am i supposed to dress business casual 😭 i’m a faggot 😭

#mens style #traditional attire