#Seçim Sandığı

[yurekbali]

13 Şubat 2024 akşamı Tele1 TV’deki programda çok çok güzel ifade etti Prof. Dr. Emre Kongar. “Cumhuriyete ve demokrasiye sahip çıkın. Demokrasiye oy verin! Cumhuriyete oy verin!” Cumhuriyeti ve demokrasiyi savunan herkesin aklında bulunması ve dile getirilmesi gereken cümleler... * * * “Önümüzde yerel seçimler var. Bırakın şimdi CHP şu ilçede bu adayı çıkarmış bu ilçede bu adayı çıkarmış filan. Burada bir ülkenin nüfusunun ve coğrafyasının, toprağının ve insanının savaşı veriliyor. Ve 31 Mart seçimlerinde buna göre oy kullanın. Bırakın Ahmet’i Mehmet’i Zehra’yı Ayşe’yi Fatma’yı, bırakın bunları. Cumhuriyete ve demokrasiye sahip çıkın. Bugünkü işte bu siyanürle altın arama, işte emperyalizmin etkisi, iktidarla ilişkisi ve ortaya çıkan facia, sizin 31 Mart’ta sandığa gittiğinizde vereceğiniz oyun rengini tespit etmelidir. Demokrasiye oy verin! Cumhuriyete oy verin! Gidiyor, ne insanımız kaldı ne coğrafyamız ya. Yani, insan isyan ediyor böyle bir şeye. Bırakın Ahmet’i Mehmet’i Zehra’yı Fatma’yı Ayşe’yi! Kim olursa olsun!” - Prof. Dr. Emre Kongar (Tele1 TV, 18 Dakika Programı, Dr. Merdan Yanardağ, 13 Şubat 2024)

#Cumhuriyet #Demokrasi #Cumhuriyete oy verin #Demokrasiye oy verin #Emre Kongar #Prof. Dr. Emre Kongar #Merdan Yanardağ #Dr. Merdan Yanardağ #Tele1 #Tele1 TV #Oy #Seçim #18 Dakika #Seçim Sandığı #Yerel Seçimler #Seçimler #Ülke #Memleket #İnsan Hakları #insan hakları #Oy Kullanmak #Yürekbalı #TV Programı #Televizyon #31 Mart #31 Mart Seçimleri #Siyaset #Politika #İktidar #iktidar

[celalyesilyurt]

Protesto

Muammer Kotbaş kotbasartcolors.blogspot.com.tr

#karikatür #seçim sandığı

[merzifontarihi]

1946 yilinda sekilen fotografta, Nusratiye Mahallesi mezbahane bahçesindeki Seçim Sandığı Günümüzde 25 Lüleli çeşme nin yan tarafi.

1946 yilinda sekilen fotografta, Nusratiye Mahallesi mezbahane bahçesindeki Seçim Sandığı Günümüzde 25 Lüleli çeşme nin yan tarafi. via IFTTT

View On WordPress

#1946 #bahçesindeki #Çeşme #fotoğrafta #günümüzde #IFTTT #Instagram #lüleli #mahallesİ #merzifon #mezbahane #nın #nusratİye #sandığı #seçim #sekilen #tarafı #Tarihi #Yan #yılında

[1sairbisikletle]

Meursault’la Konuşmalar 32

Bugün nispeten geç kalktım. Oy kullanmaya babam geç kalmayalım hadi hadi moduna girdiği için önden gittim, bit kadar okulda inanılmaz bir sıra, berbat bir havasızlık ve bildiğiniz izdiham vardı. Kendi oyumu 55dk sonra attım eve dönerken babam dedi ki annen sıra bekleyemez geri dön onun yerine sıraya gir. Geri döndüm. Annem ameliyat olduğu için sandığı üst katta olmasın diye dilekçe vermiştik. Arayıp sandığını değiştirdiklerini söylemişlerdi bu yüzden. Ama o sandık listesinde adı yoktu. İki üç kere yukarı aşağı in çık yapmam gerekti sonra çözdük. Ama o arada fenalık geldi bana. Sıcak bir yandan kalabalık bir yandan.

Eve gelene kadar beş oldu saat. Ufak ufak sonuçlara bakmakla vakit öldürdüm bir süre. Yemekten sonra Harun abiyle toplantımız vardı. Çoktandır görüşmediğimiz için muhabbetten kopamadık resmen. Birkaç konuyu netleştirdik, o arada benim Amerika’da ikinci bir yl yapma meselemi konuştuk. Ben galiba biraz soğumuşum bu konudan ama tekrar düşüneceğim.

Toplantıya girerken İstanbul adayları arasındaki fark %4’tü çıktım %10 olmuş. Genel gidişata bakınca iyi oldu, seçmeni cepte görüyorlardı belki ders alırlar dedim diye babama geldiler. Ona noluyorsa. Ha sonuçtan memnun muyum? Asla. Ekrem Bey altından girip üstünden çıktı şehrin afedersiniz. O yüzden zerre kadar istemiyordum kazanmasını. Ama diğer tarafın da sağlam bir derse ihtiyacı vardı. Olan bize oldu tabii.

İlk defa tivitır taymını takip etmiyorum bu seçim. Sıkılıyorum. Çay sofrasından da erken kalktım. Yüzümü bu sefer kısa bir tereddüdün ardından yıkadım, aksiyon alma hızım açısından iyi bir gelişme. Kremlerimi sürdüm, yatıyorum şimdi. Uykum da geliyor gibi hafiften. Galiba ilacı erken değil geç almam gerekiyor ki bu saatlerde uykum gelsin. Bıktım bu ilaç matematiğinden de, günüm günümü tutmuyor.

İki gecedir cam açık uyuyorum. Gecenin o tatlı kokusunun içeri girmesine bayılıyorum mevsim bahar olunca.

Hoca nihayet maillerime geri döndü. Ama ben yarından önce cevap veremeyeceğim, kafamı toplamadım henüz. Belki yarın İsama giderim. Nasip.

Geceye bir şarkı bırakıyor ve gidiyorum. İyi geceler Meursault, tabii öyle bir şey mümkünse.

#meursault'la konuşmalar #günce #Youtube

[venusunruhu]

Ruhumu yedi kez aşağıladım:

İlki, onu yükseklere ulaşmaktan kaçındığını gördüğüm zamandı;

İkincisi onu topalın önünde topallarken gördüğüm zamandı;

Üçüncüsü kolayla zor arasında seçim yapması gerekip de, kolayı seçtiği zamandı;

Dördüncüsü bir yanlış yaptığı ve kendini başkalarının yanlışlarıyla avuttuğu zamandı;

Beşincisi güçsüzlüğe sabrettiği ve sabrını güce yorduğu zamandı;

Altıncısı bir yüzün çirkinliğini hor gördüğü ve onun aslında kendi maskelerinden biri olduğunu anlamadığı zamandı;

Ve yedincisi bir övgü şarkısı söyleyip de, bunun bir erdem olduğunu sandığı zamandı.

#halil cibran

[onderkaracay]

🗣️ Birbirinin Benzeri Tarikat ve Cemaatler Gibi Sürekli Üreyen Siyasi Partilerin Sonu Gelmeden Bize Kurtuluş Yoktur

Bir gün herkes doğruyu bulacak. Madem siyasette kimse koltuğunu bırakmıyor o zaman yeniden yurttaş olmak için herkes seçmen olmaktan istifa etmesi işe yarayacak tek seçenek kaldı.

✓ Anayasa'ya göre aday olmaması gereken aday olabiliyor.

✓ Sürekli kaybeden ve kaybettirenler de aday oluyor.

Bu seçeneksizlik bir dayatmadır.

Sonuçta kaybeden biz oluyoruz.

Çünkü siyasette seçeneksiz bırakılmak bize kaybettirmeye devam ediyor. Bu sebeple sandığı, hukuksuzluğu boykot edenler haklı çıktılar. Hukuksuzluğu meşru hale getirenler haksız çıktılar. O zaman kaybetmemenin tek yolu yurttaş olmak ve duruma el koymak için hukuksuzluğa ve kazandığı halde kaybettirene ve sürekli kaybederek kaybettirene ders vermenin tek yolu bunların hepsini boykot etmek sandığa gitmemek ve duruma el koymaktan geçmektedir.

Ve en önemlisi çok partili siyasi düzene son verme devrimini yaparak birlik beraberlik ve bütünlüğü korumanın kendi kendini yönetmenin tek çaresi olduğu bilincine varmak kurtuluşun kapısını bize aralayacaktır.

Demokrasi kendi paranı kimseye kaptırmadan kendi kendini yönetmektir.

Devlet toplumun sahip olduğu maddi değerlerin kasası olması gerekir.

Hukuk, devleti o toplumun her yurttaşı adına haklarını eşit korumaktır.

Eşit paylaşım yerine şahısların ve şirketlerin zengin edildiği ve karşılıksız para basma yetkisinin tefecilerde olduğu düzende halk, hak, hukuk ve ahlak yoktur. Kula kul, şirketlere müşteri, cemaat ve tarikatlara mürit ve siyasi partiler için seçmen düzeyine düşürülmüş bir toplum yurttaş özelliğini kaybetmiştir.

Siyasi partiler tarikatlar ve cemaatler benzeri birininin içinden çıkmış hiç birinin diğerinden bir farkı olmayan toplumu bölen, ayrıştıran ve ilişkileri şaibeli kötü niyetli yapılardır.

Bu kadar çok siyasi parti olmasına rağmen seçeneğin bu kadar az olması hiç birinin bir işe yaramadığını ve toplumu bölmek birlik, beraberlik ve bütünlüğü yok etmek adına ayrı partiler olarak bir araya ittifak kursalar bile sonucun değişmediğini en son seçim ile gördük.

Üstüne üstlük bu siyasi partilere hazine yardımı yaparak besliyoruz.

Atalarımız besle kargayı oysun gözünü diyerek boşuna uyarmamışlar bizi.

] Önder KARAÇAY [

#önderkaraçay #mobbingbank #önder karaçay #mobbing bank #insan #atatürk #devrim #mahşer tufanı #zulüm #türk fırtınası #kula kulluk #şirketlere müşteri olmak #tarikat ve cemaatlere mürit olmak #siyasi partilere oy vermek için seçmen olmak

[keemlenyekun]

Hogwarts'tan merhabalar

Sevgili defter, sana bu yazıyı yağmurlu bir havada Hogwarts kütüphanesinden yazıyorum diye başlamak isterdim açıkçası. ahahahah.

Ama ne mümkün? Sana bu yazıyı bir avukatlık bürosundan, her şeyden kaçmak için arkada şunu açarak yazıyorum.

Evet rüyam gerçekleşiyor adım adım. Adam kazandı. Kazanması değil ama onca şeye rağmen bu kadar sevilmesi ne yalan söyleyeyim hayal kırıklığı oldu. Öngörüm adamın kazanmasına rağmen sevilerek değil de eleştirerek kazanmasıydı. Ülkemizin engin ve sert bir kamplaşma içinde nihayete erdiği kanaatindeyim. Artık kimseyi kampından ayırmak ve iki tane milli maç için birlikte olması dışında birlikte tutmak hiç olmadığı kadar zor olacak. En büyük örneği ise görülen oy oranları sonrası depremzedelere karşı oluşan tepki.

Biz duygusal bir milletiz tüm doğu toplumu gibi. Aklımızla karar vermeyiz. Ve bu duyguya da vatan sevgisi gibi ideoloji katmaya çabalarız ne yazık ki. İnandığım din ve peygamber milliyetçiliği yasaklamışken bu kadar müslümanım diyen insan milliyetçilik rüzgarına kapıldı gitti. Dünya tarihinde ne kadar savaş varsa ekserisi milliyetçilik sebebiyle çıkmamış gibi! Dünya konjonktürü böyle deyip mevzuyu kapatalım. Her devlet milliyetçi olurken biz de olmayalım mı yani? Onu da olalım elhamdülillah.

Daha önce dediğim gibi kimin kazandığının hiç önemi yoktu benim açımdan. Biz halk olarak kaybettik çünkü. Kim kazanırsa kazansın kaybetmiştik. İfrat ve tefrit arasında düşünmeyen bir toplum kaybetmeye mahkumdur. Kaybettik. Aksini iddia eden var mı ki? Siyaset bilimciler tartışabilir bu konuyu anlayan varsa tabi? Aslında seçimle dayatılan bu sistem bir demokrasi midir? Parti ayırt etmeyelim. Hepsi için geçerli bir soru: Aklıyla oy veren kaç kişi var? Duygularını bu işe alet etmeden. Milliyetçilik bir duygu olmuşken hele de.

Ne diyorduk? Toplum olarak kaybettik. Yargıda birlik derneği -ki mevcut hakim savcılarda oldukça fazla üyesi olan dernek- başkanı bir yargıtay üyesi seçim öncesi tercihini açıkça propaganda yaparak paylaştı. Siyasi görüşü olmalı bir yargıcın ama bunu kabullenemiyorum işte.

Dur. Amaaaann boşver.. Bundan sonra böyle anam babam. Umurumda değil. Ekmeğime bakarım. Siyasallaşan yargıda avukat olmama çok az kaldı. Sus oğlum serco.

Hogwarts da bu sene çok soğuk yaptı biliyor musun?

Yine yeni yeniden diyete başladım. 2009 yılından itibaren diyetteyim ama 134 kiloyum. Nasıl oluyor yahu bu? ahahahaha. Bir de sen beni ağustosta gör. Adli yıla filinta gibi giriyorum.

Samsunspor şampiyon oldu. Kombinemi alıyorum. Her maçta stattayız ailemizin erkekleri olarak. Oğlumu da götürürüm. Stat raconunu öğrensin.

Galatasaray şampiyon olmak üzere. Onu kaçak yayından devam. ahahahah.

Ruhsatımı Bakanlık bir ay beklettikten sonra nihayet onaylamış. Bir iki haftaya avukatım.

Yani hogwarts'ta durumlar iyi.

Millet mi? aahahhaah.

Umurumda mı?

Bu müzikle yazı yazdıktan sonra gidip dilekçe yazacağım. Kanser ilacının parasını devletten almak için. İş mahkemesi bakıyordu diye açtık meğer emekli sandığı saçmalığı devam ediyormuş. Hukuk devleti budur işte: usul içinde boğulmak. İdare mahkemesine bir dilekçe yazayım da görsünler onlar.

Bu müzik bitmeden bir de makale yazmam gerekiyor. İdari yargıda hukuka aykırı delil meselesi diye. Konuya bakar mısın? İdari yargının da çok umurunda ........ diye küfür etmek istiyorum. Ediyorum da.

Neyse.

Sayın defter,

Hogwarts'tan selamlar.

vesselam.

#oğlum sercan #Youtube

[turkudostu61]

Suriyelilere 1 milyon briket ev teslim töreninden görüntüler … Yorumu size bırakıyorum Ülken ve vatanın kalmayınca, ekmeğe muhtaç olup, dedelerinin kanıyla alınmış yurdunda göğsünü gere gere çocukların ve torunların dolaşamayınca anlayacaksın garipi. şu ülkede tek gariban Türk milleti uyanın Söylesem tesiri yok sussam gönül razı değil... Söylenecek çok şey var gel gör ki... Seçim sandığı geldiği zaman konuşuruz... Şimdi konuşamıyoruz ama 2023 Haziran seçimlerini bekliyoruz.. sadece gùlesim var anlamis degilim  halkin sefalet icerisinde cocuk mont alamiyor diye aglarken ùlkenin disindan gelen insanlarla sarki soyleyip eglenmek nedir  ben anlamadim siz anladiysaniz birbirinize anlatin çunkù bana anlatsanizda anlamam ģozùmùn onùnde onlarca aci var

[yurekbali]

Oy'umuzu, özgür yarınlarda ‘mutlu olmak’ adına, inanarak ve umutla verdik kalbimizdekine. ✌️

#Seçim #Oy #Oy Kullanmak #Hakan Ercan #Yürekbalı #Antalya #14 Mayıs 2023 #Sandık Başkanı #Oy Sandığı #Seçimler #İnanmak #Umut Etmek #Oy Vermek #Umut #Cumhurbaşkanlığı Seçimi #Zarf #Parti #Türkiye #Özgür #Özgür Yarınlar #Özgürlük #Gelecek #Seçmen #Seçim Sandığı #Antalya Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi #Milletvekilliği Seçimi

[veganlogicdinamo]

“HAYVANDAN AŞAĞI!”

“ERKEKLİK ONURUN VARSA!”

Ülkedeki iç huzurun ve güvenliğin sağlanmasından sorumlu bir bakanın siyasetin seviyesini böylesine aşağıya çekmesi, görevini yapmadığını gösterir. Her şeyden önce görev bilinci yok demektir.

* * *

Soylu’nun “insandan aşağı hayvan” diyerek TÜRCÜ söylemde bulunması da, Özdağ’ın “erkeklik” üzerinden CİNSİYETÇİ söylemle karşılık vermesi de utanç vericidir. Her ikisi de toplumda en çok ezilen iki kesimi, hayvanları ve kadınları aşağılama yoluyla erkekliği üstün gören ataerkil dildir. Bu nedenle her ikisini de kınıyorum.

Ne hayvan insandan daha aşağıdır ne de kadın erkekten! Aksine bu çirkin ifadelere başvuranlar, kendilerini etik açıdan aşağı çeker.

DERHAL SEÇİM!

Herkes aklını başına toplasın! Ülkede hava çok ağır.

Halk, bir yandan geçim derdi, diğer yandan siyasetteki tükenmişliğin yarattığı gerginlikle boğuşuyor. “Türk tipi başkanlık” denilen ucube sistem, totaliter yönetim tarzıyla halkı zapturapt altına almaya çalışsa da toplumun bünyesi bunu reddediyor.

Yapılması gereken, bir an önce sandığı halkın önüne koymaktır. Türkiye Büyük Millet Meclisi, duvarında yazdığı gibi, “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” ilkesini uygulayacak bir parlamento olmalıdır.

Göç sorununa kapsamlı bir çözüm getirecek olan da halkın iradesini temsil eden TBMM’dir; kuruluşunun 100. yılında “Beştepe’nin noteri” olmaktan çıkarılmalı, milli iradeyi temsili sağlanmalıdır.

[cherryinsalemverse]

Bölüm 1: Sincaplar Konuşamaz Ama Mantarlar Susmaz

Kelime: 3027 Karakter: 22860 Okuma süresi: 16min

Büyülü Orman, Teşamuh

Eğer yol sormak için bir sincap yada konuşan mantarlar arasında seçim yapmanız gerekirse mutlaka sincapları seçmelisiniz. En azından elinden gelse Eliza bunu tercih ederdi. Kaybolmasının ardından saatler geçmiş ve orman yıldız ışığına bile hasret kalmıştı. Hava bir bahar gecesinden beklenmeyecek kadar soğuk, elbisesinden geriye kalanlar uzuvlarını kaplayamayacak kadar azdı.

Patlamalar sonrası ormana kaçarken sarayın tünellerinde kaybolmuştu. Yolunu bulduğunu sandığı anda ise derinlere ve daha derinlere ilerlemişti. Ne kadar zaman geçtiğini tam olarak bilmiyordu. Orman, yaşanan tüm gecenin kaosundan uzaktı. Sessiz ve sakindi. Anlaşılan insanların ölüm çağıran çığlıkları ve yıkımın sesi bu kadar derinlere ulaşamıyordu. Yüzüne çarpan sıcaklık hissini hala derisinin altında hissedebiliyordu. Ormanın temiz havasını ciğerlerine doldursa da burnundaki sülfür ve yanan leşlerin kokusunu unutamıyordu. Aldığı derin nefesler başını döndürse de bu gecenin anıları aklına kazınmıştı. Kulaklarında asılı kalmış çığlıklar ve meşe ağaçlarının şarkıları sırayla uğulduyordu.

Eliza koşmayı çoktan bırakmıştı.

Kollarını kendi etrafına dolamış, bir parça sıcaklığa aç, yönünü bulmaya çalışıyordu. Başaramayacağını düşündü, durdu ve nefesini toparlamaya çalıştı. Ağzından çıkan her bir soluk havada ufak bulut parçaları gibi asılı kalıyor, teni gittikçe daha da rengini kaybediyordu.

İçinin yandığını hissedebiliyordu Eliza, ciğerleri alev almıştı sanki. Derisinin altında binlerce ateş karıncası geziniyordu ama vücudu gittikçe ısısını kaybediyor ve güçsüz düşüyordu. Büyük meşelerden birisinin dibine çömeldi ve bacaklarını kendine çekerek oturdu. Düşmanı olmayan birisinin onu bulmasını umut ediyordu.

Yaptığı saçmaydı, durmaması gerekiyordu. Koş. Kaçmalıydı, peşinde olan şey her ne ise ondan kaçmalıydı. Koş. Her bir hücresi çığlık çığlığa bağırıyordu. Koş, koş, koş. Yaptığı saçmaydı, bunu Eliza’da biliyordu ama hiç enerjisi kalmamıştı ve geceyi atlatabileceğinden bile şüpheliydi.

Titrek bir nefes aldı. Tüm hayatı boyunca kendini hazırladığı gelecek, sadece bir gecede ellerinin arasından kayıp gitmişti. Omuzları sarsıldı. Babasının ona bıraktığı vasiyetini yerine getirememişti. Hepsini kaybetmişti, her şeyini. Yanaklarından akan şişman yaşlar tenini kaşındırıyordu. Boğazına gelen bir hıçkırığı yutmaya çalışırken dudaklarını ısırdı ve sessiz olmaya çalıştı. Ağlamak onu kurtarmayacaktı. Durmalıydı. Durmalı ve güçlü olmalıydı.

Avuçlarıyla yarım yamalak yanaklarını silerken ufak bir ses duyduğunu sandı, belli belirsiz bir ‘pısst’ sesi. Bu ses öylesine kısık bir sesti ki duyduğuna emin olamıyor, kendisine bunu kanıtlayamıyordu. Nefesini tutup odaklanmaya çalıştı, kesinlikle bir şey duyuyordu!

"Cani!" dedi tiz bir erkek sesi. O kadar kısık bir sesle bağırmıştı ki nereden geldiği asla belli olmuyordu.

"Sen kimsin?" Eliza karanlığa doğru sordu. Karanlıkta zor gören gözleri etrafına bakınıyor,-birisini- sesin sahibini arıyordu.

"Siz insanlar ne kadar da gaddarsınız. Kuzenimi öldürüyorsun üstüne de ağlıyor musun? Hah! Küstah şey!" bu sefer bir kadın sesi sertçe çıkıştı. Kuzenini öldürdüğünü iddia eden bir kadın sesi.

"Asıl sen kimsin be kadın? Kendini tanıtmadan bir başkasının kimliğini sormak ha, kaba insanlar." erkek sesi huysuzca homurdandı. Eliza kaşlarını çattı. Ses karşısındaki ağaçtan geliyordu (oradan gelmesi gerekiyordu!) ama ağacın ne çevresinde ne de üstünde kimse yoktu. En azından Eliza’nın görebildiği kimse.

"Bakınmaya devam et, belki birkaç yüzyıla bizi görebilirsin." diye alay etti erkek sesi. "Bu kadar çok gözünüz olup da nasıl bu kadar kör olabiliyorsunuz sahi? Artık hayret bile edemez oldum, bu düpedüz aptallık."

"Siz hayalet misiniz?" diye sordu Eliza aldırış etmeden. "Neden sizi göremiyorum?"

"Belki biraz eğilmeye çalışsan canım, herkes sizin gibi gür olacak değil ya!" kadının sesi bu sefer nazik ve yumuşaktı ama sözleri keskinliğinden hiçbir şey kaybetmemişti.

Eliza gözlerini kıstı ve eğildi. Ellerindeki ve içindeki sıcaklık hızla kayboluyor ve soğuk boş bulduğu gibi içine içine işliyordu. Kollarının üstünde ağacın dibine çöktü. Bir çift mantar ve kovukta saklanan bir sincaptan başka hiçbir şey göremiyordu.

"Sincaplar ne zamandan beri konuşur oldu?" sesinde hayret ve alay vardı.

"İnsanlar ne zaman bu kadar aptal oldu? Hayır, cidden, hayvanlar konuşur mu hiç yahu?!" Eliza’nın gözleri şaşkınlıkla açıldı. Ses mantarlardan geliyordu. Lanet olası mantarlardan! Ağızları bile yoktu, yada ses telleri, tabii ki de sincapların konuşacağına inanmak daha mantıklıydı. Değil mi?

"Özür dilerim," dedi ağzına gelen birçok hoş olmayan kelimeyi yutarak, "size kabalık yapmak istemedim."

"Kuzenimin üstüne oturmadan önce söyleseydin belki birazcık inandırıcılığın olurdu kızım." arkasına göz attığında cidden üzerine oturulmuş -onun az önce oturduğu- mantarı gördü.

"Özür dilerim, cidden kuzeninizin orada olduğunu bilmiyordum." Eliza bu kadar üşümüyor olsa yanakları kızarırdı belki de.

‘’Polly’nin kuzeni.’’ diye homurdandı huzursuz mantar.

"Bana yardım edebilir misiniz?" kuruyan dudaklarını diliyle ıslatırken hızla sordu. Annesinin nerede olduğunu öğrenebilirdi belki de, siyah şövalyelerin, beyazların, kırmızıların hatta belki Salem'in.

"Utanmaz kız!" Diye azarladı erkek. (Eliza’nın tahminine göre solda bulunan mantar.) "Daha şimdi kendin işlediğin suçu itiraf ettin ve özürlerini sundun, yine de yardımımızı mı istiyorsun?!"

Hoş, bir çift mantara güvenebileceğinden kendisi de emin değildi. Sonuçta hayatında ilk kez mantarlarla konuşuyordu. Açıkçası bunu nasıl başardığını kendisi de bilmiyordu. Görünürde ağızları, gözleri yada sesin çıkıyor olabileceği herhangi bir delikleri yoktu. Bir çift normal görünümlü meşe mantarlarıydılar, gözle görülemeyecek kadar ufak hareket eden bir çift.

"Sadece bu sefer için bana yardım edemez misiniz?" dedi elinden gelen en kibar sesiyle. Boğazı o kadar kurumuştu ki nefes alması güç hale gelmişti.

"Dem, kıza yardım etmezsek ölüverecek burada." dedi kibar mantar Polly.

"Eh, ölüversin ne olacak." Dem'in huysuz ve aksi sesi, Eliza’ya, ona biraz yardım edecek olmanın Dem'in elinden ne alacağını merak ettirdi. (Tam olarak mantarların elleri yoktu oysa.)

"Ormanda kayboldum." dizlerinin üstünde yükselirken duraksadı. "En azından bana bir yol gösteremez misiniz?"

"Ormanda insanlar var," dedi Polly. "Bir tanesi buraya çok da uzak sayılmaz. On kök mesafesinde." On kök?  Bir çeşit bitki ölçüm birimi olsa gerek.

"Peşimde beni arayan insanlar var, onlardan birisi olmadığını nasıl anlayacağım?" dedi sesini dolduran korku ve şüpheyi bastırmaya çalışarak.

"Kızım ormanın ne kadar kalabalık olduğundan haberin yok mu senin? Nereden bilelim biz!" diye çıkıştı Dem. "Orman bu gece insan kaynıyor. Doğudan batıya kadar sizinle doluştu buralar."

"Ah evet, evet. Özellikle şu ağır kıyafetlerden giyenler. Birkaç saat önce meşaleleriyle ormana doluşmaya başladılar. Ne kadar kaba! Ormana ateş sokulur mu hiç öyle." Polly alıngan bir dadı gibi ağzının içinde gevelemeye başladı. Kaba insanlar üzerlerine basıyor, onları kopartıyor ve bunlar yetmezmiş gibi yok edici bir gücü evlerine sokuyorlardı. Ateşi!

Eliza ikileme düştü, bahsettikleri ağır kıyafetler zırh olmalıydı. Bu şövalyelerden bahsettikleri anlamına da gelebilirdi, düşmandan da.

"Bir arkadaşım var," diye sesli düşündü Eliza. "Onlarla birlikte olduğunu sanmıyorum. Zırhı yok, siyah saçları var ve yürüyen bir cesede benziyor." Salem için elinden gelen en iyi tarifi yapmıştı.

Mantarlar düşünüyormuş gibi bir süre sessiz kaldılar, belki de uyumuşlardı. Konuşmanın tam ortasında. Neden olmasındı ki? Yüzleri olmadığı için sessizliklerinden pek bir şey anlaşılmıyordu.

"Tamam," dedi Polly uzun süren bir dakikanın ardından. "Kabul. Sana yardım ederiz."

"Ama bizi de seninle götür." Dem ekledi. "Ateşten pek haz etmem." Eliza sarsak bir biçimde kafa salladı.

"Arkadaşların bu yönde." ikisi de fark edilmesi neredeyse imkansız bir hareketle sola doğru eğildiler. Eliza belki de uzun süredir onlara dikkatle bakıyor olmasa bunu fark edemezdi.

"Teşekkür ederim, çok teşekkür ederim." ardı ardına sayıklarken hızla ayağa kalktı. "Peki sizi nasıl yanıma almalıyım?" dedi ellerini Dem ve Polly’e uzatırken. Onları topraktan sökmek, kafalarını sökmek gibi bir izlenim yaratmıştı kafasının içinde.

"Korkak olma be! Topraktan sökeceksin sadece. Aman diyeyim, boynuma dikkat et. Sakın ha kopartma!" Eliza mantarları büyük bir dikkatle sıkıca kavradı ve onlar söylenedursun ikisini de bir çırpıda topraktan çıkarttı.

Çıplak ayaklarıyla sola doğru koşmaya başladı. Heyecandan acıyan ayaklarını farketmiyordu. Akan zamanı farketmeksizin koştu, güçsüz düşen bedeninin sınırlarını zorlayarak, ölümünden her adımında kaçtığını hissederek koştu.

Nefes nefese kalmıştı ve korkmuştu da. Mantarların dediği yolu takip etmişti ama etrafta kimse yoktu. Ormanın o kadar derinlerine ilerlemişti ki etrafta ne en ufak bir ışık parçası ne de en ufak bir ses vardı. Kemiklerini donduran soğuk hava olmasa canlı canlı gömüldüğüne inanabilirdi. Ama hayır, asıl orman sessizliğe gömülmüştü.

Yanlış yola saptığında ona bağıran sesler yok olmuştu. Rüzgar sakinleşmiş ve çekirgeler tamamen susmuştu. Kendi nefes sesinden başka bir şey duyamıyordu. Etrafında hiçbir şey yoktu ama yine de her bir hücresi bağırıyordu. Koş! Koş! Güvende değilsin! Koş! Hemen arkanda!

Eliza durup etrafını dinlemeye başladı. Yalnızdı. Yalnız olmalıydı!

Tam arkasından yüksek bir dal kırılma sesi dikkatini dağıttı ve kendi ayağına takılıp yüzükoyun yere düştü. Tüm bedeni titriyordu, gözleri acıdan dolmuştu. Ağır ve yavaş adımların kuru yaprakları ezdiğini duydu. Ses bu sefer çok daha yakından geliyordu. Eliza arkasını döndü ve ellerinde bulunan tek şeyi -konuşan mantarları- havaya kaldırdı.

Yaş dolu gözleri karanlıkta çok net göremiyordu. Taş kesmiş bacaklarını güç bela oynatıp kendisini sesten uzağa itmeye çalıştı. Geri geri süründü. Önünde birisini göremiyordu ama sesin geldiği yönü biliyordu. Karşısında birisi vardı.

"Eliza?"

Ses bir kamp ateşi kadar sıcak ve yumuşaktı. Ve de oldukça tanıdık. Endişelenmiş gibiydi. Eliza mantarları fırlatmak için hazır tuttuğu ellerini yavaşça indirdi.

"Aslan?"

Sesi -sonbaharda ağaçta kalan o son- kuru yaprak gibi tir tir titriyordu.

Aslan iki büyük adımla Eliza'ya ulaştı ve yanında diz çöktü. Eliza’nın suratını iki elinin arasına aldığında ambar rengi gözleri hızla iyi olup olmadığını inceliyordu. Tek eli Eliza’nın tüm suratını kaplayacak kadar büyüktü.

Eliza’nın vücudundaki tüm adrenalin bir anda çekildi ve gözlerini kapattı. Sakin bir nefes aldığında vücudu hiç olmadığı kadar ağır hissediyordu. Aslan’ın sıcak ellerinin yanaklarını ısıtması mı yoksa kırmızı şövalyelerinin kaptanının, yeni dükün, onu bulması mı daha sıcak bir histi bilmiyordu.

‘’Sorun yok.’’ diye onu yatıştırmaya çalıştı Aslan suratında rahatlayan bir ifadeyle. Koca parmaklarıyla yarım yamalak Eliza’nın göz yaşlarını silmeye çalıştı. Eliza o ana kadar ağladığının farkına varmamıştı. Aslan’ın sıcaklığına sokulup sakinleşmek için biraz beklemek istedi. Üç derin nefes aldı. Kendisine bu kadar süre tanımıştı.

‘’Ben iyiyim.’’ dedi Aslan’ın -hala yanaklarında duran- ellerini tutarak. ‘’Annem. Annemi gördün mü?’’

‘’Kraliçe Neva siyah askerlerle ayrıldı.’’ Aslan onu kucaklamadan önce pelerinini Eliza’nın omuzlarına doladı. ‘’Saldırganlar gelmeden önce seni buradan çıkartalım.’’

Eliza sesini çıkarmadan kollarını Aslan’ın boynuna doladı. Hayatta kalmıştı. Bütün bu olanlar kötü bir rüya gibi gelse de bir gerçekti ve Eliza hayatta kalmıştı. Bunu başarmıştı. Çok yorulmuştu ama bunu başarmıştı.

Eliza üşüyen burnunu Aslan’ın ter, is ve kan kokan boynuna dayadı. Aslan’ın sıcak nabzının parmak uçlarında bıraktığı hisse sıkıca tutundu bir süre.

‘’Sol,’’ Eliza hareket ettiklerini fark ettiğinde mırıldandı. ‘’Salem beni arıyor, önce onu bulmalıyız. Soldan git.’’

Aslan bir şey demek ister gibi bir an ağzını açtı. Gözleri Eliza’ya itiraz ederek bakıyordu.

‘’Lütfen.’’ Eliza bakışlarına aynı yumuşaklıkla karşılık verdi. Aralarında karşılaştıkları ilk andan itibaren sessiz bir ateşkes ilan edilmişti. Aslan çenesini sıktı ve hiçbir şey demeden sola döndü. Büyük adımlarla, yavaşça yürüyordu. Ses çıkartmamaya ve Eliza’yı rahat hissettirmeye özen gösteriyordu.

Sessizlik devam ettikçe Eliza’nın gözleri dalıyor, suratı acı bir ifadeyle çarpılıyordu. Kendisini korkularından ve gördüklerinden oluşan bir girdabın içerisinde kaybediyordu. Her şey gözlerinin önünde başa sarıyor ve başa sarıyordu. Eliza hiçbir defasında bir şey yapamıyordu. Korkuyordu, yaralanıyordu, kaçıyordu, ağlıyordu ama hiçbir şey yapmıyordu. Babası olsa ne yapardı bilmiyordu ama kendisinin yaptığını yapmayacağından emindi.

Eliza farkında olmadan mantarları tuttuğu elini göğüsüne götürdü. Parmakları Aslan’a değdiği için kırmızıya bulanmıştı ama bu kanın tek sorumlusu ona göre kendisiydi.

‘’Neden mantarları tutuyorsun?’’ Aslan, Eliza’nın düşüncelerini okuyabiliyor, hislerini anlıyormuş gibi onu kendi kafasının içinden çıkartmaya çalışıyordu. Eliza içi boş bakışlarla mantarlara baktı. Baktı. Baktı.

‘’Bana yolu tarif ediyorlar. Ediyorlardı yani. Bir süre önce, kaybolduğumda.’’

‘’Mantarlar?’’ Aslan kaşlarını kaldırarak sorguladı. ‘’Mantarlar sana yolu söylediler.’’ yürümeyi bırakıp dikkatle Eliza’nın suratını inceledi.

‘’Hayır tabii ki de.’’ Eliza huysuzca çenesini kaldırdı. ‘’Hem ikisi de oldukça dırdırcıydı. Emin ol onları yemek istemem. Gerçi yanlışlıkla kuzenlerini öldürdüm sanırım.’’

‘’Peki o zaman neden onları hala yanında taşıyorsun? Yemeyeceksen yani?’’ Aslan tekrar yürümeye başladı. Eliza ellerinde yırtık bir çuval unmuşçasına gittikçe hafifliyordu. Aslan kalbinin her atışında sancımasını göz ardı etti. Etmeye çalıştı.

‘’Öyle anlaştık.’’ Eliza omzunu silkti, ‘’gerçi onları kopartmamamı söylediler ama eh işte. Hızlı hareket etmem gerekiyordu.’’

‘’Peki hangi yoldan gitmeliyiz, bunu hala söylüyorlar mı?’’ Eliza mantarlara baktı. Onları kopardığından beri ağızlarından -ağızları yoktu- tek bir kelime bile çıkmamıştı. Aslan’ın büyük adımlarıyla epey bir yol ilerlemişlerdi ama ortada Salem’den hala bir iz yoktu. Asla büyümeyen, kendini beğenmiş, şımarık, ukala büyücüyü ile karşılaşmak Aslan için hiç bir zaman keyifli denebilecek bir deneyim olmamıştı ama Eliza bu haldeyken, prensesi bu haldeyken, içinden bildiği bütün Kuzey Tanrılarına yalvarıyordu. Lütfen, lütfen yardım edin.

‘’Yeni bir şey yok, aynı yoldan devam.’’ Eliza iç geçirdi ve kafasını Aslan’ın omzuna yasladı. Beyni kafasının içinde şişiyor ve ağrı yapıyor gibi hissediyordu. Uzun süredir sessiz olan mantarla da oldukça sinirlenmişti, kendilerini ne sanıyorlardı! Onu deli gibi gösteriyorlardı, belki de delirmişti.

İkili çok geçmeden Salem’i buldu. (Aslan neredeyse Salem’i gördüğü için mutlu bile olabilirdi.) Salem tek parçaydı ve durumu iyiydi. Hatta onları gördüğü gibi sinirle bağırmaya başlayacak kadar iyi.

‘’Sana ne oldu böyle?!’’ Salem’in sesi bir kılıç kadar keskindi. Çökük yanakları is kaplıydı ve sağ kaşında hala kanayan bir yarası vardı. Siyah saçları içinde bir sincap yuva yapmışçasına karımıştı ve teni normalde olduğundan çok daha soluk gözüküyordu.

Eliza içine derin bir nefes çekti.

Salem biraz yıpranmış ve agresif olabilirdi ama tek parçaydı. Hayattaydı. Sıcak bir rahatlama hissi Eliza’yı bir battaniye gibi kaplamaya başladı. Sıcaklık kalbinden parmaklarına kadar yayılıyor ve tüm vücudunu uyuşturan bir karıncalanma hissi başlatıyordu.

‘’Onu koruma görevi sendeydi.’’ Aslan homurdandı.

‘’Onu korudum da zaten.’’ Salem yorgunca çıkıştı. ‘’Tünellerde cehennem yaratıkları peşimize düştüler. Ben onları geri tutarken Eliza’nın ormana kaçması gerekiyordu.’’ tek eliyle Aslan’ın kollarında yatan prensesi gösterdi. ‘’Onun burada olması gerekiyordu, senin kollarının arasında değil.’’

‘’Görevini düzgünce yapsaydın şu an kendi ayakları üzerinde durabiliyor olurdu belki de.’’ Aslan gözlerini kısarak karşılık verdi.

Salem duraksadı ve Eliza’ya baktı. Cidden baktı. Gözlerinin altı kararmış, saçları Ayna Dağları’nın rüzgarlarına yakalanmış gibi dağılmıştı. Teni damarlarını gösterecek kadar rengini kaybetmişti ve baştan aşağı kan ve is lekeleriyle kaplıydı. Yanaklarında uzun ince çizgiler ağladığını işaret ediyordu. Çıplak ayaklarının altındaki yaralar tüm ormanı koşmuşluğun izlerini taşıyordu.

Salem’in içinde yükselen tüm duygular birden sönüverdi. Eliza sadece birkaç saatliğine kaybolmaktan çok haftalardır süren bir yıpranmışlığın izini taşıyordu üstünde. Birkaç saatte, sadece birkaç saatte nasıl bu hale gelebilmişti? Salem sessizce kendi üstündeki siyah pelerini prensesin yarı çıplak bedeninin üstüne örttü.

Aslan’ın memnuniyetle başını salladı. Eliza’nın bedeni kollarının arasında gittikçe hafifliyor, ısısını kaybediyordu. Salem ve Aslan’ın hızlı adımları açıklık boyunca durmadan ilerlemeye devam etti.

‘’Peşimizdeler,’’ güneşte kurumuş bir yaprak kadar kuru bir sesle konuştu Eliza.

Aslan ve Salem birbirlerine baktılar. Sessiz bir anlaşma. İkisi de prensesin bunu nasıl bildiğini sorgulamadı, sadece onaylar bir biçimde kafalarını salladılar.

‘’Sağdan ilerlersek Aftap yoluna birkaç saat içinde ulaşabiliriz. Binek bulduktan sonra ise Tan’a doğru yol almalıyız.’’ Salem dilinin ucuyla dudaklarını ıslattı.

‘’Kesinlikle olmaz.’’ Aslan kaşlarını çattı. ‘’Tan’a gideceğimizi de nereden çıkarttın?’’

‘’Başkent saldırı altında, başka nereye gidebiliriz ki? Sınırda durumun ne olduğu meçhul, böyle bir durumda Eko’ya güvencek değiliz.’’

‘’Tan’a güveneceğiz ama, öyle mi?’’ Aslan karşı çıktı. Ona göre krallığın en iyi günlerinde bile imparatorluk güvenilmezdi. ‘’Sol taraftan gideceğiz.’’

‘’Sınırda hiçbir şey yok. Kendimizi köşeye sıkıştırmış oluruz.’’

‘’Saray çok büyük bir darbe aldı, Tan’a güvenebileceğimiz bir konumda değiliz.’’ Aslan açıkladı. ‘’Kırmızı Şövalyeler’in yanı şu an krallıktaki en güvenli yer.’’

‘’Yol çok uzun.’’ Salem hala ikna olmamıştı. ‘’Eliza uzun yolu kaldıramayabilir.’’

‘’Tan’a gitmek daha kısa mı sürer zannediyorsun?’’

‘’Belki daha kısa sürmez ama yol çok daha güvenli. Sınıra kadar at sırtında mı gideceğiz? Yollar çok dengesiz. Eğer uçmanın bir yolunu bilmiyorsan Tan’a gitmekten çok daha uzun sürer.’’

‘’Sınır yolunda dinlenebileceğimiz bir yer biliyorum.’’ Aslan kestirip attı.

‘’Sağdan gideceğiz.’’ Salem ayağını inatla yere bastı.

‘’Soldan gideceğiz.’’

‘’Sağdan gideceğiz.’’

‘’Soldan gideceğiz.’’ Aslan, Salem’in üzerine doğru eğildi. Salem ise göz temasından kaçınmadan burnunu havaya dikmişti.

‘’Sağ.’’

‘’Sol.’’

‘’Kesin kavga etmeyi. Bu gece ormandan çıkabileceğimizi sanmıyorum. Ormanı tamamen kuşatmış olmalılar.’’ Eliza’nın huysuz sesi aralarına girdi. Salem burnundan derin bir nefes vererek geri adım attı.

‘’Prenses haklı, bu geceyi geçirebileceğimiz bir yer bulmalıyız.’’

‘’Solda geceyi geçirebileceğimiz bir mağara var.’’ Eliza hala mantarları tutan elini havada hafifçe salladı. Her bir kelimesinin ardından soluksuz kalıyor, konuşmak dahi onu fazlasıyla yoruyordu.

Aslan yorum yapmadan sola yöneldi.

Elli adım mesafede, ağaçların ve yosunların arkasında gizlenmiş bir mağara buldular. Aslan Eliza’nın burayı nasıl bildiğini sorgulamadı ve Salem’in karşı çıkışlarını duymazdan gelerek mağaraya girdi.

İçerisi soğuk ve karanlıktı. Kafalarının üzerinde bulunan dikitlerin sayısı mağaranın derinliklerine ilerledikçe artıyor, boyutları gittikçe büyüyordu. Yerler nemliydi ve havada tuhaf bir rutubet kokusu vardı. Salem söylenerek Aslan’ın önüne geçti ve hızla içerisini kontrol etti. Herhangi bir hayvan kalıntısı bulamamıştı.

‘’Burada saklanabiliriz.’’ dedi çömeldiği yerden. Arkasına dönüp Aslan’a bakma gereği duymamıştı, genç generalin ona bir tepki vereceğini zannetmiyordu. Gözlerini Eliza’nın üzerinden bir saniye için ayıracağından dahi şüpheliydi. Gösterişçi.

‘’Yerler çok nemli. Ateş yakmamız lazım.’’ dedi yere değdirdiği parmaklarını birbirine sürterken. Mağaranın her bir taşından her bir toz zerresine kadar büyü taşıyordu. Normal gözler için boş, ürkütücü ve konaklaması pek hoş olmayacak bir mağara olabilirdi ama Salem bir kalp atışı gibi ayağının altında dalgalanan gücü hissedebilecek seviyede bir büyücüydü. Sonuçta sarayın ilk -ve büyük ihtimalle son- büyü bakanıydı. O Salem’di. Salem. Savaş görmüş Eko askerlerin rüyalarını kabusa çeviren ve cehennem yaratıklarına ilk darbeyi vurabilen o adam.

‘’Kesinlikle olmaz, çok dikkat çeker.’’ Aslan kafasını iki yana salladı.

‘’Daha iyi bir fikrin var mı? Eliza’ya bir bak. Ateşe ihtiyacımız var.’’ Salem diretti ve mağaranın ağzına doğru uzun adımlarla ilerledi. ‘’Küçük bir ateş. Sadece birkaç saat yaksak yeterli olacaktır.’’

‘’Duman-’’

‘’Dumanımızı göremezler. Derinlere doğru bir hava akışı var. Dışarıya duman çıkmayacaktır.’’ Salem duraksadı ve Aslan’a döndü.

Aslan uzun uzun karşısındaki adama baktı. Önce ince dudaklarına, sonra uzun burnuna ve en son keskin bakan siyah gözlerine. Salem Aslan’ın suratında ne aradığını bilmiyordu ama Aslan aradığını bulmuş olacak ki yenilgiyle kafasını iki kez salladı.

‘’Ben biraz odun toplayacağım, çok uzaklaşmam. Burada kalın ve yardım gerekirse beni çağırın.’’ Salem sessiz adımlarla mağarayı terk etti.

Aslan içeriye boş gözlerle baktı ve kucağında Eliza’yla bir duvarın dibine oturdu. Prensesin bedeni Aslan’ın kollarının arasında bir ceset kadar hareketsizdi. Küçük soluklar halinde aldığı nefesi ağzından buhara dönüşüp dökülüyordu. Altın-kahve saçları kana bulanmış ve yanaklarına yapışmıştı.

Aslan elleriyle Eliza’nın kollarını ovuşturup onu ısıtmaya çalışırken Salem geldi ve topladığı çalı çırpıyla ufak bir ateş yaktı. Dediği gibi duman yükseliyor, mağaranın tavanını yalıyor ve derinlere doğru akıyordu.

‘’İlk nöbet bende.’’ dedi Aslan kafasını Eliza’nın kafasının üstüne yaslarken. Prenses burnunu Aslan’ın boynuna gömmüş, şövalyenin kolları arasında uyuya kalmıştı. ‘’Dinlenmeye çalış. Yarın uzun bir yolumuz olacak.’’

Salem o gün ilk kez Aslan’a itiraz etmedi ve Eliza’nın üstünden geri aldığı pelerinini yere serip üzerinde rüyasız bir uykuya daldı.

Aslan derin bir iç çekerken kafasını arkasındaki duvara vurmamak için kendisini zor tuttu. Başkaldırı, darbe, sınır antlaşması derken şimdi -sanki hiçbir başka sorunları yokmuş gibi- ortaya cehennem yaratıkları çıkmıştı.

Kaldıramayacağı bir yükün altında ezilecek gibi hissediyordu. Bugün onun için hayatının en uzun günü olmuştu. Bitmek bilmeyen bir gün. Şafağın etekleri sabahınkiyle iç içe geçti ve güneş ardından yeni bir günü değil, bir önceki günün uzantısını getirdi. Gün bitmemiş, onun için daha da uzamıştı.

Gece boyunca Eliza’nın vücudu ısısını kazanmış ve Salem uykusunda acı çeker gibi homurdanmıştı. Sabahın ilk ışıkları mağaranın soğuk duvarlarına vurmaya başladığında Aslan derin bir nefes aldı ve kafasının arkasını sertçe arkasındaki duvara vurdu.

#smooth start #writting #writeblr community #writeblr #İrke'nin Sonu #writerscorner #Turkish story #Hikaye denemesi

[morkedisblog]

10 yıl sonra Türkiyede Türk bulamayacaksınız neyse artık eskisi gibi her konuya dereotu olup her hıyarım var deyip bağırana tuzluğu alıp koşamayacağım çünkü 169 tl'lik paketim 245 tl'ye çıktı ben de daha ucuzuyla 210 tl'lik ile değiştireceğim 35 tl az değil bir damacana su parası ki o su bana 3 gün yetiyor gb azalacak 25'lik paket nerde 10'luk paket nerde?o bakımdan hergün yazamam derin bilgilerimde mahrum kalacaksınız 😉Haftada 1 gün merhaba derim artık zaten Türkiyede yangın-deprem vs olmuş beni üzüntüm değil en fazla ölürüm kurtulurum yerin dibine geçseler dangalaklar gine seçim sandığı görünce oyları aynı yere verecekler öyle beyinsizleri savunup tutuklanmaya değmez yok kız voleybol takımı milletler şampiyonu olmuş yok futbolcular şampuanla yıkanmış yok Türk sanatçılar şampanyayla kutsanmış beni bağlamaz şaşkın damat iha siha yapsın saray hergün trilyonlar harcasın araplar ülkeyi kerhane afganlar afyonhane pakiler batakhane rus-ukraynalı sıçmahane olarak kullansınlar bize yeter Allah başlarından bu yönetimi eksik etmesin açlığa razılar yeter ki "yanıyor mu ucube sarayın lambası"Türküsünü söylesinler(günlük elektrik masrafı 18 milyondu son zamlarla 25 olmuştur😆) bana vız gelir tırıs gider 2 kişiyim bir şekilde geçinir giderim aç da açıkta da kalmam kıçındaki donu kırk yamalı sütyeni 20 kırmalı moron kaltaklar memnunlarsa olumsuz birşey olursa da dışarıya çıkmam besleyip sıçtırıp doğurttukları osospu suriyelileri siper yapsınlar😤😠😈Neee şimdiye kadar yazdım kıçlarını kaldırmadılar da şimdi son yazımdan mı gocunacaklar yazdırmasınlar akıllı insan gibi insan olsunlar vallaha lâf demem😴arap Körfezi dilencilik turu artık klasikleşti de o da sarayın ve bu israfın giderine yetmez yalansa yalan deyin😕

#türkiye #world #politics #banane #sanane

[yenikibris]

Tepkimizi koyalım, sandığı boykot edelim, gayrı meşruiyetleri daha da su yüzüne çıksın

YKP Parti Meclisi üyesi Rasıh Keskiner 25 Haziran ara seçimi için “Unutmayalım, sandık otoriter baskıcı rejimlere meşruiyet kazandırmak için sık sık tekrarlanan bir araçtır” diyerek, halkı boykota katılmaya çağırdı. Açıklama şöyle: Adına “seçim” denen ülkemizin kuzeyinde yaratılan bataktaki gerçeklerin gizlenmesi için tekrarlanan bir oyun yine sahnededir. Türkiye’deki yönetimlerin yıllardır her…

View On WordPress

[almanyalilar]

[ertanhaber]

Emekli maaşlarına ek zam, Erdoğan'dan yeşil ışık!

Emekli maaşlarına ek zam Son dakika gelişmelerine göre, Temmuz ayında emekli maaşlarına yapılacak ara zammın detayları hala netleşmemiş durumda. Ancak Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, seçim sonrasında emekliler için güzel bir müjde vereceklerini açıkladı. Bu açıklama, SSK, BAĞKUR ve Emekli Sandığı emeklileri arasında heyecan yarattı ve gözler Temmuz ayı zammına çevrildi. Emekli maaşlarına ek zam ne zaman, açıklandı mı gibi sorular haberimizde.

Cumhuriyet tarihinin en büyük atamaları

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, son atama kararnamelerinin Cumhuriyet tarihinin en büyük atamaları olduğunu belirtti. Atamaların öğretmenlerden sağlıkçılara, emeklilerden memurlara, işçilerden iş dünyasına kadar her kesimi kapsadığını vurguladı. Erdoğan ayrıca, emeklilikte yaşı bekleyen 2 milyon 250 bin vatandaşın talebini karşıladıklarını ve en düşük emekli maaşını 7 bin 500 liraya yükselterek, ramazan bayramında zamlı ikramiyelerini hesaplarına yatırarak emeklilere çifte bayram yaşattıklarını söyledi. Bunun yanı sıra, 7 bin 500 liranın üzerinde emekli maaşı alan vatandaşların da durumlarını iyileştirecek bir hazırlık yapıldığını ve seçimlerden sonra yeni Meclis'in yasama faaliyetlerine başlamasıyla bu konuda güzel bir haberi milletle paylaşacaklarını ifade etti. Ayrıca, sözleşmeli kamu görevlilerinin kadroya geçişini sağladıklarını ve farklı kamu kurumlarında çalışan yaklaşık 500 bin vatandaşın sorununu çözdüklerini belirtti..

Emekli refah payından faydalanacak

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Vedat Bilgin de 6 milyon emekliyi yakından ilgilendiren bir düzenleme yapacaklarını söyledi. Temmuz ayında yapılacak düzenlemelerle emeklilere refah payı verileceğini belirten Bakan Bilgin, refah payını 7 bin 500 liranın üzerinde maaş alan emeklilerin de alabileceği şekilde düzenleyeceklerini açıkladı. Toplamda 15 milyon emekli olduğunu belirten Bakan Bilgin, yaklaşık 9 milyon emeklinin bu refah payından faydalanacağını sözlerine ekledi.

Temmuz ayında maaşlara zam

Enflasyon, son aylarda düşüş eğiliminde ve 'e kadar geriledi. Bu trendin devam edeceğini düşünüyoruz. Yaptığımız yüksek oranlı maaş artışları sayesinde, çalışanlarımızın ve emeklilerimizin alım gücünü artırdık. Temmuz ayında ise yeni artışlarla çalışanlarımızı ve emeklilerimizi daha da rahatlatacağız. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, bir konuşmasında, muhalefet lideri Kemal Kılıçdaroğlu'nun yalan söylediğini belirterek, onunla uğraşmasının doğal olduğunu söyledi. Erdoğan, Davos'ta IMF ile yaptıkları bir görüşmede IMF başkanının kendisine "siyasi kararlara müdahil oluyorsunuz" şeklinde bir eleştiride bulunduğunu aktardı. Erdoğan'ın bu eleştiriye verdiği yanıt ise şöyle oldu: "Bak başkan! Siz alacağınızı tahsil ediyor musunuz? Sen alacağını alacaksın ama Türkiye'yi ben yönetirim, sen karışamazsın." Erdoğan, Türkiye'nin 2013 yılına kadar IMF'ye olan borcunu ödediğini ve ilişkilerini kestiklerini de hatırlattı. -Şimdi bunlar akıl veriyor IMF'den borç alın diye. Asla dedik. Biz bize yeteriz. Yettik mi yettik. Bizim derdimiz işte bunların temsilcisi olduğu zihniyetle. Ne diyor terör örgütü temsilcileri 'Yüz yıllık kazanımlarını değiştireceğiz'. Onlarla beraber yürüyor işte bay bay Kemal. -Biz LGBT'ye karşıyız. CHP, İYİ Parti, HDP LGBT'ci. Cumhur İttifakı olarak biz karşıyız. Bizim için ailemiz kutsaldır. Bize Allah yeter, bize milletimizin sevgisi desteği, yeter. Ne yapsalar boş. Read the full article

#emekli #erdoğan

[onderkaracay]

🗣️ Şapkayı Önümüze Koyup Bir Düşünelim

Parmak boyası yerine oy kullanmaya gelenlerin üst araması yapılması lazım.

Neden mi? Düşünün bakalım!

Yirmi yıldır siz oy verdiğiniz için mi seçildiler?

Seçsis seçim sistemi kimin kontrolünde?

Nüfus ve vatandaşlık işleri içişleri başkanlığında olduğu müddetçe iktidara karşı kimse seçim kazanamaz. Nüfus ve vatandaşlık işleri başkanlığı özerk bir kurum olmalı hukuk kuralları ile yönetilmelidir. Bunu isteyip sağlama aldın mı?

Ülkede kaç seçmen var? Kaç oy pusulası basılıyor? Bunu bilen tek bir siyasi parti yok. Kontrol edebilen ve denetleyen hesap soran var mı? Yok!

Neyi konuşuyoruz? Biz kaybetmeyi baştan kabullenmiş bir toplum olmuşuz.

Demografik yapı değişikliği bombası daha patlamadı.

Siz emperyalizmin oyuncularını parlatmaya devam edin. Dün kullanılanları birileri, yarın kullanılacak olanları da geriye kalanlar ikiye bölünerek parlatsın. Biz kazandık diye kendinizi aldatarak bir rahatlayın bakalım. Ya sonrası? Gelen gideni aratır ise ne olacak? Ülke yönetimi kumar masası mı? Bu seferde bu zara oynayalım mantığı içinde hareket edelim.

Birileri size ihtiyaç duymadan seçim kazanır yine.

Tüm yetkinin ve maddi gücün tek kişide olduğu toplumlarda hukukun işlemesi mümkün değildir. Bu tür toplumlarda seçim yapmak kendini aldatmanın ötesinde tek kişi ve gücü meşrulaştırmak amacıyla toplum alet edilir. Dikta rejimi demokrasisi ya da burjuva demokrasisi böyle işler. Meşrulaştırma aracı olarak medya silahını sermaye ve siyaset birlikte kullanır. Kişiler değişse bile hiçbir şey değişmez. Sandığı toplumunun önüne kim koyarsa sandıktan genelde sandığı koyan seçim kararı alma yetkisi olan çıkar. Hile bile meşru hale gelir. Her seçim öncesi seçim yasası bu anlamda değiştirilir. Hukuk sadece tek kişinin çıkarına işler.

Hukuksuzluğa karşı çıkmayan bir toplumdan hiçbir halt olmaz.

Hukuksuzluğa karşı çıkması gereken muhalefetten, yurttaşlardan etkili ses çıkmıyor. Sen onu bile görmüyorsun!

Ne yapalım diyenlere bugüne kadar hiç bir şey yapmadıklarını sahip çıkmadıkları ile yüzleşmek zorunda olduklarını bilmeleri yeter. En azından bundan sonra bir şey yapmaları gerektiğini anlarlar. Birine kızmış o tarafa geçmişsin sonra ona kızmış birazda bu sömürsün diye bu tarafa geçmişsin.

Daha ne bekliyorsunuz?

Halkı bölerek halka karşı düşman ederek siyaset yapmak halka ve hakka ihanettir. Seksen yıldır bu toplum buna oy veriyor.

Bu düzeni yönetenler senin tavrına uygun bir seçim yapman için seçenek hazırlamış.

Kızacak isen kendine kız.

Kendini nasıl temsil etmek gerektiğini düşün ve bul.

Atatürk gibi bir farkın olduğu halde bunu yapamıyor isen sen bitmişsin demektir.

Zaman ve tarih tek yazardır. Her insanın ve toplumun sonunu zaman ve tarih yazar.

] Önder KARAÇAY [

#önderkaraçay #mobbingbank #önder karaçay #mobbing bank #insan #atatürk #devrim #mahşer tufanı #zulüm #türk fırtınası #erken seçim #seçim sistemi #hukuksuzluk #seçmen #oy pusulası #üst araması #kaç seçmen var #kaç oy pusulası basılıyor #denetim kimde #hile