#gebroken wit

[iosjbv]

Duurzaam Comfort

Dit energiezuinige seniorenappartement belichaamt moderne luxe en duurzaamheid. De strakke, eigentijdse inrichting met een warme touch strekt zich uit van de vloer tot aan de hoogglans witte en zwarte keuken met een antraciet ceramisch tablet.

Een Inzicht in Energiezuinige Seniorenappartementen Welkom bij de toekomst van seniorenwoningen, waar comfort, stijl en duurzaamheid samenkomen in een harmonieus geheel. In dit blog nemen we je mee op ontdekkingsreis door een energiezuinig nieuwbouw seniorenappartement, waar strakke eigentijdse inrichting en een warme touch hand in hand gaan. Vloeiende Elegantie: De Doorlopende Vloer In dit…

View On WordPress

#Badkamer #badkamerdesign #bureau #ceramisch blad #duurzaam design #eigentijdse stijl #eik natuur #energiezuinig wonen #gebroken wit #hoogglans keuken #interieurontwerp #Jan Smeyers #moderne inrichting #opbergruimte #praktische indeling #ral 901 #ruimtelijk ontwerp #seniorenappartement #sfeervolle verlichting #slim wonen #strak interieur #Verlichting

[stefselfslagh]

Johnny Depp vs Amber Heard: na de vuile was, de wijze lessen.

Dit stuk verscheen op 21 mei in Zeno.

In de rechtszaak die de voormalige echtelieden Johnny Depp en Amber Heard tegen elkaar aanspanden, houden de advocaten volgende week hun slotpleidooien. Stef Selfslagh vond tussen de brokstukken van het ontspoorde celebrityhuwelijk tien levenslessen.

Voor wie de voorbije twee maanden heeft doorgebracht in een van de buitenwereld losgeweekt stilteklooster in Thailand: acteur Johnny Depp eist van zijn ex-vrouw, actrice Amber Heard, vijftig miljoen dollar wegens smaad. In een opiniestuk dat Heard schreef voor The Washington Post noemt ze zichzelf een slachtoffer van huiselijk geweld. Hoewel ze Johnny Depp in haar tekst niet één keer noemt, argumenteren de advocaten van Depp dat zijn naam tussen de regels wel degelijk te lezen is en dat het stuk van Heard zijn carrière aan diggelen heeft geslagen. Een lezing van de feiten die Amber Heard fanatiek betwist: ze beweert dat het Depp is die zich schuldig maakt aan laster en eerroof door haar beweringen over huiselijk geweld leugenachtig te noemen. En dus splitste ze haar ex bij wijze van juridische antitankraket een schadeclaim van niet vijftig, maar honderd miljoen dollar in de maag. 

De voorbije weken konden we ons dankzij de livestreams van Court TV teleporteren naar Fairfax, Virginia, waar Johnny Depp en Amber Heard er alles aan deden om elkaar voor het oog van de wereld tot ploerten te reduceren. Er werd gesneerd en gehuild, geblaft en gefoeterd, gechargeerd en gemanipuleerd. De kans dat Johnny Depp en Amber Heard gelouterd, laat staan wijzer uit hun eigen spektakelproces gaan komen, is nihil. Maar het is niet omdat de protagonisten zélf niet bereid zijn om iets uit hun relationele ellende te leren, dat wij dat niet kunnen doen. Daarom: tien dingen die we kunnen opsteken van het Depp vs Heard-proces.

1. Hollywoodsterren maken van hun leven net zo'n puinhoop als wij.

Als het geflipte huwelijk van Johnny Depp en Amber Heard ons één ding leert, dan is het wel dat het gras niet altijd groener is aan de overkant. Zélfs niet als die overkant zich ter hoogte van de Hollywood Hills situeert. 

Gepriviligieerder dan Depp of Heard kan een mens niet zijn: ze zijn buitengewoon mooi en wit, vieren Kerstmis op Caraïbische eilanden, kunnen zich laven aan onuitputtelijke voorraden fanliefde en beschikken over miljoenen dollars speelgeld. En toch bestaat het decor van hun huwelijk uit vernielde slaapkamers, gebroken pingpongtafels, gemolesteerde keukenkasten en met bloed geschreven boodschappen op spiegels, lampenkappen en kussenslopen. 

In een sms-bericht aan een vriend schrijft Depp over Heard: 'Let's drown her before we burn her. I will fuck her burnt corpse afterwards to make sure she's dead.' Verder trakteert hij haar op koosnaampjes als 'worthless hooker' en zou hij haar volgens Heard gepenetreerd hebben met een fles whisky. In de liefdesverklaringen van Heard aan het adres van Depp vallen dan weer de woorden 'washed up piece of shit', 'fat, old man', 'pussy' en 'coward'. Ook zou ze blikken lakverdunner in zijn gezicht gekeild hebben en hem met behulp van een aan scherven geslagen fles wodka een stukje van zijn rechtermiddelvinger afhandig gemaakt hebben. 

Om maar te zeggen: ook de levens van uitermate welgestelde en welgevormde mensen kunnen gierend uit de hand lopen. Tijdens een interview op het Britse TalkTV zei de Amerikaanse journaliste Megyn Kelly: "Emptiness can not be filled by fame or unlimited spending." Denk daaraan wanneer u nog eens in de verleiding komt om te denken dat al uw problemen zouden verdampen als u maar het lichaam van Margot Robbie, het charisma van Idris Elba of de bankrekening van Robert Downey Jr had.

2. De grens tussen dader en slachtoffer kan schimmig zijn.

Tijdens het proces werden verschillende geluidsopnames afgespeeld waarop ruzies tussen Johnny Depp en Amber Heard te horen zijn. In één van die opnames zegt Heard: "Tell them, Johnny. Tell the world that I, Johnny Depp, a man, am a victim of domestic abuse too. See how many people side with you."

Ook Laurel Anderson, de relatietherapeute die Depp en Heard een tijdlang bezochten, sprak in haar getuigenis over 'wederzijds misbruik.' Het lijkt er dus op dat het geweld ten huize Depp-Heard van beide kanten kwam. En dat ook deze rechtszaak aantoont dat huiselijk geweld niet het monopolie is van de man. 

Gerechtspsychologe Dawn Hughes, ingehuurd door team Heard, gebruikte tijdens haar getuigenis voortdurend de voornaamwoorden 'she' en 'her' wanneer ze het over slachtoffers van huiselijk geweld had. Voor de advocaten van Johnny Depp een reden om haar een gendergelijke tik om de oren te geven. Maar meer nog dan een genderkwestie is deze zaak een aanleiding om ons te bezinnen over onze stereotiepe denkbeelden over daders en slachtoffers. Slachtoffers, zo blijkt, kunnen ook daders zijn. En omgekeerd. 

In het Amerikaanse tijdschrift Entertainment Weekly zegt relatietherapeute Darcy Sterling: "Ons verstand vindt het prettiger wanneer één persoon duidelijk het slachtoffer is en de andere persoon onmiskenbaar de dader. Maar relaties bestaan uit mensen. En mensen zijn ingewikkeld. Als ik in mijn 27 jaar als therapeute iéts geleerd heb, dan is het wel dat in de overgrote meerderheid van problematische relaties beide partners voor problemen zorgen."

Precies hetzelfde, maar dan een tikje mooier, algemener en ironischer geformuleerd, schreef Ilja Leonard Pfejffer vorig weekend in De Standaard: "Na vierenvijftig jaar nadenken is de diepe wijsheid in mij gerijpt dat alle dingen twee kanten hebben." Voel u dus vooral geen pannenkoek wanneer u er op staat om in gesprekken met vrienden, familieleden en volslagen onbekenden de twee kanten van amoureuze aangelegenheden te belichten: het getuigt niet van slapheid, maar van wijsheid.

3. Begrip is een noodzakelijke voorwaarde voor vergeving.

In het inmiddels vermolmde jaar 2015 vertrouwde advocate Christine Mussche mijn bandopnemer een aantal levensbeschouwelijke overtuigingen toe. Ze had het onder meer over haar geloof in de genezende kracht van rechtszaken. "Slachtoffers moeten erkenning krijgen voor het leed dat hen is aangedaan en daders voor het traject dat aan hun daad is voorafgegaan. Als dat gebeurt kan een proces - hoe vreemd dat ook mag klinken - een intens mooie, helende gebeurtenis zijn. Want dan voelen zowel slachtoffer als dader zich na afloop beter en kunnen ze enigszins gelouterd verder." 

In dit geval zouden Depp en Heard al dan niet met vochtige ogen moeten erkennen dat ze elkaar bijna de verdoemenis in gekoeioneerd hebben, maar dat hun gedrag minstens gedeeltelijk te verklaren is door hun eigen gewelddadige verleden: Depp werd als kind door zijn moeder geslagen, Heard door haar vader. Als ze elkaar zouden kunnen zien als mensen die getackeld zijn door het leven, die achter hun prachtige voorgevel demonen huisvesten, zou er begrip en wie weet zelfs vergeving kunnen ontkiemen. 

Maar helaas: in Depp vs Heard wordt noch naar de waarheid noch naar mededogen gezocht. De inzet van het proces is: de liefde van het grote publiek terugwinnen. En dus verschansen beide partijen zich achter hun eigen gelijk en proberen ze elkaar, de ene PR-granaat na de andere afvurend, maximale schade toe te brengen. Het resultaat is dat Depp noch Heard als winnaar de rechtszaal zal verlaten. Dat ze niet naar hun penthouses zullen terugkeren als bevrijde mensen, maar als door en door gehavende zielen.

4. Haat is uit de hand gelopen liefde.

Een mens zou het zwelgend in alle cunt- en coward-retoriek nog vergeten, maar Johnny Depp en Amber Heard hebben elkaar fenomenaal graag gezien. Tijdens één van hun opgenomen gesprekken zegt Heard: "You could have anyone you want. I could have anyone I want. But I love you. I love your brain. I love your heart. I love being with you."

En toch, zoals Oscar Wilde ons al in 1898 liet weten in The Ballad of Reading Gaol: "Each man kills the thing he loves." (Waarbij het Engelse 'man' niet staat voor het Neder-landse 'man', maar voor 'persoon'.) Poëzieliefhebbers discussiëren al meer dan een eeuw over wat Wilde met zijn beroemde dichtregel precies bedoelde. Maar de mooiste, en misschien ook wel meest aannemelijke verklaring is degene die ene Michael Masiello geeft op kennisplatform quora.com: mensen kunnen elkaar verliezen door té hevig van elkaar te houden. 

Als we verliefd zijn, geven we de persoon die onze hartstocht opwekt buitensporig veel aandacht. We leggen hem likkebaardend onder ons vergrootglas en consumeren hem met overdonderende gretigheid. Alleen maar om na een tijd verbijsterd te moeten vaststellen dat de mens die we hemelse kwaliteiten hadden toegedicht aardser - zeg maar: banaler - is dan we onszelf hadden toegelaten om op te merken. Dat het door ons hart tot godenkind gepromoveerde wezen gewoon menschliches, allzumenschliches is.  

Zou het kunnen dat de liefde die Johnny Depp en Amber Heard voor elkaar voelden van de zelfvernietigende soort was? Dat ze elkaar zó hartstochtelijk ontrafeld en ontraadseld hebben dat er van de oorspronkelijke betovering geen sprankje meer overbleef? Indien ja, dan is dat dieptreurig. Maar ook troostrijk. Want dan is de haat die ze vandaag voor elkaar voelen een geval van uit de hand gelopen liefde. En dat is voor uw en vooral míj́n mensbeeld toch een opstekertje.

5. We hoeven onze idolen niet te idealiseren.

Op 2 mei ontsloeg Amber Heard het PR-team dat tijdens het proces over haar reputatie moest waken. Ze werd naar verluidt niet goed van de negatieve krantenkoppen die dag na dag over haar verschenen. Het geeft aan dat deze rechtszaak bovenal een populariteitsstrijd is. Een gevecht tussen twee PR-bureaus die maar één opdracht hebben: het besmeurde imago van hun cliënt saneren.

Juda Engelmayer van Herald PR, een New Yorks public relations-bedrijf, zegt in The Guardian dat Johnny Depp met plezier voor de rechtbank van de publieke opinie wilde verschijnen. "Na het opiniestuk van Amber Heard in de Washington Post, wilde Depp een podium waarop hij ook zijn kant van het verhaal kon vertellen. Dat podium werd de rechts-zaal van Fairfax County. En hij gebruikt het tenvolle: hij maakte van zijn getuigenis een entertainende vertoning waarmee hij heel wat toeschouwers - ook vrouwen - aan zijn kant heeft gekregen. De uitspraak van de jury is voor hem bijna bijkomstig. Wat hij écht wil, is de wereld laten zien dat hij nog steeds in staat is om harten te veroveren en het grote publiek te begeesteren."

Anders gezegd: de échte jury zit niet in de rechtszaal, maar op TikTok. En bestaat niet uit gelote burgers, maar uit fans die zich maar wat graag laten mobiliseren om hun liefde voor hun idool te belijden. Of zoals een Johnny Depp-fan in een Jack Sparrow-kostuum het verwoordde: 'We want to support our captain. If he's going down with the ship, we're going down with him.' De fans van Johnny Depp en Amber Heard bepalen in belangrijke mate wie uitein-delijk de public vote zal krijgen. Ze distilleren elke dag tendentieuze videoclips uit de procesbeelden en sturen ze vervolgens de wereld in, vergezeld van titels als 'Amber Heard's failing plan to ruin Johhny Depp' en hashtags als #AmberHeardIsAPsychopath.

Het bewijst nog maar eens dat onvoorwaardelijke fanliefde - of het nu voor een voetbalclub, een acteur of een professor kerkelijk recht is - een bedenkelijk concept is waar u zich beter niet aan laat vangen. Er is geen wet die u verplicht om blind te zijn voor de systeemfouten in uw idool. Bewondering en teleurstelling kunnen elkaar indien nodig perfect afwisselen.

6. Gevoelens zijn geen feiten.

Filosofe Alicja Gescinska schreef het in deze krant al eerder: we leven in een age of feeling. Onze maatstaf om te bepalen wat goed of kwaad is, is niet langer religie, en evenmin de rede, maar wel onze emoties. 

Gevoelens, zo lijken we met z'n allen te hebben besloten, zijn boven alle verdenking verheven. Zoals de Griekse god Harpocrates stilzwijgen als een onfeilbaar middel tot het verwerven van geluk aanbeval, zo beschouwen wij onze emoties als een onfeilbare vertolking van de waarheid. We voelen iets, en omdat we het voelen, is het waar. 

Het Depp vs Heard-proces illustreert hoe dwingend onze emoties geworden zijn. 'Ik geloof Amber Heard niet', schreef iemand op sociale media. 'Haar getuigenis voelt niet authentiek aan.' 'She's definitely a graduate from the Pinocchio School of acting', vertolkte iemand anders zijn op niets anders dan 'een gevoel' gebaseerde mening over de getuigenis van Heard. 

Met andere woorden: 'Flikker toch op met je bewijsstukken. Ik zal zelf wel uitmaken wie hier de waarheid spreekt en wie niet. Mijn gevoel bedriegt mij nooit.' Maar het is niet omdat Amber Heard op de getuigenbank in Fairfax County nog slechter acteert dan Paris Hilton in One Night in Paris dat ze de waarheid niet spreekt. Je kan zó hard je best doen om de wereld van je verhaal te overtuigen dat je toon en lichaamstaal Comedy Capers-achtige proporties aannemen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je relaas ook gelogen is. 

Ook de media laten in hun berichtgeving over Depp vs Heard na om te wijzen op het verschil tussen feiten en sentimenten. 'Amber Heard krijgt publieke opinie tegen', kopten zowat alle kranten tijdens de eerste weken van het proces. Die titel was niet gelogen, maar wel gevaarlijk. Hij gaf subjectieve gevoelens over schuld en onschuld de allures van een objectieve werkelijkheid. Hij promoveerde een primitieve onderbuikreactie tot een belangrijk nieuwsfeit. En dat is verraderlijk. Want dan denken mensen in de beste 'waar rook is, is vuur'-traditie: 'Als iedereen zich massaal tegen Heard keert, moét ze wel aan het liegen zijn.' En zo muteert wat begon als een gevoel gaandeweg tot een vaststaand gegeven.

7. Hoe minder we over de levens van beroemdheden weten, hoe beter.

In een interview met The Guardian drukte de Amerikaanse communicatie-adviseur Evan Nierman - souffleur van ceo's en presidentskandidaten - zijn verwondering uit over het feit dat Amber Heard ooit haar opiniestuk schreef en dat Johnny Depp vervolgens besloot om haar aan te klagen. 'Beiden verbergen meer lijken in de kast dan het gemiddelde spookhuis. Je zou denken dat dat hen tot enige terughoudendheid zou aanzetten. Niet dus.' Volgens Nierman is het Depp vs Heard-proces een waarschuwing voor andere beroemdheden. "Als je in opiniestukken of interviews over je persoonlijke leven praat, loop je het risico dat je vroeg of laat en plein public gênante privé-aangelegenheden zal moeten bespreken."

Zoals Johnny Depp dus, die in Fairfaix County moest bevestigen dat hij zijn body-guard wel degelijk een sms-bericht had gestuurd met de woorden 'I'll smack the ugly cunt around before I let her in.' Of zoals Amber Heard, die aan de jury moest uitleggen dat de uit-werpselen die Johnny Depp na een ruzie op zijn bed had gevonden niet uit háár poeper waren gekomen, maar uit die van Boo, hun Yorkshire terrier, die nota bene darmproblemen had gekregen omdat ze de marijuana van Johnny Depp had aangezien voor de tonijnpaté van Whiskas. 

Lang verhaal kort: discretie gaat in celebrity-huishoudens een glorieuze comeback maken. Is dat erg? Integendeel. Hoe minder we over de al dan niet gedegenereerde levens van beroemdheden weten, hoe beter. Kunnen we onze aandacht eindelijk weer toespitsen op de verschillen tussen het confederalisme en het separatisme. Of op de maandelijkse doorbraak in het dossier van de Bende van Nijvel.

8. Lichaamstaalexperten zijn te mijden.

Elk nieuwsverhaal heeft zijn experten. Tijdens de coronacrisis kon je geen laptop openklappen zonder een viroloog te zien opdoemen, tijdens het Depp vs Heard-proces ontkom je met geen mogelijkheid aan lichaamstaalexperten. Alleen zijn de laatsten in wetenschappelijk opzicht een paar tikjes minder geloofwaardig dan de eersten.

Denise Dechamps van The Body Language Academy vond het verdacht dat het gezicht van Amber Heard weinig emotie vertoonde wanneer ze vertelde dat ze door haar man geslagen werd. Ook noemde ze het veelzeggend dat Johnny Depp tijdens het bekijken van de video waarin hij zijn keukenkasten een pak slaag geeft naar een zakdoek greep. "Er waren geen tranen te zien. Dan vraag ik me toch af of die zakdoek niet strategisch was."

Strategisch of niet: zakdoeken doen me denken aan de Vlaamse groothandel die zich aanprijst met de slogan 'Uw partner in textielhygiëne.' Ooit trek ik een blauw pak en bruine schoenen aan, loop ik in gestrekte pas en met uitgestoken hand op een bedrijfsleider toe en zeg ik hem: "Ik ben uw partner in textielhygiëne." Liever dát dan te moeten zeggen: "Ik ben uw lichaamstaalexpert."

9. Alcoholisme kan een keuze zijn.

Tijdens het proces werd verschillende keren een video getoond waarin een woedende Johnny Depp zich in de keuken een glas wijn inschenkt. Eén van de advocaten van Amber Heard vroeg Depp of hij dronken was op het moment dat de video werd opgenomen. "U schonk zichzelf een megaglas rode wijn in, correct?" "Een megaglas?", antwoordde Depp. "Ik schonk mezelf een groot glas wijn in. Ik achtte dat noodzakelijk."

Met andere woorden: alcoholisme kan een keuze zijn. "Ik heb mijn besluit om alcoholist te worden niet lichtzinnig genomen, edelachtbare. Een mens kan beter beneveld dan gekneveld door het leven gaan. Maar dat neemt niet weg dat het alcoholmisbruik dat mij door mijn ex wordt aangewreven, net zoals de aanhoudende regenval in Zuid-Afrika en de tegenvallende kwartaalcijfers van Philips, volledig háár schuld is, laat dat duidelijk zijn." 10. Laten we blijven lachen.

De meest in het oog springende Amber Heard-advocaat heet Ben Rottenborn, een naam die het beeld oproept van een menselijke Rottweiler die, obscure procedureregels en vergeten precedenten snauwend, de tegenpartij aan flarden scheurt. 

Op een gegeven moment vroeg Ben Rottenborn aan Johnny Depp: "Eén van de mensen waarmee u regelmatig drugs gebruikt, is Marylin Manson, niet?" Rottenborn dacht wellicht dat hij door Depp te koppelen aan Marylin Manson, de Amerikaanse zanger die verdacht wordt van het mishandelen en misbruiken van meerdere vrouwen, de jury tot guilty by association-gedachten zou kunnen verleiden: 'Als die Depp na de werkuren met een vermoedelijke smeerlap als Manson op de lappen gaat, zal hij zelf wel geen haar beter zijn.' 

Maar Johnny Depp liet zich door de vraag van Rottenborn niet uit zijn lood slaan. "We gebruikten samen weleens alcohol en cocaine", gaf hij toe. Om te vervolgen met: "Ik heb Marylin Manson ooit een pil gegeven. Opdat hij zou stoppen met praten." Gegniffel in de rechtszaal, gelach in de Amerikaanse huiskamers. Voor Ben Rottenborn zat er weinig anders op dan 'no more questions, your honour' mompelend terug in zijn mand te kruipen. 

De moraal van het Manson-verhaal? Ook al bevind je je in een deels zelf veroorzaakt relationeel inferno: blijf lachen. Zoals Gunter Lamoot ooit zei: "De lach is het water dat je aan het plantje geeft om het levend te houden." Dat geldt ook - en misschien vooral - voor de plantjes in de rechtbank van Fairfax County.

[gwynb]

breken

vroeger gooide je nog wel eens je koffie in de kamerplant vroeger gaf je wel eens weken geen water aan de planten in de kamer maar je weet

het is een misdaad je weet het wanneer je aan de dorre woestijnen denkt aan het goud in dure horloges als je echt zou weten hoe ingewikkeld de wijzers van de wereld draaien je weet het niet en daar komt je aardbeiensmoothie aan

de wijzers van de wereld doen tiktok tiktok

je zit op de bank en je hebt zijn t-shirt aan het t-shirt is geen tweedehands je bent bang om iets reëels te aanvaarden kijk je houdt van vlees omdat je in een gouden tijd biefstuk vers van de pampa at iedereen wil aan een tijd vasthouden je eerste was de liefste maar die is nu zeven relaties van je vandaan daar komt al je vegan vleesvervanger aan de koeien zijn verslaafd aan soja en in Amerika noemen ze jou een love & sex verslaafde

swipe swipe swipe

in Mumbai maakt een vermoeide vrouw je t-shirt en dient andere verslaafden aan haar onderwerping verdient iemand wel zesendertigduizend euro per jaar de vrouw heeft drie kinderen en eentje ervan werkt in de kobaltmijnen in afrika of is geronseld door jihadisten en heeft onbedoeld zijn broertje vermoord de vrouw heeft een gebroken hart en huilt in een wit t-shirt uit India de keten is zo lastig te volgen want kip en ei en kip en ei

netflix lost je problemen op [net als je denkt dat je alles…]

wat kwam eerst de hormonen of het gebrek aan zelfcontrole zit hij daarom nu op de bank met een ander of was het hart al gebroken en breekt het opnieuw kon je maar wat vaker nee zeggen op tinder gaat het vanzelf op de bank zit de vrouw in haar zelfgemaakte t-shirt ze heeft het gestolen en ze zal het bekopen de ene zoon heeft de andere vermoord maar iets blijft trekken en doet hopen want er zit meer héél hart dan ze had gedacht dan de wereld dacht hier en daar is alles keten alles is keten opnieuw het hart breekt hier en daar opnieuw

blijft breken

online publicatie in het Gezeefde Gedicht, oktober 2022

[seizoenenblog]

Diy wc-rollen sterren, voor de kersttafel

Diy wc-rollen sterren, is echt een low budget project om te maken voor je kerstdiner. Deze sterren gemaakt van wc-rollen zijn super schattig.

Diy wc-rollen sterren, is echt een low budget project om te maken voor je kerstdiner. Knutselen is ontzettend leuk, vooral als je het goed kunt gebruiken. Deze sterren gemaakt van wc-rollen zijn super schattig. Je kunt ze in alle kleuren schilderen. Ik heb ze vandaag gemaakt met gebroken witte kleur. Ik vind dat wit overal op je tafel past. De sterren van wc-rollen gebruik ik als servetring, maar…

View On WordPress

#Diy #Diy wc-rollen sterren #kerstdecoratie #kerstdiner #kerstster maken van wc rollen #knutselen #Knutselen ideeën #knutselen met wc rollen #low budget #ster #sterren #tafel dekken #tafeldecoratie #Wc rol ster #wc-rol diy

[renskehoekzema-blog]

Linkshandig Breien: Breisteken sjaal; Breisteek 6 Simpel oogjeskant breien

In een serie brei tutorials ga ik diverse breisteken laten zien. Samen worden ze gebreid als sjaal. Scheepjes softfun: alle kleuren 1x behalve de gebroken wit geel, 2510 oranje 2427 rood 2410 paars 2515 donker blauw 2626 donker groen 2643 Licht groen 2516 3 gebroken wit: 2622

#youtube

[snelvindbaar]

Basic kleding voor grote maten

De ideale grote maten garderobe begint met tijdloze basiskleding. Yoek heeft de beste basics voor grote maten, van singlets tot broeken en leggings in zwart, wit, marineblauw en gebroken wit die in iedere kledingkast gemakkelijk toegevoegd kunnen worden.

De basis voor jouw plus size garderobe Onze grote maten basis shirts en singlets zijn perfect om te combineren met een broek of jeans. Houd jij van een basic outfit, dan ben je met onze tops snel klaar! Wil je toch nog wat toevoegen aan je outfits, dan zijn onze basic tops ideaal om te dragen onder een vest of jasje, of onder een licht doorschijnende blouse. De plus size lingerie tops zijn lang en daarom erg prettig om als onderjurk te dragen. De grote maten jeans van Yoek laten jouw figuur het beste zien en zijn de mooiste basis voor iedere casual outfit. Basis items zijn onmisbaar in de kledingkast van iedere curvy vrouw. Als je jouw favoriete basics hebt gevonden, kun je je outfit compleet maken met een opvallende tuniek of een jasje.

Voor ieder figuur een geschikte pasvorm Onze basics zijn verkrijgbaar in verschillende pasvormen, van aangesloten tot wijd. De meest voorkomende pasvormen zijn de flare en wide bottom fit. Tops met deze pasvormen lopen vanaf de oksel wijd uit en zijn ideaal voor dames met mooie rondingen. Lees meer over onze verschillende pasvormen en ontdek welke pasvorm geschikt is voor jouw figuur. Niet alleen onze tops zijn verkrijgbaar in verschillende fits, ook de broeken en jeans zijn er in diverse modellen. We hebben stijlvolle, wijde pantalons, maar ook strakke skinny jeans voor een meer casual look.

Grote maten basics van hoogwaardige kwaliteit Alle grote maten basiskleding van Yoek heeft een comfortabele pasvorm en is gemaakt van de mooiste materialen met een hoogwaardige kwaliteit. Onze basics van het dolce materiaal zijn ontzettend zacht en elastisch. De dolce basics zijn perfect te combineren met onze andere Dolce items met prints en opvallende details die ieder seizoen weer terugkomen. De viscose basiskleding is luchtig en voelt prettig aan op de huid. Daarnaast hebben we ook voile tops en broeken, voor een meer luxueuze uitstraling. Deze zijn goed te combineren met onze chique items uit de Black Label collectie. Voor de liefhebbers van natuurlijke materialen zijn er ook katoenen plus size shirts. Bekijk de Fabric Guide voor meer informatie over onze stoffen

Over Yoek Yoek.nl is al meer dan 25 jaar een fashion label voor alle modieuze vrouwen met een plussize. Het Yoek.nl team heeft een duidelijk idee wat mode voor maat 38 tot maat 58 inhoudt. Kleding die het lichaam niet verbergt, maar elke vrouw mooi en zelfverzekerd laat voelen. Meer over en van Yoek

[jurjenkvanderhoek]

EEN KUNST DIE ZELDZAAM IS

Galerie Getekend lijkt een switch gemaakt te hebben. Wanneer ik over de drempel stap van de kamer die nu dienst doet als expositieruimte, denk ik me in de studio van een fotograaf te bevinden. De natuur lijkt in zwart-wit foto’s te zijn vastgelegd. Prachtige gedetailleerde platen van bomen en takken met weelderige bossen bladeren. Op het eerste gezicht vind ik niets terug van de techniek waaraan de galerie haar naam dankt, het tekenen. Teleurgesteld kan ik de ruimte verlaten en de deur achter me dicht trekken. Maar het werk van Mirjam Abraas weerhoudt me daarvan. Het trekt me aan, biologeert en fascineert.

Mirjam Abraas wordt geïnspireerd door de natuur. Dat is alom zichtbaar in haar werk. Gewapend met een fotocamera trekt zij bos en veld in om haar omgeving van dat moment daar vast te leggen. Thuis gekomen, in haar atelier, dicht ze in beelden een lofdicht op Moeder Natuur, het buitenleven. De foto is haar schets voor het uiteindelijk vast te leggen beeld. Niet zet ze één-op-één het fotografische beeld over op de drager, maar bepaalt met een papieren kader het meest interessante detail in het geheel. Zoals je in het landschap, met duimen en wijsvingers in een vierkant tegen elkaar, de mooiste eenheid uit de omgeving haalt om er een veelheid aan uitdrukking mee neer te zetten. Die uitsnede gemaakt met het kader zet Abraas met potlood over op een vooraf geprepareerd paneel. Door de voorbewerking is een uiterst glad oppervlak ontstaan waarop de korrels van het grafiet nauwelijks als zodanig zichtbaar zijn – van een afstand.

De foto wordt niet overgetrokken, maar Mirjam tekent deze na bij wijze van spreken. Met fotografische scherpte. De kleurige schoonheid krijgt een esthetische vertaling in zwarten en grijzen op wit. De diepte en gelaagdheid bepaalt ze daarin zelf. Het resultaat doet denken aan de waarheid, maar is nergens in de realiteit te vinden. “Het is niet waar, maar het had waar kunnen zijn” om de gevleugelde uitspraak van een kunstzinnige vogelaar te citeren. De zorgvuldig uitgekozen uitsneden vervreemden het beeld. Vooral ook omdat iedere kleur er uit is verdwenen. De fantasie doet intrede in het werk van Abraas wanneer zij zich laat inspireren door het eerder gemaakte fotobeeld. De verbeelding die de oorsprong vindt in de realiteit, maar deze niet zo weergeeft. Uit het kreupelhout en de gebroken bomen laat zij de imperfectie verdwijnen. Het is schoonheid wat ik zie, geen verval en vergankelijkheid, verrotting en afbraak.

De tekening zuigt mijn blik naar binnen, doordat Abraas een ruim oog heeft voor en bijzondere aandacht in het detail. Ik waan mij in een oerwoud, dat welhaast ondoordringbaar is. Dieper in het beeld zie ik de grafietkorrels en potloodlijnen, merk ik de gelaagdheid van de tekening. “Wie een werk van haar bekijkt, reist een microkosmos binnen, betreedt een domein vol verborgenheden, ontbloot met het geestesoog de vrouwelijke welvingen, die zich schuilhouden in de toevalligheid van de natuur”, schrijft galeriehouder Huub Hannen in het voorwoord van een boek over het werk van Abraas. Deze catalogus bij een tentoonstelling in Maastricht ontving ik bij deze expositie in Heerenveen. Het werk daarin is van voor het jaar 2014, maar kan Abraas nog voortdurend vertegenwoordigen: zuiver en zeldzaam.

In het boek vind ik allerlei details van bomen en struiken, want deze elementen in de natuur inspireren Mirjam het meest. De stammen die zich monumentaal laten bedekken met gebarsten bast, de takken vertakken weelderig, dragen overvloedig bladeren als een warme deken. Dat bladerdak heeft de uitstraling van het voorjaar, in een uitbundige schakering van grijstinten lijken ze licht te geven. En dan in het najaar verdwijnen ze van het toneel en leggen de wellust van de planten bloot. Veel boomarmen, aftakkingen, scheuten en loten om maar een ruime dos bladeren te kunnen dragen. Om het licht te vangen, in overvloed.

Het zijn niet de platen die ik kan zien bij Galerie Getekend waarvan ik beeld krijg in het boek. Maar ik kan wel de techniek nagaan, omdat het boek ook uitvergrotingen van diverse tekeningen laat zien. Wat ik dus doe in de galerie, het naderen van de werken zodat de ‘foto’ tekening blijkt, kan ik thuis op de bank nog eens overdoen. Maar de sfeer die ik tussen de zwarte wanden en bij de soms menshoge kunstwerken ervaar, krijg ik niet mee met door het boek te bladeren.

Het is een bijzondere belevenis te beseffen dat de kunstenaar met een heldere blik de focus van de camera heeft overgenomen en minutieus de scherptediepte in gelaagdheid en perspectief inbrengt. De tekeningen kloppen op de millimeter nauwkeurig, maar zijn toch niet in overeenstemming met de werkelijkheid. Door de jaren heen heeft Abraas haar tekentechniek geïntensiveerd en verfijnd. Wie het boek ziet en de tentoonstelling bekijkt zal zich afvragen hoe meer levendig en precieus het werk nog kan worden. Het is al zo gezuiverd en smaakvol neergezet. Met minimaal materiaal, slechts een potloodtekening op papier. Het potlood dat eerder enkel werd gezien als middel om te schetsen, om het plan te tekenen voordat het echte werk gemaakt werd. Onder meer in de kunst van Mirjam Abraas is het potlood tot volwaardig instrument geworden. En ik citeer nog eens Huub Hannen: “Met zo weinig middelen zoveel creëren. Dat is een kunst, die zeldzaam is.”

Traces of time, tekeningen van Mirjam Abraas bij Galerie Getekend, Stationsstraat 6 in Heerenveen. Tot en met 13 november 2022.

#mirjam abraas #tekeningen #potlood #traces of time #galerie getekend

[moving-mountains5]

93

What are the colours of the walls in your room?

Gebroken wit & zwart

#ask #answered

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Morgen Aren rapen Bijbels Dagboek, C.H. Spurgeon  "Voor Iedere Morgen" Laat mij toch naar de akker gaan en aren rapen. Ruth 2 vers 2 Ben jij terneergeslagen? Kom dan vandaag en raap aren op van de akker van de belofte. Er is een overvloed aan dierbare beloften, die helemaal aan jouw behoeften voldoen. Neem nu de belofte: ‘Het geknakte riet zal Hij niet breken en de walmende vlaspit zal Hij niet doven.’ Is dit niet precies van toepassing op jouw situatie? Je bent een hulpeloos en onbeduidend zwak riet, waaruit geen geluid komt; je bent een riet, en nog wel een gebroken riet; je bent zwakker dan de zwakheid zelf. Toch zal Hij je niet breken, maar Hij zal je herstellen en versterken!  Je bent als een walmende vlaspit. Er straalt geen licht of warmte van je af. Maar Hij zal je niet doven. Hij zal met Zijn zachte adem van genade net zo lang blazen tot je ontvlamt. Wil je nog meer aren rapen? ‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.’ Wat een vriendelijke woorden! Je hart is teer, en je Meester weet het. Daarom spreekt Hij je zo vriendelijk toe! Zou je Hem niet willen gehoorzamen en meteen naar Hem toe gaan? Hier vinden we nog een andere aar. ‘Wees niet bevreesd, wormpje Jakob,volkje Israël, Ik help u, spreekt de HEERE, uw Verlosser is de Heilige van Israël.’ Hoe kun je nog bang zijn als je deze bijzondere verzekering gekregen hebt? Je kunt nog wel tienduizend gouden aren zoals deze oprapen!  ‘Ik delg uw overtredingen uit als een nevel en uw zonden als een wolk.’  ‘Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw.’  ‘En de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En laat hij, die dorst heeft, komen; en laat hij, die wil, het water des levens nemen, voor niets.’ De akker van onze Meester is heel vruchtbaar; de aren liggen er voor het oprapen. Ze liggen er voor jou! Verzamel ze dan, en eigen ze je toe. Jezus vraagt je om ze te pakken. Wees niet bang, geloof alleen. Houd je vast aan deze geweldige beloften, en denk er over na tot je vol bent van vreugde. Voed je met de inhoud van deze beloften.

[studiodewinkel]

------------------ MEREL Kunstprint

Prachtige Merel tekening gedrukt op A4-formaat FSC-papier (gebroken wit en dikke kwaliteit). Kunstprint van een originele pentekening met waterverf. De prints zijn individueel gesigneerd door de kunstenares zelf, Maartje van den Noort. Geeft een prachtig effect in je huis! Hang deze gewoon simpel met een metalen clip op of lijst hem mooi in, in je eigen stijl.

Check voor prijs & meer info onze webshop --> https://www.studiodewinkel.nl/wonen/WMVN001A4.html

------------------ BLACKBIRD Art Print

Beautiful Blackbird drawing printed on A4 size FSC paper (off white and thick quality). Art print of an original watercolor pen drawing. The prints are individually signed by the artist herself, Maartje van den Noort. Gives a beautiful effect in your home! Simply hang it up with a metal clip or frame it nicely, in your own style.

Check our webshop for price & more info --> https://www.studiodewinkel.com/wonen/ENMVN001A4.html

#kunstprint #merel #blackbird #artprint #maartjevandennoort #tekening #pentekening #wallobject #styling #schilderij

#merelposter

[budgethome]

© Foto van @huisjebij ♡ Ik deelde het van de week al, er is 15% korting op bijna de gehele collectie van H&M met de kortingscode 'APP15'. Deze canvas kussenhoesjes (50 x 50 cm) kosten daardoor €4,24 in plaats van €4,99 (wie het kleine niet eert...). Verkrijgbaar in het gebroken wit, antracietgrijs, geel, beige, kakigroen en poederroze. De korting is alleen vandaag nog geldig! https://www.linkmaker.io/zXzwtaOZP https://www.instagram.com/p/CQBNTQ7FjUX/?utm_medium=tumblr

[ongerijmd]

gebroken wit

we blijven maar dezelfde dingen zeggen.

knetterende stroomkabels vullen mijn hersenen. ik heb het antwoord niet en de vraag ben ik vergeten.

de zee ruist in onze longen we stikken in vergruisde plastic flessen. 

we houden elkaar vallend vast. ik had het anders gedacht.

#ongerijmd #eigen #gedichten #gedicht #poem #poetry #free verse poetry #dutch #nederlands #writing #schrijven #tekst #poëzie

[devosopmaandag]

Wat een krachtig worden!

Op een coronastille ochtend maakten we een wandeling. Nu eens niet naar de polder vlakbij huis, maar gewoon in de buurt en door het park. De aanblik van een rij kastanjebomen met dikke glanzende knoppen is voor mij net zo verbonden aan de lente als het als boter glanzende geel van het nederige speenkruid. Dat laatste roept onmiddellijk Friesland in herinnering, het oude kindergrafje in Berlikum waarop staat 'Toen het speenkruid bloeide'. Het mooiste epitaaf dat ik ken. Ik kon het niet weerstaan en met behulp van een stok boog G de onderste tak naar beneden en brak ik met moeite het uiteinde af. Ik zal voortaan bij ieder passeren het litteken zien als schuldbekentenis. Een man met twee honden passeerde en ik maakten een grapje ter verontschuldiging, maar hij zei alleen iets onverwachts: 'Dat zal vast mooi zijn'. Ik koos thuis een kruik om de tak in te zetten en iedere dag volg ik het openen van de blaadjes en het tevoorschijn komen van de bloesemknoppen, letterlijk ontrukt aan de boom. En nu staat hij daar in volle pracht, eerst in silhouet als een Japanse prent, nu als een weelderige sculptuur.

Toen ik lang geleden mijn eerste liefde verliet duurde het twee  lentes om het voorjaar niet als het seizoen van het voorgoed voorbije te zien. Al dat schaamteloos uitbottende, al dat beloftevolle, al die vluchtige bloesem, het eerste alweer verschrompelende fluitekruid, de meidoorn die zijn stralende wit alweer heeft ingeruild voor gebroken wit, dat  was wat ik toen vooral voelde. Nog steeds is het zo dat de tijd nooit sneller gaat dan in het voorjaar. Het is het wordende dat verglijdt, maar wat een krachtig worden! Mijn kastanjetak in de kruik: prent-sculptuur-haiku.  Over de transformerende kracht van de lente:

Voorjaar in mijn hut!

Helemaal niets daarbinnen,

en – alles, alles.         (Sōdō Yamaguchi, 1641-1716 | vertaling J. van Tooren)

[franskochteenhuisje]

16. Alweer een mijlpaal: een kamertje af (nou ja, bijna dan)

Eind maart had ik opeens een kleine verhuizing, de meubels en spullen van mijn vader die ik graag wilde hebben, moesten zijn huis uit. Ik had geen trek in een tijdelijke opslag en daarmee een dubbele verhuizing. Dus stond het beneden opeens helemaal vol met meubels en dozen. Dat is natuurlijk niet handig als je daar nog moet werken. Dus ik dacht, ik maak snel dat studeerkamertje annex logeerkamertje zo ver af, dat ik daar alle spullen kan opslaan.

De groene muur had ik al wit geschilderd, dus het begin was er al. Voor het houtwerk koos ik gebroken wit en een Zaans lichtblauw, dat bij de interieurzaak op de Guisweg verkocht wordt. Daar hebben ze trouwens ook prachtig behang met patronen uit de schilderijen van Van Gogh, maar dat gaan we dus niet doen. Dat zou een geval van vlag en modderschuit worden. 

Maar dit terzijde. En wat doe je dan met de vloer? Het was mijn plan was om daar kamerbreed (wat een mooi woord zeventigerjarenwoord toch) tapijt van zeegras te leggen, maar dat leek me in deze stoffige fase niet zo handig. Dus ik pakte de excentrische schuurmachine en nam de houten vloer onderhanden. Na twee uurtjes was die zover gefatsoeneerd, dat ie geverfd kon worden.

Daarna twee lagen grondverf op alkydbasis en vervolgens afgelakt met hoogglanslak in een heel lichtblauwe kleur.

Als de zon erop staat, denk je dat ie wit is, op een ander moment zie je opeens dat blauw (en nee, dit is niet gefotoshopt!). 

In de houten rekjes die je daar ziet staan, komen laatjes en er bovenop een witte plank. Handig hé

[renskehoekzema-blog]

Linkshandig breien: Breisteken sjaal; Breisteek 5 Schaakbord breien

In een serie brei tutorials ga ik diverse breisteken laten zien. Samen worden ze gebreid als sjaal. Scheepjes softfun: alle kleuren 1x behalve de gebroken wit geel, 2510 oranje 2427 rood 2410 paars 2515 donker blauw 2626 donker groen 2643 Licht groen 2516 3 gebroken wit: 2622

#youtube

[gekruidengeroerd]

Till we meet  at the next crossing in Lapland.

   Annanais Nin duwt in de nachttrein van Stockholm naar Abisko met een snelle beweging het grote ronde montuur van haar bril iets omhoog. Française 21 jaar werkt in een hotel en is voor het eerst van haar leven alleen op reis. Lapland als bestemming. Reist met de trein, vind haar mobiel niet belangrijk. Probeert geen plastic te gebruiken en neemt de wereld met een gretigheid en een enthousiasme in zich op waar we alleen maar jaloers op kunnen zijn. Zomaar één van onze mede passagiers in de trein op weg naar Lapland.    Springend, rondjes rennend met de armen zwaaiend, half elf ‘s avonds op het meer bij Abisko. De lichtshow kan ieder moment beginnen. Witte boog van licht aan de horizon begint te bewegen. Flarden bewegen zich beschenen door de maan en dansen door de lucht. Na een half uur houden we het niet meer en lopen, ons telkens opdraaiend, terug naar het hostel en zien het Noorderlicht achter de berkenbomen verdwijnen.    Twee knieprotheses, een kunstheup, vier zeventig plussers en vier vijftig plussers zoeken hun weg over de winter-trail, de Kungsleden, van Abisko naar Abisko Jaure. Zo’n vijftien kilometer wandelen ze met hun sneeuwschoenen langs de rivier door berkenbossen en over meren met af en toe een verdwaalde den langs de kant. Des te ouder des te kleiner de rugzak. Rugzakken gevuld met noodzakelijke warme kleding en gedroogd eten voor vijf dagen. Pootafdrukken van poolvosjes, sneeuwhazen en veelvraten verdwijnen tussen de bomen. 

Delen onze hut met Duitsers en Italianen en gesprekken bereiken het niveau van het wel of niet instellen van een plasemmer met of zonder deksel. Hoe poets je je tanden en waar vind je in het donker de container terug waar het afvalwater in moet. Rollen door de sneeuw als we uit de sauna komen en moeten lachen als we in de verte nieuwe gasten, dik ingepakt op ski’s aan zien komen De waardin van de hut heeft een zwak voor onze enige manlijke deelnemer en heeft iedere dag nieuwe speciale aanbiedingen voor hem. Blauwe bessen soep, rozenbottelsaus heerlijk voor in de havermout. In de nacht wordt er anticiperend geplast. Als iemand op staat om warm ingepakt, buiten is het immers min twintig, met een koplampje op zoek gaat naar het toilet, volgen er vaak meer. Om maar één keer de kamerdeur te laten kraken. Het blauwe touw van de water emmer hangt bevroren in bochten op het ijs. We laten de emmer volgens de instructie in de put vallen en houden het touw vast. De emmer een duwtje nageven met de schep om deze onder water te duwen helpt. In rap tempo loopt de emmer vol en trekken we deze voorzichtig naar boven. Gieten het door een oranje trechter in een jerrycan en moeten af en toe met onze blote handen stukken ijs verwijderen die de trechtermond verstoppen. De sneeuw witte hond als jerrycan is bijna niet te zien als we haar aan het touw achter ons aan naar huis trekken. Drinkable rivers, wat een genot om hier water uit het meer te kunnen drinken. Punniken ‘s avond bij kaarslicht of staren ons blind op een sudoku. Er zijn slechts twee velletjes meegenomen want iedere gram telt. Over de meegenomen wortels en tomaatjes wordt niet gesproken.

Spierwitte sneeuwhoenders vliegen twee keer voor ons op. Pootafdrukken in de sneeuw verraden waar ze net nog zaten. Volgen het spoor van de ovale rendier keutels en zien in de verte een moeder met kalf zich over de schuine helling bewegen. De Zweden hebben een speciaal woord voor schuin langs een helling lopen waarbij je ene voet hoger staat dan je anders Go Skrä

’ In de hut maakt een puber met zijn vader en oom zich op voor de volgende etappe. Zijn vader hoopt dat het hart van zijn zoon zich zal openen voor de prachtige natuur van Lapland. De eerste dagen druipt de weerstand van de jongen tegen deze vakantie ervan af. Maar iedere dag zien we hem iets trotser. Zijn kin net iets meer opgeheven als hij zijn rugzak omdoet en op zijn ski’s stapt.

Gaslamp in de keuken brandt. Aan tafel klinkt het gezoem van scrabble, sudoku en de afwas. De waterketel resoneert als een sneeuwtrein die een tunnel in raast. Gebroken bandjes worden gerepareerd met sjorbandjes en sommig mannen moet je niet omhoog willen helpen als ze omvallen in de sneeuw.

Eskimo’s hebben meerdere woorden voor soorten sneeuw. Nederlanders hebben meerdere woorden voor “iets kwijt zijn”. Je kunt de naam van iemand kwijt zijn waardoor Toon ineens Koen wordt. Als je de weg kwijt bent, moet je altijd terug gaan naar het laatste punt wat je nog herkend. Je kunt iets kwijt zijn en het terug vinden. Je kunt nog niet doorhebben dat je eigenlijk iets kwijt bent maar gelukkig heeft een ander het al weer voor je gevonden. Je kunt te snel roepen dat je iets kwijt bent en het binnen een minuut terugvinden. Je kunt iets kwijt raken door het op de verkeerde plek weg te bergen. Denk bijvoorbeeld aan een tandenborstel die ineens in een punnik tasje wordt terug gevonden, of je koplampje in de jaszak van iemand anders. Je kunt iets groots of iets kleins kwijtraken en soms moet je gewoon iets kwijt. Als expeditiegroep zijn we serieus bezig om nieuwe woorden te verzinnen voor de variaties op “kwijt”. We hopen hiermee een gooi te doen naar de eerste plaats in de verkiezing van het woord voor 2020 in de Dikke van Dale.

Op weg naar de volgende hut volgend we lange tijd het meer en klimmen dan rustig tussen de berkenbomen omhoog. Maken onze eigen weg door maagdelijke sneeuw. Meanderen soms, mijden ijzige plekken en gaan dan weer recht op ons doel af. Niets of niemand die het pad voor ons bepaald. Opeens zakt Toon tot zijn schouders in een gat in de sneeuw en kan er onmogelijk nog uitklimmen. Marlies moet op haar knieën om oogcontact met hem te maken. Gelukkig de schep niet voor niets meegenomen. Toon schept zichzelf vrij en wij helpen hem nog een beetje. Klimmen langzaam verder, zakken soms weer tot onze knieën in de sneeuw. Drinken zittend op onze rugzakken thee en zien net op de rand van de boomgrens eland ouders met jong een veiliger onderkomen zoeken. In de top van een dode berk hamert een zwart witte specht. Het is het enige geluid wat niet door de sneeuw gedempt wordt. Als in een oude zwart wit televisie met ingekleurde vakjes van een rode rugzak of muts bewegen we ons door een met Oost Indische inkt getekend landschap. Soms een kei waar de sneeuw van af is gegleden als enig kleur contrast op de vlaktes. Korstmossen, groen oranje geel, zijn als kleuren van ijsbloemen. Spaarzaam gedroogde blaadjes in roodbruin hangen soms nog aan een berk en een enkele hele oude dode berk verbergt wat chaga.

Eindeloze rijen rode kruisen staan als spoorweg overgangen in de sneeuw. Telkens als je denkt de laatste bereikt te hebben verschijnt de volgende. Door het glas van mijn skibril lijkt de wereld donkerder als in werkelijkheid. De bijna volle maan komt op en de heldere Venus wijst de weg naar onze hut Karsavagge Fjälstuga. Behalve de kruisen als richting aanwijzers wijst niets op aanwezigheid van menselijk leven. Leger als hier kan een landschap niet zijn. Stilstaan betekent dat het knarsen van de ijzers onder mijn sneeuwschoenen in de sneeuw even stopt. Het vibreren van de stokken wat af en toe klinkt als het tsjirpen van vogels sterft langzaam uit. Leun met m’n schouders op de hand-vaten van de stokken. Ontspan mijn knieën en hoor de stilte. Zie Toon in de verte doorlopen en richt me weer op. In mijn hoofd tel ik mijn voetstappen maar raak iedere keer opnieuw bij negenentachtig de tel kwijt. We lopen met het weten dat er ergens over vijf kilometer in deze kloof een hut moet staan. Wat als die hut er niet is, en slechts in onze verbeelding bestaat? Guur is de harde wind en weet iedere spleet hoe klein ook tussen mijn bivakmuts en skibril te vinden. Zachtjes begint het ook nog te sneeuwen. Stoppen, niet verder willen is geen optie. De temperatuur zakt vannacht naar min twintig. Het verliezen van een handschoen of een muts als speelbal voor de wind kan dood betekenen. Wandelen tussen leven en dood, kan het niet anders zeggen maakt me zo klein en kwetsbaar en tegelijkertijd zo helder en respectvol naar de besneeuwde bergreuzen om me heen. Dankbaar voor mij lijf die de ene stap na de ander blijft zetten. Als de zee is de sneeuw vlakte in deze kloof. Patronen zijn door de wind in de sneeuw geblazen die ik telkens doorbreek met de bloempatronen die mijn sneeuwstokken in de sneeuw printen. Schuif mijn skibril omhoog, knijp mijn ogen samen en zie ver weg de contouren van twee houten speelgoedhuisjes bij een meer. Leun nu om de drie kruisen op mijn stokken en ga weer door. Beweeg mijn tenen bij iedere stap om ze warm te houden, knijp in de handvaten van de stokken en voel dan mijn vingers langzaam weer beginnen te gloeien. Zwak licht komt door het raam van de eerste hut naar buiten. ski’s staan tegen de dakgoot geleund en een hond blaft. Net als we onze sneeuwschoenen uitgetrokken hebben komt de waardin Lena naar buiten. Zeventiger in een helderblauwe winterjas, tanig, pezig gebouwd, klein van stuk en aan haar puntneus hangt een drup. Zegt dat we door moeten lopen naar de volgende hut en komt met ons mee. Buk me strammer als daarvoor, stap opnieuw in mijn sneeuwschoenen en schuifel  langzaam in de richting van de hut in de verte. IJskoud is het binnen. We zijn de eerste gasten van het seizoen. Lena steekt twee kaarsen aan en wijst op een thermos met aardbeilimonade die ondertussen koud is geworden. Proberen de kachel aan te steken wat na een paar pogingen lukt. Heel erg langzaam warmt de Jotul op. Het is al zeven uur als de laatste expeditieleden binnendruppelen. Lezen de instructie op de pakken gedroogd voedsel en zetten twee liter water op voor de Marokkaanse abrikozen stoofpot met couscous. Toepasselijke maaltijd voor dit moment.

Buiten volle maan en een landschap met een schoonheid waar mijn pen geen woorden voor vindt. Blazen wolkjes boven onze slaapzakken uit en de thermometer bij het raam buiten staat op min vijftien. Wrijf mijn voeten tegen elkaar en masseer mijn tenen om ze warm te maken. Als ze eindelijk warm zijn val ik in een diep sneeuwgat, waar geen eind aan komt, in slaap. Hakken de volgende ochtend hout in een te kleine hut, telkens weer stoten mijn ellebogen tegen de wand, krijgen koude billen op de wc en slepen de jerrycan met water de heuvel op naar de hut. Lena woont samen met haar hond een maand lang in de beheerders hut. De volgende dag als we al weer op weg naar Abisko zijn,passeert ons een sneeuwscooter en een kindermutsje piept omhoog tussen de vachten achterin op de slee. Even koffie drinken bij oma. Vermoeide lijven op de zeventien kilometer lange terugweg naar Abisko. Mijn vermoeidheid bereikt mijn wilskracht wat als een beurse kwetsbare plek is geworden. Er is geen keus om haar niet in te zetten. Stoppen is nog steeds geen optie. De laatste kilometers vallen zwaar en telkens als er een een kilometer af gaat lijkt een andere er weer bij te komen. Tot het tunneltje met de Samie tekeningen  opdoemt. Loop er langzaam doorheen en laat de klanken diep tot me doordringen. Als een zombie zit ik op het bankje in het hostel waar we onze schoenen uit moeten trekken. Tranen stromen over mijn wangen. Had mijn wilskracht niet in willen zetten maar die keuze was er niet. En toch was ze er weer trouw verschenen, net als altijd. Verontschuldig me me bij haar en beloof opnieuw te luisteren als ik wel de keus heb. Fysiek zo moe en met een hoofd leger als leeg slaap ik een droomloze slaap en wordt fit weer wakker.

Met z’n vieren op een slee die bedekt is met vachten. Achter op staat de Deense Christine de bestuurster van de slee en verzorgster van de husky's. Lange blonde haren wapperen vanonder haar wollen muts. Zes husky's staan in de startblokken als Christine de rem losgooit is er niets anders meer wat ze willen dan gaan. Ze rennen langs dennen, langs meren en over vlaktes. Af en toe trapt Christine op de rem om ze een momentje af te laten koelen. Of ze stuurt ze met haar stem, met de lijnen valt niets te remmen. De min vijf graden van vandaag is eigenlijk te warm voor deze dieren voor wie min twintig de lievelingstemperatuur is. De leiders voorop, vandaag niet harder als vijftien kilometer per uur, maar op topdagen halen ze soms wel de veertig. Halverwege bij een tent worden de sneeuwankers uitgegooid en koelen de husky's hun bekken met wat sneeuw. Drinken gezeten op vachten rondom een vuur, thee uit met de hand gesneden berken houten bekers en op een zwarte plaat worden boven het vuur kaneelbroodjes opgewarmd. Zwart geblakerd keteltje hangt aan een haak en schenkt ons later nog eens bij. Christine i23, gaat soms een week lang in haar ééntje met de husky's de bergen in en slaapt in een tentje in de sneeuw. Was in Australië op trektochten met paarden en in Mongolië met adelaars op jacht. Ze is mooi, enthousiast en staat met beide benen stevig op de grond. Bijna te veel van het goede. Maar allemaal zijn we een  beetje jaloers en zouden we een klein beetje als Christine willen zijn.

Tien keer of meer wordt er op het station van Abisko Turiststation omgeroepen dat de trein vijf minuten vertraging heeft. Dan komt ze fluitend het station binnen.

Tussen de ijshotels van Narvik en die in het Noorden van Finland rijdt een taxi langzaam over de met sneeuwduinen bedekte wegen. Achter het stuur de veertig jarige Somaliër Mohamed Ibrahim. Het helderblauwe van de lucht en het wit van de sneeuw worden weerspiegelt in zijn zonnebril. Zomaar één van onze medepassagiers in de nachttrein naar Lapland. Na vijf dagen geen wifi komen Corona en Lesbos wreed binnen. We moeten de neiging onderdrukken om ons niet op te willen sluiten in een hut in het bos. Vlak voor de Nederlands Duitse grens nemen we met een ferme handdruk en een knuffel afscheid van elkaar. Als ik de rest uitzwaai op het station van Bremen gaat een zin van de Waard van Abisko Jaure bij het afscheid door mijn hoofd. 

Till we meet at the next crossing!

#fotoverhalen