#postzegels

[elkedageenfotovanluus]

nog wat postzegels ingeslagen voor de prijsverhoging in januari

#2023 #december23 #postzegels #post #mail #pink

[pasparal]

Venceremos—Solidarität mit dem Volk Chiles GDR stamp commemorating Chilean president Salvador Allende (1908–1973)

#Chile #Salvador Allende #1973 #9/11 #remember 9/11 #DDR #GDR #RDA #postage stamp #selo postal #postzegel #Briefmarke #почтовая марка #coup #golpe #Putsch #solidarity #solidaridade #solidaridad #solidariteit

[haarlemupdates]

Op 1 maart, het begin van meteorologische lente, werd in 1949 besloten een bloemententoonstelling te organiseren. Zo ontstond het idee voor Keukenhof. Om het 75-jarig jubileum van het populaire lentepark in het Zuid-Hollandse Lisse te vieren, geeft PostNL vandaag het postzegelvel ‘Keukenhof 75 jaar’ uit. Keukenhof-directeur Sandra Bechtholt ontving het eerste exemplaar van de jubileumzegel van Noud Wegman, commercieel directeur bij het postbedrijf. Bechtholt: “Het wordt een feestelijk seizoen met een jubileumtentoonstelling en tal van andere activiteiten. In het park worden miljoenen foto’s geschoten voor sociale media, maar een ansichtkaart blijft iets moois om mensen te verbinden. Zo’n handgeschreven groet vanuit Keukenhof is geliefd bij de internationale bezoeker en dit voorjaar zeker met deze jubileumpostzegel.” Voorjaarsbloemen: tulp, iris en narcis Elke postzegel van het postzegelvel ‘Keukenhof 75 jaar’ kreeg dezelfde bijzondere vorm van een gestileerd bloemblaadje met een driehoekige basis onder een cirkelvorm met kartels. Op de postzegels zijn verschillende bloemen zo groot mogelijk afgebeeld tegen een witte achtergrond: een tulp, een iris en een narcis. De rangschikking van de postzegels op het postzegelvel verwijst naar de vorm van een bloem met 6 blaadjes. Het ontwerp van het postzegelvel is van de hand van grafisch ontwerper Maud van Rossum uit Amsterdam. Op de postzegels liet zij het gevarieerde bloemenaanbod terugkeren door een oranjerode tulp, een blauwpaarse iris en een gele narcis af te beelden. Verkrijgbaarheid Het postzegelvel ‘Keukenhof 75 jaar’ telt 6 postzegels in 3 verschillende ontwerpen, met de waardeaanduiding internationaal 1 voor post tot en met 20 gram met een internationale bestemming. De postzegels zijn vanaf 1 maart 2024 verkrijgbaar bij de Bruna-winkels en via de webshop. Vanaf 21 maart zijn de postzegels in de winkels bij Keukenhof te koop. De postzegels zijn ook telefonisch te bestellen bij de klantenservice van Collect Club op telefoonnummer 088 - 868 99 00. De geldigheidstermijn is onbepaald. De prijs per vel met 6 postzegels is € 10,50. Een videoreportage van 023TVonline.          

#75JaarKeukenhof #Haarlem #Keukenhof #Lisse #postzegel

[queeranarchism]

Tante Ben, children’s poem by Pim Lammers. In Dutch:

Tante Ben Soms vragen kinderen aan mij: is je tante een man of een vrouw? Maar ik weet het niet: tante Ben draagt jurken, alleen nooit roze, altijd blauw. Tante Ben heeft een hagedis met de naam Otje, drinkt cassis bij het ontbijt, neemt de telefoon op met 'Wat mot je?', heeft een driedagenbaard. draagt lippenstift en is dol op mokkataart. Tante Ben speelt viool, spaart postzegels, heeft een hoge stem, tienduizend volgers op instagram, een zeilboot, een ligfiets. maar goed. dat zegt natuurlijk niets. Tante Ben past nergens bij, valt in elk hokje uit de toon. Dus ik dacht. ik vraag het gewoon: 'Ben jij een hij of een zij?' Tante Ben antwoordt: 'Geen hij, zij, hem of haar voor mij, ik hoor liever hen of die.' Die?' vraag ik 'Hen?' Die glimlacht. "Zeg jij maar gewoon tante Ben.'

Rough English translation:

Aunt Ben

Sometimes children ask me: is your aunt a man or a woman? But I do not know. Aunt Ben wears dresses, only never pink, always blue. Aunt Ben has a lizard named Otje, drinks cassis for breakfast, picks up the phone with "What d’ya want?", has a three-day beard. wears lipstick and loves mocha pie.

Aunt Ben plays the violin, collects stamps, has a high-pitched voice, ten thousand followers on instagram, a sailboat, a recumbent bicycle. Oh well, of course that means nothing.

Aunt Ben doesn't fit in anywhere, is out of place in every box. So I thought. I just ask, "Are you a he or a she?" Aunt Ben replies, "No he, she, him or her for me, I'd rather hear they or them.'

They?' I ask 'Them?' They smiles. "You can just say Aunt Ben."

[garadinervi]

Wim van Stek, Ontwerpen voor Rode-Kruispostzegels Nederland 1967, 1967 [Postzegelontwerpen, postzegels en affiches, Nationaal Archief, Den Haag]

#graphic design #stamp #postage stamp #preliminary drawings #preliminary study #geometry #wim van stek #rode kruis #nationaal archief

[cupofmeat]

Karel Martens, Voorstudie voor postzegels Nederland 1988 200 jaar Australië, 1988 [Nationaal Archief, Den Haag]

#karel martens #design

[jurjenkvanderhoek]

ZIJN WIJ NIET ALLEN VERZAMELAARS?

Verzamelen zit de mens in het bloed. Een passie die niet weg te denken is uit onze wereld. Het is van alle tijden en iedereen heeft er een handje van. In prehistorische tijden was de mens jager-verzamelaar. Uit noodzaak jaagde men een prooi na om eten te verzamelen, om te overleven. Graan werd verzameld om brood van te bakken, later. En nog steeds zit die drang in onze genen. We jagen macht en aanzien na om geld te verzamelen, om te kunnen overleven. De verzamelaar is altijd op jacht, eeuwig speurder. Om net dat element aan het bezit toe te voegen dat nog ontbreekt. Men kan stad en land afreizen om juist dit kopje aan het servies toe te voegen. Of die postzegel te bemachtigen om een straatje compleet te maken.

Verzamelingen kunnen geruild worden, althans delen daarvan. Er worden tal van ruilbeurzen georganiseerd, voor ieder attribuut dat maar verzameld wordt en kan worden. Goed beschouwd is een winkel ook een ruilbeurs, echter is dan het verzamelde geld inzet om een nieuw kledingstuk aan de garderobe toe te voegen. En wie op reis gaat verzameld herinneringen, maakt foto's, brengt souvenirs mee. Alles wat los en vast zit valt te verzamelen.

Blijf ik bij mezelf als verzamelaar, dan schreef ik op welke biermerken ik ooit dronk - ooit begon ik aan het afweken van de etiketten en het bewaren van de doppen. Ook ben ik eens begonnen aan een verzameling elpees en cd's. Een collectie kaarsen deed ik de deur uit, ze namen teveel plaats in en moesten voortdurend worden afgestoft. Dat is een bijkomstigheid van het verzamelen, het moet ergens geordend worden opgeslagen of attractief uitgestald zijn. Maar dient het zichtbaar te zijn of zit het geluk enkel in het bezit. Vraag het de kunstverzamelaar, die niet voor alle kunstwerken plek in huis heeft en het onderbrengt in een kluis. Of het uiteindelijk verkoopt of schenkt aan een museum. Of er zelf een museum om laat bouwen en doet inrichten.

Kunsthistorica en archivaris Inge Misschaert schreef een interessant boekje over verzamelen. Als verzamelaar van boeken die ik ben ligt het nu aan mij voor. In "Verzameld!" beschrijft zij gepassioneerde verzamelaars door de eeuwen heen. Een must-have voor de echte verzamelaar. Niet enkel om de bibliotheek uit te breiden, maar zeker om inzage te krijgen over het wat en hoe, het waarom en waartoe. Wat kan verzameld worden, hoe bouw je een verzameling op en op welke manier breid je deze uit. Waarom zou je gaan verzamelen, bijvoorbeeld boeken of platen. Waartoe dient een verzameling. Postzegels en schilderijen vermeerderen in waarde, in de loop van de tijd. Maar voetbalplaatjes en suikerzakjes raken uit de tijd, verliezen waarde.

Een verzameling heeft voor de verzamelaar waarde, maar ieder ander kan dat bezit verwaarlozen. Het is maar net wat het is en hoe het in de smaak valt. Die oermensen bewaarden hun jachttrofeeën door ze op grotwanden te schilderen. Zo hielden ze de herinnering aan wat ze voor wild gezien hadden levend. Wij kijken nu bewonderend naar die verzameling. Het is een best bewaarde collectie. Maar met andere verzamelingen is minder omzichtig omgesprongen. Zo zijn de collecties in de piramiden en grafheuvels door schatgravers bij roof teniet gedaan. Hoewel deze dieven ook weer op jacht waren om hun bezit te vergroten. Zo is een verzameling een levend geheel, toch heel dikwijls zit er beweging in. Wordt het groter of krimpt het. Gaat het over op een andere eigenaar of verdwijnt in de vergetelheid.

Inge Misschaert is in de archieven gedoken om verzamelaars boven water te halen. Een archief is natuurlijk ook een verzameling, een collectie aan kennis en feiten. Zo heeft het aantal samenraapsels dat verzameling genoemd kan worden een eindeloze reeks mogelijkheden. Misschaert is met opzienbarende documenten en voorwerpen uit de kast gekomen, waarmee zij sappige anekdotes kon noteren in haar boek. Als kind legde zij zelf een verzameling vondsten aan en bewaarde deze in een sigarenkistje onder haar bed. Schelpen, stenen en scherven, takjes, knikkers, stickers en later postzegels. Veel dingen waren mooi en waardevol genoeg om ze niet weg te gooien. En heb je eenmaal de smaak te pakken dan is er geen houden meer aan. Dan is er zoveel materie voorhanden om te bewaren. Ga ik nogmaals op mijzelf af, dan zocht ik eieren, blies deze uit en stopte ze tussen houtsnippers in dozen. Vond ik een compleet leeg nest, dan werd mijn verzameling eieren in mijn ogen van groter waarde.

De thema's die Misschaert in haar boek aan bod laat komen zijn even divers als de collecties zelf: literatuur, geschiedenis, kunst, natuur, architectuur, filosofie en nog veel meer. Ze beschrijft verschillende intrigerende verzamelaars. Als student kunstgeschiedenis liep Inge vier jaar tussen allerlei verzamelingen rond. Niet alleen de collecties bestudeerde zij, ook de evolutie van het verzamelen. Want door de tijd veranderden de verzamelaars en werd er verschillend naar het samenstellen van een collectie gekeken. Een verzameling is nooit af, vindt Inge Misschaert, haar boek is dan ook even oneindig. Het is een legering van bontgekleurde en gepassioneerde verhalen zonder volledig te willen zijn.

De uitgave is een verzameling verzamelaars en verzamelingen, een collectie om inzage te krijgen in deze bijzondere menselijke eigenschap. Maar is niet compleet, zoals veelal elke verzameling niet compleet is. Altijd zijn er weer andere inzichten, nieuwe verhalen, verschillende samenstellingen. Zo zoals er altijd uitbreiding is van een verzameling, de verzamelaar op zoek blijft naar een zo compleet mogelijk bezit. Op jacht gaat op beurzen, speurt op markten, doolt in kasten en dozen. Op zoek naar precies die kop en schotel. Mogelijk is daar net dat nog ontbrekende schilderij van die kunstenaar te vinden.

Misschaert citeert in haar boek de Nederlandse dichter en acteur Ramsey Nasr: “Reizen zonder te hoeven bewegen is de drijfveer van veel verzamelaars.” Nasr is een verzamelaar pur sang, zoals er vele in het boek genoemd worden. En hij heeft het bij het rechte eind, want met jou verzameling kun jij onderweg zijn in je hoofd. Je hoeft er je stoel niet voor uit te komen en toch beleef je de meest indringende avonturen. Want ieder onderdeel, elk element in die verzameling heeft een eigen verhaal. Het verhaal van zichzelf, maar ook de herinnering aan waar de vindplaats was en hoe het in de verzameling terecht is gekomen. De meeste verzamelaars zijn geen fijnproevers maar veelvraten, ze willen alles bezitten in het thema of van de maker zonder daarbij kieskeurig te zijn. Want schrijft Misschaert “diep menselijke gevoelens zijn met het verzamelen verbonden: trots, hebberigheid, bezitsdrang, aantrekkingskracht, liefde, verliefdheid, drift, jaloezie, afgunst, koesterdrang. (…) De collectie is voor hen sterk levend en neem een belangrijk deel van hun leven in beslag, of is minstens sluimerend op de achtergrond aanwezig.”

De uitgave “Verzameld!” is een onmisbaar naslagwerk voor de verzamelaar. Om hun passie bevestigt te zien door die andere verzamelaars genoemd in het boek. Verwantschap te voelen met die verzamelaars. Zich te herkennen in de verhalen van Misschaert. In de hoop en in de wanhoop, die op het gebied van verzamelen universeel is. Voortdurend is de verzamelaar alert op een nieuwe vondst, het veroorzaakt stress en geeft problemen bij het behouden en beheren. Ik zie mezelf terug in de teksten, begrijp de achtergronden. Ieder ander zal dat naar mijn menig ook doen, want zijn wij niet allen verzamelaars?

VERZAMELD! Gepassioneerde verzamelaars door de eeuwen heen. Inge Misschaert. Uitgeversmaatschappij Walburg Pers, 2023.

#Inge Misschaert #Verzameld! #verzameling #collectie #Walburg Pers #boekbespreking

[viparts-nl]

[de-meerpeen]

The Christmas Experience in het Vikingschip in Den Oever

Er op uit: 'The Christmas Experience in het Vikingschip in Den Oever'

DEN OEVER – De Koninklijke Joh. Enschedé (drukkerij van postzegels, waardepapier, voorheen de gulden bankbiljetten) is hoofdsponsor van de Stichting The Christmas Experience. The Christmas Experience is een show orkest welk een anderhalf uur durende kerstshow produceert en uitvoert. De entreeprijs is op verzoek van de sponsor zeer laag met € 12,50 (incl. consumptie). De show vindt slechts plaats…

View On WordPress

#Den Oever #The Christmas Experience #Theater Het Vikingschip

[elkedageenfotovanluus]

nieuwe postzegels gehaald. kijk hoe leuk ze zijn!

#postzegels #post #brievenbus #mail #happymail #2023 #september23

[kikotapasando]

GOUDEN POSTZEGEL PRINSES AMALIA OVERHANDIGD AAN DE GOUVERNEUR

GERELATEERDE MINISTERIES ALGEMENE ZAKEN EN MINISTER PRESIDENT   GOUDEN POSTZEGEL PRINSES AMALIA OVERHANDIGD AAN DE GOUVERNEUR GEPLAATST OP 14 12 2023 WILLEMSTAD – Op woensdag 13 december 2023 heeft dhr. Jervhes Josephia CEO CPost International tezamen met dhr. Samuel Nicholas directeur Business Development, Retail & Philately van Cpost International, een bezoek gebracht aan de Gouverneur van…

View On WordPress

[lienanna]

Gastbijdrage J: Moslims

Het is onze eerste dag in India. Een Indiase vriend in Nederland heeft ons in contact gebracht met Niti, een vriendin in Mumbai woont. Niti blijkt een gastvrije vrouw, met een stem zo zacht dat je haar nauwelijks verstaat. Ze neemt ons mee naar de Gateway of India, Bombays belangrijkste toeristische attractie, ooit gebouwd door de Engelsen om hun koning te verwelkomen bij zijn bezoek aan de Britse Raj. Ze dwaalt met ons door de buurt, drinkt thee terwijl wij een biertje drinken. Ze betaalt alles voor ons, ook als ze zelf niets neemt. We kennen haar niet, maar mogen absoluut niets zelf betalen. Niti is niet rijk. Ze geeft les op een Indiase universiteit, onze Europese salarissen zijn ongetwijfeld veel hoger. Het is een ongemakkelijke les in Indiase gastvrijheid. 

Via Niti krijgen we ook andere, minder expliciete lessen in de Indiase cultuur. Na de toeristische wandeling nodigt ze ons uit bij haar thuis. Haar appartement, een soort postzegel in het midden van Mumbai, ligt een verdieping hoger dan dat van haar ouders die graag even kennis maken. Vooral haar vader, die redelijk Engels spreekt, is geïnteresseerd. Hij sluit aan bij de thee.

Vanaf het moment dat hij binnen is draait de sfeer. Het gesprek tussen Lien, Niti, en mij, verandert in een oratie van Niti’s vader. Alleen van mij wordt tegenspraak geduld. Zelfs in de fysieke ruimte slinkt Niti, die door haar vader - zonder dat hij het doorheeft - tot een ongemakkelijk hoekje van de bank wordt veroordeeld. Het is geen onaangename man, hij geeft duidelijk veel om zijn familie. Hij belichaamt alleen de vanzelfsprekendheid over de eigen positie die ook veel witte Europese mannen hebben. Vanzelfsprekendheid waarmee hij bij binnenkomst meteen 20 minuten lang vertelt over de carrière van zijn zoon - die we niet kennen - terwijl de niet-geringe prestaties van de dochter die naast hem zit onbenoemd blijven.

Vanzelfsprekendheid ook van een rol en aanzien in de samenleving die we in Europa nauwelijks kennen. Niti blijkt een Brahmin uit een redelijk welvarende familie, een achtergrond die nogal wat spanning met zich mee brengt. Van oudsher bezitten de Brahmin in India alle privileges die ik als witte man in Europa ook geniet, enkel sterker. Banen, opleiding, aanzien, succes, het ontsluit zich allemaal veel gemakkelijker als je Brahmin bent. Als je Dalit bent, onraakbare, ontsluit het zichzelf (nog steeds) bijna niet.

Het kastesysteem verandert, ook in India. Voormalige vanzelfsprekendheden vervagen. Net zoals in Amerika heeft India een systeem van affirmative action, een systeem van positieve discriminatie dat het mogelijk zou moeten maken voor lagere kastes om te studeren en andere voordelen te behalen. Dat het net als voor mensen van kleur in Amerika weinig uithaalt, maakt het bestaan van dit systeem voor de Brahmin niet minder bedreigend. Het zijn de Brahmin die (net als de witte man) nu gediscrimineerd worden. Dit gevoel van achterstelling maakt de conservatieve Brahmin gevoelig voor het politieke exceptionaliteitsdenken van de Hindutva. Vrijwel meteen wordt duidelijk dat dit soort denken ook zijn grip heeft op Nitis vader. De Islam is volgens hem een uniek gewelddadige religie, waarbij hij de moorddadige geweldsexplosies van Hindus richting moslims, meerdere slachtpartijen met vele honderden doden, wegwuift. In zijn lezing komt moslimgeweld direct uit de islamitische ideologie. Hindustaans geweld - of, zoals we weten, Christelijk en Joods geweld - is ingegeven door omstandigheden, een politiek falen. 

Als we later in een restaurant een sizzler delen, een Indiaas-chinees fusion gerecht, vertelt Niti dat haar hele familie de impliciete boodschappen van de BJP propoganda langzaam absorbeert. Ze zijn niet openlijk of zelfs bewust anti-moslim of pro-Modi, maar ze zijn toch ontvankelijk voor de boodschap van de Hindutva.

De impliciete boodschap van Nitis vader blijkt een voorbode voor de rest van onze vakantie. Als we twee weken later in de tuin van Ruhi haar ouders en vrienden vertellen over onze plannen om een meerdaagse wandeltocht te maken in de Himalayas met een groep Indiërs wordt ons op het hart gedrukt vooral geen politieke discussies met ze aan te gaan. In deze tuin, bevolkt door zes Sikhs, wordt uitbundig afgegeven op de regering. Een bedreiging voor de democratie, een aanval op de rechten van minderheden, zo zien ze de regering. Er wordt steeds luider gevloekt, totdat een van de gasten de rest tot de orde roept. We staan tenslotte in een open tuin in Greater Noida, Uttar Pradesh. Je weet nooit wie er mee luistert.

In de tien dagen die volgen op onze discussie in Ruhi’s tuin slaan we de adviezen om ons verre houden van politieke onderwerpen met plezier in de wind. Terwijl we in een beangstigend schommelend busje langs afgronden razen, bespreken we op de eerste dag al de huidige regering, het economisch beleid, en de culturele dromen van India met onze reisgenoten. Het is een voorbode voor de rest van de reis. Bij de lunch vertelt Madhawan, de 23-jarige ongekozen leider van onze wandelgroep, dat hij afstand neemt van zijn kaste. Amman, de meeluistert, lacht een beetje schamper en zegt: dus je bent Brahmin. Zelf ook een Brahmin observeert hij nuchter dat alleen mensen in de hoogste kaste er afstand van kunnen doen. Enigszins beteuterd vervolgt Madhawan zijn verhaal. Zijn familie is conservatief, zegt hij. Weer wordt de implicatie niet uitgesproken. Madhu neemt niet alleen afstand van zijn eigen privilege, hij neemt ook afstand van de politieke overtuigingen van zijn familie. Ook zij geloven teveel in de Hindutva van Narendra Modi, waar hij niet achter staat.

Het tekent een land waar de regering - bewust - voor steeds sterkere polarisatie zorgt. Met haar saffraankleurige massa's jonge mannen creëert ze een cultuur van angst. Sympathisanten van de regering vrezen de aantasting van hun Hindu cultuur, van de eeuwenoude (maar verbeelde) geschiedenis van Hindustan. Tegenstanders en religieuze minderheden vrezen monddood gemaakt te worden. Ze vrezen voor hun leven en voor de woede van de menigte. Net als in Nederland zijn de angsten van de meerder- en de minderheid misschien niet helemaal hetzelfde.

[garadinervi]

Henk Cornelissen, Postzegel Nederland 1987, Decemberpostzegels, Ster in rood, groen en blauw / Postzegel Nederland 1987, Decemberpostzegels, Ster in geel, blauw en rood / Postzegel Nederland 1987, Decemberpostzegels, Ster in blauw, rood en groen / Postzegel Nederland 1987, Decemberpostzegels, Ster in rood, geel en blauw, December 1, 1987 [Nationaal Archief, Den Haag]

#graphic design #stamp #postage stamp #geometry #pattern #structure #henk cornelissen #nationaal archief #1980s

[hetgatvandezon]

WENEN 18/10 Wenen de luidste stilte. Herbergt haar bewoners twee miljoen en tellend.  Ge hoort de meubels fluisteren. De heuvels, een groene muur gelikt en geplakt als een postzegel. Op de achtergrond van haar brede boulevards,  stil gutsend gelijk slagaderen in het tempo van het oude Europa. Keurig uitgelicht in de onzekere pas van haar indringers.

#nederlands #gedicht #schrijfsels #nederlandstalig

[tistje]

Een kwestie van volharding en vastberadenheid ... autisme en streven

Duizend-en-wat boeken netjes op een rij, gesorteerd op auteur en vervolgens op publicatiedatum. De kralen liggen in perfecte symmetrie, elke kleur in een aparte rij, een stille ode aan orde in een chaotische wereld. Een verzameling postzegels uit mijn kindertijd, zorgvuldig geordend op land en tijdperk.   Het geluid van een druppelende kraan in de verte, druppels die vallen van bladeren, tik tik…

View On WordPress

#autisme #doorzettingsvermogen #perseveratie #vastberadenheid #volharding

[loesjespreuken]

Vrijdag 20 oktober, wie zichzelf spaart is al snel 'n postzegel, loesje #uitdeoudedoos 1987