#tafellakens

[dutchjan]

January 06, 2024

#amsterdam #midwest #feest #symposium herman de boer #indonesië #batik #eten #herman 75 #wat een feest #tafellakens

[oldsailors]

4 februari Durbuy

Vanmiddag om twee uur vertrokken uit Zaandijk. Omdat de hele ring vaststaat, nemen we de Hempont en rijden via Schiphol en Vinkeveen naar de A2.

Dan is het één rechte weg naar Maastricht, zonder files of ander oponthoud. We stoppen alleen een keer voor een wissel. Vanaf de Belgische grens verandert het gladde goed onderhouden asfalt in een oorlogsgebied, kuilen, opgelapte stukken, ontbrekende belijning, verbleekte borden. Nu zijn we pas echt op reis! Vanaf Luik rijden we in het donker over bochtige binnenwegen, heuvel op, heuvel af. Iets na zessen komen we bij de bnb, een prima plek. Snel uitladen en dan op zoek naar een eenvoudige hap. Dat valt nog niet mee, in het eestte restaurant serveert men uitsluitend Wagyu rund, het tweede is een Italiaan met gesteven tafellakens, pas daarna zien we een eenvoudige Brasserie. We zien in het dorp nogal wat versierde auto’s van deelnemers, wij steken daar maar bleekjes bij af.

[angstkater]

tis pas kerst wanneer de rook door heel het huis hangt,

wanneer het tafellaken bevlekt is met rode wijn,

wanneer de tantes en nonkels half mompelend hun vertrek beginnen aan te kondigen

tis pas kerst wanneer de papierbak uitpuilt met inpakpapier en linten,

wanneer iemand uiteindelijk toch maar eens de kerstlichtjes uittrekt,

wanneer je oren nasuizen van al dat samen-zijn

tis pas kerst wanneer je in januari nog naalden op het parket vindt,

wanneer iemand zegt “tis alweer februari seg”,

wanneer maart de zomertijd aankondigt en de dagen zich weer uitrekken

tis pas kerst wanneer je terug 8 bent,

wanneer je (zoals alleen een kind dat kan) je cadeautjes tegen je aanklemt in het hier-en-nu,

wanneer je op een stoel gaat staan in het nieuwe jaar en je rijmpje voorleest à la “je kleine kapoen,

en dat het jaar dan ook daadwerkelijk nieuw en groot en belangrijk voelt

#verslinden #poëzie #nederlands

[regioonlineofficial]

In 4 weken zamelden 9 basisscholen in de gemeente Alkmaar 8.858 kilo ongebruikt textiel in. Deze kleding en andere stoffen kunnen hierdoor opnieuw gebruikt of gerecycled worden. Leerlingen van groep 6, 7 en 8 leerden tijdens de Textiel Race Alkmaar alles over het belang van hergebruik, reparatie en recyclen van kleding en andere stoffen. Op donderdag 4 april eindigde de race. Basisschool De Regenboog behaalde de meeste punten en mag op schoolreis naar NEMO Science Museum in Amsterdam. Duurzamer omgaan met kleding en textiel De race spoort leerlingen aan om duurzamer om te gaan met producten zoals kleding, schoenen, knuffels, tafellakens en gordijnen. Ze leerden tijdens het project dat het zonde is om kleding weg te gooien als het niet meer past, niet meer naar onze smaak is of als het kapot is. In Nederland wordt nu nog meer dan de helft van van deze producten bij het restafval weggegooid. Hierdoor kan het niet hergebruikt of gerecycled worden. De kinderen leerden dat je kleding en ander textiel prima kunt ruilen, repareren, hergebruiken, naar de kringloop kunt brengen of in een speciale container kunt doen. Zo wordt het langer gebruikt. En hoeft er minder nieuw te worden gekocht. 238 kledingstukken gerepareerd Wethouder Christiaan Peetoom: "Inwoners uit de gemeente Alkmaar konden online aangeven dat ze nog oud textiel thuis hadden liggen, waarna scholieren het aan huis ophaalden. Naast het inzamelen zijn de leerlingen aan de slag gegaan om zelf kledingstukken te repareren. In totaal hebben de leerlingen 238 reparaties uitgevoerd. Ook organiseerden ze ruilbeurzen, verkochten ze kleding online en deelden zij over hun activiteiten via social media. Het is zo goed om te zien met hoeveel enthousiasme de leerlingen én leraren met de Textiel Race aan de slag zijn gegaan. Ik had niet verwacht dat ze zoveel op zouden halen. Mooi ook om te zien hoe ze familie, vrienden en buren hebben betrokken bij het project. Ik hoop dat ze door de Textiel Race ook in de toekomst bewustere keuzes blijven maken." En dit komt vast goed, want een van de leerlingen vertelde trots: "Ik ga vaker naar RataPlan na de Textiel Race!"

[astroblogs]

[zeemeisje]

voor de koffie koud wordt

kom ik nog even bij jou zitten

dan kan je nog voor de laatste keer je hart luchten

leg het open en bloot op tafel 

tussen de vlekken en kruimels

op het witte tafellaken

bittere woorden stromen uit je mond 

en ik zet een kop warme thee

voor jou

om nog even

te blijven

#nederlands #schrijfsel #dutch #schrijven

[jurjenkvanderhoek]

HET PAARD IN DE KUNST ALS SPIRITUEEL KUNSTSTUK

Als paardenmeisje ging de jonge Suzanne helemaal op in haar fascinatie voor het edele dier. Zij was te groot voor het hobbelpaard, maar nog te klein voor een paard. Dus verzorgde zij een pony. Tussen servet en tafellaken. Maar de viervoeter kreeg een verzorging als een volbloed draver in de koninklijke stallen. Het werd geborsteld en bereden, gevoerd  en verzorgt, maar vooral geknuffeld, veel. Het dier is meer dan een vriend voor het meisje. Het is een kameraad die haar stemmingen aanvoelt. Haar humeuren doorziet. Na verloop van tijd zijn meisje en pony een twee-eenheid. Voelen ze elkaar naadloos aan in de stal en op de  dressuurbaan. Dichterbij kan de mens niet bij het dier komen. Welhaast zou zij dat dier willen zijn, wilde Suzanne die pony zijn.

Wat doe je als paard. Ben je een centaur, half mens half paard. Of een hippantroop, nessus. Dan zou je een fabeldier zijn. Maar het meisje wil de pony zijn, het paard. Zitten in zijn vel, schrapen met de hoeven, slaan met zijn staart. Kunnen kijken door zijn ogen met een blik van verstandhouding. 's Nachts droomt zij van een weidse steppe om daar te draven met de andere paardenmeisjes, die dan ook paarden zijn. In volle galop over de velden rennen. Overdag gaat zij op in de verzorging en fluistert lieve woordjes in zijn oren.

Zo'n paardenmeisje is Suzanne Vellema eigenlijk nog. Door haar kunst kan zij als paard tot leven komen. In de kunst lijkt het paard een truttig thema. Maar gezien haar werk bij Galerie Noord vat zij het onderwerp volwassen bij de horens. In fotografische composities kan Vellema het beeld zo manipuleren dat zij het paard is. Nergens acteert zij als het figuur mens in het beeld. Alleen haar armen en handen zijn zichtbaar. Het geeft de afbeeldingen een mysterieus karakter. De mens hierin is werkelijk één met het dier. Ermee versmolten. Alsof het paard extra ledematen heeft gekregen, uit eigen hand eet. Mens en dier maken verbinding, er is een wisselwerking. De droom is waarheid geworden.

In het paard vindt Vellema een onuitputtelijke bron van inspiratie. "Ik heb het paard als onderwerp in mijn kunst naar me toe getrokken. En vind dat ik dat ook mag neerzetten zonder dat ik me daarvoor hoef te schamen." Deze uitspraak is te lezen op het bij de tentoonstelling horende tekstblad. Het is de verantwoording van het waarom, wat en hoe. De biografie van het paardenmeisje. Zo verbonden met haar eigen paard dat ze als het ware een kunstenaarsduo vormen. Ze reageren op elkaar en maken samen het beeld. Voor Vellema is het een spiegel. Het contact zorgt voor introspectie en troost. Edda is haar allesie, haar muze. Ze gaat letterlijk op in het dier. 'Tegearre as ien', samen één, is dan ook een veelzeggende titel voor een van de werken.

In ruimtelijke objecten gebruikt Vellema onderdelen van het paard. Het kunstwerk bestaat dan uit een opgezette paardenstaart, in zwart of wit. In polyester gegoten hoefijzers. Of een object dat op een stuk huid lijkt met rondom paardenhaar. Het meest tot de verbeelding sprekend in Galerie Noord is de synergie van beeldende kunst en poëzie. Collega beeldend kunstenaar Frieda de Witte schreef een gedicht over het zijn van het wezen paard. Deze woorden droeg zij op aan Suzanne Vellema. Op haar beurt borduurde Suzanne de letters op gene zijde van een paardendeken. Het begint met de titel van de expositie 'als ik een paard was' en eindigt met 'eeuwig in galop'. Dromen zijn geen bedrog.

Maar werkelijk kunstzinnig is Vellema bezig wanneer zij het thema een paard te zijn loslaat. Als ze het paard gebruikt als materiaal voor een schildering. Paardenharen mengt met acrylverf. Zwart van het Friese stamboek verwerkt in het donkerste pigment. 'Swarte skim' misstaat niet in een zero tentoonstelling. Bij deze uiting is ze op het positieve nulpunt van haar kunnen geraakt. Dicht op de huid van het paard en het persoonlijke wezen, zichzelf. Een monochrome compositie waarin kunst en paard perfect samengaan. Het is geen herkenning wanneer de kennis van het materiaal ontbreekt. Het is een gevoel dat spreekt door de huid van het schilderij. In dit werk doorleeft Vellema het sjamanistische gedachtengoed waarmee ze tijdens aan de academie in aanraking kwam. Ze had het altijd al zo gevoeld, maar daarin vindt ze het bewijs dat het paard een middel is om in contact te komen met hogere krachten. De kunst is daar een manier voor, want als kunstenaar raak je van de wereld. Om te kunnen creëren zweef je geïnspireerd boven jezelf. Met dit onderwerp stijgt Vellema tweemaal zo hoog. En komt tot spirituele verwerkingen.

Als ik een paard was. Expositie werken van Suzanne Vellema bij Galerie Noord, Nieuwstad 6 in Groningen. Te zien tot en met 27 juli 2023.

#galerie noord #suzanne vellema #fotografie #schilderijen #objecten #expositie #paard #kunst

[lesleyschrijft]

BOHO / BOHEMIAN IBIZA GEWAAD ZELF MAKEN + OPROEP FIETS KWIJT

Ik ben helemaal weg van de Bohemian Hobo Ibiza stijl, hoe zeg je dat nou Hobo, nee Boho bedoel ik.

Je weet wel van die jurken die zo lekker los om je heen bungelen,

geschikt voor elk type vrouw, de klassieke types die graag met een wijntje op een terrasje vertoeven, maar ook voor de stoere vrouw die zelf gaten in de muur boort om een gordijn stang op te hangen, juist deze stoere dames willen iets met toch een vleugje charme.

Het is natuurlijk wel een kwestie van smaak, de een is er kapot van en de ander zou er niet dood in gevonden willen worden.

Ik ga nu uitleggen hoe leuk het is om zo'n ellegante jurk zelf te maken, (uh elegante bedoel ik, let niet op de taalfoutjes) , als eerste, wat heb je nodig?

In ieder geval een lap stof en naald en draad en je man of vrouw die als paspop kan dienen. Je moet wel een beetje handig zijn met naald en draad,

Allereerst waar haal je voordelige stof vandaan, heel simpel, gewoon bij de plaatselijke kringloop winkel bijvoorbeeld, als je geluk hebt kan je daar een groot tafellaken vinden, vraag voor de zekerheid aan de verkoopster of het geschikt is voor een tafel voor zes personen dan weet je zeker dat je jurk gaat passen, het moet namelijk ruim vallen en als je hard rondjes draait moet hij lekker om je heen kunnen zwieren, wat er heel elegant en charmant uitziet en je zeker weet dat je veel bekijks hebt met jou Boho gewaad.

Heb je een tafellaken kunnen vinden dan ga je hop snel naar huis haal je naaimachine en je man tevoorschijn en naaien maar.

Ten eerste leg je een pizzabord in het midden van het tafellaken, trek met zwarte stift een lijn langs het bord en knip daarna langs de lijn zodat je een gat hebt waar je hoofd door kan, ik persoonlijk vind een pizzabord heel geschikt dat is groter dan een gewoon bord en daardoor krijg je zo'n ellegante decollete, uh sorry elegante bedoel ik.

Trek daarna bij je man de afstandsbediening van de tv uit zijn handen en haal hem van de bank af en zeg tegen hem dat hij moet komen staan om als paspop te dienen, gooi vervolgens het kleed over zijn hoofd en laat hem op de grond gaan liggen naast je naaimachine, nu moet hij zijn armen uitsteken zodat jij de mouwen dicht kan stikken, niet te hoog anders zit zijn oksel er tussen, het moet maar een beetje dicht gestikt worden bijvoorbeeld tot de elleboog voor een zwierig en een vleugje speels effect.

Laat je man voorzichtig weer opstaan laat hem de jurk uittrekken en pas hem zelf, kijk in de spiegel en zie daar...het verbluffende resultaat...jou zelfgemaakte Ibiza jurk, helemaal hot voor komende lente, wat zal jij stralen deze zomer wanneer je door de supermarkt aan het flaneren bent.

Of als je bij de groenteboer in de rij staat, moet jij eens opletten hoe andere vrouwen je met een jaloerse blik bekijken.

Wat ik persoonlijk ook leuk vind om te doen is de jurk aantrekken en terug gaan naar de kringloop winkel, het personeel bij elkaar trommelen en dan zeggen, komt dit stofje jullie niet bekent voor? Terwijl je je net gekrulde haar weelderig over de schouders laat dansen en vrolijk op en neer voor hun neus langs loopt.

Jaja jullie zien het goed, dit was jullie zes persoons tafellaken, ik wil mezelf geen veer in de kont steken hoor, maar vind je niet dat ik er een geweldige Boho jurk van gemaakt heb??

Geloof mij, je wordt met open mond aangestaard succes verzekerd. Je hebt er misschien geen erg in maar weet je hoe multi functioneel jou Boho gewaad is?

Je kan hem voor verschillende activiteiten in en om het huis gebruiken, bijvoorbeeld wanneer de kinderen stierlijk vervelend zijn tijdens een saaie zondag middag dan kun je van jou Ibiza gewaad gewoon in de huiskamer een tent voor ze bouwen, of tijdens de zomer kan hij mee de picknick mand in, hop naar het park en je hebt een picknick kleed, of je gaat verhuizen en je moet gaan klussen, ja dan wil je geen pottenkijkers, dan hang je heel simpel je jurk voor het raam, het is dan wel fijn als je er een paar hebt natuurlijk.

Ook tijdens een rommelmarkt kan je je Boho jurk gebruiken als kleed om je troep die je verkopen wil op te leggen en mocht je tijdens een lange rommelmarkt dag een keer naar de wc moeten dan is het altijd handig om een tweede exemplaar bij je te hebben zodat je even naast je kraam kan hurken terwijl je man het als een soort gordijn voor je omhoog kan houden, voila niemand die het in de gaten heeft.

En mocht je een jurk gemaakt hebben die je eigenlijk bij nader inzien kut met peren vind dan heb je in ieder geval altijd iets extra's bij de hand om te dweilen wanneer je wc onverwachts overstroomt. Ik heb ondertussen 70 exemplaren genaaid om online te verkopen, voor elk wat wils, in allerlei patronen en kleuren, (kun je bij de kringloop geen tafellaken vinden dan kun je altijd de rommelmarkten afstruinen daar vind je ook regelmatig wel wat) mijn man en ik denken er serieus over om een winkel te gaan beginnen, we zijn op zoek naar een leeg pand midden in het centrum, het liefst wel in de buurt van een patatzaak waar je frikandellen uit de muur kan trekken, dat lijkt me reuze handig voor als je lekkere trek hebt tussendoor, ik zie het al helemaal voor me, terwijl mijn man kralen zit te rijgen en bijpassende armbandjes in elkaar knutselt die je zo leuk in de etalage kan leggen roep ik vanachter de toonbank vandaan...joehoe...schat ik loop even naar de overkant, even een paar frikandellen uit de muur trekken.

Dit hele geweldige plan moest natuurlijk gevierd worden met een paar flessen wijn die ik in mijn fietstassen had meegenomen, dus ik ging fijn een stukje fietsen en had een leuk plekje opgezocht waar ik kon borrelen, nadat ik de lege flessen wijn in de glasbak had gegooid wilde ik weer op mijn fiets stappen en naar huis gaan...alleen....waar was mijn fiets? Ik herinner me dat ik hem ergens had neergezet en op slot had gedaan, alleen de vraag is, waar was dat ook alweer?

Ik ben een stukje gaan lopen, ja en toen? 🤷‍♀️ Dus bij deze, wie o wie heeft er ergens een fiets gezien (op slot) die al een poos niet meer van zijn plek is geweest? Grote kans dat hij van mij is.

De eerlijke vinder die mij weet te herenigen met mijn Harley Trapson die krijgt van mij een schitterende zelfgemaakte Ibiza Bohemian Hobo offuh hoe heet het ook alweer..ohja Boho jurk 🤣

#blog #blogger #bloggen #lezen #humor #kortverhaal

[vibinginthevast]

Zit je dan op je vrije dag met een tafellaken op je hoofd

#widm #widm22

[nature-played-a-trick-on-me]

"Weet je dat niet meer?" vroeg van Liempt.

Anton schudde zijn hoofd en zweeg. Hij keek naar het witte tafellaken, waar hij met zijn vork langzaam vier lijnen in trok, en voor het eerst voelde hij iets van angst, iets zuigends, een donker gat waar dingen invielen zonder ooit de bodem te bereiken - alsof iemand een steen in een put gooit en dan nooit meer iets hoort.

De aanslag, Harry Mulisch

#harry mulisch #de aanslag

[rijksmuseum-art]

[Die zaait] Zal oogsten, Jan de Waardt, Museum of the Netherlands

Man met zwarte bakkebaarden en snor, wit pak en schoenen met slopkousen en zwarte scheenstukken, houdt in beide handen voor zich geld. Rechts van hem tafel met wit tafellaken waarop geld en geldzakken. Opschrift; r.o.: ZAL OOGSTEN.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.308631

#europeana #rijksmuseum #museumarchive

[dutchjan]

November 21, 2023

#amsterdam #thuis #frankrijk #france #deols #emmaüs #theedoeken #streep #strepen #kon ze niet laten liggen #strijken #strijkdag #tafellakens #servetten

[soundgrammar]

Listen to: Dressoir (Misha Mengelberg, arr. Gerard Bouwhuis) Tinnen rookset / Lepelvaasje / Trouwfoto / Theemuts / Naaimand / Spaarzegelboekje / Dominospel / Flanellen tafellaken (opgevouwen) / Koektrommel by ICP Orchestra

#ICP Orchestra

[joostjongepier]

Wat?   Stilleven met vergulde bokaal door Willem Claesz. Heda, Het melkmeisje door Johannes Vermeer, Isaak en Rebecca, bekend als ‘Het joodse bruidje’ door Rembrandt van Rijn en Zittende Amor door Étienne-Maurice Falconet.

Waar?   Rijksmuseum, Amsterdam

Wanneer?   29 juni 2020

Drie maanden in kunstquarantaine valt niet mee. Vandaag komt daar een einde aan. Ik moet mij vanochtend in Amsterdam melden bij mijn tandarts, dus moet ik, compleet met mondkapje, naar de hoofdstad. Dat lijkt mij een uitgelezen gelegenheid om voor het eerst het fenomeen ‘museum in coronatijd’ te verkennen. Onmiddellijk toen het Rijksmuseum weer openging, heb ik dan ook mijn tijdslot voor vandaag gereserveerd.

Zoals het een beetje toerist betaamt, begin ik mijn rondgang in de eregalerij, een zaal die ik, vanwege drukte en meutes toeristen, meestal weer zo snel mogelijk verlaat. De rust in de ruimte doet dit keer echter weldadig aan. Ik kan elk gewenst schilderij in alle rust bekijken zonder andere bezoekers voor de voeten te lopen (of voor de voeten gelopen te worden). Het eerste schilderij waar mijn oog op valt, is direct al een gevalletje ‘déjà vu’. Vanochtend in de wachtkamer van de tandarts hing, net als altijd, de reproductie van Willem Claesz. Heda’s Stilleven met vergulde bokaal. Nu mijn tandarts verantwoordelijk is voor het doorbreken van mijn kunstquarantaine, voelt het dan ook als gepast dat het eerste schilderij waar in de eregalerij mijn oog op valt juist ditzelfde werk is. Geen reproductie uiteraard, maar het echte doek. Nu ben ik in zijn algemeenheid geen groot liefhebber van stillevens, maar die van Heda vormen een belangrijke uitzondering op deze regel. Als ik een museumzaal betreed en er hangt een werk van Heda, herken ik het onmiddellijk. Niemand anders schildert zijden tafellakens zoals hij. Zijn doeken vallen niet op door veelsoortig kleurgebruik. In de zeventiende eeuw stonden ze dan ook bekend als ‘monochrome banketjes’. Maar als je wat beter kijkt, is er niets monochroom aan. Elk materiaal is weergegeven met een ongeëvenaarde precisie, of het nu gaat om het gouden oppervlak van de bokaal, het tin van kan en borden, de zijde van het servet, het glas van de roemer of het parelmoer van de oesterschelpen. Als je de materialen beter bekijkt, zie je hoe Heda voorwerpen erin laat weerspiegelen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de tinnen kan. Helemaal onderin zie je de voet van het omgevallen glas, daarboven de servet, links de vergulde bokaal en midden boven een venster. Bij mijn volgende tandartsbezoek, eind augustus, moet ik toch eens kijken of de details op de reproductie net zo goed zichtbaar zijn als op het origineel.

Op naar een schilderij waar gewoonlijk een dikke rij mensen voorstaat: Het melkmeisje van Johannes Vermeer. Zoals altijd, trekt de tamelijk ruwe wand rechts mijn aandacht. Vooral dat ene spijkertje dat daar nutteloos uit de muur steekt, houdt nooit op me te fascineren. Eigenlijk is de keuken best een onordelijk geheel. De muur is niet bepaald netjes gestuukt, een van de raampjes is kapot en op tafel liggen hompen brood naast de broodmand. Toch doet het schilderij buitengewoon verstild aan. Dat is vooral te danken aan de figuur van de meid. Uiterst geconcentreerd giet ze de melk in een kom. Het is dat we ons in de zeventiende eeuw bevinden, anders zou ik er het etiket ‘mindfulness’ op plakken. Haar geconcentreerde houding straalt een ongekende rust uit. Je kunt de melk haast horen stromen. Je zíet de melk trouwens ook stromen. En dat is dan weer niet zozeer aan de meid, als aan Vermeer te danken.

Even verder nog zo’n doek waar ik gewoonlijk nauwelijks aan toekom door het vele volk: Isaak en Rebecca, bekend als ‘Het joodse bruidje’. Vincent Van Gogh was zo onder de indruk van dit werk, dat hij tegen de vriend met wie hij het bekeek, opmerkte: “Geloof je nu wel, en dat meen ik oprecht, dat ik tien jaren van mijn leven wilde geven, als ik hier voor dit schilderij veertien dagen nog kon blijven zitten met een korst droog brood voor voedsel”. Als je naar de mouw van Isaac kijkt, begin je iets te snappen van Vincents fascinatie. Dikke klodders verf doen denken aan een schilder als Anselm Kieffer. De mouw krijgt door de verfklonten een haast sculpturale vorm.

Na de eregalerij bezoek ik de, altijd rustige, afdeling 1700-1800, die ik nu voor mezelf alleen heb. In de sectie rococo staat hier het vermakelijke beeldje De zittende Amor van Étienne-Maurice Falconet. Het werd oorspronkelijk gemaakt voor Madame de Pompadour, de maitresse van koning Lodewijk XV van Frankrijk. Het stoute liefdesgodje kijkt me samenzweerderig aan en legt een vinger op zijn mond. Hij maakt mij, de toeschouwer, medeplichtig aan zijn snode plannetje. Stiekem grijpt Amor een pijl uit de koker die op de grond ligt. Ik vraag me af wie zijn slachtoffer gaat worden. Zeker is dat ik het knaapje niet zal verraden.

#willem claesz. heda #johannes vermeer #rembrandt van rijn #étienne-maurice falconet

[regioonlineofficial]

Basisschool De Octopus uit Boekel is de winnaar van de Textielrace geworden. De afgelopen vier weken zijn 8 teams van vijf verschillende basisscholen uit de gemeente Boekel en de gemeente Land van Cuijk de strijd aangegaan tegen oud textiel. Tijdens deze textielrace hebben de leerlingen kledingstukken doorgegeven, kapot textiel gerepareerd en, met behulp van buurtbewoners, 2442 kilogram oud textiel terug in de kringloop gebracht, waardoor al dit textiel opnieuw gebruikt of gerecycled kan worden. Basisschool De Octopus Basisschool De Octopus uit Boekel is met 1776 kilogram ingezameld textiel de winnaar van de Textielrace. Wethouder Ben Brands van gemeente Boekel overhandigde op maandag 25 maart de trotse school de prijs. “Het is goed dat de leerlingen op deze manier leren over het hergebruiken, repareren en recyclen van textiel. In Nederland belandt namelijk nog steeds veel te veel textiel bij het restafval.” aldus wethouder Brands. Nog te veel textiel bij het restafval De Textielrace spoort de leerlingen aan om duurzamer om te gaan met hun textiel, zoals kleding, schoenen, knuffels, tafellakens en gordijnen. Ze leerden tijdens het project dat ze textiel kunnen repareren, hergebruiken of kunnen inleveren in een textielcontainer. In Nederland wordt nu namelijk nog meer dan de helft van het oud textiel bij het restafval gegooid. Hierdoor kan het niet hergebruikt of gerecycled worden. Repareren, doorgeven en ophalen aan huis Van 26 februari t/m 21 maart gingen de leerlingen zelf aan de slag met het repareren en doorgeven van kledingstukken en ander textiel, bijvoorbeeld via Marktplaats. Op verschillende scholen waren ook kledingruils waardoor veel textiel een tweede leven kreeg. Ook werd 2442 kilogram textiel ingezameld voor recycling. De scholieren moedigden buurtbewoners aan hun oude textiel online aan te bieden, waarna de leerlingen dit aan huis kwamen ophalen. Al het textiel dat is ingezameld door de klassen, zal worden hergebruikt of gerecycled. Op deze manier draagt de race bij aan een duurzame kringloop van textiel. Deelnemende scholen In de gemeente Boekel en de gemeente Land van Cuijk deden 8 teams mee van 5 verschillende basisscholen. Het betroffen de scholen De Ester, Laurentiushof, Octopus, ‘t Loont en De Waai. Het team van de Octopus, bestaande uit de groepen 7A en 7B, was uiteindelijk de winnaar van de Textielrace. Als prijs ontvangen zij een schoolreis naar het TextielMuseum in Tilburg. Nu nog oud textiel in huis? Textiel kan worden weggebracht naar de textielcontainers in je wijk. Doe het in een afgesloten zak in de container. Dan kan het goed hergebruikt of gerecycled worden. Ook kapotte kleding, lakens of tassen kunnen goed gerecycled worden. Het textiel moet wel schoon en droog zijn. Kleding die nog goed is, kan ook worden aangeboden bij één van de kringloopwinkels van Stichting Actief.

[degracieuse]

Alphabet en cijfers voor het teekenen van linnengoed Afbeelding No. 19. De naamcijfers van dit alphabet kunnen voor het teekenen van zakdoeken, beddelinnen, handdoeken, tafellakens, servetten enz. dienen. De afb. geeft ook de cijfers hierbij behoorende. Men voert de ophalen met den schuinen steelsteek, de dichte witte gedeelten van de hoofdlijnen met den schuinen platten steek, het middelste open gedeelte van elke hoofdlijn met den point-russe uit. Het spreekt van zelf dat men hiervoor borduurkatoen, turksch (rood) garen of zwarte zijden nemen kan. De hierbij behoorende kleine naamcijfers gaven wij reeds op bladz. 134 van dezen jaargang.

#1869 #1860s #embroidery #alphabet #Typography #at time of editing this post the link is actually empty #thank you for your great service as always tumblr #this is just getting worse every time