#πως | Explore Tumblr Posts and Blogs

monimhgkriniaa · 1 year

Text

Είχα πριν 3 μέρες ψυχοθεραπεία.

(Το καλύτερο δώρο που έχω κάνει στον αυτό μου)

Και συζητήσαμε για το ότι νιώθω πως η μαμά μου δεν έχει αποδεκτει πλήρως το ότι είμαι και συγκατοικω με το αγόρι μου.

Υπήρξαν πολλοί τσακωμοί με τη μαμά μου για αυτό ακριβώς το θέμα. Και εγώ με τη μαμά μου δε τσακώνομαι ποτέ. Το υποστήριξα εξ αρχής αυτό και θα το υποστηρίζω για όσο καιρό επιλέγω εγώ να είμαι στο πλάι του.

Και μου είπε "αφού γράφεις, τι θα της έλεγες για να προσπαθήσεις να την "ηρεμήσεις" σε αυτό το θέμα;"

Και η αληθεια είναι πως δε το είχα σκεφτει ποτέ. Δεν της έχω δώσει ποτε κάτι από αυτά που γραφω. Και η αληθεια είναι πως θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να της πάω το τετραδιο μου και να της πω πάρε το χρόνο σου και διάβασε τα, όμως δε θέλω να συζητήσουμε τίποτα από αυτά, θέλω απλά να ξέρεις τι ένιωθα και τι νιώθω.. όχι μόνο πάνω σε αυτό το θεμα, αλλά γενικότερα.

Οσο αφορά τη σχέση μου, δε ξέρω αν μπορώ να πω κάτι ώστε να την ηρεμησω. Έχω κάνει πολλες φορές την προσπάθεια, αλλά δε ξέρω αν ποτέ θα το αποδεκτει στο 100%. Αλλά η αληθεια είναι πως δε με ενοχλεί πλέον. Εγώ την επιλογη μου την έχω κάνει. Και θα την στηρίζω και ας βγει και το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου.

Πέρασα πολλά βραδιά κλαίγοντας και σκεφτόμουν ότι ρε γαμωτο.. με βλέπει χαρούμενη, πως είναι δυνατόν να μην της αρέσει αυτό; Αλλά σίγουρα δε το εβλεπε έτσι.

Θα ήθελα να της πω λοιπόν για αυτό το αγόρι.

Δεν είναι σαν τα αγορια που είχα γνωρισει πριν από εκείνον. Δεν με εκμεταλλεύτηκε ποτέ απλά για ένα κρεβατι. Με κυνήγησε πολύ. Και ακόμα το κάνει. Γιατί ξέρει ότι δεν είμαι δεδομένη.

Πάντα ένιωθα ότι δεν είμαι αρκετή. Και όχι επειδή ειχα χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά επειδή έτσι με έκαναν για νιώθω. Δεν έφτιαχναν το πρόγραμμα τους με εμενα μέσα, αλλά ΟΤΑΝ είχαν κενό, με έβαζαν.

Μου έμαθε να αγαπάω, πρώτα εμενα και μετά εκεινον γιατί όπως λέει "αν δεν αγαπάς εσενα τοτε πως περιμένεις κάποιος σε άλλος να σε αγαπησει χωρίς να ειναι γονιός σου;" Και έχει τόσο δικιο σε αυτό.

Ναι ειναι πολλά χρόνια μεγαλύτερος.

Ναι έχει παιδιά.

Ναι έχει περίεργη δουλειά.

Ναι μπορεί στα μάτια του κόσμου να φαίνεται τρομακτικός.

Μα τον αγάπησα όπως ειναι.

Και με εμενα ειναι σα μωρό.

Με αγαπάει και με φροντίζει και δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο οτι με υπολογίζει και οτι θέλει να είμαι στη ζωή του.

Με επέλεξε όπως ακριβώς ημουν χωρίς να έχει την πρόθεση να αλλάξει τίποτα.

Προφανώς και υπάρχουν και τσακωμοί και εντάσεις. Αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δε με αγαπάει.

Ναι μαμά έχω κλάψει πολύ για εκεινον. Έχω περάσει πολλά βραδιά στο κρεβατι κλαίγοντας με λυγμούς είτε μετά από τσακωμο, είτε μονη μου στην ιδέα του να τον χάνω. Έχω περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι που ημουν ψυχολογικα στα πατώματα και ας μην το έβλεπες. Γιατί τοσα χρόνια έμαθα πολύ καλά πως να κρύβω το πως πραγματικά είμαι και να δειχνω μόνο ότι είμαι καλά. Έχω περάσει ένα καλοκαίρι χωρίς να κοιμάμαι καλά και τρώγοντας απίστευτα μικρές ποσότητες. Και όλο αυτό επειδή ειχα προβλήματα μαζί του. Επειδή τσακωνόμασταν συνέχεια. Διαφωνούσαμε στα πάντα και μέχρι το πιο μικρό πράγμα, το κάναμε τεράστιο.

Δεν ήταν όλα ρόδινα, μα ήθελα να το παλεψω γιατι ήξερα ότι θέλω να είμαι μαζι του. Και έτσι έκανα.

Αλλαξα πράγματα για εκείνον. Αλλαξα την συμπεριφορά μου. Και άλλαξε πολύ. Άφησε πολλά πίσω του για να μπορούμε να είμαστε μαζι, γιατι κάποια πράγματα απλά δε τα δεχόμουν. Και τα άλλαξε μαμά.

Δε μετανιώνω για τίποτα από όσα έχω κάνει για να είμαι μαζί του. Και αν με ρωτάς. Ναι. Θα τα έκανα ξανά όλα από την αρχή με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Από την πρώτη μας γνωριμία, στην πρώτη μας βόλτα, στην πρώτη φορά που με φίλησε, στην πρώτη φορά μου καναμε έρωτα, στην πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε μαζί, στον πρώτο μας τσακωμο. Όλα μαμά. Όλα από την αρχή.

Δεν ημουν ποτέ εκδηλωτική με αυτά που νιώθω. Δυσκολευόμουν να πω όχι. Δυσκολευόμουν να πω τι αισθάνομαι.

Εσυ μαμά, ξέρεις καλύτερα από όλους ότι το πιο δύσκολο για εμενα είναι να πω συγνώμη. Και έμαθα να το λέω. Μου ήταν δύσκολο να πω σαγαπαω. Και έμαθα να το λέω. Μου ήταν δύσκολο να πω ότι ξέρεις κάτι αυτο που κανεις εμενα δε μου αρέσει καθόλου. Και έμαθα να το λέω.

Μου έμαθε να αγαπάω εμενα, με τα καλα και τα κακα μου. Μου έμαθε αυτά που θέλω να πω να τα λέω και να μην τα γραφω απλά σε ενα χαρτί γιατι στην τελική έτσι δε θα λυθεί τίποτα. Γιατί γράφοντας, δε λύνεται ένα πρόβλημα. Απλά μαζεύεται με τα υπόλοιπα, μέχρι που στο τέλος να μην υπάρχει επιστροφή.

Και με αγάπησε πολύ. Ακόμα με αγαπάει μαμά. Το δείχνει κάθε μερα. Το νιώθω με κάθε τι που λέει και οτιδήποτε και αν κάνει. Νιώθω ότι με αγαπάει και ότι με νοιάζεται.

Τον νοιαζει αν είμαι καλα. Τον νοιαζει αν έχω κάποιο πρόβλημα. Και με ακούει. Με ακούει πολύ. Με όλη την πολυλογία και την γκρίνια μου έχω. Με ακούει.

Με ρωτάει αν έφαγα, αν κοιμήθηκα καλα, αν χρειάζομαι κάτι.

Και καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει πολύ και χωρίς να του πω κάτι.

Καταλαβαίνει ποτέ δεν είμαι καλα. Και ποτέ δεν έχω όρεξη για τον οποιοδήποτε λόγο. Και δε με πιέζει να μιλήσω, γιατι ξέρει πως όταν θελήσω θα είναι εκεί να με ακούσει.

Μαμά όποτε δε με βλέπει καλα, μου φτιάχνει πατατες.

Όποτε δεν είμαι καλα μου λέει Ντυσου να σε πάω βόλτα με το αμάξι.

Όποτε δεν είμαι καλα, δε μιλάει, και απλα έρχεται και ξαπλώνει δίπλα μου η με αγκαλιάζει.

Με αγαπάει μαμά.

Και αν ακόμα δεν έχεις πειστεί

- που μεταξύ μας σίγουρα δεν έχεις-

Μαμά του έχω μιλήσει για την Λελε. Για ότι συναίσθημα έχω για εκείνη και για όλους τους τριγύρω που την πλήγωσαν. Ξέρει πως νιώθω ακομα και μετά από 6 χρόνια που έχει φύγει από τη ζωή. Και έχω κλάψει πολλες φορές στην αγκαλιά του επειδή μου λείπει. Και δεν κουράζεται ποτέ. Όσες φορές και αν του έχω πει την ίδια ιστορία. Όσες φορές και αν του έχω πει ότι ερχόταν να διαβασουμε μαζί πριν από κάθε διαγώνισμα αγγλικών. Όσες φορές και αν του έχω πει ότι με εκείνη περναγα τα καλοκαίρια μου, όσες φορές και αν έχει ακούσει πως μόνο εκείνη πίστευε σε εμενα τόσο πολύ. Όσες φορές και αν έχει ακούσει πως μέχρι που έφυγε, εγώ εκείνη είχα ως μαμά μου.

Ναι μαμά όσο και αν σε πονάει αυτό που ακούς. Εκείνη είχα. Σε εκείνη μπορούσα να ανοικτω όσο σε κανέναν αλλον. Εκείνη ένιωθα ότι με καταλαβαίνει όσο κανένας άλλος. Και εκείνη μου εμαθε ότι τελικά δεν είναι εκείνη όλα όσα πίστευα, αλλά εσυ. Πιστεύω αντιλαμβάνεσαι και εσυ πολύ καλα ότι η "σχέση" μας έδεσε όταν έφυγε εκείνη.

Ναι μαμά, και τώρα που στα γραφω όλα αυτα, έχει ξαπλώσει στα πόδια μου και δε με ρωτάει τίποτα, παρόλο που με ακούει να Κλαιω.

Μαμά, με αγαπάει.

Με κάνει να χαμογελάω.

Με κάνει χαρούμενη.

Και ο,τι άσχημο, το κάνει να δείχνει πιο ομορφο.

Ο,τι και αν εχω ξέρω πως θα τον δω, θα με πάρει αγκαλιά και θα ηρεμησω.

Η αγκαλιά του είναι σα να είμαι σπίτι.

Δε ξέρω πως, αλλά έχει βρει τον τρόπο να με ηρεμεί. Πολλες φορές χωρις καν να μιλήσει.

Μαμά μου έμαθε πως η σχεση ειναι αμοιβαία.

Πως η σχεση δεν ειναι απλώς ενα κρεβατι και 5 μηνύματα μέσα στη μερα. Και πως η σχεση για να δομηθεί, θέλει προσπάθεια και απο τις δυο μεριές. Θέλει υποχωρήσεις. Μα για όλα αυτά, θέλει αγάπη.

Μου έμαθε πως ειναι να σε αγαπάει κάποιος σιγά σιγά. Πως απο το πουθενά, σημαίνεις κάτι για εκείνον.

Μα ο,τι και αν σου πω εγώ, δε θα ηρεμήσεις.

Μα δες με, είμαι καλά. Περνάω καλά. Χαμογελαω.

Και τον αγαπάω, μαμά τον αγαπάω πολύ. Και υπάρχουν πολλες φορές που μέσα απο πράγματα που κάνει μου θυμίζει την λελε. Και εγώ δε ξεχνάω ποτέ τι έχει κάνει καποιος για εμενα. Και εκείνος έχει κάνει πολλά. Και με αγάπησε. Όπως είμαι. Με αγάπησε με νεύρα, με κλαμα, με γκρίνια.

Μαμά με γνώρισε σε μια φάση της ζωής μου, που ημουν χάλια, και εννοείται πως δε το έδειχνα σε κανέναν. Και ενώ δε με ήξερε καθόλου, μου έλεγε χαμογελάς και τα μάτια σου γυαλίζουν αλλά όχι απο χαρά.

Και είχαμε βγει, και είχα πιει πολύ, και έκλαιγα πολύ. Και απλα με πήρε σηκωτή και φύγαμε απο εκεί που ήμασταν και πήγαμε σε μια θεα στο λαγονησι. Και έκλαιγα 3 ώρες. Και δε με ρώτησε ποτέ τι έχω. Μέχρι που τον κοίταξα και μου είπε θέλω να σε ακούσω. Και του μίλησα, του είπα ότι αισθανόμουν, ανοικτηκα σε εκείνον χωρίς να τον ξέρω καν καλά. Και μαμά με άκουγε, δε με διέκοψε καθόλου. Απλά μίλαγα και μίλαγα μέχρι που κάποια στιγμή αναστέναξα και ηρεμησα. Και απλώς μου κράτησε το χέρι, κοίταζα τη θάλασσα και με πήρε ο υπνος. Και δε με ξύπνησε. Κοιμηθήκαμε εκεί όλο το βράδυ και ας είχε παγωνια έξω. Μείναμε εκεί μέχρι που ξύπνησα. Και ήταν ακριβώς στην ίδια θέση. Μου κράταγε το χέρι και μου χάιδευε τα μαλλιά.

Μαμά, όταν αρχίζαμε να είμαστε μαζί μου είχε πει "δε θέλω ποτέ να σε κάνω εγώ να κλάψεις όπως εκείνο το βράδυ". Μα με έκανε. Όταν ειχαμε τσακωθει πολύ, και είχε φύγει απο το σπίτι. Με έκανε να κλαψω έτσι. Και του το είπα. Και άλλαξε τα πάντα απο εκείνη τη μερα.

Όταν αρχίσαμε να είμαστε μαζί μου είχε πει "θέλω να γελας και τα μάτια σου να γελάνε μαζί, να μην είσαι ποτε όπως όταν σε γνώρισα". Και το προσπαθει μαμά. Κάθε μερα προσπαθει να με κάνει να γελαω. Και με αγαπάει.

Με αγαπαει μαμά.

Πίστεψε με προσπάθησα πολύ μέσα απο αυτό να καταλάβεις έστω και λίγο τι συναισθήματα έχω για εκείνον και εκείνος για εμενα. Μα δε ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω.

Μαμά.

Είναι σπίτι για εμενα.

#μαμα #εκεινος #σχεση #πως #σαγαπαω #αληθινη αγαπη #σπιτι #οικογένεια #σεξ #εγω και εσυ #αγκαλιά #αγκαλιές #ποναω #λογια ψυχης #συναισθήματα #φοβάμαι

6 notes · View notes