Τίτλοι τέλους
Αυτό ήταν. Τελείωσε η παράσταση μας. Κράτησε πολύ πιστεύω, κάτι που δεν θα έπρεπε. Εγώ το επέτρεψα και το πήγα και δεύτερη σεζόν. Βλέπεις,δίνοντας χρόνο και χώρο στα πράγματα,βλέπεις πιο σφαιρικά τις καταστάσεις. Όμως, στην δική μας ιστορία, το τέλος ήταν ήδη γραμμένο.
Κρίμα που πίστεψα πως θα μπορούσα να το αλλάξω, πως έχω μαγικές ιδιότητες και θα σου έδειχνα μέσα από τα συναισθήματα μου τον «σωστό» δρόμο.
Όταν έρχεται ο απολογισμός, προσπαθείς να είσαι αντικειμενικός,να μην βάζεις το συναίσθημα μπροστά και τις πίκρες που ένιωσες. Αλλά όταν έχεις μόνο πίκρες,τι μπορείς περισσότερο να πεις;
Στην προκειμένη περίπτωση φταίω μόνο εγώ, που είμαι αφελής, ευαίσθητη, ευκολόπιστη και συναισθηματική. Σου έδωσα όλο μου τον κόσμο, μοιράστηκα μαζί σου σκέψεις,συναισθήματα, ιδέες, όνειρα και το σημαντικότερο ήμουν δίπλα σου, χωρίς να μου το ζητήσεις, οποία ώρα και στιγμή.
Δεν με νοιάζει που δεν έκανες το ίδιο και εσυ, και ας προσποιουσουν συνεχώς, σε αυτό έμεινες σταθερός. Με πονάει η απανθρωπιά, ο σεβασμός που δεν έδειξες πρώτα στον εαυτό σου και μετά σε εμένα, κοροϊδεύοντας με συνεχώς και σε κάθε ευκαιρία.
Εσυ είσαι ο δειλός, ο ψεύτης και ο ανασφαλής. Εσυ που δεν μπόρεσες να με αντιμετωπίσεις κατάματα και να μου πεις την μοναδική αλήθεια, πως δεν με θες ή πως δεν βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο ή πως δεν ψάχνουμε το ίδιο. Παρόλα αυτά, εσυ συνέχιζες το παιχνιδάκι σου, την ασχολία σου, την είχες «αράξει» με το δεδομένο σου και πέρναγες τον χρόνο σου.
Στεναχωριέμαι όταν τα γράφω όλα αυτά, όταν συνειδητοποιώ το πως με έβλεπες. Εγώ,βλέπεις, κρατιόμουν από αυτή την πουτανα την ελπίδα και παραμύθιαζα τον εαυτό μου, πως περνας διάφορες φάσεις και πως εκτιμάς όσο κάνω εγώ για εσένα. Και πάταγες εκεί, επί πτωμάτων, για να βγεις εσυ άθικτος. Συγχαρητήρια, τα κατάφερες! Έδειξες ποσο λίγο αξίζεις.
Πλέον όμως, και ο ερωτευμένος ή ο αφελής άμα θες, ξυπνάει και αυτός, αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά. Κριμα τον χρόνο που σπατάλησα, αυτό μετανιώνω πιο πολύ από όλα, γιατί δεν γυρνάει πίσω και πίστεψε με άμα μπορούσα θα τον γύρναγα.
Έπρεπε να σε είχα παρατήσει αμέσως, με το που είδα το ποσο συναισθηματικά κενός είσαι και πως δεν έχεις χώρο στην καρδιά σου πέρα από το απέραντο εγώ σου.
Όμως εγώ, σαν υποφαινομενη μητέρα Τερέζα, προσπαθούσα και προσπαθούσα, για να φτάσω στο σήμερα, μετανιωμένη, απογοητευμένη και στεναχωρημένη να ζητώ τον χρόνο μου πίσω, προσπαθώντας μόνη μου να μαζέψω τα κομμάτια μου.
Δεν μου φτάνουν οι λέξεις για να περιγράψω το πως αισθάνομαι και το ποσο λίγος ήσουν. Όχι μόνο φέρθηκες κατώτατος των περιστάσεων αλλά έβγαλες την ουρά σου απέξω, δημιουργώντας μου απίστευτες ενοχές και ανασφάλειες.
Προσπάθησα να διορθώσω τα πράγματα,αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μ��υ είχες καταλογίσει και τότε έπεσα στην παγίδα σου, έγινα υποχείριό σου.
Τέλος όμως αυτά. Όσο γρήγορα με εσβησες εσυ, αλλά τοσο θα το κάνω και εγώ και ας άργησα. Δεν με νοιάζει εάν ακούγεται εγωιστικό, μικροπρεπές ή παιδιάστικο αλλά κάποια πράγματα είναι αναγκαία να γίνονται.
Χάνω τον εαυτό μου, μερα με την μερα. Δεν αντέχω άλλο, να παλεύω μόνη μου για τελειωμένες καταστάσεις και να κουβαλάω στην πλάτη μου όλο αυτό το φορτίο.
Τα παρατάω. Τέλος.
Τελικά όταν ραγίζει το γυαλί, πραγματικά δεν ξανά κολλάει. Δεν μπορείς να κανεις απολύτως τίποτα, όταν ο άλλος δεν είναι έτοιμος να δεχτεί είτε εσένα είτε όσο του «προσφέρεις».
Ε άντε και γαμησου λοιπόν. Καιρό το κρατάω μέσα μου, να μην στο πω ή να μην παρεξηγηθείς αλλά χεστηκα πια.
Σε ένοιαξε εσένα ποτε πως είμαι εγώ; Τι κάνω; Άμα είμαι καλα; Έπιασες ποτε το τηλέφωνο να στείλεις ένα μήνυμα ή να κανεις μια κλήση; Ποτε. Κοίταγες μόνο να καλυφθεί το εγώ σου και να επιβεβαιωθεί η ωραιοπάθεια σου.
44 notes
·
View notes
Ποτέ δεν πίεσα τον εαυτό μου. Ούτε για να κοιμηθώ ενώ ήταν 6:00 το ξημέρωμα και στις 8:00 είχα δουλειά.
« εισαι ελεύθερη » του έλεγα.
Είσαι ελεύθερη να μην κοιμηθείς αν δε θες, μα να ξέρεις ότι αύριο θα είσαι κουρασμένη.
« Αύριο » ήμουν όντως, κουρασμένη. Μα ελεύθερη κουρασμένη
5 notes
·
View notes
Το μόνο που ήθελα ήταν εσυ…Τόσο απλο Ε;Μα τελικά και αυτό καταστράφηκε ήταν δύσκολο.Προσπάθησα να σε φωνάξω,να σε αγγίξω και να σε πάρω κοντά μου αλλά εσυ τίποτα.Προτιμησες να φύγεις και πάλι μακριά μου.Ζούσα τον έρωτα και ξαφνικά έπεσα απότομα.Και τώρα δες με πάλι εδώ…Πίσω στην μιζερια και την κατάθλιψη που κάποια στιγμή θα ξεπεράσω και ενδεχομένως να ξανά πάθω γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς σε αυτή την ζωή δεν είμαστε κ όλοι τόσο τυχεροί .
0 notes
Αφού δεν ήμαστε αληθινοί και ζούμε σε ένα stimulation το να πεθαίνει κανεις δεν θα πρέπει να είναι απώλεια για τον άλλον. Οι σχέσεις ουσιαστικά είναι επιφανειακές τα συναισθήματα είναι αυτά που δίνουν στους ανθρώπους τον πόνο ο ποιος δεν υπάρχει αλλά αυτά είναι που μας κάνουν να τον νιώθουμε όποτε εάν εμείς πονάμε από αυτά που εμείς έχουμε επιλέξει να έχουμε τότε ο ανθρωπος είναι εκ Γεννήσεως αυτοκαταστροφικός. Ο θάνατος είναι αναγέννηση όποτε όταν πεθαίνει κάποιος πρέπει να γιορτάζουμε όχι να λυπόμαστε. Ήμαστε αλλά δεν ήμαστε γιατί δεν ζούμε φιατι οι περισσότεροι υποφέρουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό όποτε ποιος ο λόγος να ήμαστε εάν το μυαλό μας μας αυτοκαταστρεφεί.
1 note
·
View note