#Leren over Sherry

[fijn-proeverij-blog]

Sherry trilogie, deel II: In de wijngaard

Klimaat algemeen:

  Het klimaat hier zit vol van extremen, dit komt door de ligging waar vele stromingen zich kruizen, hitte uit het zuiden, vochtige winden door aanwezigheid van harde winden uit de Atlantische Oceaan, maar ook warme winden vanuit de Middellandse zee en het noorden, deze winden zijn best intens omdat deze 2 grote wateren hier samenkomen.

De zomers zijn hier vurig heet, tot 40°C is hier niet vreemd, daarnaast telt deze streek gem. 300 dagen zon.

Dit klinkt alsof het enkel droog en heet is hier, maar gelukkig valt hier ook een goede hoeveelheid neerslag, al valt 1/3de van de regen tijdens de winter (oktober t/m mei, de 6 maanden buiten het groeiseizoen), deze neerslag wordt opgeslagen in de kalkhoudende bodems en bieden reserves voor de zomer. Hoe dichter bij de kust hoe meer neerslag.

 De eerder genoemde winden vanuit de Atlantische Oceaan & Middellandse zee zijn belangrijk om te benadrukken aangezien deze een enorme stempel drukken op hoe men hier in de wijngaard te werk moet gaan. De 2 winden dragen de naam: Levante & Poniënte.

 ·         Levante: Warme droge wind uit de La Mancha in het zuidoosten. Deze wind zorgt ervoor dat rotting in de druiven geen kans krijgt aangezien vocht uit de wijngaarden geblazen wordt.

 ·         Poniënte (el sol Poniënte = de wind vanwaar de zon ondergaat): westelijk vochtige zeewind vanuit de Atlantische oceaan. Deze vochtige wind kan verschonend werken langs de kust, maar ook verder landinwaarts als dauw neervallen om de wijngaarden en tijdens hitte periodes als verzachtende verkoelende deken dienen.

 Deze winden zijn vooral erg belangrijk omdat ze de wijngaarden schoon houden van ziektes en rotting door vocht. Deze streek kent dan al vanaf het begin biodynamische wijnbouw maar omdat dit hier altijd al zo is geweest wordt het nooit benoemd.

   Bodem:

 Eigenlijk is deze streek er één van extremen op elk gebied, zo ook de bodem. Zonder de bodemstructuur in combinatie met druivenrassen, klimaat, natuurlijke gisten, geschiedenis & cultuur is het maken van Sherry stijl wijnen niet mogelijk.

Er zijn 3 verschillende typen bodems die de wijnbouw bijstaan maar er is er één die verreweg het belangrijkste is, dat is de zogeheten Albariza bodem. De andere bodems zijn Barros & Arenas.

 ❶         Albariza (midden foto):

 70% van de totale bodemtypen in de Sherrystreek is de Albariza. Dit is een oogverblindende spier witte kalk bodem diezeer kalkrijk is, in extreme gevallen tot 80% pure kalk maar gemiddeld bestaat Albariza uit 25% a 40% kalk, dit met leem (is rijk aan calciumcarbonaat, klei en silicium). Deze bodem is ontstaan door afzetting vanuit een binnenzee die in het verleden hier het land bedekte. Poederachtige structuur (poreus door de miljoenenjaren oude fossielen) waardoor de wortels zich goed kunnen wortelen. Omdat deze Albariza bodem poreus is, kan het goed water opslaan (na de regen zorgt de zon ervoor dat het hete bodemoppervlak tot een harde korst veranderd en daaronder het water vasthoudt). Op deze bodem staat enkel DE druif Palomino aangeplant.

  ❷         Arenas (links op de foto):

 De Arenas bodems bevatten minder kalk, zijn losser van structuur, geel/bruinachtige kleur met en rode gloed.  Deze bodem biedt meer rendementen aan druiven dan de Albariza maar je ziet hier niet heel veel druivenaanplant op, en wat je ziet is enkel de Moscatel, en ook een beetje de inheemse Tintilla de Rota druif. De Arenas bodems zijn voornamelijk langs de kust te vinden.

   ❸         Barros (rechts op de foto):

 Het 3de bodemtype die men hier kent is de Barros. Barros is meer klei gemixt met zand, wat minder kalk en donkerder van kleur. Deze bodem tref je voornamelijk in de vlaktes & dalen (valleien)

 Irrigatie is verboden in de Sherry streek! Er zou hier toestemming verleent voor kunnen worden bij extreme droogte vanuit het Consejo, dit is nog nooit gebeurd.

Aangezien irrigatie verboden is, is het essentieel dat iedere druppel regen door de Albariza bodem gevangen word (nu in 2018 is er een waterreserve voor 4 jaar voor heel Andalusië). In de herfst en de winter regent het vooral in korte, heftige buien. Om al dit water op te vangen wordt de grond tussen de rijen wijnstokken in kleine vierkante troggen verdeeld waar het regenwater in verzameld wordt. Dit proces - genaamd 'Aserpiado' - zorgt ervoor dat er zo min mogelijk water verloren gaat en de bodem alle regen die valt op kan nemen. Na het regenseizoen wordt de grond weer vlak gemaakt.

Na de oogst worden direct vierkante ‘bakken’ gegraven om waterreserves in op te slaan, deze bakken worden Serpia genoemd.

  Wijngaard:

 Nu heb je je ingebeeld dat je uitkijkt over de glooiende wit stralende vlakten waar de druivenstokken staan aangeplant op de niet al te grote wijngaarden terwijl de zon volop schijnt…voel je het?

 Voor een goede Sherry oogst heb je weergaloze wijnstokken in topconditie nodig. Om deze reden worden hier de wijngaarden met de 'oude wijnstokken' niet bij gehouden om oud te worden, (in andere delen van de wereld zie je juist wel dat wijnstokken zo oud mogelijk gehouden worden om een bepaalde topkwaliteit druiven te kunnen oogsten). Ze worden gewoonlijk na 30 á 35 jaar vervangen. Wanneer oude wijnstokken verwijderd worden krijgt het land 2 jaar rust voordat er weer nieuwe wijnstokken gepland worden. De nieuwe wijnstokken worden na 3 of 4 jaar na het planten pas productief & met rust gelaten. Dit komt door de extremen waar ik he eerder over heb gehad, de hitte en de hoge minerale activiteit in de bodem putten de planten flink uit.

Ook heb je net zoals ieder wijnbouwgebied in de wereld specifieke delen waar de betere wijngaarden zijn gelegen, deze betere wijngaarden worden Pagos (= terroir) genoemd, dit zijn geclassificeerde wijngaarden (vergelijk dit met een Franse Cru). De betere Pagos liggen in het Jerez Superior deel (El Triangle, zie deel I). Een Bodega moet min. 60% van de druiven gebruiken vanuit deze Pagos. Sommige wijngaarden (Pagos) onderscheiden zich van de ‘gewone’ wijngaarden, door een hogere activiteit van actieve kalk in de bodem waardoor een hogere suikeromzetting dan gemiddeld in de druif plaatsvindt, hierdoor bevatten de wijnen van zichzelf meer alcohol (t/m 15%), deze hoeven dus niet tot minder versterk te worden waardoor deze wijnen meer complexiteit hebben door vaste elementen. Dit zijn meer terroir Sherry’s

De traditionele snoeitechniek voor Sherry wijnstokken noemt men: 'Vara y Pulgar' (Vara = de stok/twijg waar de druiven aan groeien & Pulgar = duim, hier groeien de druiven niet aan maar worden wel al klaargestoomd om het jaar erop de Vara te worden), wat 'stok en duim' betekent. Iedere wijnstok heeft 2 twijgen, eentje wordt lang gelaten met zo'n 8 knoppen eraan (de "stok") en de ander wordt kort gesnoeid met slecht 1 of 2 knoppen (de "duim"). Aan het einde van het groeiseizoen wordt de stok gesnoeid en wordt deze de duim van het nieuwe seizoen; de duim mag op zijn beurt uitgroeien tot de nieuwe stok. De Vara is de druif dragende tak, de Pulgar nier, het jaar daarop wordt de Pulgar de Vara.

De oogst:

 De oogst is meestal rond midden augustus à begin september als het suikergehalte van de druif nog niet zo hoog is. De temperatuur kan tijdens de oogstperiode overdag al snel oplopen tot 37°C of hoger.

Bij het maken van de basiswijn mag zo min mogelijk oxidatie optreden bij de druiven. Aangezien de kans op oxidatie wordt vergroot bij hogere temperaturen, oogsten veel wijngaarden ’s nachts wanneer het buiten koeler is, en dan het liefst wanneer de eerder genoemde Levante wind waait. De druiven komen nu volledig droog bij de persen aan en wordt de laag natuurlijke gistcellen vastgehouden wat weer erg belangrijk is ter bevordering voor het latere gistingsproces, maar hier kom ik nog uitgebreider op terug.

 ‘Oudere’stokken worden nog manueel geoogst maar nieuwere stokken 50% met de machine en 50% nog manueel.

  Druivenrassen:

 Voor 95% heerst er één druivenras in Sherry en dat is de Palomino Fino, hier worden alle droge stijlen Sherry’s van gemaakt maar kunnen ook aan de basis staan van de zoetere varianten. Voor de zoete wijnen wordt echter over het algemeen Moscatel gebruikt maar ook de beroemde zogenoemde zoete P.X. van de Pèdro Xímenez druif (als staat deze buiten de Sherry streek aangeplant in Montill-Moriles), of een mix van deze druiven. Daarnaast zijn er nog een x aantal die hier voorkomen maar die spelen nauwelijks een rol.

   ❶         Palomino fino

Deze druif is van nature zeer neutraal, hierdoor leent hij zich perfect voor de productie van Sherry aangezien het productieproces de smaak van de wijnen bepaald en niet de druif aan zich. Ook ontwikkeld Palomino weinig suikers, heeft een dunne schil, grote trossen met veel vruchten. De aroma’s die Palomino kenmerkt is kruidige citrus.

 ❷         Moscatel

De Moscatel zoals hier genoemd kennen we in de rest van de wereld als de Muscat en vrijwel altijd als een zoete wijn, zo ook hier. Deze druif staat slechts voor 3% aangeplant in de D.O. Jèrez, voornamelijk in de vlaktes & dalen op Arenas bodem in Chipiona te Sanlúcar de Barrameda. Moscatel is een zeer aromatische druif en word hier gebruikt om andere Sherry’s aan te zoeten, maar ook als eigen type Sherry.

 ❸         Pedro Ximenez

Bijna ieder restaurant in Nederland heeft wel een fles zogenoemde PX wijn staan. Ondanks dat de donkere soms zelfs bijna zwarte kleur doet vermoeden is de Pedro Ximenez een witte druif met. Deze druif wordt vrijwel altijd gebruikt hier om net iets later dan gemiddeld te oogsten waardoor er meer suikers aanwezig zijn in het vruchtvlees en worden na de oogst 5 dagen te drogen gelegd op matten in de zon om zo vocht uit de druif te laten treden, met als vervolg verschrompelende druiven als rozijnen met een dikke zoete extractie aan vruchtvlees. Dit wordt uiteindelijk geperst voor de zoete wijnen. Pedro Ximinez heeft een dunne schil (wat een voordeel is bij het indrogen). Deze druif doet het het best in warm en droog continentaal klimaat, hierdoor zie je de aanplant voornamelijk in Montille-Morilles bij Cordoba. De dunne schil verdraagt de vochtigheid langs de kust niet. Word gebruikt om andere Sherry’s aan te zoeten, maar ook als eigen type Sherry.

 Overige rassen: Tintilla de Rota & Tintilla Nude

Zoals in vele gebieden wordt er meestal over de herkenbare of traditionele internationale druivenrassen gesproken. Maar overal zijn eigenwijze of innovatieve boeren die het ook leuk vinden om met iets speciaals te werken, met lokale rassen hier bv. als de Tintilla de Rota wat letterlijk ‘De kleine rode druif’ betekent vanwege de kleine besjes. Deze druif kennen we elders in Spanje als de Graciano. Nu is er slechts een aaanplant van 3% in de Sherry styreek maar is wel in opkomst rondom Cadìz.

Een andere blauwe local is de Tintilla Nude, deze staat nog minder aangeplant, slechts 2 ha.

°Okay nu is het tijd voor DE MATERIE van Sherry, het maken, de stijlen en de flor”. Lees dit in deel III.

#Levante #Poniënte #Albariza #Barros #Arenas #Palomino #Palomino Fino #Moscatel Sherry #PX #Pedro Ximenez #Sherry #Leren over Sherry #Sommelier Guillaume #Serpia #Aserpiado #Fijn-Proeverij #Pagos #Vara y Pulgar #Tintilla de Rota #Tintilla Nude #Druivenrassen Jerez #Druivenrassen Sherry

[jowid-19]

Lockdown level-up: 10 zelfhulpboeken die ik aanraad!

1. You Are a Badass van Jen Sincero: direct, vlot en grappig geschreven. Jen Sincero legt je op een heel toegankelijke manier uit hoe je je leven en je mindset kan transformeren.

2. 7 Habits of Highly Effective People van Steven Covey: dit boek is een cult classic! Het inspireert je om meer routine in je leven te brengen, doelgerichter te leven en een meer gebalanceerd persoon te worden. 

3. Verslaafd aan de liefde van Jan Geurtz: ik vind Jan Geurtz fantastisch! Zo’n beetje de Nederlandse Eckhart Tolle. Laat je niet misleiden door de titel; dit boek gaat namelijk niet over echte liefdesverslavingen maar over verslaving of extreme co-dependentie aan externe validatie. Je denkt dat je zelfzeker bent, maar wanneer je ontslagen wordt op je job, die ene promotie niet haalt, op de bank wordt gezet bij je voetbalteam of gedumpt door je lief valt heel dat sterke zelfbeeld in duigen? Dan heb je zeker baat bij dit boek!

4. Verslaafd aan denken van Jan Geurtz: niet het makkelijkste boek, dat erkent Geurtz zelf ook. Maar het inspireert je echt op een totaal andere manier naar het leven te kijken en vrijheid te creëren in je hoofd. Na dit boek te lezen ga je ongetwijfeld meer interesse hebben in meditatie en spiritualiteit. En minder afhankelijk zijn van je eigen gedachten.

5. The Law of Attraction van Jerry en Ester Hicks: best een zweverig boek, maar eens je je daarover zet en de principes die worden aangehaald concreet toepast, zal je snel het effect op je leven zien. Dit boek is voor mij het meest transformerende boek geweest voor mijn ‘psychische groei’ en veranderen van mijn denkpatronen en mentaliteit.

6. Think & Grow Rich van Napoleon Hill: nog zo’n klassieker en een heel oud boek, maar daarom niet gedateerd. Een absolute must-read voor iedereen die een succesvol leven wil (of dit nu financieel gemotiveerd is of niet).

7. De kracht van het nu van Eckhart Tolle: Tolle is één van de meest toonaangevende spirituele meesters van het moment. Hij biedt je een nieuwe manier aan om de werkelijkheid te beleven. Veel mindfulness coaches baseren hun principes op de tools die hij aanreikt.

8. The Dialectical Behavior Therapy Skills Workbook: dit is echt een oefenboek, geen leesboek. Iederéén heeft baat bij DBT: het is een therapie die erop gericht is je gedachten en emoties beter te leren reguleren, meer te leven in het moment, minder reactief te leven, je interpersoonlijke contacten te verbeteren en stabielere relaties te hebben. Deze therapievorm heeft enorm veel wetenschappelijke backing voor z’n effectiviteit. 

9. Why Men Love Bitches van Sherry Argov: this one is for the ladies. Single of niet, iedere heterovrouw heeft baat bij dit boek. Het leert je om je relaties met mannen te herbekijken en reikt praktische tips aan om beter je grenzen te stellen en betere datingkeuzes te maken. De hele Female Dating Strategy cult is gebouwd op dit boek. NIET, ik herhaal NIET geschikt voor liberale feministen. 

10. The Subtle Art of not Giving a F*ck van Mark Manson: 90% van de bevolking geeft teveel fucks. Zoals Manson het zelf zegt: “choose the fucks you give wisely. Because like a fine wine, our fucks must age into a fine vintage, only uncorked and given on the most special fucking occasions.” Da’s de key tot een zorgelozer leven!

>>>>>>>>> en omdat het bovenstaande boek sowieso al op zowat iedereen z’n salontafel ligt, kan ik ook Not Nice van Dr. Aziz Gazipura aanraden, dat een klein beetje in dezelfde lijn ligt. Hij leert je om minder te pleasen zonder egoïstisch te worden. Want achter iedere people pleaser, schuilt een hele hoop anxiety.

#lockdownlevelup #covidactivities

[fighterthe]

Alone Together: Why We Expect More from Technology and Less from Each Other - Sherry Turkle (2011)

Vanwege mijn onderzoek naar de iGen generatie en hun network levens deed ik beroep op Turkle’s werk in Alone Together.

Op het begin wanneer de huiscomputers geïntroduceerd werden, werd er gediscussieerd over wat we dan zouden doen met die computer. Er werd gedacht dat men de computers bezig moesten houden. Later bleek dat het tegenovergestelde waar was. Online vinden we gemakkelijk gezelschap en genieten we van deze ondoorbreekbare verbinding, maar we hebben hier zelden elkaars volledige aandacht.

“We like it that the Web “knows” us, but this is only possible because we compromise our privacy”We reageren vaak positief op iets, simpelweg omdat het nieuw is, zo ook met het digitale avontuur. We kunnen nu vanuit thuis werken, maar tegelijkertijd versnippert de balans tussen werk en privé. We vinden het fijn om elkaar te kunnen bereiken, maar we verstoppen onze telefoons wanneer we een moment ongestoord willen zijn.  

Het paradoxale van het hebben van veel Facebook vrienden of Instagram volgers zijn de cijfers van Amerikanen die aangeven minder vrienden dan eerder te hebben. Ook zeggen zij de enige mensen op wie zij beroep kunnen doen in een noodgeval familie is. De verbindingen online zijn niet de verbindingen die daadwerkelijk binden, maar wel de verbindingen die tijd in beslag nemen. “We don’t want to intrude on each other, so instead we constantly intrude on each other, but not in “real time.” Men verklaart hun smartphone ook als ‘bescherming’.

Turkle introduceert ook de term ‘postfamiliale families’. Wat inhoudt, dat de familieleden alleen en tegelijkertijd ook samen zijn, elk in hun eigen kamer op een netwerk of mobiel apparaat. In mijn eigen familie zie ik dit wel eens in de woonkamer: mijn broertje speelt een spelletje op zijn telefoon, terwijl mijn vader Netflixed op de iPad, mijn moeder haar e-mail beantwoord op haar computer en ik een film kijk op de smart TV. Het voelt natuurlijk zelfs.

Cognitieve dissonantie. Turkle geeft meerdere voorbeelden waarin men hun gedrag met betrekking tot digitale technologieën verdedigt. We zeggen bijvoorbeeld dat we veilig zijn met onze telefoon, mocht er een noodgeval zijn. We zeggen dat we dicht bij elkaar zijn door de verbinding, maar kunnen hierdoor ook effectief verstoppen van elkaar (bv ervoor kiezen om een berichtje later te beantwoorden). We zeggen dat we het druk hebben, maar spenderen meer tijd online dan met elkaar.

Een interessante reflectieve strategie waar ik me ook steeds vaker op beroep, haalt ook Turkle aan. Ze schrijft over Kevin Kelly die vraagt “What does technology want?”.Het design in technologie krijgt wat het wil. Een vraag die master architect Louis Kahn ook stelt “What does a brick want?” In deze attentie economie slaagt Netflix erin om jou te blijven kijken, slaagt Facebook erin om terug te keren door zijn meldingen en slaagt Instagram erin om jou te laten blijven kijken naar haar stories. Toen ik tijdens een interview met mijn zusje samen met haar ging kijken naar wat Snapchat van haar wilde, ging zij ook inzien waarom Snapchat bepaalde keuzes maakt.

Turkle haalt ook het onderscheid in de klinische psychologie aan tussen symptomen en dromen. Dit onderscheid is belangrijk omdat het laat zien dat een droom een diepgewortelde wens is (voor bijvoorbeeld relaties en gemakt) en een symptoom een probleem ‘oplost’ of ‘wegmoffelt’ zonder het te adresseren.

Ze beschrijft dat het fenomeen dat het idee van controle dat technologie ons geeft (sociale robots, elkaar altijd kunnen bereiken, de optie om het nieuws te lezen zonder een krant) ook substituten verwelkomt. Wanneer je collega niet naar een vergadering kan komen en vraagt of iemand de notulen per mail naar hem kan versturen kan later evolueren in “stuur me je ideeën maar per mail” of “laten we dit bespreken in onze WhatsApp groep” als substituut voor een vergadering.

Een symptoom bevat een element dat een persoon eng of moeilijk vindt om direct mee te dealen. Het hoeft niet vandaag opgelost te worden en daarom hakkelt het maar door. Het is makkelijker om een woede-uitbarsting te hebben in de rij voor de kassa, dan ermee dealen dat je geliefde je niet de aandacht geeft die je wilt. “When technology is a symptom, it disconnects us from our real struggles.”

In therapie, verdwijnen symptomen omdat ze verwerkt worden en daarmee irrelevant worden.

Als we technologie als een symptoom én een droom beschouwen, dan geeft het ons de mogelijkheid naar onszelf te kijken. Robert Caper haalt aan dat het niet-toestaan van onszelf om te kijken naar de limitaties en kosten een ‘zonde’ is in de analytische ondernemingsgeest. Turkle ziet een paralel in technologie “we transgress not because we try to build the new but because we don’t allow ourselves to consider what it disrupts or diminishes. We are not in trouble because of invention but because we think it will solve everything.”Een succesvolle analyse kan zichzelf onderweg leren repareren, één die beweegt in een zelf-reflectieve geest.

Turkle haalt Kevin Kelly aan, die zegt dat connectiviteit onze diepste angsten of eenzaamheid en dood kan verzachten, maar dat deze connectiviteit ook de verbinding verstoort met de dingen die ons altijd hebben onderhouden, zoals de waarde van face-to-face verbindingen. Het Oedipus verhaal vertelt ons dat verroering prijzig is, omdat het vaak betekent dat je over de consequenties heen kijkt. Het is ook een verhaal over het verschil tussen krijgen wat je wilt en het krijgen wat je denktdat je wilt. Technologie geeft ons meer en meer van wat we denken dat we willen. Na al het getyp, komen we er misschien achter dat we de menselijke stem missen (grappig gezien, heeft WhatsApp en Instagram een nieuwe feature van voice memo’s, waar je elkaar korte geluidsopnames kan sturen. Dit lijkt in te spelen op deze behoefte. Maar kan nog steeds gezien worden als symptoombestrijding, want het houdt je op het netwerk en weerhoud je van het zien van mensen).

“As I have said, every new technology challenges us, generation after generation, to ask whether it serves our human purposes, something that causes us to reconsider what they are.” - Sherry Turkle

Sherry Turkle bespreekt de helft van haar werk onderzoek naar sociale robots. Hier zal ik niet te veel op ingaan, behalve op 1 ding. Als het gaat om robots die ‘menselijke’ emoties geprogrammeerd krijgen, pleit Cynthia Breazeal dat men robot emoties niet onder dezelfde categorie moet plaatsen als menselijke emoties, maar wel moet erkennen als emoties in hun eigen categorie. Ze stelt dat katten emoties, ook gezien worden als emoties, maar simpelweg niet als dezelfde emoties die wij als mensen ervaren. Turkle voegt hieraan toe dat, robots niet de emoties hebben die wij moeten respecteren. Men bouwt robots die dingen kunnen doen dat ons laat voelen alsof ze emoties hebben.

Terug naar onze netwerklevens. We scrollen door onze email op zoek naar de highlights, in online games wordt de actie afgewisseld van spannend naar veilig en weer opnieuw. De adrenaline is continue, er is geen vlakke tijd zoals we die kennen in het echte leven. Wanneer het echte leven ons even tegenzit, vinden we verlossing op het internet (films en series voor mij, online gaming voor de ander). Als we spreken van verslaving, is het niet de technologie. Maar het zijn de gewoonten van onze hersenen die de technologie ons laat beoefenen.

Turkle bespreekt ook intimiteit – over met mensen zijn en hun stemmen te horen en hun gezicht te zien. En alleen zijn, de vorm die niet eenzaam is, maar waarin je alleen kan zijn met je gedachten. Veel kunnen dit niet vinden in afwezigheid van het net, ook niet op het strand of tijdens een wandeling. “Stillness makes them anxious”. Ze haalt aan dat ze hier vaak over nadenkt, voor haar dochter die opgroeit in het digitale tijdperk. Turkle merkt ook de nieuwe interesse in yoga, oosterse religies en meditatie op. Dus er is wel degelijk te spreken van een behoefte naar alleen kunnen zijn met diens gedachten en rust.

Turkle herkent deze praktijken naar wat ze beschrijft de Romantische reactie in de 80’s, waarin men verklaarde dat hun menselijke natuur nooit geëvenaard kan worden door welke machine dan ook. “(“simulated feeling may be feeling; simulated love is never love”).” We hebben ja gezegd tegen onbegrensde verbinding, tegen het opgeven van onze privacy. Vandaag worstelen we met wie we zijn geworden in de aanwezigheid van digitale technologie. In de jaren 80 was het genoeg om te veranderen hoe je jezelf zag. Nu is het een kwestie hoe je je leven leeft. Vandaag is de vraagstelling hoe we actief onze levens herindelen op het net. Het gaat om het vinden van een nieuwe balans. Hoe kunnen we ruimte maken voor reflectie?

Een interessant punt dat Turkle aanhaalt is: framing. Het publieke debat gaat vaak over twee opties. Willen we dat technologie efficiënter onze ouderen gaat verzorgen? Of vinden we dat ze menselijke aandacht nodig hebben en dat mensen ze moeten blijven verzorgen? Het gaat hierbij niet over de andere opties, zoals een robotarm waardoor een zwak persoon zichzelf bij bepaalde taken naar de wc kan dragen. “In the real world, the act of framing—the act of describing a situation, and thus of determining that there’s a decision to be made—is itself a moral task. It’s often the moral task.”

Sommigen zouden zeggen dat we al een verboden experiment voltooid hebben en dat men nu de bevindingen aan het verzamelen zijn. De conclusie lijkt te zijn: “We are connected as we’ve never been connected before, and we seem to have damaged ourselves in the process.” Een studie uit 2010 rapporteerde een afname onder jonge mensen in interesse naar andere mensen. Het gebrek aan empathie onder deze studenten wordt gelinkt aan de aanwezigheid van online games en sociale netwerken door de auteurs van de studie. Minder studenten zeggen dat het waardevol is om in een ander zijn/haar schoenen te verplaatsen om hen gevoelens te begrijpen. Jonge mensen lijken niet het gevoel te hebben om te dealen met ‘meer’ en met de tijd verliezen ze de neiging om dat te doen. Persoonlijk vraag ik me af hoe het concept vriendschap uitgelegd gaat worden aan kinderen in de toekomst.

Deze bevindingen bevestigen impressies van mensen in het psychologiewerkveld. Zij bespraken met Turkle een toename van patiënten die zich verwijderd voelden van hun lichaam en die niet op de hoogte bleken te zijn van de basis hoffelijkheden. Zij zien dat patiënten minder aandacht hebben voor de mensen om hen heen. In anderen zoeken zij ‘what is of use’. Hun onthechting is niet agressief. Het is alsof zij het punt ervan niet zien.

Vroege dagen. Hoe verleidelijk het is om het probleem te bestempelen als een verslaving. De verslaving metafoor sluit aan bij het fenomeen: de meer tijd we online spenderen, hoe meer tijd men online wilt spenderen. Maar als we praten over verslaving, ondermijnt het ons doordacht denken. Er is dan maar één oplossing en dat is de verslavende stof weggooien. Maar we gaan het internet niet wegdoen. We gaan niet massaal offline.

Turkle zegt: “I believe we will find new paths toward each other, but considering ourselves victims of a bad substance is not a good first step.” Het idee dat er maar één oplossing is op verslaving, laat ons hopeloos voelen. Turkle pleit voor het vinden van een manier om te leven met verleidende technologie en technologie opnieuw te laten werken voor onze doelen.

Wat Turkle realtechnik noemt, is het concept dat we een stap terug doen en her-evalueren wanneer we triomfalistische of apocalyptische verhalen horen over hoe men kan leven met technologie. Het is een state-of-mind waarin we open staan om problemen op te lossen en beslissingen te herzien. Het erkennen van de kosten en consequenties. Sherry Turkle beschrijft dat deze manier van kijken naar onze levens met technologie dichtstaat bij de ethiek van pscyho-analysis. “Old-fashioned perhaps, but our times have brought us back to such homilies.”.  Hiermee wordt uitgelicht dat we teruggrijpen naar een meer analoge manier van kijken en bewegen door de maatschappij.

Omdat we zijn opgegroeid met het internet, denken we dat het internet al volwassen is. Maar het internet staat eigenlijk nog in de kinderschoenen. Het zijn nu vooral de jongeren die hiervan overtuigd moeten worden. Turkle is een voorzichtige optimist. Ze ziet pogingen van jonge mensen om hen privacy en aandacht te herclaimen. De jonge mensen van tegenwoordig hebben een speciale kwetsbaarheid: hoewel ze altijd verbonden zijn, voelen ze zich berooft van aandacht. De generatie jonge mensen van nu is opgegroeid met ouders die al bezet werden door hun smartphone, de schommel duwde terwijl ze belden en hun e-mail checken tijdens het eten. Deze generatie jonge mensen groeiden al op concurrerend met technologie om aandacht van hun ouders.

Sherry Turkle pleit om de rol van een partner in te nemen voor deze jonge generatie. “The generation that has grown up with the Net is in a good position to do this, but these young people need help. So as they begin to fight for their right to privacy, we must be their partners.” Ook zegt ze, dat oudere generaties niet genoeg kennis over geschiedenis heeft meegegeven aan hun jonge mensen. Ze hadden hieruit kunnen leren hoe er vroeger met soortgelijke problematiek om werd gegaan.

Het narratief van Alone Together is: We verwachten meer van technologie en minder van elkaar.

Als gemak en controle onze prioriteiten blijven, dan gaan we inderdaad naar een toekomst met sociale robots en blijft beloofde spanning geprogrammeerd in technologie om ons in het spel te houden. Sherry Turkle zegt: Om samen verder te gaan – samen als generaties – dan wordt er van ons verwacht de complexiteit van onze situatie te omarmen. We weten dat jongeren verleid zijn, ze zijn opgegroeid om verleid te zijn.

Wanneer we denken over technologie, brengt het ons terug naar vragen over wat er nou echt toe doet. Turkle vertelt over een situatie op een begrafenis waarbij een 60-jarige vrouw tijdens de dienst op haar telefoon zat. Het punt van de dienst was om een moment te nemen. Anderen reageerden met een schouderophaling “Wat wil je eraan doen?”. Turkle reageert hierop, dat een schouderophaling impliceert dat je er niets meer aan kan doen. En dat is niet waar we nu zijn. Turkle gelooft dat we een punt van inflectie hebben genaderd, waar we de consequenties kunnen zijn en starten om in actie te komen. Door te beginnen met kleine dingen (sommige kunnen dit zien als opnieuw goede manieren te leren): het praten met je collega’s in de gang, geen smartphones tijdens het eten, in de speeltuin, in de auto of in gezelschap. Er zullen ingewikkeldere dingen komen, bijvoorbeeld herwinnen van privacy.

Ook als we onze concentratie proberen herwinnen, zijn wel letterlijk in oorlog met onszelf. Hoe moeilijk het ook is, het is tijd om te kijken naar de deugden van alleen zijn, vastberadenheid en het volledig in het moment zijn.

Sherry Turkle sluit af met: “We deserve better. When we remind ourselves that it is we who decide how to keep technology busy, we shall have better.”

We verdienen beter. Wanneer we onszelf herinneren dat wij het zijn wie besluit wie technologie bezig zal houden. We zullen beter hebben.

#Sherry Turkle #Alone Together #Summarizing #Extraction #Dutch #Work #Digital technology #networked lives #mindful approach #reclaiming control #scientist

[yentlscmdadventure]

YR2, DC5a, week 2, 9-15 sep

Ik heb de groepsafspraken, swot en alles op mij genomen op de dinsdag. Ik zal dan ook het bestand bijhouden wat Wij uiteindelijk gaan inleveren als team (Met individuele deliverables). Daarna hebben wij het team uitje gepland, voor Bubble tea op de donderdag in de Markthal. 

In de middag was het zover voor de eerste les van het LAB Creative Concepting. Hier wil ik leren om in mogelijkheden te denken in plaats van grenzen. Hier zal ik de komende 3 weken nieuwe technieken leren wat mij in onderzoek nieuwe informatie zal geven. Hier hebben wij het in de les gehad over Interne merk analyses, hoe kan je een bedrijf van binnen goed scannen zodat je een totaal beeld hebt.

Vrijdag morgen hebben Nicole en ik de briefing van NRC bij gewoond. De reden dat wij met zijn tweeën zijn gegaan was omdat het met aanwezigen van ons team, wij meer informatie konden opslaan. Waar de een niet goed heeft geluisterd omdat zij aantekeningen maakte van het vorige onderwerp dat werd behandeld, kan de ander juist opletten. Wij hadden samen met het team een aantal vragen opgesteld die wij konden stellen aan de opdrachtgever. Eefje en Mira die werkzaam zijn bij de NRC hebben deze vragen in de loop van het uur beantwoord. Als team van 2 hebben wij maar 1 vraag hoeven stellen en de rest van onze vragen konden door de vragen van andere teams worden beantwoord. 

In het begin van studio heb ik de laatste informatie gekregen voor de SWOT analyse. Ik kan nu al concluderen dit team een aantal beperkingen heeft dat een echte uitdaging zal worden. In het weekend ga ik de SWOT afschrijven zodat ik er echte conclusies uit kan trekken.

In eerste instantie wilde Nicole en ik een planning gaan maken voor de komende sprints maar er was nogal veel onduidelijk. Ik heb dit anders aangepakt en ik heb de taak op mij genomen om een klein overzicht te maken met het onderzoek dat wij als team gaan doen in het weekend. (Irene, de pen deed het niet op het raam maar wel op je been lol) Al snel merkte ik dat terwijl ik dit aan het uitvoeren was, er meer hoofden mijn kant op stonden en zo had ik toen ik klaar was alle aandacht. Ik heb uitgelegd hoe wij in het weekend individueel allemaal onderzoek kunnen doen aan de hand van wat ik in mijn LAB heb geleerd. Ik en Gillyenne zullen ons richten op de interne merk analyse en daarnaast samen met de rest zullen wij ons gaan richten op de externe merk analyse. Hierbij horen de 5 factoren die wij de concurrentie kunnen noemen van NRC.

Op zaterdag heb ik mij gestort op de INTERNE MARKT ANALYSE voor de NRC. Hier voor heb ik de middag gepland zodat ik in de ochtend de huiselijke dingen kon doen. Ik Ben begonnen met het zoeken van informatie op verschillende sites en met de verzamelde data ben ik factoren gaan invullen door middel van de merk-wijzer. Na een halfuur twijfelend invullen Ben Ik deze buiten op de tafel gaan vergroten. Ik heb hier voor gekozen omdat ik merkte dat ik er kleinschalig niet uitkwam en maar steeds in herhaling kwam te zitten. Met een verkoelend voetenbadje in de vertrouwde schelp heb ik mij zelf lekker kunnen ontspannen en ben Ik begonnen met nieuwe inzichten ontdekken. Ik ben andere sites gaan zoeken via kleine omleidingen en dat heeft mij op meer visies gebracht van grote namen waaronder ook de NRC.

Zaterdag avond hebben wij in ons team (ja, nu al zo vroeg in het project) wat demotivatie hoewel dit pas het begin is van een half jaar met hetzelfde team. Zelf snap ik de commotie niet want hoe meer onderzoek je met elkaar inzamelt, hoe groter de kans is dat je resultaten overeen komen en je ziet dat je met je team op een lijn zit. En tenslotte, onderzoeken doe je nooit in een keer, je blijft onderzoeken door de hele periode. Het is maar HBO, geen hoog wiskunde. Maar goed... Wij als team zullen het er dinsdag in de studio over hebben. Dan krijgen wij onze grote insights wall waar iedereen zijn eigen kleur heeft. De resultaten zullen op de briefjes worden geschreven en zo zien wij wat er is overeen gekomen in het onderzoek en wie de meeste resultaten eruit heeft kunnen halen. 

Zondag ben ik begonnen met mijn onderzoek naar de concurrentie. Ik heb een onderzoek gedaan naar de marketing omgeving. Dit heb ik gedaan met de principles van P. Kotler. Hierin worden verschillende gebieden rondom de NRC (in dit geval) onder de loep genomen. Er bestaan 3 omgevingen: 

MICRO (interne omgeving) Het bedrijf. Ontwikkelingen binnen één markt (bijv. producten & diensten), 0-5 jaar.

MESO (direct externe omgeving) Leveranciers, concurrenten, consumenten, afnemers, distributeurs, publieksgroepen, marktstructuren. Ontwikkelingen in behoeften en gedrag consumenten, 5-10 jaar.

MACRO (indirect externe omgeving). Demografische, economische, sociaal-culturele, technologische, ecologische, politiek-juridische ontwikkelingen (DESTEP analysis, make think design break repeat boek). Brede maatschappelijke ontwikkelingen, 10-30 jaar.

Hoe langer de ontwikkeling plaats vind, hoe meer het bedrijf beïnvloedbaar is. Mijn team is voornamelijk bezig met de MESO methode. De MICRO methode is eigenlijk al behandeld grotendeels in de merk-wijzer. Waar ik vandaag onderzoek naar heb gedaan is de MACRO. Welke ontwikkelingen zijn indirect toch van belang in de concurrentie van de NRC? Hoe is dit te werk gegaan? En hoe word NRC beïnvloed door de grote omgeving?

Vandaag is er monumenten dag in Dordrecht. Aangezien mijn stad alleen maar bestaat uit oude meuken, is dit zeker de moeite waard om dit eventjes te bezoeken in de pauze. Zo ben ik naar het onderwijs museum geweest waar ik een gratis rondleiding heb mogen volgen. Daarnaast ben ik ook naar RUTTE geweest waar wij een rondleiding door de destilleerruimte hebben gekregen en een gratis proeverij van genever en sherry. Wat is het leven toch prachtig en bijna gratis.

MOOD OF THE WEEK:

[mischafaalhaas]

Lullige manieren om het leven te laten deel 1: Het Japanse theekopje

Johanna Helena Eleanora van Belten- Wapenaer was ziedend.

Haar bloed kookte terwijl ze nagelbijtend door de vitrage naar buiten keek, haar door de tuinman perfect onderhouden voortuin in. Daar, in het bloemenperk, tussen de rozen en het Javaanse siergras, zat die godvergeten kat van haar nieuwe buurvrouw z’n behoefte te doen. Het achterlijke bruin-rood gestreepte beest had een gat gegraven, en zat daar nu op z’n dooie gemak te kakken. Zoals iedere ochtend.

Iedere ochtend sinds de intrek van de nieuwe buurvrouw in de benedenwoning naast Johanna ging om stipt 08:00 uur de voordeur open, en rende het beest met luid klagelijk gemiauw naar buiten, regelrecht Johanna’s voortuin in, en deed daar zijn behoefte. Na twee weken was heel haar tuin geruïneerd en die stomme hippie van een buurvrouw waarvan Johanna de naam niet eens meer wist deed er niks aan. ‘Ja’, had de buurvrouw gezegd, terwijl ze schaapachtig lachte en zich achter haar oor tussen de bruine krullen krabte; ‘het is een kat, ik kan niet bepalen waar ze haar behoeftes doet als ze niet binnen is. Als u genoeg van haar heeft mag u gerust een emmer water over haar heen gooien’. Al had Johanna een oceaan aan water over het beest gegooid, het had geen zin en de irritatie liep op tot ongekende hoogtes. Terwijl ze naar buiten staarde in contemplatie wat te doen met het duivelsbeest verdween de nagel van één van Johanna’s vingers in haar mond. Niet dat Johanna nog zo veel nagels had om op te bijten zo op haar tweeënnegentigste, maar tijden van stress brachten de gewoonte van de vingers naar de mond brengen weer naar boven. De nagel van haar linker middelvinger verdween tussen haar tanden, terwijl ze hem bevochtigde met haar tong en er net zo lang op kauwde tot de nagel zorgvuldig afgescheurd kon worden met de tanden. ‘Nagelbijters zijn mensentreiters!’ hoorde ze haar rotzak van een overleden echtgenoot nog zeggen. Die ellendeling lag nu al meer dan twintig jaar onder de zoden en nóch kon ze zijn stem horen wanneer ze haar inmiddels verschrompelde vingers ook maar een klein stukje in de richting van haar mond bracht. Die man was nergens goed voor geweest; kinderen kon hij niet krijgen en al z’n zakelijke ondernemingen waren in de soep gelopen. Gouden bergen had hij haar beloofd; uiteindelijk had ze niet meer dan een hoop stront gekregen. Die man kon in al die jaren niets anders ophangen dan lulverhalen waar achteraf maar de helft van waar bleek te zijn, en hij bleek een talent te bezitten voor het maken van domme keuzes. Johanna had al vrij snel na hun huwelijk door dat ze een grote fout had begaan, maar scheiden, dat deed je niet in de jaren vijftig, dus besloot Johanna dat ze het zichzelf maar zo gemakkelijk mogelijk moest maken en zo onafhankelijk mogelijk moest worden. Ze drukte boodschappengeld achterover, verdiende in het geniep een klein fortuin aan het haken van sokken, handschoenen en sjaals op haar hobbyclubjes, vond stiekeme liefde in de man van de houtwerkplaats en in september stroomden de aanvragen van minder creatief-begaafde hobbyclubleden voor enkele honderden kerstkaarten al weer binnen. Hier aan terugdenkend glimlachte Johanna. Het was zo makkelijk geweest. Mensen verstuurden zo veel kerstkaarten toendertijd; en die ellendeling had geen flauw idee hoe veel omzet ze maakte. Ze kocht de materialen voor de kaarten minimaal in en verkocht de kaarten met maximale winst. De dames hadden de kaarten maar wat graag van haar overgenomen en ze presenteerden de kaarten als zelf gemaakt, om hun creatieve onkunde te verbergen.

Het geld dat Johanna met het haken en de kaarten verdiende verstopte ze zorgvuldig door diverse plekken in het hele huis. Een tjokvol sigarenkistje in de pot met bloem; In het uitgeholde Margriet magnetron-kookboek en een traditionele ouwe sok in de sokkenlade, maar de meeste flappen bevonden zich toch echt in de valse bodem van het gootsteenkastje, beschermd door allerhande schoonmaakartikelen. Als een appeltje voor de dorst, wanneer haar zoutzak van een echtgenoot nou eindelijk het leven eens zou laten. De jaren verstreken, maar die man ging maar niet de pijp uit.

Op een dag was Johanna het zat en besloot ze het lot een handje te helpen. Het zou simpel zijn; een dodelijk ongeluk zit in een klein hoekje. Ergens had ze gelezen dat de meeste dodelijke ongelukken zich in en rondom het huis plaats vonden; het uiteindelijke resultaat van haar plan. Die slappe zak had nooit koffie leren drinken en dronk zodoende alleen maar thee. Niet gewoon de Engelse Melange van Douwe Egberts, maar Japanse ‘Matsja’. Slappe Zak had ooit zo’n pakje met ‘matsja-poeder’ gekregen van een bevriende mede-slappeling, en sindsdien had Slappe Zak het voor veel geld geïmporteerd uit Japan. Het zag er nogal smerig uit, zo’n groenig goedje in haar Engelse theeservies. In de Margriet had Johanna gezien dat die ‘matsja’ eigenlijk uit hele zware gietijzeren kopjes werd gedronken, en toen was de cirkel rond. Het had wat postkaarten en telefoontjes gekost, maar eindelijk had ze het voor elkaar gekregen. Bijna vijf maanden later belde de postbode zwetend en hijgend aan en overhandigde haar het pakket met daarin het loeizware Japanse gietijzeren theeservies.

‘Ach liefje, wat attent! Wat mooi, zoiets bijzonders heb je me nog nooit gegeven!’ had de Slappe Zak gezegd toen hij het pakket openmaakte. Het servies ging op de bovenste plank van het bovenste keukenkastje; Johanna had de reorganisatie van de inhoud van het kastje zo gepland dat alleen daar nog plek was. En dan nog wel zo weinig plek dat ze zich wel genoodzaakt voelde om de loeizware Japanse theekopjes zonder oortjes die zich niet helemaal goed lieten opstapelen per twee op elkaar in het kastje te proppen. Dat was totaal niet handig, en dat was nu juist Johanna’s plan. Het zou vast niet lang duren voor Slappe Zak met z’n onhandige worstvingers zou graaien naar een kopje, om z’n matsja te drinken, en mis zou grijpen. Het ene kopje zou van het andere kopje af glijden, en de zwaartekracht zou z’n werk doen en met een noodlanding op het kale hoofd van haar rottige echtgenoot terecht komen. Het vallen van het loodzware kopje op zijn kale schedel zou het effect hebben van een honkbalknuppel in een autoruit; het zou ter plekke gedaan zijn met Slappe Zak. Helaas mocht het niet zo wezen.

Tot Johanna’s grote frustratie kwam haar plan niet ten uitvoer zoals bedacht. Die kopjes vielen maar niet op Slappe Zak’s hoofd, zelfs niet als ze ze expres van tevoren iets schever op elkaar zette of er dan desnoods maar drie op elkaar. Er gebeurde niks. Dagen, maanden, jaren gingen voorbij en ze gaf het op. Uiteindelijk was de ellendeling toch overleden aan diabetes, wat pas ontdekt werd bij het amputeren van een teen welke was gaan rotten door het proces. De kopjes stonden nog altijd in de kast, en omdat Johanna niet meer bij het bovenste kastje kon had ze het Japanse theeservies maar gewoon laten staan, vallen deed het klaarblijkelijk toch niet. De Reuma had er voor gezorgd dat ze niet meer zo goed omhoog kon kijken en na verloop van tijd dacht ze niet meer na over de gietijzeren kopjes, per twee opgestapeld, op het randje van de plank.

Inmiddels had Johanna door de kat van de buurvrouw geen nagels meer over en ze ergerde zich groen en geel. Haar woede was dusdanig tot een hoogtepunt gekomen dat er niet meer mee te dealen viel. Het was nu helemaal klaar, als de buurvrouw niets aan het mormel zou doen, zou ze het heft zelf in eigen handen nemen. Ze trok de voordeur open, gooide met een luide schreeuw en al haar kracht een lege fles Sherry in de richting van het mormel, miste het beest op enkele centimeters en trok met een klap de voordeur zo hard dicht dat de glazen in het huis rinkelden. Ze stiefelde naar het keukenkastje. Ondanks het vroege tijdstip was het tijd voor Sherry, nu de nagels op waren.

Wat Johanna niet wist, was dat er door die ene klap in het bewuste kastje iets was verschoven. 

Johanna reikte naar het handvat van het kastje en toen ging alles ineens heel snel. Met het opengaande kastdeurtje gleed ook het loodzware gietijzeren Japanse theekopje van het andere loodzware gietijzeren Japanse theekopje en belande met een noodgang op het gefrustreerde oude hoofd van Johanna. Johanna Helena Eleanora van Belten- Wapenaer stortte ter aarde en kwam nimmer meer omhoog.

Buiten groef de kat van de buurvrouw nog maar eens een gat en verwonderde zich over de stilte die zich plots van het huis meester had gemaakt.

#dood lullig theekopje fictie romany kat

[graduationprocessbookkelly]

paper second draft

Inleiding

Leven met minder

In het boek ‘Goodby Things’ geschreven door Fumio Sasaki, legt de schrijver de Japanse term danshari uit, oftewel minimalisme. Sasaki geeft inzicht in de manier waarop hij van te veel cd's, boeken, camera's, kleding en andere attributen naar slechts drie overhemden en een handvol bezittingen ging .  Of we nu alleen wonen of met andere mensen, weinig zien de extra ‘roommate’ waarmee we leven. Dit draagt de naam 'dingen’ en de ruimte die 'dingen’ innemen en is meestal een stuk groter dan de ruimte die mensen voor zichzelf hebben. ‘Moste of us are paying rent and mortage on behalf of an inanimate feerloader.’  

Ik ben ervan overtuigd dat we moeten leren om te leven met minder spullen en tevreden zijn met wat we allemaal al hebben. Niemand heeft zoveel kleding nodig als er nu wordt geconsumeerd. Duurzame ontwerp- en productieoplossingen zijn vaak gericht op het creëren van producten die efficiënt kunnen worden gerecycled en die niet schadelijk zijn voor het milieu. Maar ik vind dat duurzaam ontwerpen gaat ook over het beïnvloeden van consumenten om minder maar betere kleding (en spullen) te kopen. Kristine H. Harper schrijft in haar boek ‘Aesthetic Sustainability: Product design and sustainable usage’, dat producten duurzaam zijn als ze op een functionele maar ook ethische manier kunnen worden aangepast op verschillende situaties en gebruiksbehoeften.

In plaats van de consument beperkingen en richtlijnen op te dragen over wat ze wel en niet kunnen en mogen kopen. Is het juist belangrijk om mensen te inspireren en aan te moedigen om de juiste keuzes te maken met als doel overconsumptie te beperken. Duurzaam ontwerp moet gericht zijn op het creëren van duurzame objecten die kunnen worden gerepareerd, upgrade en / of hergebruikt (Harper).

Waarom kopen we en gooien we kleding weg terwijl het nooit is gebruikt? Terwijl andere keer op keer worden bewaard en gerepareerd, ondanks hun duidelijke slijtage? En kopen we ieder seizoen een hele nieuwe garderobe? Waarom zijn we niet tevreden met wat we al in de kast hebben hangen?

300 Aantal woorden 333  dus 33 teveel

Waarom willen we steeds meer?

We moeten ons losmaken van het idee dat we ieder seizoen een nieuwe garderobe nodig hebben omdat we anders ‘uit de mode’ zijn (Annamma Joy, John F. Sherry Jr, Alladi Venkatesh, Jeff Wang en Ricky Chan). We worden geleerd om gelukkig zijn door spullen en kleding te krijgen (Sasaki). Niet voor niets zijn Sinterklaas, de Kerstman en Black Friday super populair en wordt ieder jaar het verkoop record van voorgaande jaren overtroffen (MARTINE HAFKAMP).  

           We willen allemaal gelukkig zijn, werken hard en willen veel geld verdienen zodat we nieuwe spullen en kleding kunnen kopen. Het is ons geleerd dat we gelukkig worden van nieuwe producten. Maar het zit ook in onze natuur dat we steeds meer willen en verder willen onderzoeken, met als doel om ons leven beter te maken. Dit is ook wat ons menselijk maakt en waardoor we ons onderscheiden van dieren. We zijn leergierig en willen het leven verbeteren (bron boek homosapiens). Niet voor niets speuren we het hele heelal af naar een ‘nieuwe aarde’ omdat we denken dat het leven hier op aarde te gevaarlijk wordt door de opwarming van de Aarde. (Vroomen).

           Winkelen kan dezelfde endorfine in je hersenen vrijmaken dat vrijkomt tijdens seks, drugs of chocolade eten. We zijn verslaafd aan de kick die bijvoorbeeld een nieuw paar schoenen ons geven.  Onze hersenen zijn zo gemaakt, dat we altijd aangetrokken worden tot iets nieuws. We willen heel graag iedere dag, nieuwe ervaringen opdoen. We zijn dus iedere dag opzoek naar iets nieuws en anders (Paul Micheal).

           Voor een paar seconde geloven we dat de nieuwe schoenen ons leven heel veel beter maakt. Al vrij snel gaat de glans ervan af. We zijn simpel weg verveeld en willen weer een nieuwe ervaring beleven, de nieuwigheid verdwijnt als we ermee bekend raken (Annamma Joy, John F. Sherry Jr, Alladi Venkatesh, Jeff Wang en Ricky Chan). De stimulatie verdwijnt en we willen weer dat euforische gevoel beleven. Hierdoor kunnen mensen enorme schulden opbouwen. Ze hebben een huis vol met dingen die ze niet willen, geen geld op de bank en toch willen ze meer spullen kopen (Paul Micheal).

Door de snelheid waarmee trends en stijlen op de markt komen, zijn we in staat om onze eigen identiteit constant te veranderen. Met behulp van nieuwe stijlen en trends kunnen mensen zichzelf ieder seizoen herontdekken. Ieder seizoen wordt een nieuwe garderobe gecreëerd want niemand wil eruit zien zoals iedereen, we willen uniek zijn. We kopen eerder limited edition items om aan deze behoefte te voldoen (Annamma Joy, John F. Sherry Jr, Alladi Venkatesh, Jeff Wang en Ricky Chan) . Met als gevolg dat we ieder seizoen enorme bergen aan kleding weggooien omdat we denken dat ze niet meer bij onze identiteit passen.

412 moet 500 zijn dus 88 te weinig

Multifuntional

Wat is de functie van kleding? kan ik meerdere functies geven aan een kledingstuk ( bijv. twee blouses worden gedragen als een rok)?

De relatie met een kledingstuk, hoe kan je die verlengen of verbeteren?

Hoe kunnen wij kleding anders beleven? Door meerdere functies?

Veranderd dan de relatie met je kledingstuk, als je meerdere opties hebt? Houd je dan het kleding stuk langer?

Moet 700 woorden

Recyclen

De schaal en tempo van groei en consumptie moet omlaag.  Een mooie manier om overconsumptie tegen te gaan is het repareren van kleding. Het repareren van kleding of producten is al eeuwenoud. Zoals de Japanse technieken boro, sashiko en kintsukuro (bron).

           De term boro verwijst naar objecten die zijn versleten en daarna gerepareerd zijn door patching. Het boro textiel onderging vaak meerdere transformaties. Van de oorspronkelijke vorm- een kimono naar bijvoorbeeld een deken of werkkleding. Hierdoor werd de levensduur van het object verleng en zelfs doorgegeven aan dochter of zoon.  Het textiel werd een artefact of herinnering uit het verleden en een verbinding met overleden familieleden. Waardoor het object nog meer waarde kreeg en daardoor nog vaker gerepareerd.

Door meerdere lagen stof aan elkaar te naaien met een eenvoudige rijgsteek ontstond de techniek sashiko. Het zelfstandig naamwoord van het werkwoord sasu, wat doorboren betekend.  Het is ontstaan om textiel te repareren maar werd daarna een kunstvorm. Nu nog steeds zit recycling diep geworteld in de Japanse samenleving. Japan is een de landen die het meeste van hun afval hergebruiken. Je ziet ook niet veel afvalbakken in het straatbeeld. Dit komt omdat men afval mee naar huis neemt, omdat het niet ‘netjes’ is om het op straat weg te gooien. De straten zijn hierdoor dus super schoon (bron).

Het repareren en hergebruiken van textiel komt steeds vaker voor in onze moderne samenleving. Het denim merk Nudie Jeans is overduidelijk geïnspireerde door Japanse technieken zoals boro en sashiko. Zij streven naar minder consumptie door het aanbieden van gratis reparatie services. Ook is het mogelijk om je versleten jeans te retourneren zodat zij de denim kunnen recyclen.

           Kintsugi is een oude Japanse techniek waarbij gebroken aardewerk met goud wordt gerepareerd. De techniek is waarschijnlijk ontstaan aan het eind van de 15e eeuw. De keizer van Japan stuurde zijn beschadigde aardeweek naar China voor reparaties. Echter werd het gerepareerd met metalen nietjes. De keizer beval zijn ambachtslieden om een mooiere techniek te ontwikkelen. Kintsugi is dan ook letterlijk vertaald; ‘maken met goud’.  Het kunstenaarsduo genaamd Humad heeft de kunstvorm kintsugi naar het heden gebracht. Zij bieden een reparatie kid aan om zo je gebroken aardewerk thuis te repareren. De oude techniek is met nieuwe technologie gecombineerd. De kunst van het repareren van kleding en producten ging verloren omdat we alles nieuw kunnen kopen voor weinig geld. Maar dit soort initiatieven laten zien dat een nieuwe generatie een meer ‘make and do’ mentaliteit hebben en een groeiend milieubewustzijn (bron).

Technieken zoals boro en sashiko zijn ontstaan uit noodzaak; men had simpel weg niet genoeg geld om nieuwe kleding, spullen en materialen te kopen. Ook nu is het een noodzaak om spullen te repareren en hergebruiken. Daarom heb ik mij heel erg laten inspireren door deze eeuwen oude technieken. Daarnaast is het ontzettend interessant hoe oude technieken weer worden gebruikt in onze moderne samenleven.

Ik ben ervan overtuigd dat je juist de positieve effecten van hergebruik  moet uitlichten. Daarnaast willen veel mensen vaak wel hergebruiken of recyclen maar zijn ze simpel weg te lui om zelf op onderzoek uit te gaan naar hoe je dit kan doen. Door het mensen makkelijk te maken, stap voor stap uitleggen en de tools aanbieden  moet je het mensen makkelijk maken,  van Hierdoor wordt het mensen makkelijk gemaakt om textiel niet zo maar weg te gooien.

695  moet 700 woorden

Concept

Het doel van mijn collectie (titel?) is het verminderen, herdenken en hervormen van hoe wij nu consumeren en met onze kleding omgaan. Door mensen een tool aan te bieden waardoor de eigen kleding anders kan  gedragen worden, herbeleven en maken/vermaken.

Mijn doel is een om ‘toolkid’ te ontwerpen waardoor mensen hun kleding kunnen reparen en vermaken.

Moet 500 woorden

Conclusie

300 woorden

nu  1440 woorden

Only own that brings immens value to your life.

The more stuff you own, the more stuff owns you.

#research #paper

[fijn-proeverij-blog]

Sherry trilogie, deel I: De herkomst van Sherry.

Inleiding:

Met een heerlijk glas Manzanilla naast het toetsenbord en de gedachten terug naar september 2018 dat ik de Sherry Course mocht volgen, wil ik de laatste week van het jaar afsluiten om dit met jullie te delen, want oef wat een mooie streek, pffff wat een mooie wijnen en Hmmmmmm wat een heerlijk eten.

Ja Sherry is best een uitgebreid verhaal, maar ja eigenwijsheid behoeft een goede toelichting ;-), wel heb ik hierdoor besloten de dynamiek van Sherry in drieën op te splitsen. Veel plezier met deel I.

Spaanser kan het bijna niet hier in Andalusië; flamenco, warmte, droogte, witte huizen, grote en kleine pleinen, kathedralen, tapas, bontgekleurde Bougainvilles, azuurblauwe hemel & terrassen vol met jong aan oud genietend van bier & Sherry. Toch lijkt deze streek het buitenbeentje van Spanje, “heerlijk zo’n been die de andere kant op loopt dan al die andere benen”.

We gaan het eens even goed over Sherry wijnen hebben, maar voordat ik de materie van deze eigenzinnige wijnen aan je ga uitleggen zal ik je eerst eens wat vertellen over deze streek, en hoe de wijnproductie hier is ontstaan.

  Geschiedenis:

Het woord Sherry is afkomstig vanuit het Arabische ‘Sherish’. “Maar we zitten toch in Spanje Guillaume”? “Ja, dat klopt maar de Arabieren hebben meer dan 500 jaar lang geregeerd in Andalusië, van 711 tot 1292”, er wordt hier liever gesproken over Moren aangezien Arabieren of moslims wel eens negatief kan overkomen, maar aangezien ze destijds enorm veel rijkdom, wijsheid en innovatie brachten naar deze streek i.p.v. enkel macht en heerschappij, spreken ze liever over ‘De Moren’. Ook brachten ze kennis over fermenteren en distilleren met zich mee.

Raar maar waar, de Moren hebben de aanplant van druiven en maken van wijn ondanks het geloof al die tijd gedoogd, dit met het ‘excuus’ dat druiven verbouwd mochten worden voor de productie van rozijnen, en het maken van alcohol voor medische redenen. Wel werd het aantal ha wijngaarden ingeperkt door veel planten te rooien.

In de VOC tijd hebben ook Nederland en de Engelsen een groot aandeel gehad in de handel van Sherry wijnen. De Nederlanders bezitten de haven van Cádiz & de Engelsen vestigde zich hier na de Nederlanders en zijn hier Bodega’s gaan exploiteren, dit zie je nu nog steeds terug in de benamingen op de flessen, een groot deel zijn Engelse Bodega’s en de andere Spaanse Bodega’s. Cádiz destijds het centrum van de wereld en Jerez een rijke stad, wat voorspoed bracht maar ook piraterij. In 1587 stalen Piraten onder Sir Francis Drake 300 vaten Sherry en brachten deze naar Engeland, hier werd Sherry erg populair en daar profiteert de streek nog van. Vele Engelse, Ierse & Schotse zakenlui vestigde zich hier na de Spaanse onafhankelijkheidsoorlog (1808-1814) en de glorietijd brak aan. Vandaar de vele Engelse Bodega namen.

Dit is ook de reden dat in Nederland & Engeland Sherry wijnen enorm populair geweest zijn. Enkel heeft dit ook enorme kwaliteitsschade gebracht. Destijds werd er zoveel Sherry verkocht dat men maar bleef aanplanten, in 15 jaar van 6.500 ha naar 21.000 ha in 1982 met als gevolg dat er ook aangeplant werd op niet goede bodems, hierdoor ging de kwaliteit erg snel achteruit en heeft er o.a. helaas voor gezorgd dat er enorm gore nietszeggende Sherry’s op de markt zijn gekomen zonder enige originele karakters die Sherry juist zo mooi maakt. Dit kwam niet enkel hierdoor maar ook door opvoeden in rvs tanks i.p.v. op houten vaten, en de natuurlijke gisten werden vervangen door fabrieksgisten. Laat nu juist Bodem, rijping & de natuurlijke gisten één van de belangrijkste elementen zijn van het maken van goede Sherry. Gelukkig is dit sinds ± 1995 weer stabiel getrokken aangezien ze hier ook wel zagen dat de kwaliteit zwaar achteruit ging en aan populariteit verloor.

Hoe is de stijl van Sherry wijn ontstaan?

Door de handel en transport destijds per boot, en dat de ontwikkelingen van koeltechnieken niet waren zoals we die nu kennen, was het nog niet zo gemakkelijk om een wijn van A naar B te krijgen. Vaten werden beïnvloed door het weer tijdens het transport waardoor de wijnen verzuurden en niet meer te drinken waren bij aankomst van bestemming. Hierdoor ging men op zoek naar methoden om de wijn in de vaten te conserveren om die verzuring tegen te gaan, hieruit ontstond gereguleerde oxidatieve opvoeding & de wijn versterken met alcohol, destijds deed men versterken met sterke drank genaamd d’Hollanda (deze naam was aan de drank gegeven aangezien de Hollanders bekend stonden om sterke drank).

  Topografie

 Sherry wijnen komen uit Andalusië wat zich bevindt in de provincie Cadìz en bevat een 700 ha aan wijnbouw waar de druiven vandaan mogen komen, dit is relatief klein voor een wijnbouwgebied. Sherry mag enkel Sherry komt, dit houdt in dat de wijn moet rijpen in het deel dat het afgebakende Jerez de la Frontera, El Puerto de Santa Maria & Sanlùcar de Barrameda met elkaar verbindt (dit wordt ook wel de ’El Triangle’ (= Sherry Driehoek), ‘Zona de Crianza’ of ‘Jerez Superiore’ genoemd.

❶ Jerez de la Frontera 

Dit betekent: ‘Jerez aan de grens’. Dit stamt af uit de Moorse tijd waar een grens was tussen 2 werelden, die van de Christelijke & Islamitische. We zijn nu zo’n 20 km landinwaarts en in het Jerez Superior gedeelte (zeg maar gerust de hoofdstad van de Sherry).Het is hier warmer dan in de 2 andere plekken waar Sherry vandaan komt, dit komt o.a. door de warmere Levante wind (hierover meer in deel II) uit de noordelijke vlakte van La Mancha.

❷ Sanlúcar de Barrameda

Meer aan de kust gelegen in het westen maar ook in de Jerez Superior liggen hier de wijngaarden langs de Guadalquiver rivier (dit is tevens het meest noordelijke deel waar de D.O. ophoudt).Hier heerst juist de vochtige Poniënte zeewind vanuit de Atlantische oceaan wat gunstig is voor de Flor vorming (de luchtvochtigheid wordt nog eens versterkt door de omliggende bossen & lagunes van natuurpark Coto Doñana), de Flor groeit hier intenser, sneller & meer (door de hogere luchtvochtigheid). Ook over de Flor leg ik meer uit in deel II. Het kan hier zinderend heet zijn maar soms wel 10° koeler /frisser dan het binnenland, de temperaturen zijn hier wat gematigder. Door de ligging aan de kust zijn Sherry’s hier vaak ziltiger van smaak. 

❸ El Puerto de Santa María

Nu zijn we aan de baai van Cádiz, en ook El Puerto de Santa Maria is onderdeel van het Jerez Superior gedeelte. In de Moorse tijd heette het hier ‘Alcanatif’ = Haven van het zout.

Dit is ook de thuishaven van de Moscatel druif die aangeplant staat landinwaarts, en langs de Rio de Guadalette. Deze doet het hier voornamelijk goed door de droogte die hier heerst. Hier worden zilte vochtige Atlantische zeewinden over de wijngaarden geblazen, hierdoor  zijn Sherry’s hier vaak ziltiger van smaak.

❹ Zona de Produccion

Naast de Jerez Superior ofwel El Triangle zijn er nog 6 steden waar ook druivenproductie is (dit deel heet Zona de Produccion ook wel Marco de Jerez genoemd) en waar ook wijn gemaakt wordt maar om echt D.O. Jerez te mogen zijn moet dit in de zogeheten ‘El Triangle’ gerijpt worden in Solera systeem.

 De 6 andere belangrijke dorpen zijn:

1.      Trebujena

2.      Lebrija

3.      Chipiona

4.      Rota

5.      Chiclana

6.      Puerto Real

Wetgeving D.O. Jerrez-Xères-Sherry:

De D.O. (= beschermde herkomstbenaming) bestaat sinds 1935 (opgericht om verloedering in kwaliteit tegen te gaan). Hiermee de oudste D.O. van Spanje. Dit wordt gehandhaafd en gereguleerd via de organisatie Consejo Regulador Jerez (= regelgevende raad voor Jerez), deze Consejo zorgt voor promotie, educatie, bemiddeling en handhaving maar er zijn hier niet zoveel regels als andere streken/’merken’ in de wereld zoals bv. Champagne. 

Hiervoor werd ook al wel vanuit een organisatie gereguleerd maar dat was puur een eigen onofficiële instantie genaamd Gremio de Vinateros (deze groep ‘wijnboeren & producenten Gilde’ verdween eind 1800 à begin 1900).

De D.O. kent 3 varianten:

→   D.O. Jerez-Xéres-Sherry (Spaans-Frans-Andalusië)

→   Manzanilla-Salúcar de Barrameda (deze is vastgelegd aangezien er ook een dorp is met de naam Manzanilla in Huelva

→   Vinagre de Jerez (deze is ontstaan aangezien de Fransen vinaigrette uit de sherry begonnen te verkopen met naam en toename)

Om als Bodega de garantiezegel te mogen dragen op de flessen moeten ze in het bezit zijn van een certificaat Fundament afgenomen door de Consejo Regulador.

Voor nu is dit wel even genoeg stof om te verwerken. In deel II ga ik verder in op de aanplant, het klimaat, de oooooh zo bijzondere bodem & hoe er in de wijngaard te werk word gegaan.

#Sommelier Guillaume Coret #De geschiedenis van Sherry #Fijn-Proeverij #Sherry proeverijen #leren over Sherry #sherry educator guillaume coret #Jerez de la Frontera #Sanlucar de Barrameda #El Puerto de Santa Maria #Wijnen uit Andalusië #Poniënte #Levante #Cadìz #Sherish #Consejo de Regulador Jerez #El Triangle #Sherry informatie