#παγίδα

[romios-gr]

Η παγίδα του Θεού Σεργκέι Κομαρόφ Η ιστορία που ακολουθεί έλαβε χώρα τη δεκαετία του 1990 στην Περιφέρεια Ζαπορόζιε. Την εξιστορώ όπως την άκουσα. Ορισμένες λεπτομέρειες που λείπουν τις περιγράφω όπως θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Η ουσία της ιστορίας δεν βρίσκεται στις λεπτομέρειες, αλλά στην ακατάληπτη Θεία Πρόνοια, η οποία μέσα από τόσο καταπληκτικούς δ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-pagida-toy-theoy/

#Άρθρα #Ελληνοτουρκικά #ΘαύματακαιΠρόνοιατουΘεού #Ορθοδοξία #Θεού #παγίδα #του

[astratv]

Επικίνδυνο «μπάλωμα» - παγίδα σ' έναν από τους κεντρικότερους πεζόδρομους της Λάρισας (φωτο) –

Επικίνδυνο «μπάλωμα» – παγίδα σ’ έναν από τους κεντρικότερους πεζόδρομους της Λάρισας (φωτο) –

Αντιδράσεις και συζητήσεις προκαλεί ένα εξαιρετικά επικίνδυνο «μπάλωμα» στον κεντρικότατο πεζόδρομο της Ασκληπιού στη Λάρισα, λίγο πριν αυτή διασταυρωθεί με τον πεζόδρομο της Κούμα. Καταστράφηκε για κάποιο λόγο το καπάκι του φρεατίου και κάποιοι έσπευσαν να το καλύψουν με κομμάτια γυψοσανίδας τα οποία είναι σπασμένα και άκρως επικίνδυνα για τους διερχόμενους πεζούς ή ακόμη και ποδηλάτες. Στο…

View On WordPress

#από #έναν #επικίνδυνο #κεντρικότερους #Λάρισας #μπάλωμα #παγίδα #πεζόδρομους #της #τους #φωτό

[thenewsmag]

Πώς δεν θα παχύνεις από το άγχος

Πώς δεν θα παχύνεις από το άγχος

Μία κλασική παγίδα που όλοι μας έχουμε πέσει. Στην καθημερινότητά μας, το στρες είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Πολλές φορές, βρίσκουμε παρηγοριά για το άγχος μας στο ψυγείο και τα ντουλάπια της κουζίνας. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτή την κακή συνήθεια; Πόσες φορές έχουμε αναζητήσει «παρηγοριά» στο φαγητό όταν είμαστε αγχωμένοι ή στενοχωρημένοι; Ένα λαχταριστό τρόφιμο ή μία λιχουδιά μοιάζει συχνά…

View On WordPress

# Στην #«Mia #«Έχουμε #καθημερινότητα #κλασική #μας» #όλοι… #παγίδα #πέσει» #ΠΟΥ

[orgismenh]

#orgismenh #greek posts #greek tumblr #greek status #σκατοποσταρω #greek quotes #μην πέφτετε στην παγίδα #η ενήλικη ζωή ειναι πιο σκατα απο την παιδικη #η εφηβεια ειναι μια κατηγορια μονη της #θέλω να κανω σκιπ τη φαση που βιωνω και να ξυπνησω 30 καριεριστρια στην Ελβετία

[darkside-cookies]

Μια κάπως χαζή ερώτηση, αλλά παρατήρησα το εξής: στα περισσότερες εφηβικές σειρές/ταινίες που θέλουν να δείξουν πως "η ομορφιά δεν είναι το παν και ότι επειδή κάποιος είναι όμορφος, δεν σημαίνει πως είναι καλό ατομο" (σκέψου Mean Girls, Patty: η πιο όμορφη ιστορία κτλ), το κοινό προτιμά την κακια από την καλή, μα αφελής και άσχημη πρωταγωνίστρια. Στις ελληνικές σειρές που αποπειραθηκαν το ιδιο (Είσαι το ταιρι μου, Μαρία η άσχημη), η Μαρία και η Στέλλα είχαν vocal θαυμάστριες (και την Στέλλα συγκεκριμένα την προτιμούν πολύ περισσότερο από την Βίκυ). Γιατί συνέβη αυτό;

δεν έχω δει ποτέ patty ή μαρία η άσχημη για να απαντήσω επί τούτου αλλά και στο mean girls και στο είσαι το ταίρι μου ο λόγος που προτιμάει ο κόσμος την Ρετζίνα ή τη Στέλλα αντίστοιχα είναι επειδή είναι πιο αικονικ και ιδιαίτεροι χαρακτήρες

#αριαδνοποστ #νομίζω πολλές φορές οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες μπορεί να πέσουν στην παγίδα του να είναι κάπως στεγνοί #ειδικά αν τους χρησιμοποιείς για να πεις την ιστορία και κάποιου άλλου όπως πχ στο μιν γκερλς που η πλοκή επικεντρώνεται στους συμμαθητ #ενώ ένας χαρακτήρες που είναι φτιαγμένος για να είναι κακός τουλάχιστον δύσκολα θα είναι βαρετός #ή θα είναι απίστευτα εκνευριστικός ή θα είναι κάπως αικονικ #τώρα δεν ξέρω αν υπάρχει πολιτισμική διαφορά ανάμεσα στην ελλάδα και στο εξωτερικό

[psychotiko-epeisodio]

Σημαντικό.

Προς όλους τους ανθρώπους εκεί έξω,που παραμένουν σε σχέσεις τοξικές,κακοποιητικες,με ανθρώπους που δεν τους αξίζουν.

Σίγουρα,όλα ειναι όλα μαθήματα σε αυτή τη ζωή και σίγουρα,όλες οι εμπειρίες που αποκτάμε στην πορεία μας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη,οφελουν σε κάτι.Μαθαινουμε,ωριμάζουμε,μεγαλώνουμε.Το έχουμε ξαναπεί άλλωστε,ειδικά για τον τομέα των σχέσεων -των ερωτικων-,πως κάθε άνθρωπος οδηγεί στον σωστό.Και έτσι είναι,είμαι σίγουρη για αυτό.Ομως υπάρχει ένα μεγάλο αλλά.

Θα σας πω μια ιστορία.Μια δική μου ιστορία που εμπεριέχει τρελό έρωτα,πάθος,αγάπη.Αλλα που εμπεριέχει επίσης και πολύ πόνο,θυμό,απογοήτευση.Θα προσπαθήσω να είναι σύντομη,γιατί θέλω να καταλήξω άλλου.

Ξεκινάμε λοιπόν ,κάποια χρόνια πριν όταν συνάντησα τον Φ.Ο Φ. Λοιπόν ήταν αυτό που λέμε έρωτας με την πρώτη ματιά.Τον ερωτεύτηκα πριν καν τον ακούσω να μου συστήνεται,πριν καν τον γνωρίσω.Γνωριστηκαμε όμως,και για πάρα πολύ καιρό δεν είχε γίνει τίποτα μεταξύ μας,δεν είχα κάνει καμία κίνηση, γιατι το ένστικτο μου μου έλεγε πως τα τόσο έντονα συναισθήματα συνήθως,έχουν πολύ άσχημη κατάληξη.

Κάποιο καιρό αργότερα λοιπόν,υπεκυψα.Και δεν το μετανιώνω,ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζι του,και στην αρχή όλα ήταν υπεροχα.Ηταν ο έρωτας που πάντα ήθελα να ζήσω.Καναμε πολλά πράγματα μαζί,βγαίναμε,ταξιδεύαμε,πηγαίναμε εκδρομές,μαγειρεύαμε,το σεξ ήταν υπέροχο,υπήρχε τρελή και έντονη χημεία μεταξύ μας από το πρώτο κιόλας λεπτό.

Τα πράγματα άρχισαν να χαλάνε,όταν ο Φ. ,άρχισε να μην απαντάει στα τηλεφωνήματα μου,να χάνεται για μέρες,να τον ψάχνω και να μην τον βρίσκω πουθενά.Οταν κάθε φορά που πήγαινα να του μιλήσω για το πώς αισθάνομαι όταν το κάνει αυτό,εκείνος άλλαζε κουβέντα η σηκωνόταν να κάνει κάτι άλλο, υποτιμώντας έτσι τα δικά μου συναισθήματα.Οταν τον έπιασα να μιλάει με άλλες κοπέλες μέσω διαδικτύου,την στιγμή που εγώ κοιμόμουν ακριβώς στο δίπλα μαξιλάρι.Μην ρωτήσετε τι έκανα τότε,προφανώς και σηκώθηκα να φύγω σχεδόν αποφασισμένη πως δεν θα του ξαναμιλήσω ποτέ.Και εννοείτε ήρθε εκείνος, υποσχόμενος να αλλάξει και εγώ το δέχτηκα.

Αφού το δέχτηκα όμως και μετά,αντί τα πράγματα να πάρουν καλύτερη τροπή,χειροτέρεψαν.Ηταν πια σίγουρος για το πώς αισθάνομαι,με είχε δεδομένη και αντί να το εκτιμήσει και να το σεβαστεί το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο.Ημασταν μαζί και ήταν σαν να μην ήμασταν.Δεν άκουγα ποτέ έναν καλό λόγο από το στόμα του,ένα κομπλιμέντο όσο και αν προσπαθούσα.Καθομουν βαφομουν και ετοιμαζομουν για ώρες μήπως και ακούσω επιτέλους κάτι.Και άκουγα.Οτι είμαι σαν κλόουν 🤡.Κάπου εκεί,σταμάτησα να περιποιούμαι τον εαυτό μου,εφόσον δεν ένιωθα άνετα με αυτό.Γκρινιαζε με το παραμικρό και φοβόμουν να πω το οτιδήποτε μην το γυρίσει πάλι σε τσακωμό και με ξανααφησει.

Τώρα θα μου πεις ,και εσύ γιατι καθοσουν;Εκεί είναι το δικό μου λάθος λοιπόν.Αλλα ξέρεις,δεν ξεκινάνε έτσι τα πράγματα.Ξεκινησανε πολύ όμορφα και ιδανικά πλασμένα.Και εμένα εκεί να επιμένω να ξαναγίνουν όπως ήταν.Αλλα δεν έγιναν ποτέ ξανά έτσι.Αντιθετως χειροτέρευαν μέρα με την μέρα.

Μου ασκούσε ψυχολογικό πόλεμο κάθε φορά που μπορεί να πηγαίναμε κάπου μαζί και να περνούσαμε ωραία και εγώ να ήμουν χαρουμενη αλλα στον δρόμο για το σπίτι,ξεκινούσε τσακωμό λέγοντας μου πως δεν πρέπει να είμαστε μαζί γιατί έχει αλλά στον νου του να κάνει.Μου ασκούσε ψυχολογικό πόλεμο κάθε φορά που κάναμε σεξ,δεν με φιλαγε καν και μου έλεγε αργότερα πως δεν είμαι αυτό που θέλει και πως θέλει κάτι άλλο,κάτι πιο κοντά στα δικά του στάνταρ κάνοντας με έτσι να νιώθω πως δεν είμαι αρκετή.Καθε φορά που ανέφερε κάποια πρώην του που -τυχαινε- να ήταν καλύτερη από εμένα.Να είχε πολλά λεφτά,να ήταν πολύ όμορφη,να είχε σπουδάσει κάτι Ουαου ξέρω γω και χίλια άλλα δύο τέτοια.

Έτσι εγώ έπεσα στην παγίδα του.Γιατι αυτός ήταν ο σκοπός του εξαρχής.Ενιωθε λίγος και προσπαθούσε να κάνει και εμένα να νιώθω έτσι.Και τα κατάφερε.Δεν είχα διάκριση πια να καταλάβω τι ήταν αλήθεια και τι ήταν ψέμα.Με είχε πείσει πως δεν είμαι αρκετή,έτσι ώστε να μην τον εγκαταλείψω ποτέ μιας που με τα δικά του δεδομένα "μου έκανε και χάρη που ήταν μαζί μου".

Ακόμη και δώρα που μου έκανε κάποιες φορές ,μου έδινε να καταλάβω πως τα έκανε από ελεημοσύνη και όχι επειδή με αγαπάει η επειδή είμαι η κοπέλα του.Απλα επειδή με λυπάται.Ηταν τόσο χειριστικο αυτό τώρα που το σκέφτομαι ,γιατί από την μια έκανε την κίνηση για να μου δώσει να καταλάβω πως ναι είναι καλός μωρέ ,αλλά από την άλλη το έκανε με αυτόν τον τρόπο έτσι ώστε να με προσβάλλει κιόλας.

Αυτά και άλλα πολλά πολλά πολλά πολλά.Να μην τα πολυλογω,ήδη έγραψα περισσότερα από όσα προγραμματιζα,στο τέλος όταν άδειασα εντελώς με άφησε κιόλας.Με έβγαλε τρελή στον περίγυρο επειδή άρχισα να ξεσπάω με πολύ άσχημο τρόπο,να φωνάζω,να κλαίω,να κάνω κακό στον εαυτό μου.Με λίγα λόγια,σχεδόν τρελάθηκα.

Εκεί που θέλω να καταλήξω λοιπόν,είναι ότι σίγουρα αυτή η εμπειρία με δυνάμωσε,αλλά αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα επέλεγα να μην την είχα ζήσει.Εχασα εντελώς τον εαυτό μου και αυτό δεν είναι καθόλου μεταφορικό.Με έχασα σε σημείο που για καιρό δεν είχα κανένα νόημα για ζωή,πίστευα πως δεν έχω καμία αξία σαν άνθρωπος πάνω σε αυτον τον πλανήτη.Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω πως ένιωθα με το σώμα μου,και με το είναι μου για πάρα πολύ καιρό.

Ακόμη,δεν μπορώ να αφεθω ξανά σε μια σχέση.Δυσκολευομαι τόσο πολύ να ανοιχτω και να μιλήσω για το πώς νιώθω.Και συνήθιζα να είμαι ένας άνθρωπος έξω καρδιά,αυθόρμητη,να μην φοβάμαι να εκφραστω.Πια δεν μπορώ να το κάνω.Τρεμω στην ιδέα να δώσω ότι πιο όμορφο έχω μέσα μου και ο άλλος να το πετάξει στα σκουπίδια,όπως έγινε σε αυτήν εδώ την περίπτωση.

Να προσέχετε.Να προσέχετε που δίνετε τον εαυτό σας,τα συναισθήματα σας,την ψυχή σας,το κορμί σας.Ειναι πολύτιμα.Εγω νιώθω σαν να μου τα έκλεψε όλα αυτά.Σαν να τα πήρε μαζί του όταν έφυγε.Δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί όντας καιρό με έναν τέτοιον άνθρωπο,και δεν έχει να κάνει με την ψυχική δύναμη αυτό.Απλα δεν ξέρεις.Δεν ξέρεις αν θα σου γυρίσει σε κατάθλιψη και σε κρίσεις πανικού,σε ψύχωση,σε ψυχωσωματικα,σε οτιδήποτε.

Όλα είναι εμπειρίες,αλλά να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να τα μαζεύουμε πριν να είναι αργά.Ο έρωτας δεν είναι πάντα η τέλεια δικαιολογία,αν και ελαφρυντικό.Χρειαζεται να ξέρουμε ποιοι είμαστε τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε.Να κλείνουμε τα μάτια μας και να σκεφτόμαστε αν ο ιδανικός μας εαυτός ,ο άνθρωπος που θέλουμε να γίνουμε,θα επέλεγ�� να μείνει σε μια τέτοια κατάσταση.

Και τέλος,να μην φοβάστε να αγαπάτε.Φυλαξτε τα συναισθήματα σας για ανθρώπους που θα τα εκτιμήσουν.Φαινονται ποιοι είναι.Πρεπει απλά να έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά της καρδιάς μας για να τους διακρίνουμε.Ειναι εκεί,και περιμένουν να κάνουμε όσα λάθη χρειάζεται μέχρι να φτάσουμε σε αυτούς.

#aesthetic #greek tumblr #greek quotes #greek texts #greek posts #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ ποστς #γρεεκ τεξτ #greek rap #greek rp

[solmeister13]

Πριν ξανακλείσεις τα ασκ, θέλω φιλοσοφημενιες tumblr solmeister classics.

Πολλές φορές η φήμη μπορεί να κάνει έναν καλλιτέχνη να φορέσει ταμπέλες στον εαυτό του, να περιορίσει την έμπνευση του, να πέσει στην παγίδα "α αυτό δουλεύει, άρα θα φτιάχνω αυτό από δω και πέρα"

Η δουλειά σου όμως λεει για σένα ότι ξεφυγες από αυτή τη παγίδα, ακολουθείς το ένστικτο σου και πάντα θα βγάλεις κάτι που πηγάζει από την δική σου έμπνευση και διάθεση για δημιουργία.

Πως κατάφερες να ξεφύγεις από αυτό, έφτασες ποτέ κοντά, τι πιστεύεις κράτησε άρτια την καλλιτεχνική σου τάση;

Είμαι εδώ για να τις δώσω λοιπόν, έστω και αργοπορημένα.

Η αλήθεια είναι πως δεν τα κατάφερα, αλλά τα καταφέρνω. Δε νομίζω πως μπορώ να είμαι σίγουρος πως κέρδισα για πάντα, γιατί κάθε φορά η μάχη είναι η ίδια. Τι ακούει ο κόσμος vs τι θέλω να κάνω vs τι θέλει το κοινό μου να κάνω vs τι πιστεύει ο κόσμος ότι πρέπει να κάνω vs πως κολλάει η εκάστοτε νέα ιδέα μου στο συνολικό μου όραμα.

Τι ακούει ο κόσμος; Αυτή η ερώτηση συνήθως με απασχολεί λιγότερο, γιατί έχω καταφέρει περισσότερες από μία φορές να κάνω μεγάλη επιτυχία με πράγματα που δεν ακούει ο μέσος άνθρωπος στην Ελλάδα, βλέπε emo rock και τανγκό. Παρ' όλα αυτά πάντα σκέφτομαι τι γέφυρα ενώνει την παράνοια που έχω στο μυαλό μου με το αυτί του μέσου ανθρώπου, γιατί ότι μουσικό χαλί και να επιλέξω, ο απώτερος σκοπός μου είναι η επικοινωνία αυτού που ζω και θέλω να μοιραστώ.

Τι θέλει το κοινό μου να κάνω; Το κοινό ξέρει συναισθηματικά τι θέλει, αλλά δεν ξέρει πραγματικά πως να το ζητήσει. Το κοινό θέλει τραγούδια που να επιβεβαίωνουν την πεποίθηση που έχει για σένα. Θέλουν να πάψουν να σε ακούν, γιατί βαρέθηκαν τα ίδια και τα ίδια, αλλά όταν σε θυμούνται να σε βρίσκουν απαράλλαχτο για να θυμούνται μέσα από σένα τον παλιό τους εαυτό. Θέλουν τραγούδια σαν τα παλιά, αλλά αν τους τα φτιάξεις δεν είναι σαν τα παλιά, ας δοκίμαζες κάτι καινούριο και παράλληλα θέλουν καινούρια τραγούδια αλλά όταν τα φτιάχνεις, θέλουν πάλι τραγούδια σαν τα παλιά. Σε κάθε μου δίσκο διαβάζω σχόλια που λένε πως τα παλιά είναι καλύτερα και σε κάθε νέο δίσκο, ο αμέσως προηγούμενος ήδη συγκαταλέγεται στα καλύτερα παλιά.

Τι πιστεύει ο κόσμος ότι πρέπει να κάνω; Αυτό αναφέρεται στο δάχτυλο που μου έχουν κουνήσει ανά τους καιρούς λέγοντας "σε ακούν και μικρές ηλικίες, δε μπορείς να λες για το τάδε" και ενώ κατά κόρον το λένε άτομα που δε με ακούνε, δυστυχώς το έχω λάβει σοβαρότερα υπόψιν απ' όσο θα έπρεπε, αλλά αυτή η ευθύνη οδήγησε σε μια αυτολογοκρισία που κατέληξε να με πνίγει. Κάπως έτσι. προέκυψε και το S1D3. Πέρασα φάσεις με ναρκωτικά και καταχρήσεις και ήθελα να μιλήσω γι' αυτό. Πέρασα έναν χωρισμό που ήταν άδικος προς εμένα και θέλω για πρώτη φορά να βρίσω την άλλη, αντί να κατηγορώ εμένα όπως κάνω σε μεγάλο μέρος της δισκογραφίας μου. Δεν άλλαξα γνώμη για όλες τις γυναίκες, ούτε για τον έρωτα, απλά καταγράφω άλλο ένα βήμα της ζωής μου, όπως τα προηγούμενα.

Και εδώ θέλω να σταθώ και σε ένα απογοητευτικά απερίσκεπτο comment που διάβασα: Ξέρεις τι, νομίζω ότι όλη αυτή του τη "στροφή" θα έπρεπε να τη χαρακτηρίζει ένας δικός του στίχος "Δεν είσαι κουλ άμα δεν είσαι ο εαυτός σου". Πιστεύω ότι αυτό δεν είναι ο εαυτός του.

Ξέρεις εσύ καλύτερα ρε μπράδερ από μένα ποιος είναι ο εαυτός μου; Άμα σου αναμάσαγα την ίδια καραμέλα, μιλώντας για προβλήματα που έχω πλέον λύσει και αγνοώντας τη νέα μου πραγματικότητα θα ήμουν ο εαυτός μου;

Τι θέλω εγώ να κάνω; Αυτή η ερώτηση είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Ζω και αναπνεώ μουσική. Γράφω το πρωί τσιφτετέλια, το μεσημέρι rap, το απόγευμα pop και το βράδυ emo. Λέω συχνά στον εαυτό μου πόσο κρίμα είναι που θα ήταν αδύνατο να με κατανοήσει ο κόσμος αν κυκλοφορούσα χωρίς καμία συνοχή ή εξήγηση όλα όσα γράφω. Έτσι, αν μια μέρα ακούσω Παντελίδη για 5 ώρες σερί και γράψω μια καψούρα ζεμπεκιά, ρωτάω τον εαυτό μου, θες να το ακολουθήσεις αυτό να δεις που βγάζει ή ήταν one off;

Επίσης, όταν έχεις όλη τη δύναμη της δημιουργίας στα χέρια σου και μπορείς να πας οπουδήποτε έχεις να χαρτογραφήσεις δυσκολότερη πορεία. Ένας τύπος που κάνει μόνο ραπ έχει πιο σίγουρη καριέρα απ' τη δική μου. Αν κάνεις ένα είδος (που τυχαίνει να ανθίζει κιόλας) είναι πιο εύκολο να σε καταλάβουν, πιο εύκολο να μαρκεταριστείς (όχι απαραίτητα με την κακή έννοια) και πιο εύκολο να πετύχεις, ειδικά εάν ο κύκλος σου είναι κι άλλα άτομα της φάσης.

Εάν είσαι ένας τρελός σε μία σοφίτα στην Κηφισιά που αναρωτιέται μεθυσμένος τι θα βγει αν ενώσεις Future με Brand New, καθώς ψάχνει το νόημα της ζωής του, θα πρέπει κάθε φορά να ξανακερδίζεις τον κόσμο σου, σα να σε ακούει πρώτη φορά. Ευτυχώς η καλλιτεχνική μου ταυτότητα είναι τόσο έντονη, που από ότι και να επηρεαστώ, το αποτέλεσμα είναι ευδιάκριτα κάτι δικό μου.

Πως κολλάει όμως η εκάστοτε ιδέα στο συνολικό μου όραμα; Αυτό είναι κομμάτι της καλλιτεχνικής μου ταυτότητας. Ο λόγος που το φοιτητικό άλμπουμ μπήκε στον πάγο για να βγει το S1D3 (και το Lost Vegas) είναι επειδή αποπνέει μια ωριμότητα. Όταν διηγούμαι τις ιστορίες μου, κατανοώ πως εάν κάνεις zoom out, πρέπει να βγάζουν νόημα και σαν κεφάλαια ενός βιβλίου. Το S1D3 και το LV τα διακατέχει μία ανώριμη διαχείριση των προβλημάτων του τώρα. Τα τραγούδια είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο τη στιγμή που συμβαίνουν, άρα δε θα έβγαζε νόημα να βγουν μετά από έναν δίσκο ο οποίος είναι κατασταλλαγμένος και μιλάει για το παρελθόν. Αν έβγαιναν μετά το φοιτητικό, μέχρι να έρθει η ώρα της κυκλοφορίας τους, θα μιλούσαν για ένα παρελθόν σα να συμβαίνει τώρα.

Here you go λοιπόν, αυτή είναι η μάχη πίσω από κάθε κυκλοφορία μου. Δεν άλλαξα για να ενοχλήσω κανέναν, άλλαξα γιατί αποφάσισα πολύ συνειδητά και με πάρα πολύ φιλοσοφία και σκέψη, τι ήθελα να πω και πως θα το έλεγα.

Σας ευχαριστώ αν μου δώσατε την ευκαιρία να σας ξανακερδίσω σα να γνωριστήκαμε χτες.

#solmeister #s1d3 #cknd #sxisma #tlsk

[uselessmind]

Θα θελα να μουν ουρανός τα σύνορα να καψω, και ότι με βασάνιζε με σύννεφα να βαψω

Τον αέρα θα χα σύμμαχο τα πάντα να φυσάει, εσένα που με πλήγωσε στα πέρατα να πάει

Τ' άστρα την νύχτα δείχνουνε τον δρόμο σαν πυξίδα, φεγγάρι όμως πονηρό με σέρνει σε παγίδα.

Θυμίζει πως κοιταγαμε οι δυο μας την σελήνη, τα όνειρα που κάναμε που μοιάζουν πια με κτήνη.

#γρεεκ ποστς #ελληνικο tumblr #συναισθήματα #ποιημα #ποιηση

[kwnstantiina]

Τίτλοι τέλους

Αυτό ήταν. Τελείωσε η παράσταση μας. Κράτησε πολύ πιστεύω, κάτι που δεν θα έπρεπε. Εγώ το επέτρεψα και το πήγα και δεύτερη σεζόν. Βλέπεις,δίνοντας χρόνο και χώρο στα πράγματα,βλέπεις πιο σφαιρικά τις καταστάσεις. Όμως, στην δική μας ιστορία, το τέλος ήταν ήδη γραμμένο.

Κρίμα που πίστεψα πως θα μπορούσα να το αλλάξω, πως έχω μαγικές ιδιότητες και θα σου έδειχνα μέσα από τα συναισθήματα μου τον «σωστό» δρόμο.

Όταν έρχεται ο απολογισμός, προσπαθείς να είσαι αντικειμενικός,να μην βάζεις το συναίσθημα μπροστά και τις πίκρες που ένιωσες. Αλλά όταν έχεις μόνο πίκρες,τι μπορείς περισσότερο να πεις;

Στην προκειμένη περίπτωση φταίω μόνο εγώ, που είμαι αφελής, ευαίσθητη, ευκολόπιστη και συναισθηματική. Σου έδωσα όλο μου τον κόσμο, μοιράστηκα μαζί σου σκέψεις,συναισθήματα, ιδέες, όνειρα και το σημαντικότερο ήμουν δίπλα σου, χωρίς να μου το ζητήσεις, οποία ώρα και στιγμή.

Δεν με νοιάζει που δεν έκανες το ίδιο και εσυ, και ας ��ροσποιουσουν συνεχώς, σε αυτό έμεινες σταθερός. Με πονάει η απανθρωπιά, ο σεβασμός που δεν έδειξες πρώτα στον εαυτό σου και μετά σε εμένα, κοροϊδεύοντας με συνεχώς και σε κάθε ευκαιρία.

Εσυ είσαι ο δειλός, ο ψεύτης και ο ανασφαλής. Εσυ που δεν μπόρεσες να με αντιμετωπίσεις κατάματα και να μου πεις την μοναδική αλήθεια, πως δεν με θες ή πως δεν βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο ή πως δεν ψάχνουμε το ίδιο. Παρόλα αυτά, εσυ συνέχιζες το παιχνιδάκι σου, την ασχολία σου, την είχες «αράξει» με το δεδομένο σου και πέρναγες τον χρόνο σου.

Στεναχωριέμαι όταν τα γράφω όλα αυτά, όταν συνειδητοποιώ το πως με έβλεπες. Εγώ,βλέπεις, κρατιόμουν από αυτή την πουτανα την ελπίδα και παραμύθιαζα τον εαυτό μου, πως περνας διάφορες φάσεις και πως εκτιμάς όσο κάνω εγώ για εσένα. Και πάταγες εκεί, επί πτωμάτων, για να βγεις εσυ άθικτος. Συγχαρητήρια, τα κατάφερες! Έδειξες ποσο λίγο αξίζεις.

Πλέον όμως, και ο ερωτευμένος ή ο αφελής άμα θες, ξυπνάει και αυτός, αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά. Κριμα τον χρόνο που σπατάλησα, αυτό μετανιώνω πιο πολύ από όλα, γιατί δεν γυρνάει πίσω και πίστεψε με άμα μπορούσα θα τον γύρναγα.

Έπρεπε να σε είχα παρατήσει αμέσως, με το που είδα το ποσο συναισθηματικά κενός είσαι και πως δεν έχεις χώρο στην καρδιά σου πέρα από το απέραντο εγώ σου.

Όμως εγώ, σαν υποφαινομενη μητέρα Τερέζα, προσπαθούσα και προσπαθούσα, για να φτάσω στο σήμερα, μετανιωμένη, απογοητευμένη και στεναχωρημένη να ζητώ τον χρόνο μου πίσω, προσπαθώντας μόνη μου να μαζέψω τα κομμάτια μου.

Δεν μου φτάνουν οι λέξεις για να περιγράψω το πως αισθάνομαι και το ποσο λίγος ήσουν. Όχι μόνο φέρθηκες κατώτατος των περιστάσεων αλλά έβγαλες την ουρά σου απέξω, δημιουργώντας μου απίστευτες ενοχές και ανασφάλειες.

Προσπάθησα να διορθώσω τα πράγματα,αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μου είχες καταλογίσει και τότε έπεσα στην παγίδα σου, έγινα υποχείριό σου.

Τέλος όμως αυτά. Όσο γρήγορα με εσβησες εσυ, αλλά τοσο θα το κάνω και εγώ και ας άργησα. Δεν με νοιάζει εάν ακούγεται εγωιστικό, μικροπρεπές ή παιδιάστικο αλλά κάποια πράγματα είναι αναγκαία να γίνονται.

Χάνω τον εαυτό μου, μερα με την μερα. Δεν αντέχω άλλο, να παλεύω μόνη μου για τελειωμένες καταστάσεις και να κουβαλάω στην πλάτη μου όλο αυτό το φορτίο.

Τα παρατάω. Τέλος.

Τελικά όταν ραγίζει το γυαλί, πραγματικά δεν ξανά κολλάει. Δεν μπορείς να κανεις απολύτως τίποτα, όταν ο άλλος δεν είναι έτοιμος να δεχτεί είτε εσένα είτε όσο του «προσφέρεις».

Ε άντε και γαμησου λοιπόν. Καιρό το κρατάω μέσα μου, να μην στο πω ή να μην παρεξηγηθείς αλλά χεστηκα πια.

Σε ένοιαξε εσένα ποτε πως είμαι εγώ; Τι κάνω; Άμα είμαι καλα; Έπιασες ποτε το τηλέφωνο να στείλεις ένα μήνυμα ή να κανεις μια κλήση; Ποτε. Κοίταγες μόνο να καλυφθεί το εγώ σου και να επιβεβαιωθεί η ωραιοπάθεια σου.

#greek posts #σκέψεις #πόνος #κουραστηκα #τέλος #συναισθήματα #θυμός

[o-monaxikos]

Κάθε βήμα για παγίδα και ένα δάκρυ

Να με θέλουν ξεχασμένο σε μια ακρη

Κάθε μέρα τη καρδιά μου να πληγώνουν

Και τα λάθη τους εμένα να φορτώνουν

Ζηλεύω τα πουλιά γιατί έχουνε φτερά

Και αλλάζουν πατρίδες κάθε τόσο ζηλεύω τα πουλιά αχ να ήμουν σαν αυτα

Να φύγω και ελεύθερος να νιώσω

Κάθε βήμα περιμένω και ένα πονο

Και αμαρτίες αλλονών εγώ πληρώνω

Κάθε μέρα ξεπουλάνε τη ζωή μου

Και όλο σφίγγουν την θηλιά μες στη ψυχή μου..

#greek tumblr #youtube

[krisi-panikou]

"Στιγμές περνάνε και φεύγουνε, το ένιωσα, το είπα

το έζησα, το είδα, τη γνωρίζω την παγίδα

ζω για το χαμόγελο δε θα γυρίσω πίσω

έχω μια ολόκληρη ζωή και πρέπει να τη ζήσω."

Εσύ και εγώ - 12ος Πίθηκος

#mine #rethimno #12pithikos

[romios-gr]

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος Όντως μερικές φορές δεν αισθάνομαι τον πόνο σου, την αγωνιά σου, το άγχος σου, το χτυποκάρδι σου, την ένταση που νιώθεις, την κούρασή σου, και ίσως σε στεναχωρώ. Μην μου θυμώνει όμως, γιατί δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι, δεν είναι ότι αδιαφορώ, δεν είναι ότι δεν σε αγαπώ. Ίσως εκείνη την στιγμή είμαι «αλλού». Μάλλον δεν έδωσα την πρέπουσα προσοχή σ’αυτό που περνάς... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-adiaforia-einai-amartia/

#Ορθοδοξία #αμαρτία #Αρχιμ.ΠαύλοςΠαπαδόπουλος #παγίδα

[astratv]

Λακκούβα «παγίδα» στη Λάρισα… φόβος και τρόμος για τα μηχανάκια (φωτο)

Λακκούβα «παγίδα» στη Λάρισα… φόβος και τρόμος για τα μηχανάκια (φωτο)

Παραμελημένοι δηλώνουν δικυκλιστές, με αφορμή συγκεκριμένη λακκούβα η οποία αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για εκείνους, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές σύμφωνα με καταγγελία τους στο onlarissa.gr που έχουν συμβεί τροχαία ατυχήματα με αρνητικούς πρωταγωνιστές οδηγούς δικύκλων. Μάλιστα τονίζουν ότι επειδή τα αυτοκίνητα δεν επηρεάζονται από την συγκεκριμένη λακκούβα, οι αρμόδιοι δεν έχουν επιληφθεί του…

View On WordPress

#για #και #Λακκούβα #Λάρισα: #μηχανάκια #παγίδα #Στη #τα #τρόμος #φόβος #φωτό

[emptyenough]

πότε

Πότε πάψαν οι άνθρωποι άραγε να νοιάζονται ; 

Πότε γίναν όλα τόσο επιφανειακά; 

Πότε έγινε το συναίσθημα αδυναμία;

 Και πότε ο έρωτας παγίδα ;

Πότε άραγε αλλάξαν τα δεδομένα ; 

Και εμείς ; Εμείς πότε μάθαμε να παίζουμε τόσο καλά αυτό το νέο υπό όρους παιχνίδι ; 

Πότε κάναμε τον ρομαντισμό σαχλό ; 

Πότε γίναμε τόσο κυνικοί ; 

Και πότε άραγε γίναμε κάποιοι που δεν είμαστε εμείς ; 

#ποτε #συναισθηματα #ερωτας #ερωτησεις #ρομαντισμος #κυνισμος

[eptileeikala]

Πιασμένος σε παγίδα κι έχουν περάσει χρόνια

Στην πόρτα σου γυρνάω κάθε πρωί

Στη σκέψη σου αρρωσταίνω στέκω βαριανασαίνω

Θυμάμαι όταν σε είχα πρωτοδεί

Δε μένει εδώ κανείς

Μόνο τα δέντρα μείναν ίδια

Κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια

Δε μένει εδώ κανείς

Σκληρό το φωσ που ξημερώνει

Σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει

Και με λιώνει

Ξεπούλησα το νού μου κορόϊδο του εαυτού μου

Αράχνη σ' ακατοίκητο ουρανό

Νομίζω τα 'χω χάσει δε σ' έχω ξεπεράσει

Κοιτάζω το κουδούνι σου αδειανό

Δε μένει εδώ κανείς

Μόνο τα δέντρα μείναν ίδια

Κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια

Δε μένει εδώ κανείς

Σκληρό το φωσ που ξημερώνει

Σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει

Και με λιώνει

Αράχνη ,Σωκράτης Μάλαμας

#greek tumblr #athens #συναυλιες #love #kalokairi #sagapw #σωκρατης μαλαμας #μελαγχολία

[psychotiko-epeisodio]

Θα σου ζητάω συνέχεια ένα ακόμη βράδυ,

Ελπίζοντας κάποια στιγμή να βρω τις λέξεις εκείνες που θα σε κάνουνε να μείνεις.

Ελπίζοντας, πως θα σε χορτάσω και πως θα τηρήσω επιτέλους την υπόσχεση που δίνω στον εαυτό μου κάθε φορά που ξυπνάω δίπλα σου

-να μην σε ξαναπάρω -

Και αν με ρωτάς αν βλέπω την παγίδα,

αν καταλαβαίνω ότι μου λέω ψέματα κατάμουτρα.

Θα σου πω ναι,αλλά.

#Ελληνικά #greek quotes #greek posts #greek texts #greek tumblr #aesthetic #γρεεκ ποστς #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ τεξτ #greek rap #greek rp