#ontwapenend

[dutchjan]

March 24, 2023

#amsterdam #stad #de dam #dam #paleis #Vrede #Justitia #rondleider #rondleiding #juliana #basisschool #zuid oost #nieuwsgierig #jong #ontwapenend #nieuw

[versplinterd]

En weer kwam de volle droefenis van dit sterven over hem. De zielige schamelheid van dat verschrompelde lichaam met de doffe ogen in het kleine gezicht; haar lijdzame onderwerping aan de dood, haar vrede in de meest volkomen verslagenheid; haar waardigheid in het volledige zich prijsgeven. Hij moest zich op de lippen bijten om het niet uit te schreeuwen dat aan het woelige, stervende leven enkel deze passieloze uitkomst was. Daar was een opstand in hem omdat alleen de dood de tegenspraak van het leven ophief en zijn onontwarbaarheid oploste in een ontwapenende vrede. Kon het leven zelf dat niet ? Kon dat niet ?

uit: Vera Looyens, Uit de diepten roep ik tot u (1956)

[vrijaziatisch]

UITGAANSTIP

"Woensdag 06 maart 2024 - 20:30: Happy In Holland voorstelling in de Musis Arnhem!

Na afloop van de voorstelling is er een nagesprek met Laiying Wang.

Het nagesprek is in de Balkonzaal en is gratis toegankelijk."

[actuma]

Strijdbare vrouwen Bijenkorf krijgen Karin Adelmund Prijs

De vrouwelijke medewerkers van de Bijenkorf winnen dit jaar de Karin Adelmund Prijs. Zij krijgen deze aanmoedigingsprijs van de vakbond voor hun strijd voor betere lonen en meer respect en waardering bij het luxe warenhuis. FNV-voorzitter Tuur Elzinga reikt de prijs zaterdag 28 januari uit in de Burcht in Amsterdam. De Karin Adelmund Prijs is door de FNV in het leven geroepen voor vrouwen die zich met hun vakbondswerk hebben ingezet voor het verbeteren van de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Met de prijs spreekt de FNV zijn waardering uit voor de strijd van BeeUnited/FNV, waarin actieve leden bij de Bijenkorf zich hebben verenigd. Zij komen al maanden op voor hogere lonen voor zowel de vrouwen als mannen bij het warenhuis. Een gezicht aan vele vrouwen Volgens de FNV draagt het werk van de vrouwen bij aan het kleiner maken van de loonkloof tussen mannen en vrouwen. Ook geven de Bijenkorfmedewerkers een gezicht aan de vele vrouwen die werken in de winkelstraat en hen het zelfvertrouwen om zich uit te spreken. Trots op collega's Medewerkers van de Bijenkorf voeren sinds september actie. Zij hebben inmiddels al op dertien dagen gestaakt, wat ongekend is in de winkelstraat. Elsbeth en Bonnie werken bij de Bijenkorf, de eerste in Amstelveen, de andere in Amsterdam. Zij nemen de prijsnamens hun vrouwelijke collega's in ontvangst. Elsbeth: ‘Doordat stoere vrouwen in het verleden en nu opkomen voor hun rechten, staan we sterk. Wij zijn trots op onze collega's en op deze prijs.’ 'Terecht in het zonnetje gezet' FNV-voorzitter Elzinga: ‘Het kan niet zo zijn dat de al steenrijke eigenaars en aandeelhouders van de Bijenkorf alleen maar rijker worden, terwijl de mensen die iedere dag keihard werken in de winkels na dertien stakingsdagen nog steeds geen zicht hebben op een fatsoenlijk loon. Het vergt veel moed van de vrouwen bij de Bijenkorf om op te staan voor hun rechten. Daarom is het niet meer dan terecht dat wij hen zaterdag in het zonnetje zetten. Bravo!’ Wie was Karin Adelmund? Karin Adelmund (1949 – 2005) was een strijdbare, bevlogen vakbondsvrouw. Van 1978 tot 1985 was zij voorzitter van de Vrouwenbond FNV. In 1985 kwam zij in het bestuur van de FNV, om in 1988 de eerste vrouwelijke vicevoorzitter te worden van de grootste vakbond van Nederland. ‘Macht van mannen? Appelmoes!’, zei Adelmund, die meer mooie vakbondsuitdrukkingen op haar naam heeft. Zij was stoer, ontwapenend en creatief. Niet meer dan ‘de vrouw van’ Het is nu nauwelijks voor te stellen, maar veertig jaar geleden waren veel vrouwen enkel als ‘de vrouw van’ actief bij de bond. Zij hielpen bij stakingen van hun man met het inschenken van soep en koffie. Al die vrouwen die nu in het bestuur van de vakbond zitten, al die vrouwen die nu in het ledenparlement meebeslissen over de koers van de bond, al die vrouwen die samen actievoeren voor betere werkomstandigheden staan op de schouders van roemruchte vakbondsvrouwen zoals Karin Adelmund. Bron: FNV; foto: http://www.bmz.amsterdam.nl/adam/index_e.html Read the full article

[jurjenkvanderhoek]

ELIANE GAAT DOOR, GELUKKIG MAAR

Geeft ze uit verlegenheid zichzelf bloot. Nee, natuurlijk niet. Wie zou dat doen? Je gaat toch niet uit de kleren van schaamte. Alleen wanneer je een statement wilt maken, er een punt mee wil zetten op de i. Zij is vervult van zichzelf en kan daarom dan al haar kleren van zich afgooien. Ben je verlegen met jezelf, heb je schaamte over en om het eigenste ik, dan trek je juist een dikke jas aan en kruipt terug in een hoekje of je schulp. Maar Eliane Gerrits niet. Zij treedt open en bloot voor het voetlicht, want ze heeft niets te verbergen. Ze zet zichzelf graag als metafoor op een voetstuk. Gebruikt haar lichaam om een punt te maken, haar gedachten over de wereld kenbaar te maken.

Maar is ze zichzelf in haar tekeningen? Ze lijkt als twee druppels water op die malle ledenpoppen met lange neus, grote oren en fors brilmontuur, en altijd die ontwapenende glimlach om de mond. Trekt ze een lange jurk behangen met kunstwerken gehaald van de wanden voor me aan of hijst zich in een glitterpak als Rhinestone Cowboy of staat ze gekleed in een groene gieter op een wiebelig krukje te shinen. Maar over het algemeen is ze bloot. Bloot alleen omdat ze dan geen kleren hoeft te bedenken, schrijft Kie Ellens in zijn lijvige voorwoord aan het naar verhouding dun vormgegeven boekje. Hij doet over Eliane en haar kunst veel uit de doeken in die tekst. Over het waarom en hoe van haar tegendraadse tekenstijl en handschrift. Het is zonder schaamte dat zij mij deelgenoot maakt van haar lichaam, haar ik en ego. En mij nodigt in haar zijn, in haar gedachtewereld.

De deur van de kamer, toch een vertrek waar je niet een ieder zomaar toelaat, staat bij Eliane wagenwijd open. Die kamer noem ik niet voor niets vertrek, want veelal wenst het gastmens dat het bezoek vertrekt omdat hij/zij het liefst op zichzelf is, bij haar eigenste ik. Me, myself and I. Maar Eliane gooit alles open en ik mag zolang blijven als ik wil. Althans voor zolang ik blader door haar nieuwste uitgave: Eliane gaat door. Haar levensverhaal in beeld te boek gesteld. Ze tekent haar leven uit middels haar lijf - van voor naar achter en van links naar rechts, van boven tot onder.

Een vorige uitgave, de vrije Eliane, kreeg ik ook al om niet toegestuurd en besprak ik na inzage ervan te hebben gehad. Door kenners werd ik daarna terecht terechtgewezen op mijn kortzichtige kijk. Namelijk struikelde ik over haar techniek waarin ze in mijn ogen tekort schoot. Maar dat schijnbaar onbeholpen gekrabbel is haar unieke eigen stijl en daarin uit ze zich letterlijk naar de figuur. Met die duidelijke lijn haalt ze het karakter en de inborst van het menszijn pijnlijk onderuit waar zij dat noodzakelijk acht.

Ik reageerde toen dan ook enigszins onnodig verbolgen op de geuite kritiek: '...even voorlezen en doorlezen, niet uit de context halen: "Ze lijkt geen moeite te hebben een goeie tekening te maken. Ik kom ze in het boekje meerdere keren tegen. Hoewel ze in technisch opzicht tekortschiet, overtreft de kunst om verhalen te zien in alles en het verbeelden daarvan dit ruimschoots." ‘(einde citaat). Maar het stond er wel en wat had ik er eigenlijk mee willen bedoelen was de berisping. Daarom bond ik snel in en doorzag op tijd dat het technische aspect een stijl is. Niet een niet kunnen, maar een aangemeten handschrift. Een manier van tekenen waar zij heer en meester over is, las ik nog in een reactie, technische perfectie zelfs in de 'mindere' tekeningen. Dus riep ik op papier vertwijfeld uit: Misschien stuurt Eliane Gerrits me nog eens een nieuwe gebundelde uitgave van haar tekeningen, dan kan ik ze weer waarderen met ander inzicht. En zo is dus gebeurd.

Haar variant van de klare lijn zet tegen de zakelijk reine tekening van de bedenker van die stijl, Joost Swarte, een speels levendige schets neer. De platen zijn uiterst gedetailleerd, vooral waar het de eigen woonruimte of de buitenruimte in haar binnenstad betreft. Zij geeft zich letterlijk bloot in haar werk, en figuurlijk gezien is zij zeker naakt. De tekeningen lijken rap schetsmatig opgezet, dat is de stijl die ze hanteert. Maar er is veel te zien binnen de kaders. Het zijn kijkplaten. Zoekplaten om het zijn achter het wezen te herkennen. Maar het is niet altijd dat wat ik denk te zien. De tekeningen hebben een dubbele bodem. In die gelaagdheid zet ze mij dan graag op het verkeerde been.

Het is er altijd vrolijkheid en plezier tussen de vier muren waarin ik een inkijk krijg. De naakte figuurtjes, alle kleine Eliane's, dansen en springen door de kamer. Het is alsof haar gedachten beeld hebben gekregen. Niet de gedachte van één enkel moment, maar opeenvolgende en navolgende momenten. De tekeningen zijn geen bevroren ogenblikken, er is beweging, het leven en zijn binnen de kaders is dynamisch. Ieder figuurtje heeft een eigen houding en uitdrukking. Ook langs de wanden zie ik ze verschijnen in lijsten en op getekende foto's.

Het is sowieso een tumultueus geheel, die binnenruimte van Eliane. Zo zal het in haar bovenkamer ook een drukte van belang zijn neem ik aan, gedachten schieten heen en weer en af en aan, af en toe. Er hangt langs de wanden in een galeriepresentatie een overvloed aan kunstwerken. Van plint tot plafond is de muur bedekt in de hoge kamer van het herenhuis dat met de bewoning van Eliane een damesdomein is geworden. Door grote ramen heeft ze zicht op de buitenruimte die ze met levend verkeer al meerdere malen heeft vastgelegd. Een enkele keer portretteert ze zichzelf dan gekleed, al werkende aan een tekening, maar meestal zit ze bloot de wereld te beschouwen.

Wanneer ze werkt is ze minder in zichzelf gekeerd en buigt ze zich over inspiraties die beeld zullen hebben. Is ze vrij van dat heilig moeten gooit ze alles van zich af om verlost van iedere storing in de eigen fantasie op te gaan. Dan kan ze peinzen, het zijn overdenken. Die filosofie omzetten in speelse tekeningen. Ze tekent wat ze allemaal meemaakt en wat er in haar gedachten omgaat. Ze maakt mij deelgenoot daarvan door in realisme de abstracte denkwijze voor mij uit te tekenen.

Cartoons van haar leven waarin en waarmee ze zichzelf meermalen op de hak neemt. Ze heeft haarzelf niet zo hoog zitten en kan daardoor bloot door het stripschap gaan. Ze heeft geen gene, haar lichaam is haar tempel, haar lijf het hoogste goed. Hoewel de tekeningen vermakelijk zijn is er ook nog iets van te leren. Eliane houdt mij een spiegel voor. In haar tekeningen kijk ik eigenlijk naar mezelf. Hoewel ze zich als vrouw afbeeldt is ze in uitdrukking onzijdig en kan ik mezelf vinden in haar doen en laten.

Ook ik heb weleens van die vunzige gedachten of gewoon ingevingen die eigenlijk niet horen. Dat doe je niet, fluistert het engeltje op mijn schouder. Maar het duiveltje op de andere schouder roept: ja natuurlijk doen, wat geeft het. Het geeft ruimte, opluchting. Eliane leeft mij die ruimte in haar werk voor. In dit vrije werk gaat ze door met de doldrieste kijk op het leven, dat zijn neemt ze niet zo nauw en met een korrel zout. Haar werk in opdracht is minder uit de losse pols, maar in dit vrije werk is ze haar eigen opdrachtgever en kan ze mij alle hoeken van haar kamer laten zien. Wanneer ik het boekje dicht doe zijn mijn gedachten dan ook beurs geslagen.

Eliane gaat door. Tekeningen van Eliane Gerrits. Met een tekst van Kie Ellens. Uitgeverij de Zwaluw, 2022.

#eliane gerrits #kie ellens #cartoons #tekeningen #klare lijn #de zwaluw

[mightymiep]

Hulphond

Ik heb het druk. Heel druk. Maar met allemaal mooie dingen. Mijn werk als docent NT2 en de opleiding aan de RU die ik daarvoor volg. Mijn erefunctie van voorzitter cliëntenraad van Apanta-GGZ, mijn tekstwerk en het zijn van buddyvriendin bij coachings-organisatie Merk Hoe Sterk.

Maar de afgelopen weken zijn heel druk, te druk. Soms merk ik dat mijn hoofd het verliest van mijn wil om overal te zijn, en overal van waarde te zijn. Goed is niet goed genoeg, het moet bijzonder goed zijn. En ik wil graag mijn stempel drukken op alle functies die ik vervul.

Nu ik een opleiding tot gecertificeerd docent NT2 volg aan de Radbouduniversiteit, loop ik op maandagavond stage bij een collega. De doelgroep zijn midden-opgeleiden die inmiddels de Nederlandse taal op A1 niveau beheersen. Een heerlijke, gemengde groep van openhartige en gemotiveerde mensen uit allerlei landen. Ondanks mijn overvolle agenda probeer ik elke maandagavond een deel van de les te verzorgen in deze groep.

Mijn stagebegeleidster, flexibel als ze is, geeft mij de ruimte om zelf te bepalen of ik een lesdeel wil verzorgen of niet. Juist door de vrijheid die ze mij geeft, en het instant-geluksgevoel dat ik krijg in deze groep, ben ik er bijna elke maandag bij. De moeite van voorbereiden van mijn lesdeel weegt niet op tegen het geluk dat ik ervaar als ik hun mag lesgeven. De cursisten zijn enthousiast, gedreven, en ontwapenend eerlijk. Als ze me niet snappen, dan merk ik dat meteen. Dan moet ik iets anders doen om hen tegemoet te komen in hun leergierigheid. En het resultaat is altijd zeer bevredigend. Ik ga altijd gelukkiger naar huis dan hoe ik arriveerde. Instant geluk.

Na mijn lesdeel van vandaag stapte ik zoals altijd in de trein op weg naar huis. Intens nagenietend van de les. Zouden de cursisten weten welk geschenk ze mij elke week geven? Als ‘beginner’ hebben ze veel geduld met mij, maar tegelijkertijd is alles goed wat ik doe. Zolang ik ze oprechte aandacht geef, en ze iets probeer bij te brengen, zijn zij gelukkig. En ik ook. En het was Sinterklaasavond. Omdat ik alleenstaand ben en geen kinderen heb, dacht ik nostalgisch terug aan de Sinterklaasavonden van mijn jeugd. Een licht gevoel van eenzaamheid kon ik niet onderdrukken.

Toen ik uitstapte in mijn woonplaats zag ik voor de treindeur een dame staan met haar, nogal uit de kluiten gewassen, hulphond. Omdat ik een enorme liefhebber van honden ben, en van hulphonden in het bijzonder, liep ik na het uitstappen netjes en ferm langs de hond. Maar de hond kon het niet laten om mij te trakteren op een liefdevolle, spontane en waarschijnlijk verboden lik op mijn hand. De eigenaresse van de hond riep hem terecht, wat ik begrijp. Maar ik kon alleen maar glunderen om de eer die mij ten deel was gevallen: een flinke liefdeslik, terwijl hij heel goed wist dat hij dat niet mocht doen. Maar voor mij maakte dat alle verschil. Ik was niet meer alleen.

[inge-universe]

Vanessa Diffenbaugh - De verborgen taal van bloemen @vanessa_diffenbaugh #vanessadiffenbaugh #vanessa_diffenbaugh #vanessa_diffenbaugh📝 #deverborgentaalvanbloemen #vanholkemawarendorf Tweedehands boek gekregen. Wie kent deze auteur en haar boeken? .......... Inhoud: Ooit werd de Victoriaanse taal van bloemen gebruikt om liefde uit te drukken: kamperfoelie voor toewijding, azalea?s voor hartstocht en donkerrode rozen voor betovering. Maar Victoria Jones gebruikt deze taal voor overbrengen van emoties als verdriet, wantrouwen en eenzaamheid. Door haar traumatische jeugd, die ze heeft doorgebracht in talloze pleeggezinnen en tehuizen, durft ze zich voor niemand meer open te stellen. Alleen met de hulp van bloemen en hun betekenissen weet ze contact met de wereld te leggen. Inmiddels is Victoria achttien jaar. Ze kan nergens naartoe en slaapt onder de blote hemel in een parkje, waar ze een kleine bloementuin heeft aangelegd. Als ze werk vindt bij een bloemist uit de buurt, ontdekt ze dat ze een gave heeft: door de juiste bloemen uit te kiezen geeft ze haar klanten precies wat ze nodig hebben. Pas als Victoria haar hart verliest aan Grant, een koopman die ze op de bloemenveiling heeft ontmoet, realiseert ze zich wat er mist in haar eigen leven. Voor het eerst is ze gedwongen om de pijnlijkste gebeurtenis uit haar verleden onder ogen te zien en te besluiten hoeveel ze durft te riskeren voor een tweede kans op geluk? De verborgen taal van bloemen is een ontroerende, ontwapenende roman over de betekenis van bloemen, familie en bovenal liefde. .......... #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammer #bookstagrammers #dutchbookstagram #dutchbookstagrammer #dutchbookstagrammers #instabook #dutchbook #books #tweedehandsboek #2ehands #tweedehands #lezenisleuk #lezenisleuk📚 #2ehandsboeken #tbrpilekeepsgrowing #boekenlezenisleuk #jekannooitteveelboekenhebben #boekenlezen #tbrpile #nogtelezenlijst #nogtelezen #jekannooitgenoegboekenhebben https://www.instagram.com/p/ClyrfZMI8cs/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#vanessadiffenbaugh #vanessa_diffenbaugh #vanessa_diffenbaugh📝 #deverborgentaalvanbloemen #vanholkemawarendorf #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammer #bookstagrammers #dutchbookstagram #dutchbookstagrammer #dutchbookstagrammers #instabook #dutchbook #books #tweedehandsboek #2ehands #tweedehands #lezenisleuk #lezenisleuk📚 #2ehandsboeken #tbrpilekeepsgrowing #boekenlezenisleuk #jekannooitteveelboekenhebben #boekenlezen #tbrpile #nogtelezenlijst #nogtelezen #jekannooitgenoegboekenhebben

[bartwatching]

Uitgelezen : Mevrouw mijn moeder van Yvonne Keuls. Met Mevrouw mijn moeder richt Yvonne Keuls een liefdevol monument op voor haar bijzondere moeder ;Het is een meeslepend en ontroerend verhaal over de Indische wortels van haar familie, over de repatriering naar Nederland, de vestiging in Den Haag en de herinneringen en verhalen van vroeger. Mevrouw mijn moeder is een prachtig en humorvol geschreven, persoonlijk en ontwapenend boek. Een ode aan de vertelkunst - Yvonne Keuls op haar best #nederlandleest #yvonnekeuls https://www.instagram.com/p/Ck8lLwaNKWh5pw43bqLArB_fH3YfEE3_TvPzmQ0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#nederlandleest #yvonnekeuls

[m4rt1jn]

Favorite tweets

het állerleukste aan ticket to paradise (2022) is dat george clooney en julia roberts zonder gedoe lijken te accepteren dat ze ongelooflijke boomers zijn en nu dit soort rollen moeten doen. dat doen ze dan ook (uiteraard met verve). ontwapenend maar voorspelbaar verhaal ⭐️⭐️⭐️⭐️ https://t.co/ZzyJQhvj7d

— niels kalkman (@nielskalkman) Oct 10, 2022

from http://twitter.com/nielskalkman via IFTTT

#IFTTT #Twitter

[madeliefkrans]

twee weken elke dag samen met mijn vriend en het ging goed. kan erom huilen, want met mijn eerste vriendje was ik nooit langer dan een weekend samen. langer hield ik niet uit. na een weekend was ik op van het doen alsof. met mijn tweede vriendje had ik langere uitstapjes, maar onze vakanties waren een enorme uitputtingsslag. naarmate we langer uit elkaar zijn, komen de nare ervaringen vaker omhoog dan de fijne. ik herinner me vooral mijn huilbuien, de leegte in mijn lichaam tijdens onze vakanties omdat ik hem niet zijn zin kon geven en verwikkeld raakte in twee vragen: kies ik voor hem of kies ik voor mezelf? een strijd die ik tijdens mijn puberteit, met mijn moeder onder een dak, elke dag voerde. doe ik wat de ander wil en voel ik me daardoor verschrikkelijk omdat ik tegen mijn principes inga? of doe ik wat ik wil en voel ik me daardoor verschrikkelijk omdat ik de ander teleurstel?

en mijn huidige vriend? tuurlijk we kibbelen, we miepen, maar hij komt er altijd op terug. hij zegt sorry wanneer nodig. en snel ook. niet eerst de hele dag broeien. hij trekt me terug, en daardoor voorkomt hij dat ik afstand tussen ons creëer vanwege iets onbenulligs. het is ontwapenend. hij spreekt eerlijk, voluit en ik kan niet anders dan het beantwoorden. 

en dan vraagt hij in bed, diep in de nacht, in de vroege ochtend: wat heb ik gedaan om jou te verdienen?

ik reageer altijd hetzelfde: niets, niets, niets, helemaal niets. je bent niet perfect, dat hoef je ook niet te zijn. ik accepteer je voor hoe je bent. je hoeft je niet uit te sloven, je hoeft geen show op te voeren. je hebt altijd liefde verdiend en dat zal zo blijven.  

#persoonlijk #en dat geldt voor iedereen hoor je me!!!!! #stiekem ben je zelfs niet los van liefde #je BENT liefde #diep van binnen

[ontwapenend-blog]

Thierry Baudet, ‘s lands leugenaar nummer 1 wint in staten verkiezingen. Baudet zegt veel a en doet veel b. En ontkent ook nog eens de klimaat verandering. Nederland waar gaat dit naar toe?

#fuckFvD #Baudet #ontwapenend #socialisme #socialsm #PSP #PS19

[fionainnl]

Loodgieter

Volgens mij heb ik het nog niet over de loodgieter gehad die een paar weken geleden een lekkage in de keuken heeft verholpen.

Het was een aparte ontmoeting, ik kan niet anders zeggen. Ik was aan het werk en zat midden in een Teams meeting toen hij aanbelde. ‘Ik moet snel terug naar m’n vergadering maar ga je gang!’ riep ik, zonder eigenlijk te kijken naar wie ik binnen liet.

Na afloop van de meeting vroeg ik de man hoe t ging met de werkzaamheden. Hij lag op de grond in m’n keuken en keek op. Waarop m’n hart even wat sneller ging kloppen. Dit was misschien de mooiste man die ik in levende lijve (echtgenootlief daargelaten natuurlijk!!) heb ontmoet. Hij had een stralende witte lach, fel blauwe ogen en had niet misstaan op de rode loper van een Oscar uitreiking!

We raakten in gesprek en al pratend had ik direct door dat hij ook nog eens ontzettend aardig was en niet door had dat hij mooi was. Hij was pretentieloos en sprak met warmte over z’n Friese paarden en de vogels op Goeree. Ontwapenend gewoon!

Ik zei dat t me fijn leek om zo handig te zijn want dan had je nooit iemand nodig! ‘Ja dat is denk ik ook wel zo, ik maak ook m’n meubels zelf’. Bij wijze van grap zei ik; ‘kun je dan niet bij mij in Frankrijk (!) komen klussen??’. ‘Ja!’ zei hij, ‘dan kom ik hop, hop, hop daar naar toe’. Met een serieus gezicht zei hij dit.

Hierna kon ik de verleiding niet weerstaan door ‘hop, hop, hop’ te pas en te onpas te gebruiken in het gesprek. Maar hij pakte niet op dat ik een beetje aan het plagen was. Het schoot me te binnen dat deze man mooi en aardig was, maar misschien niet al te snugger.

Het was me het ochtendje wel, spontaan leuke gesprekken voeren met Brad Pitt liggend op m’n keukenvloer. Ik geloof niet dat ie door had dat ik onder de indruk van hem was. Gelukkig maar! Toch zou ik hem willen bedanken voor een gezellige en bijzondere ochtend. En de lekkage is verholpen!

[alessiabearzatto]

Pop: concert Alec Benjamin

Ik ben op 12 november naar het concert van Alec benjamin gegaan in La Madeleine. Ik heb er prachtige herinneringen en nieuwe vriendschappen aan overgehouden! Op de site van La Madeleine heb ik dit stukje tekst gevonden die ik persoonlijk heel goed bij hem passen vind:“Songschrijver, composer, zanger… Alec is een polyvalent en hypergevoelig artist. Met een ontwapenend gemak snijdt hij thema’s aan waar de jeugd van wakker ligt.”Alec schrijft al zijn liedjes zelf en meestal gaan ze over zijn eigen leven of over andere actuele thema’s: de toekomst, huiselijk geweld, pesten, zelfvertrouwen...  Hij brengt zijn liedjes voor alsof ze verhalen zijn en wil ook een boodschap meegeven. 

Ik ben sinds het begin van zijn muzikale carrière een heel erg grote fan van zijn muziek! Het eerste liedje dat ik van hem hoorde was “Let me down slowly” (op dat moment was het nog niet bekend). Buiten LMDS had hij maar 3 anderen liedjes en die waren dan altijd on replay. Toen kwam zijn album uit en was zijn hele album on replay! 

Toen ik op zijn instagram zag dat hij naar Europa kwam was ik super blij! Ik weet nog dat ik de informatica les was toen ik zag dat hij effectief naar België kwam. Ik was mega blij, omdat ik de kans had om mijn favoriete artiest live te horen zingen. 

En na enkele maanden afwachten was het eindelijk zover! Op dinsdag 12 november hebben we een onvergetelijke nacht beleefd!  Vanaf het eerste liedje was er een super aangename sfeer. Iedereen was gewoon blij om er te zijn en iedereen kende mega goed de lyrics en zong mega hard mee. Alec zei zelf dat wij waarschijnlijk wel de luidste crowd waren tot nu toe! Hij zong bijna al zijn liedjes en zorgde tussen de liedjes ook voor een toffe sfeer. Hij gaf meer info over de inhoud van zijn liedjes en zong zelf een unrealesed song live. 

Ik vond het leukste liedje dat hij performde toch “If We Have Each Other”; tijdens het zingen wist hij de lyrisch niet meer, maar het publiek zong dan 10x harder mee.

Omdat ik toch een mega grote fan ben, heb ik 2 VIP tickets gekocht om hem te ontmoeten! Ik ben ernaartoe gegaan met mijn beste vriendin en we hadden veel fun. We hadden toegang tot de merch en hoorden enkele liedjes die nog niet released waren. We konden met hem praten en hadden de gelegenheid om met hem te praten. Ik ben super blij dat ik mijn favoriete zanger in het echt heb kunnen zien! Omdat we er vroeger moesten zijn voor de meet&greet hadden we ook super goede plaatsen (1ste rij!!). Ik ben mega blij dat ik ernaartoe ben geweest en ik zal die performance nooit vergeten!

Het was een onvergetelijk goed concert en hopelijk komt hij snel weer naar België!

[pramedia-blog1]

Ode aan Matthijs de Ligt

Daar liep je dan. Ogen dik van ellende, je had jezelf net omhooggewerkt van het gras waar je het liefst je gezicht in had begraven. Je klapte zachtjes, als verdoofd in je handen om het publiek te bedanken dat door haar eigen hartverscheurende verdriet heen minutenlang een oorverdovend en welverdiend applaus van de tribunes liet klateren. Prachtig moment wel trouwens. Bitterzoet. Iedereen stond. Niemand begreep wat hier was gebeurd. Wij niet. Jij niet. Je maatjes niet. Maar onze harten zwollen van trots.

Je bent 19 jaar. Negentien! Ja, ik zeg het nog maar een keer, want dat weet je je zelf natuurlijk ook wel, maar wij als toeschouwers, fans en tv-kijkers vergeten dat nog wel eens als we je bezig zien. In het veld, als je de meest gevreesde spitsen er wereld opvreet en onzichtbaar maakt. Als je ballen als granaten achter keepers kopt op belangrijke momenten, leiding geeft in het veld en werkelijk elk persoonlijk duel wint. Van iedereen. Altijd.

Maar we vergeten het vooral als we je buiten het veld zien. Als je de pers te woord staat kort na deze wrede uitschakeling bijvoorbeeld. Dan ben je echt een enorme grote Matthijs. Een gigant. Ik krijg weer tranen in mijn ogen als ik er aan denk. Ik ben 43, maar ik zou het niet kunnen. Echt niet. Grote, majesteitelijke klasse zoals je daar stond, koud na de wedstrijd met de kolere in je lijf, weer de juiste woorden, weer die coole no nonsens benadering. Zoals je dat ook in betere tijden doet, met die ontwapenende grijns op je gezicht. Geen hoogdravende shit, geen arrogantie, gewoon spot on en benen op de grond.

Dit was een enorme klap. Voor iedereen die jou en Ajax een warm hart toedraagt, binnen, maar ook ver buiten de grenzen. Want jij, Frenkie, Hakim, Dusan, Andre, Nico, Daley, Donny en al die anderen hebben harten gestolen tot in Antarctica. De wereld stond versteld van jullie. Ik ook. De halve finale bereiken, maar vooral, en juist de manier waarop. Dat is de winst Matthijs, die manier waarop. Daar praten mensen nog jaren over en daar ben ik jullie eeuwig dankbaar voor. Om met de woorden van Rinus Michels te spreken: ‘bedankt, en we zullen het nooit, nooit vergeten.’

Je bent 19 jaar. Jouw moment gaat nog komen. Je hebt een hele mooie, lange carrière voor je. Je gaat prijzen winnen, zoveel is wel zeker.

Het zou zo ontzettend mooi zijn als je nog een jaartje in Amsterdam bleef. Frenkie gaat en het is hem gegund, maar jij kunt nog zoveel betekenen voor die mooie club in het rood en wit. We zouden het fantastisch vinden. En als je toch besluit te gaan, dan gun ik het je ook van harte.

Dan zal ik je blijven volgen. Op de voet. Want voor mij hoor jij nu al bij een heel selectief rijtje spelers dat voor altijd een speciaal plekje in mijn hart heeft. Rijkaard. Litmanen. Kanu. Petterson. Sneijder. De broertjes De Boer en nog een klein handjevol anderen. Zij deden er jaren over om daar te komen. Daar sta jij tussen. Nu al. Voor altijd.

Ik zag je debuteren op je 17e. Thuis tegen Willem II, voor de beker. ‘De Ligt, eigen jeugd. Piepjong’, zei de man links van mij op de tribune met een Amsterdamse tongval. Ik zag het meteen. Deze is er een voor de eeuwigheid.

#Matthijs de Ligt #Ajax #CL #Championsleague #Voetbal

[heikesofia]

Hertekening voor Postkantoor 00/00/00

Schilderij met blinddruk

- Jij zou het sluitstuk van ons gezin worden. Het laatste puzzelstukje voor ons perfecte plaatje. We keken allemaal zo naar je uit. Je was een mooi kindje, Ferre. Perfectie en imperfectie lagen nog nooit zo dichtbij elkaar. Leven-loos zal voor altijd een andere betekenis hebben. Jouw papa en ik hebben zo intens van jouw korte aanwezigheid genoten, samen met jouw broer die ook naar jou is komen kijken en jou heeft vastgepakt. Het was ontwapenend om te zien hoe onbevangen een driejarige met de dood omgaat. -

(uit: brief aan Ferre)

http://postkantoor.org/postkantoor/hertekeningen.html

#postkantoor00/00/00 #brief #memorie #illustration #heikesofia

[faberyayo]

Vond het juist een geweldige aflevering met Naaz. Het was ontwapenend om iemand te horen die echt zichzelf is. Ga lekker door met uitnodigen wie de fak jullie willen, zou ik zeggen X

Ik doe niet anders X