#zwervers

[robertpennekamp]

Symbool

SYMBOOL, LOGO, VORM OF SYMBOLENTAAL Deze installatie bestaat uit ongeveer 100 in gevonden hout uitgezaagde symbolen. De symbolen zijn ontstaan uit symbolentaal van dieven, zwervers, zwervers, zigeuners en primitieve volkeren. De symbolen, logo’s en vormen zijn door ontwikkeld tot een nieuwe fase met een nieuwe betekenis. Vervolgens is onderzocht welke symbolen qua vorm het meest interessant zijn,…

View On WordPress

#beeld #dieventaal #hout #icon #logo #nieuw #pennekamp #recycle #robert #symbolen #symbool #vrede #wit #zigeuner #zwervers

[jordi-gali]

Ton Zwerver

#ton zwerver #Instagram

[liefst]

Dolf Zwerver

#i regret not getting this book #might go back tomorrow and see if they still have it #photo journal #dolf zwerver

[twafordizzy]

Joseph Roth meldt zich bij Hotel Savoy

bron beeld: forward.com Ik kom om tien uur ‘s ochtends bij Hotel Savoy aan. Ik had me voorgenomen een paar dagen of een week uit te rusten. In deze stad woont mijn familie – mijn ouders waren Russische joden. Ik wil geld zien te krijgen om mijn weg naar het westen voort te zetten. Ik keer terug van drie jaar krijgsgevangenschap, heb in een Siberisch kamp gezeten en ben door Russische dorpen en…

View On WordPress

#19-de en 20-ste eeuws #armoedig #Brody #droomloos #Fascisme #Galicië #geketende #Hotel Savoy #krijgsgevangen #moordenaar #oorlog #Oostenrijk #parabel #politieke overtuiging #regenboog #Russische jood #schrijver #Siberisch kamp #slapen #soldaat #vermoorde #verrezene #zwerver

[lachendelama]

Kerstbijeenkomst bij restaurant De Bronckhorsthoeve in Brummen met de Dickensverteller en Arie de zwerver. https://lachendelama.nl/dickensverteller-in-brummen/ #dickens #dickensverteller #zwerver #kerstbijeenkomst #kerstfeest

#dickens #dickensverteller #zwerver #kerstbijeenkomst #kerstfeest

[betoverheks]

Gigantisch gekrijs in de steeg, de panter wordt grijs maar nog steeds is hij ontzagwekkend en fit, er spartelt weer eens een muis in de restanten van zijn gebit.......

©Toverheks.com Heks ligt lekker in bed. Ik kijk naar het ene stomme televisieprogramma na het andere. Met 1 oog open. Dan klinkt er een vreselijk gekrijs in de steeg. Alarmerend. Freya schiet overeind. Verschrikt kijkt ze me aan. Heks rent op een holletje naar de keuken, gevolgd door 2 opgewonden nieuwsgierige hondjes. We steken hoofd en koppen uit het keukenraam. In de steeg zit de panter.…

View On WordPress

#absolute buitencategorie #Bengaalse kat schrik van de buurt #boerenridder #culturele kat #dolende ridder. #fantastische avonturier. #Ferguut #kat vangt muis #panter #uithuizige kat #zwerver

[unrestrained-balderdash-art-blog]

Reference photo by Rudmer Zwerver

#asexual #ace #pied wagtail #white wagtail #wagtail #motacilla alba yarrelli #motacilla alba #motacillidae #passeriformes #bird #bird art #birb #art #digital art #artists on tumblr #queer artist #tw eyestrain #cw eyestrain #wauk wauk

[cypherdecypher]

Animal of the Day!

American Pygmy Shrew (Sorex hoyi)

(Photo by Rudmer Zwerver)

Conservation Status- Least Concern

Habitat- Northern North America

Size (Weight/Length)- 3 g; 53 mm

Diet- Insects; Worms

Cool Facts- Despite being the second smallest mammal in the world (the smallest in north America), the American pygmy shrew might be the hungriest. With an extremely fast metabolism, they eat three times its body weight daily in protein. An hour without food would end in starvation for these little guys. Luckily, American pygmy shrews are some of the most effective hunters in the world. Sleeping for only a few minutes at a time, they spend their days running through tunnels in the search of food and snapping up anything that passes their whiskers.

Rating- 11/10 (Intense sniffing.)

Animtober- Snack (Eat or death. No in-between.)

#Animal of the day #Animals #Mammals #Shrew #Thursday #October 27 #American pygmy shrew #biology #science #conservation #the more you know #Animtober #Inktober #Snack

[stormvanwoorden]

Ik probeer met liefde naar de wereld te kijken. En vaak lukt dat ook echt goed. Als ik de regen op mijn gezicht voel vallen moet ik bijna altijd spontaan glimlachen. Of als ik de warmte van de zon voel, of die van vers gezette thee en als ik de muziek hoor die de wind maakt wanneer ze langs de bomen raast. Ik bemerk ook hoe ik steeds tot leven kom als ik door de natuur loop, verwonderd door het leven dat overal en altijd krioelt. Of hoe vrolijk ik ben als ik overdag de maan kan zien. Ik beeld mij dan steeds in dat ze over het leven, en dus ook mij, waakt. Dat biedt mij soelaas. En toch voelt die vorm van kijken meer aan als een vraag. Een soort van "Doe ik het dan nu goed?". Want als ik ergens goed in ben, dan is het dwalen. En dralen. Ik ben altijd al een zwerver ben geweest. Ik maak van alles een zoektocht en ben altijd op zoek naar iets. Naar wat precies? Het volgende, denk ik. En dan terugkeren (want wat als dat vorige toch beter was? Of het andere te anders?) en nog eens terugkeren. Ik ken meer getijden dan de zee. En soms treed ik dan ook uit mijn oevers. Dan loop ik de muren op, witte vlaktes die zich eindeloos uitstrekken, en ik maar lopen. Of misschien vervagen de grenzen tussen muur, vloer en plafond op zo'n moment gewoon. Maar hoe dan ook, het voelt altijd alsof ik nergens anders te gaan heb dan die witte leegte; alsof ik erin geslaagd ben om de eenzaamheid te bewonen.

#nederlands #mijn gedachten #mijn #gedachten #mijn woorden #woorden #woordjes #mijn zinnen #zinnen #zinnetjes

[ingek73]

From ferret electricians to landmine-sniffing rats – meet the extraordinary animals that work for a living

Sometimes the right person for the job isn’t a person at all …

Magawa, a recently retired mine-detecting rat, plays with his former handler in Cambodia. Photograph: Cindy Liu/Reuters

by Emma Beddington

Thu 19 Oct 2023 11.00 CEST

Our relationship with animals is deeply peculiar, spanning the spectrum from besotted to breezily exploitative. Whether they are friends, pests, assets, dinner or catnip content creators, the relationship tends to be heavily skewed in our favour. We might look after our pets devotedly, but most animals aren’t so lucky in their encounters with us.

There are a few instances, however, where human interests and animals’ natural behaviours and inclinations more or less align. Most aren’t technically “mutualistic” interactions between two species that benefit both, like a clownfish hiding in and cleaning up its sea anemone. Even so, there is a cheering amount of win-win in a handful of our relationships with the natural world. Let’s take a look at some of that mutual back-scratching.

Bat librarians

Careful curators … bats have lived in the Joanina library at the University of Coimbra in Portugal for centuries. Photograph: Marcin Jamkowski/Adventure Pictures/Alamy

The baroque Joanina Library at the University of Coimbra in Portugal is well known for its exquisitely detailed gilding and woodwork, but also for what its deputy director, António Maia do Amaral, calls its “honorary librarians”: bats. Amaral explains that there are two small colonies – free-tailed bats and pipistrelles – living in Joanina. They have been there for centuries: 18th-century library paperwork documents an order of large leather sheets from Russia; these sheets, known as “moscovias”, are still unrolled at night to protect the huge embossed tropical wood tables from bat droppings.

Literary wingman … a pipistrelle bat, one of two species found at Joanina. Photograph: Rudmer Zwerver/Alamy

Whether the bat librarians are actually helping is a moot point. The assumption is that they feed on book-eating insects that could damage the library’s precious collection, but their droppings have never been analysed to check. “As far as I know, it has always been a peaceful coexistence, even if their role in pest control is maybe marginal,” says Amaral. “We cannot trust bats alone to preserve the books from flying insects. For that purpose, we have a six-cubic-metre anoxic chamber for cleaning the books.”

The bats are part of the library anyway, even if they are only occasionally spotted (usually at evening events, when they flutter out from the shelves to entertain guests). Visitors are intrigued – you can even get a baseball cap with a Joanina bat on it – but opinions within the library vary. “My first director was always very annoyed when asked about the bats’ existence,” says Amaral. “He felt that bats were the least important thing in the library, because he was such a cultured man. Nowadays, people are more often benevolent and amused with the bat story. Personally, I’m very happy with the bats and pray for their good health.”

The bats weren’t the only honorary librarians in previous centuries, Amaral adds. Historical library records included an annual sum in the budget for feeding Joanina’s mouse-hunting cats; you can still spot “cat doors” cut into the woodwork.

Ferret electricians

The cutest cable guys … ferrets strut their stuff on Channel 4.

“Ferrets are, if you want to be polite, inquisitive; if you want to be blunt, they’re nosy little devils,” says James McKay of the National Ferret School. “When you put them in any opening, they want to go through and see what’s at the other end.” Their curiosity, shape and sinuous flexibility mean they can get to places and do jobs no human could manage. Felicia the ferret became a furry pipe cleaner for the Fermilab particle accelerator in Illinois in 1971; ferrets wriggled under the floor of St Paul’s Cathedral to enable TV transmission of the royal wedding in 1981 and cabled the Millennium Dome (the work of three called Beckham, Posh and Baby).

Naturally inquisitive … ferrets can squeeze into spaces that humans can’t. Photograph: Farlap/Alamy

How does the cabling work? The ferret wears a harness attached to a long, light nylon line. Once it has threaded the line through a duct, the line is attached to a heavier pull rope to thread the cable. Although there is some training involved – the school has a training area with a range of vertical and split pipes and cul-de-sacs – it is really a case of capitalising on the ferrets’ natural inclination to investigate holes. A bit of salmon oil at the far end of a long pipe as a reward can help them find their way. The furthest one of McKay’s ferrets has travelled is about 250 metres: “We’ve never had one get halfway and decide to come back.”

The school’s business (the delightful collective noun for ferrets) numbers about 50 and McKay usually takes half a dozen along on a job in case someone isn’t in the mood. The hobs (males, which are larger) can pull lines longer distances, while the smaller jills (females) are better at wriggling through the narrowest spaces. Does he have a favourite ferret? “They’re all as good as each other.”

Winemaking ducks and spiders

How winemaking ducks help Vergenoegd Löw vineyard – video

At the Vergenoegd Löw winery in South Africa, pest control on the vines is the responsibility of a flock of more than 1,000 Indian runner duck “soldiers”. They emerge in a cacophony of honks every morning and spend the day eating aphids, snails and worms, keeping the vines pest-free and healthy. They circulate in a 14-day loop around different areas of the vineyard, with their droppings providing a bonus fertiliser. The ducks take a break only during harvest – grapes are just too tempting – when they get a holiday to swim in a nearby lake, forage on farmland and, er, work on producing the next generation of vineyard soldiers.

A corking idea … gigantic cobwebs drape the cellar walls at R López de Heredia winery in La Rioja, Spain. Photograph: Agefotostock/Alamy

Meanwhile, at the R López de Heredia winery in La Rioja, gigantic cobwebs drape the cellar walls and yet more cover the bottles. They aren’t Halloween props or atmospheric decor: they are home to the spiders who help the López de Heredia family keep their barrels and corks free from cork-eating moths – “the mortal enemy of long‑ageing wine”.

Diagnostic technician and demining rats

Another fruitful endeavour … one of Apopo’s rats gets a tasty treat for identifying an inactive mine in Cambodia. Photograph: Taylor Weidman/Getty Images

The 300 African giant pouched rats employed by the NGO Apopo are multitalented. Not only have they worked on mine clearance in south-east Asia and Africa, but they also sniff out positive tuberculosis sputum samples.

Why are they so good at the job? “They’ve very smart; they’re sociable; they have an excellent sense of smell,” says Lily Shallom of Apopo. “In the past, we’ve found that they can smell a picogram of TNT – a trillionth of a gram.” The rats are “very motivated by food. They like to stuff their cheeks; they have a sweet tooth and they love anything that’s got a really high fat and protein content.” Peanuts and bananas are particular favourites.

The rats signal when they have found a mine by scratching at the surface of the ground. (Weighing a maximum of 1.5kg, the rats are much too light to set off a mine; none have been hurt in the field.) A TB sample, meanwhile, is flagged as potentially positive if a rat hovers over it for three seconds.

Reporting for duty … Apopo’s life-saving rats.

It’s a nice life for these highly sociable creatures. Training (which takes nine months on average) or work make up a tiny portion of the rats’ day: mine detection sessions last about 20 minutes, building up to half an hour. Assessing 100 TB samples – the standard batch size – takes a maximum of 20 minutes, but could take a human technician up to four days. The rest of the rats’ day is devoted to free play, hanging out with other rats, snacking and napping.

Apopo is always exploring potential uses for the rats’ special skillset at its training and research centre in Tanzania. Projects include searching for survivors of natural disasters, detecting illegally trafficked pangolin scales and decontaminating land, with the rats deployed to detect specific concentrations of hydrocarbons in soil.

Honey-hunting birds

Birds of a feather … a honey hunter studies a greater honeyguide at the Niassa national reserve in Mozambique. Photograph: Claire Spottiswoode/AP

Humans and greater honeyguides have a genuinely mutualistic relationship: the small, brown‑ish African relative of the woodpecker flutters in front of people, tweeting to guide them to bees’ nests in hollow tree trunks. The humans then smoke out the potentially dangerous bees and take the honey. The honeyguide watches and waits until they have finished, then enjoys its preferred food: beeswax.

On song … how honeyguides talk to people.

In 2016, a research team at the University of Cambridge discovered that communication between honeyguides and humans goes both ways. They learned that honey hunters from the Yao community in Mozambique have a better chance of attracting honeyguides, and finding honey, if they use a specific sound: “A loud trill followed by a short grunt: brrr-hmm.” The call increased the overall chance of finding honey from 16% to 54% compared with control sounds. “The ‘brrr-hmm’ call more than tripled the chances of a successful interaction, yielding honey for the humans and wax for the bird,” reported Dr Claire Spottiswoode, who led the project.

Hawk bouncers

Top flight … a working hawk at the Hayward Gallery, London. Photograph: Stephen Chung/Alamy

Why do pigeons need to be deterred? According to Citihawk’s Leigh Holmes, they represent a twofold health hazard: “Pigeon fouling contains horrendous amounts of bacteria and parasites – and when wet it becomes very slippery,” she says. The hawks aren’t there to attack or eat the pigeons – that never happens, according to Holmes. They would rather fly back for chicken pieces held by their handlers. The aim is to scare them off and discourage them from returning. The theory, says Holmes, is that “pigeons see a natural predator that they are in-built to be fearful of … They disappear to find somewhere safer to roost, nest and feed.”

The hawks fly free, exploring wherever they like on the day’s site. “They love the exercise; they love getting out and flying,” says Holmes. She thinks they particularly relish working in urban areas. “They really enjoy some of the hustle and bustle, because they fly exceptionally well.” That freedom does mean they sometimes go awol. “They can be quite childlike at times and see a pigeon a street away or on another roof. They will literally just go to scare off other birds.” The hawks are fitted with trackers, so the handlers can follow their movements in real time.

Harris’s hawks are good at this work because they are naturally gregarious and used to hunting collaboratively in the wild, says Holmes. When trained by humans, they view their falconer as part of their hunting team. “They learn to read each other,” she says. “It’s incredible. It’s an amazing feeling for the staff members.”

Another big part of the falconer’s job is interacting with amazed and delighted members of the public: “The amount of photographs taken, the amount of interest and the amount of love for birds of prey … People just love it.”

#the guardian #animals #bats #rats #ferrets #geese #hawks #birds #wildlife #Youtube

[pedaalridder]

8 juni Via die Lange

Het was een wirwar aan wegen toen ik Wernigerode uitfietste bij de eerste rit van een lang weekend. In het lagere deel van het stadje ging het langs flats bestaande uit zogenaamde 'Plattenbau' nog uit de DDR-tijd, maar wel mooi opgeknapt en al stijgende langs de villa's uit 'Kaiserzeiten'. Hoe hoger ik kwam hoe rustiger het werd. Asfalt ging over in gruis. Zachtjes regende het voor even bij een berg met de mooie naam: Armeleuteberg. Na een lange tijd hoorde ik opeens weer het geluid van gemotoriseerd verkeer, het was een vreemde ervaring. Al snel was het weer gravelen geblazen, af en toe kwam ik nog een fietser tegen en wandelaars, maar naar een tijd niemand meer. Het gravelweggetje blijkt 'Die Lange‘ te heten, en was al in de 10de eeuw de doorgangsroute van koningen en keizers door de Harz. Als ik in het plaatsje Benneckenstein kom is er net een rally van Nederlandse Opel Kadett bestuurders gaande. Ééntje heeft de leeftijd van ver na de laatste productiedatum van de Kadett. Van Friedrichsbrunn naar Thale heb ik bij een behoorlijke afdaling een prachtig uitzicht op de omgeving. Zo'n decor waarbij je je afvraagt of je er echt fietst. Zo mooi!

In het dal kom ik door Heimburg door de Wilhelm-Pieck-Straße…tegenwoordig een zeldzaamheid, ten tijde van de arbeiders- en boerenstaat was dit wel anders. Wilhelm Pieck was de eerste en enige president die de DDR gehad heeft. Een Stalinist van het eerste uur. En net zoals de rechtsextremitisten waar de Nazi's uit voortkwamen, was hij als lid van de communisten in de jaren '20 tegen de Weimarrepublik, want hoe dan ook ze waren tegen de democratie. Op één dag word ik weer getuige van de onderhoudende Duitse geschiedenis, want eerder op de dag kwam ik langs de Walther-Rathenau-Straße, de beroemde joodse minister van Buitenlandse zaken van de Weimarrepublik die vermoord werd. Wiens vader oprichter was van AEG. Een man die zich ingezet heeft voor de democratie. De laatste km‘s gaan gepaard met zwarte wolken, enig onweer en regen, hetgeen de pret niet mocht drukken bij deze prachtige rit.

9 juni Rondom Halberstadt

Verleden jaar vertrok ik vandaag naar Parijs, dat was geweldig, maar bij thuiskomst moest ik echt afkicken. Toen maakte ik meteen aanstalten om naar Rome te fietsen, alleen al om zoiets te plannen is een genoegen. Je bent zwerver of je bent het niet. Vandaag zworf ik door stadjes en dorpjes die lijken het wel lang in een doornroosjeslaap waren en nu eindelijk wakker zijn geschud. De dom van Halberstadt is van verre uit de heuvels tussen de klaprozen al te zien, dan daarna kom ik in Harsleben zowaar door een Strasse des DSF, straat van de Duits Sowjetische Freund/Vriendschap! In Ballenstedt bevindt zich een mooi slot met een park. Het is gesticht door vorst Friedrich von Anstalt. Wonen in een voormalig residentiestadje bleek begin vorige eeuw een aantrekkingskracht te hebben op pensionado‘s en goede burgerij, waardoor er heden ten dage nog veel villa‘s aan te treffen zijn. Het is bovendien de wieg van deze deelstaat Sachsen-ANHALT.

10 juni Graveltour in de Harz

Na eerst een DHL pakket met (vuile) was weggebracht te hebben kon ik starten met een nieuwe onderneming. Bij de begraafplaats verliet ik Wernigerode en de straat die daarbij langzaam omhoog ging heet opmerkelijk genoeg Himmelpforte, maar dat bleek toch op het klooster te slaan dat daar ooit stond. Een paar km verder is een monnikenhut, ooit een trefpunt van passerende geestelijken in de Harz. Hoe verder ik klim, uiteindelijk tot 721 meter hoe minder fraai de omgeving er uitziet, als figurant in een griezelfilm waan ik me, alleen maar kale bomen, het is een verschrikking om te zien. Bij een koel boshuis rust ik lekker uit, het is zaterdag dus ook drukker met vele waaghalzen op de fiets, ik met één tibiaplateaufractuur (in 2010) teveel kijk wel uit en ga lopen als de weg naar beneden alleen maar keien kent. Aan de andere kant is de verscheidenheid aan soorten gravel hier dan ook wel weer mooi. Dicht bij de Eckertalsperre zag ik ze opeens de Streifen…(dikke betonplaten) daar waar ooit het ijzeren gordijn stond en Europa verdeelde. Je kon tot 1990 hier absoluut niet komen, daar het zwaar bewaakt militair gebied was. Het stuwmeer is trouwens aangelegd door krijgsgevangenen in de Tweede Wereldoorlog. Het was vooral van belang voor de drinkwatervoorziening omdat door de komst van de Volkswagenfabrieken in Wolfsburg de bevolking direct ten noorden van de Harz enorm was toegenomen. Voorbij het meer is het heerlijk dalen naar Ilsenburg. Daar tracteer ik mezelf bij een Italiaan op de pasta della cassa, en na zo‘n rit ging het er wel in. Tot aan Wernigerode is het nog een klein stukje. Goed mogelijk dat ik er opweg van Enschede naar Berlijn in juni 2012 ook gefietst heb.

11 juni Van Seesen naar Stadtoldendorf in Niedersachsen

In het voorland van de Harz fiets ik graag, dus dat stond vandaag als slot van dit fietsweekend uiteraard op het programma. Het werd een warme finish met volop zon en een graad of 30. Toch anders dan in mijn planning. Regelmatig had ik gevoel als een slak te rijden. In Wenzen ging ik eens uitblazen en dat deden anderen hier ook tenminste op de Egerländer Musik af te gaan dat een eindje verderop klonk.

Nog een paar flinke klimmen en ik arriveerde in Stadtoldendorf. Het stadje lag op apegapen alleen bij de 'Italiaan' heerste iets bedrijvigheid, ik bestelde er een ijs. De andere gasten, allen aan het accent te horen van Italiaanse orgine waren aan het roddelen over een dorpsgek die iedereen die hem passeerde altijd drie Zwiebeln (uien) aanbood, schijnbaar neemt niemand ze aan als het altijd drie zijn.

[midlifeinla]

0scardag 12 maart 2023

In de straten een bizarre mix van zwervers en dagjestoeristen achter een hek waar continu geblindeerde SUV´s langs passeren. Ik merk een verloren gereden acteur op die vast staat met zijn chauffeur voor een hek. "But I´m nominated tonight", zegt hij met licht teleurgestelde stem tegen de politieagent. Een half uur later zie ik hem dan toch uitstappen, al zwaaiend, aan de andere kant van het hek. Maar niemand anders herkent hem. #danielbruhl

Die avond staat hij nog op het podium om mee de Oscar te ontvangen voor beste Foreign Language Film.

Na deze petite histoire beweeg ik me richting WeHo, West-Hollywood, de gaybuurt van L.A., om de Oscars mee te volgen.

Ik passeer eerst nog even bij Amoeba Music op Hollywood & Vine, een platenwalhalla, om enkele vinylplaten te zoeken die een vriendin van me graag wou. Maar de buit valt tegen. Enkel hiphop en pop in de zaak.

In het park achter de Roxy is er ook een kijkparty, van Elton John, die me een beetje te duur leek. Om aan te schuiven bij dat feestje moet je 6000 euro op tafel leggen.

Het gejuich bij elke belangrijke winst doet me denken aan een wereldkampioenschap van de Rode Duivels. De Oscars zijn zowat het Eurovisiesongfestival van de States.

Later die avond beweegt een colonne geblindeerde SUV´s zich over Santa Monica Boulevard, naar WeHo, waar ondertussen Go-go-dansers halfnaakt op platformen aan het dansen zijn, om eerst bij Elton langs te springen en daarna verder door naar de Vanity Fair-party in Beverly Hills voor een uitgebreid fotomoment.

Ik zie Billie Eilish, Lady Gaga, Rihanna en Lenny Kravitz passeren en ook een resem acteurs die opeens niet zo belangrijk meer lijken. Ook Justin Bieber loopt hier ergens rond, gehuld in een tapijtje om zijn ex te vermijden. Ik ben wat verzadigd in het sterrenspotten. Zelfs een verloren gelopen Nobelprijs-winnares boeit me nog amper.

Zoals Hugh Grant het die avond nog in een interview zei: "It´s all a bit Vanity Fair", doelend op het boek van Thackeray, niet op het feestje. Een verwijzing waarbij hij merkte dat die interviewster het niet door had. Op haar volgende vraag over wat hij die avond aan had van kledij reageerde hij heel laconiek "My suit".

Bij Vanity Fair zie ik nog een plethora van ontplofte jurken en glimmende smokings met een edgy twist passeren. Geen hemdloze herenkostuums deze keer. Wellicht omdat het best fris was in mistig L.A. De etiquette in restaurants en hotels is ook wel wat strikter. Of misschien is Californië wat preutser of gevoeliger op dat vlak.

In de befaamde Larry Edmunds cinemaboekhandel op Hollywood Boulevard hangt er dan ook een bordje, no shoes, no shirt, no entry.

Ik begeef me nog even naar Carney´s. Het hotdog restaurant in een afgedankte treinwagon op Sunset. Er is een wachtrij van mensen in galakostuum die na drie uur vastzitten in een zaal wel een klein hongertje gekregen hebben. Ze mengen zich in de treinwagon tussen twintigers die van een RPG-party komen en enkele verdwaalde zwervers die laat op de avond met hun verzameld bedelgeld snel nog een goedkope maaltijd komen halen.

Ik zou zo een Martin Parr-achtige foto kunnen nemen.

#Youtube

[jordi-gali]

Ton Zwerver

#ton zwerver #Instagram

[liefst]

er is hier een zwerver die ze jimmy euro noemen. omdat hij altijd om een euro vraagt

[twafordizzy]

Mikhail Nesterov schilderde een mystiek, religieus en symbolistisch Rusland

Michail Vasiljevitsj Nesterov (1862-1942) was een Russisch kunstschilder. Nesterov, die uit een koopmansfamilie stamde, trouwde twee keer. Zijn eerste vrouw overleed kort na de geboorte van zijn dochter. Nesterov studeerde van 1877 tot 1881 en van 1884 tot 1886 aan de Moskouse school voor schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur onder Perov, Savrasov en Prjanisjnikov. Van 1881 tot 1884…

View On WordPress

#19-de en 20-ste eeuws #Boelgakov #de Zwervers #Florenski #Keizerlijke Academie #koopmansfamilie #kunstschilder #Martha en Maria klooster #Moskouse school #Pavel Tsjistjakov #Perov #portret #Prjanisjnikov #Rusland #Russische Revolutie #Savrasov #Symbolisme

[cyprinella]

European weather loach by Rudmer Zwerver Via Flickr: European weather loach (Misgurnis fossilis) in natural habitat

#Cobitidae #misgurnus fossilis #weather loach #fish