#Bakira Hasečić

[preporodbn]

Tri decenije od neopisivog zla u Višegradu

Tri decenije od neopisivog zla u Višegradu

Tri decenije od neopisivog zla u Višegradu: Mrtva Jasmina nad Drinom Navršilo se 30. godišnjica od neopisivog zla, “živih lomača” koji su se dogodili u Pionirskoj ulici i na Bikavcu u Višegradu u junu 1992. godine. Zločini poznati kao “Živa lomača” desili su se 14. i 27. juna 1992. godine kada su pripadnici paravojne formacije Osvetnici, na čelu sa najokrutnijim zločincima iz Višegrada Milanom i…

View On WordPress

#Bakira Hasečić #ratni zločini #Višegrad

[antidayton]

U DRINU U VIŠEGRADU BAČENO 3000 RUŽA U IME ŽRTAVA

U DRINU U VIŠEGRADU BAČENO 3000 RUŽA U IME ŽRTAVA

U DRINU U VIŠEGRADU BAČENO 3000 RUŽA U IME ŽRTAVA

Danas je sa mosta Mehmed paše Sokolovića u Višegradu bačeno u Drinu 3000 ruža u ime žrtava koje su ubijene u ovom gradu.

U Višegradu je tokom agresije i genocida ubijeno preko 3000 bošnjačkih civila a veliki broj njih je ubijen upravo na starom mostu Sokolovića i bačen u Drinu.

Današnji konvoj koji je krenuo na obilježavanje po programu je stao u…

View On WordPress

#agresija #Amsal Efendić #anti-dayton #anti-dejton #antidayton #antidejton #Bakira Hasečić #BiH #četnici #genocid #Jasmin Mešković #Mersudin Imamović #Midhat Hajdarević #Nihad Aličković #obilježavanje #pokret #tzv."RS" #Višegrad

[superbmakerzombie]

INCIDENT ISPRED SUDNICE, MUŠKARAC DOŠAO SA ZASTAVOM SRBIJE Došlo je do naguravanja, Bakira Hasečić mu je pokušala oteti: 'Idi odavde, ne provociraj!'

INCIDENT ISPRED SUDNICE, MUŠKARAC DOŠAO SA ZASTAVOM SRBIJE Došlo je do naguravanja, Bakira Hasečić mu je pokušala oteti: 'Idi odavde, ne provociraj!'

Međunarodni kazneni sud za bivšu Jugoslaviju (ICTY) izriče od 10 sati prvostupanjsku presudu Ratku Mladiću (75) koji je optužen za ratne zločine počinjene u vrijeme kada je obnašao dužnost zapovjednika Vojske Republike Srpske (VRS). Sat i pol prije izricanja presude Mladiću došlo je do incidenta ispred sudnice. Neimenovani muškarac je ispred sudnice došao sa zastavom Srbije gdje su već stajali…

View On WordPress

[frapedoypoli]

Μια γυναίκα ουρλιάζει τη νύχτα ενώ βλέπει στον ύπνο της εικόνες από το χρονικό διάστημα που πέρασε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου τη βίαζαν κάθε Πέμπτη έντεκα άνδρες. Μία άλλη περιγράφει το μαρτύριο που βίωσε όταν στρατιώτες παρενόχλησαν σεξουαλικά τη δωδεκάχρονη κόρη της πριν βιάσουν και την ίδια. Αυτές είναι δύο μαρτυρίες από έναν κατάλογο καταθέσεων που δόθηκαν από επιζώσες του πολέμου στα Βαλκάνια κατά τη διάρκεια ντοκιμαντέρ,το οποίο δε μασάει τα λόγια του και δίνει έμφαση στις εξόφθαλμες αδικίες που έχουν μείνει ατιμώρητες τόσο από τα δικαστήρια της Βοσνίας όσο και από τα διεθνή- όσο και στην έλλειψη υποστήριξης που επέδειξαν οι αρχές της Βοσνίας προς τα θύματα βιασμού κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν αυτά επιχείρησαν να ορθοποδήσουν ξανά. «Με κατέστρεψε και έβαλε τέλος στη ζωή μου όταν είχα ανάγκη, περισσότερο από κάθετι άλλο, να ζήσω», δήλωσε η Meliha, Βόσνια και θύμα βιασμού από στρατιώτες μόλις στα 13 της χρόνια. «Κανένας πολιτικός, ειδικός ή δικαστής της Χάγης δεν μπορεί να με αποτρέψει από το να μιλάω για όσα υπέφερα». Η ταινία «Αποστολή Βιασμός – Ένα εργαλείο πολέμου» υποστηρίζει ότι η σεξουαλική βία χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική τακτική κατά τη διάρκεια του πολέμου στα Βαλκάνια (1992-1995), ο οποίος ξέσπασε μεταξύ Σερβίας, Κροατίας και Βοσνίας μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας, σε μία περιοχή πληγμένη από την εμφύλια σύγκρουση. «Ο βιασμός ως εργαλείο πολέμου χρησιμοποιήθηκε από όλα τα μέρη, όμως τα στατιστικά δεδομένα επικεντρώνονται κυρίως σε γυναίκες από τη Βοσνία που υπέστησαν βιασμούς κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης», δήλωσε η Annette Mari Olsen, μία εκ των δύο κινηματογραφιστών, σε συνέντευξή στο ThomsonReutersFoundation. «Ξεκίνησε μαζικά από τη μεριά της Σερβίας, όπως ��ναφέρεται και στην ταινία, και έπειτα επεκτάθηκε σε όλα τα μέτωπα κυρίως ως μέσο εκδίκησης». Σκηνή από την ταινία «Αποστολή Βιασμός – Ένα εργαλείο πολέμου» Είκοσι και χρόνια μετά το ξέσπασμα της βίας χιλιάδες τραυματισμένες και εκτοπισμένες γυναίκες εξακολουθούν να μην μπορούν να επιστρέψουν στις γενέτειρες πόλεις τους όπου οι εγκληματίες πολέμου περπατούν ελεύθερα ή δουλεύουν ακόμα και σε αστυνομικά τμήματα. «Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν το κουράγιο να επιστρέψουν στις γενέτειρες πόλεις τους επειδή οι βιαστές τους δε συνελήφθησαν», ανέφερε η Olsen. «Έχουν εκτοπιστεί μόνιμα και δε νιώθουν πως λαμβάνουν την απαιτούμενη προστασία ως θύματα.» Ο εξευτελισμός ως όπλο Οι κινηματογραφιστές έκαναν τη διαπίστωση ότι οι αρχές της Βοσνίας δεν προσέφεραν επαρκή ψυχολογική υποστήριξη στα θύματα βιασμού κατά τη διάρκεια του πολέμου στα Βαλκάνια. «Ο σύζυγος και τα παιδιά μου έκλαιγαν…Είχαν βιάσει την κόρη μου», είπε στην κάμερα η Bakira Hasečić, διακεκριμένη ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βοσνία. «Τη χτύπησαν στο κεφάλι με τα όπλα τους. Επικρατούσε πανικός στο σπίτι. Τα ουρλιαχτά μου μπορούσαν να ακουστούν από χιλιόμετρα μακριά.» Δήλωσε ότι βιάστηκε και η ίδια υπό την απειλή ότι θα δολοφονηθεί όλη της η οικογένεια αν ο στρατιώτης δεν έμενε ικανοποιημένος. «Αυτά είναι τραύματα με τα οποία ζεις∙ κοιμάσαι και ξυπνάς με αυτά. Δεν υπάρχει καμία γόμα ικανή να τα σβήσει από το νου σου», είπε. «Ο μεγαλύτερος πόνος που κουβαλάμε είναι η έλλειψη δικαιοσύνης, γιατί χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορούμε να ανακτήσουμε την αυτοεκτίμηση και τη γαλήνη στη ψυχή μας». Η Hasečić ηγείται των Women Victims of War, μίας οργάνωσης με έδρα το Σαράγεβο, η οποία ιδρύθηκε το 2003 και επικουρεί την πρόσβαση των επιζωσών σε ιατρική, νομική και οικονομική αρωγή. Η ίδια είναι μία από τις 25.000 γυναίκες που είναι καταγεγραμμένες στη βάση θυμάτων βιασμού εν καιρώ πολέμου της ΜΚΟ της. Από αυτές, οι 1.800 βρίσκονται υπό πολιτικό καθεστώς θύματος σε μία χώρα όπου ο βιασμός αποτελεί ταμπού. Το πιστοποιητικό θέσης σε πολιτικό καθεστώς θύματος σημαίνει ότι η πολιτεία αναγνωρίζει τα βάσανα που υπέστη ένα ατόμο και του εξασφαλίζει αποζημίωση, μεταξύ άλλων προνομίων. Οι Women Victims of War παραδίδουν καταθέσεις θυμάτων στους εισαγγελείς του Δικαστηρίου Εγκλημάτων Πολέμου της Γιουγκοσλαβίας στη Χάγη (Yugoslavian Tribunal for War Crimes – ICTY), το οποίο ιδρύθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1993 για να ασχοληθεί με τις υποθέσεις εγκληματιών του πολέμου στα Βαλκάνια, και σε δικαστήρια στο Σαράγεβο. Οι δύο Δανοί κινηματογραφιστές, οι οποίοι καλύπτουν και απεικονίζουν πολέμους μέσα από τις ζωές γυναικών, χρησιμοποίησαν την περίπτωση της Βοσνίας ως υπόθεση εργασίας ώστε να ρίξουν φως στη διάπραξη βιασμών εν καιρώ πολέμου αλλά και στην παγκοσμίως παρατηρούμενη ατιμωρησία τους. Μια Βόσνια μουσουλμάνα θύμα βιασμού. Φωτογραφία του Antony Loyd «Αποφασίσαμε ότι πρέπει να φτιάξουμε αυτή την ταινία επειδή ακούγεται ανά τον κόσμο, λ.χ. στη Συρία, το Ιράκ, την Αφρική, ότι οι γυναίκες είναι μόνο θύματα», ανέφερε η Olsen. “Είναι όμως και στόχοι. Ο κόσμος θα πει :«Στον πόλεμο συμβαίνουν αυτά, γυναίκες βιάζονται.» Υπάρχει έλλειμμα δικαιοσύνης. Οι εγκληματίες πολέμου περιφέρονται ελεύθεροι στις γενέτειρες πόλεις των θυμάτων τους και οι ίδιες δεν μπορούν να επιστρέψουν.» Η συμπαραγωγός Katia Forbert Petersen συμπληρώνει: «Όταν θα έχουν περάσει μερικές γενιές και θα είναι γνωστό ότι η μητέρα ή η γιαγιά κάποιου ήταν θύμα πολέμου, οι φήμες θα την αναφέρουν ως «πόρνη πολέμου». Να γιατί η απονομή δικαιοσύνης είναι απαραίτητη για τη διαφύλαξη της αυτοεκτίμησης.» Αναφερόμενη στον πόλεμο στη Βοσνία είπε: «Είκοσι χρόνια αργότερα ο πόλεμος θα είναι ακόμα βαθειά χαραγμένος στα μυαλά των ανθρώπων. Ο εξευτελισμός είναι πολύ ισχυρό όπλο». Εργαλείο εθνοκάθαρσης «Ο βιασμός είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από τον πυροβολισμό∙ επηρεάζει τον σύζυγο, τα παιδιά…Αν διαδοθεί η φήμη ότι τρεις γυναίκες βιάστηκαν, ξαφνικά ολόκληρη η πόλη τρέπεται σε φυγή. Είναι ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο εθνοκάθαρσης», δήλωσε η Olsen. Ο Mirsad Tokaca, διευθυντής του Κέντρου Έρευνας και Τεκμηρίωσης του Σαράγεβο (Research and Documentation Centre in Sarajevo), έχει χαρτογραφήσει τα περιστατικά βιασμού εν καιρώ πολέμου στη Βοσνία και ανακάλυψε ότι η εκδήλωση σεξουαλικής βίας επικεντρωνόταν σε περιοχές στρατιωτικής σημασίας. «Πίσω από αυτές τις πράξεις κρυβόταν μία συγκεκριμένη στρατηγική: να εκδιωχθεί ο πληθυσμός και να καταληφθεί η αντίστοιχη περιοχή», ανέφερε κατά τη διάρκεια της ταινίας. Η έρευνα των κινηματογραφιστών αποκάλυψε ότι 61 άτομα κατηγορήθηκαν ως εγκληματίες πολέμου για βιασμούς σε Χάγη και Βοσνία. Στην ταινία, η Hasečić παρακολουθεί τη δίκη ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης του Milan Lukić, πρώην αρχηγού σέρβικης παραστρατιωτικής ομάδας. Παρά το γεγονός ότι η Hasečić και άλλες γυναίκες κατέθεσαν ότι βιάστηκαν από τον Lukić, η λέξη «βιασμός» δεν συμπεριλήφθηκε στη μήνυση σύμφωνα με τα όσα είπε η Hasečić στους κινηματογραφιστές. «Ίσως όταν 50 γυναίκες δηλώσουν ότι βιάστηκαν από αυτόν τον άντρα, ο αριθμός να είναι επαρκής για τον εισαγγελέα», δήλωσε η Olsen. «Δεν είμαι δικηγόρος αλλά ίσως κάτι δεν πάει καλά με το δικαστικό σύστημα, αν αυτός ο άντρας παραμείνει ελεύθερος». «Θέλουμε ο κόσμος να μάθει την αλήθεια». Φωτό: Andrew Kaiser-G.A.F.F./SIPA PRESS autumn ‘92 Η πρώτη φορά που διεθνές δικαστήριο χαρακτήρισε το βιασμό ως μορφή βασανιστηρίου ήταν με μία απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) το 1998, με την οποία ο αναπληρωτής διοικητής στρατοπέδου Hazim Delić κρίθηκε ένοχος για τον βιασμό δύο γυναικών κατά τη διάρκεια ανάκρισης και καταδικάστηκε σε 18ετή φυλάκιση. Η πρώτη δίκη ενώπιον του ICTY με κεντρικό θέμα την κατηγορία για σεξουαλική βία αφορούσε στην ποινική δίωξη του Anto Furundžija, διοικητή ειδικής μονάδας του Υπουργείου Άμυνας της Κροατίας υπό την ονομασία Jokers. Στην περίληψη της απόφασης του δικαστηρίου γίνεται αναφορά στο βιασμό μίας γυναίκας από υφιστάμενο του Furundžija «μπροστά σε ομάδα στρατιωτών που είχε ξεσπάσει σε γέλια». Ως διοικητής της μονάδας, ο Furundžija κρίθηκε ένοχος ως συνεργός και ηθικός αυτουργός και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης. «Φιλοδοξούμε και ελπίζουμε ότι η κοινή γνώμη θα ασκήσει πίεση ώστε οι βιασμοί εν καιρώ πολέμου να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα από το δικαστήριο, μια που έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για τις μελλοντικές γενιές. Είναι εξίσου σημαντικοί με τον πυροβολισμό ενός ατόμου. Πολλές από αυτές τις γυναίκες είναι εσωτερικά νεκρές.», δήλωσε η Olsen. *Η ταινία προβλήθηκε στη Δανία στις 12 Μαρτίου του 2015

Πηγή: curia.gr - Μετάφραση / Επιμέλεια Είδησης: Λαμπροπούλου Βικτώρια

Π��γή: http://ift.tt/2jUIbWk http://ift.tt/2jVdb8R

#frapedoypoli

[znamobaportal]

http://www.znamo.ba/godisnjica-zive-lomace-u-pionirskoj-o-kostima-spaljenih-u-visegradu-se-suti/

Godišnjica "žive lomače" u Pionirskoj: O kostima spaljenih u Višegradu se šuti

U Višegradu je počelo obilježavanje 25. godišnjice od zločina počinjenih nad Bošnjacima ovog grada. U organizaciji Udruženja Žena – žrtva rata i ove godine zajedno se obilježavaju godišnjice “živih lomača” u naselju Bikavac i Pionirskoj ulici, javlja Anadolija. Članovi porodica, rodbina i prijatelji, noseći transparente na kojima traže pravdu i istinu, prošetali su ulicama Višegrada. Šetnja je protekla mirno i bez incidenata. Najprije su se poklonili žrtvama u Pionirskoj ulici gdje je u kući Adema Omeragića 14. juna 1992. godine stradalo više od 70 žena, djece i staraca koji su živi zapaljeni. Članovi porodica žrtava, brojni prijatelji, rodbina i predstavnici vlasti, odali su počast žrtvama polaganjem cvijeća i učenjem Fatihe pred kućom u kojoj se zločin desio. Riječ je uglavnom o Bošnjacima iz sela Koritnik koji su zarobljeni i zaključani u ovoj kući, a potom zapaljeni. Srpski vojnici, predvođeni Milanom Lukićem, u kuću su ubacili granatu, pucajući na one koji su se pokušali spasiti bijegom kroz prozor. Najmlađa žrtva imala je samo dva dana i izgorjela je u majčinom zagrljaju. “Živu lomaču” je preživjelo osam osoba. Kuću u Pionirskoj je obnovila Sumbula Zeba, kćerka Adema Omeragića, a 2015. godine otkrivena je i spomen-ploča koja trajno podsjeća na ovaj gnusni zločin. I 25 godina od počinjenog zločina porodice stradalih tragaju za kostima svojih najmilijih. Bilal Memišević, predsjednik Medžlisa Islamske zajednice Višegrad i predsjednik Skupštine Opštine Višegrad, kazao je da solidan procenat Višegrađana mora znati gdje su mjesta u kojima su posmrtni ostaci stradalih na ovom i drugim mjestima. “Nažalost, o tome se još uvijek šuti. Ja ih u kontinuitetu pozivam i danas sam ih pozvao da progovore. Bez ove iskrene, čestite, poštene riječi nema budućnosti ni jednima, ni drugima, ni trećima na ovim prostorima. Da bi imali bolju, sigurniju, perspektivniju budućnost, moramo zločinu pogledati u oči, moramo sebi pogledati u oči. To je jedini način da jedni drugima oprostimo”, kazao je Memišević. Poručio je da će Bošnjaci i Islamska zajednica Višegrada nastaviti ulagati maksimalne napore i trud da dođu do posljednjeg posmrtnog ostatka ubijenih Bošnjaka na ovim prostorima. On je ispred kuće Adema Omeragića u Pionirskoj ulici kazao da onima koji su počinili zločin na ovom mjestu nema nikakve potrebe dizati bilo kakve spomenike. “U historiji čovječanstva su sebi podigli spomenike ovdje u Višegradu, u ovim živim lomačama u kućama u Pionirskoj i na Bikavcu”, kazao je Memišević. Istakao je da je danas najviše Bošnjaka povratnika na periferiji grada, u višegradskim selima gdje je većinsko bošnjačko stanovništvo. “Ne mogu kazati da povratka nema. Povratka ima, ali nažalost u gradu ga nema. U gradu su tri porodice koje egzistiraju tokom cijele godine. Tokom godine je ovdje u kontinuitetu prisutno 1.000 do 1.200 Bošnjaka. To je od 14.500, koliko je Bošnjaka živjelo 1991. godine ovdje, minorno malo”, istakao je Memišević. Pravda i pravičnost Bakira Hasečić, predsjednica Udruženja “Žena – žrtva rata”, kazala je da već četvrtinu vijeka porodice čekaju da se pronađu kosti živo spaljenih civila o kojima, istakla je, Višegrad “nijemo šuti”. “Prihvatila sam prvu preživjelu žrtvu iz Pionirske, gdje sam joj iz ruku vadila crva i da ne govorim kako je izgledala. Mnogi znaju, prvo ove komšije iz srpskih kuća koji znaju kada se to desilo, da imalo u sebi imaju išta ljudskog, rekli bi gdje su te kosti. Međutim, Višegrad nijemo šuti”, kazala je Hasečić. Za zločine na području Višegrada, uz ostale, osuđeni su Milan Lukić na doživotnu zatvorsku kaznu i Sredoje Lukić na 27 godina zatvora. “Pravda i pravičnost nije isto. Međutim, presuda je satisfakcija za preživjele žrtve i članova porodice”, kazala je Hasečić. Ona je pozvala političke lidere iz reda Bošnjačkog naroda da posjete stratišta u Višegradu i izvrše pritisak, kako na vlasti u Republici Srpskoj tako i na međunarodnu zajednicu da napokon kažu gdje su kosti. Povodom obilježavanja 25. godišnjice zločina u Carevoj džamiji danas se uči i tehvid za žrtve “žive lomače”, nakon čega će se kolona uputiti prema stratištu u naselju Bikavac, gdje su na današnji dan prije 25 godina, u kući Mehe Aljića pripadnici tadašnje vojske i policije RS zatvorili, a potom žive spalili više od 70 Bošnjaka, uglavnom žena, djece i staraca.

[crinaboros]

Film documents Bosnia rape victims' anguish in absence of retribution

Published: Thomson Reuters Foundation (21 February 2014)

PHOTO: Still from the film “Mission Rape - A Tool of War”. Courtesy of Sfinx Film

LONDON (Thomson Reuters Foundation) - One woman screams at night when she dreams of her time in a concentration camp, where she was raped every Thursday by 11 men. Another describes the torment she went through when soldiers sexually abused her 12-year-old daughter, before raping her as well.

These are two of a catalogue of testimonies given by Balkan war survivors in a documentary that holds no punches and highlights what many perceive as gross injustices that have gone unpunished by Bosnian and international courts - and the lack of support Bosnian authorities have shown war rape victims as they rebuild their lives.

“He broke me and put a stop to my life when I needed most of all to live,” said Meliha, a Bosnian who was only 13 when soldiers raped her. “No politicians or experts or Hague tribunals can prevent me from talking of the things I’ve suffered.”

“Mission Rape - A Tool of War” makes the case that sexual violence was used as a military strategy in the 1992 -1995 Balkan war that broke out between Serbia, Croatia and Bosnia after Yugoslavia’s collapse, in a region scarred by ethnic conflict.

“Rape as a tool of war was practiced by all parties, but the statistics concentrate mostly on the Bosnian women as rape victims,” Annette Mari Olsen, one of the two filmmakers, told Thomson Reuters Foundation in an interview. “It began massively from the Serbian side, as is stated in the film, and later spread to all parties, mostly as revenge.”

Twenty years after the violence, thousands of traumatised and displaced women still cannot return to their hometowns where war criminals walk freely or even work now for the police.

“The women don’t have the courage to go back to their hometowns because the rapists haven’t been caught,” Olsen said. “They are permanently displaced and they don’t feel they have victim protection.”

“HUMILIATION A WEAPON”

The filmmakers found that Bosnian authorities have failed to offer enough mental health support to Balkan war rape victims.

“My husband and children were crying… They had raped my daughter,” Bakira Hasečić, a prominent women's rights activist from Bosnia, said on camera.

“They hit her in the head with their weapons. There was panic in the house. My screams could be heard miles away.”

She says she was also raped, under the threat that her entire family would be killed if she did not satisfy the soldier.

“These are traumas you live with, you sleep with and you wake up with. There is no medical eraser that can erase it from your mind,” she said. “The greatest pain we carry is the lack of justice, for without justice we’ll never regain self-esteem and peace in our souls.”

Hasečić heads Women Victims of War, a Sarajevo-based organisation set up in 2003 that helps survivors access healthcare, and legal and financial aid. She is just one of the 25,000 women listed in her NGO’s war rape victims database.

Of these, 1,800 hold civilian victims status in a country where she says rape is a taboo subject. A civilian victim certificate means that the state acknowledges a person’s suffering and grants them a war pension, among other benefits.

Women Victims of War has been handing victim statements to the prosecutors from the Yugoslavian Tribunal for War Crimes (ICTY) in The Hague, established by the U.N. in 1993 to deal with criminals of the Balkan war, and to courts in Sarajevo.

The two Danish filmmakers, who cover and portray wars through women’s lives, used Bosnia as a case study to reflect on war rape and impunity worldwide.

“We decided that we must make this film because you hear all over the world, like in Syria, in Iraq, in Africa, that women are just prey,” Olsen said. “Women are targets. And people say, ‘That’s what happens in war, women do get raped.’ ... There is a lack of justice. The war criminals walk around freely in the towns that women are from. They can’t move back.”

Coproducer Katia Forbert Petersen added: "When generations have passed and it is known that a person's mother or grandmother was a victim of war, the rumour would refer to her as a 'war whore'. That's why legal justice is essential for your self esteem."

Referring to the Bosnian war, she said:  “Twenty years later, the war was still deeply ingrained into the people’s minds. Personal humiliation is a very strong weapon."

ETHNIC CLEANSING TOOL

“Rape is much more effective than shooting somebody because it affects the husband, the children... If the rumour is out that three women got raped, suddenly the whole town flees. It’s a very effective tool of ethnic cleansing,” Olsen said.  

Mirsad Tokaca, director of the Research and Documentation Centre in Sarajevo, has mapped war rape across Bosnia and found that sexual violence targeted areas of strategic military importance.

“Behind this was a specific strategy to remove the population and to occupy this part of the territories,” he said in the film.

The filmmakers’ investigation found that 61 war criminals have been prosecuted for rape in The Hague and Bosnia.

In the film, Hasečić watches the trial in The Hague of Milan Lukić, former head of a Serbian paramilitary group. Although Hasečić and other women testified that Lukić had raped them, Hasečić tells the filmmakers that the word “rape” was not mentioned in the indictment.

“Maybe when 50 women say they have been raped by this man, (it) should be sufficient enough for the prosecutor,” Olsen said. “I’m not a lawyer, but maybe there’s something wrong with the system if this man gets away.”

The first time an international court qualified rape as a form of torture was the 1998 judgment by the ICTY, which found deputy camp commander Hazim Delić guilty of raping two women during interrogations and sentenced him to 18 years in prison.

The first ICTY trial to focus exclusively on sexual violence charges was the 2000 prosecution of Anto Furundžija, the commander of a special unit of the Croatian Defence Council unit, called the Jokers.

An ICTY summary of the case describes Furundžija’s subordinate raping a woman “in front of a laughing audience of other soldiers”. As the unit’s commander, Furundžija was found guilty as a coperpetrator, aider and abettor, and sentenced to 10 years in prison.

“The ambition and the hope is that the public will pressure the war rapes to be treated seriously in court, because it has this long-term effect on generations to come. It is just as important as shooting a man. Many of these women are dead inside,” Olsen said.

The film is scheduled for release in Denmark on March 12, and on public television in Bosnia and Herzegovina in late March.

Original link: http://news.trust.org/item/20140221045208-n5w3q/

#bosnia #war #conflict #women's rights #human rights #rape #retribution #victims #vulnerable groups #vulnerable people #Court Trial #film review #icty

[bosnjaci]

'Tanka linija', potresni dokumentarac o silovanoj ženi i silovatelju

‘TANKA LINIJA’, POTRESNI DOKUMENTARAC O SILOVANOJ ŽENI I SILOVATELJU

Ona je Bakira Hasečić iz Kosova Polja kod Višegrada i brutalno je silovana i mučena tri puta u toku rata u BiH. Bila je mlada žena, supruga i majka dviju djevojčica. Danas živi u Sarajevu i vodi udrugu ‘Žena – žrtva rata’ koja okuplja silovane žene i muškarce i bori se za procesuiranje zločina na bosanskim i Haaškom sudu. On je Michele Patruno, bivši član talijanske elitne postrojbe u mirovnoj…

View On WordPress

#Bakira Hasečić #film #silovanja #Tanka linija #Višegrad

[antidayton]

PROSLAVA 9. JANUARA JE NASTAVAK GENOCIDA

PROSLAVA 9. JANUARA JE NASTAVAK GENOCIDA

PROSLAVA 9. JANUARA JE NASTAVAK GENOCIDA

Deveti januar ne bi se smio proslavljati kao Dan tzv. republike sprske budući da je tog dana 1992. godine počela sa djelovanjem ideja koja je dovela do genocida i masovnih zločina počinjenih širom Bosne i Hercegovine, poručili su danas predstavnici brojnih udruženja koja okupljaju preživjele žrtve rata u BiH.

Murat Tahirović, predsjednik Udruženja žrtava i…

View On WordPress

#1992 #1995 #anti-dayton #anti-dejton #antidayton #antidejton #Bakira Hasečić #BiH #Bosna i Hercegovina #genocid #ICTY #logor #Munira Subašić #Nihad Aličković #obilježavanje #pokret #RBiH #Republika BiH #Sarajevo #Srebrenica #tzv."RS" #Žepa #Zvornik

[superbmakerzombie]

UŽIVO: IZRICANJE PRESUDE RATKU MLADIĆU Tužiteljstvo traži doživotnu kaznu zatvora, ispred sudnice provocirao muškarac sa zastavom Srbije

NOVO 9:20 – Oko sat i pol prije izricanja presude Ratku Mladiću došlo je do incidenta ispred sudnice, javljaju reporteri N1 koji se nalaze u Haagu. Nepoznati muškarac je ispred sudnice došao sa zastavom Srbije gdje su već stajali brojni članovi udruženja iz BiH koja prate izricanje presude. Bakira Hasečić, predsjednica Udruženja “Žena-žrtva rata”, mu je pokušala oteti zastavu pa je došlo do…

View On WordPress

[znamobaportal]

http://www.znamo.ba/hasecic-svi-mi-dobro-znamo-sta-znaci-taj-vojnik-sa-sajkacom/

Hasečić: Svi mi dobro znamo šta znači taj vojnik sa šajkačom

Ovo je bruka i sramota. Samo to mogu reći. Da se već duže godina veliča i rehabilituje Draža Mihajlović i da dolaze četnici u moj grad. Sramota je ovo velika – rekla je Bakira Hasečić, predsjednica Udruženja “Žene žrtve rata”, nakon današnjeg ponovnog postrojavanja četnika u Višegradu.

Naime, u ovom gradu danas se mogla vidjeti parada crnih uniformi, šubare, šajkače i kokarde, zastave s mrtvačkom glavom, ali i obilježja RS, Srbije, Rusije, čak i one s likom Vladimira Putina. Ravnogorski pokret obilježio je 71. godišnjicu hapšenja Draže Mihailovića, četničkog komandanta, koji je uhapšen 13. marta 1946. godine u Undruljama kod Višegrada, mjestu koje danas nosi ime Draževina.

Hasečić je istakla kako ovakvi događaji najviše pogađaju žrtve, koje su preživjele orgijanje fašista i u Drugom svjetskom ratu, ali i u posljednjem.

– Ovo boli mene kao žrtvu i kao građanku Višegrada, ali i normalnog građanina, što oni isti četnici koji su 1992. godine dolazili, dolaze i sada na trg odakle su počela etnička čišćenje i ubistva. Dobro mi znamo šta znači taj vojnik sa šajkačom. To je žalosno i tužno gledati – rekla je Hasečić.

Osvrnula se i na ne reagovanje državne, ali i entitetske vlasti, kao i Međunarodne zajednice.

– Šta se uradilo od prošlogodišnjeg okupljanja četnika i napada na novinare. Šta radi ministarstvo sigurnosti na čijem je čelu Dragan Mektić. Šta radi Predsjedništvo BiH. Vjerujte da ne znamo kome da se obratimo da bi se čuo glas nas iz Višegrada – kazala je Hasečić.

[antidayton]

IVANIĆ, ČOVIĆ I CRNADAK SU OSPORILI PRAVDU ŽRTVAMA

IVANIĆ, ČOVIĆ I CRNADAK SU OSPORILI PRAVDU ŽRTVAMA

IVANIĆ, ČOVIĆ I CRNADAK SU OSPORILI PRAVDU ŽRTVAMA AGRESIJE I GENOCIDA

Predsjednica Udruženja Žene – žrtve rata Bakira Hasečić na današnjoj konferenciji za medije povodom odbijanja zahtjeva za reviziju presude Međunarodnog suda pravde u Hagu izjavila je kako predsjedavajući Predsjedništva Bosne i Hercegovine Mladen Ivanić, član Predsjedništva BiH Dragan Čović i ministar vanjskih poslova Igor…

View On WordPress

#agresija #anti-dayton #anti-dejton #antidayton #antidejton #BiH #Bosna i Hercegovina #Covic #Crnadak #genocid #ICTY #Ivanic #pokret #RBiH #Republika BiH #Srebrenica #tzv."RS" #Žepa

[bosnjaci]

Vapaj žrtava silovanja iz Višegrada ne čuje niko

Vapaj žrtava silovanja iz Višegrada ne čuje niko

Ekupa Balkanske istraživačke mreže razgovarala je sa Bakirom Hasečić, predsjednicom Udruženje Žena – žrtava rata; žena Bošnjakinja, veliki borac za istinu i privadu, za BiH i koja ulaže nadljudske napore da zločince stigne zaslužena kazna. Dobitnica je brojnih meðunarodnih i bosanskih priznanja. Bakira već godinama, a posebno danas drži moralne lekcije brojnim bosanskim, a posebno bošnjačkim…

View On WordPress

#Bakira Hasečić #silovanja #Silovanja Bošnjakinja

[bosnjaci]

Bakira Hasečić prijavila Tužilaštvu BiH da je vrijeđa supruga ratnog zločinca

PREDSJEDNICA UDRUŽENJA "ŽENA - ŽRTVA RATA" Bakira Hasečić prijavila Tužilaštvu BiH da je vrijeđa supruga ratnog zločinca

Predsjednica Udruženja „Žena – žrtva rata“ proslijedila je Tužilaštvu BiH kopije uvreda koje je na ‘njen račun’ uputila supruga jednog od osuđenika za ratne zločine u Višegradu tokom ’92. godine.

Sud Bosne i Hercegovine osudio je sredinom februara Dragana Šekarića na 14 godina zatvora zbog progona nesrpskog civilnog stanovništva sa područja Višegrada u periodu od maja do jeseni ’92. godine, kao i…

View On WordPress

#Bakira Hasečić

[bosnjaci]

Višegrad: KO NE PAMTI IZNOVA PROŽIVLJAVA

KO NE PAMTI IZNOVA PROŽIVLJAVA! NA DANAŠNJI DAN U VIŠEGRADU http://wp.me/p1sB36-FJ

Pogledaj ovaj prilog i razmisli!

HISTORIJA SE PONAVLJA

Uz video prilog prilažemo izvod iz intervjua sa Bakirom Hasečeć,izvod koji vjerodostojno odslikava ovo što se jučer dogodilo u Višegradu.

Baklju bošnjačkog ponosa nakon agresije na BiH drže Bošnjakinje. Na čelu borbe za istinu i pravdu u mnogim gradovima stoje Bošnjakinje naše heroine. U Podrinju to su majke Srebrenice, nan Fata Orlović, u…

View On WordPress

#Bakira Hasečić #genocid #Višegrad

[bosnjaci]

Hasečić: Bošnjački političari i intelektualci su kukavice

Hasečić: Bošnjački političari i intelektualci su kukavice

Rekla sam da su bošnjački intelektualci kukavice, to smatram i za većinu bošnjačkih muškaraca. Ostaće zapisano i upamćeno, da su žene Bošnjakinje, i to njih nekolicina, iznijele teret borbe za dokazivanje istine o stradanju Bošnjaka. Lahko je biti mangup u Sarajevu, ali hajmo malo preko Kozje ćuprije boriti se za državu. Bakira Hasečić

Opet smo sami protiv svih

Dozvolite nam da na početku ovog…

View On WordPress

#Bakira Hasečić #genocid #Višegrad

[bosnjaci]

SPRIJEČITE RUŠENJE KUĆE ŽIVA LOMAČA U PIONIRSKOJ ULICI U VIŠEGRADU

SPRIJEČITE RUŠENJE KUĆE ŽIVA LOMAČA U PIONIRSKOJ ULICI U VIŠEGRADU Situacija u Višegradu je kobna i tražimo Vašu podršku i posredovanje upravo zbog Vaše izjave u Pragu.

Otvoreno pismo Inzku, visokom predstavniku u BiH

Molimo Vas da prihvatite poziv Profesora Petigrua da se usprotivite crvenoj liniji negiranja genocida da bi se kuća u Pionirskoj ulici očuvala u znak sjećanja na žrtve ali i da bi se gospođu Hasečić zaštitila od daljnjeg progona. Situacija u Višegradu je kobna i tražimo Vašu podršku i posredovanje upravo zbog Vaše izjave u Pragu.

Poštovani Visoki…

View On WordPress

#Bakira Hasečić #Višegrad #živa lomača