#σκουφά | Explore Tumblr Posts and Blogs

justforbooks · 2 years

Photo

Γεννήθηκε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1944, στις 30 Αυγούστου, κι έγινε ένας κοσμοπολίτης Αθηναίος αφήνοντας την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών, το καλοκαίρι του 2022. Ηθοποιός, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας, ο Κωνσταντίνος Τζούμας ήταν ένας άνθρωπος που τραβούσε πάντα τον δικό του δρόμο, ξεχωρίζοντας με το ύφος και το στιλ του σε όποια διαδρομή κι αν τον αντίκριζες.

Το πρώτο διαμέρισμα που έζησε μόνος του ήταν «στο υπερυψωμένο ισόγειο της Ξενοκράτους - κέντρο διερχομένων κοσμοπολίτικης ελεγκάντσας». Η καλύτερη δεκαετία για την Αθήνα κατά τη γνώμη του ήταν «πριν τη Χούντα, γιατί κάτι είχε απογειωθεί, και κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, που επέστρεψαν διάφορες φυσιογνωμίες από το εξωτερικό». Θαμώνας του ιστορικού καφέ «Φίλιον» στην οδό Σκουφά, στο Κολωνάκι, σύχναζε κάποτε στα Μπραζίλιαν, Zonar’s, Floca και Βυζάντιο. «Θα σου φύγει το κλαπέτο», «κλατάρω», «φρικάρω», «φλιπάρω», ήταν οι «αθηναϊκές» φράσεις που θεωρούσε πως έχουν εκλείψει. Και στην ερώτηση τι κάνει κάποιον Αθηναίο, ο ορισμός που έδινε ο ίδιος ήταν «το να μην αγωνιά να διακριθεί». Έχοντας περιγράψει το αθηναϊκό πνεύμα στο βιβλίο του «Ως εκ θαύματος», ο εστέτ Κωνσταντίνος Τζούμας είχε πάντα ένα coolness που κάποιοι θα μπορούσαν να περιγράψουν ως ιδιορρυθμία. Την καλοκαιρινή βραδιά που η εθνική κατέκτησε το EURO 2004, βρισκόταν στον Ευαγγελισμό με τον ορό της χημειοθεραπείας στη φλέβα. Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος του ήταν «να χάσει η Αθήνα τον κοσμοπολιτισμό της» είχε εκμυστηρευτεί μιλώντας στην ATHENS VOICE και τη στήλη ΑΘΗΝΑ ID τον Ιούνιο του 2010.

«Όταν ήμουν νέος έγραφα εκθέσεις που έκαναν αίσθηση. Όπως γράφω και στο βιβλίο (σ.σ. «Πανωλεθρίαμβος», εκδόσεις Καστανιώτη) υπάρχει ο Πάρης ο Σιδηρόπουλος, που περιέγραφε έναν κόσμο τύπου σοσιαλιστικού ρεαλισμού επηρεασμένος από το μαρξισμό, ένα καλύτερο αύριο, και εγω από τότε, ξεκάρφωτα, χωρίς καμία γνώση, περιέγραφα τον παράλογο κόσμο στον οποίο ήδη ζούμε, ότι η παρέλαση της 25ης Mαρτίου φερ’ ειπείν είναι γεμάτη από μπανιστηρτζήδες, κολλητιτζήδες και αυτά όλα κάνανε μεγάλη αίσθηση στους μαθητές, αλλά μονίμως οι καθηγητές... “εκτός θέματος”, υπογράμμιση: “Aλλά τι ωραία που αφηγείσαι την ιστορία”. Ήδη είχα, λοιπόν, το πρώτο δείγμα αυτού που λέμε “πανωλεθρίαμβος”, δηλαδή την ίδια στιγμή που ανέβαινα στα μάτια των συμμαθητών μου και αυτοστεφανωνόμουνα για το κατόρθωμά μου, που είχε να κάνει με παραβατικότητα, με φάουλ στην ουσία, η επίσημη πλευρά, γυμνασιάρχες, καθηγητές κ.λπ. το θεωρούσαν εκτός θέματος» είχε εξηγήσει ο Κωνσταντίνος Τζούμας το 2008 μιλώντας στην ATHENS VOICE για το πρώτο βιβλίο της αυτοβιογραφικής του τριλογίας.

«Ήμουνα πάντα υπέρ της απομυθοποίησης. Nομίζω ότι συνδεθήκαμε και ως γενιά με την αμφισβήτηση. Mε παρέλαβε η τζαζ και το σινεμά, ο ήχος και η εικόνα, και με πήγε μέχρι τα 30-40. Ξαναγύρισα τώρα στα βιβλία γιατί διαπίστωσα ότι μπορεί να είναι πολύ απατηλό να ζεις ντοπαρισμένος για πολύ καιρό, μια που μιλάμε αυτή την εποχή και για το ντόπινγκ. Eίμαι πολύ εξοικειωμένος με την ιδέα της μυθοποίησης και απομυθοποίησης. Aπό πολύ νωρίς βρέθηκα και στα παρασκήνια ξέρεις, και το είδα. Έβλεπα μεγαλειώδεις χορεύτριες να εκπέμπουν θηλυκότητα, και πήγαινες στα καμαρίνια και ήταν γεμάτες κράμπες, τσιρότα, νευροκαβαλικεύματα, γρατσουνιές. Ένα Bατερλό, ερείπιο, αυτό το κάλλος πάνω στη σκηνή, η τελειότης, η ομορφιά. Eντέλει, αυτός ο μύθος είναι από τα πιο απατηλά πράγματα που μπορεί να συναντήσει κανείς. Kοστίζει τα πάντα και δεν έχει κανένα νόημα...» είχε σχολιάσει.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας και η γενιά του

«…από κάθε γενιά κάποια παιδιά μπορεί να έχουν ένα κοινό εύρος, να τα συνδέει κάτι, ένα υπόγειο ρεύμα. Θυμάμαι παλιά πηγαίναμε σε κάτι συνεστιάσεις παλιών συμμαθητών, οι περισσότεροι είχαν μπει σε έναν τρόπο ζωής με πολλές φροντίδες, υποχρεώσεις, οικογένεια, τα χρόνια του σουρεάλ, του ονείρου, είχαν σταματήσει με το τέλος των γυμνασιακών, άντε των φοιτητικών χρόνων. Δεν υπήρξε συνέχεια. Kαι προσπαθούσαν σαν φαντάσματα να αναστήσουν εκείνα τα αστειάκια μες στην τάξη, και μας έκανε εντύπωση με 1-2 φίλους, εμείς είχαμε προχωρήσει, είχαμε κάνει άλλα πράγματα, είχαμε ταξιδέψει, εμάς η ζωή μας στη συνέχεια είχε ακόμα πιο συναρπαστικές περιπέτειες, ακόμα πιο αστείες ιστορίες, ακόμα πιο σπαρταριστά επεισόδια» είχε εξηγήσει.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας για το ίντερνετ και τη γενιά της περιπλάνησης

«Yποθέτω πως και το να σερφάρεις στο ίντερνετ είναι ένα είδος τυχοδιωκτισμού. Nα παίζεις και να επικοινωνείς. Πρέπει να πω ότι τότε, εκείνα τα χρόνια, ο τυχοδιώκτης έχαιρε μεγάλης εκτίμησης. Συνεπαγόταν ότι είναι έξυπνος, ξέρει να επιβιώνει, ερωτικός. Eίχαμε την εικόνα ενός ανθρώπου που έχει μάθει πιάνο και ταξιδεύει όπου τον φέρνουν οι έρωτες και οι φιλίες, και επί τη ευκαιρία πιάνει δουλειά σε ένα πιάνο μπαρ και όσο καθίσει εκεί, όσο κρατήσει η φιλία ή ο έρωτας παίζει το βράδυ πιάνο...» είχε απαντήσει στην ATHENS VOICE.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας για τη Νέα Υόρκη

«Όχι. Kαταρχήν είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσα να συνεχίσω αυτόν το ρυθμό. Δηλαδή, ένας από τους λόγους που έφυγα είναι ότι το είχα δει το έργο και είπα, όχι, δεν θέλω άλλο από αυτό! Eξού και όταν γύρισα δεν ξαναπήγα ούτε και επίσκεψη στο Mανχάταν. Δεν είχα καμία περιέργεια. Ήθελα να γνωρίσω άλλες φάσεις... Kαι άρχισα να γοητεύομαι από την Kεντρική Eυρώπη, τα καλλιτεχνικά της καφενεία. Στα Hμερολόγια του Kανέτι σου τρέχουν τα σάλια να ήσουνα εκεί, στα καφενεία του μεσοπολέμου, στη Zυρίχη, στη Bιέννη, στο Bερολίνο. Kαι να κάθεται τώρα στα διπλανά τραπέζια ο Thomas Man, ο Kokoska, ξέρεις, ο Veil, o Brecht, όλοι αυτοί, όλοι συγγραφείς απίστευτοι. Tώρα, επειδή έχει ισοπεδωθεί το σύμπαν, έχω πιο πολύ ανάγκη να μου θυμίζει ότι υπήρξε κάποτε αυτή η ατμόσφαιρα. Προσπαθώ να διασώσω στο χαρτί τι γινόταν τότε και πώς παιζότανε το παιχνίδι» είχε εξομολογηθεί ο Κωνσταντίνος Τζούμας απαντώντας στην ερώτηση αν μετάνιωσε που έφυγε από τη Νέα Υόρκη.

«Kατά κάποιον τρόπο ναι, γιατί πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί στην πορεία, στη διαδρομή, έχουν φλιπάρει... και πολύ ωραίοι τύποι, που περίμενε κανείς ότι είχαν βρει έναν τρόπο να κρατάνε τις ισορροπίες και να έχουν ένα μέτρο, αλλά όμως δεν... Eυχαριστιέμαι και με αυτό, ότι είμαι τυχερός, γιατί θα μπορούσε κάλλιστα να με έχει πετάξει κι εμένα έξω η ζωή, στις ξέρες...» είχε σχολιάσει χαρακτηριστικά εξηγώντας αν αισθάνεται «επιβιώσας».

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας και η αγάπη του για το Κολωνάκι

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας είχε αναλύσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τον κοσμοπολιτισμό της αθηναϊκής γειτονιάς του κέντρου μέσα από το κείμενο «Το σατέν και το μηδέν» που δημοσιεύτηκε στην ATHENS VOICE.

«Τη δεκαετία του ’60 η ηθοποιός Ρίτα Μπενσουσάν είχε δημιουργήσει το Market – ένα μίνι πολυκατάστημα με καφέ στο τέρμα της Τσακάλωφ πίσω από τον Άγιο Διονύσιο. Σ’ ένα από τα μαγαζάκια ήταν μια κοπέλα που φλέρταρε κρυφά –υποτίθεται– τον γκόμενο της Ρίτας. Μόνο που η Ρίτα ήταν γάτα και για να την εκδικηθεί, μια μέρα που η άλλη φορούσε ένα ελαφρύ φουστανάκι, ρωτώντας την “τι είναι;” και παίρνοντας την απάντηση “σατέν”, τράβηξε το φουστάνι και αφήνοντάς τη γυμνή της είπε: “To σατέν και το μηδέν”. Μια φράση που μερικοί θεωρούν πως περιγράφει το μέσα και το έξω του Κολωνακίου. Όμως το Κολωνάκι ήταν ανέκαθεν η πιο κοσμοπολίτικη περιοχή της Αθήνας.

Το νιώθαμε από τότε, στη δεκαετία του ’60, όλα εμείς τα παιδιά του Πειραιά που κατεβαίναμε στην πλατεία. Είχε άλλες μυρωδιές, ήταν διαφορετικός ο τρόπος που ντυνόντουσαν κάποιες τύπισσες, μέχρι και η επιδερμίδα τους ήταν πιο διάφανη! Εκεί συναντούσες κορίτσια να κρατάνε ένα βιβλίο των εκδόσεων Γαλαξίας – ιδανική αφορμή για να πιάσεις συζήτηση. Για μας οι κάτοικοι του Κολωνακίου ήταν περισσότερο φιλέλληνες παρά Έλληνες –ίσως γιατί είχαν έναν ευρωπαϊκό αέρα, λόγω των πολλών ταξιδιών. Θυμάμαι να καθόμαστε με την παρέα μου και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι καπνό φουμάρει η διπλανή μας παρέα: “Αυτή πρέπει να πηγαίνει σχολή Δοξιάδη”, που ήταν πολύ στη μόδα, μαντεύαμε. Το κλίμα… μύριζε Λονδίνο, με φωτογράφους σαν τον Μανιάτη, τη Ρηνιώ Παπανικόλα με το δισκάδικο “Blow Up”, τη συγγραφέα Μαρία (τότε Μπερνάρ) Μήτσορα –ένας θρυλικός Μικ Τζάγκερ–, τον Φαληρέα με το θρυλικό Pop Eleven, τον Γιώργο Κούνδουρο με το μπαρ No1 στον πρώτο όροφο στη Σκουφά 1. Ο Kούνδουρος είχε την άποψη πως πάντα πρέπει να έχεις ένα στέκι, “διότι κάποια ξέμπαρκη ψυχή κάποτε θα περάσει και θα θελήσει τη συντροφιά σου, γι’ αυτό πρέπει να είσαι πάντα εκεί”, έλεγε.

Εκτός από αυτούς τους “λονδρέζους” συναντούσες και εκπροσώπους της γερμανικής –δες Ροντήρη– αλλά και της γαλλικής κουλτούρας, όπως κυρίες με λουλακί μαλλί που σύχναζαν στου Μπόκολα, εκεί που είναι τώρα το Da Capo. Μιλούσαν ελληνικά με γαλλική προφορά: “Μολών λαβιεεέ”! Παρά τον κοσμοπολιτισμό τους ήταν αθώες. Βλέποντας τα αγόρια με τα τριπαρισμένα μάτια να συχνάζουν για να φάνε λουκουμάδες, μουρμούριζαν “Αx, τι ωραία που οι νέοι σέβονται τα παραδοσιακά γλυκά μας!”, ενώ αυτά ήταν λιώμα από τα χασίσια και το μόνο που θέλανε ήταν να φάνε κάτι γλυκό.

Μια φορά μια φίλη παραπονιόταν πως δεν υπάρχουν πια άνδρες που να είναι και έτσι και αλλιώς – εξαιρώντας εμάς. “Δηλαδή, βρε παιδί μου, πώς θέλεις να είναι;” την είχα ρωτήσει. “Να είναι σαν αυτόν!” μου απάντησε και μου έδειξε τον… Τζον Κασαβέτις, που στεκόταν στο περίπτερο! Έτυχε να τον είχα γνωρίσει στην Αμερική, έτσι σηκώθηκα να τον φέρω στην παρέα. Δέχτηκε, αλλά εμφανίστηκαν δύο με μια Μερσεντές από το γραφείο του Δημητριάδη, που τότε αναλάμβανε ξένες κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα, και τον πήραν – έπαιζε στην “Τρικυμία” του Μαζούρσκι, που γυριζόταν στο Αγκίστρι. Έβλεπες συχνά σταρ, όπως τον Φρανκ Σινάτρα, τον Ζιλμπερτ Μπεκό, τον Σαρλ Αζναβούρ, τη Ρόμι Σνάιντερ, τον Μπελμοντό… Έπιαναν κουβέντα μαζί σου, μπορεί να έπαιζε και κανένας έρωτας. Τώρα βλέπεις μόνο κάτι τηλεοπτικές φάτσες…

Ήταν ένα ωραίο καφέ μπαρ, το Piccolo στην Πατρ. Ιωακείμ & Αναγνωστοπούλου, αλλά με μια ιδιαιτερότητα. Μαζευόντουσαν διάφοροι χαριτωμένοι φτωχοδιάβολοι ή κάποιες μούρες-βετεράνοι, μεταξύ αυτών και ένας πρωταθλητής του πινγκ-πονγκ με φάτσα Αλέν Ντελόν. Αυτοί ξέρανε σε πιο μπαλκόνι έπαιζε κάποιο καλό γυμνό ώστε να πάρουν μάτι, και είχαν στο μυαλό τους να αρπάξουν και καμία τσάντα. Εκεί λοιπόν, ένα μεσημέρι με απίστευτη ζέστη, είδαμε την κουκλάρα, τη Βερούσκα –τη θυμάσαι στο “Blow-Up” του Αντονιόνι;–, καθισμένη με μια τέτοια παρέα! Ούτε στη Λυκόβρυση ούτε στο Βυζαντινόν, που ήταν πιο σικάτα! Γενικά τότε δεν υπήρχαν “φυλές”. Όλοι μπερδευόντο��σαν με όλους.

Ένα από τα χαρακτηριστικά της εποχής ήταν η γενναιοδωρία. Δεν υπήρχε περίπτωση να καθόσουν δίπλα σε μια φυσιογνωμία, όπως ο Χατζιδάκις, και να σε άφηνε να πληρώσεις! Ή θυμάμαι τον Χαρίλαο, είχε σαπουνοποιία, για τον οποίο λέγανε πως έπαιζε χαρτιά με τους Ρότσιλντ και συνόδευε στην όπερα την Γκάρμπο. Γε-ναι-ό-δω-ροι με ευγένεια και πολιτισμό, που διατηρούσαν ακόμη και στις εκπαραθυρώσεις τους. Και με τα ρούχα συνέβαινε αυτό. Σου άρεσε κάτι; Σου δάνειζε το αναθεματισμένο βελούδινο σακάκι, για να πας στο πάρτι το βράδυ. Καμία σχέση με τη σημερινή επίδειξη. Δεν ζητιόταν ούτε οικονομική επιφάνεια, ούτε σε ρωτούσαν σε ποιο κολέγιο πηγαίνεις.

Έπεφταν ξενύχτια με πολλές συζητήσεις – δεν έπαιζαν μόνο πειράγματα και γκομενιλίκα. Όλα αυτά μέχρι τις αρχές του ’70. Τότε άρχισαν τα πολλά ναρκωτικά, εμφανίστηκαν καινούργιες πιάτσες και ξεκίνησαν οι διαρροές προς άλλες γειτονιές. Η δεκαετία του ’80 έφερε τη μεγάλη αλλαγή και καινούργιες τάξεις εμφανίστηκαν. Ευτυχώς, όμως, το Κολωνάκι ήταν ήδη χτισμένο κι έτσι γλίτωσε από τα οχυρωματικά έργα που έχτισαν σε άλλες συνοικίες οι νεόπλουτοι. Παραμένει μποέμ και χαλαρό. Γιατί μπορεί να είναι καταγραμμένο στη συνείδηση πολλών σαν μια πανάκριβη συνοικία με ακριβά καταστήματα κ.λπ., ωστόσο εκτός της πλατείας παραμένει μια γειτονιά με φούρνους, καθαριστήρια και φαγητό, από το πιο απλό μέχρι σκουπίδια πολυτελείας. Και με βολεύει απόλυτα. Σήμερα που δεν είμαι νέος, θέλω όλα να τα έχω στα πόδια μου. Αν και το αστείο είναι πως κάθε δεκαετία πιάνω τον εαυτό μου να κατεβαίνει προς τα κάτω· να μειώνω την ανηφόρα.

Όταν αναμόρφωναν την πλατεία, κάποιες κυρίες μουρμούριζαν. “Κύριε Τζούμα, εσείς που έχετε εκπομπή στο ραδιόφωνο, πρέπει να το καταγγείλετε. Την καταστρέφουν!” “Για καθίστε”, απάντησα, “λέτε συνέχεια τι ωραία που ήταν η πλατεία κάποτε! Γιατί ήταν ωραία; Κάτι φαντάροι με μπέιμπι σίτερ σύχναζαν και είχε και κάποια ουρητήρια. Ποια ήταν η ομορφιά της, δηλαδή; Τώρα είναι γεμάτη από νέα παιδιά που κάνουν σκέιτ μπορντ”. Όλα αυτά είναι εφηβικά κολλήματα. Νομίζω πως οι περισσότεροι γκρινιάζουν γιατί πέρασε η ηλικία που ένιωθαν ερωτικά επιθυμητοί. Γιατί πέρασε εκείνη η εποχή που ήταν περιζήτητοι/τες στα κρεβάτια και τώρα κάτι ξεσαλωμένες κλέβουν την παράσταση. Γι’ αυτό όμως δεν φταίει η πόλη. Πρέπει να δεχόμαστε πως έχουμε περάσει λίγο πιο πίσω, πως οι σημερινοί νέοι έχουν τον πρώτο λόγο, πως η ζωή προχωράει με τα καλά της και τα αρνητικά της. Αυτό χρειάζεται. Τίποτα περισσότερο».

Ο θεατρικός Κωνσταντίνος Τζούμας

«Θεατρίνος είμαι. Αλλά στην ουσία ξέρω πολύ καλά ότι κάθε φορά προετοιμάζω με μεγάλη ακρίβεια το επόμενο λάθος μου. Έχω πειστεί για αυτό. Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι θα πάω για κάτι μεγάλο και υψηλό… αυτό μου διαφεύγει!» είχε σημειώσει χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος Τζούμας σε μία άλλη συνέντευξή του στην ATHENS VOICE με αφορμή τη μεταμόρφωσή του στον ποιητή των ηδονών στην παράσταση «Κ. Π. Καβάφης Αυτοβιογραφούμενος».

«Οι καλλιτέχνες παλεύουμε με τη μαγεία, δεν μας ενδιαφέρουν οι εξηγήσεις. Ο καλλιτέχνης είναι ένας ταχυδακτυλουργός, ο οποίος βγάζει κι εγώ δεν ξέρω τι μέσα απ’ τα μανίκια του. Η τέχνη δεν έχει φύλο. Μπορεί να σου έρθει από κει που δεν την περιμένεις. Δεν έχει να κάνει ούτε με διπλώματα που μπορεί να σου εξασφαλίσει η προνομιούχα οικονομική θέση της οικογένειάς σου και να σε στείλει σε ένα ακριβό κολέγιο. Αν είσαι κούτσουρο, κουτσουράκι θα παραμείνεις και κάποιο παιδί από κάποια μακρινή Φλώρινα ή Αλεξανδρούπολη, που το ’χει αυτό το θεϊκό πράγμα που λέγεται ταλέντο, θα εμφανιστεί και θα κάνει κάτι μαγικό» είχε εξηγήσει.

Κωνσταντίνος Τζούμας: Τη βαριέμαι την Αθήνα έτσι όπως έχει γίνει.

«Τα τελευταία χρόνια κάνω μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια να βρω στην Αθήνα κάτι που να μου αρέσει γι’ αυτό και με την παραμικρή ευκαιρία δραπετεύω στο εξωτερικό. Τη βαριέμαι την Αθήνα έτσι όπως έχει γίνει» είχε δηλώσει τον Δεκέμβριο του 2019 στην παρουσίαση του βιβλίου της ATHENS VOICE και του Μάκη Προβατά «21 υπέροχοι Έλληνες μιλούν για την Αθήνα».

Είτε τον άκουγες, είτε τον έβλεπες, είτε τον διάβαζες, ο Κωνσταντίνος Τζούμας ήταν ένας άνθρωπος που διέφερε σε μία χώρα που παλεύει να λύσει τις διαφορές τις και να δεχτεί το διαφορετικό.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #Κωνσταντίνος Τζούμας #in memoriam

5 notes · View notes

tuxedomoondesire · 1 year

Photo

Τζίνα Πολίτη, μια διανοούμενη της εποχής μας στη διαρκή αναζήτηση του χρόνου. Φτάνω στο σπίτι της Τζίνας Πολίτη με το τελευταίο της βιβλίο, τo «Περί μυθιστορίας, διαφθοράς και άλλων τινών» υπό μάλης.

Η εύθραυστη, μικρόσωμη γυναίκα που με υποδέχεται με κοιτάζει κατάματα με ένα βλέμμα σπινθηροβόλο. «Μη βάλετε παλιά φωτογραφία μου, θα είναι fake news», μου λέει πριν προλάβω να εξηγήσω ότι ο Πάρις θα έρθει στο τέλος της συζήτησής μας.

Καθηγήτρια στο Κέμπριτζ και στο ΑΠΘ, λόγια, βαθιά γνώστρια της μεγάλης λογοτεχνίας, που την αποκαλεί «μεγάλο σχολείο που καλλιεργεί ήθος και κριτική σκέψη», αριστερή, ακάματη, ευαίσθητη, ενημερωμένη, μας επισημαίνει με το ερευνητικό και συγγραφικό της έργο και τις δημόσιες παρεμβάσεις της τον ρόλο του διανοουμένου στην εποχή μας. Κάτω από μια αξιοζήλευτη βιβλιοθήκη και εκείνη με το αιώνιο τσιγάρο στο χέρι ξεκινήσαμε μια περιπλάνηση στις πτυχές και στις όψεις του χρόνου, της Ιστορίας και της σύγχρονης πραγματικότητας που μας περιβάλλει.

— Τι είναι η εποχή μας;Η ερώτηση σας έχει να κάνει με την έννοια του χρόνου.

Επικρατεί σε όλους μας η αντίληψη ότι ο χρόνος είναι ευθύγραμμος και πάει από την αφετηρία στο τέρμα. Αλλά, νομίζω, δεν είναι έτσι. Και ο χώρος και ο χρόνος καθορίζονται. Και μας τον καθορίζουν.Ας πούμε, ορισμένοι άνθρωποι, και όχι μόνο οι σκεπτόμενοι, οι εγγράμματοι, προβληματίζονται γύρω από αυτό το θέμα και βεβαίως έχω προβληματιστεί κι εγώ. Θεωρώ ότι ο χρόνος κάνει μπρος και πίσω.Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον χώρο των εργαζομένων, την οικονομία. Περνάμε μια δεύτερη φάση που λέγεται νεοφιλελευθερισμός, η οποία έχει καταργήσει όλα τα εργατικά δικαιώματα που είχε κερδίσει η εργατική τάξη με τεράστιους αγώνες στον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα και διαμιάς αυτά διαγράφθηκαν. Οπότε, αντί να προοδεύσουμε σ' αυτό το θέμα, οπισθοχωρήσαμε στον χρόνο και όχι μόνο αυτό, είπαμε στους ανθρώπους «όχι μόνο καταργώ τους νόμους αλλά θα πληρώσεις και τα χαμένα, θα μου πληρώσεις και αυτά που σου έδινα». Αυτό δείχνει ότι ο χρόνος επιστρέφει, δεν είναι ευθύγραμμος.— Από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, ποιο είναι αυτό το που σας καθόρισε;Θα σας πω πρώτα στην προσωπική μου ζωή. Εγώ γεννήθηκα το 1930. Ο πατέρας μου ήταν δημοκράτης, άνθρωπος ανοιχτόμυαλος. Εκείνα τα χρόνια μέναμε στην οδό Σκουφά, άκουγα, παιδάκι, τις κουβέντες για τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλαν τους κομμουνιστές και ο σπόρος της αντίστασης μπήκε μέσα μας. Ήμασταν στο δημοτικό, στο Αρσάκειο, και είχαμε κάνει «ομάδα αντίστασης».Μας βάζανε κάτι στολές επί δικτατορίας, ήμασταν η νεολαία Μεταξά. Σκαπανείς μάς έλεγαν εμάς και οι αδελφές μου, που ήταν μεγαλύτερες, ήταν φαλαγγίτισες. Μας βάζανε κάτι καραβόπανα σκληρά και δίκοχα και κάναμε παρελάσεις. Έπρεπε να χαιρετάμε φασιστικά κι εμείς κάναμε αντίσταση, τεντώναμε το χέρι και δείχναμε με το ένα δάχτυλο. Αυτό ήταν μεγάλο σοκ για μένα ως παιδί, αυτή η πειθαρχία. Εκεί που πηγαίναμε σχολείο και παίζαμε, γίναμε στρατός.

— Να υποθέσω και ο πόλεμος που ακολούθησε επέδρασε καταλυτικά στις επιλογές σας;

Ο πόλεμος ήταν πολύ δύσκολος. Μεγάλωνα στην αστική τάξη, ο πατέρας μου είχε δουλειές με καράβια, η δουλειά του διαλύθηκε, βομβαρδίστηκε ο Πειραιάς και το γραφείο του στο λιμάνι καταστράφηκε εντελώς. Πείνα, τρόμος, ό,τι υπήρχε στο σπίτι πουλήθηκε, ξαφνικά βλέπαμε να φεύγουν τα χαλιά, τα πράγματα.Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος που βοηθούσε πολύ. Μια μέρα περπατούσε στον δρόμο, πήγαινε να πουλήσει ένα κοστούμι, και ακούει μια φωνή. Ήταν ένας Έβραίος, ο κύριος Σολομών, που τον είχε βοηθήσει κάποτε, και του είπε «είσαι χάλια, έλα μαζί μου». Τον κατέβασε σε ένα υπόγειο και του γέμισε μια τσάντα κονσέρβες, κουραμάνες, έγινε στο σπίτι ανάσταση. Δύο μήνες κράτησε αυτό, μετά τους έπιασαν και τους πήγαν σε στρατόπεδα.Όταν έγινε η Απελευθέρωση μέναμε στην πλατεία Αγάμων. Χτυπάει το κουδούνι, ήταν μια κοπέλα, η κόρη του, μόνο αυτή γλίτωσε και πατέρας της είχε πει: «Όποιος επιζήσει, θα πάει στον Στέφανο Πεσκετζή». Αυτά τα θυμάμαι σαν να συνέβησαν χθες. Η ζωή μας άλλαξε άρδην, ήμουνα παιδάκι και ώσπου να φτιάξω ένα μικρό «εγώ», πέρασα ξαφνικά στο «εμείς». Ήμουνα δέκα χρονών και έβγαινα στην πόρτα, που μέχρι τότε δεν βγαίναμε, για την ακρίβεια ήταν αδιανόητο να βγούμε και από το σπίτι, και καθόμουνα και έπλεκα πουλόβερ για τους στρατιώτες.Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος ήταν Δευτέρα, θα πηγαίναμε σχολείο. Ξύπνησα ξαφνικά, άκουσα σειρήνες και έτρεξα έντρομη εκεί όπου κάθονταν η μαμά μου, ο μπαμπάς μου και η γιαγιά μου και είπα «σφάζουν γουρούνια στο δρόμο» γιατί είχα ακούσει στην Άνδρο πώς κάνει το γουρούνι όταν το σφάζουν, αυτό τον ήχο τον συριστικό.

Μου απάντησαν «όχι, παιδί μου, είναι οι σειρήνες, έχουμε πόλεμο». Καταλάβατε;

Έτσι ξεκίνησε και από τη μια στιγμή στην άλλη η ζωή γύρισε ανάποδα.

— Και με τη λογοτεχνία πώς παθιαστήκατε;

Εμείς μαθαίναμε αγγλικά κι εγώ διάβαζα τα παιδικά, τον Ντίκενς, αγγλική λογοτεχνία γενικά. Ήμασταν πολλά παιδιά, όχι όλη η γενιά μου βέβαια, που άλλα είχαμε την επιθυμία να διαβάσουμε, άλλα να ζωγραφίσουν, θέλαμε κάτι να γίνουμε. Εννοείται ότι τα σχολεία στην Κατοχή ήταν κλειστά. Κάναμε μαθήματα ανά περιόδους και λέω καμιά φορά «βγήκαμε μορφωμένα επειδή δεν πήγαμε σχολείο».Έχω ακόμα το «Υπόγειο» του Ντοστογέφσκι στα αγγλικά από το 1942, έργα του Ίψεν από εκείνα τα χρόνια. Είχα και ένα φίλο, ας πούμε την πρώτη μου αγάπη, έναν πλατωνικό έρωτα, που σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά. Ψάχναμε με τη μάνα του να βρούμε τον Αλέκο στο Α' Νεκροταφείο. Η μητέρα του ήταν από τη Λευκορωσία και είχε όλη τη ρωσική λογοτεχνία, έτσι διάβασα τους Ρώσους.Ήταν πολλά αυτά που ζήσαμε, για ορισμένα παιδιά από εμάς ήταν καθοριστικό ό,τι συνέβη. Για κάποια άλλα η ζωή συνεχίστηκε «κανονικά», π.χ. κάποιες συμμαθήτριες παντρεύτηκαν, τα τραύματα επουλώθηκαν, εμείς επαναστατήσαμε. Για μένα ξέρετε ποιο ήταν το μοντέλο; Η αντάρτισσα. Η ισότητα των φύλων ήταν στα βουνά. Επιπλέον, στην Ελλάδα δεν μπορούσες να σπουδάσεις, ήταν ανδροκρατούμενα τα πανεπιστήμια. Αν καμιά κοπέλα έμπαινε στο πανεπιστήμιο, θα πήγαινε στη Φιλοσοφική να κάνει φιλολογία, λατινικά. Θυμάμαι ότι μπήκε μια κοπέλα από αστική οικογένεια στο Πολυτεχνείο, στην αρχιτεκτονική, και είχε γίνει πάταγος. Εγώ ήθελα να σπουδάσω αγγλική φιλολογία. Λάτρευα τη ρωσική λογοτεχνία, αλλά δεν ήξερα ρωσικά και είπα «άσ' το». Ας με δεχτούν γι' αυτό που ξέρω. Με δέχτηκαν τότε στο Κολούμπια με υποτροφία.

— Πώς σας φάνηκε η Αμερική;

Ήμουν ένα διαβασμένο παιδί, αλλά στην Ελλάδα ένα μουσείο είχαμε, το Μπενάκη και το Αρχαιολογικό. Στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν το πανεπιστήμιο, άνοιξαν όλοι οι ορίζοντες, τέχνη, θέατρο, μουσική. Εκεί όλα αυτά για μένα ήταν πρωτόγνωρα πράγματα, καθώς διψούσα για γνώση.

— Αναρωτιέμαι γιατί δεν μείνατε.

Γιατί στην Αμερική υπήρχαν ήδη ο ατομικισμός και η μοναξιά. Η οικογένεια διαλυμένη, τα παιδιά φεύγανε από τα σπίτια τους. Αυτό που είχαμε εμείς στην Ελλάδα, οι παρέες, που πηγαίναμε και τραγουδούσαμε στα ταβερνάκια, δεν υπήρχε.Η Αμερική σήμαινε τεράστια απομόνωση και συλλογικές μανίες, όπως η δίαιτα. Οι συμφοιτήτριές μου ήταν όλες σε δίαιτα, τους έδινε ο γιατρός αμφεταμίνες να τους κοπεί η όρεξη. Μετά πάθαιναν βουλιμία, ξανάπαιρναν τα κιλά και πάλι από την αρχή. Στο πανεπιστήμιο ήταν της μόδας τότε η ψυχανάλυση. Όλοι στο ντιβάνι. Το έργο του Άλμπι «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» είναι ακριβώς αυτή η μανία. Αυτά φυσικά είναι προβλήματα μιας συγκεκριμένης τάξης. Η εργατική τάξη, και να 'χει κάποιο πρόβλημα, πώς θα πάει, πώς θα πληρώσει, πώς θα ξαπλώσει στο ντιβάνι;

— Και τα χρόνια του Κέμπριτζ;

Πήγα στο Κέμπριτζ, πήρα διδακτορικό, δίδασκα στο πανεπιστήμιο. Εδώ δεν υπήρχε δουλειά, δεν υπήρχαν έδρες. Έβαλα υποψηφιότητα στην Αθήνα, δεν με εξέλεξαν και μετά προκηρύχθηκε η έδρα στη Θεσσαλονίκη και με πίεσαν πολύ οι φίλοι μου. Με τον Γιώργο Σαββίδη γνωριζόμασταν από παιδάκια, κάναμε μαζί καλοκαιρινές διακοπές στην Εκάλη και μου είπε «έλα σε χρειαζόμαστε». Και πήγα.— Μετανιώσατε ποτέ γι' αυτή σας την απόφαση;Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, επειδή είμαι λίγο απόλυτος άνθρωπος σε ορισμένα πράγματα – δεν μετανιώνω για ό,τι έχω κάνει.

— Ωφελεί να μετανιώνουμε; Ακριβώς. Πολύ σωστά θέτετε την ερώτηση.

Ήμασταν στη Θεσσαλονίκη ένα βράδυ με τον ο Μαρωνίτη και τον Ανδρόνικο. Ο Μίμης πάντα έριχνε έναν σπόρο για να αρχίσει μια συζήτηση έξω από τα τετριμμένα και ρώτησε τότε «αν δεν ήσουν αυτό που είσαι, τι θα ήθελες να είσαι;» κι έτσι άρχισε η κουβέντα.Θυμάμαι τον Ανδρόνικο που έλεγε πως τελικά έγινε αρχαιολόγος σχεδόν από τύχη, μετά είπε και ο Μίμης τα δικά του κι εγώ είπα «προσωπικά, δεν παίρνω τίποτα πίσω απ' ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου», αυτό το «αν δεν» είναι μόνο για παιχνίδι. Πολλές φορές έχω σκεφτεί «Δον Κιχώτης είσαι, πάλι το ίδιο θα έκανες», δεν λέω τι βλάκας ήμουνα, η ζωή μου θα ήταν αλλιώτικη αν είχα μείνει στο Κέμπριτζ, κάτι που οπωσδήποτε θα συνέβαινε.

— Τη σκέφτεστε αυτή την παρέα;

Εγώ που ζω, τους βλέπω όλους αυτούς στο όνειρό μου, εκεί κάνουμε παρέα, στα όνειρά μου. Ήμασταν όλοι πολύ φίλοι.

— Τα χρόνια της Θεσσαλονίκης πώς ήταν στο πανεπιστήμιο;

Όταν πήγα στη Θεσσαλονίκη η σχολή είχε θαυμάσιους ανθρώπους, ήταν ο Μουλάς, ο Μαρωνίτης, ο Ανδρόνικος, ο Τσαντσάνογλου, ο Χουρμουζιάδης και ο Νίκος και ο Γιώργος. Ήμασταν συνδεδεμένοι, είχαμε πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας, ήταν πολύ ωραία χρόνια και πολύ δημιουργικά. Ειδικά μετά τον νόμο 1268 του Παπανδρέου, που καταργήθηκαν οι έδρες και φτιάχτηκαν τα τμήματα, ο τομέας της αγγλικής φιλολογίας άνθησε, μας θεωρούσαν στην Ευρώπη το καλύτερο τμήμα αγγλικών σπουδών, έτσι μας είχαν αξιολογήσει. Οι διατριβές δημοσιεύονταν από έγκριτους οίκους του εξωτερικού.Εγώ είχα βάλει έναν κανόνα για να ανεβαίνουν κλίμακα οι καθηγητές. Έλεγα: «Θέλω δημοσιεύσεις στα έγκριτα περιοδικά του γνωστικού σου αντικειμένου. Όχι γράψε εδώ να σε κρίνουμε εμείς και να σε κρίνουμε θετικά και κάποιοι άλλοι να κρίνουν και εμάς και να γίνεται αυτό το πάρε-δώσε χωρίς αντικειμενική κρίση. Και έτσι έγινε. Είχαμε κάνει εντύπωση σε όλη την Ευρώπη.

— Οι γυναίκες στο πανεπιστήμιο πώς ήταν;

Στη Φιλοσοφική, έτσι κι αλλιώς, το φοιτητικό σώμα ήταν κορίτσια. Πριν ήμασταν αποικίες εδρών άλλης σχολής. «Ινστιτούτα καλλονής» μας λέγανε. Και θυμάμαι, όταν έφερα το θέμα στη σχολή να φτιάξουμε δικό μας πρόγραμμα, με κοίταζαν σαν τρελή. Ήταν ένα σύστημα εντελώς τρελό, δεν είναι δυνατό να κρίνω εγώ αν κάποιος θα ανέβει βαθμίδα, π.χ. για τα λατινικά, που δεν ξέρω τίποτα. Πρν γινόταν γινόταν αυτό που ήθελε ο καθηγητής, αν ήθελε κάποιον, τον έπαιρνε.

— Σήμερα τι πιστεύετε για το πανεπιστήμιο;

Μη τα συζητάμε. Με τον νεοφιλελευθερισμό, με τον θατσερισμό που επικρατεί –κάτι που έζησα και στην Αγγλία–, ό,τι είναι δημόσιο απαξιώνεται, είναι σαν να πουλάς το ηλεκτρικό, το νερό, η καταστροφή μιας χώρας. Υπάρχει ένα ισχυρό δίπολο. Είναι οι λίγοι και οι πολλοί και, όπως βλέπετε, υπάρχει μεγάλη δυστυχία.

— Η ενασχόλησή σας με τη λογοτεχνία είναι αδιάλειπτη.

Αφότου συνταξιοδοτηθήκατε δημοσιεύετε πιο πυκνά.Όταν τελειώνει η θητεία ενός πανεπιστημιακού, συνήθως δεν θέλει να φύγει. Για μένα η περίοδος της διδασκαλίας τελείωσε και είπα «κάτσε και κάνε την έρευνά σου με την ησυχία σου». Από τότε –και κατά τη διάρκεια της θητείας μου δούλευα, δημοσίευα– κάνω την έρευνά μου, από το 1998. Μέχρι σήμερα έχω κάνω πολλή δουλειά. Και ασχολήθηκα και με την ελληνική λογοτεχνία. Το βασικό είδος με το οποίο ασχολούμαι είναι το μυθιστόρημα, με την ποίηση ήμουν πιο διστακτική.

— Βλέπω ότι έχετε στο τελευταίο σας βιβλίο ένα κομμάτι για τον Καβάφη και τη σχέση του με την αρχαιολογία, με κατέπληξε.

Ναι, έχω ασχοληθεί λιγότερο με την ποίηση, έχω γράψει για τον Ελύτη, για τον Καβάφη, τον Λάγιο πολύ λιγότερο.

— Τι σας ενδιαφέρει σε ένα κείμενο;

Βασικά, με ενδιαφέρει πάντα να τοποθετώ το κείμενο στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Δεν μπορείς να διαβάσεις τον Σαίξπηρ χωρίς να δεις ότι μέσα στα έργα του έχει αναφορές στην εποχή του. Ότι κάπου συνέβαλε και η λογοτεχνία της εποχής στην πρώτη αστική επανάσταση στην Αγγλία, όταν το 1642 αποκεφαλίζεται ο πρώτος βασιλιάς, καταργείται η βασιλεία, έχουμε στη συνέχεια τον Κρόμγουελ και μετά την Παλινόρθωση. στην οποία δεν αναφέρεται κανείς

— Πιστεύετε ότι οι τέχνες συμβάλουν στις κοινωνικές επαναστάσεις;

Η λογοτεχνία οπωσδήποτε. Όχι άμεσα βέβαια, αλλά είναι ένα έδαφος πάνω στο οποίο συνειδητά ή ασυνείδητα καλλιεργούνται ιδεολογίες, ιδεότυπα χαρακτήρων. Ξέρετε, μέσα στον Σαίξπηρ γίνεται δριμύτατη κριτική και βλέπει κανείς την τεράστια αλλαγή στο θεατρικό είδος όταν αποκαθίσταται η βασιλεία, πώς αλλάζει και έχουμε ένα θέατρο ανάλαφρο, το θέατρο της Παλινόρθωσης. Μάλιστα, υπάρχει ένα ποίημα που τελειώνει με το «χωρίς βασιλιά, θέατρο δεν υπάρχει».

— Στην ελληνική λογοτεχνία τι έχουμε αντίστοιχα;

Στην ελληνική λογοτεχνία αντίστοιχα ο Θεοτόκης αγγίζει το θέμα αυτών των αλλαγών. Γαιοκτήμονες που χάνουν την περιουσία τους δανείζονται από τους τοκογλύφους και εμφανίζεται ο τραπεζίτης. Βεβαίως, εμφανίζεται και στον «Γιούγκερμαν», αυτό το δουλεύω τώρα. Θέλω να γράψω για την αρνητική εικόνα του τραπεζίτη στα μυθιστορήματα. Από την Τζέιν Όστεν, που το χρήμα παίζει κεντρικό ρόλο στο έργο της, μέχρι σήμερα, που περπατάμε στον δρόμο και βλέπουμε τράπεζες και όλοι έχουμε δάνεια, ένα βιβλιάριο, μια κάρτα και αποτελεί βασικό παράγοντα στην καθημερινότητά μας.

— Και στην ευτυχία μας;

Αυτή εξαρτάται από άλλους παράγοντες, από το οικονομικό σύστημα που επιλέγει η κυβέρνηση ή υφίσταται παγκοσμίως, από το αν θα οι οι άνδρες και οι γυναίκες δουλεύουν με ίσους όρους, η ευτυχία μας εξαρτάται και από τους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες. Ένας κακομοίρης μπορεί να πάρει ένα δάνειο και να το πληρώσει τρεις φορές, ένας κάποιος άλλος μπορεί να μην το εξοφλήσει ποτέ, να μη του ζητηθεί καν.

— Στο νέο σας βιβλίο σας γράφετε για τη διαφθορά μέσα στους αιώνες. Υφίστατο πάντα ή σήμερα περισσότερο;Νομίζω ότι αυτό εξαρτάται από το πόσο συμμετέχουν οι πολίτες στα κοινά. Αν συμμετέχουν δεν μπορεί οι άρχοντες να αλωνίζουν. Παίζει ρόλο και η ιδεολογία των πολιτικών παρατάξεων. Αυτοί που απευθύνονται στους λίγους είναι πολύ φυσικό να λειτουργούν με νομοθεσίες που θα ωφελούν τους λίγους.

— Δεν υπάρχει μόνο εκεί διαφθορά, μιλώ και για τη διαστρωμάτωσή της.

Η διαφθορά ξεκινάει από πάνω, το έχει πει και ο Μακιαβέλι. Παλαιόθεν εμποτίστηκε και το κάτω. Από τότε που γίναμε κράτος, πρώτα πήγαινε στο χωριό ο υποψήφιος βουλευτής και έταζε. Μετά, όταν εξευρωπαϊστήκαμε και γίνανε τα κόμματα, αβέρτα-κουβέρτα διόριζαν στο Δημόσιο. Το είπε και ο Πάγκαλος, «μαζί τα φάγαμε». Ναι, άλλα τι έφαγες εσύ και τι έφαγα εγώ, τι πληρώνεις εσύ και τι πληρώνω εγώ; και τι φόρους πληρώνεις και τι νόμους περνάς.— Πόσο άλλαξε η πανδημία τη ζωή σας, σχεδόν δύο χρόνια τώρα; Λόγω ηλικίας, σιγά σιγά, οι δραστηριότητές μου μειώνονταν. Πριν από τον κορωνοϊό είχα μια ζωή πιο ελεύθερη, πήγαινα στο θέατρο ή σε μια συναυλία, πηγαίναμε με την παρεούλα μου να φάμε, πήγαινα σε διαλέξεις, συμμετείχα στο Ινστιτούτο Πουλαντζά. Λόγω του κορωνοϊού αυτά κόπηκαν. Έχω τρεις-τέσσερις καλούς φίλους και φίλες, νεότερους, αλλά κι αυτοί είναι κλεισμένοι. Και να θέλουν δεν μπορούν να με συντροφεύσουν, ξέρω ότι με αγαπούν, αλλά φοβούνται να έρθουν, θέλουν να με προστατεύσουν.

— Σας ενοχλεί αυτή η μοναξιά;

Είμαι πολύ ευπροσάρμοστος άνθρωπος και αν κάτι με δίδαξε η μάνα μου, είναι η υπομονή και να μη το βάζω κάτω, να μη με τρώει η μιζέρια. Δεν μου αρέσει η αυτολύπηση, δεν διανοούμαι να πω «αχ, εγώ η καημένη». Δεν μου το επιτρέπει η αξιοπρέπειά μου. Οπότε, στον αγώνα. Μου λείπουν όμως κάποια πράγματα πολύ.

— Πώς περνάτε τη μέρα σας;

Ή θα κάτσω να δουλέψω ή θα διαβάσω και αν σπάνια βρω κάνα καλό μυθιστόρημα, αν με ��νθουσιάσει, γράφω κάτι γι' αυτό. Δεν έχω πια τις δυνάμεις που είχα, κουράζονται τα μάτια μου.

— Για τα μυθιστορήματα που βγαίνουν, και είναι είναι πολλά, τι γνώμη έχετε;

Βγαίνουν πολλά μυθιστορήματα, ο καθένας έχει μέσα του ένα μυθιστόρημα. Εγώ τώρα σας μιλώ για τη ζωή μου, τις σκέψεις μου, δεν θα κάτσω να το κάνω μυθιστόρημα. Είναι κι αυτά τα εργαστήρια που διδάσκουν πώς να γράψεις θέατρο, μυθιστόρημα – είμαι εντελώς αντίθετη.Ξέρετε τι πιστεύω; Είναι άλλο να είσαι ο Μπετόβεν, ο Καβάκος, γενικά στο ύψος της κλίμακας, και άλλο να παίζεις το βιολάκι για την παρέα σου. Αυτό θα πω για τα πολλά μυθιστορήματα που τυπώνονται. Το μυθιστόρημα είναι ένα είδος που άργησε πολύ να έρθει στην Ελλάδα. Έχουμε εξαιρετική ποίηση που δεν σταμάτησε ποτέ. Από τη μια μεριά υπάρχει μια χυδαιότητα που λες «αμάν» και από την άλλη ένα ύψος με την ποίηση που έχει παραγάγει αυτός ο λαός διαχρονικά. Πριν από το μυθιστόρημα ήταν οι νουβέλες, ο Καρκαβίτσας, ο Παπαδιαμάντης, έξοχοι συγγραφείς, δεν υπήρχε το μυθιστόρημα όπως εξελίχθηκε από τον δέκατο όγδοο αιώνα και πέρα στην Αγγλία ή στη Γαλλία. Και στον κινηματογράφο το ίδιο δεν ισχύει; Είναι ο Αγγελόπουλος φυσικά, αλλά ευτυχώς βγήκε και ένας Λάνθιμος που για μένα είναι μια διάνοια και, βεβαίως, δικαιώθηκε.

— Τηλεόραση βλέπετε;

Τι να κάνω; Στήνομαι εκεί μπροστά, βάζω το φαΐ μου και βλέπω. Αλλά σκέφτομαι πόσο μας έχουν αποκτηνώσει. Κάθεσαι εκεί με την πίτσα και βλέπεις βόμβες να πέφτουν, παιδιά στα νοσοκομεία, τραγικά πράγματα και τα συναισθήματά σου η τηλεόραση τα έχει κάνει κτήνη.Στις ταινίες τουλάχιστον υπάρχει μια πλοκή και συνήθως οι κακοί τιμωρούνται. Στην τηλεόραση βλέπεις ανθρώπους να πεινάνε, να σκοτώνονται και εθίζεσαι. Από την άλλη, βλέπεις αυτό που συνέβη με το παιδί που σκότωσαν στη Θεσσαλονίκη, με τον Ζακ και παγώνεις. Δεν ξέρω αν αυτά θα έφταναν σ' εμάς χωρίς την τηλεόραση. Αλλά βέβαια για ανθρώπους της ηλικίας μου είναι και μια διασκέδαση.

— Για τον Ζακ γράψατε, πήρατε θέση, σας επηρέασε πολύ αυτό το γεγονός.

Ναι, κυρίως η βία, αυτή η αχαλίνωτη βία, η άρνηση της ελευθερίας του άλλου να επιλέγει. Γιατί, μη νομίζετε, από τότε που ήμουν κοπελίτσα υπήρχαν γκέι στο ευρύτερο περιβάλλον. Απιστία, λεσβιακοί έρωτες, όλα υπήρχαν, μόνο που συνέβαιναν κρυφά. Ήρθε μια στιγμή που δημιουργήθηκαν τα κινήματα για να μπορούν οι άνθρωποι ελεύθερα να δηλώνουν αυτό που επιθυμούν.

— Επιστρέφω πάλι στο βιβλίο σας. Ασχολείστε με τους νεόπλουτους του δέκατου έβδομου αιώνα, στους οποίους μοίραζαν οι μονάρχες προνόμια για να χτίσουν πολυτελείς κατοικίες. Αυτή η τάξη πότε δημιουργήθηκε στην Ελλάδα;

Υπήρχε μια τάξη μεγαλοαστών που είχαν class, φαινόταν η διαφορά, είχαν γούστο και μια ποιότητα. Μετά τον πόλεμο, την Κατοχή, άλλαξαν η νοοτροπία και το γούστο, βγήκε μια νέα τάξη που αυγάτισε και αν δει κάποιος φωτογραφίες από εκδηλώσεις, ήταν αυτό που λέμε «τσοκαρία». Κορυφώθηκε αυτό όταν, μετά τη Μεταπολίτευση, βγήκαν τα νέα τζάκια.

— Εννοείτε επί ΠΑΣΟΚ;

Δεν ήθελα να το πολιτικοποιήσω, αλλά τότε άρχισε η έκπτωση. Δεν σας κάνει εντύπωση που ο Παπανδρέου, ένας άνθρωπος που δίδασκε στα καλύτερα πανεπιστήμια στην Αμερική και προφανώς άκουγε και κλασική μουσική, όταν ήρθε στην Ελλάδα το 'ριξε στο ζεϊμπέκικο και στη Ρίτα Σακελλαρίου; Μια φορά δεν είχε πάει στο Ηρώδειο, δεν πήγαιναν, αυτό ήταν το πρότυπο, το μπουζούκι, το ζεϊμπέκικο.

— Θα μου πείτε ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη αρετή ενός ανθρώπου;

Η αξιοπρέπεια. Αυτό νομίζω. Και η αλληλοβοήθεια, να είναι εκεί για τους άλλους, να σκέφτεται τον άλλο, να βοηθάει.

Αργυρώ Μποζώνη LIFO

#LIFO #Athens #Greece #Αθήνα #Τζίνα Πολίτη

0 notes

tabularasagr · 1 year

Text

"Παρουσίαση του βιβλίου του απόφοιτου σπουδαστή της σχολής "Tabula Rasa", Ιωακείμ Ιωακειμίδη, «Μία Ζωή – Το ημερολόγιο δύο παιδιών», στο βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone".

0 notes

maxmaggreece · 1 year

Text

Εμμανουήλ Ξάνθος: ο εμπνευστής της Φιλικής Εταιρείας

Πηγή εικόνας: users.sch.gr Ο Εμμανουήλ Ξάνθος υπήρξε ο εμπνευστής και ένα από τα τρία ιδρυτικά μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Ήταν σημαντικός έμπορος και γραμματικός της εποχής του, ενώ η συμμετοχή του στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει θεωρηθεί υψίστης σημασίας. Πληροφορίες για τη ζωή και την επαναστατική του δράση μαθαίνουμε από τα Απομνημονεύματά του τα όποια δημοσιεύει το 1845. Ο έμπορος Εμμανουήλ Ξάνθος Ο Εμμανουήλ Ξάνθος γεννήθηκε στην Πάτμο το 1772, όπου παρέμεινε για 20 χρόνια. Φοίτησε στην Πατμιάδα Σχολή και σε ηλικία 20 ετών κατευθύνθηκε πρώτα προς τη Σμύρνη και έπειτα προς την Τεργέστη της Ιταλίας. Η Ιταλία αποτελούσε ένα μέρος όπου αρκετοί Πάτμιοι άκμαζαν στο εμπόριο και έτσι επιδόθηκε και ο ίδιος σε αυτό για περίπου 18 χρόνια. Λόγω του επαγγέλματός του ταξίδεψε πάρα πολύ. Μετά την Τεργέστη, το 1810, εγκαταστάθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας με προφανή σκοπό να μαθητεύσει κοντά σε Έλληνες εμπόρους. Κατάφερε λοιπόν και δούλεψε εκεί ως γραμματικός του σημαντικού εμπόρου Βασιλείου Ξένη. Δεν έμεινε όμως για πολύ, αφού το 1812 αναγκάστηκε να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη για εμπορικές υποθέσεις του Ξένη. Η Κωνσταντινούπολη όμως αποτέλεσε σημαντικό σταθμό για τη μετέπειτα πορεία του Ξάνθου, αφού εκεί ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με ηπειρώτες εμπόρους. Όπως έδειξε η Ιστορία, οι μετέπειτα σύντροφοί του στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, Αθανάσιος Τσακάλωφ και Νικόλαος Σκουφάς, είχαν ηπειρωτική καταγωγή. Ο επόμενος χρόνος θα βρει τον Ξάνθο στην Πρέβεζα και την Πάργα, με σκοπό την αγορά ελαιόλαδου και από εκεί θα ταξιδέψει στη Λευκάδα, όπου θα μυηθεί στον τεκτονισμό.

Πηγή εικόνας: www.alfavita.gr Από τον οραματισμό στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας Αφού επέστρεψε στην Οδησσό, μετά το ηπειρωτικό του ταξίδι το 1813, γνωρίστηκε με τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και το Νικόλαο Σκουφά. Όπως γράφει και ο ίδιος στα Απομνημονέυματά του «κατά τας αρχάς του Νοεμβρίου 1813 εγνωρίσθη και συνεφιλιώθη μετά του Νικολάου Σκουφά και Αθανασίου Τσακάλωφ, εις μίαν δε συναναστροφήν το 1814 συζητούντες τα της καταστάσεως της Πατρίδος, ��ίπτουν την ιδέαν της ιδρύσεως της Φιλικής Εταιρείας και επιδίδονται εις την εκτέλεσιν της μεγάλης εκείνης αποφάσεως». Από τα παραπάνω καταγεγραμμένα λοιπόν συνάπτουμε το συμπέρασμα ότι οι τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1813 και τον επόμενο χρόνο, χωρίς να είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία , ίδρυσαν τη μυστική οργάνωση, σκοπός της οποίας ήταν η απελευθέρωση και η κοινωνική αποκατάσταση της υπόδουλης Ελλάδας. Ο ίδιος είχε ήδη οραματιστεί τη δημιουργία μιας μυστικής οργάνωσης. Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισαν οι φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης με τις οποίες είχε έρθει σε επαφή όσο ζούσε στην Οδησσό. Ταυτόχρονα, η μύησή του στον τεκτονισμό αποτέλεσε σημαντικό σημείο επίδρασης, ιδίως στη δομή και το συνωμοτικό χαρακτήρα που είχε η οργάνωση. Στα Απομνημονέυματά του αναφέρει το γεγονός της μύησής του και επιδιώκει να συνδέσει και ο ίδιος την τεκτονική ιδιότητά του με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας. Επομένως, η Εταιρεία ιδρύεται το 1814 στην Οδυσσό, με ιδρυτικά της μέλη τους Εμμανουήλ Ξάνθο, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ. Το πρώτο διάστημα όμως, δεν φαίνεται να συμβαίνουν σημαντικές διεργασίες στο επίπεδο της συνωμοτικής δραστηριότητας, λόγω κυρίως οικονομικών δυσκολιών. Έτσι, ο Ξάνθος αποφασίζει να μεταβεί πάλι στην Κωνσταντινούπολη ώστε να εργαστεί και έτσι να ενισχύσει οικονομικά την οργάνωση. Εκεί, θα βρεθεί στον εμπορικό οίκο του Μυτιληνιού εμπόρου και αργότερα δραστήριου Φιλικού, Παλαιολόγου Λεμονή. Σύμφωνα με πηγές, το κατάστημά του έγινε αργότερα η μυστική έδρα της Φιλικής Εταιρείας. Ο κύκλος της οργάνωσης θα αρχίσει να διευρύνεται εκείνο το διάστημα με την εισδοχή νέων μελών, όπως του Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου (1816), του Αθανασίου Σέκερη (1818) κ.ά.

Πηγή εικόνας: http://www.diakonima.gr Προς την αναζήτηση αρχηγού της οργάνωσης Ο Εμμανουήλ Ξάνθος, λόγω της διαμονής του στην Κωνσταντινούπολη, εμφανίζεται αρχικά αποστασιοποιημένος από τα δρώμενα της Εταιρείας. Ωστόσο, στην Οδησσό ο Σκουφάς ορίζει τον Ιθακήσιο Φιλικό Νικόλαο Γαλάτη μέλος της Υπέρτατης Αρχής και του αναθέτει να πλησιάσει τον Ιωάννη Καποδίστρια και να του προτείνει την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας. Αυτό θα γίνει όπως γνωρίζουμε, αλλά ο Καποδίστριας θα αρνηθεί, ενώ λίγο αργότερα ο Γαλάτης θα βρει τραγικό και αινιγματικό θάνατο. Αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν το 1816. Ωστόσο, ο Ξάνθος δεν είχε εγκαταλείψει τη Φιλική Εταιρεία και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη ώστε να ξεκινήσουν τα συνωμοτικά σχέδια και να μυήσουν και άλλα μέλη στην Εταιρία. Κατά τη διάρκεια μιας σύσκεψης των μελών το 1818 στην Κωνσταντινούπολη, ανατίθεται στον Ξάνθο η προεργασία για την αναζήτηση μιας προσωπικότητας άξιας να αναλάβει την αρχηγία του αγώνα. Έτσι, ο Ξάνθος αρχίζει και πάλι να ταξιδεύει κατευθυνόμενος πρώτα προς την Θεσσαλία, με την εντολή να παραλάβει συστατικές επιστολές από τον «Φιλικό» Άνθιμο Γαζή και έπειτα προς τη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τους «Φιλικούς» Αντώνιο Κομιζόπουλο και Νικόλαο Πατσιμάδη, με τους οποίους οργάνωσε σύσκεψη για την προπαρασκευή της Επανάστασης και την κάθοδο του Ιωάννη Βαρβάκη στο Αιγαίο. Τον Ιανουάριο του 1820 ο Ξάνθος θα φτάσει στην Πετρούπολη με σκοπό να επισκεφθεί τον Έλληνα υφυπουργό Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας, Ιωάννη Καποδίστρια, σε μια δεύτερη προσπάθεια να πεισθεί και να αναλάβει την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας. Ο Καποδίστριας όμως θα αρνηθεί και πάλι την αρχηγία, προφασιζόμενος την επίσημη θέση που κατείχε στη ρωσική κυβέρνηση. Έτσι, ο Ξάνθος θα αποφασίσει αυτοβούλως να προσφέρει τη θέση στον Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος δέχτηκε προθύμως την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας και μαζί με τον Ξάνθο ίδρυσαν την «Εθνική Κάσσα» (Ταμείο), για την οικονομική ενίσχυση του προετοιμαζόμενου Αγώνα. Ο δρόμος προς την Επανάσταση Σύμφωνα με τον σχέδιο του Υψηλάντη, ο Ξάνθος, την 1η Οκτωβρίου 1820, θα βρεθεί στο Ισμαήλιο της Βεσσαραβίας, όπου είχαν συγκεντρωθεί και πολλοί άλλοι σημαίνοντες Φιλικοί και όπου καταστρώθηκε το οριστικό σχέδιο της εξέγερσης. Το σχέδιο προέβλεπε την έκρηξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και δευτερεύουσες θα ήταν οι ενέργειες στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και την Κωνσταντινούπολη. Είναι φανερό όμως ότι στην πορεία προς την κορύφωση το σχέδιο άλλαξε. Ο Υψηλάντης αντί να κατευθυνθεί προς την Τεργέστη και από εκεί προς την Πελοπόννησο, παρέτεινε την παραμονή του στο Κισνόβι, και ο Ξάνθος, ενεργώντας κατόπιν εντολής του Υψηλάντη, κάλεσε τον Τσακάλωφ και τον Αναγνωστόπουλο από την Πίζα στο Κισνόβι, αντί να τους κατευθύνει προς τον Μόριά. Προφανώς επρόκειτο για αλλαγή του σχεδιασμού εν αγνοία του Παπαφλέσσα και έτσι αντί για την έκρηξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, ο Υψηλάντης επιχείρησε να δημιουργήσει επαναστατικό κίνημα στις Ηγεμονίες με τη σύμπραξη των τοπικών πληθυσμών. Έτσι, ο επικεφαλής της στρατιωτικής δύναμης θα διαβεί τον ποταμό Προύθο αλλά αργότερα θα υποστεί την οδυνηρή ήττα στο Δραγατσάνι (7 Ιουνίου 1821).

Η εξέγερση στη Μολδοβλαχία - Πηγή εικόνας: http://ebooks.edu.gr Η πορεία του Ξάνθου μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης Μετά την αποτυχία του κινήματος στη Μολδοβλαχία και τη φυλάκιση του Υψηλάντη από τους Αυστριακούς, ο Ξάνθος εγκαταλείπει τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και ταξιδεύει στα κέντρα των ελληνικών παροικιών, αναλαμβάνοντας την προσπάθεια για εξασφάλιση οικονομικής ενίσχυσης του Αγώνα, που είχε ήδη αρχίσει στην Ελλάδα. Στη συνέχεια θα μεταφερθεί στην Τρίπολη όπου θα προσπαθήσει να πείσει τον Δημήτριο Υψηλάντη να οργανώσουν την απόδραση του κρατούμενου Αλεξάνδρου Υψηλάντη. Μετά την άρνηση όμως του πρώτου, ο Ξάνθος θα επιστρέψει στην Πελοπόννησο και θα πάρει μέρος στην Επανάσταση. Λίγο πριν την άφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα (Ιανουάριος 1828), ο Ξάνθος θα αναχωρήσει για το Βουκουρέστι, όπου θα αποσυρθεί και θα ιδιωτεύσει. Από τα Απομνημονεύματά του μαθαίνουμε ότι ήταν παντρεμένος με τη Σεβαστή, με την οποία είχε αποκτήσει τουλάχιστον δύο αρσενικά παιδιά, τον Νικόλαο και τον Περικλή. Το 1837 θα επιστρέψει στην Ελλάδα λόγω της ανοιχτής έχθρας που είχε πλέον με τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο με σκοπό να αποκαταστήσει τη φήμη του. Το 1845, όπως ανέφερα και παραπάνω, θα δημοσιεύσει τα Απομνημονεύματά του, τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή πληροφοριών για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας, καθώς κανείς από τους άλλους δυο πρωτεργάτες, ο Νικόλαος Σκουφάς και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, δεν έτυχε να αφήσουν παραπλήσιας μορφής κείμενο. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος πέθανε στην Αθήνα στις 29 Νοεμβρίου 1851 όταν αποχωρώντας από τη Βουλή έπεσε από τη σκάλα και τραυματίστηκε θανάσιμα. Κηδεύτηκε με τιμές στρατηγού και θάφτηκε στο Α’ Νεκροταφείο όπου και σήμερα ο τάφος του.

Άγαλμα Εμμανουήλ Ξάνθου στην Πλατεία Φιλικής Εταιρείας στο Κολωνάκι - Πηγή εικόνας: http://www.athenssculptures.com Ακολουθεί βίντεο σχετικά με την οργάνωση της Φιλικής Εταιρίας: Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: "Εμμανουήλ Ξάνθος". Ανακτήθηκε από: el.wikipedia.org. Τελευταία πρόσβαση: 27/11/2022. "Εμμανουήλ Ξάνθος". Ανακτήθηκε από: www.sansimera.gr. Τελευταία πρόσβαση: 27/11/2022. - "Εμμανουήλ Ξάνθος". Ανακτήθηκε από: www.patmosweb.gr. Τελευταία πρόσβαση: 27/11/2022. - "Ξάνθος Εμμανουήλ (1772-1851)". Ανακτήθηκε από: argolikivivliothiki.gr. Τελευταία πρόσβαση: 27/11/2022. Read the full article

0 notes

clevernews · 2 years

Text

«Legends»

Την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα παρουσιάζει ο Καναδός καλλιτέχνης Andre Monet, η οποία εγκαινιάζεται στην γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στην οδό Σκουφά στις 14 Νοεμβρίου, με τίτλο “Legends”. Ο Andre Monet αγαπά ιδιαίτερα την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό. Θα είναι μάλιστα παρών στα εγκαίνια της έκθεσης, καθώς έχει μετακομίσει τους τελευταίους έξι μήνες, μαζί με την ελληνικής καταγωγής…

View On WordPress

#Home

0 notes

maxmaggr · 2 years

Text

Τα 10 καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα: η γευστική "dream-team"

Και ξαφνικά βρέθηκες στην Καρδίτσα! Αφού απολαύσεις την όμορφη θεσσαλική πόλη ή εξερευνήσεις ενδελεχώς τα άκρως ενδιαφέροντα και ουκ ολίγα αξιοθέατα που βρίσκονται κοντά της, οφείλεις στον εαυτό σου αλλά και στη γαστρονομική παράδοση της, να δείξεις την ίδια ερευνητική προσοχή και ως προς τις ταβέρνες που θα στεγάσουν τις γευστικές σου εμπειρίες. Από την άλλη, αν οι "περιπετειώδεις" σου επιθυμίες έχουν εξαντληθεί στο sightseeing, τσέκαρε με τη μία τα 10 καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα, ελεγμένα και συγκεντρωμένα, ώστε να αφήσεις κατά μέρος τις έρευνες και να πας κατευθείαν για φαγητό! Τα 10 κορυφαία εστιατόρια στην Καρδίτσα: διαλέγεις και παίρνεις! 1. Απόμερο: το πιο "hot" hotspot για φαγητό στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Επισκόπου 47 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Μπατζίνα, Χοιρινά φιλετάκια με σάλτσα από vinsanto - Εύρος Τιμών: 20€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Ξέχνα το όνομα αφού το εστιατόριο Απόμερο μόνο απόμερο δεν είναι. Μία από τις celebrity γαστρονομικές προσθήκες της πόλης -και όχι αδίκως-, το Απόμερο δεν θεωρείται απλά ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Απόδειξη αυτού οι φανατικοί θαμώνες που διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα απλά για να απολαύσουν ένα εξαίσιο γεύμα είτε στη ζεστή, παραδοσιακή όσο και elegant εσωτερική σάλα είτε στον παραμυθένιο κήπο του. Από τις πιο απλές συνταγές (αυγά μάτια πάνω σε χωριάτικο λουκάνικο, μπουρέκια μελιτζάνας, κολοκυθοκεφτέδες, παϊδάκια, αρνάκι ρεβυθάδα) μέχρι τα πιο ψαγμένα πιάτα (short ribs, αχνιστές γαρίδες, χοιρινά φιλετάκια με σάλτσα από vinsanto) τη μπατζίνα και τις υπόλοιπες χειροποίητες πίτες και τα υπέρ-γευστικά επιδόρπια (cheesecake σε versions πολλές, ραβανί, γαλατόπιτα παγωτό, τάρτα λεμονιού και πάει λέγοντας), η κουζίνα του Απόμερου είναι ένα top 10 από μόνη της! 2. Το στέκι της κυρά-Γιώτας: τα καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα - η "τσιπουρό-version" - Διεύθυνση: Ιεζεκιήλ 19 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Γλυκόξινη φακελωμένη, Σαγανάκι του ψαρά - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/kuragiwta/ Όταν το ζητούμενο είναι καλό τσίπουρο και ακόμα καλύτεροι μεζέδες, το στέκι της κυρά-Γιώτας είναι ο αυτονόητος προορισμός. Με συχνές live μουσικές καταστάσεις, μερακλίδικα πιάτα και πάνω απ' όλα κέφι και καλή διάθεση, το μόνο βέβαιο είναι πως το στέκι της κυρά-Γιώτας θα στεγάσει κάποιες από τις πιο διασκεδαστικές γευστικές σου στιγμές στην Καρδίτσα. Προσεγμένη και homey, καθαρά ρετρό διακόσμηση πλαισιώνει έναν κατάλογο που περιλαμβάνει αρκετά ενδιαφέρουσες επιλογές τσίπουρου και ούζου αλλά και πρώτης τάξεως "μεζεκλίκια", από σαγανάκια, μελιτζάνες και μπουγιουρντί μέχρι γαριδομακαρονάδες, μπακαλιάρο σκορδαλιά, χοιρινά μενταγιόν και τη famous σαλάτα της κυρά-Γιώτας. 3. 18 γράδα: ένα πιο σύγχρονο μεζεδοπωλείο ανάμεσα στα κορυφαία εστιατόρια στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Σκουφά 4 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Burger 18 γράδα, Κεφτεδάκια με φέτα - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/18grada.karditsa/ Το 18 γράδα είναι το εστιατόριο που έχει κρατήσει τα πάντα από τη λογική του μεζεδοπωλείου, έχει επενδύσει στο αίσθημα της παραδοσιακής ταβέρνας αλλά παράλληλα, της έχει δώσει μια εντελώς σημερινή μορφή. Με έξυπνες και εμπνευσμένες λεπτομέρειες, το 18 γράδα είναι ένα από τα εστιατόρια στην Καρδίτσα που πραγματικά αξίζει το ενδιαφέρον σου. Δε θα μείνεις ασφαλώς στην αισθητική του. Με άλλο τόσο δημιουργική πνοή στα πιάτα του, θα σου σερβίρει καβουροδαγκάνες και κεφτεδάκια με φέτα, εξαιρετικά κρέατα σχάρας και θαλασσινά αλλά και απίστευτο μοσχαράκι γιαουρτλού και burger 18 γράδα. 4. Ψeatόπολις: το "meating place" σου στην πόλη - Διεύθυνση: Βότση 2 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Καραμελωμένη πανσέτα, Μπιφτέκι γεμιστό - Εύρος Τιμών: 25€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com Για κρεατοφαγικές κορυφαίες στιγμές ένα είναι το place-to-be. Το Ψeatόπολις έχει φύγει έτη φωτός μακριά από το κλασικό ψητοπωλείο και σου ετοιμάζει με μεράκι και μαεστρία περισσή τα κρέατα της καρδιάς σου, plus πιο εξεζητημένες επιλογές. Καραμελωμένη πανσέτα και κότσι τρομερό, rib-eye και αρνίσιο κοντοσούβλι και άλλα πολλά και εξίσου λαχταριστά -δικής τους παραγωγής παρακαλώ- είναι μερικά απ' αυτά που θα σε ψήσουν για το Ψeatόπολις! 5. Bistrot Άρνη: η πιο ιδιαίτερη πρόταση για φαγητό στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Καραϊσκάκη 4 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Διεθνής - Signature Πιάτα: Λαχανοντολμάδες με γέμιση σφυρίδας, Αποδομημένη κρεατόπιτα - Εύρος Τιμών: 25€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/bistrotarni Tο ίδιο το κτίριο που το στεγάζει θα ήταν από μόνο του ίσως αρκετό για να σε προσελκύσει. Το υπέροχο, νεοκλασικής φιλοσοφίας κτίσμα που θα σε ταξιδέψει απευθείας στις παριζιάνικες συνοικίες, κρύβει ωστόσο κι ένα εσωτερικό που θα σε εντυπωσιάσει στον ίδιο βαθμό, με σαφώς ευρωπαϊκό αέρα και σύγχρονες πινελιές, αλλά και έναν κατάλογο που κινείται σε γκουρμέ μονοπάτια με διεθνείς προορισμούς. Λαχανοντολμάδες με γέμιση σφυρίδας, οσομπούκο και μυλοκόπι σε σάλτσα ρόκας, μοσχαρίσιο καρπάτσιο και αποδομημένη κρεατόπιτα είναι κάποιες από τις fusion προτάσεις του ενώ στα συν του Bistrot Άρνη συγκαταλέγονται αναμφίβολα τα εξίσου δημιουργικά επιδόρπια αλλά και η πλήρως ενημερωμένη wine list του. 6. Μικρό παλάτι: το φαγητό στην Καρδίτσα σε "royal" καταστάσεις - Διεύθυνση: Υψηλάντου 78 - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Πουγκί 3 κρεάτων, Μπιφτέκι γεμιστό - Εύρος Τιμών: 22€-28€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Το εστιατόριο Μικρό Παλάτι σίγουρα μικρό δε θα το πεις. Ο χώρος απλώνεται ανενδοίαστα σε 3 ορόφους ενώ, καιρού επιτρέποντος, θα βρεις τα τραπεζάκια και στην απέναντι πλατεΐτσα. Αφού επιλέξεις, λοιπόν, το τραπέζι σου, θα περάσεις ανεμπόδιστα στο...ψητό που θα σου έρθει και σε ποικιλία μεγάλη αλλά και φροντισμένο αναλόγως. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως εδώ θα βρεις από εξαιρετικό μπιφτέκι και κότσι χοιρινό μέχρι περιποιημένες μακαρονάδες, μοσχαράκι στο πήλινο και πουγκί 3 κρεάτων. Μία από τις πλέον δημοφιλείς και κεντρικές προτάσεις για φαγητό στην Καρδίτσα, λοιπόν, προσφέρει γαστρονομικές απολαύσεις...βασιλικού επιπέδου! 7. Μπακάλικο: ένα μπακάλικο ξεχωρίζει περήφανα ανάμεσα στα κορυφαία εστιατόρια στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Ηρακλείτου 7 - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Σαλάτα μπακάλικο, Συκωτάκια - Εύρος Τιμών: 15€-25€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Ποιος είπε ότι το καλό φαγητό πρέπει να είναι "γκουρμεδιά"; Ποιος μπορεί να απορρίψει τις πατροπαράδοτες συνταγές, τους κλασικούς μεζέδες και τις πλέον comfort γεύσεις; Και κυρίως ποιος μπορεί να αντισταθεί σε έ��α περιποιημένο εστιατόριο που είναι μια πραγματική αναβίωση του περιβόητου "Ζήκου" και της ταβερνο-φιλοσοφίας του; Έχοντας όλα αυτά κατά νου, η ομάδα του Μπακάλικου δημιούργησε ένα μαγαζί όνομα και πράγμα, που συγκεντρώνει την αγάπη και την προσοχή των μερακλήδων της περιοχής αλλά και όσων έχουν την εξυπνάδα να το δοκιμάσουν. Κι αν αναρωτιέσαι τι ακριβώς θα φας εδώ, η απάντηση είναι "μόνο τα καλύτερα". Νόστιμοι μεζέδες και πιάτα που δε σνομπάρουν ξηρά και θάλασσα θα συνοδεύσουν το τσίπουρο ή το κρασί σου, συνθέτοντας ένα από τα πιο αυθεντικά γεύματα που θα χαρείς στην Καρδίτσα. 8. La Madonnina: η τοπ ιταλική πρόταση της πόλης - Διεύθυνση: Πεζόδρομος Σκουφά 5 - Είδος κουζίνας: Ιταλική - Signature Πιάτα: Πίτσα calabrese piccante, Νιόκι τέσσερα ιταλικά τυριά & λάδι τρούφας - Εύρος Τιμών: 18€-25€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/lamadonninakarditsa/ Η πιο ολοκληρωμένη ιταλική πρόταση της πόλης ακούει αναμφίβολα στο όνομα La Madonnina. Με ένα άρτι αφιχθέν εξ' Ιταλίας μενού και έναν χώρο που σε ταξιδεύει πάραυτα στη γείτονα χώρα, το εστιατόριο La Madonnina δεν θα μπορούσε να λείπει από τα 10 τοπ εστιατόρια στην Καρδίτσα. Αφέσου στην επιτομή του cosiness που αποτελεί τη σάλα του, η οποία θα σε βάλει άμεσα σε mood φινετσάτου, ιταλικού σπιτιού, και επιδώσου χωρίς δεύτερη σκέψη στην ιταλική μεζεδο-εκδοχή, τα antipasti (καρπάτσιο, μπουράτα, σκορδόψωμα αλλά και νιόκο φρίττο -τηγανητή ζύμη πίτσας-) προτού "παλέψεις" με τις αναρίθμητες και απίστευτα λαχταριστές πίτσες, τα καλτσόνε, τις μετρημένες αλλά εξίσου πρωταγωνίστριες μακαρονάδες και φυσικά τα σπιτικά dolci, τα δελεαστικότατα, πάλι "ιταλοφερμένα" επιδόρπια. 9. Γκέκας: τα πιο φρέσκα ψάρια σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 3 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Φρέσκο ψάρι, Γαριδομακαρονάδα - Εύρος Τιμών: 22€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Για φρέσκο ψάρι και μεζέδες λαχταριστούς, ο Γκέκας φαίνεται πως είναι ο expert στην περιοχή της Καρδίτσας. Τσιπουράδικο και μεζεδοπωλείο, φροντίζει παράλληλα με το τσιμπολόγημα, να σου σερβίρει και το φρέσκο το ψαράκι σου αλλά και το κρεατικό σου, αν μετά τον πρώτο γύρο, η όρεξή σου αρχίζει να ψάχνει δρόμους κρεατοφαγικούς. Καβουρόψιχα και χειροποίητα μπουρεκάκια, handmade ψαροκροκέτες, μπακαλιάρος και γαριδομακαρονάδα φέρνουν τις γεύσεις και τη μυρωδιά της θάλασσας ένα βήμα πιο κοντά στην ηπειρωτική Καρδίτσα. 10. Βογιατζής: το καλύτερο φαγητό στην Καρδίτσα απέχει 3 χλμ από το κέντρο της - Διεύθυνση: Καρδιτσομαγούλα - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Πάπια με καβουρμά, Αρνάκι με σπανάκι - Εύρος Τιμών: 15€-22€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/tavernavogiatzis/ Δε θα σου πάρει πάνω από 5 λεπτά να βρεθείς στη γειτονική Καρδιτσομαγούλα. Θα χρειαστείς μόνο 5 λεπτά από το χρόνο σου για να φτάσεις στο διπλανό χωριό και το φαγητό που θα απολαύσεις θα αξίζει κάθε ένα από τα χιλιόμετρα που θα διανύσεις μέχρι τον προορισμό σου. Εκεί, λοιπόν, θα σε περιμένει ο Βογιατζής, η περιβόητη ταβέρνα που προσελκύει επισκέπτες ακόμα και από τη μακρινή πρωτεύουσα. Πέτρα, ξύλο και ένα πελώριο τζάκι σε συνδυασμό με έναν καταπράσινο κήπο για τις ημέρες που η θερμοκρασία τραβά την ανιούσα αποτελούν τη συνταγή της επιτυχίας, η οποία επιστεγάζεται με το παραδοσιακό αλλά και σωστά επιμελημένο μενού. Πάπια με καβουρμά (σπεσιαλιτέ της περιοχής), χειροποίητες πίτες, φραγκόκοτα στιφάδο, αρνάκι με σπανάκι και σούπα ζυγούρι είναι κάποια από τα πλέον δελεαστικά πιάτα του. Πάμε στοίχημα ότι αποκλείεται να σου πάει καρδιά να πεις όχι έστω και σε ένα απ' αυτά! Read the full article

0 notes

ritsmas · 5 years

Link

«Μαρέγκα από Σπίτι» ή αλλιώς, Η πάβλοβα της πόλης Ενα τεράστιο καλάθι με συννεφένιες μαρέγκες με κοιτάει με νόημα. Η Μπόνα μόλις το ακούμπησε στον πάγκο. Στην Σκουφά, φροντίστε να κάνετε μια στάση στον αριθμό 56. Θα εκπλαγείτε απ' την γλυκύτητά του

#σκουφά

0 notes

silezukuk · 6 years

Photo

Pop Eleven, δισκάδικο / σακούλα με σήμα σχεδιασμένο από τον Πάνο Κουτρουμπούση [ ; ] / [***] // “το 11 του ονόματος [pop eleven], το είχαν πάρει από το τρίτο κομμάτι «The Eleven» που υπάρχει δεύτερο στη δεύτερη πλευρά στο διπλό των Grateful Dead, το ‘Live/Dead’.” / [***]

#pop 11 #pop eleven #πάνος κουτρουμπούσης #τάσος φαληρέας #αδελφοί φαληρέα #οδός σκουφά #κολωνάκι #70s #γρηγόρης φαληρέας

3 notes · View notes

alatismeni-theitsa · 3 years

Photo

Kolonaki, Athens, Greece 1920s, Skoufa street. Δεκαετία του 1920. Κολωνάκι. Οδός Σκουφά, στο ύψος της οδού Λυκαβηττού.

The same street today:

#greece in photos #vintage #greek history #athens #black and white #1920 #neoclassicism #neoclassical #Greek architecture

33 notes · View notes

spyskrapbook · 3 years

Photo

«Πλατεία Κολωνακίου», Κολωνάκι, Αθήνα _ Αρχιτέκτονες: Σουζάνα και Δημήτρης Αντωνακάκης _ Φωτογραφίες: Σπύρος Καπρίνης [02.08.2021].

«Η καρδιά της αριστοκρατικής συνοικίας Κολωνάκι είναι μία από τις πιο γνωστές ελληνικές πλατείες, η Πλατεία Κολωνακίου. Σχεδιάστηκε το 1870 και αργότερα μετονομάστηκε σε Πλατεία Φιλικής Εταιρίας προς τιμήν της οργάνωσης. Σε σημείο της πλατείας είναι τοποθετημένες οι προτομές των Φιλικών Σκουφά, Τσακάλωφ και Ξάνθου. Ο “μπιντές” της δεκαετίας του ’60, όπως ήταν γνωστή τότε η πλατεία, είναι σήμερα ένα νησί ανάμεσα σε ακριβά καταστήματα, δημοφιλή καφέ, πολυσύχναστα μπαρ και πολυτελή εστιατόρια. Οι αρχιτέκτονες Σουζάνα και Δημήτρης Αντωνακάκης ανάλαβαν τον τελευταίο ανασχεδιασμό της πλατείας.»

https://www.trip2athens.com/el/see-n-do/attractions/squares/attraction-138/#tab-1

http://www.yolkstudio.gr/sitegr/files/kolonakisq.pdf

https://www.kathimerini.gr/culture/197024/kolonaki-i-plateia-poy-dichase-tin-athina/

#Πλατεία Κολωνακίου #Κολωνάκι #Αθήνα #Σουζάνα και Δημήτρης Αντωνακάκης #Σπύρος Καπρίνης #2021

1 note · View note

astratv · 1 year

Text

Σε κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης κηρύχτηκε ο Δήμος Νικολάου Σκουφά

Σε κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης κηρύχτηκε ο Δήμος Νικολάου Σκουφά καθώς το αίτημ�� της Δημοτικής Αρχής να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες των καταστροφών που προκάλεσαν τα ακραία καιρικά φαινόμενα τα οποία σημειώθηκαν στις 11 Δεκεμβρίου, έγινε δεκτό. Αίτημα για κήρυξη του Δήμου Ν. Σκουφά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης Η εν λόγο κήρυξη, για την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών και τη διαχείριση των…

View On WordPress

#ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΚΟΥΦΑ

0 notes

aboutskin37-blog · 4 years

Link

Δερματολογικό ιατρείο Βασιλική Καραμποΐκη Σκουφά 21, Κολωνάκι

ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ

#ΜΕΛΑΝΩΜΑ

1 note · View note

globalviewgr · 5 years

Text

Στην Σκουφά, φροντίστε να κάνετε μια στάση στον αριθμό 56. Θα εκπλαγείτε απ' την γλυκύτητά του

«Μαρέγκα από Σπίτι» ή αλλιώς, Η πάβλοβα της πόλης

Ενα τεράστιο καλάθι με συννεφένιες μαρέγκες με κοιτάει με νόημα. Η Μπόνα μόλις το ακούμπησε στον πάγκο. Πιάνει στον αέρα το ειδύλλιο που εξελίσσεται ανάμεσα σε εμένα και τις μαρέγκες. «Περίμενε», λέει και βουτάει μια πάβλοβα από τη βιτρίνα. Την πασπαλίζει με χειροποίητη σάλτσα φράουλας που έφτιαξε το ίδιο πρωί και μου τη σερβίρει μέσα σε ένα…

View On WordPress

#μαρέγκα από σπίτι #πάβλοβα #Σκουφά

0 notes

maxmaggreece · 2 years

Text

Τα 10 καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα: η γευστική "dream-team"

Και ξαφνικά βρέθηκες στην Καρδίτσα! Αφού απολαύσεις την όμορφη θεσσαλική πόλη ή εξερευνήσεις ενδελεχώς τα άκρως ενδιαφέροντα και ουκ ολίγα αξιοθέατα που βρίσκονται κοντά της, οφείλεις στον εαυτό σου αλλά και στη γαστρονομική παράδοση της, να δείξεις την ίδια ερευνητική προσοχή και ως προς τις ταβέρνες που θα στεγάσουν τις γευστικές σου εμπειρίες. Από την άλλη, αν οι "περιπετειώδεις" σου επιθυμίες έχουν εξαντληθεί στο sightseeing, τσέκαρε με τη μία τα 10 καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα, ελεγμένα και συγκεντρωμένα, ώστε να αφήσεις κατά μέρος τις έρευνες και να πας κατευθείαν για φαγητό! Τα 10 κορυφαία εστιατόρια στην Καρδίτσα: διαλέγεις και παίρνεις! 1. Απόμερο: το πιο "hot" hotspot για φαγητό στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Επισκόπου 47 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Μπατζίνα, Χοιρινά φιλετάκια με σάλτσα από vinsanto - Εύρος Τιμών: 20€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Ξέχνα το όνομα αφού το εστιατόριο Απόμερο μόνο απόμερο δεν είναι. Μία από τις celebrity γαστρονομικές προσθήκες της πόλης -και όχι αδίκως-, το Απόμερο δεν θεωρείται απλά ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Απόδειξη αυτού οι φανατικοί θαμώνες που διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα απλά για να απολαύσουν ένα εξαίσιο γεύμα είτε στη ζεστή, παραδοσιακή όσο και elegant εσωτερική σάλα είτε στον παραμυθένιο κήπο του. Από τις πιο απλές συνταγές (αυγά μάτια πάνω σε χωριάτικο λουκάνικο, μπουρέκια μελιτζάνας, κολοκυθοκεφτέδες, παϊδάκια, αρνάκι ρεβυθάδα) μέχρι τα πιο ψαγμένα πιάτα (short ribs, αχνιστές γαρίδες, χοιρινά φιλετάκια με σάλτσα από vinsanto) τη μπατζίνα και τις υπόλοιπες χειροποίητες πίτες και τα υπέρ-γευστικά επιδόρπια (cheesecake σε versions πολλές, ραβανί, γαλατόπιτα παγωτό, τάρτα λεμονιού και πάει λέγοντας), η κουζίνα του Απόμερου είναι ένα top 10 από μόνη της! 2. Το στέκι της κυρά-Γιώτας: τα καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα - η "τσιπουρό-version" - Διεύθυνση: Ιεζεκιήλ 19 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Γλυκόξινη φακελωμένη, Σαγανάκι του ψαρά - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/kuragiwta/ Όταν το ζητούμενο είναι καλό τσίπουρο και ακόμα καλύτεροι μεζέδες, το στέκι της κυρά-Γιώτας είναι ο αυτονόητος προορισμός. Με συχνές live μουσικές καταστάσεις, μερακλίδικα πιάτα και πάνω απ' όλα κέφι και καλή διάθεση, το μόνο βέβαιο είναι πως το στέκι της κυρά-Γιώτας θα στεγάσει κάποιες από τις πιο διασκεδαστικές γευστικές σου στιγμές στην Καρδίτσα. Προσεγμένη και homey, καθαρά ρετρό διακόσμηση πλαισιώνει έναν κατάλογο που περιλαμβάνει αρκετά ενδιαφέρουσες επιλογές τσίπουρου και ούζου αλλά και πρώτης τάξεως "μεζεκλίκια", από σαγανάκια, μελιτζάνες και μπουγιουρντί μέχρι γαριδομακαρονάδες, μπακαλιάρο σκορδαλιά, χοιρινά μενταγιόν και τη famous σαλάτα της κυρά-Γιώτας. 3. 18 γράδα: ένα πιο σύγχρονο μεζεδοπωλείο ανάμεσα στα κορυφαία εστιατόρια στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Σκουφά 4 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Burger 18 γράδα, Κεφτεδάκια με φέτα - Εύρος Τιμών: 15€-20€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/18grada.karditsa/ Το 18 γράδα είναι το εστιατόριο που έχει κρατήσει τα πάντα από τη λογική του μεζεδοπωλείου, έχει επενδύσει στο αίσθημα της παραδοσιακής ταβέρνας αλλά παράλληλα, της έχει δώσει μια εντελώς σημερινή μορφή. Με έξυπνες και εμπνευσμένες λεπτομέρειες, το 18 γράδα είναι ένα από τα εστιατόρια στην Καρδίτσα που πραγματικά αξίζει το ενδιαφέρον σου. Δε θα μείνεις ασφαλώς στην αισθητική του. Με άλλο τόσο δημιουργική πνοή στα πιάτα του, θα σου σερβίρει καβουροδαγκάνες και κεφτεδάκια με φέτα, εξαιρετικά κρέατα σχάρας και θαλασσινά αλλά και απίστευτο μοσχαράκι γιαουρτλού και burger 18 γράδα. 4. Ψeatόπολις: το "meating place" σου στην πόλη - Διεύθυνση: Βότση 2 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Καραμελωμένη πανσέτα, Μπιφτέκι γεμιστό - Εύρος Τιμών: 25€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com Για κρεατοφαγικές κορυφαίες στιγμές ένα είναι το place-to-be. Το Ψeatόπολις έχει φύγει έτη φωτός μακριά από το κλασικό ψητοπωλείο και σου ετοιμάζει με μεράκι και μαεστρία περισσή τα κρέατα της καρδιάς σου, plus πιο εξεζητημένες επιλογές. Καραμελωμένη πανσέτα και κότσι τρομερό, rib-eye και αρνίσιο κοντοσούβλι και άλλα πολλά και εξίσου λαχταριστά -δικής τους παραγωγής παρακαλώ- είναι μερικά απ' αυτά που θα σε ψήσουν για το Ψeatόπολις! 5. Bistrot Άρνη: η πιο ιδιαίτερη πρόταση για φαγητό στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Καραϊσκάκη 4 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Διεθνής - Signature Πιάτα: Λαχανοντολμάδες με γέμιση σφυρίδας, Αποδομημένη κρεατόπιτα - Εύρος Τιμών: 25€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/bistrotarni Tο ίδιο το κτίριο που το στεγάζει θα ήταν από μόνο του ίσως αρκετό για να σε προσελκύσει. Το υπέροχο, νεοκλασικής φιλοσοφίας κτίσμα που θα σε ταξιδέψει απευθείας στις παριζιάνικες συνοικίες, κρύβει ωστόσο κι ένα εσωτερικό που θα σε εντυπωσιάσει στον ίδιο βαθμό, με σαφώς ευρωπαϊκό αέρα και σύγχρονες πινελιές, αλλά και έναν κατάλογο που κινείται σε γκουρμέ μονοπάτια με διεθνείς προορισμούς. Λαχανοντολμάδες με γέμιση σφυρίδας, οσομπούκο και μυλοκόπι σε σάλτσα ρόκας, μοσχαρίσιο καρπάτσιο και αποδομημένη κρεατόπιτα είναι κάποιες από τις fusion προτάσεις του ενώ στα συν του Bistrot Άρνη συγκαταλέγονται αναμφίβολα τα εξίσου δημιουργικά επιδόρπια αλλά και η πλήρως ενημερωμένη wine list του. 6. Μικρό παλάτι: το φαγητό στην Καρδίτσα σε "royal" καταστάσεις - Διεύθυνση: Υψηλάντου 78 - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Πουγκί 3 κρεάτων, Μπιφτέκι γεμιστό - Εύρος Τιμών: 22€-28€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Το εστιατόριο Μικρό Παλάτι σίγουρα μικρό δε θα το πεις. Ο χώρος απλώνεται ανενδοίαστα σε 3 ορόφους ενώ, καιρού επιτρέποντος, θα βρεις τα τραπεζάκια και στην απέναντι πλατεΐτσα. Αφού επιλέξεις, λοιπόν, το τραπέζι σου, θα περάσεις ανεμπόδιστα στο...ψητό που θα σου έρθει και σε ποικιλία μεγάλη αλλά και φροντισμένο αναλόγως. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως εδώ θα βρεις από εξαιρετικό μπιφτέκι και κότσι χοιρινό μέχρι περιποιημένες μακαρονάδες, μοσχαράκι στο πήλινο και πουγκί 3 κρεάτων. Μία από τις πλέον δημοφιλείς και κεντρικές προτάσεις για φαγητό στην Καρδίτσα, λοιπόν, προσφέρει γαστρονομικές απολαύσεις...βασιλικού επιπέδου! 7. Μπακάλικο: ένα μπακάλικο ξεχωρίζει περήφανα ανάμεσα στα κορυφαία εστιατόρια στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Ηρακλείτου 7 - Είδος κουζίνας: Ελληνική - Signature Πιάτα: Σαλάτα μπακάλικο, Συκωτάκια - Εύρος Τιμών: 15€-25€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Ποιος είπε ότι το καλό φαγητό πρέπει να είναι "γκουρμεδιά"; Ποιος μπορεί να απορρίψει τις πατροπαράδοτες συνταγές, τους κλασικούς μεζέδες και τις πλέον comfort γεύσεις; Και κυρίως ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα περιποιημένο εστιατόριο που είναι μια πραγματική αναβίωση του περιβόητου "Ζήκου" και της ταβερνο-φιλοσοφίας του; Έχοντας όλα αυτά κατά νου, η ομάδα του Μπακάλικου δημιούργησε ένα μαγαζί όνομα και πράγμα, που συγκεντρώνει την αγάπη και την προσοχή των μερακλήδων της περιοχής αλλά και όσων έχουν την εξυπνάδα να το δοκιμάσουν. Κι αν αναρωτιέσαι τι ακριβώς θα φας εδώ, η απάντηση είναι "μόνο τα καλύτερα". Νόστιμοι μεζέδες και πιάτα που δε σνομπάρουν ξηρά και θάλασσα θα συνοδεύσουν το τσίπουρο ή το κρασί σου, συνθέτοντας ένα από τα πιο αυθεντικά γεύματα που θα χαρείς στην Καρδίτσα. 8. La Madonnina: η τοπ ιταλική πρόταση της πόλης - Διεύθυνση: Πεζόδρομος Σκουφά 5 - Είδος κουζίνας: Ιταλική - Signature Πιάτα: Πίτσα calabrese piccante, Νιόκι τέσσερα ιταλικά τυριά & λάδι τρούφας - Εύρος Τιμών: 18€-25€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/lamadonninakarditsa/ Η πιο ολοκληρωμένη ιταλική πρόταση της πόλης ακούει αναμφίβολα στο όνομα La Madonnina. Με ένα άρτι αφιχθέν εξ' Ιταλίας μενού και έναν χώρο που σε ταξιδεύει πάραυτα στη γείτονα χώρα, το εστιατόριο La Madonnina δεν θα μπορούσε να λείπει από τα 10 τοπ εστιατόρια στην Καρδίτσα. Αφέσου στην επιτομή του cosiness που αποτελεί τη σάλα του, η οποία θα σε βάλει άμεσα σε mood φινετσάτου, ιταλικού σπιτιού, και επιδώσου χωρίς δεύτερη σκέψη στην ιταλική μεζεδο-εκδοχή, τα antipasti (καρπάτσιο, μπουράτα, σκορδόψωμα αλλά και νιόκο φρίττο -τηγανητή ζύμη πίτσας-) προτού "παλέψεις" με τις αναρίθμητες και απίστευτα λαχταριστές πίτσες, τα καλτσόνε, τις μετρημένες αλλά εξίσου πρωταγωνίστριες μακαρονάδες και φυσικά τα σπιτικά dolci, τα δελεαστικότατα, πάλι "ιταλοφερμένα" επιδόρπια. 9. Γκέκας: τα πιο φρέσκα ψάρια σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στην Καρδίτσα - Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 3 - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Φρέσκο ψάρι, Γαριδομακαρονάδα - Εύρος Τιμών: 22€-30€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/ Για φρέσκο ψάρι και μεζέδες λαχταριστούς, ο Γκέκας φαίνεται πως είναι ο expert στην περιοχή της Καρδίτσας. Τσιπουράδικο και μεζεδοπωλείο, φροντίζει παράλληλα με το τσιμπολόγημα, να σου σερβίρει και το φρέσκο το ψαράκι σου αλλά και το κρεατικό σου, αν μετά τον πρώτο γύρο, η όρεξή σου αρχίζει να ψάχνει δρόμους κρεατοφαγικούς. Καβουρόψιχα και χειροποίητα μπουρεκάκια, handmade ψαροκροκέτες, μπακαλιάρος και γαριδομακαρονάδα φέρνουν τις γεύσεις και τη μυρωδιά της θάλασσας ένα βήμα πιο κοντά στην ηπειρωτική Καρδίτσα. 10. Βογιατζής: το καλύτερο φαγητό στην Καρδίτσα απέχει 3 χλμ από το κέντρο της - Διεύθυνση: Καρδιτσομαγούλα - Είδος κουζίνας: Ελληνική, Μεσογειακή - Signature Πιάτα: Πάπια με καβουρμά, Αρνάκι με σπανάκι - Εύρος Τιμών: 15€-22€ - Facebook page μαγαζιού: https://www.facebook.com/tavernavogiatzis/ Δε θα σου πάρει πάνω από 5 λεπτά να βρεθείς στη γειτονική Καρδιτσομαγούλα. Θα χρειαστείς μόνο 5 λεπτά από το χρόνο σου για να φτάσεις στο διπλανό χωριό και το φαγητό που θα απολαύσεις θα αξίζει κάθε ένα από τα χιλιόμετρα που θα διανύσεις μέχρι τον προορισμό σου. Εκεί, λοιπόν, θα σε περιμένει ο Βογιατζής, η περιβόητη ταβέρνα που προσελκύει επισκέπτες ακόμα και από τη μακρινή πρωτεύουσα. Πέτρα, ξύλο και ένα πελώριο τζάκι σε συνδυασμό με έναν καταπράσινο κήπο για τις ημέρες που η θερμοκρασία τραβά την ανιούσα αποτελούν τη συνταγή της επιτυχίας, η οποία επιστεγάζεται με το παραδοσιακό αλλά και σωστά επιμελημένο μενού. Πάπια με καβουρμά (σπεσιαλιτέ της περιοχής), χειροποίητες πίτες, φραγκόκοτα στιφάδο, αρνάκι με σπανάκι και σούπα ζυγούρι είναι κάποια από τα πλέον δελεαστικά πιάτα του. Πάμε στοίχημα ότι αποκλείεται να σου πάει καρδιά να πεις όχι έστω και σε ένα απ' αυτά! Read the full article

0 notes